Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant stażysta Bożena Sobczyk

po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku E. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania E. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 26 lutego 2015 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 362/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 lutego 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w T. odmówił E. K. prawa do emerytury z uwagi na brak 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy nie uwzględnił jako pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia od 1 czerwca 1994 roku do 28 lutego 1995 roku w (...) na stanowisku dozorcy, ponieważ nie wykazał w świadectwach pracy w szczególnych warunkach tego okresu, a ponadto stanowisko to nie znajduje potwierdzenia w Zarządzeniu (...) z dnia 01.08.1983 roku.

Od powyższej decyzji wnioskodawca odwołał się w dniu 25 marca 2015 roku. Wniósł o przyznanie żądanego prawa z uwagi na to, że przepracował wymagane 15 lat
w warunkach szczególnych, bowiem w takich warunkach pracował w okresie od 1 czerwca 1972 roku do 30 listopada 1981 roku w Okręgowej Dyrekcji (...) w Ł. stacja paliw O. na stanowisku wydawcy paliw.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, powielając argumentację zawartą
w zaskarżonej decyzji a dodatkowo podnosząc, że wnioskodawca odwoływał się od decyzji
z dnia 25 czerwca 2012roku odmawiającej mu prawa do emerytury, bowiem nie został zaliczony do pracy w szczególnych warunkach okres od 1 czerwca 1972 roku do 17 lutego 1973 oraz 1 maja 1973 roku do 30 listopada 1981 roku jako agent (...), tym samym nie udowodniony został 15 ten okres pracy w szczególnych warunkach a Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim wyrokiem z dnia 25 października 2012 roku, wydanym w sprawie V U 798/12 oddalił odwołanie wnioskodawcy.

Na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2016 roku E. K. wniósł o zaliczenie mu do okresu pracy w warunkach szczególnych okresu pracy od 1 czerwca 1994 roku do
28 lutego 1995 roku w (...) w O., gdzie pracował na stanowisku kierowcy, wydawcy paliw i dozorcy oraz okresu odbywania służby wojskowej od 17 lutego 1973 roku do 15 grudnia 1973 roku w trakcie zatrudnienia jako agent stacji paliw (...).

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

E. K., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 7 maja 2012 roku wniosek o przyznanie emerytury. Wnioskodawca nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-3 w aktach emerytalnych plik I )

Decyzją z dnia 25 czerwca 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił E. K. prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazał, że na dzień 1 stycznia 1999 roku skarżący udowodnił staż pracy wynoszący ponad 25 lat. Niekwestionowany przez ZUS okres zatrudnienia wnioskodawcy w szczególnych warunkach wynosi łącznie 13 lat, 7 miesięcy i 8 dni. Są to okresy zatrudnienia: od 3 czerwca 1970 roku do 19 kwietnia 1972 roku, od 9 marca 1982 roku do 31 marca 1985 roku, od 5 kwietnia 1985 roku do 30 listopada 1988 roku, od 1 lutego 1989 roku do 31 maja 1994 roku oraz od 5 maja 1998 roku do 10 lipca 1998 roku. Na dzień złożenia wniosku o emeryturę wnioskodawca miał rozwiązany stosunek pracy. Wnioskodawca nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 25 czerwca 2012 roku k. 37 akt emerytalnych plik I , odpowiedź na odwołanie k.3-4 akt sprawy V U 798/12 )

Od powyższej decyzji wnioskodawca odwołał się w dniu 11 lipca 2012 roku. Wniósł o przyznanie żądanego prawa z uwagi na to, że przepracował wymagane 15 lat w warunkach szczególnych. Wskazał, że oprócz okresów uznanych przez ZUS pracował w takich warunkach także w okresach od 1 czerwca 1972 roku do 30 listopada 1981 roku na (...) w O.. Sprawa toczyła się przed Sądem Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim pod sygnaturą akt VU 798/12 i wyrokiem z dnia 25 października 2012 roku Sąd oddalił odwołanie wnioskodawcy. Wyrok ten jest prawomocny.

( dowód: odwołanie z dnia 11 lipca 2012 roku k.2 akt sprawy V U 798/12, wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 25 października 2012 roku k.18 akt sprawy V U 798/12)

W uzasadnieniu wyroku z dnia 25 października 2012 roku Sąd Okręgowy wskazał, iż w okresie od 1 czerwca 1972 roku do 30 listopada 1981 roku wnioskodawca wykonywał pracę na podstawie umowy agencyjnej. Okoliczność ta wynikała w sposób jednoznaczny
z dokumentów zawartych w aktach osobowych wnioskodawcy w postaci świadectwa pracy
i wypowiedzenia umowy agencyjnej. Sąd Okręgowy w sprawie V U 798/12 podkreślił, że niemożliwe było zaliczenie okresu pracy od 1 czerwca 1972 roku do 30 listopada 1981 roku do pracy w warunkach szczególnych. Podniósł, że przewidziane w art. 32 ust. 1 ustawy z 1998 roku o emeryturach i rentach prawo do emerytury w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 tej ustawy przysługuje pracownikom, którzy wykazali wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (por. wyrok Sadu Najwyższego z dnia 21 października 2009 roku, I UK 115/09, LEX nr 558571). Okres wykonywania czynności na podstawie umowy agencyjnej, mimo że objęty ubezpieczeniem, nie mógł zostać wliczony do okresu pracy w szczególnych warunkach, od osiągnięcia którego uzależnione jest uprawnienie do wcześniejszej emerytury (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2004 roku, II UK 246/03, OSNP 2004/20/358).

( dowód: uzasadnienie wyroku z dnia 25 października 2012 roku k. 34-35 akt sprawy V U 798/12)

E. K. w dniu 11 lutego 2015 roku złożył kolejny wniosek o przyznanie emerytury.

(dowód: wniosek o emeryturę k.1-4 w aktach emerytalnych plik II )

Na dzień 1 stycznia 1999 roku skarżący udowodnił staż pracy wynoszący 27 lat, 5 miesięcy i 22 dni w tym 25 lat 5 miesięcy i 13 dni okresów składkowych oraz 1 rok 11 miesięcy i 19 dni okresów nieskładkowych. Niekwestionowany przez ZUS okres zatrudnienia wnioskodawcy w szczególnych warunkach wynosi łącznie 13 lat, 7 miesięcy i 8 dni. Są to okresy zatrudnienia:

- od 3 czerwca 1970 roku do 19 kwietnia 1972 roku w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) na stanowisku betoniarza;

- od 9 marca 1982 roku do 31 marca 1985 roku w Spółdzielni (...) Oddział w O. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego pow. 3,5 tony oraz ładowacz;

- od 5 kwietnia 1985 roku do 30 listopada 1988 roku w Okręgowym Zakładzie (...) w Tuszynie Oddział w O. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego pow. 3,5 tony;

-od 1 lutego 1989 roku do 31 maja 1994 roku w (...) w O. na stanowisku kierowcy i wydawcy paliw;

- od 5 maja 1998 roku do 10 lipca 1998 roku w Firmie Produkcyjno-Usługowo-Handlowej (...) O. na stanowisku spawacza.

Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia od 1 czerwca 1994 roku do 28 lutego 1995 roku w (...) na stanowisku dozorcy, ponieważ nie wykazał w świadectwach pracy w szczególnych warunkach tego okresu, a ponadto stanowisko to nie znajduje potwierdzenia w Zarządzeniu (...) z dnia 01.08.1983r oraz okresu pełnienia służby wojskową od 17 lutego 1973 roku do 15 grudnia 1973 roku tj. w trakcie zatrudnienia od 1 czerwca 1972 roku do 30 listopada 1981 jako agent stacji paliw (...), ponieważ wykonywanie pracy na podstawie umowy agencyjnej nie zalicza się do pracy w szczególnych warunkach, a więc okres odbywania służby wojskowej w trakcie zatrudnienia jako agent nie może być zaliczony do pracy w szczególnych warunkach.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 26 lutego 2015 roku k. 31 akt emerytalnych plik II , odpowiedź na odwołanie k.9-10)

W okresie od 12 czerwca 1972 roku do 30 listopada 1981 roku wnioskodawca był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Okręgowej Dyrekcji (...) w Ł. na stanowisku agenta stacji benzynowej. Pracę wykonywał na podstawie umowy agencyjnej. Otrzymywał wynagrodzenie prowizyjne.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 25 listopada 1983 roku k.10 akt emerytalnych plik I, zaświadczenie k.57 alt emerytalnych plik I )

W tym czasie w okresie od 17 lutego 1973 roku do 15 grudnia 1973 roku E. K. odbywał zasadniczą służbę wojskową.

(dowód: zaświadczenie k.16 akt emerytalnych plik II , pismo Archiwum Wojskowego w O. k.8 alt emerytalnych plik II )

Następca prawny (...) w (...) S.A. w P. nie wydała wnioskodawcy świadectwa pracy w warunkach szczególnych.

(dowód: pisma PKN (...) z dnia 29 lutego 2012 roku k.19 i 22 marca 2012 rokuk.18 w aktach emerytalnych plik II )

W okresie od 1 lutego 1989 roku do 28 lutego 1995 roku wnioskodawca był zatrudniony w (...) w O. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku magazyniera sprzedawcy w stacji paliw. Od 1 lutego 1989 roku do 31 maja 1994 roku pracował na stanowisku kierowcy i wydawcy paliw i ten okres został mu zaliczony przez organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych.

Od 1 czerwca 1994 roku do 28 lutego 1995 roku oprócz pracy na stanowisku wydawcy paliw i kierowcy dodatkowo wnioskodawca wykonywał obowiązki dozorcy
tj. pilnował całego zakładu pracy. Zakład pracy był wtedy w stanie upadłości, dlatego wszyscy kierowcy zmuszenie byli dodatkowo pełnić obowiązki dozorcy.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 28 lutego 1995 roku k. 12 akt emerytalnych plik I , oświadczenia wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 9 listopada 2015 roku 58 sekunda – 12 minuta 30 sekunda i protokół rozprawy z dnia 20 kwietnia 2016 roku 1 minuta 46 sekunda – 9 minuta 23 sekunda)

W wystawionym wnioskodawcy przez (...) w O. świadectwie pracy z dnia 19 maja 2010 roku wskazano, że w okresie zatrudnienia od 1 lutego 1989 roku do 14 maja 1989 roku oraz od 20 marca 1993 roku do 31 maja 1994 roku wykonywał pracę w szczególnych warunkach jako wydawca paliw w stacji paliw zgodnie z wykazem A dział IV poz.19 pkt.6 stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowalnych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury i renty.

(dowód: świadectwo pracy w warunkach szczególnych z dnia 19 maja 2000 r. k. 21 akt emerytalnych plik. I)

Sąd Okręgowy zważył i ocenił co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2015r. poz. 748 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami,
o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 (tj. poniżej 65 lat dla mężczyzn). Ustęp 4 art. 32 stanowi zaś, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym
w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Stosownie do art. 184 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać
w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

  1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

  2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia). Należy dodać, że warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale wykonuje prace o jakich mowa w rozporządzeniu (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Brak takiego świadectwa nie wyklucza jednak dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego. Stanowisko takie wielokrotnie zajmował również Sąd Najwyższy, który między innymi w wyroku z dnia 2 lutego 1996 roku, II URN 3/95, OSNAP 1996/16/239 stwierdził, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte
w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.) dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami.

Spór pomiędzy stronami, w związku z zarzutami podniesionymi przez wnioskodawcę w odwołaniu, ograniczał się do faktu, czy ma on wymagany 15-letni okres zatrudnienia
w szczególnych warunkach. Spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu,
a jednocześnie nie budzi żadnych wątpliwości – wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, a w dniu (...) 2012 roku ukończył 60 lat i nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Organ rentowy uznał bowiem, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki zatrudnienia w warunkach szczególnych co najmniej przez 15 lat.

Wnioskodawca twierdził zaś, że legitymuje się wymaganym okresem pracy
w warunkach szczególnych bowiem pracował w takich warunkach w okresach pracy od
1 czerwca 1994 roku do 28 lutego 1995 roku w (...) w O., gdzie pracował na stanowisku kierowcy, wydawcy paliw i dozorcy oraz okresu odbywania służby wojskowej oraz okresu odbywania służby wojskowej od 1 czerwca 1972 roku do 30 listopada 1981 roku.

W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do uwzględnienia odwołania wnioskodawcy i przyznania mu prawa do emerytury ze względu na wykonywanie pracy w warunkach szczególnych.

Odnosząc się do pierwszego okresu wskazać należy, iż Sąd Okręgowy w pełni podzielił w tym względzie ustalenia innego składu Sądu Okręgowego, który w wyroku z dnia 25 października 2012 roku, wydanym w sprawie V U 798/12, wskazał, iż w okresie od 1 czerwca 1972 roku do 30 listopada 1981 roku wnioskodawca wykonywał pracę na podstawie umowy agencyjnej. Okoliczność ta wynika w sposób jednoznaczny z dokumentów zawartych w aktach osobowych wnioskodawcy w postaci świadectwa pracy i wypowiedzenia umowy agencyjnej. Okoliczność tę przyznał zresztą sam wnioskodawca w toku postępowania. W tej sytuacji niemożliwe było zaliczenie okresu pracy od 1 czerwca 1972 roku do 30 listopada 1981 roku do pracy w warunkach szczególnych. Nie powinno bowiem budzić wątpliwości, że przewidziane w art. 32 ust. 1 ustawy z 1998 roku o emeryturach i rentach prawo do emerytury w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 tej ustawy przysługuje pracownikom, którzy wykazali wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (por. wyrok Sadu Najwyższego z dnia 21 października 2009 roku, I UK 115/09, LEX nr 558571). Okres wykonywania czynności na podstawie umowy agencyjnej, mimo że objęty ubezpieczeniem, nie jest natomiast wliczany do okresu pracy w szczególnych warunkach, od osiągnięcia którego uzależnione jest uprawnienie do wcześniejszej emerytury (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2004 roku, II UK 246/03, OSNP 2004/20/358).

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy nie mógł zaliczyć wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych okresu odbywania służby wojskowej od 17 lutego 1973 roku do 15 grudnia 1973 roku, okres ten jest okresem zatrudnienia na takich samych warunkach, jak przed powołaniem do tej służby. Skoro wnioskodawca pracował przed powołaniem do wojska a także po jego powrocie na podstawie umowy agencyjnej a tym samym nie posiadał statusu pracownika nie można mu zaliczyć okres pełnienia służby wojskowej do pracy w warunkach szczególnych.

Odnosząc się natomiast do drugiego zakwestionowanego w odwołaniu okresu zatrudnienia wnioskodawcy, które nie zostało zaliczony, tj. od 1 czerwca 1994 roku do 28 lutego 1995 roku w (...) w O., należy wskazać, że wnioskodawca sam przyznał, iż w tym okresie pracował na stanowisku kierowcy, wydawcy paliw i dozorcy. Tym samym wnioskodawca w spornym okresie w pełnym wymiarze czasu pracy nie wykonywał obowiązków, które zalicza się do pracy warunkach szczególnych. Pracował w tym okresie również jako dozorca, co pozostaje w zgodzie z wystawionym w dniu dnia 28 lutego 1995 roku. Również w świadectwo pracy w warunkach szczególnych z dnia 19 maja 2000 r. pracodawca nie zaliczył mu ww. okresu do pracy warunkach szczególnych uznając za taka pracę jedynie okresy pracy od 1 lutego 1989 roku do 14 maja 1989 roku oraz od 20 marca 1993 roku do 31 maja 1994 roku, kiedy wykonywał wyłącznie obowiązki kierowcy i wydawcy paliw.

Odnosząc się do będącej przedmiotem sporu okoliczności wskazać należy, że warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale wykonuje prace, o jakich mowa w rozporządzeniu (por. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Na marginesie należy wskazać, że nawet hipotetyczne zaliczenie wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia od 1 czerwca 1994 roku do 28 lutego 1995 roku w (...) w O. nie byłoby wystarczające dla uzyskania przez niego prawa do emerytury, bowiem łącznie z okresem zaliczonym mu przez organ rentowy nie dawałoby skarżącemu 15-letni okresu pracy
w warunkach szczególnych.

Biorąc pod uwagę powyższe uznać należało, iż wnioskodawca nie wykazał, by spełnił przesłankę wykonywania pracy w warunkach szczególnych w ilości co najmniej 15 lat. Fakt ten skutkował koniecznością przyjęcia, że nie spełnia on wymaganych prawem warunków do uzyskania prawa do emerytury zgodnie z art. 32 ust. 1 w zw. z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.