Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

T. P. w dniu 26 listopada 2014 r. ok. godz. 16:39 przyszedł wraz ze swoją żoną - K. P. trzymającą dziecko na rękach, pod posesję swojego szwagra Ł. J. (1) przy ul. (...) w B.. Przez chwilę T. P. i K. P. poruszali się przed ogrodzeniem posesji. Około godz. 16:42:10 T. P. stanął przy bramce wejściowej przed ogrodzeniem w miejscu, gdzie znajdowała się numeracja domu. Po chwili ok. godz. 16:42:46 T. P. odszedł z tego miejsca, a za nim udała się żona wraz z dzieckiem.

(dowód: wyjaśnienia T. P. k. 131 czas: 00:05:10 – 00:15:58, nagrania z monitoringu k. 12 odtworzone k. 131v oraz k. 167, 169, 171 odtworzone k. 186v)

W dniu 1 grudnia 2014 r. Ł. J. (1) ujawnił brak numeracji z ogrodzenia jego posesji. Numery miały cyfry „1” i „4”, były plastikowe i miały rozmiar ok. 25 cm.

(dowód: zeznania Ł. J. (1) k. 9v-10, k. 131v czas: 00:17:00 – 00:43:21, zdjęcia na płycie CD k. 16 odtworzona k.131v )

Pomiędzy T. P. a Ł. J. (1) od lat trwa konflikt.

(dowód: wyjaśnienia T. P. k. 131 czas: 00:05:10 – 00:15:58, zeznania Ł. J. (1) k. 131v czas: 00:17:00 – 00:43:21)

W toku postępowania przed sądem T. P. został poddany jednorazowemu badaniu sądowo – psychiatrycznemu. Biegła psychiatra rozpoznała u T. P. mieszane zaburzenia osobowości uznając, że w czasie zarzucanego mu czynu miał on zachowaną zdolność rozumienia znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, a jego stan zdrowia psychicznego pozwalał na udział w postępowaniu przed Sądem.

(dowód: opinia sądowo psychiatryczna k. 46-47, k. 186v)

T. P. został obwiniony o to, że w dniu 26.11.2014 r. o godz.16.42 w m. B., ul. (...) dokonał kradzieży oznakowania posesji o wartości 100 zł, tj. o czyn z art. 119 § 1 k.w.

Obwiniony T. P. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że jest pomawiany przez pokrzywdzonego z uwagi na długoletni konflikt pomiędzy nimi. T. P. potwierdził, iż w dniu 26 listopada 2014 r. przebywał przez chwilę wraz ze swoją żoną K. P. przed ogrodzeniem posesji Ł. J. (1), jednakże zaprzeczył, aby dokonał kradzieży numeracji wiszącej na ogrodzeniu.

Za wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia obwinionego że w dniu 26 listopada 2014 r. przebywał on przed posesją Ł. J. (1) wraz z żoną K. P. i ich dzieckiem. Potwierdzają to nagrania z monitoringu z posesji pokrzywdzonego. Sąd dał wiarę również depozycjom obwinionego, w którym zaprzecza on, że dokonał zaboru w celu przywłaszczenia numeracji z ogrodzenia pokrzywdzonego. W ocenie Sądu, pomimo wszechstronnie przeprowadzonego postępowania dowodowego, brak jest dowodów uzasadniających popełnienie przez obwinionego zarzucanego mu czynu, a pojawiające się w sprawie wątpliwości sąd zobowiązany był rozstrzygnąć na korzyść obwinionego.

Oskarżyciel posiłkowy Ł. J. (1) zeznał, iż w dniu 1 grudnia 2014 r. ujawnił brak numeracji posesji na swoim ogrodzeniu. Ł. J. (2) podniósł też, że po przejrzeniu nagrań z monitoringu, stwierdził, iż to obwiniony T. P. w dniu 26 listopada 2014 r. dokonał zerwania tej numeracji, a w przekonaniu pokrzywdzonego, wynika to wyraźnie z nagrań z monitoringu. Ł. J. (1) podał, że na nagraniu widać jak obwiniony szarpie numery na płocie, obrywa i wychodzi.

Sąd uznał za wiarygodną relację zdarzenia Ł. J. (1) w tej części, że w dniu 1 grudnia 2014 r. zauważył, że ktoś dokonał zerwania numeracji z ogrodzenia jego posesji. Co do zeznań pokrzywdzonego w zakresie sprawstwa obwinionego, należy zauważyć, iż Ł. J. (1) nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia. W jego ocenie, o sprawstwie i winie T. P. świadczyć mają nagrania z monitoringu oraz nagrana przez niego rozmowa telefoniczna z K. P.. Sąd jednak nie podziela wniosków pokrzywdzonego w tym zakresie. Co do nagrań z monitoringu, to przesądzają one jedynie o tym, że T. P. w dniu 26 listopada 2014 r. przebywał przed posesją pokrzywdzonego. Nie sposób jednak z tego nagrania wysnuć jednoznacznych wniosków, że obwiniony dokonał zaboru numerów. Na nagraniach widać jedynie, że obwiniony porusza się przed ogrodzeniem, chwilę przed nim stoi, nie widać jednak, aby dokonał zerwania numeracji z ogrodzenia. W kontekście zaś nagranej rozmowy telefonicznej pomiędzy Ł. J. (1) a K. P., Sąd nie znalazł podstaw, aby uznać ją za dowód potwierdzający dokonanie kradzieży. Z nagranych wypowiedzi nie wynika bowiem, że T. P. w dniu 26 listopada 2014 r. dokonał zerwania i zabrania numeracji z ogrodzenia pokrzywdzonego. Nie sposób oprzeć się wrażeniu, że przekonanie o sprawstwie obwinionego wynika też z wzajemnego, długoletniego konfliktu między mężczyznami. Należy również zauważyć, iż pisemne zeznania Ł. J. (1) z dnia 3 maja 2016 r. w przeważającej części nie dotyczyły istoty sprawy, a innych spraw sądowych toczonych pomiędzy obwinionym i pokrzywdzonym, natomiast twierdzenia o dokonaniu kradzieży przez T. P. nie znajdują potwierdzenia w żadnym materiale dowodowym. Poza oceną Sądu pozostają zeznania pokrzywdzonego dotyczące wartości ukradzionych przedmiotów, albowiem w kontekście uniewinnienia obwinionego od zarzutu kradzieży kwestie te nie mają wpływu na istotę rozstrzygnięcia.

Sąd uznał za wiarygodny dowód z oględzin płyty CD z monitoringu sprzed posesji Ł. J. (1) (k. 12, 167, 169, 171). Dowody te potwierdzają, że T. P. w dniu 26 listopada 2014 r. przebywał przed ogrodzeniem posesji pokrzywdzonego. Niemniej, nie wynika z nich czy rzeczywiście T. P. dokonał zaboru numerków z ogrodzenia pokrzywdzonego. Na nagraniach widać jedynie, że T. P. przebywa przed ogrodzeniem przy drzwiach wejściowych na posesję, jednak z uwagi na wysoki płot, nie widać, co dokładnie robi. Na podstawie tych środków dowodowych nie ma możliwości jednoznacznego ustalenia tego faktu. W związku
z tym, że nie ma żadnych innych bezpośrednich dowodów ani innych dowodów poszlakowych tworzących logiczną całość, nie sposób uznać tego dowodu poszlakowego za środek dowodowy wystarczający do przypisania obwinionemu sprawstwa zarzucanego mu czynu.

Za wiarygodną sąd uznał opinię sądowo-psychiatryczną dotyczącą stanu zdrowia psychicznego obwinionego. Jest ona jasna, pełna i rzeczowa. Opinia została sporządzona po przeprowadzeniu stosownego badania, przez osobę dysponującą fachową wiedzą w dziedzinie psychiatrii i nie została zakwestionowana przez żadną ze stron. Sąd dał wiarę również dokumentacji fotograficznej (k. 16) na której widać brak numeracji na ogrodzeniu. Wiarygodne są również nagrania rozmów telefonicznych (k.80). Niemniej rozmowy te, wbrew twierdzeniom pokrzywdzonego, nie wnoszą żadnej wartości mającej znaczenie dla sprawy i nie sposób ocenić je jako potwierdzenia dokonania zaboru numeracji z ogrodzenia pokrzywdzonego, gdyż nie pada w nich żadne stwierdzenie na to wskazujące.

Pozostałe dokumenty ujawnione przez sąd na podstawie art. 76 § 1 kpw również sąd ocenił jako wiarygodne, ale nie mają one istotnej wartość dowodowej w niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 5 § 1 kpw pkt 1 in fine brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia wykroczenia jest przesłanką, która obliguje sąd do uniewinnienia obwinionego. Powyższa przesłanka procesowa rozumiana jest jako brak dowodów, że czyn popełniła osoba, którą się o to podejrzewa. Fakt popełnienia przez daną osobę czynu musi być w wysokim stopniu uprawdopodobniony dowodami wskazanymi we wniosku oraz przeprowadzonymi na rozprawie (Z. Ś., w: M. B., Z. Ś., Podstawy materialnego
i procesowego prawa o wykroczeniach, W. 2002, s. 214). Zgodnie zaś z dyspozycją art. 5 § 2 kpk w zw. z art. 8 kpw, nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego.

Przenosząc powyższe rozważania na kanwę niniejszej sprawy, należy zauważyć, iż zebrany
w sprawie materiał dowodowy nie przesądził o sprawstwie i winie T. P., pomimo wszechstronnie przeprowadzonego przewodu sądowego. Dowody z zeznań pokrzywdzonego Ł. J. (1), który jest przekonany o sprawstwie T. P., a także nagranie z monitoringu nie są dostatecznym materiałem dowodowym pozwalającym na przypisanie sprawstwa, brak jest zaś innych danych przesądzających o dokonaniu czynu zabronionego przez obwinionego. Pozostają więc duże wątpliwości czy T. P. dokonał zarzucanego mu czynu, zatem Sąd był zobligowany rozstrzygnąć je na korzyść obwinionego. Należy też zauważyć, iż pokrzywdzony Ł. J. (1) nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia, swoją zaś wiedzę czerpie przede wszystkim z analizy nagrania z monitoringu. Z pola widzenia Sąd nie stracił także faktu, iż pokrzywdzony dopiero
1 grudnia 2014 r., czyli po kilku dniach od rzekomej kradzieży przez T. P., zauważył brak numeracji na ogrodzeniu. Nie można zatem wykluczyć, że w okresie od 26 listopada 2014 r. do
1 grudnia 2014 r. ktoś inny dokonał kradzieży przedmiotowej numeracji. Ponadto Sąd miał na uwadze również to, że pomiędzy pokrzywdzonym a obwinionym istnieje długoletni konflikt, zatem ocena zachowania obwinionego w dniu 26 listopada 2014r. przed posesją Ł. J. (1), wyrażona w zeznaniach pokrzywdzonego, niewątpliwie jest subiektywna. W związku z powyższym, Sąd był zobligowany do uniewinnienia T. P. od zarzucanego mu czynu.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa, na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 618 § 1 pkt 11 kpk na rzecz radcy prawnego K. D. koszty nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu w kwocie 265,68 zł brutto udzielonej obwinionemu T. P.. Wysokość orzeczonych kosztów wynika z §2 ust. 3, §14 ust. 2 pkt 2 i §16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013r. poz. 461 ze zm.).

Zgodnie z art. 118 § 2 kpw, w razie uniewinnienia w sprawie, w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel publiczny, koszty postępowania ponosi Skarb Państwa. Sąd był zatem zobligowany, stosownie do dyspozycji powyższego przepisu, do obciążenia kosztami postępowania Skarb Państwa.