Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Chełmnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2016 r. w Chełmnie

sprawy z powództwa B. L.

przeciwko: Spółdzielni Mieszkaniowej w C.

o ustalenie nieważności aktu notarialnego

I.  Oddala powództwo,

II.  Zasądza od powódki B. L. na rzecz pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej w C. kwotę 617 zł (sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

III.  Zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Chełmnie na rzecz adwokat K. T. prowadzącej kancelarię adwokacką w C. kwotę 600 zł (sześćset złotych) powiększoną o należny podatek VAT tytułem pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu.

Sędzia Sądu Rejonowego

Monika Mleczko - Pawlikowska

Sygn. akt I C 770/14

UZASADNIENIE

Powódka B. L. wniosła o ustalenie w trybie art. 189 kpc nieważności ustanowienia służebności gruntowej na działce nr (...) dla której tutejszy Sąd prowadzi księgę wieczystą (...) oraz o obciążenie pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej w C. kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż umową z dnia 14 marca 2008r. sporządzoną przez notariusza D. R. (1) w C. Rep. (...), ustanowiono odrębną własność lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w C., przy ul. (...). Stronami umowy była Spółdzielnia Mieszkaniowa w C. (reprezentowana przez M. C. i A. Ł. (1)) oraz J. i J. małżonkowie Z.. W jednym z postanowień umowy stawający ustanowili na działce nr (...) objętej księga wieczystą (...) służebność gruntową polegającą na prawie przechodzenia i przejazdu dla każdoczesnego właściciela działki nr (...) (objętej księgą wieczystą (...)).

Zdaniem powódki służebność nie została ustanowiona zgodnie z dyspozycją art. 285 kc i następnymi. Służebność ustanowiona została na działce będącej współwłasnością Spółdzielni Mieszkaniowej w C. oraz właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych, natomiast własność nieruchomości uprawnionej należała do Gminy M. C., a wieczystym użytkownikiem gruntu była Spółdzielnia Mieszkaniowa. W akcie notarialnym, w którym ustanawiana była służebność, nie wskazano żadnej okoliczności uzasadniającej konieczność ustanowienia służebności. Do dnia 26 lutego 2008r., czyli do dnia wykupu prawa użytkowania wieczystego od Gminy M. C., Spółdzielnia Mieszkaniowa była wieczystym użytkownikiem gruntu i właścicielem budynku, a własność gruntu przysługiwała Gminie M. C.. Zdaniem powódki gdyby rzeczywiście istniała konieczność zapewnienia drogi Gminie M. C., powinno to zostać dokonane w tym właśnie akcie, a nie przy okazji zbycia lokalu.

Kolejnym zarzutem powódki było, iż służebność została ustanowiona przez osoby do tego nieuprawnione. Z treści aktu nie wynikało, by zarząd działał w oparciu o jakąkolwiek uchwałę organu Spółdzielni względnie innego źródła prawa uzasadniającego ustanowienie służebności. Ponadto państwo Z. – nabywcy lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej nie mieli żadnej legitymacji prawnej do ustanawiania służebności.

W dalszej części uzasadnienia pozwu powódka uzasadniła istnienie interesu prawnego po jej stronie z wystąpieniem z pozwem w niniejszej sprawie. Dodatkowo powódka podniosła, iż korzystanie ze służebności jest w jej ocenie uciążliwe. Z ustanowionej drogi nie korzysta Gmina M. C., a dzierżawca gruntu sąsiedniego tj. (...) Sp. z o.o., który ma bezpośredni dostęp do drogi położonej na działce (...). Obie działki tj. działka nr (...) mają bezpośredni dostęp do drogi położonej na działce nr (...), na której znajduje się droga zapewniająca dojazd do w/w działek.

W odpowiedzi na pozew pozwana Spółdzielnia Mieszkaniowa w C. wniosła o oddalenie powództwa i o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania procesowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pełnomocnik pozwanej wskazała, iż trudno ustalić, o co wnosi powódka, gdyż jednocześnie powołuje się na art. 189 kpc dotyczący ustalenia istnienia stosunku prawnego, art. 285 i nast. Kodeksu cywilnego, jak również wnosi o ustalenie nieważności ustanowienia służebności gruntowej. Podstawą zniesienia ustanowionej służebności może być art. 494 kc lub 495 kc. Niemniej w każdym wypadku żądania zniesienia ustanowionej służebności, koniecznym jest udowodnienie przez stronę powodową wszystkich ustawowych przesłanek tego zniesienia. Natomiast powódka nie wykazała, by ustanowiona służebność stała się szczególnie uciążliwa lub utraciła dla działki nr (...) wszelkie znaczenie. Pełnomocnik pozwanej wskazała, iż od samego początku budowy osiedla mieszkaniowego istniała droga do działki nr (...). Usytuowanie tej drogi było dogodne dla mieszkańców korzystających z parkingu, ponadto pomiędzy drogą prowadzącą do ul. (...) a obecną działką nr (...) usytuowany był nasyp ziemi z płotem na betonowej podstawie. Zatem wjazd na działkę nr (...) musiał się odbywać przez działkę nr (...). Działka nr (...) stanowi własność Gminy M. C., a Spółdzielnia Mieszkaniowa jest jej użytkownikiem wieczystym. Działka (...) służy mieszkańcom osiedla, w tym budynku przy ul. (...) jako parking. Obok tej działki jest położona działka nr (...), której właścicielem jest sklep (...) Sp. z o.o. Dodatkowo działka nr (...) jest przedłużeniem parkingu sklepu (...), który dokonał remontu Parkingu na tej drodze.

Pełnomocnik pozwanej zarzucił brak legitymacji czynnej powódki, gdyż jest ona jedynie współwłaścicielem działki nr (...), a służebność jest wykorzystywana przez wszystkich współwłaścicieli działki nr (...). Zniesienie służebności spowoduje, iż wszyscy współwłaściciele działki nr (...) w tym również i powódka, którzy nadal chcieliby korzystać z parkingu usytuowanego na działce nr (...) musieliby albo ustanowić na swoją rzecz za zgodą i odpłatnością L. służebność przechodu i przejazdu przez jego działkę nr (...) albo wybudować za zgodą Gminy M. C. wjazd na działkę (...). Wszystko to wiązałoby się ze znacznymi kosztami, które musieliby ponieść wszyscy współwłaściciele. Działanie powódki stanowi i zagraża prawu pozostałym współwłaścicielom i narusza ich prawa. Powódka nie przedłożyła zgody wszystkich współwłaścicieli i pełnomocnictwa do działania, czego wymaga przepis art. 199 kc. W kwestii zaś zarzutu powódki dotyczącego ustanowienia służebności gruntowej przez osoby nieuprawnione, pełnomocnik pozwanej wskazała, iż działali oni w oparciu o ważne uchwały Spółdzielni Mieszkaniowej.

W piśmie procesowym z dnia 13 maja 2015r. powódka wskazała, iż wniosła o ustalenie w trybie rat 189 kpc, a nie o unieważnienie. Powódka chciała, by Sąd rozsądził, czy ustanowienie służebności gruntowej było zasadne, czy znalazło oparcie w przepisach prawa(np. wymóg z decyzji podziałowej) lub miał swe źródło w uchwale organu spółdzielni lub konieczność ustanowienia służebności wynikła z innego źródła prawnego.

Na rozprawie w dniu 2 lutego 2016r. pełnomocnik powódki sprecyzowała żądanie pozwu, iż powódka wnosi o ustalenie w trybie art. 189 kpc nieistnienia ograniczonego prawa rzeczowego w postaci służebności gruntowej.

Sąd ustalił i zważył, co następuje.

Działka nr (...) stanowi tereny zabudowane budynkiem mieszkalnym - wielorodzinnym położonym przy ul. (...), dla której tutejszy Sąd prowadzi księgę wieczystą (...). W dziale II, jako właściciel nieruchomości wpisana jest Spółdzielnia Mieszkaniowa w C. oraz właściciele wyodrębnionych lokali mieszkalnych. W dziale III księgi ujawniona jest służebność drogi polegająca na prawie przechodu i przejazdu przez działkę nr (...) na rzecz każdoczesnego właściciela działki nr (...)//49

Dla działki nr (...) prowadzona jest przez tutejszy Sąd księga wieczysta (...). W dziale I – Sp księgi ujawniona jest służebność drogi polegająca na prawie przechodu i przejazdu przez działkę nr (...) opisaną w Kw (...).

/okoliczność bezsporna,

Kopia mapy zasadniczej k. 28/

Powódka B. L. jest właścicielką lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...).

/okoliczność bezsporna/

W dniu 27 czerwca 2003r. zebranie Przedstawicieli Spółdzielni Mieszkaniowej w C. podjęło uchwałę nr 1/03 w sprawie ponoszenia kosztów za wykonaną inwentaryzację w celu ustalenia odrębnej własności lokali mieszkalnych i użytkowych.

/dowody: protokół z zebrania Przedstawicieli Spółdzielni Mieszkaniowej w C.

odbytego w dniu 27 czerwca 2003r. k. 22-26,

uchwała k. 27/

Decyzją z dnia 14 stycznia 2008r., która uprawomocniła się w dniu 25 stycznia 2008r. Burmistrz Miasta C. zatwierdził projekt podziału nieruchomości położonej w C. przy ul. (...) oznaczonej jako działka nr (...) o pow. 3,0356 ha dla której tutejszy Sąd prowadził księgę wieczystą (...), w ten sposób, że w wyniku poddziału powstały następujące działki gruntu numer (...). W decyzji stwierdzono, iż należy ustanowić służebność przejścia i przejazdu przez działkę nr (...) do działki nr (...) oraz przez działki nr (...) do działki nr (...).

/dowód: decyzja Burmistrz Miasta C. z dnia 14 stycznia 2008r. k. 86,

projekt podziału nieruchomości k. 89/

Dnia 27 lutego 2008r. Spółdzielnia Mieszkaniowa podjęła uchwałę nr 28/08 w sprawie określenia przedmiotu odrębnej własności lokali na nieruchomości położonej w C. przy ul. (...). W uchwale brak było wzmianki o obciążającej działkę nr (...) służebności gruntowej.

/dowód: uchwała k. 87- 88/

Następnie w dniu 14 marca 2008r. M. C. jako Prezes Zarządu i A. Ł. (2) jako Zastępca Prezesa Zarządu występujący w imieniu Spółdzielni Mieszkaniowej w C. oraz J. i J. małżonkowie Z. zawarli przed notariuszem D. R. (2) w C. umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i umowę przeniesienia własności oraz ustanowienie służebności drogi. Zgodnie z § 2 umowy Spółdzielnia Mieszkaniowa w C. oraz J. i J. małżonkowie Z. ustanowili odrębną własność lokalu mieszkalnego nr (...), a następnie przenieśli własność na rzecz nabywców. Zgodnie z § 3 umowy M. C. i A. Ł. (2) w imieniu Spółdzielni Mieszkaniowej w C. oraz J. Z. (1) i J. Z. (2) ustanowili na działce nr (...) służebność drogi polegającą na prawie przechodu i przejazdu przez działkę nr (...) na rzecz każdoczesnego właściciela działki nr (...)//49.

/dowód akt notarialny k. 2-3 akt księgi wieczystej TO1C/00025062/7/

M. C. pełnił obowiązki Prezesa Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej na podstawie uchwały Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej w C. z dnia 23 września 1994r. Członkami zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej byli A. Ł. (2) i M. G., na podstawie uchwały Rady Nadzorczej Spółdzielni z tego samego dnia.

/dowody: uchwała nr 17/94 k. 10 akt,

uchwała nr 118//994 k. 21 akt/

Do reprezentowania Spółdzielni Mieszkaniowej w C. uprawnieni są dwaj członkowie zarządu.

/okoliczność bezsporna/

Jesienią 2008r. powódka zawarła ze Spółdzielnią umowę o ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego nr (...). Przy zawieraniu umowy obecny był M. Z. (1). Przed zawarciem umowy notariusz poinformowała powódkę, iż nie są jej znane obciążenia w dziale II lub IV księgi wieczystej. Również Spółdzielnia nie informowała powódki o istnieniu służebności. Powódka nie przeglądała treści księgi wieczystej przed zawarciem umowy, ponieważ zaufała notariuszowi i Spółdzielni.

O fakcie obciążenia nieruchomości gruntowej służebnością powódka dowiedziała się w 2014r. od M. Z. (1). Służebność drogi ustanowiona została na działce nr (...), tj. działce na której znajduje się budynek mieszkalny. Służebność ustanowiona została w niewielkiej odległości od okien mieszkańców. Droga ta jest użytkowana przez również przez mieszkańców budynku mieszkalnego.

/ dowód: zeznania M. Z. (2) k. 82v – 83v./

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o zaoferowany przez strony materiał dowodowy w postaci dokumentów oraz częściowo w oparciu o zeznania świadka M. Z. (1) – w zakresie okoliczności zawierania umowy odrębnej własności lokalu przez powódkę i sposobu wykonywania służebności.

Sąd co do zasady dał wiarę zeznaniom świadka M. Z. (1), gdyż były logiczne i znalazły potwierdzenie w przedłożonych przez niego dokumentach, jednakże jedynie w zakresie okoliczności zawierania umowy o ustanowienie lokalu mieszkalnego przez powódkę i późniejszych okoliczności, tj. dowiedzenia się przez powódkę o istnieniu służebności, jak również stosunku powódki do istniejącej służebności drogi. Świadek nie brał udziału w podpisywaniu umowy, w której ustanowiono służebność drogi i w zasadzie nie posiadał informacji na temat okoliczności jej ustanawiania. Dlatego też zdaniem Sądu zeznania te niewiele wniosły do sprawy.

Za wiarygodne uznano zgromadzone w sprawie dokumenty, gdyż były jasne i kompletne. Ponadto ich prawdziwość nie została zakwestionowana przez strony, a i Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich prawdziwości.

W ocenie Sądu powództwo nie podlegało uwzględnieniu. W myśl art. 189 kpc powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa gdy ma w tym interes prawny.

Podkreślić należało, iż warunkiem sine qua non dopuszczalności powództwa o ustalenie, jest istnienie po stronie powodowej interesu prawnego w ustaleniu konkretnego stosunku prawnego lub konkretnego prawa. Sąd ma obowiązek badania z urzędu, czy istnieje interes prawny powoda uzasadniający oparcie powództwa na art. 189 kpc, gdyż interes prawny jest materialnoprawną przesłanką powództwa o ustalenie.

Zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie ukształtowany jest pogląd, iż interes prawny nie zachodzi z reguły, gdy zainteresowany może na innej drodze osiągnąć w pełni ochronę swoich praw. (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22.11.2002r., IV CKN 1519/00). W szczególności interes prawny z reguły nie zachodzi wtedy, gdy osoba zainteresowana może w innej drodze, np. w procesie o świadczenie, o ukształtowanie prawa lub stosunku prawnego, a nawet w drodze orzeczenia o charakterze deklaratywnym, osiągnąć w pełni ochronę swych praw (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia: 6.6.1997 r., II CKN 20/97, R. Pr. 1998, Nr 2, s. 66; z dnia 4.1.2008 r., III CSK 204/07, L.).

W niniejszej sprawie powódka domagała się stwierdzenia nieważności umowy ustanawiającej ograniczone prawo rzeczowe ustanowione na nieruchomości, które zostało ujawnione w księdze wieczystej. Powództwo to zmierzało więc do unicestwienia rzeczowego skutku tej umowy. W ocenie Sądu interes prawny powódki zostałby zaspokojony, nawet w pewniejszy sposób, gdyby skorzystała z roszczenia dalej idącego, tj. o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, jakie wynika z art. 10 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (jedn. tekst Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.). W orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego ugruntowany jest pogląd, iż powództwo z art. 189 k.p.c. nie ma zastosowania w wypadkach, w których chodzi o podważanie skutków czynności stanowiącej podstawę dokonanego wpisu do księgi wieczystej, który może zostać skorygowany wyłącznie przez powództwo oparte na art. 10 ustawy o księgach wieczystych i hipotece (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 lutego 2011 r., I CSK 305/10, z 22 listopada 2002 r. IV CKN 1519/00; z 6 czerwca 1997 r. II CKN 201/97; z 21 stycznia 1998 r. II CKN 572/97; z 5 października 2000 r. II CKN 750/99; z 29 marca 2001 r. I PKN 333/00; z 11 lipca 1997 r. II CKN 280/280/97). W praktyce zostało przyjęte, że wyrok ustalający istnienie albo nieistnienie prawa lub stosunku prawnego, nie może stanowić podstawy do skorygowania wpisów w księdze wieczystej nieruchomości, która była przedmiotem wadliwej czynności prawnej. Nie ulega kwestii, że aby zapisy księgi wieczystej były zgodne z rzeczywistym stanem prawnym, konieczne jest wytoczenie powództwa opartego na art. 10 powołanej ustawy ( por. wyroki Sądu Najwyższego z 2 lutego 2006 r. II CK 395/05, z 5 grudnia 2002 r. III CKN 943/99 i z 8 marca 2007 r. III CSK 347/06).

Zgodnie bowiem z art. 10 ustawy o księgach wieczystych z dnia 6 lipca 1982r. (Dz.U. z 2013r. poz. 707 ze zm.) w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym osoba, której prawo nie jest wpisane lub jest wpisane błędnie albo jest dotknięte wpisem nieistniejącego obciążenia lub ograniczenia, może żądać usunięcia niezgodności.

Powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej nie jest szczególnym rodzajem powództwa o ustalenie, ale powództwem służącym zaspokojeniu roszczenia typu rzeczowego (actio in rem), przy pomocy którego powód domaga się nie tylko ustalenia prawa lub stosunku prawnego, lecz także wydania orzeczenia zastępującego oświadczenie woli osoby błędnie wpisanej do księgi wieczystej. (wyrok SN z dnia 19.02.2003r., V CKN 1614/00)

W niniejszej sprawie okolicznością bezsporną było, iż służebność gruntowa ujawniona jest w księgach wieczystych (...). W ocenie Sądu powódka, jako właścicielka udziału we własności nieruchomości gruntowej związanego z prawem odrębnej własności lokalu nie miała interesu prawnego w wytaczaniu powództwa opartego na art. 189 kpc, powinna bowiem wystąpić z dalej idącym powództwem o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. W ten sposób nie tylko przesądziłaby o tym czy ograniczone prawo istnieje, ale zlikwidowałaby stan niepewności co do tego prawa, gdyż nawet uwzględnienie jej powództwa opartego na art. 189 k.p.c. nie powodowałoby wprost zmiany wpisu w księdze wieczystej. Wyrok ustalający istnienie lub nieistnienie prawa lub stosunku prawnego nie może stanowić podstawy do skorygowania wpisów w księdze wieczystej nieruchomości, która była przedmiotem wadliwej czynności prawnej. Aby zapisy w księdze wieczystej były zgodne z rzeczywistym stanem prawnym konieczne jest wytoczenie powództwa opartego na art. 10 ukwh

Reasumując powództwo w niniejszej sprawie podlegało oddaleniu z uwagi na nieistnienie interesu prawnego po stronie powódki w uzyskaniu orzeczenia objętego treścią żądania pozwu. Interes prawny stanowi bowiem przesłankę merytoryczną powództwa o ustalenie, zatem brak interesu prawnego prowadzi do oddalenia powództwa, a nie do odrzucenia pozwu.

Na marginesie należało zauważyć, iż powódka nie wykazała, by ustanowienie służebności drogi nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa skutkujących nieważnością umowy.

Umowa zawarta została w wymaganej prawie formie, przez osoby uprawnione do reprezentowania Spółdzielni Mieszkaniowej. Sam fakt błędu powódki, co do istnienia obciążenia na nieruchomości, z której wyodrębniany został lokal mieszkalny nie powoduje jeszcze nieważności umowy. Zarzut taki może być podnoszony przez powódkę jedynie w postępowaniu w trybie art. 10 u.k.w.i.h., w którym powódka będzie domagała się ustalenia nieważności zawartej przez siebie umowy o ustanowieniu odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub skutecznego uchylenia się przez powódkę od skutków oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu. Należy jednak pamiętać, iż zgodnie z art. 2 u.k.w.i.h. księgi wieczyste są jawne. Nie można zasłaniać się nieznajomością wpisów w księdze wieczystej ani wniosków, o których uczyniono w niej wzmiankę.

W kwestii zaś zarzutu niezgodności ustanowienia służebności z decyzją Burmistrza Miasta C. z dnia 14 stycznia 2008r., którą to decyzją zatwierdzono projekt podziału nieruchomości położonej w C. przy ul. (...) oznaczonej jako działka nr (...), zauważyć należało, iż decyzja ta stanowi jedynie podstawę ujawnienia w księgach wieczystych podziału nieruchomości, a nie ustanowienia służebności. Decyzja taka w żaden sposób nie powoduje ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego. Do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego (tu służebności drogi) i jego wpisania w księdze wieczystej potrzebne jest jedynie oświadczenia właściciela nieruchomości o ustanowieniu tego prawa (art. 32 ust 1 u.k.w.i.h)

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc zgodnie z zasadą odpowiedzialności strony za wynik postępowania.

Zasądzone koszty obejmowały wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej w wysokości ustalonej w § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r.) oraz kwotę 17 zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.

W punkcie III wyroku zasądzono od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Chełmnie na rzecz adwokat powódki kwotę 600 zł powiększoną o należny podatek VAT tytułem pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu na podstawie § 6 pkt 3 w zw. z § 19 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz. U. 2013 poz. 461). Przyznane koszty obejmowały jedynie wynagrodzenie adwokata, gdyż żądane przez pełnomocnika opłaty kancelaryjne w wysokości 8,40 zł nie zostały w żaden sposób udokumentowane.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

- pełn. powódki,

- P.. pozwanej,

2.  Przedłożyć z apelacją lub za 14 dni.

C., 15 kwietnia 2016r.