Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17.04.2015 r. powodowa (...) spółka akcyjna
w G. domagała się zasądzenia na jej rzecz od pozwanego Z. W. kwoty 566,57 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 542,82 zł od dnia 26.04.2014r. oraz od kwoty 23,75 zł od dnia 29.04.2014r., do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. Uzasadniając żądanie, strona powodowa podniosła, że pozwany jest odbiorcą energii elektrycznej na podstawie umowy kompleksowej nr (...) z dnia 21.08.2013 r. Pozwany nie zapłacił powodowi należności za energię elektryczną na łączną kwotę 566,57 zł.

Nakazem zapłaty wydanym dnia 24.04.2015 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy Lublin Zachód w Lublinie nakazał pozwanemu, aby zapłacił stronie powodowej kwotę dochodzoną pozwem wraz z żądanymi odsetkami oraz kwotę 210,78 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Wskazany nakaz zapłaty pozwany zaskarżył w całości sprzeciwem. Podniosła,
że należność została uregulowana, na okoliczność czego posiada pokwitowania.

Postanowieniem Sądu Rejonowego Lublin Zachód w Lublinie z dnia 22.05.2015r. stwierdzono skuteczne wniesienie sprzeciwu i przekazano sprawę Sądowi Rejonowemu w Toruniu.

W uzupełnionym pozwie strona powodowa podtrzymała powództwo. W odpowiedzi na sprzeciw powódka wskazała, że pozwany nie przedłożył jakichkolwiek dowodów na poparcie swoich zarzutów, a powódka przedkładając dokumenty księgowe udowodniła roszczenie.

Na rozprawie dnia 24.02.2016 r. nie stawiła się żadna ze stron, nie domagano się uzupełnienia postępowania dowodowego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 21.08.2013 r. Z. W. zawarł z (...) spółka akcyjna w G., umowę kompleksową o świadczenie usług przesyłowych i sprzedaży energii elektrycznej.

Okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

Umowa z dnia 21.08.2013 r. – k. 32-33

Powód dostarczał energię zgodnie z umową, wystawiając za zużytą energię faktury VAT.

Okoliczność bezsporna

Pozwany nie uiścił należności wynikających z dwóch faktur:

- z dnia 08.04.2014r. na kwotę 23,75 zł płatną do dnia 28.04.2014r., stanowiącą rozliczenie za okres od 22.03.2014r. do 31.03.2014r.

- z dnia 31.03.2014r. na kwotę 566,57 zł płatną do dnia 25.04.2014r., stanowiącą rozliczenie za okres od 25.11.2013r. do 22.03.2014r.

Dowód: faktura z dnia 08.04.2014r. – k. 34

- faktura z dnia 31.03.2014r. – k. 35,

Wobec nieopłacenia przez pozwanego dwóch faktur (...) SA wystawiła w dniu 09.12.2014r.. wezwanie przesądowe na kwotę łączą 566,57 zł

Dowód: wezwanie przesądowe – k. 36

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny został ustalony na podstawie okoliczności bezspornych oraz dowodów z dokumentów. Dokumenty, z których przeprowadzono dowód, stanowiły wiarygodny środek dowodowy, gdyż ich rzetelność i autentyczność nie zostały w toku procesu podważone.

Pozwanego i powoda łączyła umowa o świadczenie usługi sprzedaży i dystrybucji energii elektrycznej zawarta na podstawie ustawy z dnia 10.04.1997r. Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2006r. nr 89 , poz. 625 ze zm.).

Między stronami pozostawało bezsporne istnienie umowy o świadczenie usług przesyłowych i sprzedaży energii elektrycznej.

Spór dotyczył zasadności dochodzonego roszczenia wobec podniesienia przez pozwanego zarzutu spełnienia świadczenia.

W myśl art. 6 k.c., istnienie sporu między stronami, obliguje jedną z nich do udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Na podstawie art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c. ciężar dowodu spoczywa na stronie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Jeśli zatem powód powoływał się na zaistnienie oznaczonych faktów, w tym na fakt, przysługującego mu względem pozwanego roszczenia o oznaczonej wysokości, zobowiązany był wskazać okoliczności, które uzasadniały żądanie zgłoszone w pozwie. W ocenie Sądu, powód przedkładając faktury za zużycie energii elektrycznej, wykazał w sposób dostateczny zasadność roszczenia. Natomiast pozwany, który twierdził, że spłacił sporne faktury, na co miał posiadać pokwitowania, nie udowodnił tego faktu. Pozwany bowiem, po otrzymaniu zawiadomienia o terminie rozprawy i dokumentów od strony powodowej, nie zajął stanowiska w sprawie i nie przedłożył dowodów na poparcie swoich zarzutów. Nie stawił się również na termin rozprawy i nie złożył żadnych wniosków dowodowych. Tym samym zarzuty pozwanego okazały się gołosłowne.

W związku z powyższym, na podstawie art. 4 i następne ustawy Prawo Energetyczne, powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku. O odsetkach za opóźnienie od poszczególnych faktur orzeczono na podstawie art. 481 k.c.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98 kpc. Powód wygrał proces w całości, ponosząc koszty procesu w wysokości 227zł, na co składały się opłata od pozwu w kwocie 30 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 180zł oraz opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Pozwany jako strona przegrywająca powinien zwrócić te koszty powodowi.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)