Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2015r. w S.

odwołania K. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 5 maja 2015 r. Nr (...)

w sprawie K. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.  oddala odwołanie;

II.  zasądza od Skarbu Państwa (kasa Sądu Okręgowego w Siedlcach) na rzecz adwokata G. S. wynagrodzenie w kwocie 73,80 (siedemdziesiąt trzy i 80/100) zł zawierające podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ubezpieczonemu K. S..

Sygn. akt IV U 753/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 maja 2015 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił K. S. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 28 kwietnia 2015 r. nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy. Ponadto, w dziesięcioleciu poprzedzającym złożenie wniosku o rentę ubezpieczony nie udokumentował żadnych okresów składkowych i nieskładkowych.

Od decyzji tej odwołanie złożył K. S.. Wskazał m. in., iż orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS nie odzwierciedla faktycznego stanu jego zdrowia fizycznego jak i psychicznego. Ubezpieczony podniósł również, iż organ rentowy niezasadnie nie ustalił jego okresów składkowych i nieskładkowych i nie odniósł się do złożonych przez niego dokumentów tj. świadectw pracy oraz okresu odbywania służby wojskowej jak również okresu tymczasowego aresztowania na mocy dekretu o stanie wojennym i okresu sprawowania posła w sejmie kontraktowym (odwołanie k. 1-4).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i wskazując, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które uzasadniałyby zmianę decyzji i uwzględniałyby odwołanie (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 5-7).

Sąd Okręgowy ustalił zważył co następuje:

Ubezpieczony K. S., ur. (...), w dniu 19 lutego 2015 r. wystąpił do ZUS z wnioskiem o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 1-3 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował K. S. na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 17 marca 2015 r. ustalił, że nie jest on niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika k. 21 akt organu rentowego). Od powyższego orzeczenia ubezpieczony złożył sprzeciw, w związku z czym został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS (sprzeciw k. 4 akt lekarskich). Wyżej wymieniony organ w orzeczeniu z 28 kwietnia 2015 r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS k. 24 akt rentowych).

Wobec powyższego, decyzją z 5 maja 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił K. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując ponadto, iż w dziesięcioleciu poprzedzającym złożenie wniosku o rentę ubezpieczony nie udokumentował żadnych okresów składkowych i nieskładkowych (decyzja k. 26 akt rentowych).

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza psychiatry, neurologa oraz psychologa. Rozpoznali oni u ubezpieczonego organiczne zaburzenia osobowości i zachowania F07.9, bóle głowy i zawroty w wywiadzie oraz uraz głowy w wywiadzie. Mimo powyższego rozpoznania, biegli uznali K. S. za zdolnego do pracy. W przedmiotowym badaniu nieurologicznym nie stwierdzono objawów ogniskowego uszkodzenia (...), a bóle głowy i zawroty głowy bez zmian w badaniach obrazowych mózgu, bez zaburzeń przepływu w tętnicach domózgowych wymagają jedynie okresowego leczenia farmakologicznego i nie powodują niezdolności do pracy. aktualny stopień upośledzenia funkcji psychicznych ubezpieczonego również nie powoduje niezdolności do pracy (opinia k. 25).

Ubezpieczony ukończył technikum rolnicze. W okresie od 4 września 1967 r. do 30 czerwca 1979 r. pracował jako tokarz rewolwerowy w Publicznych Zakładach (...) w W., zaś od 1 października 1979 r. do 31 sierpnia 1981 r. pracował na tym samym stanowisku w Zakładach (...) w W. Oddział w W.. Następnie, tj. od 1 stycznia 1983 r. podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników. W okresie od 4 lipca 1989 r. do 24 listopada 1991 r. był posłem na Sejm RP X kadencji, w związku z czym od 1 stycznia 1990 r. do 24 listopada 1991 r. otrzymywał ryczałt poselski (okoliczności bezsporne, zaświadczenie k. 15 akt rentowych, świadectwa pracy k. 6-8 akt rentowych, zaświadczenie k. 11 akt rentowych).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie K. S. nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2013 poz. 1440) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Jak stanowi art. 58 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy, warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej: 1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat; 2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat; 3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat; 4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat; 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. W ustępie drugim przywołanego artykułu określono, iż okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz. U. z 2013r. poz. 1440 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy neurologa, psychiatry oraz psychologa ustalenia czy ubezpieczony jest niezdolny do pracy. Biegli stwierdzili, iż stan zdrowia ubezpieczonego K. S. nie powoduje jego niezdolności do pracy zgodnie z posiadanymi przez niego kwalifikacjami: wykształcenie rolnicze, wykonywany zawód: tokarz, ustawiacz. W uzasadnieniu opinii wskazano m. in., iż w aktualnym badaniu psychologicznym stwierdzono u ubezpieczonego w sferze emocjonalno-motywacyjnej zwiększoną męczliwość, podwyższony poziom lęku z tendencją do somatyzacji, obniżoną tolerancję na stres i pobudzenie emocjonalne, obniżoną samokontrolę emocji, wahania nastroju, chwiejność afektywną. W sferze poznawczej badanie potwierdza obniżenie u ubezpieczonego poziomu funkcji poznawczych w zakresie pamięci krótkotrwałej, koncentracji uwagi, tempa uczenia się nowego materiału. Zaznacza się niewielka globalna deterioracja funkcji poznawczych, ale nie osiąga poziomu otępienia. Rozpoznane przez specjalistę psychiatrę organiczne zaburzenia osobowości i zachowania wymagają dalszego leczenia w warunkach ambulatoryjnych, a także wsparcia psychologicznego, jednakże, aktualny stopień upośledzenia funkcji psychicznych ubezpieczonego spowodowany rozpoznanymi schorzeniami nie powoduje niezdolności do pracy. Podobnie, w ocenie neurologa, występujące u ubezpieczonego bóle i zawroty głowy bez zmian w badaniach obrazowych mózgu, bez zaburzeń przepływu w tętnicach domózgowych wymagają okresowego leczenia farmakologicznego, lecz nie powodują niezdolności do pracy.

W ocenie Sądu Okręgowego dowód z opinii biegłych jest miarodajny i obiektywny. Biegli wydali swoją opinię po zapoznaniu się z całokształtem dokumentacji medycznej zgromadzonej w sprawie oraz po przebadaniu ubezpieczonego. Opinia ta jest jasna i została należycie uzasadniona. Została wydana przez osoby posiadające wiadomości specjalistyczne. Wnioski wypływające z powyższej opinii jednoznacznie wskazują, że obecny stan zdrowia ubezpieczonego nie powoduje jego niezdolności do pracy do pracy odpowiadającej jego kwalifikacjom zgodnie z wykształceniem i pracy wykonywanej w praktyce: tokarz, ustawiacz. Podkreślić należy, iż powyższa opinia nie została zakwestionowania przez żadną ze stron procesu.

Sąd oddalił wniosek ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych internisty oraz chirurga z uwagi na fakt, iż z zebranej dokumentacji medycznej tj. zaświadczenia wystawionego przez lekarza prowadzącego nie wynika, aby ubezpieczony miał schorzenia podlegające weryfikacji przez biegłych z wyżej wymienionych dziedzin. Stąd też wniosek ten był bezzasadny.

Wobec braku przesłanki niezdolności do pracy brak jest podstaw do przyznania ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności. Wskazać przy tym należy, iż wymienione w art. 57 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przesłanki nabycia prawa do renty muszą być spełnione kumulatywnie, aby to prawo mogło zostać przyznane. W przypadku zatem, gdy ubezpieczony nie spełnił pierwszej z wymienionych przesłanek bezprzedmiotowe stało się badanie pozostałych wymienionych w art. 57 ust. 1 pkt. 2-3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, w tym bezprzedmiotowe stało się również odnoszenie do okresów składkowych wymienionych przez ubezpieczonego w odwołaniu, których nie uznał organ rentowy.

Stawka wynagrodzenia pełnomocnika ubezpieczonego za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną z urzędu została określona na podstawie § 12 ust. 2 w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t. j. Dz. U. z 2013 poz. 461) oraz w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2015 poz. 1079). Z uwagi, iż sprawa została wszczęta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 r. (tj. przed dniem 1 sierpnia 2015 r.) do określenia wysokości kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu zastosowano przepisy dotychczasowe.

Mając na względzie powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie.