Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 września 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonej K. G. prawa do emerytury kolejowej oraz odmówił wypłaty deputatu węglowego.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy powołał się na przepis art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2009 roku, nr 153, poz. 1227) i wskazał, że odmówił ubezpieczonej prawa do emerytury kolejowej z uwagi na fakt wcześniejszego nabycia przez ubezpieczoną uprawnienia do emerytury na podstawie przepisu art. 29 w/w ustawy, z kolei brak uprawień ubezpieczonej do deputatu węglowego jest konsekwencją nie ustalenia uprawnień do emerytury kolejowej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła ubezpieczona K. G. która wniosła o zmianę wydanej decyzji. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, iż przepis art. 184 w/w ustawy nie zawiera wymogu złożenia wniosku o emeryturę przed ukończeniem powszechnego wieku emerytalnego. Zdaniem odwołującej, spełnia ona wszystkie warunki do przyznania jej zarówno prawa do emerytury kolejowej jak i deputatu węglowego a ustalenie jej świadczenia mniej korzystnego było wynikiem okoliczności niezależnych od ubezpieczonej- błędnie wystawione świadectwo pracy.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonej, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczona K. G. ( urodzona w dniu (...) ) w dniu 2 stycznia 2008 roku złożyła w pozwanym organie rentowym wniosek o ustalenie uprawnień do emerytury. Do wniosku o emeryturę ubezpieczona dołączyła świadectwo pracy z dnia 31 grudnia 2007 roku wystawione przez K. Sanatorium (...) w I. za okres pracy od dnia 1 września 1975 roku do dnia 31 grudnia 2007 roku. Świadectwo to nie zawierało informacji o wykonywaniu przez ubezpieczoną pracy w warunkach szczególnych.

Decyzją z dnia 25 stycznia 2008 roku pozwany organ rentowy przyznał ubezpieczonej od dnia 1 stycznia 2008 roku emeryturę na podstawie przepisu art. 29 w/w ustawy. Wysokość świadczenia do wypłaty miesięcznie wyniosła kwotę 2005, 71 złotych. Z uwagi na fakt, iż ubezpieczona w dalszym ciągu pozostawała w stosunku pracy, przyznane świadczenie na jej wniosek było kilkakrotnie przeliczane.

W dniu 24 maja 2011 roku ubezpieczona w związku z ukończeniem 60 roku życia złożyła w pozwanym organie rentowym wniosek o przyznanie jej prawa do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym. Decyzją z dnia 8 lipca 2011 roku pozwany organ rentowy przyznał ubezpieczonej od dnia 1 maja 2011 roku prawo do emerytury, wysokość świadczenia do wypłaty miesięcznie wyniosła kwotę 3219, 64 złotych.

W dniu 28 maja 2012 roku ubezpieczona wystąpiła do pozwanego organu rentowego z wnioskiem o wypłatę deputatu węglowego przysługującemu ubezpieczonej jako byłemu pracownikowi (...). W odpowiedzi na wniosek ubezpieczonej, organ rentowy pismem z dnia 12 czerwca 2012 roku wskazał, iż taki deputat przysługuje byłym pracownikom kolejowym pobierającym emeryturę lub rentę. W świadectwie pracy z dnia 31 grudnia 2007 roku nie wskazano, by ubezpieczona wykonywała pracę w warunkach szczególnych, wobec czego nie ma możliwości przyznania ubezpieczonej deputatu węglowego.

W dniu 24 sierpnia 2012 roku ubezpieczona złożyła wniosek o przyznanie jej prawa do emerytury kolejowej oraz wypłacenie deputatu węglowego, do wniosku ubezpieczona dołączyła skorygowane świadectwo pracy z dnia 9 sierpnia 2012 roku potwierdzające, iż w okresie od dnia 1 września 1975 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku ubezpieczona pracowała w warunkach szczególnych. Zaskarżoną decyzją, pozwany organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do emerytury kolejowej oraz wypłaty deputatu węglowego, wskazując, iż wniosek o przyznanie emerytury kolejowej ubezpieczona złożyła po osiągnięciu przez nią 60 roku życia.

-okoliczności bezsporne

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią przepisu art. 184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2009 roku nr 153, poz. 1227): ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: 1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz 2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Na podstawie przepisu art. 40 w/w ustawy: kolejowa emerytura przysługuje pracownikowi kolejowemu urodzonemu przed dniem 1 stycznia 1949 r., który spełnia łącznie następujące warunki:

1)osiągnął wiek emerytalny wynoszący dla kobiet 55 lat, mężczyzn 60 lat;

2)ma okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety i 25 lat dla mężczyzny, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia na kolei, łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia na kolei, o których mowa w art. 44-45.

Według przepisu art. 50 w/w ustawy : prawo do emerytury kolejowej, o której mowa w art. 40, przysługuje pracownikom kolejowym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r., jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

1)nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa;

2)warunki do uzyskania emerytury określone w tym przepisie spełnią do dnia 31 grudnia 2008 r.;

2. Przepis art. 46 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

W ocenie Sądu Okręgowego, ubezpieczona K. G. na dzień 31 grudnia 2008 roku spełniłaa wszystkie przesłanki wymagane do przyznania jej prawa do emerytury kolejowej zawarte w treści przepisu art. 40 w zw. z art. 50 w/w ustawy. Ubezpieczona na dzień 31 grudnia 2008 roku miała ukończony 55 rok życia, jak również posiadała wymagany 15 letni okres pracy na kolei.

Decyzją z dnia 25 stycznia 2008 roku ubezpieczonej przyznano prawo do emerytury na podstawie przepisu art. 29 w/w ustawy, nie przyznano jej prawa do emerytury kolejowej, bowiem świadectwo pracy z dnia 31 grudnia 2007 roku nie zawierało wzmianki o wykonywaniu przez ubezpieczoną pracy w warunkach szczególnych, niemniej jednak z przedłożonych przez ubezpieczoną zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z okresu zatrudnienia w Kolejowym Sanatorium (...) w I. wynikało iż ubezpieczonej w okresie zatrudnienia wypłacane były świadczenia w naturze (-węgiel, umundurowanie).

Ubezpieczona wniosek o przyznanie jej prawa do emerytury kolejowej oraz wypłaty deputatu węglowego złożyła w dniu 24 sierpnia 2012 roku, do wniosku o przyznanie emerytury kolejowej oraz wypłaty deputatu węglowego ubezpieczona dołączyła skorygowane świadectwo pracy z dnia 9 sierpnia 2012 roku potwierdzające okres pracy na kolei od dnia 1 września 1975 roku do dnia 31 października 1998 roku, zatem od dnia 1 sierpnia 2012 roku ubezpieczonej należało przyznać prawo do emerytury kolejowej.

W ocenie Sądu Okręgowego, okoliczność, iż wniosek o przyznanie emerytury kolejowej ubezpieczona złożyła po osiągnięciu przez nią 60 roku życia nie ma znaczenia, bowiem zarówno z przepisu art. 40 jak i z przepisu art. 50 w/w ustawy nie wynika, by ukończony 60 rok życia jak też przyznane prawo do emerytury powszechnej były przeszkodą do przyznania emerytury kolejowej osobie spełniającej wszystkie przesłanki do przyznania takiego świadczenia.

W konsekwencji, ubezpieczonej należało również przyznać prawo do deputatu węglowego od dnia 1 sierpnia 2012 roku. Zgodnie z treścią przepisu art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2000 roku o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego (...) ( Dz. U. nr 84 poz. 948 ze zm.) byłemu pracownikowi kolejowemu pobierającemu emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy, przyznaną na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin lub przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 1975 roku o świadczeniach z tytuły wypadków przy pracy i chorób zawodowych a także członkom rodziny tego pracownika pobierającym po nim rentę rodzinną przyznaną na podstawie wymienionych przepisów, przysługuje prawo do deputatu węglowego w ilości 1800 kilogramów węgla kamiennego rocznie, w formie ekwiwalentu pieniężnego.

Mając powyższe okoliczności na względzie, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji orzeczenia na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

W pkt 2 wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, bowiem ubezpieczona spełniła wszystkie przesłanki do przyznania jej prawa do emerytury kolejowej oraz deputatu węglowego. Pozwany organ rentowy wydając decyzję odmowną kierował się własną dowolną interpretacją przepisów art. 40 i art. 50 ustawy FUS, wobec czego wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

SSO Ewa Milczarek