Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 kwietnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił K. G. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy związku z wypadkiem przy pracy z dnia 12.09.1996r. .

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 2 kwietnia 2015 r. wnioskodawca nie został uznany za niezdolnego do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Brak jest zatem podstaw prawnych do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem.

/decyzja k. 13 akt ZUS/

Wnioskodawca K. G. (2) uznał powyższą za krzywdzącą i w dniu 13 maja 2015 r. złożył odwołanie.

/odwołanie – k. 2/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 10 czerwca 2015 r. organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podnosząc argumenty, wskazane w decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 3/

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

K. G. (1) urodził się (...) Ma wykształcenie zasadnicze. Z zawodu jest elektromechanikiem samochodowym. Pracował w tym zawodzie od 1988r. Następnie prowadził działalność gospodarczą – sklep z mrożonkami. Od 1994 r. rozszerzył działalność o export i import odzieży. Działalność prowadził do wypadku w 1996 r. Obecnie nie pracuje.

/bezsporne, zeznania wnioskodawcy – k. 69 - 70/

Ubezpieczony posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wydane 2016 r. na okres trzech lat.

/zeznania wnioskodawcy – k. 69 - 70/

W dniu 12 sierpnia 1996 r. wnioskodawca uległ wypadkowi w pracy w wyniku, którego nastąpił uraz czaszkowo – mózgowy, uraz klatki piersiowej, złamanie żebra, złamanie lewego obojczyka, rana cięta przedramienia.

/bezsporne/

W okresie od 9 maja 1997 r. do 31 grudnia 2003 r. wnioskodawca pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w związku wypadkiem przy pracy.

/bezsporne/

Od 1 stycznia 2004 r. do 30 czerwca 2013 r. ubezpieczony pobierał rentę z tytułu c zęściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

/bezsporne/

Wyrokiem z dnia 22 czerwca 2016 r. Sąd Okręgowy w Łodzi przyznał wnioskodawcy prawdo renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy na dalszy okres od 1 lipca 2013 r. do 19 grudnia 2014 r.

/wyrok – k. 113 w aktach VIII U 1851/14/

Wnioskodawca w dniu 20 grudnia 2014 r. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

/wniosek – k. 1 – 4 akt ZUS/

Lekarz Konsultant ZUS rozpoznał u wnioskodawcy łagodne nasilenie zmian organicznych w zakresie pamięci krótkotrwałej wzrokowej, bez zmian otępiennych. W ocenie psychologicznej, w zakresie funkcji poznawczych brak przesłanek niezdolności do pracy.

/opinia konsultanta – k. 5 dokumentacji medycznej/

Lekarz orzecznik orzeczeniem z dnia 3 marca 2015 r. wskazał, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Rozpoznał u badanego zaburzenia osobowości u osoby z łagodnym nasileniem zmian organicznych, bez zmian otępiennych, zaburzenia adaptacyjne, stan po urazie wielonarządowym w tym urazie głowy (1996 r.), nadciśnienie tętnicze wyrównane, padaczkę oraz przerost gruczołu krokowego.

/orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 9 akt ZUS, opinia lekarska - k. 7 – 8 dokumentacji medycznej /

Ubezpieczony złożył sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.

/sprzeciw – k. 9 dokumentacji medycznej/

Orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 2 kwietnia 2015 r. ustalono, że K. G. (1) nie jest niezdolny do pracy. Komisja rozpoznała u badanego organiczne zaburzenia osobowości po przebytym w 1996 r. urazie wielonarządowym, napady padaczkowe w wywiadzie, nadciśnienie tętnicze poddające się leczeniu, przerost gruczołu krokowego.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 12 akt ZUS, opinia lekarska – k. 14 - 15 dokumentacji medycznej/

Sporną decyzją z dnia z dnia 14 kwietnia r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił K. G. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy związku z wypadkiem przy pracy.

/decyzja k. 13 akt ZUS/

U wnioskodawcy rozpoznano encefalopatię pourazową z padaczką i dyskretnym niedowładem reflektorycznym lewych kończyn, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatią L5/1. W 1996 r. wnioskodawca przebył uraz wielonarządowy, między innymi uraz czaszkowo – mózgowy. Od tego czasu jest leczony z powodu padaczki. Ma sporadyczne napady uogólnione, drgawkowe, ostatni w 2011 r. Obecnie ma napady polegające na przemijającym niedowidzeniu prawym okiem. W obecnie przeprowadzonym badaniu neurologicznym poza dyskretnymi objawami reflektorycznego niedowładu lewych kończyn nie stwierdzono u badanego objawów uszkodzenia układu nerwowego, w szczególności mogących w istotnym stopniu ograniczać sprawność ruchową badanego. Z powodu padaczki badany nie jest zdolny do wykonywania pracy na wysokości, przy maszynach w ruchu ciągłym, przy środkach żrących i parzących. Wnioskodawca nie może prowadzić pojazdów mechanicznych. Poza tymi stanowiskami może wykonywać inne prace w tym ramach ostatnio prowadzonej działalności gospodarczej. Z neurologicznego punktu widzenia brak jest podstaw do orzekania długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych.

/opinia lekarza biegłego z zakresu neurologii dr n. med. J. Z. – k. 38 – 39/

U wnioskodawcy rozpoznano zespół psychoorganiczny pourazowy pod postacią organicznych zaburzeń osobowości i organicznej chwiejności afektywnej. W 1996 r. w wyniku wypadku komunikacyjnego ubezpieczony doznał m.in. stłuczenia mózgu. Od 1999 r. wnioskodawcy jest leczony psychiatrycznie ambulatoryjnie z powodu zaburzeń depresyjnych u osoby z organicznym uszkodzeniem (...). W latach 2012 – 2013 w trakcie osadzenia w ZK również leczony psychiatrycznie z powodu organicznych zaburzeń osobowości. Obecnie u badanego występują zaburzenia pamięci, koncentracji uwagi, zaburzenia nastroju. Badanie psychologiczne wskazało na istotne dla codziennego funkcjonowania zaburzenia sprawności procesów poznawczych i objawy wzmożonej labilności emocjonalnej. Wymienione objawy trwają nieprzerwanie i były obecne również w 2013 r. i 2014 r. Z powodu nasilonych organicznych zaburzeń psychicznych wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy do czerwca 2017 r. Stwierdzona częściowa niezdolność do pracy trwa nadal.

/opinia lekarza biegłego z zakresu psychiatrii G. P. – k. 40 – 42/

U K. G. (1) stwierdzono występowanie zaburzeń w zakresie percepcji wzrokowej, koordynacji wzrokowo ruchowej, zdolności grafomotorycznych oraz procesów uwagi na podłożu zmian organicznych w centralnym układzie nerwowym, stwierdzono obniżenie funkcjonowania pamięci bezpośredniej wzrokowej, których przyczyną może być uszkodzenie centralnego układu nerwowego.

/opinia biegłego psychologa klinicznego G. J. – k. 43/

Sad Okręgowy ustalił stan faktyczny w niniejszym postępowaniu na podstawie opinii biegłych neurologa, psychiatry i psychologa.

Opinie biegłych są pełne, zupełne i dają wystarczający obraz stanu zdrowia wnioskodawcy. W ocenie Sądu, złożone do sprawy opinie nie zawierają żadnych braków i wyjaśniają wszystkie istotne okoliczności. Zaś kwestia ustalenia czy niezdolność do pracy ubezpieczonego ma związek z wypadkiem przy pracy, została w sposób wystarczający wyjaśniona w toku postępowania.

Tak więc, zdaniem Sądu, opinie wszystkich biegłych są rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Zostały sporządzone przez biegłych o specjalności właściwej z punktu widzenia dominujących schorzeń wnioskodawcy, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki badań własnych wnioskodawcy. Biegły neurolog uznał skarżącego za zdolnego do pracy, a psychiatra uznał wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy w związku z wypadkiem przy pracy do 30 czerwca 2017 r. w związku z wypadkiem przy pracy. Biegli dokonali diagnozy schorzeń wnioskodawcy, ocenili jego wpływ na sprawność organizmu i zdolność do wykonywania pracy, odnosząc swoją ocenę do kwalifikacji zawodowych wnioskodawcy oraz związku przyczynowego z wypadkiem przy pracy.

Reasumując Sąd, oceniając zgromadzony materiał dowodowy, w pełni uznał wartość dowodową opinii biegłych oraz podzielił jako przekonywające wnioski wypływające z ich treści. Opinie są rzetelne, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jest zasadne.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych z dnia 30 października 2002 r. (Dz. U. 2015, poz. 1242, ze zm.) ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy.

Przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, do ustalenia wysokości świadczenia oraz ich wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016, poz. 887 ze zm.) - art. 17 ust. 1 w/w ustawy.

W myśl art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu (...), niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się, stosownie do art. 13 ust. 1, stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. W tym aspekcie Sad przeanalizował sytuację wnioskodawcy pod kątem jego możliwości wykonywania aktywności zawodowej; wnioskodawca ma 60 lat , wykształcenie zasadnicze ; ma wprawdzie doświadczenie m.in. w prowadzeniu działalności gospodarczej , ale nabyte w latach dziewięćdziesiątych , a obecne realia gospodarcze są bardziej wymagające. Zatem – Sąd uznał, że dla wnioskodawcy , mając na uwadze – dotychczasowe doświadczenie zawodowe, zarówno teoretyczne jak i praktyczne , nadto znaczne ograniczenie możliwości wykonywania aktywności zawodowej ze względów zdrowotnych , możliwość wykonywanie dotychczasowych zajęć, lub przekwalifikowani się - ze względu na wiek i potencjał intelektualne { opinia biegłego psychologa} – nie mają szans na realizację. Sad przeanalizował sytuację wnioskodawcy na podstawie art. 13 ust.1 pkty 1 i 2 cyt. Ustawy

W myśl zaś art. 14 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia m.in. daty powstania niezdolności do pracy, trwałości niezdolności do pracy, związku przyczynowego niezdolności do pracy z określonymi okolicznościami dokonuje lekarz orzecznik ZUS, od którego orzeczenia osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS.

Zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy wobec stwierdzenia przez komisję lekarską, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Zasadność takiego stanowiska zakwestionował wnioskodawca.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe dało podstawy do uwzględnienia odwołania. Z opinii biegłych psychiatrów i z opinii biegłych psychologów wynika, iż odwołujący się jest częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych. Biegli w oparciu o dokumentację leczenia i bezpośrednie badanie, jednoznacznie zdiagnozowali, iż stwierdzone schorzenia, będące następstwem wypadku przy pracy jakiego wnioskodawca doznał 12 sierpnia 1996 r., w obecnym stanie naruszają sprawność jego organizmu w stopniu powodującym okresową niezdolność do pracy zarobkowej.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno wnioskodawcy, jak i organowi rentowemu ze zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich i złożenia ewentualnych pytań do biegłych.

Zdaniem Sądu, biegli, w oparciu o dokumentację medyczną, badanie przedmiotowe ubezpieczonego, uzasadnili tezę o częściowej okresowej niezdolności wnioskodawcy do pracy w związku z wypadkiem przy pracy w 1996 r. Z uwagi na precyzyjny, wnikliwy, logiczny , konsekwentny i znakomicie merytorycznie uzasadniony, Sąd, ten wniosek orzeczniczy podziela .

W obecnym stanie zdrowia u wnioskodawcy można orzec częściową niezdolność do pracy okresowo od 20 grudnia 2014 r. do 30 czerwca 2017 r. w związku z wypadkiem przy pracy. Data początkowa związana jest datą końcową pobierania przez ubezpieczonego świadczenia rentowego, a data końcowa wynika z opinii biegłego psychiatry.

Mając powyższe na uwadze, wobec zaistnienia podstaw do uwzględnienia odwołania, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego , wyrażając zgodę na wypożyczenie akt ZUS.