Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 6 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant: Szymon Pawłowski

po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2016 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

- o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda A. S. kwotę 2.117,35 zł (dwóch tysięcy stu siedemnastu złotych trzydziestu pięciu groszy) wraz z odsetkami ustawowymi (od dnia 1 stycznia 2016 r. odsetkami ustawowymi za opóźnienie) od dnia 24 lutego 2014 r. do dnia zapłaty;

II.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 290 zł (dwustu dziewięćdziesięciu złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 802/14

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu „zwykłym”

Dnia 6 marca 2014 roku powód A. S. wniósł przeciwko pozwanej (...) spółce akcyjnej w W. pozew o zapłatę kwoty 4.781,27 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz złożył wniosek o zasądzenie kosztów postępowania sądowego z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu swego żądania powód wskazał, iż uszkodzeniu uległ jeden z jego pojazdów używany do prowadzenia działalności gospodarczej. Podał, że pozwana wypłaciła na jego rzecz kwotę 2.912,51 zł tytułem odszkodowania. Wyjaśnił, że rzeczywisty koszt naprawy wynosił 7.693,78 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 20 czerwca 2014 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie, XI Wydział Gospodarczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych. W uzasadnieniu potwierdziła fakt wypłaty kwoty 2.912,51 zł netto. Podniosła, że koszt naprawy pojazdu został zawyżony, a rachunek wystawiony został przez nieautoryzowany warsztat.

Na rozprawie w dniu 6 maja 2016r powód ograniczył powództwo do kwoty 2117,35zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu. Wniósł też o zasądzenie kosztów. W pozostałym zakresie cofnął pozew i zrzekł się roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą P.T. PHU (...).

Dowód:

- informacja z (...), k. 14.

- zeznania powoda A. S., k. 149.

W dniu 18 grudnia 2012 r. doszło do kolizji, w której uszkodzony został samochód marki M. (...) typ 513 (...) o nr. rej. (...) R należący do A. S.. W dniu zdarzenia pojazd sprawcy posiadał ubezpieczenie OC w (...) spółce akcyjnej w W..

Bezsporne, a nadto dowód:

- dokumenty w aktach szkody, k. 88 – 124,

- zeznania powoda A. S., k. 149.

Pojazd został podstawiony do naprawy w serwisie (...).

Z tytułu naprawy W. R. wystawił powodowi rachunek nr (...) na kwotę 9.860 zł. Naprawa wykraczała poza zakres uszkodzeń ze zdarzenia z dnia 18 grudnia 2012r.

Dowód:

- rachunek, k. 15

- kalkulacje naprawy, k. 16 - 26

- zeznania świadka W. R., k. 147 – 149.

- zeznania powoda A. S., k. 149.

W dniu 11 października 2013 r. pozwana wypłaciła na rzecz powoda kwotę 2.912,51 zł, wskazując, iż kwota ta została ustalona w oparciu o wycenę zawierającą wszystkie celowe i uzasadnione ekonomicznie koszty pozwalające na wykonanie naprawy.

Dowód:

- kalkulacje naprawy, k. 16 – 26,

- potwierdzenie przelewu, k. 27,

- dokumenty w aktach szkody, k. 88 – 124.

Powód zwrócił się o dokonanie wyceny szkody przez serwis (...) sp. z o.o. w S.. W kalkulacja stwierdzono, iż koszt naprawy przedmiotowego pojazdu wynosi 7.693,78 zł.

Dowód:

- kalkulacje naprawy, k. 16 – 26.

Koszt naprawy uszkodzonego pojazdu M. (...) przy uwzględnieniu obowiązujących stawek na rynku lokalnym w nieautoryzowanych warsztatach oraz cen części Q i P dla elementów poszyciowych zewnętrznych nie mających istotnego wpływu na bezpieczeństwo ruchu pojazdu a w przypadku braku zamienników części klasy O wynosił 5.029,86 netto (6.186,73 zł brutto).

Dowód:

- pisemna opinia biegłego sądowego M. M., k. 182 – 186,

- kosztorys 187 – 189.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione częściowo.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń wynikała również z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela wobec poszkodowanego są objęte wszelkie postaci szkody wyrządzone tej osobie, a więc zarówno szkody na osobie, jak i szkody na mieniu, co wynika z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w których doszło do uszkodzenia pojazdu należącego do powoda ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Pozwana dotychczas zapłaciła kwotę 2912,51zł tytułem kosztów naprawy.

Powód w pozwie domaga się zapłaty dalszych kosztów z tego tytułu.

Wskazywana przez powoda wartość kosztów naprawy w (...) nie może być uwzględniona, gdyż powód faktycznie pojazdu tam nie naprawił. Nie jest też miarodajna kwota wskazana na fakturze wystawionej przez W. R., która jest wyższa niż w (...). Z zeznań powoda wynika bowiem, że przy okazji naprawy powypadkowej w aucie wykonano jeszcze dodatkową bliżej nieokreśloną usługę i dlatego cena była tak wysoka.

Uzasadnione koszty naprawy Sąd ustalił w oparciu o dowód z opinii biegłego. Zgodnie z opinią uzasadnione koszty naprawy to 5029,86zł netto.

Strona powodowa nie zgłosiła zarzutów do opinii, mimo zakreślenia terminu do zajęcia stanowiska. Istotnym jest też, że treść opinii została uwzględniona przez powoda, gdyż cofnął on powództwo o wartość różnicy między ustaleniami biegłego, a kwotą z pozwu.

Pozwana złożyła jeden zarzut, co do ceny lampy przyjętej przez biegłego. W jej ocenie lampa taka zakupiona poza (...) kosztuje 150zł brutto. Zarzut ten jest nieuzasadniony. Przedłożony przez pozwaną wydruk z allegro dotyczy lampy używanej. Powód w trakcie przesłuchania wskazał, że do naprawy swoich pojazdów używa części nowych oryginalnych i zamienników. W chwili zdarzenia pojazd powoda miał 3 lata. Służył on do zarobkowego przewozu pasażerów, a w związku z tym powinien zapewniać stosowne bezpieczeństwo. W ocenie Sądu nie ma żadnych podstaw, aby podważać stanowisko biegłego i przyjmować do wyceny część o bliżej nieokreślonym stanie technicznym oraz wymagać od powoda by właśnie takich części poszukiwał do naprawy.

W związku z czym przyjąć należy, że pozwana powinna dopłacić pozostałą część kosztów naprawy dochodzonych przez powoda tj. kwotę 2117,35zł. (5029,86zł – 2912,51zł).

Rozliczenie w kwocie netto nie jest sporne między stronami, gdyż poszkodowany miał możliwość odliczenia podatku vat.

Żądanie w zakresie odsetek i wskazywany termin płatności nie były kwestionowane przez pozwaną, nie naruszają one także obowiązujących przepisów, w związku z czym odsetki przyznano na podstawie art. 481 k.c. zgodnie z pozwem.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej fazie uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów, dowód z przesłuchania świadka i powoda oraz dowód z opinii biegłego. Autentyczność i treść dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski. Zeznania świadka i powoda, co do zasady Sąd uznał za wiarygodne.

Dowód z opinii biegłego stosownie do utrwalonych w nauce i orzecznictwie poglądów, ze względu na swoją specyfikę może być oceniany przez sąd jedynie w płaszczyźnie poprawności logicznej, zgodności z zasadami doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej (por. Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004r, sygn.akt II CK 572/04, Lex nr 151656). Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wyprowadzać własne stwierdzenia (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1990r sygn. akt I PR 148/90 opubl. Lex nr 5319, OSP 1991/11/300, wyrok SN z dnia 13 października 1987 r., II URN 228/87 opubl. PiZS 1988, nr 7, poz. 62, Komentarz do art.278 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III.)

W ocenie Sądu biegły sporządził prawidłowo opinię pisemną uwzględniając zgromadzony w aktach materiał. Biegły sporządzający opinię jest stałym i długoletnim biegłym sądowym. Nie ma podstaw do podważania jego kwalifikacji i wyjaśnień opartych na wiedzy i doświadczeniu.

Na rozprawie w dniu 6 maja 2016r pełnomocnik powoda cofnął częściowo powództwo i zrzekł się roszczenia. Cofnięcie nie naruszało obowiązujących przepisów i skutkowało częściowym umorzeniem postępowania w tym zakresie na podstawie art. 355 §1 k.p.c. o czym rozstrzygnięto w punkcie II wyroku.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 100 zd.1 k.p.c. stosownie do którego w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty będą stosunkowo rozdzielone.

Powód wygrał proces w zakresie w jakim powództwo zostało uwzględnione tj. w 44% i poniósł następujące koszty: opłata od pozwu w kwocie 100zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17zł, zaliczka na wynagrodzenie biegłego 706,09zł (pozostała część zaliczki zostanie zwrócona) oraz koszt wynagrodzenia pełnomocnika 600zł. Wysokość kosztów wynagrodzenia pełnomocnika ustalono w wysokości stawki minimalnej tj. w kwocie 600zł na podstawie §6 pk3 w zw. z §2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2002, nr 163, poz. 1348 ze zm.).

Ogółem powód poniósł koszty podlegające rozliczeniu w kwocie 1423,09zł. Pozwana powinna zwrócić 44% kosztów celowych poniesionych w celu dochodzenia należności, czyli kwotę 626zł.

Cofnięcie powództwa, co do zasady oznacza przegranie procesu przez powoda. Wyjątek to sytuacja, gdy do spełnienia świadczenia doszło po wniesieniu pozwu. Wyjątek taki w niniejszej sprawie nie zaistniał. Uznać więc należy pozwanego w zakresie objętym cofnięciem za wygrywającego, zwłaszcza że cofnięcie związane było bezpośrednio z treścią opinii biegłego, który ocenił koszty naprawy wskazane przez powoda jako zawyżone. Pełnomocnik pozwanego już w sprzeciwie złożył wniosek o zwrot kosztów procesu. Po częściowym cofnięciu powództwa nie ma potrzeby ponawiania takiego wniosku (podobnie nie musi ponawiać wniosku powód gdy do zaspokojenia dojdzie w czasie procesu). Sąd porównuje bowiem stan z chwili wniesienia powództwa ze stanem na dzień zamknięcia rozprawy i ocenia w jakim stopniu każda ze stron utrzymała się ze swoim stanowiskiem. Wniosek pozwanego, o którym mowa w art. 203 §2 i 3 k.p.c. dotyczy sytuacji, gdy strona pozwana wcześniej wniosku o zwrot kosztów nie składała.

Na uwzględnione do rozliczenia po stronie pozwanej koszty procesu składa się wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 600zł, które określono na podstawie §2 w zw. z § 6 pkt3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).

Pozwana wygrała w 56%. Powód powinien jej więc zwrócić 56% poniesionych kosztów tj. kwotę 336zł.

Po odjęciu od kwoty 626zł kwoty 336zł otrzymujemy kwotę 290zł tj. kwotę jaką zobowiązana jest uiścić pozwana.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w punkcie III sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

(...)

(...)

3.  (...)