Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

O., dnia 21 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Ostródzie IV Wydział Pracy w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Dąbrowska

Ławnicy: Danuta Ustianowska, Alicja Orzechowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Marlena Młynarkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2016 r. w Ostródzie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. Ł. PESEL (...)

przeciwko (...) Sp. z o.o. w M. KRS (...)

o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę

I. zasądza od pozwanego (...) Sp. z o.o. w M. na rzecz powoda J. Ł. kwotę 9186 zł (dziewięć tysięcy sto osiemdziesiąt sześć złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 08 lutego 2016 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę,

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

III. wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 3062 zł (trzy tysiące sześćdziesiąt dwa złote).

UZASADNIENIE

Powód J. Ł. złożył pozew przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. o zasądzenie kwoty 9186 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że pismem z dnia 28 stycznia 2016 roku pozwana rozwiązała z nim umowę o pracę na czas nieokreślony bez wypowiedzenia. Powód argumentował, że pozwana rozwiązała z nim umowę o pracę z naruszeniem przepisów, albowiem powód nie dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych ani naruszenia dyscypliny pracy.

Pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. wniosła o oddalenie powództwa i argumentowała, iż powód niedbale i niesumiennie wykonywał swoje obowiązki pracownicze, na skutek czego został ukarany trzema karami nagany.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. Ł. zatrudniony był w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony z dnia 01 sierpnia 2001 roku, na stanowisku ślusarza, w pełnym wymiarze czasu pracy. Wynagrodzenie powoda obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 3256,69 zł.

(okoliczność bezsporna, dowód: umowa o pracę k. 1 – część B akt osobowych, zaświadczenie o zarobkach k. 37)

J. Ł. nie otrzymał zakresu czynności na piśmie. Do jego obowiązków należały m.in. następujące czynności: załadunek i rozładunek towaru, wysyłki zagraniczne i kurierskie, wydawanie koszy klientom, zaopatrzenie produkcji w materiał, wywożenie odpadów, prace gospodarcze, awarie, koszenie trawy, odśnieżanie zimą. Do zakresu czynności powoda nie należało szlifowanie koszy.

(dowód: zeznania świadka K. H. – e-protokół z 01 kwietnia 2016 r. zapis 00:11:19-00:18:55, częściowo zeznania świadka P. K. – e-protokół z 01 kwietnia 2016 r. zapis 00:22:5200:35:20, zeznania powoda J. Ł. - e-protokół z 21 kwietnia 2016 r. zapis 00:01:47-00:11:51)

W dniu 29 maja 2015 roku powód rozładowywał cynk. Dokument tzw. „wz” podpisał za powoda mistrz produkcji – P. K..

(dowód: zeznania świadka K. H. e-protokół z 01 kwietnia 2016 r. zapis 00:11:19-00:18:55, częściowo zeznania świadka P. K. – e-protokół z 01 kwietnia 2016 r. zapis 00:22:52-00:35:20)

W dniu 02 czerwca 2015 roku pozwana wymierzyła powodowi karę nagany oraz pozbawiła powoda premii uznaniowej za okres jednego kwartału za nieprzestrzeganie ustalonej w zakładzie organizacji porządku pracy. W uzasadnieniu kary nagany pozwana wskazała, że w dniu 29 maja 2015 roku przy rozładunku cynku powód nie dopełnił obowiązku sprawdzenia ilości dostarczonego towaru w wyniku czego została podpisana zawyżona ilość dostarczonego cynku.

(okoliczność bezsporna, dowód: kara nagany – k. 40 – część B akt osobowych)

W dniu 15 stycznia 2016 roku około godziny 11.30 powód razem ze S. C. otrzymał polecenie wyczyszczenia koszy typu K., celem przygotowania ich do malowania. W pozwanej nie ma instrukcji czyszczenia tego rodzaju koszy. Powód oraz S. C. nie zostali przeszkoleni w zakresie sposobu czyszczenia tych koszy. Powód i S. C. wcześniej czyścili kosze innego typu – tzw. R.. Tego dnia powód wraz ze S. C. wyczyścili starannie kosze K.. Do oczyszczenia koszy pozwana nie miała zastrzeżeń. Po oczyszczeniu koszy i ich pomalowaniu okazało się, że powłoka malarska uwydatniła nacieki.

(dowód: zeznania świadka S. C. – e-protokół z 01 kwietnia 2016 r. zapis 00:05:55-00:11:19, zeznania świadka I. C. e-protokół z 01 kwietnia 2016 r. zapis 00:18:55-00:21:14, częściowo zeznania świadka P. K. – e-protokół z 01 kwietnia 2016 r. zapis 00:22:52-00:35:20, zeznania powoda J. Ł. - e-protokół z 21 kwietnia 2016 r. zapis 00:01:47-00:11:51)

W dniu 21 stycznia 2016 roku pozwana wymierzyła powodowi karę nagany za brak dbałości, staranności oraz opieszałość w wykonywaniu obowiązków pracowniczych. W uzasadnieniu kary nagany pozwana wskazała, że w dniu 15 stycznia 2016 roku powód otrzymał polecenie przygotowania/zmontowania, oczyszczenia i zapakowania koszy K. 45 litrów do malowania. Pomimo deklaracji powoda, że kosze będą gotowe do godziny 13.00 tego samego dnia, zadanie to nie zostało wykonane w podanym czasie. /dodatkowo, po dostarczeniu koszy do firmy zewnętrznej okazało się, że są one niedokładnie i niestarannie przygotowane w wyniku czego musiały zostać ponownie pomalowane, co naraziło firmę na dodatkowe, podwójne koszty malowania.

(okoliczność bezsporna, dowód: kara nagany – k. 45 – część B akt osobowych)

W dniu 22 stycznia 2016 roku powód po osobistym rozładunku towaru w postaci kartonów, nie podpisał dokumentu „wz”.

(dowód: zeznania świadka K. H. e-protokół z 01 kwietnia 2016 r. zapis 00:11:19-00:18:55, zeznania świadka I. C. e-protokół z 01 kwietnia 2016 r. zapis 00:18:55-00:21:14)

W dniu 28 stycznia 2016 roku pozwana wymierzyła powodowi karę nagany za brak dbałości i staranności w wykonywaniu obowiązków pracowniczych. W uzasadnieniu kary nagany pozwana wskazała, że w dniu 22 stycznia 2016 roku o godz. 13:30 po osobistym rozładunku towaru przywiezionego przez firmę (...) powód odmówił podpisania dokumentu WZ – specyfikacji magazynowej stwierdzającej ilość przywiezionego towaru.

(okoliczność bezsporna, dowód: kara nagany – k. 47 – część B akt osobowych)

Pismem z dnia 28 stycznia 2016 roku pozwana rozwiązała z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia. Jako przyczynę pozwana wskazała ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych polegającym na niesumiennym i niestarannym wykonywaniu pracy oraz nie wypełnianiu poleceń przełożonego. Pozwana wskazała, że w dniu 02 czerwca 2015 roku powód otrzymał pierwszą naganę z wpisem do akt za niedopełnienie obowiązku sprawdzenia ilości rozładowanego przez powoda towaru/cynku, w wyniku czego został podpisany dokument WZ z zawyżoną ilością dostarczonego towaru, konsekwencją czego było narażenie firmy na straty finansowe za niedostarczony towar. Zdarzenie miało miejsce dnia 29 maja 2015 roku. Pozwana wskazała, że w dniu 21 stycznia 2016 roku powód otrzymał drugą naganę z wpisem do akt za niedokładne i niestaranne przygotowanie koszy K. 45 litrów do malowania, co naraziło firmę na dodatkowe koszty malowania. Zdarzenie miało miejsce dnia 15 stycznia 2016 roku. Ponadto w dniu 28 stycznia 2016 roku powód otrzymał trzecią naganę z wpisem do akt za odmowę podpisania dokumentu WZ po osobistym rozładunku towaru przywiezionego przez firmę (...). Zdarzenie miało miejsce dnia 22stycznia 2016 roku o godz. 13:30.

(dowód: oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia k. 48 – część B akt osobowych)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż w zasadzie żadna ze stron ustalonego stanu faktycznego nie kwestionowała. Zgromadzone w sprawie dokumenty nie wzbudziły wątpliwości Sądu w zakresie swej wiarygodności, w pełni korespondują ze sobą i składają się na ustalony w sprawie stan faktyczny. Nie były one kwestionowane przez strony postępowania, a nadto nie zachodziły również żadne wątpliwości, co do ich formy bądź treści. Ustalając stan faktyczny sąd oparł się również na zeznaniach świadków S. C., I. C. i K. H. oraz częściowo P. K. albowiem były spójne i zbieżne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie w postaci dokumentów. Zeznaniom świadka P. K. w części, w jakiej świadek zeznał, że powód był przeszkolony w zakresie szlifowania koszy przeznaczonych do malowania Sąd odmówił wiarygodności, ponieważ pozostają one w sprzeczności z zeznaniami świadka S. C. oraz zeznaniami powoda. Dokonując oceny zeznań w/w świadków Sąd miał na uwadze, że są oni zatrudnieni w pozwanej spółce i miał na względzie, że mogą oni być bezpośrednio zainteresowani wynikiem niniejszej sprawy, niemniej ich twierdzenia Sąd weryfikował na podstawie dokumentów zgromadzonych w trakcie prowadzenia postępowania oraz zeznań powoda J. Ł.. Zeznaniom powoda jako spójnym, logicznym i konsekwentnym Sąd dał wiarę w całości.

Pracodawca może rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p.

Zgodnie z art. 52 § 1 k.p. pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie:

1) ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych,

2) popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem,

3) zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.

Przepis art. 52 k.p. nie podaje katalogu podstawowych obowiązków pracowniczych. Podstawowe obowiązki pracownika określone zostały w art. 100 § 2 k.p. i należy do nich między innymi przestrzeganie czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy, przestrzeganie regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku, przestrzeganie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz dbanie o dobro zakładu pracy, chronienie jego mienia oraz zachowanie w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Na uwadze należy mieć, że rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika jest środkiem wyjątkowym i stąd przepisy (art. 52 k.p.), które je przewidują nie powinny być interpretowane w sposób ekstensywny, prowadzący do poszerzenia możliwości rozwiązania umowy o pracę w tym trybie przez pracodawcę.

Badając zasadność powództwa o przywrócenie do pracy sąd rozpatruje, czy spełnione zostały wszystkie przesłanki zwolnienia dyscyplinarnego.

Norma zawarta w powyższym przepisie zawiera szereg przesłanek zwolnienia. Przesłankami zwolnienia w tym trybie jest takie działanie pracownika, które stanowi naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych i narażenie słusznego interesu pracodawcy. Naruszenie obowiązków pracowniczych powinno być ciężkie, a to wymaga, aby pracownikowi można było przypisać winę umyślną lub rażące niedbalstwo (por. wyrok SN z dnia 21 lipca 1999 r., I PKN 169/99, OSNAP 00.20.746). Zachowanie pracownika powinno cechować się z jednej strony znacznym stopniem winy, z drugiej zaś skutkiem w postaci zagrożenia istotnych interesów lub istotną szkodą w mieniu pracodawcy (por. wyroki SN z dnia 23 września 1997 r., I PKN 274/97, OSNAPiUS 98.13.396 oraz z dnia 12 czerwca 1997 r., I PKN 211/97, OSNAPiUS 98.11.323). Pracodawca zwalniając pracownika w tym szczególnym trybie powinien spełnić wszystkie wymogi formalne zwolnienia.

Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem, który sąd orzekający w przedmiotowej sprawie całkowicie podziela, w wypadku spraw dotyczących rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, obowiązek udowodnienia zawinionego zachowania pracownika spoczywa - zgodnie z regułą określoną w art. 6 k.c. w zw. z art. 300 k.p. - na pracodawcy (wyrok SN z dnia 6 lutego 1997 r. I PKN 68/96 OSNP 1997/18/339).

Przyczyna wypowiedzenia/ rozwiązania umowy o pracę powinna być konkretna, rzeczywista, a nadto dostatecznie sprecyzowana. Ma to znaczenie w ewentualnym sporze, albowiem w postępowaniu sądowym może toczyć on toczyć się w granicach zarzutu sformułowanego w piśmie rozwiązującym, a pracodawca pozbawiony jest możliwości powoływania się w toku postępowania na inne przyczyny, które mogłyby uzasadniać tryb art. 52 k.p.

Bezsprzecznie pozwana spełniła wszelkie wymogi formalne zwolnienia dyscyplinarnego; oświadczenie woli pozwanej miało formę pisemną i zawierało odpowiednie pouczenia.

Jednakże w ocenie Sądu podana przez pozwaną przyczyna rozwiązania umowy o pracę wskazana jako: „niesumienne i niestaranne wykonywanie pracy oraz nie wypełnienie poleceń przełożonego” nie jest konkretna, precyzyjna i rzeczywista, a tym samym nie można powodowi przypisać zarzutu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. W odniesieniu do wymienionych w piśmie rozwiązującym kar nagany, na które powołuje się pozwana, wskazać należy, iż zgodnie z art. 52 § 2 kp rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwana udzieliła powodowi trzech kar nagany – pierwszej w dniu 02 czerwca 2015 roku , drugiej w dniu 21 stycznia 2016 roku i trzeciej w dniu 28 stycznia 2016 roku. Powoływanie się przez pozwaną na pierwszą z tych nagan jest nieskuteczne z uwagi na przekroczenie jednomiesięcznego terminu o którym mowa w cytowanym wyżej przepisie. Natomiast dwie kolejne nie mogą stanowić przyczyny rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy bez wypowiedzenia, z uwagi na to, że wskazane w nich zachowania powoda nie wypełniają znamion ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych.

Biorąc pod uwagę powyższe, sąd zasadził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 9186 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 08 lutego 2016 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, stosownie art. 98 § 1 i § 3 kpc i art. 99 kpc w zw. z § 2.4. w zw. z § 9.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku, w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Biorąc pod uwagę, iż żądanie powoda zostało uwzględnione, Sąd zasądził od pozwanej na jego rzecz kwotę 1800 zł (na którą składało się wynagrodzenie pełnomocnika).

Stosownie do art. 477 ² § 1 k.p.c. wyrokowi w punkcie I nadano rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia, czyli kwoty 3062 zł (punkt III).