Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Lucyna Łaciak

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2016 r. w W.

sprawy K. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o wcześniejszą emeryturę (z warunków szczególnych)

na skutek odwołania K. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 13 sierpnia 2015 r. znak: ENS/20/(...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

K. K. wniósł do Sądu, za pośrednictwem organu rentowego, odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia
13 sierpnia 2015 r., znak: ENS/20/(...), na mocy której organ rentowy odmówił mu przyznania prawa do wcześniejszej emerytury. W uzasadnieniu odwołujący podniósł, że organ rentowy obliczając staż jego pracy nie uwzględnił okresu nauki w szkole średniej
i pomaturalnej oraz 5-letniego okresu pracy, która, w ocenie odwołującego, była wykonywana w wyższym wymiarze czasu pracy i w szczególnych warunkach ( k. 3 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 29 października 2015 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. W ocenie organu rentowego odwołujący nie udokumentował 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego. Ponadto, oddział nie uwzględnił, jako okresu zatrudnienia na kolei, o którym mowa w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t.j. Dz. U. 2015 r. poz. 748, zwana dalej „ustawą emerytalną”), okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)
i Restauracyjnych (...) w W. (obecnie (...) S.A.”), uzasadniając to faktem, iż Przedsiębiorstwo (...) nie stanowiło części struktury organizacyjnej (...) ( k. 4-5 a. s.).

Na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2016 r. strony podtrzymały swoje stanowiska
w niniejszej sprawie ( k. 28 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Odwołujący K. K., urodzony (...), złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w dniu 14 lipca 2015 r. wniosek o wcześniejszą emeryturę
( k. 1 a. r.).

Organ rentowy po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego ustalił, że ubezpieczony wykazał łączny staż pracy na dzień 1 stycznia 1999 r. w wymiarze 21 lat,
10 miesięcy i 4 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 19 lat, 7 miesięcy i 17 dni stażu pracy w warunkach szczególnych. Oddział uwzględnił okresy składkowe w wymiarze 21 lat, 8 miesięcy i 5 dni oraz okresy nieskładkowe w wymiarze 1 miesiąca i 29 dni. Organ rentowy odmówił prawa do emerytury, ponieważ wnioskodawca nie udowodnił 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych do dnia 1 stycznia 1999 r. ( k. 14 a. r.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie złożonych do akt dokumentów przedłożonych przez strony niniejszego postępowania, które stanowią obiektywny oraz w pełni wiarygodny materiał dowodowy. W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie K. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 13 sierpnia 2015 r., znak: ENS/20/(...) jest niezasadne
i podlega oddaleniu.

Na wstępie rozważań niniejszej sprawy Sąd Okręgowy wskazuje, iż elementem spornym niniejszego postępowania było ustalenie czy odwołujący udowodnił 25-letni okres składkowy i nieskładkowy.

Zgodnie z art. 184 ust.1 ustawy emerytalnej – ubezpieczonym urodzonym po dniu
31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Warunkiem nabycia uprawnień emerytalnych jest spełnienie przesłanki posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, o którym mowa w art. 27 i przesłanki stażu pracy w szczególnych warunkach w dniu wejścia w życie ustawy emerytalnej, tj.
1 stycznia 1999 r., nieprzystąpienie do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenie wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wykaz prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, o których mowa w powołanym art. 184 ustawy został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów
z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (zwanym dalej rozporządzeniem w sprawie wieku emerytalnego). Zgodnie z powyższym rozporządzeniem, aby mężczyzna mógł nabyć prawo do emerytury powinien:

1.  posiadać 25-letni okres zatrudnienia, liczony łącznie z okresami równorzędnymi
i zaliczanymi do okresów zatrudnienia (§ 3 Rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego);

2.  wykonywać pracę wymienioną w wykazie A ( Prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego), będącym załącznikiem do rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego;

3.  osiągnąć wiek emerytalny wynoszący 60 lat (§ 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia
w sprawie wieku emerytalnego); oraz

4.  być zatrudniony przez co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach (§ 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego)

Sąd nie miał podstaw ku temu, aby zmienić zaskarżoną decyzję organu rentowego. Zgodnie z linią orzeczniczą Sądu Apelacyjnego, ,,za punkt wyjścia analizy, czy ubezpieczony spełnia przesłanki do przyznania mu prawa do emerytury przyjąć należy założenie, że przepisy regulujące system zabezpieczenia społecznego ze względu na swoją istotę
i konstrukcję podlegają wykładni ścisłej i nie powinno się stosować do nich żadnych innych metod wykładni. Regulacja dotycząca emerytur w obniżonym wieku ma przy tym jak już wskazano charakter szczególny i wszelkie przesłanki nabycia prawa do tego świadczenia powinny być również ściśle interpretowane.’’ ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 30 września 2013 r., sygn. akt III AUa 256/13)

Bezspornym w sprawie było, że odwołujący w dniu 17 lipca 2015 r. ukończył 60 lat
i nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął za udowodniony na dzień 1 stycznia 1999 r. okres składkowy w wymiarze 21 lat,
10 miesięcy i 4 dni oraz zaliczył łączny okres 19 lat, 7 miesięcy i 17 dni pracy ubezpieczonego do pracy w warunkach szczególnych.

Przeprowadzone postępowanie w sprawie wykazało, że wnioskodawca nie legitymuje się wymaganym na dzień 1 stycznia 1999 r. okresem zatrudnienia wynoszącym 25 lat dla mężczyzn. Okoliczność tą Sąd ustalił na podstawie zalegającej w aktach rentowych dokumentacji potwierdzającej przebieg zatrudnienia K. K., z której wynika, że odwołujący udowodnił okres składkowy w wysokości 21 lat, 10 miesięcy i 4 dni.

W toku postępowania wnioskodawca twierdził, że organ rentowy niesłusznie nie zaliczył okresu jego nauki w szkole średniej i pomaturalnej. Należy jednak zaznaczyć, że
w myśl art. 7 ust. 9 ustawy emerytalnej okresem nieskładkowym jest okres nauki w szkole wyższej na jednym kierunku, pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów. Ustawodawca nie przewidział możliwości zaliczenia, jako okresu składkowego bądź nieskładkowego, okresu nauki w szkole średniej lub szkole pomaturalnej niebędącej szkołą wyższą w rozumieniu przepisów. Wnioskodawca nie wykazał w toku postępowania, że ukończył naukę w szkole, będącej szkołą wyższą w rozumieniu przepisów.

Ponadto, wnioskodawca zarzucił organowi rentownemu nieprawidłowe wyliczenie okresu składkowego i nieskładkowego poprzez nieuwzględnienie świadczenia pracy
w rzekomym wymiarze 1 ½ etatu, w czasie zatrudnienia w (...) S.A. Jednakże, wnioskodawca nie przedstawił dodatkowej dokumentacji, która potwierdziłaby jego zatrudnienie we wskazywanym, wyższym wymiarze pracy. Dodatkowo, jak słusznie wskazał organ rentowy, okres zatrudnienia w (...) S.A. nie stanowi okresu zatrudnienia na kolei
w rozumieniu art. 43 ust. 1 ustawy emerytalnej, a tym samym w przypadku wyliczania stażu pracy i długości okresów składkowych i nieskładkowych wnioskodawcy nie ma zastosowania przepis art. 43 ust. 2 ustawy emerytalnej, który stanowi, że każdy pełny rok zatrudnienia na kolei liczy się jako 14 miesięcy zatrudnienia na kolei.

W związku z powyższym, Sąd zważył, że K. K. nie spełnił pierwszej i zarazem najważniejszej przesłanki do uzyskania prawa do wcześniejszej emerytury, tj. nie udowodnił 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego. K. K. w toku postępowania nie przedstawił dodatkowej dokumentacji, która świadczyłaby o wypracowaniu okresów składkowych i nieskładkowych w wymiarze co najmniej 25 lat, który statuuje ustawa emerytalna.

Jednocześnie, odnosząc się do stawianych przez wnioskodawcę w toku postępowania, zarzutów, co do niekonstytucyjności ustawy emerytalnej, Sąd nadmienia, że w sprawach zgodności ustaw z Konstytucją orzeka Trybunał Konstytucyjny, stosownie do art. 188 pkt 1 Konstytucji. Odwołując się do poglądów doktryny ( Andrzej Mączyński: „Bezpośrednie stosowanie Konstytucji przez sąd”, Państwo i Prawo 2000 nr 5, s. 5, Leszek Garlicki: „Polskie prawo konstytucyjne. Zarys wykładu”, Warszawa 1999) oraz wychodząc z zasady domniemania konstytucyjności aktów normatywnych, służącej bezpieczeństwu prawnemu
i poczuciu pewności prawnej, należy stwierdzić, że Sąd nie może odmawiać stosowania ustaw lub modyfikować ich brzmienia w oparciu o zarzut niekonstytucyjności.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd orzekł jak
w sentencji wyroku.

Zarządzenie:(...)