Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18/05/2016 r.

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2016 r. w Człuchowie

sprawy z powództwa P. J.

przeciwko D. G.

o sprostowanie świadectwa pracy, ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i wynagrodzenie za godziny nadliczbowe i dodatku za pracę w porze nocnej

I.  Zasądza od pozwanego D. G. na rzecz powoda P. J. kwotę 4 457,20 zł (cztery tysiące czterysta pięćdziesiąt siedem złotych 20/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty, tytułem ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy

II.  Zasądza od pozwanego D. G. na rzecz powoda P. J. kwotę 45 542,80 zł (czterdzieści pięć tysięcy pięćset czterdzieści dwa złote 80/100) wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 1344,22 zł od dnia 11.09.2013 r. do dnia zapłaty,

- 1959,22 zł od dnia 11.10.2013 r. do dnia zapłaty,

- 17.34,52 zł od dnia 10.11.2013 r. do dnia zapłaty,

- 2501,66 zł od dnia 11.12.2013 r. do dnia zapłaty

- 1702 zł od dnia I 1.01.20 I 4 r do dnia zapłaty,

- 2316 zł od dnia 11.02.2014 r. do dnia zapłaty,

- 2058 zł od dnia 11.03.2014 r do dnia zapłaty,

- 2316 zł od dnia 11.04.2014 r. do dnia zapłaty,

- 1140 zł od dnia 11.05.2014 r do dnia zapłaty,

- 1734,52 zł od dnia 11.06.2014 r. do dnia zapłaty,

- 1787,10 zł od dnia 11.07.2014 r. do dnia zapłaty,

- 1822,35 zł od dnia 10.08.2014 r. do dnia zapłaty,

- 3015,60 zł od dnia 11.09.2014 r. do dnia zapłaty,

- 1564,56 zł od dnia 11.10.2014 r do dnia zapłaty,

- 2057,90 zł od dnia 11.11.2014 r, do dnia zapłaty,

- 2656,32 zł od dnia 11.12.2014 r do dnia zapłaty,

- 1,026zł od dnia 11.01.2015 r. do dnia zapłaty,

- 2426,49 zł od dnia 11.02.2015 r. do dnia zapłaty

- 1734,52 zł od dnia 11.03.2015 r. do dnia zapłaty

- 1886,61 zł od dnia 11.04.2015 r. do dnia zapłaty,

- 1337,93 zł od dnia 10.05.2015 r, do dnia zapłaty,

- 2144, 28 zł od dnia 11.06.2015 r do dnia zapłaty,

- 1069,09 zł od dnia 11.07.2015 r. do dnia zapłaty,

- 1380,85 zł od dnia 11.08.2015 r do dnia zapłaty,

- 827,06 zł od dnia 11.09.2015 r. do dnia zapłaty.

III.  Prostuje świadectwo pracy w ten sposób, że usuwa zapis w pkt 4 ppkt 1

o wykorzystaniu 16 dni urlopu wypoczynkowego w 2015 r. i wpisanie ,,0” dni

wykorzystania urlopu wypoczynkowego

IV.  Zasądza od pozwanego D. G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 2 500 zł tytułem kosztów sądowych

V.  Zasądza od pozwanego D. G. na rzecz powoda P. J. kwotę 1 800,00 zł tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt IV P 99/15

UZASADNIENIE

Pełnomocnik powoda P. J. wniósł przeciwko pozwanemu D. G. o zapłatę kwoty 45.542,20 zł z tytułu wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych i dodatku a pracę w godzinach nocnych wraz z ustawowymi odsetkami oraz kwoty 4.457,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12.08.2015 r. oraz kosztami procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwów pełnomocnik powoda wskazał, że powód był zatrudniony u pozwanego na podstawie umowy o pracę na czas określony od 12.08.2013 r. do 11.08.2015 r. na stanowisku pracownika fizycznego w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem w wysokości minimalnego wynagrodzenia. Pozwany prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...), w ramach której prowadzi zakład produkujący brykiet w miejscowości K.. W trakcie zatrudnienia podpisywał listy obecności, iż pracuje od poniedziałku do piątku po 8 godzin dziennie i że wykorzystywał urlop wypoczynkowy, co nie miało nic wspólnego z rzeczywistością. Powód od początku pracował od środy do poniedziałku od godz. 18 do 6 rano, i nie korzystał z urlopu wypoczynkowego. Powód pracował w godzinach nocnych i nadgodzinach i nie otrzymał dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych i dodatku za pracę w godzinach nocnych i ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy.

Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu odpowiedzi na po pełnomocnik pozwanej podniósł, iż powód pracował przy produkcji peletu w systemie dwuzmianowym od 6 do 14 lub od 14 do 22 od poniedziałku do piątku. W okresie zatrudnienia wykorzystał urlop wypoczynkowy. Powód nie pracował w godzinach nadliczbowych i nie pracował w porze nocnej. W porze nocnej i w dni wolne od pracy prace remontowo-konserwacyjne i w przypadkach większej ilości zamówień, przy produkcji w porze nocnej i dniach wolnych prace te wykonują wyłącznie osoby współpracujące z pozwanym na podstawie umów cywilnoprawnych.

Sąd ustalił co następuje:

P. J. był zatrudniony u pozwanego D. G. prowadzącego firmę (...) na podstawie umowy o pracę na czas określony od 12.08.2013 r. do 11.08.2015 r. na stanowisku pracownika fizycznego w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem w wysokości minimalnego wynagrodzenia.

(bezsporne).

Powód pracował przy produkcji pelet w miejscowości K., przez cały okres zatrudnienia, w systemie czasu pracy 12 godzin pracy od 18 do 6 następnego dnia na 12 godzin wolnych od środy do poniedziałku rano. Powód miał wolne od poniedziałku od godz. 6 rano do środy do godz. 18. W okresie zatrudnienia powód nie miał urlopu wypoczynkowego.

(dowód: zeznania świadków k.84-87, E. B. od 00:12:55 do 00:25:15, A. Grada od 00:28:12 do 00:38:07, M. J. od 00:55:42 do 01:06:32, T. P. od 01:15:34 do 01:28:31, Z. R. od 01:39:42 do 01:45:26, A. S. od 01:46:41 do 01:53:25, J. Ż. od 01:53:43 do 02:00:36).

Powód podpisywał listę obecności w której były wpisywane wyłącznie 8 godzinne dni pracy powoda oraz wskazany urlop z podpisem powoda.

(dowód: listy obecności powoda powoda k.35-38).

Płaca zasadnicza powoda w 2013 r. wynosiła minimalne wynagrodzenie brutto i powodowi nie wypłacano dodatków za pracę w godzinach nocnych czy nadliczbowych. Powód podpisywał listy płac.

(dowód: listy płac za okres od sierpnia 2013 do sierpnia 2015 r. k.39-63).

Pozwany poinformował powoda o normie dobowej i tygodniowej czasu pracy, o porze nocnej, która obejmuje godziny pomiędzy godziną 22 ⁰⁰ i 6 ⁰⁰ i terminie wypłaty wynagrodzenia.

(dowód: informacja o warunkach zatrudnienia k.64)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisami prawa pracy, pracą w godzinach nadliczbowych jest praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy (art. 151 k.p.).

Obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy w okresie rozliczeniowym ustala się na zasadach określonych w przepisie art. 130 k.p.

Polecenie pracy w godzinach nadliczbowych nie wymaga szczególnej formy. Brak sprzeciwu przełożonego wobec wykonywania w jego obecności przez pracownika obowiązków może być zakwalifikowany jako polecenie świadczenia pracy w godzinach nadliczbowych (tak. SN w wyr. z 14.05.1998 r., I PKN 122/98, publ. OSNP 1999, nr 10, poz. 343).

Ciężar dowodu w zakresie czasu wykonywania pracy spoczywa zarówno na pracowniku, który dochodzi roszczeń z tego tytułu (art. 6 k.c. w związku z art. 300 k.p.), jak i na pracodawcy, który jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji czasu pracy (tak :wyrok SN z 23 listopada 2001 r., I PKN 678/00, OSNP wkł. 2002, nr 7, poz. 9).

Stosownie do art. 149 § 1 k.p. pracodawca ma obowiązek prowadzić rzetelną ewidencję czasu pracy pracownika do celów prawidłowego ustalenia jego wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą.

Ewidencja czasu pracy pracowników winna być rzetelna i obrazować faktyczny czas pracy, mieszczący się zarówno w ustalonym w zakładzie rozkładzie czasu pracy jak też wynikający z doraźnych poleceń pracodawcy. Ewidencją powinna być zatem objęta praca w przedłużonym wymiarze czasu pracy, w godzinach nadliczbowych, w niedziele i święta, w porze nocnej, w dodatkowych dniach wolnych od pracy. Nadto powinna zawierać dane dotyczące urlopów, zwolnień od pracy a także usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych nieobecności w pracy.

W przedmiotowej sprawie powód dochodzi wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych wynikających z obowiązującego go systemu pracy tj. 12 godzin pracy i 12 godzin odpoczynku przez dni tygodnia od środy od godz. 18 do poniedziałku do godz. 6 i przez cały miesiąc oraz dodatku za pracę w godzinach nocnych i ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

W ocenie sądu ze spójnych i logicznych zeznań świadków M. J. (2), A. S. (2), E. B. (2) i A. G. jednoznacznie wynika, że powód przez cały okres zatrudnienia u pozwanego, poza dwoma tygodniami w lipcu 2015 pracował w systemie 12 godzin pracy, podczas zmian od 18 do 6 na 12 godzin wolnych przez dni tygodnia od środy do poniedziałku i nie korzystał z urlopu wypoczynkowego. Ten system czasu pracy był uzgodniony z pozwanym, co wynika z zeznań T. P. (2), iż na początku była taka propozycja żeby pracować po 8 albo 12 godzin.

Zeznania powyższych świadków znajdują też potwierdzenie w korelujących z nimi zeznaniach świadków Z. R. (2) i J. Ż. (2).

Biorąc pod uwagę niesprzeczne zeznania powyższych świadków i korelujące z nimi wyjaśnienia i zeznania powoda P. J., które zdaniem sądu zasługują na wiarę, sąd nie dał wiary zapisom w ewidencji czasu pracy powoda w tym zakresie, iż powód pracował osiem godzin przez wszystkie dni robocze w tygodniu i korzystał z urlopu wypoczynkowego. Nie sposób też przyjąć za wiarygodne zeznania pozwanego, iż w porze nocnej pracowało tylko dwóch pracowników przy konserwacji maszyn i naprawach zatrudnionych na umowy cywilnoprawne.

Z jasnych zeznań J. Ż. (2) jednoznacznie wynika, że maszyny chodziły cały czas, chyba, że była jakaś awaria.

W ocenie sądu prowadzona przez pozwanego ewidencja czasu pracy i listy obecności powoda nie są wiarygodne, bowiem z zeznań nie tylko świadków zawnioskowanych przez pełnomocnika powoda ale i zeznań świadków pozwanego tj. T. P. i J. Ż. wynika, iż czasami widywali powoda w pracy na nocki, co nie jest ujęte w ewidencji czasu pracy jako praca w godzinach nocnych.

Zdaniem sądu nie sposób też dać wiary zeznaniom D. J. i Ł. P. w części, iż powód nie pracował na nocki, bo wtedy pracowali J. Ż. i T. P., bowiem powód pracował u pozwanego już od sierpnia 2013r. a Ż. i P. rozpoczęli pracę dopiero od marca 2015 r. i z ich zeznań wynika też, iż były przypadki, że powód pracował w nocy. Ponadto zeznania powyższych świadków są sprzeczne z wiarygodnymi zeznaniami powoda i świadków M. J., A. S., A. G. i E. B..

Zeznania świadków S. K. nie wniosły istotnych elementów do sprawy bo świadek ten pracuje u pozwanego dopiero od kwietnia 2015 r. i nie widziała powoda przy pracy ani jak jeździł do pracy.

Biegła sądowa z zakresu księgowości w swojej opinii wyliczyła obowiązującą powoda w poszczególnych miesiącach ustawową normę czasu pracy, w dwóch wersjach. W pierwszej na podstawie ewidencji czasu pracy powoda i jego list płac i obecności prowadzonej przez pozwanego w drugiej wersji przyjmując, że powód świadczył pracę od godziny 18:00 do 6:00 rano od środy do niedzieli włącznie z uwzględnieniem, że wykorzystywał dni wolne w poniedziałek od 6: 00 rano do środy do godziny 18: 00 z odliczeniem 7 dni nieobecności z powodu choroby w lipcu 2015 roku oraz kwot wypłaconych powodowi i ujętych na listach płac powoda.

Biegła wyliczając ewentualnie należne wynagrodzenie za godziny nadliczbowe wyliczyła normalne wynagrodzenie za nadgodziny i dodatek za godziny nadliczbowe. Wyliczyła też stosownie do przepisu art. 151 ⁷ i 151 ⁸ k.p. dodatek za pracę w godzinach nocnych.

Zamienne jest, iż biegła w opinii stwierdziła, że zgodnie z ewidencją pozwanego powód wykorzystał aż 75 dni urlopu wypoczynkowego w sytuacji gdy przysługiwał mu urlop w wymiarze 55 dni.

Zdaniem sądu opinia biegłej realizuje tezę dowodową jest jasna, logiczna, fachowa i nie zawiera błędów rachunkowych. Pełnomocnicy stron nie wnieśli żadnych zastrzeżeń merytorycznych do opinii biegłej.

Zgonie z przepisami kodeksu pracy ekwiwalentem dla pracownika za uciążliwość pracy nocnej, a jednocześnie swoistą barierą dla rozszerzania tego zjawiska, jest obowiązek wypłaty dodatkowego wynagrodzenia. Dodatek ten jest obligatoryjnym, odrębnym składnikiem wynagrodzenia u pracodawców, u których takie zatrudnienie występuje. Przysługuje on niezależnie od ewentualnego dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych wykonaną w porze nocnej. Kwota dodatku, określona w § 1 art. 151 ⁸ , jest wielkością minimalną, gwarantowaną każdemu pracownikowi. Za porę nocna uważa się godziny pracy pomiędzy 21 ⁰⁰ a 7 ⁰⁰ (art. 151 ⁷ k.p.).

W przedmiotowej sprawie strony pracodawca ustalił porę nocną pomiędzy godz. 22 ⁰⁰ a 6 ⁰⁰ rano.

Sąd jest związany granicami powództwa i nie może orzekać ponad żądanie.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu art. 151 ¹ k.p. i art. 151 ⁸ § 1 k.p. i art. 171 § 1 k.p. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.457,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12.08. 2015 r. do dnia zapłaty tytułem ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy i 45.542,80 zł wraz z odsetkami z tytułu wynagrodzenia i dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych i dodatku za pracę w godzinach nocnych i na zasadzie przepisu art. 97§ 2 ¹ k.p. sprostował świadectwo pracy, iż powód nie wykorzystał urlopu wypoczynkowego.

O kosztach procesu sąd orzekł stosownie do treści 98 k.p.c. i § 12 ust. 1 pkt. 2 i § 6 pkt. 5 w zw. z § 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokacie, mając na uwadze fakt, iż sąd uwzględnił powództwo w całości zasadzając wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 1800 zł .

O kosztach sądowych sąd orzekł stosownie do treści przepisu art. 113 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych podzielając pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uchwale z 5.03.2007 r. (I PZP 1/2007 publ. OSNP 2007/19-20 poz. 269) nakazując ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 2500 zł przyjmując, iż na koszty sądowe składa się opłata stosunkowa od pozwu w wysokości 5% od wartości przedmiotu sporu.