Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2016 r. r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Joanna Stelmasik
Protokolant:	Łukasz Rupniak

po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2016 r. r.

na rozprawie

w sprawie z powództwa F. K.

przeciwko (...) spółka akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda F. K. kwotę 2504,28 zł (dwa tysiące pięćset cztery złote 28/100) wraz z ustawowymi odsetkami (określonymi od dnia 1 stycznia 2016 r. jako odsetki ustawowe za opóźnienie) liczonymi od kwot:

- 1230,00 zł od dnia 27 grudnia 2013 r.,

- 1274,28 zł od dnia 2 maja 2014 r.,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 190,00 zł (sto dziewięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt X GC 232/15

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2014 roku powód F. K. wniósł do Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie pozew przeciwko pozwanej (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 9364, 20 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot: 4.354,20 zł od dnia 27 grudnia 2013 roku; 627, 30 zł od dnia 12 czerwca 2014 roku; 4.383, 70 zł od dnia 2 maja 2014 roku oraz kosztów postępowania. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że na podstawie umów cesji nabył wierzytelności - prawo do odszkodowania w zakresie kosztów poniesionych na najem pojazdów zastępczych przysługujące poszkodowanym: M. Ł., J. W. (1) oraz T. S..

Strona powodowa wskazała, że w związku z uszkodzeniem pojazdu należącego do M. Ł. wynajmował on przez okres 34 dni za stawkę dobową 196, 80 zł brutto pojazd zastępczy. Koszt poniesiony przez niego z tego tytułu wyniósł łącznie 6.691, 20 zł, zaś po zgłoszeniu szkody pozwana uznając za uzasadniony okres najmu 19 dni oraz stawkę dobową 100 zł netto wypłaciła odszkodowanie w wysokości 2337 zł. Niniejszym pozwem powód domaga się uzupełniającej kwoty odszkodowania w kwocie 4.354, 20 zł.

W związku z uszkodzeniem pojazdu, pojazd zastępczy przez okres 13 dni za stawkę dobową 553, 50 zł wynajmował od powoda również J. W. (1). Po zakończeniu okresu najmu powód wystawił fakturę VAT z tego tytułu na kwotę 8.205, 54 zł. W konsekwencji pozwana wypłaciła kwotę odszkodowania w wysokości 3.822, 84 zł uznając za uzasadniony okres najmu 12 dni oraz stawkę 318, 57 zł; odmówiła również zapłaty za podstawienie samochodu do C., odbiór samochodu z C. oraz dojazd do klienta.

Niniejszym pozwem powód domaga się uzupełniającej kwoty odszkodowania w wysokości 4382, 70 zł. Strona powodowa wskazała również, że przez okres 6 dni za stawkę dobową 200 zł netto wynajmowała pojazd zastępczy poszkodowanemu T. S., w konsekwencji łączny koszt wynajmu wyniósł 1.476 zł. Poznała uznała za zasadny 6 dniowy okres najmu, zweryfikowała natomiast stawkę do 115 zł netto za dobę wynajmu i wypłaciła odszkodowanie w wysokości 848, 70 zł. Niniejszym pozwem powód domaga się uzupełnienia należnego odszkodowania o kwotę 627, 30 zł.

W odpowiedzi na pozew wniesionej w dniu 19 marca 2015 roku pozwana ustosunkowała się do twierdzeń powoda. W stosunku do odszkodowania związanego z poszkodowanym M. Ł. pozwana wskazała, że poszkodowany nie współpracował w toku postępowania likwidacyjnego, co nieumożliwiło dokonanie oględzin, a w konsekwencji przedłużyło czas tego postępowania. Pozwana wskazała również, że przyjęta stawka 200 zł netto za dobę jest zawyżona, powołując się na cennik wypożyczalni MK R. – zdaniem pozwanej powiązanej z powodem, w której cena za wynajęcie pojazdu wynosi 100 zł netto za dobę. Pozwana zarzuciła aby poszkodowany nie był właścicielem uszkodzonego pojazdu, a także aby powód nie był właścicielem pojazdu będącego przedmiotem umowy najmu.

Odnośnie odszkodowania związanego ze szkodą w pojeździe J. W. (1) pozwana wskazała, że technologiczny czas naprawy wyniósł 3 dni, natomiast poszkodowany wynajął auto zastępcze w dniu 20 lutego 2014 roku. Należy więc uznać, zdaniem pozwanej, że przez pierwsze 10 dni po szkodzie nie potrzebował pojazdu zastępczego. Dopiero w dniu 25 lutego 2014 roku zlecono naprawę pojazdu, a więc pozwana nie ponosi odpowiedzialności za powyższe 5 dni. Biorąc pod uwagę, ze naprawa miała trwać 7 dni, a od oględzin do zgłoszenia szkody minęło 3 dni – za uzasadniony okres najmu należy uznać 10 dni.

Za nieuzasadnione pozwana uznała dodatkowe koszty związane z wynajęciem pojazdu zastępczego. Pozwana poddała również w wątpliwość fakt czy poszkodowany był obiektywnie zmuszony do wynajęcia pojazdu zastępczego, skoro uszkodzony pojazd był mu potrzebny do załatwienia spraw życia codziennego. Pozwana zarzuciła również że powód nie był właścicielem pojazdu, który był przedmiotem najmu.

Odnosząc się do odszkodowania w związku z szkodą w pojeździe T. S., pozwana wskazała, że zarówno powód jak i pozwana uznają 6 dniowy okres najmu za uzasadniony, jednak przyjęta przez strony umowy najmu stawka jest wygórowana. Pozwana zakwestionowała także fakt posiadania przez powoda prawa do pojazdu będącego przedmiotem umowy najmu.

Pismem wniesionym w dniu 14 lipca 2015 roku powód odniósł się do twierdzeń pozwanej zawartych w odpowiedzi na pozew.

W pierwszej kolejności powód wskazał, że MK R. jest odrębnym podmiotem od (...) F. K.. Odnosząc się cen widniejących w cenniku MK R. na które powołała się pozwana, strona powoda wskazała, że są one jedynie minimalnymi cenami proponowanymi. Stawka dobowa za najem jest zróżnicowana, zależy od okresu wynajmu pojazdu, warunków – braku limitów kilometrów, sposobu płatności. Przedmiotem najmu był natomiast pojazd S. (...), nie zaś jak twierdzi pozwana S. (...). Zaprzeczono również aby poszkodowany M. Ł. nie współpracował z pozwaną i przedłużał postępowanie likwidacyjne. Powód wskazał, że w toku postępowania likwidacyjnego pozwana wypłaciła poszkodowanemu M. Ł. odszkodowanie, nie sposób więc za zasadne uznać kwestionowanie własności uszkodzonego pojazdu, ponadto poszkodowany korzystał z uszkodzonego pojazdu. W toku postępowania likwidacyjnego pozwana nie kwestionowała również legitymacji powoda do dochodzenia należnych mu roszczeń. Odnośnie twierdzeń pozwanej co do niezasadności dodatkowych kosztów związanych z wynajmem pojazdu przez J. W. (1), powód wskazał, że poszkodowani zamieszkują w miejscowości C., w której nie mieli możliwości wynajmu pojazdu, zaś z uwagi na doznaną szkodę nie mogli dojechać do wypożyczalni własnym samochodem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 września 2013 roku w wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ pojazd marki O. o numerze rejestracyjnym (...) należący do M. Ł.. M. Ł. nie posiadał innego pojazdu, którego mógłby używać, uszkodzonego pojazdu używał do dojazdów na uczelnię.

Dowód:

−

Dokumenty znajdujące się w aktach szkody, k. 212

−

Zeznania świadka M. Ł., k. 180

W dniu 2 października 2013 roku pomiędzy F. K. (...) ( wynajmującym), a M. Ł. ( najemcą) zawarta została umowa najmu pojazdu marki S. (...). Strony umowy ustaliły stawkę dobową najmu pojazdu na kwotę 160 zł. Pojazd ten został przekazany M. Ł. w dniu 2 października 2013 roku, natomiast zdany przez niego w dniu 5 listopada 2014 roku.

Dowód:

−

Umowa najmu samochodu, k. 13

W dniu 2 października 2013 roku zawarta została pomiędzy M. Ł. ( cedentem), a F. K. (...) ( cesjonariuszem) umowa cesji wierzytelności. Strony w § 1 umowy określiły, że cedent przelewa na rzecz cesjonariusza swoją wierzytelność ( prawo do odszkodowania) przysługującą mu z tytułu OC sprawcy w związku z szkodą komunikacyjną zarejestrowaną w (...) SA pod nr (...) celem zaspokojenia wierzytelności cesjonariusza z najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

−

Umowa cesji wierzytelności, k. 14

Z tytułu umowy najmu pojazdu marki S. (...) przez okres 34 dni za stawkę dobową 196, 80 zł brutto, w dniu 15 listopada 2013 roku wystawiona została faktura VAT na kwotę 6.691, 20 zł.

Dowód:

−

Faktura nr (...), k. 15

Pismem z dnia 25 listopada 2013 roku F. K., działający przez upoważnionego przez siebie do reprezentowania W. B. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 6.691, 20 zł wynikającą z faktury z dnia 15 listopada 2013 roku z tytułu odszkodowania za szkodę poniesioną wskutek uszkodzenia pojazdu. W piśmie z dnia 17 grudnia 2013 roku pozwana poinformowała o przyznaniu odszkodowania w kwocie 2.337 zł w związku z kosztami pojazdu zastępczego. Pismo to dotyczyło szkody z dnia 29 września 2013 roku w pojeździe poszkodowanego M. Ł..

Dowód:

−

Pismo z dn. 17.12.2013 r., k. 16

−

Wezwanie do zapłaty, k. 17-20

−

Pełnomocnictwo, k. 21

W dniu 10 lutego 2014 roku uszkodzeniu uległ pojazd (...) V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do J. W. (1) oraz M. W.. Szkoda została zgłoszona pozwanej i zarejestrowana pod numerem (...). Pojazd ten został oddany do serwisu naprawczego (...) spółka jawna. Serwis ten sporządził analizę naprawy zgodnie z którą przyjęcie pojazdu do naprawy nastąpiło w dniu 25 lutego 2014 roku, natomiast 5 marca 2014 roku pojazd został odebrany przez klienta.

Oględziny pojazdu przeprowadzone zostały w dniu 14 lutego 2014 roku.

Dowód:

−

Zgłoszenie szkody, k. 62-63

−

Karta oględzin, k. 64

−

Dokumentacja fotograficzna, k. 65-65v

−

Analiza naprawy, k. 24

−

Dokumenty z akt szkody, k. 100-141

W dniu 20 lutego 2014 roku pomiędzy F. K. (...) ( wynajmującym), a J. W. (1) ( najemcą) zawarta została umowa najmu pojazdu marki R. (...). Strony umowy ustaliły stawkę dobową najmu pojazdu na kwotę 450 zł. Pojazd ten został przekazany J. W. (1) w dniu 20 lutego 2014 roku, natomiast zdany przez niego w dniu 5 marca 2014 roku.

Dowód:

−

Umowa najmu samochodu, k. 22

W dniu 20 lutego 2014 roku zawarta została pomiędzy J. W. (1) ( cedentem), a F. K. (...) ( cesjonariuszem) umowa cesji wierzytelności. Strony w § 1 umowy określiły, że cedent przelewa na rzecz cesjonariusza swoją wierzytelność ( prawo do odszkodowania) przysługującą mu z tytułu OC sprawcy w związku z szkodą komunikacyjną zarejestrowaną w (...) pod nr (...) celem zaspokojenia wierzytelności cesjonariusza z najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

−

Umowa cesji wierzytelności, k. 23

W dniu 20 lutego 2014 roku J. W. (1) złożył oświadczenie zgodnie z którym uszkodzony pojazd był jedynym w gospodarstwie domowym i nie miał możliwości go innym pojazdem, zaś pojazd potrzebny jest do dojazdów do pracy, na zajęcia po pracy, dowożenia dzieci do szkoły, na zajęcia pozaszkolne; na dojazdy do lekarza i rehabilitacje oraz do wyjazdów rekreacyjnych. Z samochodu zastępczego J. W. (1) korzystał w ten sam sposób w który korzystał z pojazdu uszkodzonego.

Dowód:

−

Oświadczenie, k. 126

−

Zeznania świadka J. W. (1), k. 180-181

W dniu 13 marca 2014 roku wystawiona została faktura VAT nr (...) roku obciążająca J. W. (1). Dotyczyła ona wynajmu pojazdu zastępczego przez 13 dni ze stawką najmu za dobę 553, 50 zł brutto – łącznie 7.195, 50 zł, a także kosztów podstawienia samochodu – 61, 50 zł, odbioru samochodu – 61, 50 oraz dojazdu do klienta – 887, 04 zł. Łącznie faktura opiewała na kwotę 8. 205, 54 zł.

Dowód:

−

Faktura VAT nr (...), k. 25

Pismem z dnia 25 marca 2014 roku F. K., działający przez upoważnionego przez siebie do reprezentowania W. B. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 8.205, 54 zł wynikającą z faktury z dnia 13 marca 2014 roku z tytułu odszkodowania za szkodę poniesioną w skutek uszkodzenia pojazdu.

W odpowiedzi na zgłoszenie szkody z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego pismem dostarczonym pozwanej w dniu 31 marca 2014 roku, w piśmie z dnia 8 kwietnia 2014 roku pozwana poinformowała o przyznaniu odszkodowania w kwocie 3.822, 24 zł z tego tytułu, wskazując, że uznane zostało za zasadne: okres najmu 12 dni ze zweryfikowaną stawką dobową 381, 17 zł – średnią stawką wynajmu pojazdu klasy K ( klasy pojazdu uszkodzonego) Pismo to dotyczyło szkody z dnia 10 lutego 20014 roku w pojeździe poszkodowanego J. W. (1).

Dowód:

−

Pismo z dn. 8.04.2014r., k. 26

−

Wezwanie do zapłaty, k. 27-30

−

Pełnomocnictwo, k. 31

W dniu 25 maja 2014 roku w wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ pojazd marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do T. S.. Szkoda ta została zgłoszona pozwanej i zarejestrowana pod numerem (...). Uszkodzonego pojazdu T. S. używał w celach dojazdów do szpitala. T. S. posiadał w tym czasie inny pojazd, którego używał w trakcie pracy. Z samochodu zastępczego korzystała żona T. S..

Dowód:

−

Zgłoszenie szkody, k. 81-83

−

Ksero dowodu osobistego, prawa jazdy T. S., k. 89

−

Ksero dowodu rejestracyjnego, k. 97v

−

Oświadczenie sprawcy, k. 98

−

Zeznania świadka T. S., k. 181-182

W dniu 11 czerwca 2014 roku pomiędzy F. K. (...) ( wynajmującym), a T. S. ( najemcą) zawarta została umowa najmu pojazdu marki S.. Strony umowy ustaliły stawkę dobową najmu pojazdu na kwotę 200 zł. Pojazd ten został przekazany T. S. w dniu 11 czerwca 2014 roku, natomiast zdany przez niego w dniu 17 czerwca 2014 roku.

Dowód:

−

Umowa najmu samochodu, k. 32

W dniu 11 czerwca 2014 roku zawarta została pomiędzy T. S. (cedentem), a F. K. (...) ( cesjonariuszem) umowa cesji wierzytelności. Strony w § 1 umowy określiły, że cedent przelewa na rzecz cesjonariusza swoją wierzytelność ( prawo do odszkodowania) przysługującą mu z tytułu OC sprawcy w związku z szkodą komunikacyjną zarejestrowaną w (...) S.A pod nr (...) celem zaspokojenia wierzytelności cesjonariusza z najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

−

Umowa cesji wierzytelności, k. 33

Pismami z dnia 27 maja 2014 roku poszkodowany T. S. został poinformowany przez pozwaną o przyjęciu zgłoszenia szkody oraz o konieczności złożenia określonych w pismach dokumentów, celem ustalenia odpowiedzialności pozwanej lub wysokości odszkodowania.

Dowód:

−

Pismo z d.n. 27.05.2014r., k. 84-87

Z tytułu umowy najmu pojazdu marki S. przez okres 6 dni za stawkę dobową 200 zł netto, w dniu 18 czerwca 2014 roku wystawiona została faktura VAT na kwotę 1.476 zł.

Dowód:

−

Faktura nr (...), k. 34

W dniu 11 czerwca 2014 roku poprzez wiadomość mailową F. K. zgłosił szkodę z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego, dołączając do wiadomości umowę najmu, umowę cesji wierzytelności oraz pełnomocnictwo. Następnie wiadomością mailową z dnia 21 czerwca 2014 roku F. K. dołączył oprócz wyżej wskazanych dokumentów również fakturę VAT za najem oraz kopie prawa jazdy poszkodowanego i oświadczenie sprawcy.

Dowód:

−

Korespondencja mailowa, k. 91

−

Pełnomocnictwo, k. 90

−

Korespondencja mailowa, k. 95

W piśmie z dnia 23 czerwca 2014 roku pozwana poinformowała o przyznaniu odszkodowania w kwocie 848, 70 zł w związku z kosztami pojazdu zastępczego, wskazując, że uznane zostało za zasadne: okres najmu 6 dni ze zweryfikowaną stawką dobową 115 zł netto - do cen stosowanych w renomowanych wypożyczalniach należących do wiodących sieci. Pismo to dotyczyło szkody z dnia 25 maja 2014 roku w pojeździe poszkodowanego T. S..

Dowód:

−

Pisma z dn. 23.06.2014r., k. 35-36

Technologiczny czas naprawy samochodu O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynosi 2 dni robocze. Maksymalny czas naprawy przedmiotowego pojazdu z uwzględnieniem czasu na zorganizowanie wymienionych części i naprawę zgodnie z czasochłonnością zawartą w kosztorysie wymaga uwzględnienia 8 dni. Uzasadniony czas liczony od dnia zaistnienia szkody do przeprowadzenia zbycia pojazdu wynosi łącznie 29 dni.

Technologiczny czas naprawy pojazdu (...) V. o numerze rejestracyjnym (...) wynosi 3 dni robocze. Czas niezbędny do przeprowadzenia naprawy stanowi okresy od zaistnienia szkody w dniu 10 lutego 2014 roku do opracowania kosztorysu – 7 dób oraz od dnia wynajmu pojazdu w dniu 20 lutego 2014 roku do dnia 28 lutego 2014 roku – 9 dób.

Dowód:

−

Opinia biegłego sądowego, k. 218-227

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w części.

Powód wywodził swoją legitymacje czynną do występowania w niniejszym postępowaniu z art. 509 k.c. zgodnie z którym wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią ( § 1 ). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki ( § 2 ). Cesja powoduje utratę statusu wierzyciela przez cedenta, a nabycie takiego statusu przez cesjonariusza. Cesjonariusz nabywa wówczas wierzytelność w takim zakresie i stanie, w jakim znajdowała się ona w chwili dokonania przelewu. W przedmiotowej sprawie, na skutek zawartych umów przelewu wierzytelności przysługujących poszkodowanym M. Ł., J. W. (1) oraz T. S., wierzytelności należne z tytułu zwrotu kosztów najmu samochodu zastępczego przeszły na powoda, która tym samym stał się uprawniony do dochodzenia ich od pozwanej. Pozwanemu zakładowi ubezpieczeń, zgodnie z przepisem art. 513 k.c., przysługiwały natomiast przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.

W rozpoznawanej sprawie powód dochodził odszkodowania (ściślej uzupełnienia już wypłaconej kwoty odszkodowania) w związku z szkodami powstałymi w pojazdach trzech poszkodowanych: M. Ł., J. W. (1) i T. S., które to odszkodowania obejmować miały koszt najmu pojazdu zastępczego w okresie likwidacji szkody. Podstawę prawną powództwa stanowią zatem przepisy art. 822 k.c. i 805 k.c.

Zgodnie z przepisem art. 822 k.c. - w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej - zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.). Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody.

Poszkodowany może zgłosić swoje roszczenie bezpośrednio wobec zakładu ubezpieczeń – co też w niniejszej sprawie strona powodowa uczyniła. Odnosząc się do zakresu odszkodowania - przy ubezpieczeniu OC - należy mieć na względzie ogólne reguły kodeksu cywilnego, w szczególności treść art. 361 k.c. Reguły te nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania, w granicach adekwatnego związku przyczynowego (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2001 r., III CZP 68/01, OSP 2002/7-8/103). Zgodnie z zasadą kompensacji odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody.

Konieczność wynajęcia pojazdu zastępczego w związku z powstałą szkodą, niewątpliwie może stanowić szkodę w majątku zobowiązanego, a w konsekwencji, ubezpieczyciel jest zobowiązany wypłacić odszkodowanie odpowiadające kosztom poniesionym z tego tytułu. W przypadku gdy mamy do czynienia z pojazdem nadającym się do naprawy w postaci wmontowania dla niego nowej części zamiennej, koszty najmu przez poszkodowanego samochodu zastępczego obejmują okres konieczny i niezbędny do naprawy pojazdu.

W pierwszej kolejności zaznaczyć trzeba, że w przywołanym stanie faktycznym sporną pomiędzy stronami i wymagającą rozstrzygnięcia Sądu okazała się kwestia uzasadnionego kosztu najmu zastępczego, w tym ustalenie uzasadnionej wysokości stawek za najem, okresów tego najmu, a także określenie czy koszt podstawienia samochodu, odbioru oraz przejazdu do klienta są uzasadnione w zakresie dochodzonego odszkodowania, w szczególności, czy pozostają w związku przyczynowym w zaistniałą szkodą.

Ustalenie kwestii spornych wymagało w ocenie Sądu wiadomości specjalnych, a więc zgodnie z art. 278 § 1 k.p.c. wezwania biegłego w celu zasięgnięcia ich opinii. Wniosek w tym zakresie złożyła strona powodowa. Zaznaczyć jednak należy, że wniosek powoda obejmował jedynie ustalenie spornej okoliczności jaką był okres najmu w przypadku przedmiotowych szkód. Wniosek powoda nie obejmował natomiast innych wymienionych wyżej okoliczności spornych, a w konsekwencji okoliczności te nie były przedmiotem opinii biegłego sądowego.

W stosunku do szkody powstałej w dniu 29 września 2013 roku w pojeździe należącym do poszkodowanego M. Ł., powód przyjął za uzasadniony okres najmu 34 dni ze stawką 196, 80 zł brutto, jako zgodną z umową. Pozwana jednak powyższe zweryfikowała uznając za zasadny okres najmu 19 dni ze stawką 100 zł netto za dobę. Biegły sądowy w swojej opinii ustalił, że technologiczny czas naprawy samochodu O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynosi 2 dni robocze. Maksymalny czas naprawy przedmiotowego pojazdu z uwzględnieniem czasu na zorganizowanie wymienionych części i naprawę zgodnie z czasochłonnością zawartą w kosztorysie wymaga uwzględnienia 8 dni. Uzasadniony czas liczony od dnia zaistnienia szkody do przeprowadzenia zbycia pojazdu wynosi łącznie 29 dni. Sąd okres ten, za opinią biegłego uznał za uzasadniony, w kontekście najmu pojazdu zastępczego.

Zgodnie z art. 232 k.p.c. zdanie pierwsze strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktu, z których wywodzą skutki prawne. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że w myśl ogólnej reguły określonej w art. 6 k.c. ciężar wykazania przedmiotowych okoliczności obciążał powoda. To on bowiem dochodził należności, których zasadność pozwana negowała. Oczywistym było zatem, że to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia okoliczności przemawiających za wysokością zgłoszonego roszczenia, któremu to obowiązkowi powód – w ocenie Sądu – nie sprostał. Nie przedstawił bowiem materiału dowodowego pozwalającego na dokonanie przez Sąd ustaleń potwierdzających jego stanowisko. W ocenie Sądu kwestia ustalenia uzasadnionej wysokości stawki najmu pojazdu wiąże się ściśle z wiedzą z zakresu motoryzacji i techniki samochodowej – wymagała zatem przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego. Wniosku w tym przedmiocie powód jednak nie złożył. Sąd nie miał podstaw by sporne okoliczności ustalać samodzielnie, jedynie na gruncie dostępnego materiału.

Odnosząc się do zarzutu pozwanej, że poszkodowany nie był właścicielem przedmiotowego pojazdu, zarzut ten należy uznać za nieuzasadniony. Jak wynika z akt szkody, a także zeznań świadka M. Ł., był on właścicielem przedmiotowego pojazdu, a fakt wystąpienia w trakcie postępowania likwidacyjnego innego podmiotu – P. L., związany był z tym, że w momencie powstania szkody kierował on, udostępnionym przez poszkodowanego i do niego należącym, pojazdem.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę, że powód nie wykazał, aby stawka przyjęta przez strony umowy najmu była stawką uzasadnioną, niewygórowaną, Sąd uznał, że przyjęta przez pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego była stawką prawidłową. Koszt najmu pojazdu zastępczego wyniósł więc 3567 zł, zaś przy okoliczności bezspornej jaką jest wypłata przez pozwaną odszkodowania w kwocie 2.337 zł – uzasadniona kwota uzupełnionego odszkodowania z tego tytułu wynosi 1.230 zł. Powództwo dotyczące odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu w związku z szkodą z dnia 29 września 2013 roku w pozostałym zakresie jako bezzasadne należało oddalić.

W stosunku do szkody powstałej w dniu 10 lutego 2014 roku w pojeździe należącym do poszkodowanego J. W. (1), powód przyjął za uzasadniony okres najmu 13 dni ze stawką 553, 50 zł. Pozwana natomiast za uzasadniony uznała okres 12 dni najmu ze stawką 318, 57 zł, odmówiła także przyznania odszkodowania w związku z podstawieniem, odbiorem pojazdu oraz dojazdem do klienta, które to koszty znalazły się na fakturze sporządzonej przez powoda. Biegły sądowy w swojej opinii ustalił, że technologiczny czas naprawy pojazdu (...) V. o numerze rejestracyjnym (...) wynosi 3 dni robocze. Czas niezbędny do przeprowadzenia naprawy stanowi okresy od zaistnienia szkody 10 lutego 2014 roku do opracowania kosztorysu – 7 dób oraz od dnia wynajmu pojazdu 20 lutego 2014 roku do dnia 28 lutego 2014 roku – 9 dób. Biorąc pod uwagę powyższą opinie za uzasadniony okres najmu należy uznać 16 dni. W świetle wyżej poczynionych rozważań dotyczących ciężaru dowodu, to powód powinien przedstawić dowody na poparcie swoich twierdzeń – w tym przypadku dotyczących zasadności stawki najmu oraz kosztów dodatkowych wskazanych na fakturze. W konsekwencji Sąd za uzasadnione, za opinią biegłego uznał 16 dni najmu pojazdu a także stawkę dobową w wysokości 318, 57 zł, gdyż powód nie wykazał, że stawka ta jest zaniżona. Powód nie wykazał także zasadności dodatkowych kosztów ujętych w fakturze (kosztów podstawienia samochodu w kwocie 61,50 zł, kosztów odbioru samochodu w wysokości 61,50 zł i kosztów dojazdu do klienta w kwocie 721,17 zł). Koszt najmu pojazdu zastępczego wyniósł więc 5.097, 12 zł, zaś przy okoliczności bezspornej wypłaty przez pozwaną z tego tytułu kwoty 3.822, 84 zł, zasadnym było domaganie się uzupełnienia odszkodowania w kwocie 1.274, 28 zł. Roszczenie z tytułu poniesionych kosztów w pozostałym zakresie jako bezzasadne – należało oddalić.

Odnośnie szkody powstałej w dniu 25 maja 2014 roku w pojeździe należącym do T. S., należy podkreślić, że zarówno powód jak i pozwana za uzasadniony okres najmu uznały 6 dni. Okoliczność ta nie była więc przedmiotem sporu. Przedmiotem sporu było natomiast określenie stawki, którą to strona powodowa ustaliła na kwotę 200 zł netto, zaś strona pozwana 115 zł netto. Jak wskazane było powyżej, w związku z brakiem inicjatywy dowodowej powoda w tym zakresie , okoliczność ta nie była przedmiotem opinii biegłego sądowego, zaś w ocenie Sądu ustalenie przedmiotowej okoliczności wymagało wiadomości specjalnych. Skoro powód nie wykazał faktu, z którego wywodził skutki prawne, a zatem, że dochodzone roszczenie (o zapłatę odszkodowania uzupełniającego) jest jemu należne, powództwo w tym zakresie – jako bezzasadne - należało oddalić.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. przy uwzględnieniu brzmienia art. 14 ust 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003r. Nr 124, poz. 1152), zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Co do kwoty 1.2300 zł, która stanowi zasadną część odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów najmu pojazdu zastępczego w związku z szkodą z dnia 29 września 2013 roku – Sąd wziął pod uwagę, że powód zawiadomił o szkodzie pismem z dnia 25 listopada 2013 roku, stąd zasadnym było żądanie odsetek od dnia 27 grudnia 2013 roku. W przypadku kwoty 1.274,28 zł stanowiącej zasadne uzupełnienie odszkodowania w związku z szkodą z dnia 10 lutego 2014 roku Sąd wziął pod uwagę, że zawiadomienie o zgłoszeniu szkody pozwana otrzymała w dniu 31 marca 2014 roku, stąd zasadnym było żądanie odsetek od dnia 2 maja 2014 roku

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o treść przedłożonych do akt dowodów z dokumentów. Żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości, a i w ocenie Sądu nie budziły one żadnych wątpliwości. Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadków M. Ł., J. W. (2) oraz T. S., albowiem były one spójne i logiczne. W trakcie przesłuchania świadków nie ujawniły się jakiekolwiek okoliczności podważające ich wiarygodność. Sąd oparł się również na opinii biegłego, stwierdzając, że nie budziła ona wątpliwości co do sposobu jej sporządzenia i wniosków w niej przedstawionych. Biegły wykonując opinie oparł się na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w sposób precyzyjny uzasadnił jej treść, a przedstawione wnioski korespondowały z przeprowadzoną analizą. Z związku z powyższym, Sąd uznał opinie biegłego za w pełni przekonującą

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 100 k.p.c. zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione albo stosunkowo rozdzielone. W związku z oddaleniem powództwa nad kwotę 2.504,28 zł Sąd ustalił, że powód wygrał postępowanie w 26, 70 %, natomiast pozwana w 73,30%. Na koszty poniesione przez powoda w łącznej wysokości 2629, 75 zł złożyły się: kwota 469 zł opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, kwota 1.200 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika (ustalone na podstawie § 6 pkt 3 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Dz.U.2013.461 j.t) oraz kwota 943, 75 zł wykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego. Na koszty poniesione przez pozwaną w wysokości 1.217 zł złożyły się: kwota 1.200 zł wynagrodzenia pełnomocnika (ustalone na podstawie § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, Dz.U.2013.490) oraz kwota 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Biorąc pod uwagę powyższe powód był obowiązany zwrócić koszty w kwocie 892 zł ( stanowiące 73,30 % z kwoty 1. 217zł) natomiast pozwana w kwocie 702 zł ( stanowiące 26,70 % z kwoty 2.629,75 zł). W konsekwencji wzajemnego zniesienia się kosztów w części, powód obowiązany jest zwrócić na rzecz pozwanej kwotę 190 zł.