Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12.05.2016 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Sobczak

Protokolant: Daria Góralczyk

w obecności Rej. Prokuratora: Urszuli Szczepańskiej- Sewerynek

po rozpoznaniu na rozprawie dniach 05.04.2016 r., 12.05.2016 r.

sprawy S. M. , urodzonego (...) w D., syna W. i M. z domu M.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 04 listopada 2015 roku około godziny 17.00 w miejscowości Ł., gmina Z., woj. (...), poruszał się po drodze publicznej jako kierujący samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości o godzinie 17.19 prowadzącym do stężenia na poziomie 0,53 mg/l, zaś o godzinie 17.45 na poziomie 0,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu ,

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk,

1)  oskarżonego S. M. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 178a § 1 kk i na podstawie art. 178a § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierza mu karę 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość każdej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

2)  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 (trzech) lat;

3)  na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego w punkcie drugim środka karnego zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 4 listopada 2015 roku;

4)  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka od oskarżonego S. M. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych;

5)  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 80 (osiemdziesiąt) złotych opłaty i 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków.

Sygn. akt II K 94/16

UZASADNIENIE

W dniu 04 listopada 2015 roku około godziny 16 P. M. (1) wracał swoim samochodem z pracy i jechał na trasie B. –Z.. W pewnym momencie wyprzedził go samochód marki O., który także wyprzedził jeszcze sześć innych samochodów. P. M. (1) pojechał za kierującym tym samochodem i wyprzedził go za miejscowością W.. Po przejechaniu około kilometra znowu P. M. (1) został wyprzedzony przez ten sam samochód. Konsekwentnie jechał za nim W miejscowości P. samochód ten zaczął wyprzedzać ,,sznur pojazdów” zjeżdżając niebezpiecznie na lewe pobocze. Widząc to P. M. (1) nabrał przekonania, że kierujący tym pojazdem może być nietrzeźwy. Postanowił jechać za nim i go zatrzymać. W miejscowości Ł. P. M. (1) wyprzedził samochód, za którym prowadził pościg i zmusił kierującego nim do zatrzymania się. Po zatrzymaniu samochodów obaj kierowcy wysiedli ze swoich aut. Kierującym samochodem marki O. (...) nr rej (...) okazał się S. M.. W czasie rozmowy P. M. (1) wyczuł od niego woń alkoholu. Chciał zadzwonić na Policję, ale miał rozładowany telefon. Zatrzymał przejeżdżający tam samochód i poprosił jego kierowcę, aby powiadomił Policję o nietrzeźwym kierowcy. W tym czasie oskarżony wsiadł do swojego samochodu i odjechał nie czekając na przyjazd Policji P. M. (1) natychmiast udał się za nim w pogoń swoim samochodem. Zatrzymał oskarżonego w miejscowości B. około 200 metrów przed szkołą. Oskarżony wysiadł z samochodu i proponował, aby się dogadać. P. M. (1) ponownie zatrzymał jakiegoś kierowcę prosząc go o powiadomienie Policji, że został zatrzymany pijany kierowca. Następnie trzymał oskarżonego na miejscu zdarzenia i czekał na przyjazd funkcjonariuszy Policji. Obaj szarpali się i P. M. (1) musiał przewrócić oskarżonego i trzymać go w pozycji „parteru”.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k-21 w zw. z k-8-9 akt zbioru A, 15v-16 akt zbioru A, zeznania świadka P. M. (1) k-23-24, informacja z KP w Z. k-33).

Po przyjeździe funkcjonariusza Policji J. K. oskarżony leżał na ziemi i był trzymany przez P. M. (1). Po chwili S. M. podał swoje dane personalne. J. K. czuł od oskarżonego won alkoholu. Oskarżony został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie wykazało o godzinie 17.19- 0,53 mg/l i o godzinie 17.45 -0,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k-21 w zw. z k-8-9 akt zbioru A, 15v-16 akt zbioru A, zeznania świadka J. K. k-22-23, protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości k-2 akt zbioru A, notatka urzędowa k- 1 akt zbioru A)

Oskarżony S. M. ma 58 lat, posiada wykształcenie podstawowe – z zawodu jest murarzem, pracuje w Elektrowni (...) na stanowisku montera instalacji przemysłowych i zarabia 2500 złotych netto miesięcznie. Jest żonaty i ma czworo dzieci w wieku od 22 do 25 lat, syn M. wymaga całodobowej opieki, był karany. W zakładzie pracy posiada pozytywną opinię.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k-20-21 , karta karna k-7 akt zbioru A, zaświadczenie lekarskie k-37, opinia z zakładu pracy k-38).

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień W postępowaniu przygotowawczym wyjaśnił, że w dniu 04 listopada 2015 roku był u swoich dzieci w B.. Tam wypił trzy piwa, a następnie poszedł około godziny 16 na przystanek autobusowy, aby pojechać do miejscowości Ł.. Następnie dojechał autobusem do Ł. i poszedł do zaparkowanego przed kościołem swojego samochodu marki O. (...) . Stojąc obok samochodu wypił jeszcze piwo, które dostał od syna. W pewnym momencie zatrzymał się obok niego samochód. Kierujący nim wyszedł do oskarżonego i powiedział, że źle zaparkował auto. Doszło między nimi do wymiany zdań i ten mężczyzna uderzył oskarżonego, aż się przewrócił i następnie kopal go nogami po całym ciele. W pewnym momencie oskarżony wstał i schował się w swoim aucie informując napastnika, że zapamiętał numery rejestracyjne jego samochodu. Ten mężczyzna zaczął walić pięściami w samochód oskarżonego . S. M. podniósł, że wystraszył się i odjechał swoim samochodem w kierunku miejscowości B.. W miejscowości B. oskarżony zatrzymał się wysiadł z samochodu i zaczął wzywać pomocy. Wtedy podjechał samochodem ten mężczyzna, który wcześniej go zaatakował i ponownie zaczął go bić. Ktoś wtedy krzyczał co tu się dzieje. Oskarżony krzyczał , aby powiadomić Policję. Napastnik powiedział oskarżonemu , że jak przyjedzie Policja to mu nie uwierzy, gdyż jest pijany. Po przyjeździe Policji oskarżony został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu i był nietrzeźwy.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k-21 w zw. z k-8-9, 15v-16 ze zbioru A)

Z ustaleń Sądu wynika, że w dniu 04 listopada 2015 roku S. M. jadąc około godziny 16 samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...) na trasie B. Z. zwrócił swoją niebezpieczną jazdą uwagę innego kierowcy P. M. (1), który postanowił jechać za nim i sprawdzić kto tak niebezpiecznie jeździ. W miejscowości Ł. doszło do zatrzymania samochodu oskarżonego i wówczas P. M. (1) i nabrał pewności, że oskarżony jest nietrzeźwy, gdyż czuł od niego alkohol, ale S. M. po prostu uciekł oddalając się swoim samochodem. Konsekwentne było zachowanie P. M. (1), że dalej udał się w pościg za nim i zatrzymał go w miejscowości B., gdzie musiał użyć siły fizycznej w stosunku do oskarżonego, aby go zatrzymać w tym miejscu do czasu przyjazdu Policji. Za takimi ustaleniami Sądu przemawiają zeznania świadka P. M. (2), które są logiczne, spójne i zasługują na wiarę. Koresponduje z nimi informacja uzyskana z KP w Z., z której wynika, że o interwencję prosił w tym dniu telefonicznie B. G. (vide k-33) . Jest to ważny szczegół, gdyż P. M. (1) podał, że w dniu zdarzenia rozładował mu się telefon i zatrzymał przypadkowego kierowcę prosząc, aby zadzwonił na Policję i poinformował o nietrzeźwym kierującym samochodem, który został przez niego zatrzymany. Ten szczegół potwierdził się. Nie zasługują zatem na wiarę wyjaśnienia oskarżonego, w których twierdził, że prowadził samochód po wypiciu kilku piw, ale dlatego, że P. M. (1) go wcześniej zaatakował bez powodu w Ł. i przed nim uciekał swoim samochodem. Tego rodzaju wręcz naiwne wyjaśnienia oskarżonego są jego linią obrony. W pełni zasługują na wiarę zeznania świadka J. K., który przyjechał na miejsce zatrzymania S. M. i widział jak P. M. (1) praktycznie leżał na oskarżonym, gdyż on chciał uciec. Bezsporne jest w sprawie, iż S. M. był nietrzeźwy co potwierdził wynik z przeprowadzonego badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie to wykazało o godzinie 17.19- 0,53 mg/l i o godzinie 17.45 -0,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego. Sam oskarżony także w swoich wyjaśnieniach przyznał, że spożywał alkohol zanim wsiadł za kierownicę swojego samochodu i nim ,,uciekał” przed P. M. (1).

Sąd w całości przypisał wiarę nieosobowemu materiałowi dowodowemu w postaci wspomnianej wyżej dokumentacji z przeprowadzonych badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, jak również w postaci zaświadczenia o karalności z Krajowego Rejestru Karnego. Wszystkie w/w dokumenty zostały sporządzone przez podmioty do tego uprawnione, w ramach przyznanych im kompetencji i w czasie procesu nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron.

Oceniając dowody zgromadzone w sprawie i analizując ustalony stan faktyczny Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony podlega odpowiedzialności karnej, ponieważ zostały spełnione warunki konieczne do przyjęcia tej odpowiedzialności. S. M. dopuścił się bowiem czynu naruszającego normę prawną i zagrożonego przez ustawę sankcją karną, czyn ten w ocenie Sądu jest społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy, zaś sprawcy można przypisać winę. Oskarżony w chwili popełniania przypisanego mu czynu był pełnoletni, poczytalny, nie stwierdzono ponadto żadnych okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu.

W świetle poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych - oceniając zachowanie oskarżonego w kategoriach prawa karnego - nie ulega wątpliwości, że S. M. wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk, bowiem w dniu 04 listopada 2015 roku około godz. 17.00 w miejscowości Ł. gmina Z., woj. (...) , poruszał się po drodze publicznej jako kierujący samochodem osobowym marki O. (...) nr rej. (...) w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości o godz.17.19- prowadzącym do stężenia na poziomie 0,53 mg/l, zaś o godz. 17.45 na poziomie 0,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Przestępstwa określonego w tym przepisie dopuszcza się osoba, która prowadzi pojazd mechaniczny m.in. w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości, czyli gdy stężenie alkoholu w jej krwi wynosi ponad 0,5 promila lub gdy zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przekracza 0,25 mg/dm ³ (art. 115 § 16 pkt 1 i 2 kk) i przesłanki powyższego przepisu zostały zrealizowane zachowaniem oskarżonego.

Nie można przyjąć, że stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie jest znaczny, gdyż jechał on nietrzeźwy swoim samochodem w godzinach szczytu (16-17) po drodze o dużym natężeniu ruchu stwarzając bardzo realne zagrożenie dla innych kierowców.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami wskazanymi w art. 53 § 1 i 2 kk. Jako okoliczności obciążające Sąd uwzględnił znaczny stopień szkodliwości społecznej popełnionego przez oskarżonego czynu ze względu na dobro prawne objęte ochroną, w które on godzi, a więc bezpieczeństwo w ruchu drogowym, jego dotychczasową karalność.

Jako okoliczności łagodzące wymiar kary Sąd przyjął częściowe przyznanie się S. M. do zarzucanego mu czynu, pozytywną opinię z miejsca pracy, trudną sytuację rodzinną, gdyż syn jego wymaga całodobowej opieki.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, iż wymierną i sprawiedliwą dla oskarżonego będzie kara grzywny w wysokości 80 stawek. Jednocześnie – biorąc pod uwagę sytuację materialną i osobistą oskarżonego – wysokość jednej stawki dziennej Sąd ustalił na kwotę 10 zł.

Na podstawie art. 42 § 2 kk Sąd orzekł w stosunku do oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 lat. Zgodnie z dyspozycją cytowanego przepisu Sąd obligatoryjnie orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów określonego rodzaju w razie skazania osoby uczestniczącej w ruchu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, jeżeli sprawca w czasie popełniania czynu znajdował się w stanie nietrzeźwości. Zakaz ten – zgodnie z art. 42 § 2 kk – orzeka się na okres od 3 lat do lat 10.

Określając czas trwania zakazu, Sąd kierował się stanem nietrzeźwości S. M.. Sam stan nietrzeźwości stanowi znamię czynu z art.178a§ 1 kk, ale jego stopień ma znaczenie nie tylko przy wymiarze kary, ale przede wszystkim czasu trwania zakazu prowadzenia pojazdów.

Oskarżonemu zatrzymano prawo jazdy. Z tych względów na podstawie art. 63 § 4 kk należało zaliczyć na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 04 listopada 2015 roku.

Na podstawie art. 43a§ 2 kk Sąd orzekł obligatoryjnie od oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5000 złotych.

Orzeczona oskarżonemu kara jest adekwatna do czynu, którego się dopuścił i powinna spełnić swe cele w zakresie obu prewencji.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 626 § 1 kpk w związku z art. 627 kpk Od skazanego w sprawie z oskarżenia publicznego Sąd zasądza koszty sądowe /to jest: opłatę oraz wydatki/ na rzecz Skarbu Państwa. Zasądzenie od oskarżonego opłaty i poniesionych wydatków jest obowiązkiem Sądu i opiera się na ogólnej zasadzie, w myśl której każdy, kto przez swój czyn spowodował postępowanie karne, zobowiązany jest do ponoszenia wszystkich wydatków z tym postępowaniem związanych.

Opłatę z tytułu:

- skazania na karę grzywny – 80 zł - zasądzono od oskarżonego stosownie do regulacji art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych /Dz.U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 ze zm./.

Na wydatki Skarbu Państwa złożyły się:

- ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym w kwocie 20 zł ustalony na podstawie art. 618 § 1 pkt 1 kpk w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 sierpnia 1998 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz.U. z 1998 roku, Nr 111 poz. 705/

- ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu sądowym w kwocie 20 zł ustalony na podstawie art. 618 § 1 pkt 1 kpk w zw. z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz.U. z 2003 roku, Nr 108 poz. 1026/;

- opłata za wydanie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego w wysokości 30 zł, ustalona na podstawie art. 618 § 1 pkt 10 kpk w zw. z § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 2003 roku w sprawie określenia wysokości opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego ./Dz.U. z 2003 roku, Nr 151 poz. 1468/.