Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 maja 2016 roku

Sąd Rejonowy w Sandomierzu Wydział IV Pracy w składzie:

Przewodnicząca: SSR Anna Baran

Ławnicy: -------------------

Protokolant: staż. Anna Ostrowska

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2016 roku w Sandomierzu

sprawy z powództwa (...)

przeciwko Przedsiębiorstwu (...) sp. z o.o.

o sprostowanie protokołu powypadkowego

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powódki L. (...) na rzecz pozwanego Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. w S. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem kosztów procesu;

III.  odstępuje od obciążenia powódki kosztami sądowymi za pierwszą instancję.

Sygn. akt IV P 49/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 maja 2016r.

Powódka L. W. w pozwie przeciwko Przedsiębiorstwu (...) sp. z o.o. wniesionym do Sądu Rejonowego w Sandomierzu w dniu 10 lutego 2015r. domagał się ustalenie i sprostowania treści protokołu nr (...) ustalającego okoliczności i przyczyny wypadku przy pracy sporządzonego i zatwierdzonego w dniu 25 maja 2010r. przez zespół ds. zbadania przyczyn i okoliczności wypadku pracownika K. W. zaistniałego w dniu 12 maja 2010r. w miejscu pracy w taki sposób, aby ustalić, że zawał serca jakiego doznał pracownik K. W. spełnia przesłanki wypadku przy pracy.

Na uzasadnienie swojego żądania powódka podniosła, że ustalenia zawarte w protokole powypadkowym są nietrafne, albowiem przyczynę śmierci męża powódki K. W. stanowi okoliczność zewnętrzna, a mianowicie wykonywanie ciężkiej pracy polegającej na obsłudze kosiarki spalinowej. Powódka podniosła również, że jej mąż był zatrudniony na stanowisku maszynisty pomp i kierowcy i został dopuszczony przez lekarza medycyny do pracy na tym stanowisku. Brak jest natomiast zaświadczenia lekarskiego o dopuszczeniu zmarłego do pracy na stanowisku operatora kosiarki spalinowej zaś w dniu 12 maja 2010r. mąż powódki obsługiwał kosiarkę spalinową a oprócz tego dozorował pracę urządzeń na terenie oczyszczalni ścieków oraz wykonywał prace porządkowe. Powódka podniosła również, że zmarły nigdy wcześniej nie chorował, nie leczył się na serce ani też na żadne inne choroby; w tym układu krążenia. (pozew k. 2-5)

Pozwany Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Pozwany podniósł, że w całości podtrzymuje ustalenia zawarte w protokole powypadkowym i zakwestionował, aby przyczynę śmierci K. W. stanowiły okoliczności zewnętrzne; w szczególności zaś nadmierne obciążenie pracą. Zmarły w dniu 12 maja 2010r. pracował na drugiej zamianie i w godzinach od 17.30 do 19.00;
z przerwami; wykonywał prace porządkowe. Z kolei w dniu 11 maja 2010r. zmarły również pracował na drugiej zmianie zaś wcześniej korzystał z trzech dni wolnych od pracy. Praca wykonywana przez zmarłego nie wymagała legitymowania się zaświadczeniem lekarskim o dopuszczeniu do pracy na stanowisku operatora kosy spalinowej, albowiem dopuszczenie do pracy na stanowisku kierowca - maszynista pomp obejmuje również prace porządkowe. (k.13)

W sprawie tej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. W. był zatrudniony w pozwanym zakładzie pracy od 13 marca 1990r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy. Zmarły świadczył prace na stanowisku maszynista pomp, kierowca zaś do jego obowiązków należało również utrzymywanie należytego porządku i czystości oraz sprawności obiektów, placów i urządzeń pracujących na przepompowni; utrzymanie w stałej gotowości sprzętu przeciwpożarowego. Zmarły legitymował się orzeczeniem lekarskim z dnia 11 lutego 2010r. o zdolności do wykonywania pracy na stanowisku kierowca, maszynista pomp wydanym na okres do dnia 11 lutego 2013r. Do obowiązków zmarłego na tym stanowisku pracy należało m.in. dokonywanie kontroli wszystkich przepompowni powierzonym samochodem, utrzymywanie należytego porządku i czystości oraz utrzymanie sprawności obiektów, placów i urządzeń pracujących na przepompowni, utrzymanie w stałej gotowości sprzętu przeciwpożarowego oraz wykonywanie innych prac zleconych przez bezpośredniego przełożonego.

K. W. w dniu 12 maja 2010r. rozpoczął pracę od godziny 14.00. Zmarły pracował na drugiej zmianie wraz z P. C. oraz J. R. (1). Od godziny 17.30 do 19.00 zmarły wraz z P. C. kosili trawę na terenie oczyszczalni ścieków na obszarze ok. 5 arów. Pracownicy dokańczali koszenie trawy pozostałej po uprzednim koszeniu ciągnikiem z kosiarką. Przy wykonywaniu tej czynności posługiwali się ręcznymi kosami spalinowymi przewieszonymi na pasku przez plecy o wadze ok. 6 kg. Pracownicy pozwanego już wcześniej wykonywali tego rodzaju prace porządkowe, albowiem w pozwanym zakładzie pracy nie było takiego zapotrzebowania na pracę kierowców tudzież zatrudnionych na innych stanowiskach pracy, aby przez cały dzień wykonywali tylko obowiązki związane typowo ze swoim stanowiskiem pracy. Dokończenia koszenia trawy nie było żadną pilną czynności, pracownicy wykonywali ją w spokoju i bez pośpiechu zaś w jej trakcie robili przerwy.
W trakcie pracy K. W. nie narzekał na zmęczenie czy złe samopoczucie ani też nie skarżył się na jakiekolwiek inne dolegliwości Po zakończeniu tej pracy, dokonali przeglądu urządzeń na oczyszczalni ścieków zaś następnie przyszli do pomieszczeń socjalnych, aby przygotować posiłek. Obaj się umyli i wówczas K. W. stwierdził, że się źle czuje; poszedł do ubikacji i zaczął wymiotować. P. C. wyszedł na chwilę z łazienki, ale zaraz wrócił i zastał kolegę nieprzytomnego. Wraz z J. R. (1) wynieśli go z tego pomieszczenia i wezwali pogotowie. Zmarły był reanimowany przez około godzinę zaś następnie został przewieziony do szpitala. W trakcie pobytu w szpitalu zdiagnozowano u niego nagłe zatrzymanie krążenia w mechanizmie migotania komór zaś po wykonaniu EKG stwierdzono u niego cechy świeżego zawału ściany przedniej serca. W trakcie hospitalizacji u pacjenta wykonano koronografię, w którym to badaniu uwidoczniono u niego całkowite zamknięcie tętnicy wieńcowej zstępującej przedniej (LAD) w odcinku proksymalnym. Dodatkowo stwierdzono również: zwężenie światła pnia lewej tętnicy wieńcowej (LM) w odcinku środkowym o ok.40-50% (ekscentryczna stercząca blaszka miażdżycowa lub podgięcie wymagające dalszej diagnostyki), zmiany przyścienne do 40% w odcinku środkowym w tętnicy okalającej (Cx), przyścienną skrzeplinę nieupośledzającą przepływu w odcinku proksymalnym tętnicy tępego brzegu. W przedmiotowym badaniu nie stwierdzono natomiast zmian w prawej tętnicy wieńcowej ( (...)). W trakcie tego badania jednoczasowo została wykonana angioplastyka tętnicy wieńcowej zstępującej przedniej (LAD), odessano skrzeplinę, implantowano dwa stenty (...) w odcinku proksymalnym i środkowym z bardzo dobrym efektem angiograficznym, albowiem uzyskano rekanalizację naczynia. Pacjent po tym zabiegu został przekazany na Oddział Intensywnej Terapii i Anestezjologii w stanie ciężkim (wstrząs kardiogenny, niewydolność oddechowa, obrzęk płuc, śpiączka). Po uzyskaniu stabilizacji układu krążenia pacjent pozostawał głęboko nieprzytomny, obserwowano objawy uszkodzenia mózgowia poniedokrwienne, nie zaobserwowano poprawy reaktywności neurologicznej. Natomiast w echu serca obserwowano akinezę z dyskinezą przegrody i akinezę ściany przedniej. W dniu 15 maja 2010r. w godzinach popołudniowych u pacjenta wystąpiło nagłe zatrzymanie krążenia w mechanizmie asystolii, które skutkowało jego zgonem. Przyczyna zawału mięśnia sercowego u K. W. miała charakter endogenny (wewnętrzny) tkwiący w organizmie poszkodowanego. Wyniki badania koronagraficznego wykazały zamiany w naczyniach wieńcowych będące endogenną przyczyną zawału serca u zmarłego.Z. w naczyniach wieńcowych (blaszki miażdżycowe) inicjują bowiem proces wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, który prowadzi do wytworzenia skrzepliny upośledzającej przepływ w naczyniu wieńcowym i niedokrwienia mięśnia sercowego (zawał).

W dniu 25 maja 2010r. został sporządzony protokół z ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku. Stwierdzono w nim, że zaistniałe zdarzenie nie było wypadkiem przy pracy ze względu na brak przyczyny zewnętrznej. Protokół w dniu 26 maja 2010r. został zatwierdzony przez pracodawcę.

K. W. przed swoją śmiercią korzystał z usług Przychodni (...) w S. (w latach 1994-2010) oraz Prywatnego Gabinetu Lekarskiego lek. med. J. G. (w 2005 i 2009 roku). Zmarły nie leczył się z powodu chorób przewlekłych, nie skarżył się również na swoje zdrowie, był natomiast uzależniony od tytoniu; palił od 10 do 20 papierosów na dzień.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

protokołu nr (...) o ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy k. 25- 33, karty informacyjnej leczenia szpitalnego K. W. k. 35-37, historii choroby K. W. k. 40 - 56, dokumentacji medycznej Przychodni (...) k. 72, opinii Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. k. 77-78, umów o pracę K. W. i zakresu obowiązków w części (...) akt osobowych, zeznań (...) k. 103, zeznań R. G. k. 74, zeznań T. Ś. k. 66, zeznań W. P. k. 66 - k.67, zeznań A. Ż. k. 67, zeznań J. R. (2) k. 68.

W sprawie tej Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (j.t. Dz.U. 2015. 1242) za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Zewnętrzną przyczyną sprawczą wypadku przy pracy może być każdy czynnik pochodzący spoza organizmu poszkodowanego, zdolny - w istniejących warunkach - wywołać szkodliwe skutki, w tym także pogorszyć stan zdrowia pracownika dotkniętego już schorzeniem samoistnym.

W niniejszej sprawie przyczyną śmierci K. W. był zawał serca spowodowany przyczyną endogenną wynikającą ze zmian w naczyniach wieńcowych. Okoliczności tej dowodzi jasna i kategoryczna opinia Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K., którą Sąd w pełni podziela. Przedmiotowa opinia zawiera odpowiedzi na wszystkie pytania postawione przez Sąd zaś zawarte w niej wnioski zostały wydane po wnikliwej analizie dokumentacji medycznej K. W. i warunków świadczenia pracy w dniu 12 maja 2010r. oraz poparte wyczerpującą i obszerną argumentacją. Takie cechy przedmiotowej opinii - w ocenie Sądu - czynią zbytecznym dopuszczenie dowodu z opinii innego ośrodka, a mianowicie (...) Ośrodka (...) w K., o co wnioskowała strona powodowa. Zarzuty podniesione we wniosku o dopuszczenie kolejnego dowodu z opinii biegłego - w ocenie Sądu - nie są zasadne, albowiem absolutnie nie można przyjąć, aby biegła nie zapoznała się z dokumentacją medyczną zmarłego czy nie odniosła się do warunków świadczenia przez niego pracy w dniu 12 maja 2010r. Te wszystkie okoliczności zostały uwzględnione przy formułowaniu wniosków opinii zaś dowodzi tego treść przedmiotowego dokumentu. Samo zaś niezadowolenie strony z treści opinii i oceny przedstawionej przez biegłych nie uzasadnia potrzeby dopuszczenia przez sąd dowodu z opinii innych biegłych. (OSN z dnia 6 maja 2009r., II CSK 642/08)

Odnośnie przyczyny zgonu poszkodowanego stwierdzić należy, że nie można z góry wykluczyć zasadności uznania zawału serca za wypadek przy pracy, pod warunkiem jednakże stwierdzenia, że zdarzenie to nastąpiło w związku z pracą, na skutek przyczyny zewnętrznej w znaczeniu nadanym temu pojęciu w ustawie wypadkowej. Zawał serca jest wykładnikiem przyczyn istniejących w samym organizmie człowieka, łączących się z jego stanem zdrowia, predyspozycjami ustrojowymi i właściwościami wewnętrznymi. Są to, więc przyczyny wewnętrzne. Przy istnieniu tych przyczyn do wystąpienia zawału serca mogą też doprowadzić przyczyny zewnętrzne. Przy takim zaś zbiegu przyczyn wywołujących zawał, do uznania tego zdarzenia za wypadek przy pracy, istotne znaczenie ma rodzaj przyczyny zewnętrznej i jej rola w wystąpieniu zawału. (OSA w S. z dnia 18 kwietnia 2013r., III AUa 909/123) Kwalifikacja zawału serca jako wypadku przy pracy jest rezultatem oceny materiału dowodowego i ustaleń faktycznych w każdej konkretnej sprawie. (OSN z dnia 15 marca 2004 r. II UK 381/03)

W świetle materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie - w ocenie Sądu - nie można przyjąć, aby przyczyną zewnętrzną zawału serca poszkodowanego stanowiły warunki, w jakich świadczył pracę w dniu 12 maja 2010r. Z zeznań świadków, którzy współ z poszkodowanym świadczyli pracę w tym samym dniu jednoznacznie wynika, że tego rodzaju prace wykonywali już wcześniej zaś zachowanie K. W. nie odbiegało od jego zwykłego normalnego zachowania. Poszkodowany nie narzekał na warunki pracy, nie skarżył się na złe samopoczucie podczas koszenia trawy, nikomu nie zgłaszał żadnych dolegliwości. W ocenie żadnego ze świadków tego rodzaju praca nie stanowiła nadmiernego wysiłku i tej oceny nie sposób nie podzielić mając na względzie zwykłe zasady doświadczenia zawodowego i logicznego rozumowania. Podkreślić należy, że praca wykonywana przez poszkodowanego w dniu 12 maja 2010r. nie polegała wszak na koszeniu całego obszaru, lecz na dokańczaniu koszenia tych resztek trawy, które pozostały po wcześniejszym koszeniu ciągnikiem i jak to obrazowo ujął świadek J. R. (3) „to nie jest ciężka praca, to jest taka kosmetyka” (k.68). Nie można również przyjąć, aby nadmierny wysiłek przy wykonywaniu przedmiotowej pracy był związany z użyciem kos spalinowej, albowiem waga tego urządzenia nie była duża skoro zamykała się w liczbie niespełna 6 kg. Praca ta nie trwała również długo, albowiem nie była przecież wykonywana przez całą dniówkę roboczą, lecz przez niespełna 2,5 godziny. Nie była to również praca dodatkowa, wykonywana obok obowiązków związanych ze stanowiskiem pracy maszynisty pomp / kierowcy, lecz praca ściśle związana z obowiązkami na tym stanowisku pracy. Nie można również przyjąć, aby poszkodowany był nadmiernie obciążony pracą kierowcy czy maszynisty pomp skoro z zeznań jego przełożonego wynika, że w pozwanym zakładzie nie było takiego zapotrzebowania na pracę na tych stanowiskach, aby wypełnić całą dniówkę roboczą pracowników. Należy również zauważyć, że skierowanie poszkodowanego do wykonywania koszenia trawy nie wykraczało poza zakres jego czynności, albowiem z treści przedmiotowego dokumentu wynikało, że do obowiązków zmarłego należało również wykonywanie prac porządkowych. Uszczerbek na zdrowiu pracownika spowodowany czynnikiem samoistnym może natomiast stanowić wypadek przy pracy, jeżeli został wywołany nadmiernym w okolicznościach danego wypadku wysiłkiem lub stresem. Nadmierny wysiłek (stres) powinien być oceniany przy uwzględnieniu indywidualnych właściwości pracownika (stanu jego zdrowia, sprawności ustroju) i okoliczności, w jakich wykonywana jest praca. Generalnie wykonywanie zwykłych czynności (normalny wysiłek, normalne przeżycia psychiczne) przez pracownika nie może być uznane za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy. Musi zatem nastąpić szczególna (nadzwyczajna) okoliczność w przebiegu pracy, aby czynnik samoistny pochodzący z wnętrza organizmu pracownika mógł być uznany za skutek przyczyny zewnętrznej. Może to być szczególny (nadmierny, wyjątkowy) wysiłek fizyczny, wykonywanie pracy przez pracownika przemęczonego jej dotychczasową intensywnością i rozmiarem albo bez odpoczynku przez dłuższy czas, nakazanie przez pracodawcę pracy bez uwzględnienia treści zaświadczenia zawierającego przeciwwskazanie do jej wykonywania, szczególne (nadzwyczajne, nietypowe) przeżycie wewnętrzne (stres, uraz psychiczny) w postaci emocji o znacznym nasileniu powstałe wskutek okoliczności nietypowych dla normalnych stosunków pracowniczych. Oznacza to, że co do zasady wykonywanie zwykłych (typowych, normalnych), choćby stresujących lub wymagających dużego wysiłku fizycznego, czynności (obowiązków) przez pracownika, nie może być uznane za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy, gdyż sama praca nie może stanowić zewnętrznej przyczyny w rozumieniu definicji wypadku przy pracy, ale może nią być dopiero określona nadzwyczajna sytuacja związana z tą pracą, która staje się współdziałającą przyczyną zewnętrzną. (OSA w G. z dnia 4 listopada 2015r. III AUa 863/15, LEX nr 1934492)

Podkreślić również należy, że sam brak zaświadczenia lekarskiego o dopuszczeniu poszkodowanego do obsługi kosy spalinowej nie określa charakteru zaistniałego zdarzenia jako wypadku przy pracy zaś w realiach niniejszej sprawy, z uwagi na zakres obowiązków zmarłego, nie ma istotnego znaczenia. Samo wydanie błędnego lub niepełnego orzeczenia o zdolności do wykonywania pracy na danym stanowisku co do zasady nie może być uznane za przyczynę zewnętrzną wypadku przy pracy, o której mowa w art. 3 ustawy z 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Jedynie w zupełnie wyjątkowych wypadkach, gdy orzeczenie lekarskie jest oczywiście błędne lub gdy badań wcale nie prowadzono, a pracownik nie powinien w ogóle wykonywać danego rodzaju pracy ze względu na stan zdrowia, błąd w tym orzeczeniu lub jego brak może być potraktowany jako przyczyna dopuszczenia do bezwzględnie zabronionej danemu pracownikowi pracy. (OSN z dnia 9 grudnia 2015r., I UK 22/15, LEX nr 1940047) Twierdzenia strony powodowej o nadmiernym wysiłku związanym z wykonywaniem tej czynności nie korelują nadto z zeznaniami (...), która przecież przedstawiła męża jako silnego mężczyznę, który nigdy nie narzekał na zdrowie. Zasadnie również należy przyjąć, że taką czynność jak koszenie trawy, poszkodowany wykonywał również u siebie, skoro mieszkał na wsi i prowadził gospodarstwo rolne. Takie czynności wykonują zresztą wszyscy właściciele zabudowanych nieruchomości i zasady doświadczenia życiowego wskazują, że praca związana z koszeniem trawy nie jest ani szczególnie ciężka ani szczególnie uciążliwa; zwłaszcza gdy jest wykonywana przy użyciu nowoczesnego sprzętu; tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie.

Podsumowując powyższe rozważania stwierdzić należy, że materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie nie uzasadnia wniosku, aby przyczyną lub współprzyczyną zgonu poszkodowanego była okoliczność o charakterze zewnętrznym związana z warunkami świadczenia pracy w dniu 12 maja 2010r. tudzież w daniach poprzedzających te datę. Poszkodowany był dotknięty chorobą samoistną, której pierwszym i niestety tragicznym w skutkach objawem był zawał serca. Schorzenie, którym dotknięty był poszkodowany - jak wynika z opinii Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. - może przebiegać bez charakterystycznych dolegliwości zaś pierwszym objawem tego schorzenia może być zawał serca. Ten mechanizm przebiegu schorzenia wystąpił u poszkodowanego zaś dowodzą tego zeznania świadków jak też analiza dokumentacji medycznej poszkodowanego oraz opinia Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K., albowiem z tych dowodów jednoznacznie wynika, że zdarzenie miało przebieg nagły, ale wynikło z istotnego schorzenia wewnętrznego trapiącego organizm zmarłego i zagrażającego jego zdrowiu i życiu, bez oddziaływania warunków środowiska pracy.

W tym zaś stanie rzeczy i mając na względzie powyższe Sąd oddalił powództwo jako niezasadne, o czym orzekł w pkt. I sentencji wyroku na podstawie art. 189 k.p.c.

Z kolei w pkt. II Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 120 zł tytułem kosztów procesu, o czym orzekł na podstawie art. 98§1 i §2 k.p.c. w zw.
z art. § 11 ust.1 pkt.4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (j.t. Dz.U. 2013.490 z późn.zm.) w zw. z §22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804). Skoro powódka przegrała sprawę w całości to zgodnie z ogólną zasadą odpowiedzialności za wynik procesu jest obowiązana zwrócić koszty procesu poniesione przez stronę pozwaną; w tym również koszty zastępstwa procesowego.

Natomiast w pkt. III wyroku Sąd - mając na względzie ciężką sytuację finansową powódki - odstąpił od jej obciążenia kosztami sądowymi za pierwszą instancję (wydatkami na opinię biegłego), o czym orzekł na podstawie art. 97 w zw. z. art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t. Dz.U.2016. 623 z późn. zm.) w zw. z art. 102 k.p.c.

Sędzia:

ZARZĄDZENIE

1.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki stron na adres zamieszkania;

2.  odnotować w kontrolce uzasadnień sędziego;

3.  akta przedstawić sędziemu po wpłynięciu apelacji lub po upływie 14 dni od dnia doręczenia powódce odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem celem wydania zarządzeń wykonawczych.