Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2013 roku

Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Strzelcach Opolskichw składzie:

Przewodniczący SSR Artur Sobczak

Protokolant Katarzyna Lisiak

W obecności oskarżyciela publicznego – nikt pomimo prawidłowego zawiadomienia wokandą

Po rozpoznaniu dnia 11 marca 2013r., 11 kwietnia 2013r. i 23 maja 2013r. na rozprawie

sprawy T. K. /K./

syna T.i W.zd. B.

urodz. (...) w m. L.

obwinionego o to, że :

w dniu 17 października 2012 roku o godzinie 16:25 na DW 426 21 km (gmina S.) kierując samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...) przekroczył dozwolona prędkość jazdy obowiązującą poza obszarem zabudowanym o 56 km/h jadąc z prędkością 146 km/h

tj. o wykroczenie z art. 92a kw w zw. z art. 20 ust 3 pkt 1 lit d ustawy prawo o ruchu drogowym

I.  uznaje T. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu tj. wykroczenia z art. 92a kw w zw. z art. 20 ust.3 pkt. 1 lit. d ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym i za to na podstawie art. 92a kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 500 (pięćset) złotych,

II.  na podstawie art. 118§1 kpw w związku z §1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia oraz na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wymierza opłatę w wysokości 50 (pięćdziesiąt) złotych.

Sygn. akt II W 964/12

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 października 2012 r. sierż. sztab. K. K. (2) pełnił służbę wraz z asp. M. R. radiowozem oznakowanym m-ki A. (...) o nr rej. (...) o godz. 16:25 dokonując kontroli statycznej pojazdów na drodze wojewódzkiej (...) na 21 km, przy parkingu w rejonie miejscowości K.. Podczas tej kontroli w/w policjant K. K. (2) dokonał pomiaru prędkości laserowym miernikiem prędkości pojazdu m-ki M. (...) o nr rej. (...) jadącego od strony miejscowości O.. Wynik dokonanego pomiaru w/w urządzeniem wyniósł 146 km/h przy dopuszczalnej prędkości 90 km/h. Kierującym wskazanym pojazdem był T. K. s. T. i W.. Kontrolujący K. K. (2) w związku z przekroczeniem prędkości zatrzymał wskazany samochód tzw. lizakiem na parkingu kontroli drogowej. Udał się do zatrzymanego pojazdu i okazał kierowcy pomiar prędkości wraz z odległością i czasem pomiaru i poprosił T. K. o przygotowanie dokumentów do kontroli. Droga wojewódzka na której dokonano pomiaru jest cały czas prosta z dobrą widocznością i biegnie również fragmentarycznie przez las, gdzie również jest prosta. Sam parking zlokalizowany jest ok. 200 m przed ścianą lasu.

Pomiar prędkości przez K. K. (2)został dokonany przyrządem kontrolno – pomiarowym ULTRALYTE20-20 100 LR o nr fabrycznym (...). Pomiar Został dokonany z odległości ok. 550 m zgodnie z instrukcją obsługi w/w urządzenia, tzw. „jednorazowym strzałem” i nie wykazał ani braku danych pomiaru, ani żadnego błędu. Funkcjonariusz Policji nie miał wątpliwości co do funkcjonowania tego urządzenia, poprawności pomiaru, jak i wątpliwości co do pojazdu, który został zmierzony i miał go cały czas w zasięgu wzroku do momentu zatrzymania do kontroli. Podczas kontroli T. K.oświadczył, że wie, że za szybko jechał i chodzi mu głównie o punkty karne. Kontrolujący policjant umiał się obsługiwać w/w urządzeniem, znając instrukcję obsługi owego urządzenia, dokonując uprzednio kontroli pomiaru prędkości tym urządzeniem, jak i będąc szkolonym przez starszych kolegów używających ten miernik prędkości.

Referat Ruchu Drogowego KPP w S. posiada na wyposażeniu wyłącznie jedno w/w urządzenie tego typu. Zgodnie z książką wydań opisywanego urządzenia w dniu 17 października 2012 r. urządzenie to zostało wydane asp. M. R. m. in. od godz. 16:00 do 16:50, gdzie dokonywano pomiaru tym urządzeniem na 21 km drogi wojewódzkiej nr (...).

Ponadto pojazd służbowy m-ki A. (...)o nr rej. (...), którym pełnili służbę w/w policjanci wyposażony jest również urządzenie do pomiaru typu IskraNr (...). Urządzenie to nie było jednakże w dniu i godzinie kontroli T. K.podłączone z przyrządem pomiarowym typu videorejestrator jak i nie było w tym dniu w ogóle używane do kontroli co wynika wprost z ksiązki użycia tego urządzenia. Urządzenie typu Iskrabyło używane w tym okresie m. in. w dniu 15 i 20 października 2012 r.

Ponadto urządzenie użyte do przedmiotowego pomiaru ULTRALYTE20-20 100 LR o nr fabrycznym (...)jest ręcznym miernikiem prędkości i nie jest połączone z urządzeniem rejestrującym zainstalowanym w pojeździe A. (...)o nr rej. (...). Pozycja funkcjonariusza, rzeźba terenu jak i sąsiedztwo linii energetycznych nie ma wpływu na wynik pomiaru, gdyż urządzenie to działa na zasadzie emisji wiązki światła, a nie na zasadzie fal magnetycznych. Jakiekolwiek przerwanie pomiaru lub pojawienie się ciała obcego na „ścieżce pomiarowej” powoduje unieważnienie pomiaru i wystąpienie błędu o czym informowany jest użytkownik. Urządzenie umożliwia pracę w trudnych warunkach atmosferycznych, a prędkość można mierzyć z pobocza drogi, oraz z wnętrza pojazdu, nawet przez szybę. Zasięg pomiary wynosi do 1000 m. Urządzenie to wykrywa i eliminuje błędy pomiaru ( 7 klas błędów) i informuje o tym operatora urządzenia. Urządzenie to ponadto nie posiada modułu pamięci i możliwym jest jedynie odczyt ostatniego wyniku pomiaru. Wyłączenie urządzenia lub wykonanie pomiaru powoduje jego utratę.

Urządzenie ULTRALYTE20-20 100 LR o nr fabrycznym (...)posiada świadectwo legalizacji pierwotnej z datą wystawienia 17 września 2012 r. oraz certyfikat kalibracji wystawiony z tą samą datą.

dowód:

-zeznania świadka K. K. (2) k.113-114, 12

-zeznania świadka M. R. k. 114-115,11

- notatka urzędowa z dnia 17.10.2012 r. k. 5

- świadectwo legalizacji pierwotnej k. 13, 45

- pismo z KPP w S.Referat Kontroli Ruchu Drogwegok. 40,

- certyfikat kalibracji k. 43,

-książka służby k. 44,

-książka wydań Urządzenia ULTRALYTE20-20 100 LR o nr fabrycznym (...)k.46-47

- pismo z KPP w S.Referat Kontroli Ruchu Drogwegok. 68,

- rejestr pracy urządzenia typu IskraNr (...),

- instrukcja obsługi Urządzenia ULTRALYTE20-20 100 LR k. 71-110,

- zapis treści tekstowej z nagrania z videorejestratora akt sprawy II K 352/13 tut. Sądu k. 56-66

- nagranie audio – video z videorejestratora z pojazdu służbowego m-ki A. (...) o nr rej. (...) do 34 sekundy z akt sprawy II K 352/13, płyta cd. - koperta k. 31

- częściowo wyjaśnienia obwinionego T. K. k. 24, 49, 113

Obwiniony T. K.zarówno na etapie postępowania wyjaśniającego jak i na etapie jurysdykcyjnym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia wskazując, iż nie przekroczył dopuszczalnej prędkości 90 km/h, kwestionując dokonany pomiar. W postępowaniu sądowym wskazał ponadto w sposób pewny i kategoryczny, iż nie był mierzony laserowym miernikiem typu ULTRALYTE20-20 100 LR lecz urządzaniem typu Iskra, załączając ponadto modelowe zdjęcia obu urządzeń na okoliczność ich odmiennej budowy, inną pozycję mierzenia itd.

dowód:

- wyjaśnienia obwinionego T. K. k. 7,24, 49, 113

Obwiniony T. K. ma 40 lat, jest prezesem firmy (...) w m. P., posiada dom jednorodzinny i samochód. Obwiniony jest żonaty i posiada trójkę dzieci, według ustnego oświadczenia nie był karany sądownie.

Obwiniony był w okresie od 11.10.2005 r. do 04.02.2012 r. dziesięciokrotnie karany mandatem karnym za wykroczenia drogowe, w tym przede wszystkim za przekroczenie prędkości, w tym w dniu 04.02.2012 r. za przekroczenie prędkości powyżej 50 km, za które to wykroczenie otrzymał 10 pkt. karnych.

dowód:

- dane osobowe podane przez obwinionego T. K. k. 24,

-informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego k. 14, 22-23,

Sąd zważył , co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w ocenie Sądu pozwala stwierdzić, iż obwiniony jest winny popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 92a kw w zw. z art. 20 ust.3 pkt. 1 lit. d ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym.

Rekonstruując stan faktyczny i ustalając sprawstwo i winę obwinionego Sąd oparł się na całości zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego ocenianego w ramach swobodnej oceny materiału dowodowego uwzględniając zasady prawidłowego rozumowania i wskazania wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Sąd oparł się w równej mierze na zeznaniach policjantów dokonujących kontroli tj. K. K. (2)i M. R.jak i korespondujących z tymi zeznaniami dowodach z dokumentów tj. notatce urzędowej z dnia 17.10.2012 r., świadectwie legalizacji pierwotnej, piśmie z KPP w S.Referat Kontroli Ruchu Drogwego, certyfikacie kalibracji, książce służby, książce wydań Urządzenia ULTRALYTE20-20 100 LR o nr fabrycznym (...), kolejnym piśmie z KPP w S.Referat Kontroli Ruchu Drogwego, rejestrze pracy urządzenia typu IskraNr (...), instrukcji obsługi Urządzenia ULTRALYTE20-20 100 LR jak i również zapisie treści tekstowej z nagrania z videorejestratora z akt sprawy II K 352/13 tut. Sądu oraz nagraniu audio – video z videorejestratora z pojazdu służbowego m-ki A. (...)o nr rej. (...)do 34 sekundy. Dokumenty te, jak i zapis AV ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności oraz faktów, na których okoliczność zostały sporządzone, lub ze względu na okoliczności, które same stwierdzały. Wszystkie wymienione dowody z dokumentów są zgodne ze sobą, wzajemnie się uzupełniając i korespondują ze sobą, tworząc logiczną całość obrazu wykroczenia jakiego dopuścił się obwiniony T. K..

Zeznania policjantów w ocenie Sądu zasługują co do zasady w pełni na wiarę. Są to osoby, które wykonywały w tym dniu jedynie swoje czynności służbowe. Nie mają one żadnego interesu w nieprawdziwym przedstawianiu faktów. Jako stróże prawa są wręcz zobowiązani do podejmowania działań w przypadku ujawnienia wykroczenia i tylko takie czynności w niniejszej sprawie podjęli.

W niniejszej sprawie kwestią sporną i negowaną przez obwinionego oraz jego obrońcę była prędkość z jaką poruszał się obwiniony tj. 146 km/h, ewentualnie na wielu polach negacji wykroczenia przez stronę obwinioną i jej obrońcę kwestia prawidłowości pomiaru, urządzenia jakim dokonano pomiaru, czy też błędów policjanta jakich mógł się dopuścić przy pomiarze, jak również jak wynika to z protokołu rozprawy z dnia 11 kwietnia 2012 r. ( vide k. 49) i dołączonych do niego zdjęć kwestia totalnej negacji przyrządu laserowego jakim miał być mierzony poruszający się samochodem obwiniony, ze wskazaniem na urządzenie typu Iskra, które nie ma możliwości pomiaru z odległości z jakiej została ona dokonana.

Te wątpliwości jak i linia obrony oskarżonego została zdaniem Sądu w sposób totalny obalona na podstawie obszernego materiału dowodowego w sprawie w postaci jak wskazano powyżej zeznań samych policjantów oraz obiektywnych dokumentów.

Zauważyć należy zatem, iż jak wynika z zeznań świadków K. K. (2)i M. R., K. K. (2)dokonał pomiaru prędkości laserowym miernikiem prędkości pojazdu m-ki M. (...)o nr rej. (...)jadącego od strony miejscowości O.. Wynik dokonanego pomiaru w/w urządzeniem wyniósł według wskazań urządzenia wyniósł 146 km/h przy dopuszczalnej prędkości 90 km/h. Pomiar prędkości przez K. K. (2)został dokonany przyrządem kontrolno – pomiarowym ULTRALYTE20-20 100 LR o nr fabrycznym (...). Pomiar Został dokonany z odległości ok. 550 m zgodnie z instrukcją obsługi w/w urządznia, tzw. „jednorazowym strzałem” i nie wykazał ani braku danych pomiaru, ani żadnego błędu. Funkcjonariusz Policji nie miał wątpliwości co do funkcjonowania tego urządzenia, poprawności pomiaru, jak i wątpliwości co do pojazdu, który został zmierzony i miał go cały czas w zasięgu wzroku do momentu zatrzymania do kontroli. Kontrolujący policjant umiał się obsługiwać w/w urządzeniem, znając instrukcję obsługi owego urządzenia, dokonując uprzednio kontroli pomiaru prędkości tym urządzeniem, jak i będąc szkolonym przez starszych kolegów używających ten miernik prędkości. Podobnie zasady pomiaru i wykluczoną możliwość błędu owym urządzaniem wskazał M. R.. Obaj słuchani świadkowie wskazali konsekwentnie, iż jeżeli pomiar zostałby wykonany nieprecyzyjnie, drżałaby podczas kontroli ręka, czy też pomiar zostałby mylnie dokonany w oponę samochodu urządzenie albo nie pokazałoby pomiaru lub pokazałoby błąd. Nota bene obaj policjanci wskazywali, iż nie jest to skomplikowane urządzenie wymagające specjalnej obsługi lub nadzwyczajnych umiejętności i specjalistycznych szkoleń. Należy jeszcze raz dobitnie powtórzyć, iż obaj policjanci tak na etapie postępowania wyjaśniającego jak i jurysdykcyjnego wykluczyli w tym konkretnym choćby przypadku możliwość błędu pomiaru, czy też tym bardziej specjalnie próbę manipulacji i zawyżenia wyniku pomiaru.

Co istotne pomiar odległości został okazany obwinionemu, wiec nie może być mowy o jakiejkolwiek próbie manipulacji wynikiem, przy braku modułu pamięci. Ponadto odległość mierzenia 550m ( przy dopuszczalnej prawie dwukrotnie większej odległości ) oraz jak i prędkość 146 km została potwierdzona również w spontanicznej i bezpośredniej rozmowie pomiędzy policjantami zaraz po pomiarze nagranej przez videorejestrator ( vide - zapis treści tekstowej z nagrania z videorejestratora k. 56-66 akt sprawy II K 352/13 tut. Sądu ).

Sąd dostrzega zarazem, iż istniały pewne rozbieżności pomiędzy zeznaniami świadków co do czasu posługiwania się przedmiotowym laserowym miernikiem prędkości, a datą świadectwa legalizacji tego urządzenia tj. 17 września 2012 r., a zatem miesiąc przed dokonaną kontrolą obwinionego. Jednakże rozbieżności te w żadne sposób nie wpływają na wiarygodność zeznań świadków w zasadniczej kwestii co do samego pomiaru, jego wyniku czy też zasad działania laserowego urządzenia pomiarowego. Należy mieć na uwadze, iż funkcjonariusze byli słuchani przed sądem w sprawie pod koniec maja 2013 r., a zatem prawie 8 miesięcy po dokonanym pomiarze, gdzie od czasu zdarzenia zapewne wielokrotnie w różnych okolicznościach dokonywali pomiarów. Niewątpliwie przed 17 października 2012 r. również mieli możliwość dokonywania pomiaru tym urządzeniem. Odnosząc to do 23 maja 2013 .r. ( termin słuchania świadków ) w ocenie Sądu w sposób usprawiedliwiony mogło pojawić się u świadków przekonanie, iż posiadają to urządzenie od dłuższego czasu przy dodatkowo uwzględnieniu specyfiki i powtarzalności ich czynności służbowych. Ponadto należy powtórzyć jeszcze raz, iż obaj policjanci wskazywali, iż nie jest to skomplikowane urządzenie wymagające specjalnej obsługi lub nadzwyczajnych zasad i specjalistycznych szkoleń.

Ponadto w cały kontekst zasad prawidłowych pomiarów owym laserowym urządzeniem wpisują się w sposób oczywisty parametry techniczne urządznia ULTRALYTE20-20 100 LR o nr fabrycznym (...). Parametry te jak i zasady pomiaru umacniają bowiem zeznania świadków co do dokonanego pomiaru i jego prawidłowości. Pozycja bowiem funkcjonariusza, rzeźba terenu jak i sąsiedztwo linii energetycznych nie ma wpływu na wynik pomiaru, gdyż urządzenie to działa na zasadzie emisji wiązki światła, a nie na zasadzie fal magnetycznych. Jakiekolwiek przerwanie pomiaru lub pojawienie się ciała obcego na „ścieżce pomiarowej” powoduje unieważnienie pomiaru i wystąpienie błędu o czym informowany jest użytkownik. Urządzenie umożliwia pracę w trudnych warunkach atmosferycznych, a prędkość można mierzyć z pobocza drogi, oraz z wnętrza pojazdu, nawet przez szybę. Zasięg pomiary wynosi do 1000 m. Urządzenie to wykrywa i eliminuje błędy pomiaru ( 7 klas błędów) i informuje o tym operatora urządzenia. Dodatkowo Urządzenie ULTRALYTE20-20 100 LR o nr fabrycznym (...), którym dokonano pomiaru T. K., posiada świadectwo legalizacji pierwotnej z datą wystawienia 17 września 2012 r. oraz certyfikat kalibracji wystawiony z tą samą datą.

Mając na uwadze powyższe Sąd oddalił wnioski dowodowe obrońcy obwinionego szczegółowo sformułowane w piśmie procesowym z dnia 20.03.2013 r. poza przedłożonymi przez KPP w S.: książką służby z dnia 17.10.2012 r. oraz rejestrem pracy przyrządu kontrolno – pomiarowego ULTRALYTE20-20 100 LR o nr fabrycznym (...)za okres od. 15.10.2013 r., a następnie instrukcją obsługi tego urządzenia i zapisem AV i jego transkrypcją. W relacji do powyższego, okoliczności które miały zostać stwierdzone za pomocą zawnioskowanych dowodów nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, dowody były nieprzydatne do stwierdzenia podniesionych okoliczności lub dowodu o wydanie modułu pamięci nie dało się przeprowadzić, a całokształt wniosków dowodowych miał na celu jedynie przedłużenie czasu trwania postępowania. Wnioski dowodowe, o których przeprowadzenie wnosił obrońca obwinionego T. K., przy uwzględnieniu specyfikacji technicznej urzędznia, nie przekładały się na pozyskanie nowych dowodów mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie lub dotyczyły okoliczności już udowodnionych bądź nie mających znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

W tym stanie rzeczy Sąd nie dał wiary tak wyjaśnieniom obwinionego budowanym w kierunku uniknięcia odpowiedzialności za popełnione wykroczenie. Mając bowiem powyższe na uwadze zarówno fakty jak i twierdzenia na ich uzasadnienia zawarte w wyjaśnieniach obwinionego nie zasługują na wiarę i mogę być potraktowane, co najwyżej, jako przyjęta linia obrony. Linia obrony stojąca w oczywistej opozycji względem dowodów, którym Sąd dał w pełni wiarę jako dowodom wiarygodnym, logicznym, uzupełniających się nawzajem jak i ze sobą korespondującym.

Brak wiarygodności wyjaśnień obwinionego jak i okoliczności przez niego podnoszonych ,tak aby maksymalnie storpedować i przedłużyć postępowanie, najlepiej obrazuje ponadto przyjęta przez niego na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2013 r. linia obrony, iż nie był on w ogóle mierzony laserowym miernikiem ULTRALYTE20-20 100 LR lecz miernikiem typu Iskra, które to urządzenie ze względu na zasady działania ( zjawisko dopplera) nie mogło zmierzyć jego prędkości z odległości ponad 500 m. Na wskazanej rozprawie obwiniony w sposób kategoryczny stwierdził, iż po zapoznaniu się z aktami, dokumentami certyfikacji uprzędzenia i źródłami z internetu nie był mierzony miernikiem ULTRALYTE, ale miernikiem Iskra. Kategorycznie i w sposób pewny z własnej inicjatywy, przy obecności profesjonalnego obrońcy stwierdził, iż okazano mu do kontroli urządzenie typu Iskra. Po pytaniu własnego obrońcy ponowił, iż funkcjonariusz podszedł z urządzeniem typu Iskra, które rozpoznał na zdjęciu. Wskazał, iż urządzenie laserowe ULTRALYTEi Iskraróżnią się, jest ponadto całkiem inna pozycja mierzenia. Różnią się ponadto wyświetlaczami, gdzie obwinionemu okazano wyświetlacz diodowy (charakterystyczny dla urządzenia typu Iskra). Ponadto wyjaśnił, iż drugi policjant po dokonaniu pomiaru obwinionego prowadził dalej pomiary tym urządzeniem z wyprostowanej ręki. Obwiniony końcowo stanowczo oświadczył ponadto, iż widział w samochodzie urządzenie typu Iskra, nie widział natomiast urządzenia ULTRALYTE. Po tych wyjaśnieniach obwiniony przez obrońcę, przedłożył sądowi dwa zdjęcia urządzenia typu Ultralytei Iskrana poparcie swojego stanowiska i zasadniczych różnić wizualnych obu urządzeń, uzasadniając brak możliwości pomyłki z jego strony co do urządzeń, którym miał być rzeczywiście mierzony i z którego okazano mu pomiar, w sposób bezsprzeczny z własnej inicjatywy dowodowej wskazując pewnie na zdjęcie iskry jako przyrządu, którym dokonano pomiaru. W tym kierunku obrona argumentowała w związku z powyższym konieczność wydania książki wyposażenia samochodu służbowego policjantów, jak i innych dowodów czy na służbie było urządzenie typu Iskra. Należy jeszcze raz wyraźnie podkreślić, iż to obwiniony przedłożył zdjęcia obu urządzeń, tak aby Sąd nie miał wątpliwości co do wiedzy obwinionego na temat różnic pomiędzy oboma urządzeniami i kategorycznie wskazał i wyjaśnił, iż był mierzony urządzeniem typu Iskra. Stanowisko to wskazywało, biorąc pod uwagę parametry techniczne urządzenia Iskra, iż obwiniony nie mógł być zatem mierzony dokładnie z tak daleka gdyż urządzenie Iskranie mierzy z takiej odległości jak i naturalnie nie jest tak bezbłędnym urządzeniem. W sposób oczywisty, przez wyjaśnienia i wnioski obrony, sugerowano wprost, iż materiał dowodowy dołączony do wniosku o ukaranie wskazujący, iż pomiar był dokonany miernikiem laserowym jest nieprawdziwy.

Gdy w postępowaniu dowodowym Sąd ustalił (pomijając nawet notatkę policjantów co do użytego urządzenia, ich zeznania z postępowania przygotowawczego, książkę wydań urządzenia Ultralyte), iż obwiniony nie był mierzony urządzeniem Iskra, sięgając również do rejestru pracy urządzenia Iskra, oraz odtwarzając obwinionemu na rozprawie zapis AV z pojazdu służbowego, gdzie zdaniem Sądu K. K.podchodzi i odchodzi podczas kontroli od pojazdu obwinionego z urządzeniem Ultralyte, obrona wskazała, iż w tym momencie nagle nie kwestionuje już urządzenia, którym była mierzona prędkość. Obrona, w tym obwiniony nie potrafił natomiast w żaden racjonalny sposób wskazać, dlaczego wycofuje się ze swojego nota bene tak stanowczego, jednoznacznego i kategorycznego stanowiska co do rodzaju urządzenia pomiarowego.

Jest oczywistym, iż obwiniony może podejmować obronę w każdy dopuszczalny prawnie i proceduralnie sposób, pozostawiając w tej chwili poza oceną sposób obrony. Powyższe okoliczności w ocenie Sądu w sposób jednoznaczny jednakże wskazują, iż wyjaśnienia obwinionego polegały na nieprawdzie. Wyjaśnienia zbudowane na własnej inicjatywie obwinionego, na nieprawdziwych oświadczeniach. Oświadczeniach należy dodać, wobec powyższych okolicznościach, nie opartych na jakiś wątpliwościach co do urządzenia mierzącego prędkość, tylko kategorycznych stwierdzeniach i zaprzeczeniach o prawdziwości materiału dowodowego przedłożonego przez oskarżyciela publicznego na etapie wniesienia wniosku o ukaranie do Sądu. To zachowanie oskarżonego powinno stanowić pryzmat oceny jego wyjaśnień w kategoriach ich prawdziwości, tego czy zasługują na wiarę. Pryzmat oceny całości wyjaśnień, że nie jechał on z prędkością 90 km, lecz z prędkością 146 km/h, wyjaśnień nieprawdziwych, przyjętej jedynie linii obrony w celu uniknięcia odpowiedzialności. Te wyjaśnienia należy dodać wręcz zmiażdżone przez Sąd odnośnie urządzenia mierzącego prędkość, stanowią papierek lakmusowy wiarygodności wszystkich wyjaśnień oskarżonego, wskazując, iż obwiniony w sposób ewidentny mija się z prawdą.

Taka generalizacja oceny wiarygodności wyjaśnień obwinionego zdaniem Sądu jest ponadto uprawniona w świetle całego materiału dowodowego sprawy, który został omówiony powyżej, a który w sposób nie budzący w ocenie Sądu wątpliwości wskazał na sprawstwo i winę T. K. odnośnie zarzucanego mu czynu.

Rozważając zatem całość materiału dowodowego sprawy Sąd na ostatniej rozprawie ponownie oddalił wniosek obrony o przeprowadzenie eksperymentu procesowego jak i przesłuchanie świadka K. K. (4), albowiem w ocenie Sądu w sposób oczywisty oba wniosku zmierzały bezpośrednio jedynie do przedłużenia postępowania i nie były z całą pewnością podyktowane potrzebą ustalenia nowych bądź odmiennych niż dotychczas faktów.

Mając powyższe na uwadze żadne argumenty podnoszone przez obwinionego nie tylko nie przekonały Sądu, ale przede wszystkim nie znalazły oparcia w materiale dowodowym, co więcej pozostawały z nim w wyraźnej sprzeczności wykluczając się nawzajem.

W świetle powyższych ustaleń faktycznych znajdujących oparcie w dowodach w ocenie Sądu obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 92a kw w zw. z art. 20 ust.3 pkt. 1 lit. d ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym. Obwiniony bowiem w sposób w pełni świadomy poruszając się drogą wojewódzką nr (...) nie zastosował się do ograniczenia prędkości 90 km/h określonego w art. 20 ust.3 pkt. 1 lit. d ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym, przekraczając to ograniczenie o 56 km/h.

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze dyrektywy z art. 33 kodeksu wykroczeń. Kara grzywny w kwocie 500zł jest adekwatna i spełnia kryteria z art. 33 § 1 kodeksu wykroczeń, a jednocześnie uwzględnia sytuację majątkową i rodzinną obwinionego. Zrealizuje cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do obwinionego.

Rozstrzygnięcie o kosztach uzasadniają powołane w wyroku przepisy, które w relacji do funkcji oskarżonego jako prezesa zarządu jak i posiadanego majtku nakazywały w pełni obciążyć go kosztami procesu.