Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy w Lublinie XI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Sławomir Kaczor (spr.)

Sędziowie SO Ewa Bogusz – Patyra

SO Włodzimierz Śpiewla

p.o. Protokolanta Wojciech Czajkowski

przy udziale Prokuratora Marty Kowalskiej

po rozpoznaniu dnia 19 stycznia 2016r.

sprawy J. B. urodzonego (...) w W. s. S.

i S. z d. Mucha

oskarżonego o czyn z art. 178a § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej

z dnia 20 sierpnia 2015r. sygn. akt II K 815/14

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę oskarżonego J. B. przekazuje Sądowi Rejonowemu w Białej Podlaskiej do ponownego rozpoznania.

Ewa Bogusz-Patyra Sławomir Kaczor Włodzimierz Śpiewla

XI Ka 1075/15 UZASADNIENIE

J. B. oskarżony został o to, że w dniu 10 października 2014r. około godz.16.40 w P. woj. (...) kierował samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym nie mniej jak 1, 2 mg/l co odpowiada stężeniu alkoholu we krwi wynoszącym 2, 4 ‰

tj. o przestępstwo z art.178 § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2015r. Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu; kosztami procesu obciążył Skarb Państwa.

Od wyroku tego apelację wniósł prokurator. Zaskarżając rozstrzygnięcie w całości na niekorzyść oskarżonego zarzucił:

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę mający wpływ na treść orzeczenia polegający na wyrażeniu poglądu, że zgromadzone dowody i ustalone na ich podstawie okoliczności faktyczne nie dają podstawy do uznania oskarżonego za winnego dokonania zarzuconego mu czynu z art.178a § 1 k.k. i w konsekwencji jego uniewinnienie;

2. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku, a mianowicie art.4, 7, 92, 167, 201 k.p.k. i 366 k.p.k. polegającą na zaniechaniu wezwania i przesłuchania funkcjonariuszy policji skierowanych przez dyżurnego KP w T. na ul. (...) w P. w związku ze zgłoszeniem kierowania pojazdem przez osobę znajdującą się w stanie nietrzeźwości oraz dołączenia wydruku z elektronicznej książki interwencji i raportu z historii działań, nienależytym rozważeniu całokształtu okoliczności sprawy, dowolnej a nie swobodnej ocenie zgromadzonych dowodów, w szczególności
z zeznań świadków oraz opinii biegłych, a także wyjaśnień oskarżonego, a w tym na nieuzasadnionym i bezkrytycznym oparciu się przez Sąd na opinii biegłych z Zakładu Medycyny Sądowej w B., przy jednoczesnym zdyskredytowaniu opinii biegłego A. A., zaniechaniu wezwania i przesłuchania funkcjonariuszy policji skierowanych do co zostało uczynione z naruszeniem zasad prawidłowego i logicznego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a w konsekwencji doprowadziło do niesłusznego uniewinnienia J. B. od zarzuconego mu czynu.

Podnosząc powyższe zarzuty prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Białej Podlaskiej do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja zasługuje na uwzględnienie.

Rację ma prokurator zarzucając Sądowi Rejonowemu niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy oraz dowolną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga oczywista niekonsekwencja w rozumowaniu Sądu Rejonowego w zakresie oceny wyników pomiaru stężenia alkoholu w organizmie oskarżonego. Z jednej strony Sąd I instancji uznał bowiem przedmiotowe wyniki za prawidłowe, co uzasadnił posiadaniem przez urządzenie ważnego świadectwa wzorcowania (str.3 uzasadnienia), by następnie uznać je za nieprzydatne do opiniowania dotyczącego stanu trzeźwości oskarżonego (str.4 uzasadnienia). Wprawdzie w dalszej części uzasadnienia Sąd Rejonowy wywodzi, iż zdaniem biegłych z (...)
w B. wykonane pomiary nie mogą służyć do przeprowadzenia retrospektywnego rachunku stanu trzeźwości oskarżonego, jednakże z literalnej treści opinii autorstwa tych biegłych zdaje się wynikać, iż w ich ocenie uzyskane wyniki są całkowicie nieprzydatne w sprawie jako niemiarodajne z powodu wadliwego sposobu przeprowadzenia badania.

Tymczasem wywołana w sprawie opinia Zakładu Medycyny Sądowej (...) w B. podlega ocenie, która winna spełniać wymóg wszechstronności i być należycie uzasadniona. Wymogowi temu Sąd Rejonowy jednak nie sprostał, co znalazło wyraz w całkowicie bezkrytycznym podzieleniu stanowiska zajętego przez biegłych, zgodnie z którym sposób przeprowadzenia badania stanu trzeźwości oskarżonego, przy użyciu elektronicznego analizatora wydechu, dyskredytuje uzyskane wyniki, które tym samym nie mogą być podstawą do opiniowania stanu jego trzeźwości. Biegli uzasadniając tak zajęte stanowisko poprzestali na odwołaniu się do zarządzenia nr 738 Komendanta Głównego Policji oraz do wytycznych Instytutu Ekspertyz Sądowych, w myśl których po uzyskaniu dodatniego wyniku badania badanie potwierdzające należy przeprowadzić niezwłocznie. W przedmiotowej opinii próżno jednak szukać odpowiedzi na pytanie po jakim konkretnie czasie badanie takie winno zostać powtórzone, a w konsekwencji jakiego rzędu uchybienie stanowi jego przeprowadzenie po upływie 30 minut, a wreszcie dlaczego taki właśnie upływ czasu całkowicie – zdaniem biegłych – dyskwalifikuje przydatność uzyskanych wyników dla czynionych ustaleń faktycznych.

Co się tyczy powołanego już zarządzenia Komendanta Głównego Policji to nie wymaga uzasadnienia stwierdzenie, iż nie stanowi ono źródła prawa i może być wiążące jedynie dla podległych temu podmiotowi funkcjonariuszy. Z kolei zapoznanie się przez Sąd Rejonowy z wytycznymi Instytutu Ekspertyz Sądowych o jakich mowa w opinii i poznanie tą drogą przyczyn takiego stanowiska przedmiotowego Instytutu być może pomogłoby w prawidłowej ocenie tej opinii. Zaniechanie powyższego uniemożliwia dokonanie takiej oceny.

Niezależnie od powyższego punktem wyjścia przy analizie ujawnionych okoliczności sprawy musi być to, że oskarżony przyznał fakt spożycia znacznej ilości alkoholu
w dniu 10 października 2014r. Już jednak czas i miejsce takiego spożycia nie są oczywiste i skarżący zasadnie wskazuje na szereg nieprawidłowości i zaniechań jakich dopuścił się Sąd Rejonowy. Skoro bowiem oskarżony miał – według jego wyjaśnień – spożyć w barze 250-300 ml wysokoprocentowego alkoholu z butelki, którą następnie zostawił w barze,
a ten opuścił po przybyciu patrolu policji (k.11) to oczywiście celowym było przesłuchanie w charakterze świadka S. L. na okoliczność treści zawartych w sporządzonej notatce urzędowej (k.1), a to celem ustalenia czy oskarżony w rzeczywistości taką butelkę posiadał. Wnikliwej ocenie winny zostać poddane również zeznania świadka P. Z., których ewolucja w toku procesu, co do faktu spożywania przez oskarżonego innego alkoholu niż piwa, jest oczywista i została przez świadka wytłumaczona prostym stwierdzeniem, iż nie zgadza się z zapisem sporządzającego protokół jego przesłuchania.

Jeżeli natomiast oskarżony w barze wypił tylko niewielką ilość piwa, a przebywał w nim około kilkunastu minut (vide zeznania K. L. k.16v) to bezprzedmiotowym byłby dowód z opinii retrospektywnej. Rzecz jasna kwestia ta nie może jednak zostać przesądzona na etapie postępowania odwoławczego. Wreszcie nie sposób nie zauważyć, iż stan nietrzeźwości może być wykazywany nie tylko w drodze analizy stężenia alkoholu we krwi czy też w wydychanym powietrzu, ale również w oparciu o dowody osobowe tj. zeznania świadków.

Ze wskazanych powodów zaskarżony wyrok podlega uchyleniu. Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy przeprowadzi w całości postępowanie dowodowe w należyty sposób je uzupełniając i uwzględniając wyżej poczynione uwagi. Uwagi te – co należy podkreślić – nie narzucają Sądowi Rejonowemu określonego sposobu oceny dowodów,
a tym samym nie determinują treści ustaleń faktycznych jakie zostaną poczynione
w sprawie. Rzecz jednak w tym by ustalenia te były poprzedzone prawidłową oceną kompletnego materiału dowodowego, którego to wymogu zaskarżony wyrok nie spełnia.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art.437 § 2 k.p.k. orzekł jak w wyroku.

Ewa Bogusz – Patyra Sławomir Kaczor Włodzimierz Śpiewla