Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2015r. w S.

odwołania K. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 12 lutego 2015 r. Nr (...)

w sprawie K. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy

I. zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo K. P. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od dnia 1 stycznia 2015 roku do dnia 30 czerwca 2017 roku;

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz K. P. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 341/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 lutego 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił K. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od 1 stycznia 2015 r., bowiem Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 5 lutego 2015 r. nie stwierdziła u wnioskodawcy niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

Odwołanie od ww. decyzji złożył ubezpieczony K. P., wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od 1 stycznia 2015 r. Wskazano, że orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS zostało poprzedzone orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 16.01.2015 r. ustalającym, iż K. P. jest częściowo niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy do 30 czerwca 2015 r. Wnioskodawca zarzucił Komisji Lekarskiej pobieżną analizę wyników badań i błędną ocenę jego stanu zdrowia. Ubezpieczony na skutek przebytych dwóch wypadków przy pracy doznał urazu głowy oraz urazu prawej nogi, a następnie powtórnego urazu tej nogi. Posiada zniekształcenie, przebarwienie i ranę prawej nogi, która w wyniku powikłań otwiera się co około 6 miesięcy. Powyższe spowodowało, że wnioskodawca ma problemy z poruszaniem się, ze stawami, biodrami, posiada permanentną opuchliznę prawej nogi oraz przepuklinę w prawej nodze. Nadto cierpi na cukrzycę, a ostatnio stwierdzono u niego astmę. Odwołujący się na skutek posiadanych chorób utracił możliwość przedłużenia uprawnień na wykonywanie zawodu kierowcy samochodów ciężarowych, nie może jeździć samochodami z plandeką ze względu na brak możliwości wykonywania czynności ładunkowych. Z uwagi na swój stan zdrowia może wykonywać pracę jedynie jako kierowca samochodu typu chłodnia – gdzie ma ograniczony zakres obowiązków. Powyższe wiąże się z trudnościami związanymi ze znalezieniem pracy oraz z niższym wynagrodzeniem. Podniesiono także, iż ubezpieczony jest zmuszony do wykonywania pracy zarobkowej, gdyż nie byłby w stanie utrzymać się z samej renty (odwołanie, k. 1-2 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, jednocześnie wskazując, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, tym samym brak jest podstaw do zmiany decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 4-5 a.s.).

Na rozprawie w dniu 4 grudnia 2015 r. pełnomocnik ubezpieczonego złożył wniosek o zasądzenie kosztów, w tym kosztów zastępstwa procesowego – w tym celu złożył fakturę (k. 36v a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony K. P., ur. (...), posiada wykształcenie zawodowe: kierowca-mechanik. W 1996 r. ubezpieczony uległ wypadkowi komunikacyjnemu w Niemczech.

Wnioskodawca od 14 października 2013 r. jest zatrudniony jako kierowca w transporcie międzynarodowym w Przedsiębiorstwie (...). Swoją pracę wykonuje na pojeździe marki M., który jest wyposażony w automatyczną skrzynię biegów. Jak wynika z oświadczenia pracodawcy, ubezpieczony wykonuje pracę w ograniczonym zakresie, przewożąc ładunki, gdzie czynności kierowcy - poza prowadzeniem pojazdu - sprowadzają się do otwarcia i zamknięcia chłodni. W sytuacji, gdy zachodzi potrzeba wykonania bardziej skomplikowanego transportu, wówczas K. P. jedzie jako drugi kierowca, a czynności związane z załadunkiem wykonuje inna osoba. W przypadku awarii samochodu pracodawca dysponuje mobilnym serwisem, auta są serwisowane (oświadczenie pracodawcy, k. 32 a.s.).

W dniu 29 grudnia 2014 r. ubezpieczony złożył wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy (wniosek, k. 440 a.r.). Składając powyższy wniosek ubezpieczony był w trakcie pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, która została mu przyznana do dnia 31 grudnia 2014 r. (decyzja z 23.12.2011r., k. 389 a.r.).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonego organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 16 stycznia 2015 r. ustalił, że K. P. jest częściowo niezdolny do pracy do dnia 30 czerwca 2015 r., zaś niezdolność do pracy pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy (k. 442 a.r.). Z uwagi na zgłoszony zarzut wadliwości orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS sprawa została przekazana do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską Zakładu.

W toku postępowania orzeczniczego Komisja Lekarska ZUS rozpoznała u wnioskodawcy następujące schorzenia: stan po urazie wielonarządowym ze złamaniem kości udowej prawej, podudzia i przedramienia prawego, nadciśnienie tętnicze kontrolowane, cukrzycę typu II, otyłość patologiczną chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych, otyłość brzuszną. W 1996 r. ubezpieczony doznał urazu wielonarządowego z urazem czaszki, złamaniem podudzia prawego, prawej kości udowej, prawego przedramienia. Leczony operacyjnie. W 2004 r. doznał kolejnego urazu wielonarządowego, urazu stopy prawej, złamania kości śródstopia prawego i kostki bocznej prawej. W ocenie Komisji Lekarskiej, aktualne zaawansowanie schorzeń wnioskodawcy nie narusza sprawności organizmu w stopniu dającym podstawy do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy zgodnie z kwalifikacjami (badany jest czynny zawodowo – pracuje jako kierowca samochodu ciężarowego). Orzeczeniem z dnia 5 lutego 2015 r. Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (k. 444 a.r.). Powołane orzeczenie Komisji Lekarskiej stało się podstawą wydania przez organ rentowy decyzji z 12 lutego 2015 r., odmawiającej przyznania K. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od 1 stycznia 2015 r. (k. 445 a.r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy ortopedy, diabetologa, kardiologa i neurologa. Biegli lekarze stwierdzili u ubezpieczonego następujące schorzenia: nadciśnienie tętnicze I/II wg WHO; stan po urazie głowy (obecnie bez żadnych następstw ze strony centralnego układu nerwowego); bóle kręgosłupa szyjnego (w wywiadzie); cukrzycę typu 2 (bez udokumentowanych powikłań); przebyte złamanie obu kości prawego przedramienia z ograniczeniem ruchów prawego stawu łokciowego, obrotowych prawego przedramienia i ruchów prawego stawu promieniowo-nadgarstkowego (bez upośledzenia chwytu prawej ręki); przebyte złamanie prawej kości udowej; obustronną niedomogę bólową i ograniczenie ruchów obu bioder; obustronną zaawansowaną artrozę stawów kolanowych z koślawością kolan z ograniczeniem ruchów i upośledzeniem wydolności chodu; przebyte złamanie prawej goleni powikłane zespołem pozakrzepowym; artrozę stawów skokowo-goleniowych; artrozę prawego stępu; a także przebyte złamanie kości II-IV prawego śródstopia. W ocenie biegłych, od 8 grudnia 2011 r. nie nastąpiła istotna poprawa wydolności narządów ruchu na tyle, by wnioskodawca mógł odzyskać pełną sprawność do pracy. Stan wydolności narządów ruchu czyni wnioskodawcę nadal częściowo niezdolnym do pracy do dnia 30 czerwca 2017 r. w związku z wypadkiem przy pracy, któremu uległ w 1996 roku z powodu wydolności narządów ruchu (opinia biegłych, k. 15-15v a.s.).

Analizując przedmiotową opinię biegłych, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny, obiektywny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji medycznej oraz badaniem przedmiotowym ubezpieczonego. Opinia jest spójna, logiczna, należycie uzasadniona i sporządzona przez biegłych specjalizacji odpowiadających schorzeniom K. P..

Organ rentowy wniósł zastrzeżenia do ww. opinii, podnosząc, że ubezpieczony jest czynny zawodowo jako kierowca samochodu ciężarowego i został uznany za zdolnego do tej pracy po prawidłowym wykonaniu badania psychotechnicznego, które m.in. wykazuje sprawność ruchową kończyn dolnych w zakresie umożliwiającym podjęcie pracy kierowcy. W ocenie organu rentowego, świadczy to o bardzo dobrej adaptacji do stwierdzonej niepełnosprawności, przy czym praca kierowcy samochodu ciężarowego nie jest pracą na stanowisku dostosowanym dla osób posiadających niepełnosprawność, zaś lekarz medycyny pracy uznał ubezpieczonego za zdolnego do takiej pracy. Wskazano, że skoro wnioskodawca jest zdolny do pracy jako kierowca zawodowy, to również może podjąć pracę mechanika samochodowego, do czego również posiada kwalifikacje. Wobec powyższego organ rentowy wnioskował o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych lekarzy kardiologa, endokrynologa, diabetologa i ortopedy. Celem ustalenie zakresu i rodzaju pracy wykonywanej przez ubezpieczonego Sąd zwrócił się o udzielenie informacji do pracodawcy K. P.. Jak wynika z oświadczenia pracodawcy, wnioskodawca wykonuje czynności kierowcy jeżdżąc pojazdem marki M. wyposażonym w automatyczną skrzynię biegów, a nadto jego zakres obowiązków jest ograniczony, w szczególności w odniesieniu do czynności przy załadunku i rozładunku – samodzielnie K. P. wykonuje tylko takie przewozy, które wymagają jedynie otwarcia i zamknięcia drzwi chłodni. Przy realizacji innych przewozów – wymagających większego zaangażowania przy czynnościach ładunkowych - ubezpieczony wykonuje wyłącznie pracę drugiego kierowcy. Po uzyskaniu powyższych informacji, Sąd ocenił zarzuty organu rentowego do opinii biegłych jako bezpodstawne i stanowiące jedynie polemikę z prawidłowo dokonaną oceną stanu zdrowia wnioskodawcy przez biegłych sądowych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. nie przedstawił żadnych merytorycznych uwag do opinii, które uzasadniałyby dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych lekarzy. Jeszcze raz podkreślenia wymaga, że choć ubezpieczony wykonuje pracę zawodową, która nie jest wykonywana w zakładzie pracy chronionej, to z uwagi na skutki urazu nabytego w 1996 roku ma ograniczony zakres obowiązków. Zdaniem Sądu, uwagi organu rentowego nie wpłynęły na zasadność czy wiarygodność dowodu z opinii biegłych lekarzy, którzy opiniowali w niniejszej sprawie. Sporządzona opinia jest wyczerpująca, a złożone zastrzeżenia jej nie zakwestionowały. Ubezpieczony nie składał żadnych zastrzeżeń do opinii biegłych.

Biegli lekarze o specjalnościach ortopeda, diabetolog, kardiolog i neurolog, mając na uwadze wiek, kwalifikacje zawodowe i charakter dotychczas świadczonych prac, a przede wszystkim rozpoznane schorzenia oraz powikłania po urazach doznanych przez ubezpieczonego w wypadku komunikacyjnym w 1996 r., stwierdzili, że K. P. nadal pozostaje częściowo niezdolny do pracy do dnia 30 czerwca 2017 r., a niezdolność ta pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy, który wpłynął na wydolność narządów ruchu wnioskodawcy. Organ rentowy nie kwestionował, że ubezpieczony spełnił pozostałe warunki do uzyskania prawa do wnioskowanego świadczenia. Co za tym idzie, ubezpieczony spełnił przesłanki z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił prawo K. P. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 30 czerwca 2017 r.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z wynikiem procesu na podstawie art. 98 kpc. Stawka wynagrodzenia pełnomocnika ubezpieczonego, będącego adwokatem, została określona na podstawie § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t. j. Dz. U. z 2013 poz. 461) oraz w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2015 poz. 1079). Z uwagi, iż sprawa została wszczęta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 r. (tj. przed dniem 1 sierpnia 2015 r.) do określenia wysokości kosztów zastępstwa procesowego zastosowano przepisy dotychczasowe. Z uwagi na nieskomplikowany charakter sprawy oraz nieznaczny nakład pracy adwokata ubezpieczonego Sąd nie znalazł podstaw, by uwzględnić wniosek o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego w wysokości określonej w fakturze przedłożonej przez pełnomocnika ubezpieczonego. Co za tym idzie, Sąd zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz K. P. zwrot kosztów zastępstwa procesowego w wymiarze obejmującym minimalną stawkę za prowadzenie sprawy o świadczenie pieniężne z ubezpieczenia społecznego, tj. kwotę 60 zł.