Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 5 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Lęborku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Sobczak - Michalak

Protokolant: st. sekr. sądowy Katarzyna Dawidowska

po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2016 r. w Lęborku na rozprawie

sprawy z wniosku Gminy (...)

z udziałem M. N., R. N. (1), L. N., D. Ł., J. P.

o stwierdzenie nabycia spadku po R. N. (2)

1.  stwierdza, że spadek po R. N. (2) z domu N. c. J., zmarłej w dniu 5 lutego 1982 roku w L., ostatnio zamieszkałej w T., na podstawie ustawy nabyły dzieci zmarłej: M. N. s. W., R. N. (1) s. W., W. N. s. W., J. P. z domu D. c. B. – każde z nich w ¼ części;

2.  zasądzić solidarnie od uczestników postępowania M. N., R. N. (1), L. N., D. Ł., J. P. na rzecz wnioskodawcy Gminy (...) kwotę 50 zł (pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Gmina (...) w dniu 21 września 2015 roku wniosła o stwierdzenie nabycia spadku po R. N. (2) zmarłej w dniu 5 lutego 1982 roku w L., ostatnio zamieszkałej w T.. W wniosku wnioskodawca podniósł, iż posiada wobec spadkodawcy roszczenia z tytułu niezaspokojenia wierzytelności dotyczących zobowiązań podatkowych.

Do kręgu spadkobierców wnioskodawca wskazał zstępnych spadkodawcy w osobach dzieci i wnuków.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 5 lutego 1982 roku w L. zmarła R. N. (2) z domu N., ostatnio zamieszkała w T..

W chwili śmierci spadkodawczyni nie pozostawiła po sobie małżonka.

R. N. (2) na dzień 5 lutego 1982 roku pozostawiła po sobie zstępnych:

- córkę J. P. z domu D.;

- syna M. N.;

- syna R. N. (1);

- syna W. N., który zmarł już po śmierci swojej matki, tj. w dniu 5 lipca 1983 roku.

Syn W. N. pozostawił po sobie zstępnych:

- córkę D. Ł. z domu N.;

- syna L. N..

Spadkodawczyni R. N. (2) nie miała dzieci pozamałżeńskich ani przysposobionych. Nie pozostawiła po sobie testamentu.

Zstępni spadkodawcy jako spadkobiercy ustawowi po zmarłej R. N. (2) nie zrzekli się dziedziczenia, nie odrzucili spadku ani nie zostali uznani za niegodnych dziedziczenia. Nie składali przed notariuszem oświadczenia o przyjęciu, bądź odrzuceniu spadku.

W skład spadku nie wchodzi gospodarstwo rolne.

Gminie M. L. przysługuje wobec spadkodawczyni R. N. (2) roszczenie z tytułu nieuiszczonych zobowiązań podatkowych.

(dowód: odpisy skrócone aktów stanu cywilnego k. 3, 4, 12, odebrane zapewnienie spadkowe k. 48 verte, płyta CD k. 50)

Sąd zważył, co następuje

W postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku rola sądu jest determinowana ustawowym nakazem działania z urzędu, a rozstrzygnięcie zapada niezależnie od wniosków i stanowiska stron, lecz stosownie do wyników postępowania dowodowego oraz norm prawa materialnego, mających zastosowanie w danym stanie faktycznym (tak też postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2009 roku sygn. akt IV CSK 129/09). W niniejszej sprawie prawem właściwym dla spadku są przepisy obowiązujące w chwili śmierci spadkodawcy.

Stosownie do treści art. 924 k.c. spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Zgodnie zaś z art. 925 k.c. spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku co w niniejszej sprawie stanowi dzień 5 lutego 1982 roku. Powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Dziedziczenie ustawowe co do całości spadku następuje wtedy, gdy spadkodawca nie powołał spadkobiercy albo gdy żadna z osób, które powołał, nie chce lub nie może być spadkobiercą (art. 926 k.c.). Nie może być spadkobiercą osoba fizyczna, która nie żyje w chwili otwarcia spadku, ani osoba prawna, która w tym czasie nie istnieje (art. 927 § 1 k.c.). W pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek; dziedziczą oni w częściach równych. Jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku. Jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego dzieciom w częściach równych. Przepis ten stosuje się odpowiednio do dalszych zstępnych (art. 931 k.c.). W niniejszej sprawie w chwili śmierci R. N. (2) żyły dzieci (zstępni) w osobach:

- córki J. P. z domu D.;

- syna M. N.;

- syna R. N. (1);

- syna W. N.

Tym samym do spadku po R. N. (2) zostali z ustawy powołani wyżej wymienieni spadkobiercy.

Spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić (art. 1012 k.c.). Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania . Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku. W niniejszej sprawie wszyscy wyżej wymienieni zstępni w terminie do tego zakreślonym jako spadkobiercy ustawowi po zmarłej matce R. N. (2) nie zrzekli się dziedziczenia, nie odrzucili spadku ani nie zostali uznani za niegodnych dziedziczenia. Nie składali przed notariuszem oświadczenia o przyjęciu, bądź odrzuceniu spadku. Jednocześnie nie byli osobami niemającymi pełnej zdolności do czynności prawnych albo osobami, co do których istniała podstawa do całkowitego ubezwłasnowolnienia, co do których brak oświadczenia spadkobiercy w terminie jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza.

W okolicznościach niniejszej sprawy poza córką J. P. z domu D., synem M. N., synem R. N. (1), synem W. N. nie ma innych spadkobierców powołanych do spadku. Spadkodawczyni nie pozostawiła po sobie innych spadkobierców.

W toku prowadzonego postępowania Sąd powyższe informacje pozyskał z załączonej do wniosku przez wnioskodawcę dokumentacji w postaci odpisów skróconych aktów stanu cywilnego nadto odebranego zapewnienia spadkowego od córki spadkodawczyni, którego treści potwierdziły wszystkie obecne osoby na rozprawie w osobach uczestników postępowania w tym zstępnych zmarłego W. N..

Mając na uwadze powyższe, Sąd postanowił na podstawie art. 931 § 1 k.c. orzec jak w pkt 1 sentencji. W zakresie kosztów procesu poniesionych i wykazanych przez wnioskodawcę (50 zł oplata od wniosku) Sąd orzekł działając w trybie art. 520§1 k.p.c.– pkt 2 sentencji postanowienia.