Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 lutego 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ustalił wartość kapitału początkowego S. F.. Ustalony w oparciu o przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, to jest od 1 stycznia 1979 roku do 31 grudnia 1988 roku, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 102,53%. Do ustalenia wartości kapitału przyjęto okresy składkowe w ilości: 22 lata, 10 miesięcy i 19 dni (274 miesiące). Wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 roku została wyliczona w następujący sposób:

293,01 złotych (wysokość kwoty bazowej) x 85,98% (współczynnik proporcjonalny) = 251,93 złotych

(274 miesiące składkowe x 1,3%) : 12 x 1251,78 złotych (podstawa wymiaru) = 371,53 złotych

Razem = 623,46 złotych

623,46 złotych x 209 miesięcy (średnie dalsze trwanie życia) = 130.303,14 złotych (kapitał początkowy na dzień 1 atycznia 1999 roku).

Do ustalenia wartości kapitału nie uwzględniono natomiast okresów przebywania przez wnioskodawczynię na urlopie bezpłatnym:

- od 14 września 1983 roku do 17 września 1983 roku,

- od 8 sierpnia 1984 roku do 12 września 1984 roku,

- od 15 lipca 1987 roku do 15 sierpnia 1987 roku,

- od 1 listopada 1991 roku do 30 listopada 1991 roku,

- od 1 lutego 1992 roku do 29 lutego 1992 roku.

(decyzja k.99 pliku I akt ZUS)

Decyzją z dnia 25 lutego 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych – I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 28 stycznia 2014 roku, przyznał S. F. zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od dnia 18 lutego 2014 roku, tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Emeryturę tę obliczono w oparciu o przepisy art. 53 i 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Do obliczenia wysokości emerytury na podstawie art.53 tej ustawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1974 roku do 2013 roku i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru w wysokości 84,42%. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę bazową – 3.080,84 zł, wyniosła 2.600,85 zł. Do ustalenia wysokości emerytury ZUS przyjął okresy składkowe w wymiarze 30 lat i 19 dni (360 miesięcy). Wysokość tak obliczonej emerytury wyniosła 1.753,73 zł. Podstawę obliczenia emerytury w oparciu o art.26 ustawy stanowiła kwota bazowa kapitału składki zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji (30.852,72 zł), kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego (407.910,78 zł). Organ wskazał, że emerytura wnioskodawczyni stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury (30.852,72 zł + 407.910,78 zł) przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę (252,30 miesięcy). Emerytura wyniosła zatem 1.739,05 zł. Wobec osiągnięcia wieku uprawniającego do emerytury w 2014 roku emerytura wnioskodawczyni stanowi 20% emerytury obliczonej zgodnie z art.53 (350,75 zł ) i 80% w oparciu o art.26 (1.391,24 zł), łącznie 1.741,99 zł. (decyzja k 213-215 pliku I akt ZUS)

W dniu 25 marca 2014 roku S. F. odwołała się od powyższych decyzji wskazując, że w okresie zatrudnienia w (...) Klubie (...) w Ł. - od 24 lutego 1989 roku do 28 lutego 1991 roku – wbrew stanowisku organu rentowego - uzyskiwała wyższe niż minimalne wynagrodzenie za wykonywaną pracę. (odwołanie k 2-3)

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 23 kwietnia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, wskazując, że wnioskodawczyni nie przedstawiła za sporny okres pracy dokumentu (...), a tym samym nie udowodniła wysokości faktycznych zarobków uzyskiwanych w (...) Klubie (...) w Ł.. (odpowiedź na odwołanie k 4)

Na rozprawie w dniu 22 marca 2016 roku wnioskodawczyni poparła odwołanie, precyzując swoje stanowisko i wnosząc o przyjęcie jako wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury wartości 85,68%. Strona pozwana wniosła o oddalenie odwołania. (e - protokół rozprawy z dnia 22.03.2016 roku – zapis nagrania 00:00:56 i 00:01:15 – płyta CD k 212)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. F. urodziła się w dniu (...). (niesporne)

W okresie od 24 lutego 1989 roku do 28 lutego 1991 roku wnioskodawczyni była pracownikiem Agencji Nr (...) Klubu (...) w Ł., zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku agenta. (świadectwo pracy k 42 pliku I akt ZUS, zeznania świadka J. S. – e – protokół rozprawy z dnia 22.05.2015 – zapis 00:25:31 – 00:35:16, przesłuchanie wnioskodawczyni – e – protokół rozprawy z dnia 22.03.2016 - zapis 00:03:09 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami – e – protokół rozprawy z 24.11.2015 – zapis 00:02:28 – 00:10:55)

Oprócz niej zatrudnionych było w tym okresie 5 innych agentów świadczących prace wysokościowe na rzecz Klubu. Wynagrodzenie wszystkich agentów w tym czasie było równe, w związku z czym odprowadzane były zbiorcze składki będące sumą równych kwot tych składek. (rozliczenie k 83-84, zeznania świadka J. S. – e – protokół rozprawy z dnia 22.05.2015 – zapis 00:25:31 – 00:35:16, przesłuchanie wnioskodawczyni – e – protokół rozprawy z dnia 22.03.2016 - zapis 00:03:09 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami – e – protokół rozprawy z 24.11.2015 – zapis 00:02:28 – 00:10:55)

Wysokość składek na ubezpieczenie społeczne od wynagrodzeń wnioskodawczyni uzyskanych w okresie tego zatrudnienia wyniosła:

- za okres od marca 1989 roku do lipca 1989 roku – po 7.476 złotych za każdy miesiąc,

- za okres od sierpnia 1989 roku do października 1989 roku – po 9.282 złotych za każdy miesiąc,

- za okres od listopada 1989 roku do grudnia 1989 roku – po 21.280 złotych za każdy miesiąc,

- za okres od stycznia 1990 roku do lutego 1990 roku – po 23.826 złotych za każdy miesiąc,

- za okres od marca 1990 roku do maja 1990 roku – po 49.900 złotych za każdy miesiąc,

- za miesiąc czerwiec 1990 roku – 166.700 złotych,

- za miesiąc lipiec 1990 roku – 1.512.097 złotych,

- za miesiąc październik 1990 roku – 172.777 złotych.

(rozliczenia k 65-74, 76-82, 85)

W latach 1989 – 1991 (...) Klub (...) zatrudniał poniżej 20 osób i odprowadzał za nie zbiorowo składki na ubezpieczenia społeczne. (zaświadczenie k 43 pliku I akt ZUS)

Dokumentacja płacowa dotycząca wnioskodawczyni za okres od lutego 1989 roku do lutego 1991 roku została utracona wskutek zalania pomieszczenia (...) Klubu (...) w Ł., gdzie była przechowywana. Pozostały tylko kopie składanych deklaracji składek na ubezpieczenia społeczne agentów, w tym wnioskodawczyni. (wyjaśnienie z dnia 13.03.2014 - k 3, kopie rozliczeń k 65-74, 76-82, 85)

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego z uwzględnieniem wynagrodzenia wnioskodawczyni z okresu najkorzystniejszych 10 kolejnych lat kalendarzowych, przy przyjęciu także udowodnionego (poprzez wykazanie wysokości składek) wynagrodzenia za sporny okres wynosi 102,53%.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru składowej emerytury ustalonej na podstawie art.53 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przy przyjęciu ustalonego w powyższy sposób wynagrodzenia wnioskodawczyni za okres od marca 1989 roku do lipca 1990 roku oraz za październik 1990 roku, przy przyjęciu wynagrodzenia z 20 lat kalendarzowych: 1974, 1976-1988, 1990-1991, 2009, 2011-2013 wynosi 85,68%.

(wyliczenie k 194)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów – kopii rozliczenia składek na ubezpieczenie społeczne za okres od marca 1989 roku do lipca 1990 roku oraz za miesiąc październik 1990 roku za agentów zatrudnionych w tym okresie, w tym za wnioskodawczynię. Z dokumentów tych jednoznacznie i wprost wynika wysokość składek członków zespołu usług specjalistycznych. W rozliczeniach tych wskazano bowiem kwotę, od której zostały odprowadzone składki oraz % udziału każdego agenta w obrocie według faktur (zawsze w częściach równych), co w kolumnie zatytułowanej „zł” dało kwoty rozliczonych składek przypadających na każdego z agentów. Przykładowo – w rozliczeniu za miesiąc marzec 1989 roku składki ZUS przypadające za agentów liczone były od kwoty 53.400 złotych, każdy z agentów partycypował w wysokości po 14% składki liczonej od tej kwoty, co dało składki po 7.476 złotych od każdego z nich (w tym za wnioskodawczynię). Suma tych składek wyniosła 44.856 złotych, co świadczy o udziale procentowym agentów od obrotu wg faktur, przy ustalonej wielkości składek ZUS na kwotę 53.400 złotych. Dlatego też uznać należy, że zapis „ZUS agentów od kwoty 53.400 złotych” dotyczy wysokości składek (nie wynagrodzeń) agentów w procentowym udziale, co daje kwoty składek (nie wynagrodzeń) odprowadzonych za agentów (w tym wnioskodawczynię) do ZUS.

Hipotetyczne wyliczenie wysokości emerytury dokonane przez organ rentowy nie było kwestionowane przez wnioskodawczynię, w odniesieniu do żadnego z przyjętych wariantów.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd – przyjmując, że w złożonych do akt dokumentach w kolumnie „zł” wskazane zostały wysokości składek odprowadzonych do ZUS, oparł się na wyliczeniu hipotetycznej wysokości emerytury S. F. według wariantu III.

Rozpoznając sprawę Sąd pominął kopie deklaracji rozliczeniowych ze wskazaniem innej wysokości składek (38%) (k 120- 127, k 132-134, k 136-139, k 145, k 147-149, k 155, k 157-161), bowiem – jak wynika z porównania rozliczeń, na których Sąd oparł swe ustalenia faktyczne – rozliczenia składek w tej wysokości dotyczą grupy pracowników - pkt 2 „ZUS pracowników”, w przeciwieństwie do pkt 1 „ZUS agentów”, wśród których wymieniona jest S. F..

Sąd pominął także nieczytelne kopie rozliczeń (k 116-119, k 128-131, k 135, k 140-144, k 146, k 150-154, k 156). Z dokumentów tych w żaden sposób nie wynika wysokość wynagrodzenia ani wysokość składek ZUS odprowadzonych przez (...) Klub (...) w spornym okresie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych, odwołanie wnioskodawczyni od decyzji z dnia 25 lutego 2014 roku ustalającej wysokość emerytury, jako zasadne, podlega uwzględnieniu.

Zgodnie bowiem z brzmieniem art.24 ust.1a pkt 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) wiek emerytalny dla kobiet urodzonych w okresie od dnia 1 października 1953 roku do dnia 31 grudnia 1953 roku wynosi co najmniej 60 lat i 4 miesiące.

Na mocy art. 183 ust. 5 cytowanej ustawy emerytura przyznana na wniosek osoby ubezpieczonej urodzonej po dniu 31 grudnia 1948 r., z wyjątkiem ubezpieczonych, którzy pobrali emeryturę na podstawie przepisów art.46 lub 50, o ile osoba ta nie była członkiem otwartego funduszu emerytalnego albo złożyła wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa, która osiągnęła wiek uprawniający do emerytury w roku kalendarzowym 2014, wynosi:

1) 20 % emerytury obliczonej na podstawie art.53 oraz

2) 80 % emerytury obliczonej na podstawie art.26.

Podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art.24, stosownie do art.25 ust.1, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art.173-175, z zastrzeżeniem art.185.

Z mocy art.26 ust.1 emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art.25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust.5 i art.183.

Stosownie do ust.2 art.26 wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach. Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach /ust. 3/. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" corocznie w terminie do dnia 31 marca tablice trwania życia, z uwzględnieniem ust. 3, dla wieku ubezpieczonych określonego w myśl ust. 2 /ust. 4/. Tablice, o których mowa w ust. 4, są podstawą przyznawania emerytur na wnioski zgłoszone od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego /ust. 5/.

Emerytura obliczana zgodnie z art.53 ust.1 wynosi 24 % kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust.3 i 4, oraz po 1,3 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych i po 0,7 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych.

Na mocy art.15 ust.1 podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust.4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

W myśl ust.6 art.15 na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Na takich właśnie zasadach zaskarżoną decyzją z dnia 25 lutego 2014 roku została ustalona emerytura wnioskodawczyni.

W odwołaniu od decyzji ubezpieczona zakwestionowała jedynie wysokość wynagrodzenia przyjętego do obliczenia emerytury z okresu zatrudnienia w latach 1989-1991 w Agencji Nr (...) Klubu (...) w Ł. - przyjęcie przez ZUS za ten okres minimalnego wynagrodzenia za pracę zamiast wynagrodzenia faktycznie za ten okres wypłaconego, od którego zostały odprowadzone składki na ubezpieczenie społeczne, których wysokość wykazała poprzez złożone do akt kopie rozliczeń tych składek.

Wskazać w tym miejscu należy, że środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość zarobku lub dochodu stanowiącego podstawę wymiaru emerytury lub renty, zgodnie z § 20 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń z dnia 7 lutego 1983 roku (Dz. U. 1983 Nr 10, poz. 49, ze zm.) obowiązującym w dacie złożenia przez ubezpieczonego wniosku o ponowne ustalenie wysokości pobieranego przez niego świadczenia, są dla pracowników - zaświadczenia zakładów pracy wystawione według wzoru ustalonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych albo legitymacja ubezpieczeniowa zawierająca wpisy dotyczące okresów zatrudnienia i wysokości osiąganych zarobków.

W orzecznictwie sądów powszechnych, potwierdzonym orzeczeniami Sądu Najwyższego, utrwalony jest jednak pogląd, że ograniczenie co do środków dowodowych wynikające z § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku obowiązujące w postępowaniu przed organem rentowym nie ma zastosowania w postępowaniu sądowym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. Wysokość zarobków, której pochodną jest podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, jest faktem mającym istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 k.p.c.), który w postępowaniu przed sądem może być udowadniany wszelkimi środkami dowodowymi, które sąd uzna za celowe i pożądane. Wysokość uzyskiwanego uposażenia może być zatem ustalana także przy pomocy innych pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia zainteresowanego. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997 r. sygn. akt II UKN 186/97, opubl. OSNP 1998/11/342; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2006 r. sygn. I UK 115/06, opubl: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2007, Nr 17-18, poz. 257, str. 753).

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż przy ustaleniu podstawy wymiaru emerytury z dokumentacji innej niż dokumentacja płacowa uwzględnieniu, jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe lub ubezpieczenie społeczne, podlegają tylko te składniki wynagrodzenia, których wypłata w określonej wysokości oraz fakt odprowadzenia składki na ubezpieczenie społeczne jest niewątpliwy. W kwestii tej nie może istnieć żaden stan niepewności

W oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe, stwierdzić należy, iż wnioskodawczyni wykazała dokumentami wysokość składek od wynagrodzenia przez nią wypracowanego w części spornego okresu, które to jest wyższe od wynagrodzenia minimalnego przyjętego przez organ rentowy.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru składowej emerytury ustalonej na podstawie art.53 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przy przyjęciu wykazanego w powyższy sposób wynagrodzenia wnioskodawczyni za okres od marca 1989 roku do lipca 1990 roku oraz za październik 1990 roku, przy przyjęciu wynagrodzenia z 20 lat kalendarzowych: 1974, 1976-1988, 1990-1991, 2009, 2011-2013 wynosi 85,68%.

W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 25 lutego 2014 roku ustalając od dnia 18 lutego 2014 roku emeryturę S. F. przy przyjęciu wskaźnika podstawy wymiaru emerytury obliczonej na podstawie przepisu art.53 ustawy emerytalnej w wysokości 85,68% w oparciu o wynagrodzenia z lat: 1974, 1976-1988, 1990-1991, 2009, 2011-2013.

Zgodnie z przepisem art. 129 ustawy emerytalnej świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń. Wnioskodawczyni osiągnęła wiek emerytalny w dniu 18 lutego 2014 roku, a zatem prawo do emerytury ustalonej od wskaźnika wysokości podstawy wymiaru na poziomie 85,68% określonego w oparciu o lata 1974, 1976-1988, 1990-1991, 2009, 2011-2013 zostało przyznane od tego dnia.

Nie jest natomiast zasadne odwołanie skarżącej od decyzji z dnia 20 lutego 2014 roku dotyczącej ustalenia wysokości jej kapitału początkowego.

Zgodnie bowiem z brzmieniem art.174 ust.1 cytowanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art.53, z uwzględnieniem ust.2-12.

Zgodnie z ustępem 2 przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1)okresy składkowe, o których mowa w art.6;

2)okresy nieskładkowe, o których mowa w art.7 pkt 5;

3)okresy nieskładkowe, o których mowa w art.7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art.5 ust.2.

W myśl ust.3 podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art.15, 16, 17 ust.1 i 3 oraz art.18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu od dnia 1 stycznia 1980 r. do dnia 31 grudnia 1998 r.

Natomiast w myśl ust.7 do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 r.

Ustęp 8 powyższego przepisu stanowi, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącą 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r.

Z kolei z mocy art.15 powyższej ustawy o emeryturach i rentach z FUS podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust.4 i 5 tego samego przepisu przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym złożono wniosek o emeryturę lub rentę.

W myśl ust. 3 tego samego przepisu na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust.4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Następnie w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust.3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty,

oraz

4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art.19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%.

Zgodnie z art.16 cytowanej ustawy przy ustalaniu kolejnych dziesięciu lat – przyjmuje się lata kalendarzowe następujące bezpośrednio po sobie, chociażby ubezpieczony w niektórych z tych lat przez okres roku lub w okresie krótszym niż rok nie pozostawał w ubezpieczeniu.

Wnioskodawczyni w odwołaniu od decyzji z dnia 20 lutego 2014 roku ustalającej wysokość jej kapitału początkowego zakwestionowała nieuwzględnienie przy obliczaniu tego kapitału wypłaconych w okresie zatrudnienia w Agencji Nr (...) Klubu (...) w Ł. faktycznych kwot wynagrodzeń w okresie od 24 lutego 1989 roku do 28 lutego 1991 roku.

Jak wyżej wskazano, S. F. udowodniła wyższą wysokość zarobków w okresie od marca 1989 roku do lipca 1990 i za październik 1990 roku, jednakże z poczynionych przez Sąd ustaleń wynika, że wielkości te nie mają żadnego wpływu na ustalenie wysokości kapitału początkowego wnioskodawczyni, bowiem najkorzystniejszym dziesięcioletnim okresem pod względem wysokości zarobków wnioskodawczyni są lata 1979-1988, czego wnioskodawczyni ostatecznie nie kwestionowała w niniejszym postępowaniu.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołanie od decyzji z dnia 20 lutego 2014 roku.

Stosownie do wyników postępowania na podstawie art.98 k.p.c. Sąd obciążył organ rentowy obowiązkiem poniesionych przez wnioskodawczynię kosztów zastępstwa procesowego. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Sąd ustalił w oparciu o § 12 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w brzmieniu obowiązującym w dacie złożenia odwołań od spornych decyzji (t. j. Dz.U. z 2013 r., poz. 461).