Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Jarząbek

Protokolant: st. sekr. sądowy Dominika Kołpa

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2016 r. w Warszawie

sprawy M. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 12 czerwca 2015r., znak: I/10/(...)

- zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje M. C. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 kwietnia 2015r. do dnia 19 lutego 2018 r.

Sygn. akt VII U 1071/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 czerwca 2015 r. (znak: I/10/(...)), Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. odmówił ubezpieczonej M. C. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Rozstrzygnięcie decyzji ww. organ oparł na przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (decyzja z dnia 12 czerwca 2015 r., znak: I/10/(...), k. 15, tom VI a.r.).

M. C. , w dniu 24 czerwca 2015 r. złożyła, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. (dalej zwany organem rentowym), odwołanie od ww. decyzji z dnia 12 czerwca 2015 r. (znak: I/10/(...)). W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, że nie zgadza się z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 08 czerwca 2015 r. Podniosłą, że od momentu wykrycia u niej choroby nowotworowej była wielokrotnie operowana i hospitalizowana, a do chwili obecnej pozostaje pod stałą opieką lekarzy z poradni onkologicznej, ortopedycznej i endokrynologicznej. Podkreśliła, że co trzy miesiące jest hospitalizowana w Klinice (...) przy ul. (...) w związku z przewlekłym bólem zniszczonych zwyrodnieniem stawów, który łagodzony jest poprzez dożylne podawanie leków przeciwko osteoporozie, która jest następstwem leczenia onkologicznego. Wskazała, że z tego powodu nie może także wykonywać zawodu pielęgniarki, albowiem narażenia występujące na tym stanowisku pracy w postaci dźwigania i pochylania się, oprócz nasilenia bólu mogłyby spowodować pogłębienie zwyrodnienia lub doprowadzić nawet do złamania osłabionego osteoporozą kręgosłupa. Podniosła, że w dniu 23 stycznia 2014 r. Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności zaliczył ją do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności na stałe. Odwołująca dodała przy tym, że obecny stan zdrowia umożliwia jej podjęcie pracy wyłącznie na stanowisku przystosowanym do potrzeb i ograniczeń osoby niepełnosprawnej, co sytuuje ją w trudnym położeniu na rynku pracy. Odwołująca wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji w całości i przyznanie na jej rzecz prawa do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy (odwołanie z dnia 24 czerwca 2015 r. k. 1-2 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w dniu 14 lipca 2015 r. zajął stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał, że ubezpieczona została w toku postępowania wyjaśniającego skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 08 czerwca 2015 r. nie stwierdziła u niej niezdolności do pracy. Na tej podstawie decyzją z dnia 12 czerwca 2015 r. (znak: I/10/(...)) organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (odpowiedź na odwołanie z dnia 14 lipca 2015 r. k. 3 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. C., urodzona w dniu (...), jest z zawodu pielęgniarką. W okresie od dnia 14 października 1985 r. do dnia 31 grudnia 2002 r. odwołująca była zatrudniona w Samodzielnym Zespole Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej w W. na stanowisku pielęgniarki. Ponadto w okresie od dnia 01 października 2000 r. do dnia 31 maja 2008 r. odwołująca wykonywała pracę na tożsamym stanowisku pracy w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z., a od dnia 01 września 2008 r. do dnia 31 stycznia 2014 r. w Centrum Medycznym (...) z siedzibą w W.. W 2001 r. u odwołującej rozpoznano raka piersi lewej. W dniu 04 stycznia 2001 r. odwołująca przebyła radykalną amputację piersi lewej z powodu dwuogniskowego raka przewodowego G3 w związku z niekorzystnym wynikiem badania histopatologicznego. Od dnia 19 stycznia 2001 r. u odwołującej wdrożono leczenie hormonalne oraz zastosowano chemioterapię według programu AC. Następnie w okresie od dnia 19 lipca 2001 r. do dnia 15 sierpnia 2001 r. odwołująca została poddana radioterapii uzupełniającej na obszar węzłów chłonnych nadobojczykowych oraz ściany klatki piersiowej. W wyniku badania MRI kręgosłupa L-S wykonanego w dniu 15 stycznia 2013 r. u odwołującej stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe krążków międzykręgowych L3-L4-L5-S1 wyrażone obniżeniem sygnału w obrazach T2-zależnych oraz obniżeniem ich wysokości, przepuklinę ww. krążków, powodującą modelację worka oponowego i obustronne zwężenie zachyłków bocznych z cechami modelacji korzeni nerwowych w ich obrębie, a także uogólnione zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze na krawędziach trzonów i w stawach międzykręgowych, największe na trzonach L3, L4, L5 i S1. Z tego powodu, od końca 2013 r. odwołująca korzystała ze zwolnienia lekarskiego w ramach ZLA, a następnie wystąpiła do organu rentowego o przyznanie na jej rzecz prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. We wrześniu 2014 r. odwołująca korzystała również z leczenia w ramach prewencji rentowej ZUS w postaci sanatorium. Ostatecznie na mocy decyzji z dnia 10 lutego 2015 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. Inspektorat w W. na podstawie art. 18 i art. 19 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, przyznał odwołującej prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres do dnia 28 kwietnia 2015 r. w wysokości 75% podstawy wymiaru. W związku z powyższym, decyzją z dnia 16 marca 2015 r., znak: I/10/(...), organ rentowy odmówił odwołującej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż w związku z rokowaniem odzyskania zdolności do pracy, istnieją okoliczności uzasadniające ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego (dokumentacja medyczna zawarta w tomie I i II a.r., świadectwa pracy k. 13-16, tom III a.r., decyzja z dnia 10 lutego 2015 r., znak: (...) k. 10, decyzja z dnia 16 marca 2015 r., znak: I/10/(...) , tom V a.r.).

W dniu 15 kwietnia 2015 r. odwołująca po raz kolejny wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie na jej rzecz prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W toku postępowania wyjaśniającego, ubezpieczona została skierowana na badanie lekarskie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który orzeczeniem wydanym w dniu 07 maja 2015 r. stwierdził, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Na skutek wniesienia przez odwołującą sprzeciwu od powyższego orzeczenia, sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS, która po ponownym zbadaniu odwołującej, wydała w dniu 08 czerwca 2015 r. orzeczenie na mocy, którego uznała, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 07 maja 2015 r. k. 10, sprzeciw k. 11, orzeczenie Komisji Lekarskiej z dnia 08 czerwca 2015 r. k. 12, tom VI a.r.).

W oparciu o powyższe orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 08 czerwca 2015 r. organ rentowy wydał w dniu 12 czerwca 2015 r. decyzję, znak: I/10/(...), odmawiającą ubezpieczonej prawa do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że ubezpieczona nie spełnia jednego z warunków niezbędnych do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy, wynikającego z przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a mianowicie warunku uznania jej za osobę niezdolną do pracy. Z tych też względów, organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do dochodzonego świadczenia (decyzja z dnia 12 czerwca 2015 r., znak: I/10/(...), k. 15, tom VI a.r.).

Od niekorzystnej dla siebie decyzji organu rentowego, M. C. złożyła odwołanie do tut. Sądu, inicjując tym samym niniejsze postępowanie (odwołanie z dnia 24 czerwca 2015 r. k. 1-2 a.s.).

W toku postępowania sądowego, Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu onkologii i ortopedii celem ustalenia, czy odwołująca jest zdolna, czy też całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy ze wskazaniem daty powstania tej niezdolności oraz czy jest to niezdolność trwała, czy okresowa, a jeżeli okresowa to na jaki okres, a także jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonej (poprawa lub pogorszenie), to na czym ona polegała (postanowienie z dnia 03 sierpnia 2015 r. k. 6 a.s.).

W opinii z dnia 09 października 2015 r. biegły sądowy z zakresu onkologii klinicznej J. B. wskazał, że u odwołującej nie występują objawy wznowy choroby nowotworowej. Zaznaczył, że sprawność ruchowa jest zachowana, a badana jest wydolna krążeniowo i oddechowo. Stwierdził, że ze względu na rozpoznanie i zaawansowanie choroby rokowanie jest niepewne, jednakże ze względów onkologicznych brak jest przeciwwskazań do zatrudnienia odwołującej zgodnie z kwalifikacjami. Biegły podkreślił również, że w przypadku pojawienia się nowych dolegliwości i objawów chorobowych, mogących świadczyć o progresji, wskazane jest ponowne badanie i ewentualnie zmiana kwalifikacji (opinia biegłego sądowego z zakresu onkologii klinicznej J. B. z dnia 09 października 2015 r. k. 18 a.s.).

Biegły sądowy z zakresu (...) w opinii z dnia 16 grudnia 2015 r. rozpoznał u odwołującej stan po mastectomii lewostronnej, chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną kręgosłupa z upośledzeniem sprawności i z objawami zespołu bólowego oraz zespół bolesnego barku lewego i prawego. Zdaniem biegłego tej specjalności, analiza przedstawionej dokumentacji, zebrany wywiad oraz przeprowadzone badanie, pozwalają stwierdzić, że odwołująca jest częściowo niezdolna do pracy. Powodem niezdolności są objawy zespołu bólowego kręgosłupa z upośledzeniem sprawności oraz upośledzenie sprawności obu kończyn górnych. Biegły zaznaczył, że objawy te utrzymują się pomimo leczenia w ramach prewencji rentowej ZUS w postaci pobytu w sanatorium we wrześniu 2014 r. Biorąc pod uwagę wywiad zawodowy, biegły stwierdził, że odwołująca nie jest zdolna do wykonywania pracy wyuczonej w pełnym wymiarze czasu pracy. Może natomiast wykonywać pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy. Biegły uznał, że odwołująca jest nadal od momentu zakończenia pobierania świadczeń rehabilitacyjnych częściowo niezdolna do pracy, przy czym wskazany czasookres trwania tej niezdolności upływa z dniem 31 grudnia 2018 r. Zaznaczył nadto, że rokowanie, co do poprawy stanu jej zdrowia jest wątpliwe, albowiem dopiero wyniki przeprowadzonego leczenia i rehabilitacji pozwolą zobrazować rzeczywisty stan zdrowia odwołującej (opinia biegłego sądowego z zakresu (...) z dnia 16 grudnia 2015 r. k. 33-35 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 08 stycznia 2016 r. organ rentowy zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłego sądowego z zakresu (...) z dnia 16 grudnia 2015 r. Uzasadniając swe stanowisko organ rentowy wskazał, że sporządzona opinia pozostaje w sprzeczności z opinią Komisji Lekarskiej, która w badaniu przedmiotowym stwierdziła: chód ostrożny, naprzemienny, na piętach bardziej wydolny, niż na palcach, ograniczenie ruchomości kręgosłupa, zachowanie sprawności manualnej obu rąk, brak obrzęku limfatycznego oraz sprawne obracanie się na kozetce z pleców na brzuch. Zaznaczył przy tym, że odwołująca sama maluje sobie paznokcie u stóp. W ocenie organu rentowego, biegły w swojej opinii nie przytoczył żadnych nowych danych medycznych, które potwierdziłyby niesprawność odwołującej. W związku z powyższym, organ rentowy wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego ww. specjalności (pismo procesowe z dnia 08 stycznia 2016 r. wraz z załącznikiem k. 44-45 a.s.).

Z uwagi na zarzuty Przewodniczącego Komisji Lekarskiej, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza ortopedy innego niż M. G. na okoliczności jak w postanowieniu z dnia 03 sierpnia 2015 r. (postanowienie z dnia 13 stycznia 2016 r. k. 46 a.s.).

W opinii z dnia 04 marca 2016 r. biegły sądowy z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu E. P. rozpoznał u odwołującej zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa oraz dyskopatię szyjną i lędźwiową z upośledzeniem funkcji narządu ruchu, a także obustronny zespół bolesnego barku. W wyniku przeprowadzonego badania, biegły stwierdził, że chód odwołującej jest wydolny, jednakże wstawanie jest utrudnione szczególnie z pozycji leżącej. Wskazał także, że wnioskodawczyni rozbiera się i ubiera samodzielnie, jednak z widoczną trudnością. Zaznaczył przy tym, że u odwołującej występuje wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych, ograniczony zakres ruchu w zakresie prawego i lewego barku oraz nieznaczne osłabienie siły mięśniowej kończyny górnej. Po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną zawartą w aktach sprawy, biegły uznał, że w zakresie ortopedycznym wnioskodawczyni jest częściowo, czasowo niezdolna do pracy do dnia 19 lutego 2018 r. Dodał, że z tego powodu praca w pełnym wymiarze godzin zgodnie z kwalifikacjami nie jest możliwa, natomiast ewentualna poprawa stanu zdrowia odwołującej może nastąpić po dalszym leczeniu. Podkreślił także, że początek czasowej niezdolności do pracy jest trudny do ustalenia (opinia biegłego sądowego z zakresu (...) z dnia 04 marca 2016 r. k. 63 a.s.).

Organ rentowy wniósł zastrzeżenia do ww. opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu E. P. z dnia 04 marca 2016 r. Organ rentowy zaznaczył, że nie samo schorzenie, ale wywołane tym schorzeniem odpowiednio duże upośledzenie funkcji organizmu może być podstawą stwierdzenia niezdolności do pracy. Wskazał także, że badanie przez Komisję Lekarską zostało przeprowadzone z zastosowaniem testów na agrawację, gdyż w trakcie badania ubezpieczona starała się przedstawić siebie gorzej niż funkcjonuje na co dzień. W badaniach obrazowych stwierdzono wielopoziomową dyskopatię szyjną i lędźwiową oraz zmiany zwyrodnieniowe, co może tłumaczyć zaostrzenie dolegliwości i konieczność czasowej niezdolności do pracy w ramach zwolnień lekarskich, ale nie długotrwałą niezdolność do pracy. Na tej podstawie organ rentowy wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego wskazanej powyżej specjalności w celu ustalenia, czy ubezpieczona jest niezdolna do pracy, a jeżeli tak, to w jakim stopniu i w jakim okresie (pismo procesowe z dnia 18 marca 2016 r. wraz z załącznikiem k. 72-73 a.s.).

Na rozprawie w dniu 23 czerwca 2016 r. Sąd oddalił wniosek ubezpieczonej o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka A. K. oraz wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii (protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2016 r. k. 83-85 a.s.).

Powyższy stan faktyczny, Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach rentowych odwołującej. Zdaniem Sądu powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy.

Jednocześnie w toku sprawy, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu onkologii J. B. (k. 18 a.s.) oraz z zakresu (...) (k. 33-35 a.s.) i E. P. (k. 63 a.s.) celem jednoznacznego ustalenia stanu zdrowia odwołującej. Orzekając w niniejszej sprawie, Sąd Okręgowy oparł się jednak wyłącznie na miarodajnych w jego ocenie opiniach biegłych sądowych z zakresu (...) i E. P., uznając, że są to biegli z zakresu medycyny adekwatnej do schorzeń, które aktualnie czynią odwołującą częściowo niezdolną do pracy zarobkowej zgodnej z posiadanymi przez nią kwalifikacjami w zawodzie pielęgniarki. Jak wynika bowiem z uzasadnienia sporządzonych przez ww. biegłych opinii oraz z załączonej do akt sprawy dokumentacji medycznej, odwołująca cierpi na zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa oraz dyskopatię szyjną i lędźwiową z upośledzeniem funkcji narządu ruchu, a także obustronny zespół bolesnego barku. W wyniku badania MRI kręgosłupa L-S wykonanego w dniu 15.01.2013 r. u odwołującej stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe krążków międzykręgowych L3-L4-L5-S1 wyrażone obniżeniem sygnału w obrazach T2-zależnych oraz obniżeniem ich wysokości, przepuklinę ww. krążków, powodującą modelację worka oponowego i obustronne zwężenie zachyłków bocznych z cechami modelacji korzeni nerwowych w ich obrębie, a także uogólnione zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze na krawędziach trzonów i w stawach międzykręgowych, największe na trzonach L3, L4, L5 i S1. Przy czym wskazać należy, że nie są to schorzenia nowe, a jedynie konsekwencja istniejącej wcześniej u odwołującej choroby nowotworowej. Schorzenia natury ortopedycznej stanowiły również podstawę przyznania wnioskodawczyni prawa do świadczenia rehabilitacyjnego we wcześniejszym okresie czasu, a mianowicie od sierpnia 2014 r. Ponadto jak wynika z opinii biegłych sądowych stan zdrowia odwołującej z punktu widzenia ortopedycznego do chwili obecnej nie uległ zmianie, a nadto nie rokuje poprawy. Biegli zaznaczyli nadto, że ewentualna poprawa stanu zdrowia odwołującej może nastąpić dopiero w wyniku dalszego leczenia i rehabilitacji. Co więcej biegli stwierdzili, że stan zdrowia odwołującej nie rokuje poprawy w zakresie odzyskania zdolności do pracy, zgodnej z posiadanymi przez nią kwalifikacjami zawodowymi. Wniosek ten jest logiczny, albowiem praca w zawodzie pielęgniarki niewątpliwie wymaga wykonywania monotypowych i niekiedy ciężkich fizycznie czynności, polegających m.in. na podnoszeniu i dźwiganiu pacjentów. Z tego też względu osoba zatrudniona na tym stanowisku może odczuwać dolegliwości ze strony układu mięśniowo-szkieletowego. Jednocześnie praca wykonywana w pozycji stojącej z elementami chodzenia może być przyczyną zmęczenia oraz bólu nóg. Obecny stan zdrowia odwołującej nie pozwala jej zatem na wykonywanie takiej pracy. Jednocześnie wskazać należy, że pracy w zawodzie pielęgniarki, polegającej na wykonywaniu ciągłych czynności związanych z udzielaniem pomocy pacjentom nie można porównywać z wykonywaniem prostych i sporadycznych czynności życia codziennego, niewymagających zbytnich nakładów wysiłku fizycznego, do których należy m.in. jak to wskazuje organ rentowy, malowanie paznokci u stóp. Z opinii biegłych sądowych wynika również, że objawy związane ze schorzeniami natury ortopedycznej utrzymują się nawet pomimo leczenia odwołującej w ramach prewencji rentowej ZUS w postaci pobytu w sanatorium we wrześniu 2014 r. Opinie wydane przez ww. biegłych sądowych wskazały zatem, że istnieją przesłanki uzasadniające uznanie ubezpieczonej za osobę częściowo niezdolną do pracy, co tym samym podważyło opinię Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 08 czerwca 2015 r. oraz wydaną na jej podstawie decyzję organu rentowego z dnia 12 czerwca 2015 r., odmawiającą przyznania skarżącej dochodzonego przez nią świadczenia, od której odwołanie stanowi przedmiot niniejszego postępowania.

Opinie wydane przez biegłych sądowych z zakresu (...) i E. P. są wyczerpujące, a także zostały sporządzone w sposób jasny i logiczny oraz nie pozostawiają wątpliwości, co do dokładnego określenia stanu zdrowia odwołującej. Nie chcąc powielać w tym miejscu treści opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii, wskazać jedynie należy, że powołani w sprawie biegli ww. specjalności jednomyślnie stwierdzili, że odwołująca jest osobą częściowo niezdolną do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Podkreślić przy tym należy, że biegli – lekarze sądowi – specjaliści w swoich dziedzinach, posiadający stosowną wiedzę i doświadczenie, uwzględnili wszystkie okoliczności sprawy. Biegli przede wszystkim mieli na uwadze wszystkie schorzenia występujące u odwołującej, przebieg jej leczenia, poziom wykształcenia oraz dotychczas wykonywane zatrudnienie. Jednocześnie organ rentowy w żaden sposób nie wykazał, aby sporządzone opinie były wewnętrznie sprzeczne i niezgodne z ustalonym stanem faktycznym, ani też, że badania dokonane przez biegłych sądowych, zostały przeprowadzone w sposób nieprawidłowy i nie uwzględniały wszystkich okoliczności sprawy. Sąd podzielił wnioski i ustalenia zawarte w opiniach biegłych, jako fachowe i należycie uzasadnione oraz znajdujące potwierdzenie w załączonej do akt sprawy dokumentacji medycznej. Treść opinii biegłych nie została również podważona przez żadną ze stron postępowania złożeniem nowych dowodów, bądź zastrzeżeń merytorycznych, mogących mieć znacznie w sprawie. W ocenie Sądu Okręgowego brak było zatem podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego, w szczególności dopuszczenia dowodu z innego zespołu biegłych, gdyż odwołująca była badana przez biegłych, specjalistów z zakresu chorób u niej występujących. Biegli wykonali szereg specjalistycznych badań, przeanalizowali załączoną do akt sprawy dokumentację medyczną dotyczącą stanu zdrowia odwołującej, przebiegu jej leczenia i stopnia zaawansowania schorzeń, a także jej kwalifikacje zawodowe i uwzględniali rodzaj wykonywanej pracy. Z tych też względów, Sąd Okręgowy oddalił wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego ortopedy-traumatologa. Jednocześnie Sąd oddalił wniosek ubezpieczonej o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka A. K., albowiem świadek w odróżnieniu od biegłego sądowego nie legitymuje się specjalistyczną wiedzą medyczną wymaganą przy orzekaniu o niezdolności do pracy. Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowi wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie M. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 12 czerwca 2015 r., znak: I/10/(...) jest zasadne i jako takie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. (Dz. U z 2015 r. poz. 748 z późn. zm.) o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W treści wskazanej powyżej regulacji zostały określone warunki konieczne do powstania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Warunki te muszą być spełnione łącznie.

Niezdolność do pracy jest kategorią ubezpieczenia społecznego łączącą się z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu bez rokowania jej odzyskania po przekwalifikowaniu (art. 12 ustawy). Przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania, co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (art. 13 ust. 1 ustawy) (por. wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 28 stycznia 2004 roku, II UK 222/03). Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.

Przepis art. 12 powołanej wyżej ustawy rozróżnia dwa stopnie niezdolności do pracy - całkowitą i częściową. Zgodnie z ust. 3 ww. przepisu częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z kolei całkowita niezdolność do pracy polega na utracie zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Przesłanka niezdolności do jakiejkolwiek pracy odnosi się do każdego zatrudnienia w innych warunkach niż specjalnie stworzone na stanowiskach pracy odpowiednio przystosowanych do stopnia i charakteru naruszenia sprawności organizmu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 08 grudnia 2000 r., II UKN 134/00 i z dnia 07 września 1979 r., II URN 111/79).

Przechodząc do merytorycznej oceny zasadności złożonego przez ubezpieczoną M. C. odwołania wskazać należy, że zaskarżona decyzja organu rentowego jest nieprawidłowa, gdyż nie odpowiada rzeczywistemu stanowi rzeczy. W niniejszej sprawie, Sąd uwzględnił opinie wydane przez biegłych z zakresu ortopedii i traumatologii lek. M. G. (2) i lek. E. P. i uznał je za wyczerpujące, poddające wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonej w odniesieniu do jej możliwości zawodowych. Wskazać bowiem należy, że w przypadku odwołującej to właśnie schorzenia natury ortopedycznej mają decydujące znaczenie dla oceny jej zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Wnioski zawarte w przedmiotowych opiniach nie nasuwały wątpliwości, co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli są bowiem doświadczonymi specjalistami z wymienionych dziedzin medycyny, które odpowiadały głównym schorzeniom ubezpieczonej. Opinie wydali po zapoznaniu się ze wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczoną. W ocenie Sądu biegli rzeczowo uzasadnili swoje stanowisko odnośnie zdiagnozowanych u wnioskodawczyni schorzeń i ich wpływu na jej zdolność do pracy zgodną z posiadanymi kwalifikacjami oraz ostatnio wykonywaną pracą. Z obu opinii wynika bowiem, że stwierdzone schorzenia w postaci choroby zwyrodnieniowo-dyskopatycznej kręgosłupa z upośledzeniem sprawności i z objawami zespołu bólowego oraz zespołu bolesnego barku lewego i prawego powodują u odwołującej niezdolność do wykonywania prac, wymagających chodzenia, dłuższego stania, pochylania się, a przede wszystkim podnoszenia i dźwigania. Z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii i traumatologii jednoznacznie wynika, że wnioskodawczyni nie ma możliwości podjęcia pracy, którą dotychczas wykonywała (pracy pielęgniarki), jak również innej pracy fizycznej, która polegałaby na wykonywaniu analogicznych czynności, czy też pozostawaniu w wymuszonej pozycji ciała. Z tego też względu, w zakresie tych prac, schorzenia narządów układu ruchu czynią odwołującą częściowo niezdolną do pracy. Biegli zaznaczyli również, że z uwagi na możliwość przywrócenia sprawności organizmu odwołującej w drodze leczenia i rehabilitacji, jej niezdolność do pracy ma charakter okresowy. Zdaniem biegłych ww. specjalności, rodzaj i stopień nasilenia wyżej wymienionych schorzeń powoduje u odwołującej częściową, okresową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Uwzględniając powyższe, Sąd Okręgowy oparł swe rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie na podstawie opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii i traumatologii lek. M. G. (2) i lek. E. P., ocenionych pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomem wiedzy biegłych, a także sposobem motywowania oraz stopniem stanowczości wyrażonych w nich wniosków. Jednocześnie, mając na uwadze, że okoliczności sporne zostały w sprawie dostatecznie wyjaśnione, Sąd Okręgowy oddalił wniosek dowodowy organu rentowego o dopuszczenie w sprawie dowodu z opinii innego biegłego sądowego ortopedy, uznając, że nie wniosłoby to nic nowego do sprawy, zmierzając jedynie do przewlekłości postępowania. Wydane w sprawie opinie są wyczerpujące i wyjaśniają wszystkie kwestie sporne w sposób pełny, powołując się na rzeczowe, konkretne i przekonujące argumenty. W tym miejscu należy jedynie zauważyć, iż w orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, że potrzeba powołania innego (kolejnego) biegłego (biegłych) powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej (złożonych) opinii. Jeżeli więc opinia biegłego jest przekonująca i zupełna dla sądu, który swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił, to fakt, iż opinia taka jest niepełna dla stron procesowych, nie jest przesłanką dopuszczenia w sprawie kolejnej opinii (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 06 maja 2009r., II CSK 642/08, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 06 czerwca 2012 r., I UK 113/12). W judykaturze od dawna utrwalony jest także pogląd, że jeżeli sąd uzyskał od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania, to nie ma potrzeby żądania ponowienia lub uzupełnienia tego dowodu (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1999 roku, II UKN 96/99).

Z tych też względów, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 12 czerwca 2015r., znak: I/10/(...), w ten sposób, że przyznał odwołującej M. C. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 01 kwietnia 2015r., tj. od miesiąca, w którym został złożony wniosek o przyznanie prawa do świadczenia rentowego do dnia 19 lutego 2018 r., zgodnie ze wskazaniami biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii lek. E. P..

Zarządzenie: (...)