Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym

Przewodniczący SSO Zbigniew Krepski

Protokolant sekr. sąd. Małgorzata Barbasz

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2016 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. w T.

przeciwko W. O.

o zapłatę

I. oddala powództwo,

II. zasądza od powoda (...) S.A. w T. na rzecz pozwanego W. O. kwotę 3.617,00 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu

Sygn. akt VI GC 245/15

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. w T. w pozwie wniesionym w dniu 15 października 2015 r. (v. pieczątka prezentaty na pozwie, k.2) żądał od pozwanego W. O. zasądzenia kwoty 100.151,99 zł z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 37.909,57 zł od dnia 31 lipca 2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 32.481,59 zł od dnia 18 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 29.760,83 zł od dnia 30 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty

oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powodowa spółka twierdziła, iż w ramach trwającej współpracy handlowej sprzedała pozwanemu towary, za które ten zapłacił jedynie część należności w kwocie 1.800,00 zł, a do zapłaty pozostała reszta ceny w wysokości dochodzonej pozwem (k.2-3).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 20 października 2015 r., sygn. akt VI GNc 355/15, Sąd Okręgowy w Toruniu uwzględnił żądanie pozwu w całości (k.30).

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości czterokrotnej stawki minimalnej ze względu na znaczny nakład pracy pełnomocnika. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany przyznał, iż w ramach współpracy w powodową spółką nabył od niej towary wynikające z faktur VAT o numerach: (...)z dnia (...) na kwotę 7.601,40 zł, (...) z dnia (...)na kwotę 7.825,26 zł, (...) z dnia (...) na kwotę 13.780,11 zł, (...)z dnia (...) na kwotę 7.087,01 zł i (...) z dnia (...)na kwotę 3.415,59 zł tj. łącznie na kwotę 39.709,57 zł, a także nabył towar wynikający z faktury VAT nr (...)z dnia (...)na kwotę 731,85 zł. Oświadczył przy tym, iż poza należnością z tej ostatniej faktury wszystkie należności z pozostałych faktur uregulował w gotówce w łącznej kwocie 39.709,57 zł w siedzibie oddziału handlowego powodowej spółki w L. bezpośrednio do rąk kierownika tej jednostki M. W. (1) i na tą okoliczność załączy do sprzeciwu stosowne dowody wpłat KP i pokwitowania.

Co do należności w kwocie 731,85 zł pozwany potwierdził odebranie towaru objętego fakturą VAT nr (...)oraz podniósł, iż powyższą należność potrącił ze swoją wierzytelnością w kwocie 1.008,61 zł z tytułu zwrotu powodowi palet S. w ilości 40 sztuk wskazanej w pozycji(...)faktury VAT nr (...)z dnia (...)

Pozwany zarzucił, iż nigdy nie realizował z powodową spółką transakcji na podstawie załączonych do pozwu faktur VAT o numerach: (...), (...), (...)i (...)na łączną kwotę 61.510,57 zł, gdyż dokonał anulacji złożonego u M. W. (1) zamówienia na towar wynikający z powyższych faktur.

Dodatkowo pozwany wskazał, iż powziął informację, że M. W. (1) został odsunięty od sprawowania funkcji kierownika punktu handlowego w L. z powodu przywłaszczenia pieniędzy klientów powodowej spółki (...) oraz, że przeciwko M. W. (1) toczy się postępowanie przygotowawcze, a także zapadł przeciwko niemu nakaz zapłaty wydany przez Sąd Okręgowy w Toruniu zobowiązujący go do zapłaty spółce (...) należności głównej w kwocie 557.359,06 zł (k.34-41).

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty powodowa spółka podtrzymała w całości żądanie pozwu zaprzeczając twierdzeniom pozwanego dotyczącym zapłaty należności poza kwotą 1.800,00 zł oraz zaprzeczyła twierdzeniom pozwanego dotyczącym anulacji zamówienia. Zarzuciła, iż M. W. (1), który nie był uprawniony do podpisywania dokumentów rachunkowych i rozliczeniowych, nigdy nie przekazał jej kwot widniejących w dokumentach KP oraz KW poza kwotą 1.800 zł. Zaprzeczyła też aby pozwany zwrócił jej palety o wartości 1.008,61 zł (k.91-92).

Do zamknięcia rozprawy strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie (v. protokół rozprawy z dnia 27 kwietnia 2016 r. na k. 191-192).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Powodowa spółka (...) S.A. w T. prowadzi działalność polegającą m.in. na sprzedaży materiałów budowlanych i farb.

Z kolei pozwany jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...)w (...); przedmiotem tej działalności jest realizacja projektów budowlanych związanych z wznoszeniem budynków.

Dowód :

- informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców KRS nr (...) z dnia (...) (k. 5-7),

- wydruk z (...) z dnia (...) (k.8)

Prowadząc działalność gospodarczą powodowa spółka zorganizowała sieć handlową, w ramach której działał jej oddział-punkt sprzedaży w L.. Kierownikiem tego punktu był M. W. (1), który prowadził go jako przedsiębiorca – właściciel firmy (...) na podstawie umowy partnerskiej zawartej z powodowa spółką. M. W. (1) jako kierownik punktu w L. był uprawniony do przyjmowania zamówień, przyjmowania wpłat gotówkowych od klientów za zakupione przez nich towary i wystawiania dokumentów KP, dysponował pieczątkami firmowymi powodowej spółki (...) i był upoważniony do posługiwania się nimi. Z dniem 23 lipca 2015 r. został on odsunięty od sprawowania funkcji kierownika tego punktu handlowego w L., o czym pozwany został powiadomiony pismem z dnia 23 lipca 2015 r.

Dowód :

- zeznania świadka M. W. (1) (k.176-177, 00:04:00-00:29:55),

- zeznania świadka M. B. (k. 165-166, 00:20:01-00:36:21),

- zeznania świadka K. A. (k.141v-142, 00:08:49-00:27:16),

- zeznania świadka E. B. (k.142-l43, 00:29:37-00:55:48).

- zeznania świadka K. K. (k.143-144,00:57:09-01:18:14),

- zeznania świadka M. Z. (k.144-145,01:19:59-01:36:03),

- zeznania świadka R. B. (k.145-145v, 01:41:10-01:53:27),

- zeznania pozwanego W. O. (k.191v-192v, 00:19;51-00:35;30),

- odpis pisma powodowej spółki z dnia 23 lipca 2015 r. (k.75)

Pozwany W. O. współpracował z powodową spółką (...) głównie przez jej oddział w L.. Strony nie zawierały umów o współpracy; współpraca polegała na tym, że pozwany zamawiał towar dzwoniąc w tym celu do M. W. (1), a następnie płacił za otrzymany towar gotówką w 99 % do rąk M. W. (1). Każdorazowo wystawiał jednocześnie dowód wypłaty oraz otrzymywał każdorazowo od M. W. (1) pokwitowanie w postaci dowodu wpłaty KP. Zarówno na dowodach wypłaty jak i dowodach wpłaty była przystawiana pieczątka firmowa powodowej spółki (...).

Dowód:

- zeznania pozwanego W. O. (jak wyżej),

- zeznania świadka M. W. (1) (jak wyżej),

- odpisy dowodów wypłat (k.46, 48, 50, 52, 65),

- odpisy dowodów wpłat KP (k.45, 47, 49, 51, 64)

W ramach współpracy pozwany nabył od powodowej spółki towary wynikające z faktur VAT o numerach:

- (...)z dnia (...) na kwotę 7.601,40 zł,

- (...)z dnia (...) na kwotę 7.825,26 zł,

- (...)z dnia (...)na kwotę 13.780,11 zł,

- (...)z dnia (...) na kwotę 7.087,01 zł

- (...)z dnia (...) na kwotę 3.415,59 zł tj. łącznie na kwotę 39.709,57 zł.

Należność za powyższe faktury pozwany uregulował płacąc w siedzibie oddziału powodowej spółki do rąk M. W. (1) w gotówce kwotę 39.709,57 zł.

Dowód:

- odpis faktur VAT (k.9, k.10, k.11, k.12 i k.13-14),

- odpis dowodu wpłaty KP z dnia (...) i pokwitowania na kwotę 1.800,00 zł (k.45 i k.46),

- odpis dowodu wpłaty KP z dnia (...) i pokwitowania na kwotę 5.801,40 zł (k.47 i k.48),

- odpis dowodu wpłaty KP z dnia (...) i pokwitowania na kwotę 20.867,32 zł (k.51 i k.52),

- odpis dowodu wpłaty KP z dnia (...)i pokwitowania na kwotę 11.240,40 zł (k.49 i k.50),

- zeznania świadka M. W. (1) (k.176-177, 00:04:00-00:29:55),

- zeznania pozwanego W. O. (k.191v-192v, 00:19;51-00:35;30)

W dniu 20 lipca 2015 r. pozwany zwrócił powodowej spółce palety S. w ilości 40 sztuk o wartości 1.008,61 zł. Nabył także u powoda towar wynikający z faktury VAT nr (...) z dnia (...)na kwotę 731,85 zł. W dniu (...)pozwany za pośrednictwem swojego pełnomocnika złożył powodowej spółce oświadczenie o potrąceniu powyższych wzajemnych wierzytelności; tym samym jej wierzytelność wynikająca z powyższej faktury VAT (...)wygasła.

Dowód:

- odpis dokumentu WZ z dnia (...) (k.58),

- odpis faktury VAT nr (...)z dnia (...)(k.19),

- odpis faktury VAT nr (...)z dnia (...)(k.59-60),

- odpis oświadczenia o potrąceniu wraz z dowodem nadania (k. 61 i k.62)

W dniu (...)pozwany złożył zamówienie na pustaki, które to zamówienie następnie anulował składając kolejne zamówienie w dniu (...)Żadne z tych zamówień nie zostało zrealizowane przez powodową spółkę.

Dowód:

- odpis zamówienia z dnia (...) (k.63),

- zeznania świadka M. W. (1) (k.176v, 00:12:42-00:15:07),

- zeznania pozwanego (k.192, 00:31:12-00:32:12)

Mimo niezrealizowania zamówienia i nie dostarczenia pozwanemu zamówionych pustaków powód wystawił pozwanemu następujące faktury VAT:

- nr (...)z dnia (...)na kwotę 14.174,03 zł,

- nr (...)z dnia (...) na kwotę 11.220,55 zł,

- nr (...)z dnia (...) na kwotę 7.087,01 zł,

- nr (...)z dnia (...) na kwotę 29.028,98 zł.

Kierownik oddziału powodowej spółki w L. M. W. (1) oświadczył na piśmie, że powyższe faktury zostały błędnie wystawione i dlatego zostały one anulowane przez powódkę, która ponownie wystawiła te faktury.

Dowód :

- odpisy faktur (k.15, k.16, k.17, k.18),

- zeznania świadka M. W. (1) (k.177, 00:21:11-00:23:40),

- zeznania pozwanego (k.192, 00:31:12-00:32:12)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu dowody z dokumentów urzędowych i prywatnych oraz z zeznań świadków M. W. (1), E. B., K. K., M. B., K. P., R. B., Ł. K., K. A. i M. Z. oraz w oparciu o zeznania pozwanego W. O..

Dowody z dokumentów urzędowych (tj. informacji i wydruku z CEiIDG) stanowiły dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244 § 1 k.p.c.). Natomiast dowody z dokumentów prywatnych stanowiły dowody w zakresie wynikającym z art. 245 k.p.c., które nie wywoływały wątpliwości co do ich prawdziwości za wyjątkiem faktur VAT: (...)z dnia (...)na kwotę 14.174,03 zł, nr (...)z dnia (...)na kwotę 11.220,55 zł, nr (...)z dnia (...)na kwotę 7.087,01 zł i nr (...)z dnia (...) na kwotę 29.028,98 zł oraz zamówień i dokumentów WZ złożonych przez powodową spółkę przy jej piśmie procesowym z dnia 5 stycznia 2015 r. Powyższe dokumenty mające potwierdzać rzekome zrealizowanie na rzecz pozwanego dostaw towarów z oddziału w L. zostały zakwestionowane przez świadka M. W. (1), który zeznał, iż powyższe faktury zostały błędnie wystawione i anulowane. Również pozwany W. O. zaprzeczył, aby powód dostarczył mu towary objęte w/w fakturami. Co więcej, faktu rzekomych dostaw do pozwanego towarów objętych w/w dokumentami nie potwierdzili pozostali zeznający w sprawie świadkowie. Jedynie świadek M. Z. zeznał, iż jego kierowcy przewozili towary wskazane w tych dokumentach do L..

W ocenie Sądu na wiarę zasługiwały zeznania wszystkich przesłuchanych świadków, choć nie wszystkie wniosły istotne dla sprawy fakty.

I tak wiarygodne były zeznania świadka K. A., który współpracował z oddziałem w L. kierowanym przez M. W. (1). Potwierdził on, że za zamówiony towar płacił M. W. (1) przelewami i gotówką, że były wystawiane dokumenty KP, na których M. W. (1) kwitował i podpisywał się oraz przystawiał firmową pieczątkę. Zeznania tego świadka były spójne i logiczne i zgodne z zeznaniami świadka R. B. oraz zeznaniami pozwanego.

Zeznania świadka E. B., pracownika powodowej spółki na stanowisku specjalisty ds. windykacyjno-prawnych, były również wiarygodne. Potwierdziła ona, że M. W. (1) był kierownikiem oddziału w L., posługiwał się pieczątką firmową. Zeznała, iż według aktualnej wiedzy M. W. (1) nie przekazywał spółce (...) części pieniędzy, które otrzymywał od kontrahentów za towary, jak też wydawał towary, za które nie były wystawiane faktury firmom. Ponadto świadek potwierdziła, że spółka zrealizowała zamówienie W. O., które M. W. (1) przekazał do centrali na początku lipca, ale świadek nie wiedziała komu towar został wydany. Zeznania świadka były spójne, logiczne i nie zawierały sprzeczności.

Sąd dał wiarę także zeznaniom świadka K. K., pracownika powódki na stanowisku dyrektora ds. organizacyjno-prawnych. Jego zeznania były zgodne z zeznaniami świadka E. B. i świadka M. W. (1). Potwierdził on, że M. W. (1) był kierownikiem oddziału w L. oraz, że był uprawnionym do odbioru gotówki od klientów za towary. Przy czym przyjmując gotówkę powinien wystawić dokument KP jako wydruk z systemu; tymczasem M. w. (1)wystawiał dokumenty KP nie potwierdzone przez centralę. Zdaniem tego świadka z uwagi na wykryte nieprawidłowości, braki towaru w magazynie, kwestionowanie odbioru towaru przez firmy lub zapłatę za towar, umowa z M. W. (1) została rozwiązana. Świadek nie miał wiedzy na temat składania zamówień przez pozwanego.

Świadek M. Z. współpracował z M. W. (1) wożąc towar od producentów do oddziału w L.. Potwierdził, że M. W. (1) był kierownikiem oddziału w L., ale nie miał wiedzy na temat funkcjonowania oddziału, składania zamówień i rozliczeń kontrahentów. Potwierdził również, że przewoził do oddziału w L. towary wskazane w dokumentach załączonych przez powoda do jego pisma procesowego z dnia 5 stycznia 2016 r. oraz zaprzeczył aby miał przewozić towary na inwestycję w W.. Jego zeznania spójne i logiczne były wiarygodne.

Na wiarę zasługiwały zeznania świadka R. B., który współpracował z oddziałem spółki (...) w L.. Potwierdził on, że wpłacając zaliczki w gotówce M. W. (1) otrzymywał pokwitowanie w postaci WZ. Potwierdził też, że M. W. (1) posługiwał się pieczątką firmowa spółki (...), którą przystawiał przy odbiorze palet i na pokwitowaniach. Jego zeznania były spójne, logiczne i zgodne z zeznaniami świadka K. A..

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Ł. K., który współpracował z M. W. (1) w ramach oddziału w L. rozwożąc towar do klientów z oddziału w L. jak też kupował towar. Płacąc gotówką za towar M. W. (1), który był kierownikiem tego oddziału, wystawiał mu dowody KP takie same jak dowody KP przedłożone przez pozwanego. Świadek ten potwierdził, że M. W. (1) posiadał pieczątkę firmy (...). Jego zeznania były logiczne i zgodne z zeznaniami świadków K. A. i R. B..

W ocenie Sądu wiarygodne były również zeznania świadka M. B. pracownika powodowej spółki na stanowisku dyrektora finansowego i prokurenta, a wcześniej do końca 2015 r. członka zarządu powodowej spółki (...). Świadek ten potwierdził, że M. W. (1) kierował oddziałem spółki w L., że dysponował pieczątkami spółki (...) będąc upoważnionym do posługiwania się nimi oraz, że był uprawniony do pobierania wpłat od kontrahentów firmy (...) kupujących towary. Świadek nie miał wiedzy na temat anulacji zamówienia złożonego przez pozwanego M. W. (1). Zeznania świadka były spójne, logiczne i zgodne z zeznaniami w/w świadków

W pełni wiarygodne były też zeznania świadka M. W. (1). Były one logiczne, spójne, nie zawierały sprzeczności oraz były zgodne z zeznaniami w/w świadków. Świadek ten potwierdził, że był kierownikiem oddziału w L. upoważnionym do zawierania umów w imieniu firmy (...), do przyjmowania zamówień, wpłat oraz wszystkiego związanego z handlem i reprezentacją oraz, że posiadał pieczątkę firmową spółki (...). Zeznał, iż odbierał gotówkę od pozwanego za towary i wystawiał pokwitowania w formie dowodów wpłat. Po okazaniu spornych dowodów KP i wypłat świadek potwierdził, iż otrzymał od pozwanego pieniądze wymienione w tych dokumentach oraz, że przekazał je do centrali w T.. Potwierdził też, że pozwany anulował zamówienie oraz, że faktury załączone do pisma procesowego powoda z dnia 5 stycznia 2016 r. były błędnie wystawione i zostały anulowane. Świadek M. W. (1) potwierdził też zwrot przez pozwanego palet na podstawie dowodu WZ z dnia (...) podkreślając, iż odbiór tych palet potwierdził swoim podpisem jego pracownik M. J.. Zdaniem świadka M. W. (1) pozwany nie powinien mieć żadnego zadłużenia wobec firmy (...).

Wiarygodne były też zeznania ostatniego świadka K. P. będącego do końca 2015 roku prezesem zarządu w spółce (...), choć nie wniosły one nic istotnego do wyjaśnienia sporu. Świadek nie miał wiedzy na temat zadłużenia pozwanego, zakupu przez niego towarów oraz anulacji zamówienia. Nie wiedział też czy kwoty wskazane w spornych dowodach KP zostały przekazane do spółki (...).

W ocenie Sądu wiarygodne były również zeznania pozwanego przesłuchanego w charakterze strony. Były one spójne, logiczne, zgodne z zeznaniami świadka M. W. (1) oraz z dokumentami w postaci dowodów wpłat KP i wypłat oraz z zamówieniem z dnia (...)Pozwany potwierdził, iż wpłacił M. W. (1) gotówkę na podstawie w/w dowodów wpłat KP i wypłat oraz, iż anulował zamówienie z dnia (...) Zaprzeczył też aby prowadził inwestycję w W..

Przechodząc do rozważań prawnych w ocenie Sądu, w świetle poczynionych wyżej ustaleń faktycznych, powództwo było nieuzasadnione.

I tak odnośnie należności wynikających z faktur VAT: nr (...)z dnia (...)na kwotę 7.601,40 zł, nr (...)z dnia (...) na kwotę 7.825,26 zł, nr (...)z dnia (...)na kwotę 13.780,11 zł, nr (...) z dnia (...) na kwotę 7.087,01 zł i nr (...)z dnia (...) na kwotę 3.415,59 zł opiewających łącznie na kwotę 39.709,57 zł to pozwany udowodnił załączonymi do sprzeciwu od nakazu zapłaty dowodami wypłaty i dowodami wpłaty-pokwitowaniami KP, iż uregulował powyższą należność w gotówce w siedzibie oddziału powodowej spółki bezpośrednio do rąk kierownika tego oddziału M. W. (1), który w tamtym czasie był bezsprzecznie umocowany do odbierania gotówki w imieniu powodowej spółki. Fakt przekazania pieniędzy potwierdził zeznający w sprawie świadek M. W. (1). Natomiast świadkowie K. A., E. B., K. K.. R. B. i Ł. K. zgodnie potwierdzili, iż M. W. (1) będąc kierownikiem oddziału powodowej spółki (...) w L. był upoważniony do pobierania od klientów wpłat za sprzedany im towar oraz, że kwitował ten fakt przystawiając na dowodach wpłaty pieczątkę firmową spółki (...), do posługiwania się którą był również uprawniony.

Należało więc uznać, że pozwany dokonał zapłaty ceny za towar wymieniony w treści powyższych faktur do rąk osoby uprawnionej przez powodową spółkę.

Odnośnie natomiast należności z faktury VAT nr (...)z dnia(...) na kwotę 731,85 zł to pozwany wykazał, iż skutecznie potrącił powyższą wierzytelność ze swoją wierzytelnością w kwocie 1.008,61 zł stanowiącą wartość 40 sztuk palet S. zwróconych powodowej spółce składając w dniu (...) powodowej spółce pisemne oświadczenie o potrąceniu. Wprawdzie powodowa spółka zaprzeczyła aby pozwany zwrócił jej powyższe palety; jednakże jej twierdzenia były gołosłowne. Żaden z zeznających w sprawie świadków nie potwierdził twierdzeń powoda dotyczących rzekomego nie zwrócenia przez pozwanego powyższych palet. Tymczasem pozwany wykazał dokumentem WZ z dnia (...)zawierającym pieczątki firmowe powodowej spółki (...), iż zwrócił powódce powyższe palety; co więcej zwrot tych palet potwierdził świadek M. W. (1) zeznając, iż odbiór tych palet potwierdził swoim podpisem jego pracownik M. J.. Powódka nie zaprzeczyła aby nie otrzymała tego oświadczenie. W świetle przedstawionych argumentów należało stwierdzić, że pozwany skutecznie dokonał potrącenia i wierzytelność powodowej spółki ujęta w fakturze VAT nr (...)uległa umorzeniu stosownie do art. 498 k.c.

Pozwany zarzucał też, iż nie zamawiał i nie otrzymał towaru objętego fakturami VAT nr (...), nr (...), nr (...)i nr (...)na łączną kwotę 61.510,57 zł, gdyż dokonał anulacji złożonego u M. W. (1) zamówienia na towar wynikający z powyższych faktur. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że faktycznie nie zrealizował on z powodową spółkę transakcji zakupów towarów wskazanych w powyższych fakturach, gdyż dokonał anulacji złożonego u M. W. (1) zamówienia z dnia (...)Wprawdzie powód załączył do swojego pisma procesowego z dnia 5 stycznia 2016 r. dokumenty w postaci w/w faktur VAT wraz z zamówieniami i dokumentami WZ; jednakże na powyższych dokumentach brak jest podpisów pozwanego i kierownika oddziału w L. M. W. (1). co czyni je niewiarygodnymi. Co więcej sam powód oświadczył w tym piśmie, że do powyższych spornych faktur „dopasował” dokumenty WZ oraz zamówienia. W ocenie Sądu powodowa spółka nie przedstawiła żadnego miarodajnego dowodu wydania pozwanemu towaru wymienionego w powyższych fakturach jak też nie przedstawiła żadnego miarodajnego dowodu, iż ten towar pozwany zamówił. Żaden z przesłuchanych w sprawie świadków nie potwierdził, iż doszło do zrealizowania tych transakcji objętych kwestionowanymi przez pozwanego fakturami VAT. Co więcej pozwany oświadczył, iż powyższych faktur nie zaksięgował, gdyż zobaczył je po raz pierwszy jak otrzymał odpis pozwu w niniejszej sprawie. Zatem w ocenie Sądu należało przyjąć, że powód nie udowodnił aby doszło między stronami do zawarcia umowy sprzedaży towarów wymienionych w tych dwóch fakturach ( art. 6 k.c.).

Reasumując, z tych wszystkich w/w wskazanych względów należało oddalić żądanie pozwu jako nieuzasadnione po myśli art. 6 k.c. w związku z art. 535 k.c. orzekając jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono stosownie do wyniku sporu na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c.). Na zasądzoną kwotę złożyły się uiszczona opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz przyznane przez Sąd wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego będącego adwokatem w minimalnej wysokości 3.600,00 przewidzianej w taryfie adwokackiej. Wprawdzie pełnomocnik pozwanego wnosił o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w dwukrotnej wysokości uzasadniając go nakładem poniesionej pracy, jednakże w ocenie Sądu wniosek powyższy jest niezasadny z następujących przyczyn.

Stosownie do treści, mającego zastosowanie do niniejszej sprawy, § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r. poz. 461 ze zm.), zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. W myśl ust. 2 podstawę zasądzenia opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3 - 5. Opłata ta nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sprawy.

Zwrócić przy tym należy uwagę, iż wskazana stawka minimalna należna jest za prowadzenie sprawy typowej w swoimi przebiegu, a jej zwiększenie znajdować musi uzasadnienie w okolicznościach wskazujących na to, że wskazane wyżej mierniki odbiegały od standardu (por. postanowienie SA w Gdańsku z dnia 5 grudnia 2013 r., III AUz 392/13, LEX nr 1642759). Odnosząc powyższe rozważania do realiów niniejszej sprawy wskazać należy, iż wszystkie czynności dokonane w toku postępowania przez pełnomocnika pozwanego uznać należy za standardowe czynności w postępowaniu gospodarczym, zakładając profesjonalny charakter udzielanej pomocy prawnej. Wskazać bowiem należy, że pełnomocnik pozwanego przygotował odpowiedź na sprzeciw od nakazu zapłaty, a także uczestniczył w pięciu posiedzeniach sądowych. W ocenie Sądu brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że czynności dokonane przez adwokata pozwanego stanowiły o wyjątkowym nakładzie pracy pełnomocnika. Trudno też uznać, że sprawa - z uwagi na swój charakter - wymagała wyjątkowo zwiększonego nakładu pracy, skutkującego ostatecznie przyznaniem pełnomocnikowi pozwanego kosztów w wysokości żądanej dwukrotnej stawki minimalnej. W ocenie Sądu, nie tylko nakład pracy pełnomocnika ale również charakter sprawy nie uzasadniał zwiększonego wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego. W ocenie Sądu była to typowa sprawa gospodarcza z typowym postępowaniem dowodowym z dokumentów oraz z zeznań świadków i przesłuchania stron. Zatem nie zaistniały przesłanki pozwalające na zwiększenie zasądzonej opłaty za czynności adwokata ponad jednokrotność stawki minimalnej. Orzeczono zatem jak w pkt II wyroku.

Z.

1) (...)

2) (...)

3) (...)

T. (...)