Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 16 lutego 2016 roku Sąd Rejonowy w Kutnie Wydział IV Pracy odrzucił apelację pozwanej G. J. od wyroku tegoż Sądu z dnia 10 listopada 2015 r. w sprawie IV P 85/15 o sprostowanie świadectw pracy z powództwa A. D., M. D., K. C. (1), K. C. (2), B. K., K. K. (pkt 1) oraz zwrócił pozwanej G. J. od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kutnie kwotę 30,00 zł tytułem opłaty od apelacji (pkt 2).

W uzasadnieniu postanowienia Sąd Rejonowy wskazał, iż pełnomocnik pozwanej wniósł apelację od wyroku w dniu 04 lutego 2015 r. z naruszeniem terminu, o którym mowa w art. 369 k.p.c. co skutkowało odrzuceniem apelacji na podstawie art. 370 k.p.c. Wyrok wydany w sprawie wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi pozwanej w dniu 29 grudnia 2015 roku w trybie doręczenia zastępczego na podstawie art. 139§1 k.p.c. Termin do wniesienia apelacji upływał zatem w dniu 12 stycznia 2016 roku.

Ponadto w związku z odrzuceniem apelacji Sąd postanowił zwrócić pozwanej kwotę 30 zł uiszczonej opłaty podstawowej na podstawie art. 79 ust. 1 lit. „b” ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz. U. poz. 1025 z 2014 z późn. zm.).

Powołane orzeczenie w całości zaskarżył pełnomocnik pozwanej.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 139 § 1 k.p.c. i art. 136 k.p.c. w zw. z art. 370 k.p.c. poprzez błędne przyjęcie, że w dniu 29 grudnia 2015 r. nastąpiło zastępcze doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem, a w konsekwencji pełnomocnik pozwanej uchybił dwutygodniowemu terminowi na wniesienie apelacji, podczas gdy jedyne doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem nastąpiło 21 stycznia 2016 r., a apelacja pełnomocnika pozwanej wywiedziona została w przepisanym terminie i winna podlegać rozpoznaniu merytorycznemu. Na dowód powyższego skarżący przedłożył pismo przewodnie Sądu z dnia 7 grudnia 2015 r. z adnotacją o doręczeniu pełnomocnikowi w dniu 21 stycznia 2016 r. oraz kopie koperty zawierającą przesyłkę – wyrok z uzasadnieniem – gdzie z daty stempla wynika, iż została ona nadana dopiero w dniu 30 grudnia 1016 r. Skarżący podniósł też, iż po otrzymaniu postanowienia o odrzuceniu apelacji pełnomocnik pozwanej podczas telefonicznej rozmowy z kierownikiem sekretariatu został poinformowany, iż z powodu nieprawidłowości w doręczeniu pierwszej przesyłki podjęto decyzję o ponownej wysyłce orzeczenia w dniu 30 grudnia 2015 r., która okazała się skuteczna. Jednocześnie w rozmowie tej wskazał, iż nigdy nie otrzymał awiza dotyczącego pierwotnej przesyłki. Z tych też względów z faktu ponownego doręczenia nie sposób wywodzić dla strony niekorzystnych skutków procesowych (post. SN z dnia 13.07.2004 II UZ 23/04).

Mając powyższe na uwadze, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie solidarnie od powodów na rzecz pozwanej kosztów postępowania przed Sądem II instancji, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego wg norm przepisanych, a w konsekwencji wniósł też o uchylenie II punktu zaskarżonego postanowienia.

Zarządzeniem z dnia 23 marca 2016 r. Przewodniczący Sądu Rejonowego w Kutnie IV Wydziału Pracy zobowiązał Kierownika Sekretariatu do niezwłocznego wskazania, czy odpis wyroku z uzasadnieniem został ponownie wysłany pełnomocnikowi pozwanej w dniu 30 grudnia 2015 r., jeśli tak to na podstawie jakiego zarządzenia, i czy w systemie znajduje się potwierdzenie odbioru ponownego doręczenia odpisu wyroku z uzasadnieniem z dnia 21 stycznia 2016 r. W wykonaniu powyższego w dniu 24 marca 2016 r. sporządzona została notatka urzędowa, w której kierownik sekretariatu oświadczyła, iż w dniu 04.12.2015 r. otrzymała od Przewodniczącego Wydziału Pracy akta wraz ze sporządzonym w sprawie uzasadnieniem. W dniu 07.12.2015 r. wyrok wraz z uzasadnieniem przesłała pełnomocnikowi pozwanej adw. M. M.. Pod koniec grudnia 2015 r. sprawdziła w systemie „sędzia 2” czy jest potwierdzenie odbioru wyroku z uzasadnieniem. W rubryce „tak-lub” figurowało, iż ww. wyrok nie został przesłany. Wtedy sama postanowiła, bez zwrócenia się do Przewodniczącego Wydziału Pracy, ponowie wykonać sporządzoną adnotację z dnia 07.12.2015 r. Przy czym dokładnej daty nie pamiętała ale wskazała, że mogło to być 30.12.2015 r. Faktu zaś dlaczego w systemie „sędzia 2” nie ma potwierdzenia odbioru wyroku wraz z uzasadnieniem nie potrafiła wyjaśnić /k.99/.

Zarządzeniem z dnia 25 marca 2016 r. Przewodniczący IV Wydziału Pracy Sądu Rejonowego w Kutnie uznał, iż ponowne wysłanie wyroku z uzasadnieniem pełnomocnikowi pozwanej w dniu 30 grudni 2015 r. nastąpiło błędnie bez podstawy prawnej /k.100/.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył co następuje.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Przepis art. 370 k.p.c., co słusznie podniósł Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, nakazuje odrzucić apelację jeżeli strona wniosła ją z naruszeniem przepisanego terminu.

Bezspornym w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż apelację od wyroku z dnia 10 listopada 2015 r. pełnomocnik pozwanej wniósł w dniu 4 lutego 2016 r.

Zgodnie z art. 369 § 1 k.p.c. apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem.

Jeżeli strona nie zażądała uzasadnienia wyroku w terminie tygodniowym od ogłoszenia sentencji, termin do wniesienia apelacji biegnie od dnia, w którym upłynął termin do żądania uzasadnienia (§ 2 wskazanego artykułu).

W niniejszej sprawie niewątpliwie odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi pozwanej w dniu 29 grudnia 2015 roku w trybie doręczenia zastępczego na podstawie art. 139 § 1 k.p.c.

W ocenie Sądu Okręgowego materiał sprawy nie pozwala na przyjęcie, że doręczenie wyroku z uzasadnieniem nastąpiło - jak chce tego skarżący - dopiero w dniu 21 stycznia 2016 r. Nie sposób bowiem uznać ponownego doręczenia odpisu wyroku wraz uzasadnieniem za doniosłe procesowo. Ponowne wysłanie wyroku z uzasadnieniem było wynikiem samowoli kierownika Sekretariatu IV Wydziału Pracy, gdyż nie znajdowało oparcia w żadnym zarządzeniu, a tylko ono mogło stanowić legalną podstawę takiej czynności. Tym samym wskazane doręczenie odbyło się bez podstawy prawnej i nie może być uznane za wywołujące dla strony skarżącej skutki procesowe, w szczególności poprzez skuteczne „uruchomienie” biegu terminu do wniesienia apelacji.

Wbrew twierdzeniom żalącego brak jest też jakichkolwiek dowodów potwierdzających nieprawidłowość doręczenia zastępczego na podstawie art. 139 § 1 k.p.c. przesyłki pierwotnie wysłanej. Jak wynika z poczynionych adnotacji przesyłka zawierająca wyrok z uzasadnieniem została prawidłowo nadana na adres kancelarii pełnomocnika pozwanej w dniu 07 grudnia 2015 r. Następnie była dwukrotnie awizowana: w dniu 14 grudnia 2015 r. i 22 grudnia 2015 r. Jako nie podjęta w terminie została zwrócona do Sądu w dniu 30 grudnia 2015 r. /k.76/. W związku z powyższym argumenty podniesione w zażaleniu nie mogą prowadzić do zamierzonego przez stronę skarżącą skutku instancyjnego.

Zdaniem Sądu II instancji Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że termin do wniesienia apelacji upłynął bezskutecznie w dniu 12 stycznia 2016 r. i przedmiotowy środek zaskarżenia wniesiony 4 lutego 2016 r. - jako spóźniony - odrzucił.

W konsekwencji powyższego również rozstrzygniecie w przedmiocie zwrotu pozwanej kwoty 30 zł. uiszczonej opłaty podstawowej należy uznać za odpowiadające prawu.

Biorąc powyższe pod uwagę i na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy w Łodzi oddalił zażalenie pełnomocnika pozwanej, jako bezzasadne.

Przewodniczący: Sędziowie:

Z/ Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron.