Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 kwietnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach XII Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 06 kwietnia 2016 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa M. R.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej (...) SA w W. na rzecz powoda M. R. kwotę 148.000 zł (sto czterdzieści osiem tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie płatności od kwot:

- 30.000 zł od dnia 21 września 2011r. do dnia zapłaty,

- 50.000 zł od dnia 10 marca 2016r. do dnia zapłaty,

- 68.000 zł od dnia 10 marca 2016r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.766,64 zł (trzy tysiące siedemset sześćdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie płatności od dnia 10 marca 2016r. do dnia zapłaty;

3.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda rentę w wysokości 470,83 zł (czterysta siedemdziesiąt złotych osiemdziesiąt trzy grosze) miesięcznie płatną za okres od listopada 2013r. do lutego 2014r. do 10-tego dnia każdego miesiąca w tymże okresie wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie płatności w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

4.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda rentę w wysokości 462,54 zł (czterysta sześćdziesiąt dwa złote pięćdziesiąt cztery grosze) miesięcznie płatną za okres od marca 2014r. do lutego 2015r. do 10-tego dnia każdego miesiąca w tymże okresie wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie płatności w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

5.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda rentę w wysokości 440,97 zł (czterysta czterdzieści złotych dziewięćdziesiąt siedem groszy) miesięcznie płatną począwszy od marca 2015r. do 10-tego dnia każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie płatności w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

6.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 676,02 zł (sześćset siedemdziesiąt złotych dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie płatności od dnia 30 października 2012r.;

7.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 12.606,04 zł (dwanaście tysięcy sześćset sześć złotych cztery grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie płatności od kwot:

- 668,93 zł (sześćset sześćdziesiąt osiem złotych dziewięćdziesiąt trzy grosze) od dnia 30 października 2012r.,

- 699,68 zł (sześćset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych sześćdziesiąt osiem groszy) od dnia 10 marca 2016r.,

- 11.237,43 zł (jedenaście tysięcy dwieście trzydzieści siedem złotych czterdzieści trzy grosze) od dnia 27 listopada 2015r.;

8.  umarza postępowanie w zakresie żądania zasądzenia kwoty 40.795,20 zł (czterdzieści tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) z odsetkami od tej kwoty;

9.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

10.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.164,91 zł (cztery tysiące sto sześćdziesiąt cztery złote dziewięćdziesiąt jeden groszy) z tytułu kosztów procesu ;

11.  nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 9.770,97 zł (dziewięć tysięcy siedemset siedemdziesiąt złotych dziewięćdziesiąt siedem groszy) z tytułu kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 06 kwietnia 2016r.

Powód M. R. pozwem nadanym dnia 03 kwietnia 2012r. /k. 2-119 akt/ do Sądu Rejonowego w Z. domagał się zasądzenia od pozwanej (...) SA w W. kwot 30.000 zł, 668,93 zł i 676,02 zł. W uzasadnieniu podał, iż kwoty te dochodzone są w związku z obrażeniami ciała, jakich doznał wskutek wypadku
z dnia 09 maja 2011r., którego sprawca był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej OC posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanej.

Postanowieniem z dnia 06 lipca 2015r. sprawa, na skutek kolejnej zmiany żądania powoda, została przekazana do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w G., do którego wpłynęła w dniu 25 września 2015r. /k. 603 akt/.

Precyzując swoje żądanie - łącznie pismami z dnia 16 czerwca 2015r., 09 listopada 2015r. i 17 lutego 2016r. /k. 581-585, k. 610-612 i k. 709-710 akt/ - powód wniósł
o zasądzenie od pozwanej (...) SA w W., będącej następcą prawnym (...) SA w W., na swoją rzecz:

1.  kwoty 148.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku z wypadkiem
z dnia 09 maja 2011r. wraz z odsetkami ustawowymi do dnia 31 grudnia 2015r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. od kwot:

- 30.000 zł od dnia 21 września 2011r. do dnia zapłaty,

- 50.000 zł od dnia doręczenia przez Sąd pozwanej odpisu pisma powoda z dnia 12 września 2013r. do dnia zapłaty,

- 68.000 zł od dnia doręczenia przez Sąd pozwanej odpisu pisma powoda z dnia 16 czerwca 2015r. do dnia zapłaty,

2.  kwoty 45.328 zł tytułem odszkodowania za utracony dochód liczonego za okres od dnia 01 listopada 2012r. do dnia 31 października 2013r. wraz z odsetkami ustawowymi do dnia 31 grudnia 2015r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. liczonymi od dnia doręczenia przez Sąd pozwanej odpisu pisma powoda z dnia 19 listopada 2013r. do dnia zapłaty;

3.  renty wyrównawczej w wysokości 470,83 zł miesięcznie począwszy od listopada 2013r. płatnej do 10-tego dnia każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi do dnia 31 grudnia 2015r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. za uchybienie terminowi płatności którejkolwiek z rat;

4.  kwoty 668,93 zł z tytułu poniesionych kosztów leczenia powypadkowego wraz
z odsetkami ustawowymi do dnia 31 grudnia 2015r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty;

5.  kwoty 676,02 zł z tytułu poniesionych kosztów dojazdu związanych z wypadkiem wraz
z odsetkami ustawowymi do dnia 31 grudnia 2015r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty;

6.  kwoty 699,68 zł z tytułu poniesionych kosztów leczenia powypadkowego wraz
z odsetkami ustawowymi do dnia 31 grudnia 2015r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. liczonymi od dnia doręczenia przez Sąd pozwanej pisma z dnia 19 listopada 2013r. do dnia zapłaty;

7.  kwoty 11.237,43 zł z tytułu poniesionych kosztów leczenia powypadkowego wraz
z odsetkami ustawowymi do dnia 31 grudnia 2015r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. liczonymi od dnia doręczenia przez Sąd pozwanej pisma z dnia 10 listopada 2015r. do dnia zapłaty.

Wniósł też o zasądzenie kosztów procesu według spisu kosztów /k. 721-722, 723 akt/.

Zarządzeniem z dnia 05 listopada 2015r. /k. 605 akt/ prawomocnym z dniem 20 listopada 2015r., zwrócono pozew w zakresie żądania ustalenia odpowiedzialności pozwanej za skutki zdarzenia z dnia 09 maja 2011r. mogące powstać w przyszłości zgłoszonego pismem
z dnia 16 czerwca 2015r. (pkt. 7 tego pisma – k. 583 akt).

Pismo z dnia 09 listopada 2015r., które wpłynęło do Sądu w dniu 13 listopada 2015r. zostało doręczone przez Sąd pełnomocnikowi pozwanej w dniu 26 listopada 2015r. /EPO/.

Pisma z dnia 12 września 2013r., 19 listopada 2013r., 16 czerwca 2015r. i 16 grudnia 2015r. zostały doręczone pełnomocnikowi pozwanej przez Sąd w dniu 09 marca 2016r. /EPO/.

Pozwana (...) SA w W., a następnie jej następca prawny (...) SA w W., w odpowiedzi na pozew wniosły o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów zastępstwa procesowego /k. 159 – 160 akt/. Pozwana zarzuciła, że wypłacono powodowi kwotę 8.000 zł tytułem zadośćuczynienia i 4.800 zł z tytułu zwrotu kosztów opieki osób trzecich, a wypłacone mu zadośćuczynienie obejmuje również wszelkie krzywdy dające się przewidzieć w przyszłości. Podniosła, że wysokość odszkodowania nie została udowodniona.

Na rozprawie w dniu 06 kwietnia 2016r. powód cofnął pozew w części obejmującej odszkodowanie za utracony dochód liczony za okres od dnia 01 listopada 2012r. do dnia 31 października 2013r. ponad kwotę 4.532,80 zł ze zrzeczeniem się roszczenia /k. 724 akt/.

Sąd ustalił:

W dniu 09 maja 2011r. M. J. kierując samochodem osobowym marki V. nr rej. (...) naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie zachowując szczególnej ostrożności podczas skręcania w lewo nie ustąpiła pierwszeństwa jadącemu z kierunku przeciwnego na wprost M. R. kierującemu motocyklem marki H., czym doprowadziła do zderzenia się tych pojazdów, w następstwie czego powód doznał obrażeń ciała /wyrok Sądu Rejonowego w Bytomiu z dnia 17 listopada 2001r.– k. 180-181, notatka urzędowa – k. 18 akt/.

M. J. będąc sprawcą wypadku posiadała ubezpieczenie typu OC u poprzednika prawnego pozwanej (...) SA w W. /okoliczność bezsporna/.

Na skutek wypadku powód doznał złamania wieloodłamowego trzonu kości ramiennej lewej, złamania kości piszczelowej, rany płatowej podudzia lewego oraz wielomiejscowego otarcia naskórka. W dniach 09-17 maja 2011r. przebywał na Oddziale Chirurgii Urazowo - Ortopedycznej Szpitala Miejskiego w Z., gdzie był operowany w dniu 09 maja 2009r. Dokonano wówczas zespolenia techniką MIPO złamania trzonu kości piszczelowej płytą LCP. W dniu 13 maja 2011r. wykonano kolejny zabieg w postaci otwartej repozycji i zespolenia kości ramiennej lewej płytą 9-otworową LCP, sześcioma śrubami stabilizującymi
i przeszczepami allogennymi mrożonymi. Wypisano powoda z zakazem obciążania kończyny dolnej lewej. Zalecono pozostawanie pod stałą kontrolą poradni ortopedycznej.

Ponownie na tym samym oddziale powód przebywał w dniach 01-16 sierpnia 2011r., gdzie rozpoznano u niego staw rzekomy kości ramiennej lewej. Wykonano wówczas dwukrotnie zabiegi operacyjne. Usunięto materiał zespalający, wycięto staw rzekomy, dokonano zespolenia płytą LPC, przeszczepiono kość gąbczastą. Nakazano pozostawanie pod kontrolą poradni ortopedycznej i przyjmowanie leków.

/dokumentacja leczenia powoda – k. 184-233 akt/

Powód wskutek wypadku doznał także ograniczenia ruchomości stawów, zaburzenia chodu w postaci utykania, deficytu mięśnia brzuchatego łydki, rozległych bliznowców ramienia lewego i podudzia lewego /orzeczenie lekarskie – k. 234-237 akt/.

Bezpośrednio po wypadku powód miał problem z czynnościami codziennymi, cały czas leżał. Miał założony opatrunek gipsowy na ręce i klatce piersiowej. Wymagał noszenia go do łazienki, mycia, co trwało około miesiąca. Na zmianę pomagali mu jego matka, ojciec
i brat. Po zdjęciu gipsu powód wymagał pomocy przy chodzeniu, gdyż nie był sam w stanie chodzić nawet o kulach. Jego stan psychiczny był bardzo zły, mało mówił, nie chciał odwiedzin, nie przyjmował gości, cały czas zażywał leki przeciwbólowe i nasenne. Miał problemy ze snem. Czuł się niezręcznie będąc uzależnionym od pomocy innych osób.
W miarę samodzielny stał się około pół roku po wypadku. W związku z wypadkiem nie ukończył płatnych zaocznych studiów inżynierskich. Przed wypadkiem wraz z ojcem i bratem rozpoczął samodzielną budowę domu. Budowa wskutek wypadku została przerwana gdyż pieniądze jego rodzice wydawali na leczenie powoda i czas poświęcali opiece nad nim,
a powodowi znacznie zmniejszyły się dochody.

Powód w szpitalu był regularnie odwiedzany przez swoją najbliższą rodzinę. Po opuszczeniu szpitala był wożony do poradni raz w miesiącu. Po zdjęciu gipsu codziennie korzystał z rehabilitacji, przy szpitalu, gdzie był wożony przez członków rodziny, 3 lub cztery raz wieziono go do G. na wezwanie ZUS.

/zeznania świadka T. R. – k. 171v.- 172 akt/

Powód z powodu wypadku musiał zrezygnować z pracy, kontaktów ze znajomymi, jazdy samochodem i na motorze, przed wypadkiem był osobą aktywną /zeznania świadka Ł. R. – k. 172 akt/

Obrażenia powoda wiązały się z dolegliwościami bólowymi o bardzo dużym nasileniu. Powikłane leczenie i brak zrostu kości wiązało się u powoda z uszczerbkiem na zdrowiu ocenianym dwa lata po wypadku na 45 % w oparciu o Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (tekst jednol. Dz.U. z 2013r., poz. 954)

/opinia biegłego T. G. – k. 359-365, 397-398 akt, opinia biegłego Z. K. – k. 426-430, 483-484 akt/

Po wypadku powód odczuwał przez 3-4 miesiące ciągłe bóle ręki, nogi i kręgosłupa. Był załamany, miał myśli samobójcze. Miał do zdania ostatni egzamin, dokończenie pracy dyplomowej i obronę, czego na skutek wypadku już nie zrobił. Zamierzał skończyć studia
i wyjechać do pracy za granicą, czego nie zrealizował. Wcześniej miał dobry kontakt ze znajomymi, razem wyjeżdżali w góry, teraz nie mają wspólnych tematów. Po pierwszej operacji został zakażony gronkowcem, co leczono antybiotykami około 3 tygodni. Od momentu wypadku stale się leczy.

/zeznania powoda– k. 172v.-173 akt/

W okresie od 11 marca 2014r. do 14 marca 2014r. powód był ponownie hospitalizowany w Szpitalu Miejskim w Z., gdzie rozpoznano u niego podejrzenie braku zrostu kości ramiennej lewej i destabilizację zespolenia. Powoda wypisano ze szpitala na jego żądanie.

/karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 520 - 521akt/

W okresie 18 sierpnia 2015r. do 20 sierpnia 2015r. powód był hospitalizowany
w (...) sp. z o.o. w Z., gdzie stwierdzono stan po złamaniu ramienia lewego, destabilizację zespolenia i wytworzenie stawu rzekomego. W czasie przeprowadzonej operacji zastosowano u powoda dekortykację sposobem Judet-Forbesa i wióra kostne autogenne oraz zespolenie przy użyciu płytki tytanowej ChM 8-otworowej.

/karta informacyjna leczenia – k. 696-698 akt/

W wyniku wypadku powód cierpi na przewlekłe zaburzenia depresyjne uwarunkowane reaktywnie i wystąpiły u niego zaburzenia adaptacyjne. Uszczerbek na zdrowiu powoda z tego tytułu na dzień 04 sierpnia 2014r wynosił 7% w rozumieniu Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (tekst jednol. Dz.U. z 2013r., poz. 954). Jego stan psychiczny jest nierozerwalnie związany ze stanem somatycznym. W przyszłości mogą się u powoda pojawić negatywne konsekwencje zdrowotne w związku z wypadkiem w postaci endogennej depresji.

/opinia biegłej B. P. – k. 526-532, 568-569 akt/

Powód poniósł w związku z wypadkiem wydatki na leczenie obejmujące leki i środki opatrunkowe oraz koszty konsultacji medycznej w łącznej kwocie 668,93 zł i 699,68 zł /faktury VAT i rachunek – k. 248-263, 656-661, zeznania powoda – k. 631 akt/. Koszty dojazdów do placówek medycznych w związku z wypadkiem wyniosły 676,02 zł /oświadczenie powoda – k. 264-271, kopie dowodów rejestracyjnych i prawa jazdy – k. 272-283, zeznania świadka T. R. – k. 171v.-172, zeznania świadka Ł. R. –
k. 172, zeznania powoda – k. k. 172v.-173, 631 akt/

Nadto w związku z wypadkiem powód poniósł w 2015r. koszty zakupu leków, środków medycznych, konsultacji lekarskich i zabiegu leczniczego w łącznej wysokości 11.237,43 zł /faktury – k. 663 – 673 akt/.

Przed wypadkiem powód pracował jako ślusarz –spawacz zarabiając 1.032,34 zł netto miesięcznie /zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu – k. 644, 646-649, świadectwo pracy – k. 650, rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia – k. 651 akt/.

Od dnia wypadku do dnia 31 maja 2013r. powód był całkowicie niezdolny do pracy /orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 654/. Obecnie jest częściowo niezdolny do pracy od dnia 13 czerwca 2016r. /orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 518 i 691-692 akt/.

Powód w związku z niezdolnością do pracy otrzymywał rentę z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 561,51 zł od dnia do dnia 01 czerwca 2013r. do dnia 28 lutego 2014r. /decyzja ZUS z dnia 27 czerwca 2013r. – k. 674-676 akt/, zaś od dnia 01 marca 2014r. 569,80 zł /decyzja ZUS z dnia 01 marca 2014r. – k. 645 akt/, a od 01 marca 2015r. – 591,37 zł /decyzja ZUS – k. 687-690 akt/.

Pismem z dnia 14 lipca 2011r. powód zgłosił szkodę pozwanej wnosząc o przyznanie mu zadośćuczynienia w kwocie 70.000 zł, a następnie kolejnymi pismami z dnia 19 września 2011r. i 31 października 2011r. wezwał pozwaną do zapłaty na jego rzecz kwoty 4.800 zł
z tytułu zwrotu dalszych kosztów opieki /pisma jak wyżej – k. 238-243 akt/.

Pozwana ostatecznie przyznała na rzecz powoda 8.000 zł z tytułu zadośćuczynienia
i 4.800 zł z tytułu zwrotu kosztów opieki /pisma z dnia 16 sierpnia 2011r., 20 września 2011r., 26 września 3011r. i 24 listopada 2011r – k. 244 - 247 akt, akta szkody – k. 291-352 akt/.

Kwoty te zostały wypłacone powodowi na podstawie decyzji z dnia 20 września 2011r. /okoliczność bezsporna/.

Sąd pominął dowód z zeznań świadka G. R. wobec cofnięcia wniosku
o jego przesłuchanie /k. 171 akt/. Sąd ograniczył dowód z przesłuchania stron do przesłuchania powoda wobec nie wskazania przez pozwaną w zakreślonym terminie danych osoby, która miałby być przesłuchana w charakterze strony pozwanej /k. 171, 147 akt/
i zrzeczenia się przez pozwaną przesłuchania jej w charakterze strony /k. 630 akt/.

Sąd zważył, co następuje:

Powód ostatecznie precyzując swe żądanie domagał się m.in. zasądzenia na swoją rzecz od pozwanej, jako ubezpieczyciela, który udzielał ochrony ubezpieczeniowej z tytułu odpowiedzialności cywilnej właścicielowi pojazdu, kwoty 148.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za uszczerbek na zdrowiu, jakiego doznał w wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia 09 maja 2011r. Zatem podstawę prawną tego żądania stanowiły przepisy art. 445 par 1 k.c. w zw. z art. 436 par. 1 k.c. i art. 822 par.1 i 4 k.c.

Pozwana uznała żądanie powoda w zakresie zadośćuczynienia co do zasady wypłacając powodowi z tego tytułu kwotę 8.000 zł na podstawie decyzji z dnia 20 września 2011r. Stąd też spór w tym zakresie dotyczył jedynie rozmiarów krzywdy i wysokości zadośćuczynienia należnego powodowi.

Krzywda w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. obejmuje cierpienia zarówno fizyczne (ból i inne dolegliwości) jak i psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi) (por. wyrok SN z dnia 04.07.1969, I PR, OSNC 1970/4/71). Przyjmuje się, że zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, a zatem ma ono wynagrodzić doznane przez poszkodowanego cierpienia fizyczne i psychiczne oraz utratę radości życia. Ma także ułatwić poszkodowanemu przezwyciężenie ujemnych przeżyć.

Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze, iż krzywda chociaż wynagradzana jest w sposób pieniężny, jest szkodą niemajątkową. Charakter takiej szkody decyduje o jej niewymierności. Chociaż pojęcie odpowiedniej sumy użyte w art. 445 § 1 k.c. ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że określenie wysokości zadośćuczynienia powinno być dokonane z uwzględnieniem wszystkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, m.in. wieku poszkodowanego, czasu trwania oraz stopnia nasilenia jego cierpień fizycznych i psychicznych i to zarówno już doznanych, jak i tych, które zapewne wystąpią w przyszłości. Należy brać pod uwagę również długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia i konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym (por. wyrok SN z dnia 10.06.1999r. II UKN 681/98, wyrok SN z dnia 28.09.2001r., III CKN 427/00, LEX nr 52766SN, por. także wyrok SN z dnia 03.02.2000r., I CKN 969/98).

Wypadek, któremu uległ powód spowodował ograniczenie w czynnościach życia codziennego na długi okres czasu. Powód, który właśnie kończył studia, pracował i zamierzał wyjechać za granicę by zdobyć doświadczenie zawodowe, osoba dotychczas sprawna, prowadząca aktywne życie, wymagał kilkukrotnej hospitalizacji. Przeszedł kilka operacji, które pozostawiły duże, widoczne, szpecące i krępujące go w życiu codziennym bliznowce. Powód jest osobą młodą, w chwili zdarzenia był aktywny fizycznie, uprawiał sporty, kończył studia, budował z rodziną dom. Po wypadu zrezygnował z jazdy na motorze z uwagi na obawy o kolejne urazy. Musiał odłożyć w czasie plany związane z obroną pracy dyplomowej, nie ukończył studiów, musiał liczyć na pomoc i wsparcie rodziców i brata, przy wykonywaniu zwykłych czynności dnia codziennego a nawet myciu i korzystaniu z toalety. Przez wiele lat był niezdolny do pracy i nadal nie odzyskał pełnej zdolności do pracy. W związku z wypadkiem odczuwał ból, który powraca w czasie zmiany pogody. W wyniku wypadku powód doznał znacznego uszczerbku na zdrowiu, musi ograniczyć wykonywanie cięższych prac fizycznych, ma zakaz dźwigania ciężarów lewą ręką, wymagał długotrwałego leczenia w poradni ortopedycznej i rehabilitacyjnej i dodatkowych ćwiczeń wykonywanych samodzielnie. Przez wiele lat trwał obciążający go proces leczenia, który dotąd się nie zakończył.

Bezsprzecznie powód doznał wskutek wypadku szeregu urazów fizycznych, skutkujących pogorszeniem się jego stanu zdrowia fizycznego, skutkujących na długi czas utratą sprawności fizycznej lewej ręki oraz nogi i dotychczasową eliminacją z życia zawodowego oraz ograniczeniami w życiu osobistym. W przypadku powoda skutki wypadku miały szczególny wpływ na jego stan psychiczny. Powód jest osobą młodą, przed wypadkiem był w pełni sił psychicznych i w pełni sił fizycznych. Jak wynika z zeznań świadków, powód źle psychicznie znosił fakt unieruchomienia, konieczność opieki ze strony osób bliskich. Bał się o rezultaty leczenia, martwił się w związku z perspektywą grożących mu operacji, brakiem zrostu kości, powikłanym leczeniem, bał się o dalszą przyszłość, w tym finansową. Powód do chwili obecnej, mimo iż od wypadku minęło już prawie 5 lat cierpi na przewlekłe zaburzenia depresyjne uwarunkowane reaktywnie i wystąpiły u niego zaburzenia adaptacyjne. Świadczy to, o tym iż cierpienia, jakich doznał powód w wyniku wypadku są bardzo duże.

Sąd w całości podzielił wnioski biegłych ortopedy, chirurga i psychiatry wyrażone
w pisemnych opiniach, które są logiczne i rzeczowe. Opinie te zostały sporządzone przez specjalistów w swej dziedzinie, dysponujących niezbędną wiedzą fachową i długoletnim doświadczeniem zawodowym. Wiążą one w sposób jednoznaczny uszkodzenia ciała powoda, jego cierpienia tak fizyczne, jak i psychiczne z wypadkiem z dnia 09 maja 2011r.

W efekcie, biorąc pod uwagę wypłaconą już na rzecz powoda kwotę tytułem zadośćuczynienia oraz fakt, iż powód nie przyczynił się do powstania skutków zdarzenia należało zasądzić na jego rzecz w całości żądaną kwotę 148.000 zł tytułem zadośćuczynienia, o czym Sąd orzekł w pkt. 1 wyroku na podstawie art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 zd. 1 k.c. w zw. z art. 441 § 1 k.c. w zw. z art. 822 § 1 i 4 k.c. Sąd uznał, iż ustalony rozmiar zadośćuczynienia, przy uwzględnieniu młodego wieku powoda, naruszenia integralności jego ciała, konieczności przebycia kilku operacji, wielokrotnych hospitalizacji, stałego leczenia, trwałych, szpecących blizn, i faktu że skutki doznanego w związku z wypadkiem stresu pourazowego może odczuwać przez wiele lat, nie jest wygórowany w odniesieniu do stopnia negatywnych konsekwencji dla pokrzywdzonego wynikających z naruszenia jego dobra osobistego, jakim jest zdrowie.

By można było zresztą mówić o niesłusznym wzbogaceniu się poszkodowanego poprzez przyznane zadośćuczynienie należałoby przyjąć, iż w potocznym rozumieniu „opłacało” mu się doznać uszczerbku na zdrowiu. Oznaczałoby to, że warto byłoby doznać złamania ręki, nogi przejść wiele zabiegów chirurgicznych, po których pozostały szpecące blizny, doznać stresu pourazowego, podlegać długotrwałej rehabilitacji, zrezygnować z planów zawodowych
i osobistych w celu uzyskania konkretnej sumy pieniężnej. W ocenie Sądu nie mamy w niniejszej sprawie do czynienia z takim przypadkiem. Nie sposób bowiem przyjąć, by powód dla zadośćuczynienia w ustalonej przez Sąd kwocie chciałaby doznać takowych obrażeń. Jednocześnie przyjęcie, iż tak ustalona suma miałaby być wygórowana w tej sytuacji oznaczałoby deprecjację jednego z najcenniejszych dóbr osobistych, jakim jest zdrowie człowieka. By można było mówić o niesłusznym wzbogaceniu się poszkodowanego poprzez przyznane zadośćuczynienie należałoby przyjąć, iż w potocznym rozumieniu „opłacało” mu się doznać określonych obrażeń ciała i cierpień psychicznych. Oznaczałoby to, ze warto byłoby „poświęcić” swoją integralność cielesną, zdrowie fizyczne lub psychiczne w celu uzyskania konkretnej sumy pieniężnej. W ocenie Sądu nie mamy w niniejszej sprawie do czynienia z takim przypadkiem. Nie sposób bowiem przyjąć, by powód wolał doznać opisanych wyżej skutków wypadku, być wielokrotnie operowany, poddać się długotrwałemu leczeniu i rehabilitacji zamiast móc cieszyć się dotychczasowym zdrowiem fizycznym i psychicznym.

W efekcie, należało zasądzić na jego rzecz całą żądaną kwotę, o czym Sąd orzekł w pkt.
1 wyroku na podstawie art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 zd. 1 k.c. w zw. z art. 822 § 1 i 4 k.c. W ocenie Sądu dopiero zadośćuczynienie w takiej łącznej wysokości, przy uwzględnieniu wypłaconej mu już sumy jest adekwatne do zakresu cierpień, jakich doznał powód.

O odsetkach od kwoty zasądzonej z tytułu zadośćuczynienia Sąd orzekł na zasadzie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152), zgodnie z żądaniem. Sąd wziął przy tym pod uwagę, iż zadośćuczynienie w kwocie 30.000 zł należne było już w co najmniej w dniu 20 września 2011r., kiedy to pozwana podjęła decyzję o przyznaniu powodowi zadośćuczynienia
w kwocie 8.000 zł. O odsetkach od kwot 50.000 zł i 68.000 zł Sąd orzekł biorąc pod uwagę, iż pisma zawierające rozszerzone żądanie pozwu w tym zakresie zostało doręczone przez Sąd pozwanej w dniu 09 marca 2016r., zaś zgodnie z ostatecznie sformułowanym w tym zakresie żądaniem pozwu powód domagał się zasądzenia odsetek od daty doręczenia pism procesowych pozwanej przez Sąd.

Sąd w pkt. 8 wyroku umorzył postępowanie w zakresie, w jakim zostało ono cofnięte ze zrzeczeniem się roszczenia na rozprawie w dniu 06 kwietnia 2016r. na podstawie art. 355
§ 1 k.p.c. uznając, iż cofnięcie pozwu nie było sprzeczne z prawem, nie zmierzało do jego obejścia i nie było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Zasadnym okazało się w części żądanie odszkodowania za uszczerbek w dochodach za okres od dnia 01 listopada 2012r. do dnia 31 października 2013r. oraz renty w wysokości 470,83 zł za okres od listopada 2013r. do lutego 2014r., w wysokości 462,54 zł za okres od marca 2014r. do lutego 2015r. oraz w wysokości 440,97 zł począwszy od marca 2015r.

W okresie od czerwca 2013r. do końca lutego 2014r. powód otrzymywał rentę
w wysokości 561,51 zł miesięcznie, która to kwota wynika z decyzji z dnia 27 czerwca 2013r.
o przeliczeniu renty /k. 652 akt/. Skoro decyzja ta była decyzją o przeliczeniu renty a nie o jej przyznaniu jasnym jest, iż powód już przed dniem 01 czerwca 2013r. musiał otrzymywać rentę w bliżej nie ustalonej wysokości. Biorąc pod uwagę, iż to powód powinien był wykazać rozmiar poniesionej z tytułu utraty dochodów szkody, czego nie uczynił nie przedstawiając wcześniejszej decyzji rentowej powództwo, dotyczące utraty dochodów przed dniem 01 czerwca 2013r. podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł jak w pkt. 9 wyroku. O odsetkach od kwoty obejmującej należne powodowi odszkodowanie za uszczerbek w dochodach za okres od dnia 01 listopada 2012r. do dnia 31 października 2013r. na zasadzie art. 481 § 1 i 2 k.c.

Co do renty począwszy od listopada 2013r. Sąd orzekł biorąc pod uwagę różnicę pomiędzy osiąganymi przed wypadkiem przez powoda zarobkami, które otrzymywał w kwocie 1.032,34 zł netto miesięcznie a otrzymywaną rentą. Sąd uwzględnił, iż różnica ta w okresie od listopada 2013r. do końca lutego 2014r. wyniosła wynosiła 470,83 zł miesięcznie, zaś w okresie od 01 marca 2014r. do końca lutego 2015r. wynosiła 462,54 zł miesięcznie, natomiast począwszy od dnia 01 marca 2015r. wynosi 440,97 zł miesięcznie. Wobec tego Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda rentę jak w pkt. 3, 4 i 5 wyroku na zasadzie art. 444 § 2 k.c. w zw.
z art. 822 § 1 i 4 k.c. oddalając powództwo o rentę w pozostałym zakresie jako niezasadne, jak
w pkt. 9 wyroku. O odsetkach od zasądzonej renty Sąd orzekł na zasadzie art. 481 § 1 i 2 k.c.

W punkcie 6 wyroku Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 672,02 zł z tytułu zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych orzekając na podstawie art. 444 § 1 zd. 1 k.c. w zw.
z art. 822 § 1 i 4 k.c. Sąd uwzględnił, iż z dokumentacji medycznej przedstawionej przez powoda wynika, w jakich terminach powód zgłaszał się na wizyty lekarskie oraz w jakim terminie przebywał w szpitalu. Jak zaś wynika z zeznań świadków T. R. i Ł. R. powód był przez członków rodziny odwiedzany regularnie w szpitalu, jak i wożony na wizyty lekarskie
i badania, co jest zresztą zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. W tej sytuacji należało dać wiarę zeznaniom powoda i złożonemu przezeń oświadczeniu, iż koszty z tego tytułu wyniosły dochodzoną przez niego sumę. Zresztą, jak wskazują to zasady doświadczenia życiowego odwiedziny członków rodziny powoda w szpitalu oraz dowożenie go do placówek medycznych w czasie, gdy nie mógł do nich dojechać sam, miały niewątpliwie na celu zminimalizowanie jego cierpień, zwłaszcza psychicznych, związanych z wypadkiem. Wobec tego poniesienie wydatków z tym związanych ma adekwatny związek z wypadkiem z dnia 09 maja 2011r.

Zasadnym okazało się też w całości żądanie zwrotu poniesionych przez powoda kosztów leczenia. Powód wykazał za pomocą odpowiednich rachunków, dokumentacji medycznej
i swoich zeznań konieczność poniesienia wydatków na leczenie w łącznej wysokości 12.606,04 zł. W szczególności za uzasadniony należało uznać wydatek poniesiony przez powoda na przeprowadzenie zabiegu operacyjnego nowoczesnymi metodami leczenia, które jak wskazują to zasady doświadczenia życiowego rokują szybsze zdrowienie pacjenta niż metody wcześniej stosowane, które zresztą mimo kilku zabiegów operacyjnych nie przywróciły pełnej sprawności powodowi. Wobec tego Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda dochodzoną przez niego
z tego tytułu kwotę w pkt. 7 wyroku na zasadzie art. 444 § 1 zd. 1 k.c. w zw. z art. 822 § 1 i 4 k.c. o odsetkach orzekając na zasadzie art. 481 § 1 i 2 k.c.

Sąd orzekając o odsetkach na zasadzie art. 481 § 1 i 2 k.c. zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie płatności, które obejmują zarówno odsetki ustawowe w brzmieniu ustawy Kodeks Cywilny do dnia 31 grudnia 2015r. jak i odsetki ustawowe za opóźnienie w rozumieniu ustawy Kodeks Cywilny w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2016r. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż odsetki ustawowe w brzmieniu tej ustawy obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015r., jak i odsetki ustawowe za opóźnienie w brzmieniu tej ustawy od dnia 01 stycznia 2016r. są odsetkami w wysokości określonej ustawą za opóźnienie płatności, czyli zbiorczo ujmując odsetkami ustawowymi za opóźnienie płatności.

O kosztach procesu Sąd orzekł na zasadzie stosunkowego rozdzielenia kosztów stosownie do treści art. 100 zd. 1 k.p.c. w zw. § 6 pkt 5 w zw. z § 4 ust. 2 i § 2 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednol. Dz.U. z 2013r., poz. 461) w zw. z § 22 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2015r., poz. 1801). Sąd uwzględnił, iż powód utrzymał się co do 79% swego roszczenia, zaś nakład pracy pełnomocników stron przy uwzględnieniu zawiłości sprawy uzasadnia przyjęcie podwójnej stawki wynagrodzenia przy uwzględnieniu pierwotnej wartości przedmiotu sporu określonej na kwotę 31.344,95 zł. Na koszty procesu złożyły się opłata od pozwu w kwocie 10.613 zł, wydatki związane z kosztami opinii biegłych w łącznej sumie 1.725 zł koszty stawiennictwa pełnomocnika powoda na rozprawie, tj. 802,36 zł i 133,72 zł, wynagrodzenie pełnomocników w kwocie po 4.800 zł
i koszty pełnomocnictw w wysokości 34 zł.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednol. Dz.U. z 2014r., poz. 1025) Sąd nakazał pobrać od pozwanej 9.770,97 zł z tytułu nie uiszczonych kosztów sądowych.

Sędzia:

/SSO B. Konińska/

Gliwice, dnia 05 maja 2016r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

(...)

(...)

3.  (...)

(...)