Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2016 r. w W.

sprawy E. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania E. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 31 października 2014r., znak: I/10/(...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

E. R. w dniu 3 grudnia 2014 r. złożyła odwołanie od decyzji organu rentowego
z dnia 31 października 2014 r., znak: I/10/(...). Odwołująca wniosła o zmianę decyzji poprzez przyznanie jej renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczona zakwestionowała orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, ponieważ podniosła, że jej ogólny stan zdrowia nie pozwala na wykonywanie zarobkowej pracy ( k. 2 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 11 grudnia 2014 r., wniósł o zawieszenie postępowanie w sprawie na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. do czasu prawomocnego zakończenia sprawy o sygnaturze akt III AUa 839/14 i o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 14 października
2014 r. uznała badaną za zdolną do pracy, co implikowało odmówieniem ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Dodatkowo Oddział stwierdził, że sprawa
o rentę z tytułu niezdolności do pracy toczy się przed Sądem Apelacyjnym w Warszawie
o sygnaturze akt III AUa 839/14 i w związku z tym istnieje przesłanka do zawieszenia postępowania w sprawie ( k. 4-5 a. s.).

W postanowieniu z dnia 15 grudnia 2014 r. Sąd zawiesił postępowanie w sprawie na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c., ponieważ w jego ocenie rozstrzygnięcie niniejszej sprawy zależy od wyniku postępowania toczącego się w sprawie pod sygnaturą akt III AUa 839/14, albowiem istota sporu dotyczy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( k. 8-9 a. s.).

W postanowieniu z dnia 1 grudnia 2015 r. Sąd na podstawie art. 180 § 1 pkt 4 podjął zawieszone postępowanie ( k. 17 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 1 grudnia 2015 r. dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów ortopedy i neurologa celem ustalenia, czy odwołująca się jest zdolna czy też całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy zarobkowej, ze szczególnym wskazaniem daty powstania tej niezdolności; czy jest to niezdolność trwała czy okresowa,
a jeżeli okresowa to na jaki okres; jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonej (poprawa lub pogorszenie) to na czym ona polegała ( k. 20 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. R. w dniu 8 sierpnia 2014 r złożyła wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy ( k. 1 a. r., tom I).

W toku jego rozpoznawania Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 8 września 2014 r. uznał, że badana nie jest osobą niezdolną do pracy. Ubezpieczona, w dniu 24 września 2014 r., złożyła sprzeciw od orzeczenia Lekarza orzecznika ZUS w skutek czego sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS, która po ponownym wykonaniu badania, wydała w dniu 14 października 2014 r. orzeczenie ustalające, iż odwołująca nie jest niezdolna do pracy ( k. 10, 11 i 15 a. r., tom I).

Organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję w dniu 31 października 2014 r., znak: I/10/(...), odmawiającą E. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
W uzasadnieniu stanowiska, organ rentowy odmówił przyznania renty, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 14 października 2014 r. uznała, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy ( k. 19 a. r., tom I).

Sąd Okręgowy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego na podstawie opinii biegłych sądowych ustalił, że u odwołującej rozpoznano:

- w obszarze ortopedycznym stan po operacji przepukliny krążka międzykręgowego C5C6 ze stabilizacją PEEK, stan po operacji zespołu cieśni kanału nadgarstka ręki prawej, płaskostopie poprzeczne i paluchy koślawe obustronne, okresowe dolegliwości bólowe kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego w przebiegu choroby zwyrodnieniowej, bez objawów rozciągowych i niedowładów. Biegły uznał odwołującą za zdolną do pracy od dnia 1 maja 2013 r. Biegły podniósł, że zespół cieśni kanału nadgarstka nie jest powodem długotrwałej niezdolności do pracy, ponieważ po zabiegu operacyjnym ubezpieczona kwalifikuje się do leczenia rehabilitacyjnego w ramach zasiłku chorobowego przez dwa-trzy miesiące.
W konkluzji opinii biegły zgodził się z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 21 maja 2013 r., która uznała odwołującą za osobę zdolną do pracy od dnia 1 maja 2013 r. ( k. 29 a. s.);

- w obszarze neurologicznym zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa oraz stan po operacji dyskopatii C5/C6 bez zespołu neurologicznego. Biegła wskazała, że po przebytym zabiegu operacyjnym w lutym 2012 r. odwołująca była uznana za częściowo niezdolną do pracy do dnia 30 kwietnia 2013 r., lecz po tym okresie z przyczyn neurologicznych nie wystąpiła całkowita ani częściowa niezdolność do pracy. Zdaniem biegłego przebyty zabieg operacyjny ZCN w lutym 2015 r. nie wymaga długotrwałego zwolnienia z pracy ( k. 41 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumentację medyczną zawartą
w aktach sądowych, aktach rentowych ubezpieczonej, a także w oparciu o dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów. Autentyczność zgromadzonych dokumentów
i ich zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy nie budziła zastrzeżeń, w związku z tym Sąd uznał dokumenty za pełnowartościowy materiał dowodowy. Sąd, jako materiał kluczowy dla rozstrzygnięcia sprawy uznał opinie powołanych biegłych sądowych, albowiem dowód ten pozwolił na dokładne określenie zakresu dysfunkcji jakie występują w stanie zdrowia odwołującej. Z tego też powodu ustalenia poczynione przez biegłych Sąd przyjął za własne, albowiem opinie wydane zostały w oparciu o obiektywne wyniki badań odwołującej, a biegli lekarze są specjalistami w swoich dziedzinach, posiadającymi bogatą wiedzę medyczną
i wieloletnie doświadczenie zawodowe. W ocenie Sądu, zgromadzony materiał dowodowy był wystarczający do wydania orzeczenia.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie E. R. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział
w W. 31 października 2014 r., znak: I/10/(...) jest niezasadne i podlega oddaleniu.

W myśl art. 57 ust. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2013 r., 1440 j. t.) zwana dalej ,,ustawą’’, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 58 ust 1 pkt 5, warunek posiadania wymaganego okresu składkowego
i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem
w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia
1998 roku. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego, ,,choć ocena niezdolności do pracy
w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania zatrudnienia wymaga z reguły wiadomości specjalnych, to jednak ostateczna ocena, czy ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy musi uwzględniać także i inne elementy i ma charakter prawny, stanowiąc subsumcję stanu faktycznego do norm prawnych, wobec czego może jej dokonać wyłącznie sąd, a nie biegły. Ocena ta,
z uwzględnieniem wieku, kwalifikacji ubezpieczonego oraz jego możliwości wykonywania dotychczasowej lub podjęcia innej pracy, a także celowości przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę zdolności umysłowe i fizyczne oraz okres pozostawania poza zatrudnieniem (pobierania renty), powinna uwzględniać zasady logiki i doświadczenia życiowego. Miernikiem kwalifikacji najczęściej branym pod uwagę jest wiek, wykształcenie
i staż pracy, czyli umiejętność wykonywania pracy zdobyta w praktyce.’’ ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 2014 r., sygn. akt I UK 159/14)

W niniejszej sprawie, na gruncie spornej decyzji organ rentowy podnosił, że ubezpieczona nie spełniła naczelnej przesłanki wynikającej z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy,
a mianowicie nie jest niezdolna do pracy. Bezspornym bowiem była kwestia związana
z wymogami nakreślonymi przez punkt 2 i 3 art. 57 ust. 1 ustawy. Jednak w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd zważył, że decyzja organu rentowego jest zasadna i odpowiada prawu. Na gruncie zaskarżonej decyzji Sąd nie znalazł podstaw do przyznania świadczenia odwołującej w wyżej wymienionym okresie.

Zgodnie z przytoczonym powyżej orzeczeniem Sądu Najwyższego, Sąd na podstawie opinii biegłych orzeka o niezdolności do pracy podsądnych. W niniejszej sprawie biegli sądowi, którzy są specjalistami w swoich dziedzinach medycznych mający wieloletnie doświadczenie, uznali, że odwołująca jest zdolna do pracy pomimo tego, że cierpi na przepuklinę krążka międzykręgowego C5C6 ze stabilizacją PEEK, zespół cieśni kanału nadgarstka ręki prawej, okresowe dolegliwości bólowe kręgosłupa piersiowego
i lędźwiowego w przebiegu choroby zwyrodnieniowej, bez objawów rozciągowych
i niedowładów oraz posiadania płaskostopia poprzecznego i paluchów koślawych obustronnych. Istotnym był też fakt, że badana przeszła operację w lutym 2012 r. w związku
z przepukliną krążka międzykręgowego C5C6. Tym niemniej, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych ortopedy i neurologa w celu zbadania stanu fizycznego odwołującej. Ze względu na pozytywne opinie biegłych w zakresie zdolności do pracy ubezpieczonej, Sąd uznał, że badana nie jest niezdolna do pracy. Sąd doszedł do przekonania, że opinie wszystkich biegłych były prawidłowe, wyczerpujące i odnosiły się bezpośrednio do stanu zdrowia, w jakim znajdowała się E. R. na chwilę wydania zaskarżonej decyzji przez organ rentowy. Sąd wyczerpując środki dowodowe, jakimi dysponował z urzędu, stwierdził, że ubezpieczona jest osobą zdolną do pracy. Sąd na marginesie rozważań prawnych wskazuje, że odwołująca nie zaskarżyła wydanych opinii przez biegłych, a więc należało przyjąć, że opinie sporządzone w niniejszej sprawie mają wysoki walor dowodowy, co spowodowało przyjęcie ich przez Sąd za własne.

W tym stanie rzeczy, zdaniem Sądu Okręgowego, ubezpieczona z uwagi na aktualny stan zdrowia, nie spełnia przesłanki wynikającej z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach
i rentach z FUS, albowiem nie ma podstaw do uznania, że jest ona niezdolna do pracy.

Z tych przyczyn Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł, jak
w sentencji.

Zarządzenie: (...)

MK