Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Irena Mleczko

Protokolant: st. sekr. sądowy Edita Hoffmann-Michalska

po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2016 r. w Toruniu

sprawy z powództwa G. Z.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powódki G. Z. tytułem zadośćuczynienia kwotę 13.000 zł (trzynaście tysięcy) z ustawowymi odsetkami od dnia 19.02.2013r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  oddala powództwo o ustalenie;

4.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 2.129,84 zł (dwa tysiące sto dwadzieścia dziewięć złotych 84/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

5.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Toruniu kwotę 318,75 zł (trzysta osiemnaście złotych 75/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych ;

6.  pozostałymi kosztami sądowymi, od których zwolniona była powódka obciąża Skarb Państwa.

IC 2271/13

UZASADNIENIE

Powódka G. Z. domagała się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w S. ( poprzednio (...) S. A. w S.) kwoty 65.000 zł zadośćuczynienia z odsetkami ustawowymi od dnia 19 lutego 2013 r. do dnia zapłaty, kwoty 6500 zl skapitalizowanej renty tytułem zwiększonych potrzeb za okres od dnia 01.09.2012 r. do 30.09.2013r. z ustawowymi odsetkami od dnia następnego po doręczeniu odpisu pozwu do dnia zapłaty, kwoty 500 zł comiesięcznej renty płatnej od dnia 01.10.2013r. oraz ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość.

W uzasadnieniu powódka podała, iż na skutek wypadku komunikacyjnego zaistniałego w dniu 16.07.2012r. którego sprawca był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego, odniosła liczne obrażenia ciała. Jej zdaniem dotychczas wypłacone przez pozwanego zadośćuczynienie w kwocie 35.000 zł nie rekompensuje jej doznanych krzywd i cierpienia. Powódka była leczona i rehabilitowana. Nie jest samodzielna, wymaga pomocy innych osób, nie odzyskała sprawności fizycznej jak sprzed wypadku, nadal odczuwa dolegliwości bólowe. Odsetek powódka domagała się od dnia 19.02.2013r. tj. dnia odmowy wypłaty dodatkowego zadośćuczynienia przez pozwanego. Odnośnie reny w kwocie 500 zł bieżącej jak i skapitalizowanej w kwocie 6500 zł, powódka podniosła, iż zwiększone potrzeby dotyczą kosztów opieki innych osób, wizyt lekarskich, zakupu leków, terapii.

Pozwany (...) S.A. w S. wnosił o oddalanie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwany podał, iż powództwo jest całkowicie bezzasadne. Przyznał, iż wypłacił powódce zadośćuczynienie w kwocie 35.000 zł, kwotę 2940 zł tytułem kosztów opieki, oraz kwotę 432,51 zł i 432,60 zł tytułem zwrotu kosztów leków. Pozwany podniósł, iż obrażenia powódki będące następstwem wypadku są sporne między stronami. Odnośnie żądania zasądzenia renty tak skapitalizowanej i bieżącej pozwany podał, iż powódka nie wykazała zwiększonych potrzeb w tym zakresie.

Sąd ustalił, co następuje:

W wyniku wypadku komunikacyjnego, do którego doszło w dniu 16.07.2012r. powódka G. Z. doznała następujących obrażeń ciała : złamania obojczyka prawego, prawych łuków kręgów (...) i (...), złamania żeber II-IV po stronie prawej, w tym złamań dwumiejscowych żeber IV-VII, obu kości łonowych i kości krzyżowej.

Sprawca wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego.

/ bezsporne /

Powódka po wypadku przebywała na leczeniu w szpitalu. Zastosowano leczenie zachowawcze polegające na unieruchomieniu temblakiem prawej kończyny górnej oraz reżimie łóżkowym trwającym 6 tygodni. W czasie diagnostyki doznanych przez powódkę obrażeń, u powódki wykryto guza płuc prawego. W dniu 10.09.2012r. powódka przeszła zabieg operacyjny płuca prawego. Powódka była leczona farmakologiczne środkami przeciwbólowymi oarz lekami przeciwzakrzepowymi, rozszerzającymi płuca oraz osłaniającymi błonę śluzową żołądka.

U powódki wystąpiły zaburzenia lękowe, które pojawiły się miesiąc po wypadku. Powódka podjęła leczenie psychiatryczne. Była na 3 wizytach u lekarza psychiatry. Zażywała leki uspokajające.

Po wypadku powódka wymagała pomocy osób 3 w zakresie pielęgnacji podstawowej: jak mycie, ubieranie, spożywanie posiłków, toaleta. Wymagała też pomocy w zakresie prowadzenia gospodarstwa domowego. Powódką przez około 2 miesiące opiekowała się córka i mąż. Mąż powódki w tym czasie też pracował zawodowo. Po ok. 6 tygodniach powódka była spionizowana i chodziła o kulkach. Ze względu na dolegliwości bólowe i przebyte złamania jej możliwości przemieszczania się były ograniczone przez następowe 4-6 tygodni. W tym czasie wymagała częściowej pomocy osób trzecich. Po 3,4 miesiącach od wypadku zakres pomocy się zmniejszył, rzeczywisty zakres pomocy wynikał też z leczenia choroby samoistnej jaką była choroba nowotworowa.

Na obecny stan zdrowia powódki wpływ ma przede wszystkim choroba nowotworowa. Następnym czynnikiem wpływającym na obecny stan zdrowia powódki są zmiany zwyrodnieniowe odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa wynikające z istniejącej skoliozy , jak i samoistnej choroby dyskowej oraz choroby zwyrodnieniowej odcinka lędźwiowego , mogą mieć też związek z dawno przebytym złamaniem trzonu kręgu L1.

Stwierdzone dolegliwości bólowe w linii kręgosłupa piersiowego , w okolicy między łopatkowej wynikają przede wszystkim z samoistnej choroby jaką jest skolioza , a w mniejszym stopniu z następstw złamań łuków kręgów (...) i (...). Następstwami złamania obojczyka prawego są zanik mięśnia naramiennego oraz organicznie ruchomości stawu ramiennego prawego.

W chwili obecnej stan klatki piersiowej wynika przede wszystkim z następstw samoistnej choroby jaką jest guz płuca lewego oraz istniejącej skoliozy. Stwierdzona u powódki choroba zwyrodnienia stawu biodrowego może mieć charakter samoistny, ale może też być wynikiem złamania w obrębie miednicy. Z kolei ograniczenie ruchomości biodra prawego może wynikać z samoistnej choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego lub być wynikiem wypadku.

Uszczerbek na zdrowiu związany ze: złamaniem obojczyka prawego, złamaniem żeber oarz złamaniem miednicy - oceniono na 10 %, złamania łuków kręgów (...) i (...). oceniono na 3 % uszczerbku na zdrowiu.

Następstwa złamania obojczyka prawego, żeber i łuków kręgów (...) i (...) są utrwalone i nie spowodują żadnych następstw w przyszłości. Jedynie złamania w obrębie miednicy mogą przyczyniać się do rozwoju choroby zwyrodnieniowej biodra prawego. Ze względu na schorzenia samoistne – guz płuc prawego i skoliozę nie można ocenić jakie konsekwencje złamań mogą wystąpić w obrębie kręgosłupa piersiowego i żeber.

W chwili obecnej powódka nie wymaga leczenia doznanych obrażeń. Pomocy innych osób potrzebuje w kwestiach okazjonalnych.

Obrażenia doznane w wypadku spowodowały u powódki cierpienie fizyczne w postaci bólu i uciążliwości przy wykonywaniu czynności dnia codziennego. Powódka nie mogła posługiwać się prawą kończyną górną z powodu złamania obojczyka przez okres 6-8 tygodni, odczuwała bóle klatki piersiowej utrudniające prawidłowe oddychanie, bóle kręgosłupa piersiowego. Z powodu złamania miednicy nie mogła chodzić. Największe dolegliwości bólowe miały miejsce po wypadku i trwały 2 tygodnie, potem bóle stopniowo się zmniejszyły. Po 6 tygodniach od wypadku powódka mogła chodzić o 2 kulach, ze względu na złamanie obojczyka prawego odległość na jaką mogła chodzić ograniczała się do poruszania po domu, po kolejnych 2 tygodniach chodziła o 1 kuli, co trwało do 4 miesięcy od wypadku.

Leczenie nowotworowe powódki też wiązało się z dużymi dolegliwościami bólowymi ze strony klatki piersiowej, które nałożyły się na istniejące już dolegliwości związane z obrażeniami doznanymi w wyniku wypadku. Nie można ocenić w jakim zakresie przyjmowania leków przeciwbólowych było związane z bólami po operacji płuca a na ile z bólami związanymi z wypadkiem czy z innymi samoistnymi dolegliwościami, które miała powódka. Powódka nie była rehabilitowana. Z uwagi na chorobę nowotworową stosowanie zabiegów rehabilitacyjnymi było mocno ograniczone.

Z powodu zaburzeń lękowych u powódki wystąpił 5 % uszczerbek na zdrowiu. Obecnie u powódki występują łagodne zburzenia lękowe. Nie wymaga leczenia psychiatrycznego.

( dowód: dokumentacja medyczna – k. 10 do 29 , orzeczenie ZUS-u i decyzja k. 30 i 32 ; dokumentacja odszkodowawcza k. 33-41; z akt szkody ubezpieczyciela k. 179-199; 201- 250; dokumentacja medyczna 271- 310; 311-351; opinia sądowo-lekarska k 379-382; opinia psychiatryczna k 426-428; opinia uzupełniająca k 470-471; zeznania Ż. G. k. 253, , zeznania L. Z. - k. 254, ustne zeznania uzupełniające biegłych B. B. i Z. M. – k. 422-423, częściowo przesłuchanie powódki – protokół elektroniczny 00;08;34)

Przed wypadkiem powódka była na zasiłku dla bezrobotnych. Wcześniej pracowała w chłodni w G.. Zasiłek wynosił 600 zł, potem 500zł. Zasiłek miała do października 2013r. Od października 2013r. ma świadczenia z ZUS. Obecnie otrzymuje 1048,18 zł renty. Nie ma zasiłku pielęgnacyjnego. Jest całkowicie niezdolna do pracy. Mieszka z mężem, który pracuje.

(dowód: świadectwa pracy k 258-270; decyzja ZUS - k . 554, oraz z dokumentów znajdujących się w aktach ZUS wniosku o rentę k-4; kwestionariusz k 5; zaświadczenie PUP w G. k. 6; świadectwa pracy i zaświadczenia k. 51-52; wniosek o wydanie orzeczenia dot. renty k. 44; orzeczenie lekarza orzecznika ZUS k. 45; raport ustalenia uprawnień do świadczenia k. 60; decyzja ZUS k. 63; 29 )

Obecnie powódka zażywa leki uspokajające, kardiologiczne, na astmę oraz układ trawienny. ( Hydrozizinum, bioprazol, lipanthyl, xifaxan, Atroven).

(dowód: oświadczenie powódki- k. 522, faktura – k. 521)

W dniu 19.07.2012r. powódka zgłosiła szkodę pozwanemu. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany decyzją z dnia 10.09.2012r. przyznał powódce kwotę 10.000 zł tytułem bezspornej części zadośćuczynienia oraz kwotę 432,60zł tytułem zwrotu kosztów leczenia na podstawie faktur : (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) z wyłącznie leku Atroven i flondian).

Dalej decyzją z dnia 19.02.2013r. pozwany przyznał dodatkowe zadośćuczynienie w kwocie 25.000 zł oraz kwotę 2940 zł tytułem zwrotu kosztów opieki, oraz kwotę 432,51 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia na podstawie faktur: (...), (...), (...), (...), (...), (...).

(dowód: decyzja – k . 36 , k. 39-40)

Na mocy uchwały z dnia 09.10.2014r. doszło do połącznie (...) S. A. w S. poprzez jego przejęcie w drodze przeniesienia całego majątku na (...) S.A. w S.. Dnia 31.10.2014r. powyższe przejęcie zostało wpisane do KRS.

(dowód; postanowienie i odpis rejestru KRS - k 413-421, 448)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy oraz aktach ZUS, opinii biegłych sądowych, zeznań świadków oraz przesłuchania powódki.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania powódki w zakresie w jakim znalazły one potwierdzenie w innych wiarygodnych dowodach. Przede wszystkim Sąd dał wiarę jej zeznaniom co do przebiegu leczenia i stanu zdrowia albowiem znajdują one potwierdzenie w zeznaniach świadków. Okoliczności dotyczące stanu zdrowia powódki zostały także potwierdzone dokumentacją lekarską i w opiniach biegłych.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków Ż. G. i L. Z. albowiem były jasne, szczegółowe i spójne.

Dowody z dokumentów były wiarygodne , nie budziły wątpliwości Sądu ani żadnej ze stron.

Sąd w pełni podzielił sporządzone przez biegłych B. B., Z. M. i E. K.-S. opinie . Opinie były rzetelne, fachowe i nie zawierają sprzeczności. Biegli są specjalistami w swoich dziedzinach, sporządzali wiele opinii w podobnych sprawach, dysponują wieloletnim doświadczeniem zawodowym. Za w pełni wiarygodne Sąd uznał także ustne opinie uzupełniające biegłych B. B. i Z. M..

Powódka domagała się od pozwanego zasądzenia kwoty:

- 65.000 zł zadośćuczynienia z odsetkami ustawowymi od dnia 19 lutego 2013 r. do dnia zapłaty,

-kwoty 6500 zł tytułem skapitalizowanej renty tytułem zwiększonych potrzeb za okres od dnia 01.09.2012 r. do 30.09.2013r. z ustawowymi odsetkami od dnia następnego po doręczeniu odpisu pozwu do dnia zapłaty,

- kwoty 500 zł comiesięcznej renty płatnej od dnia 01.10.2013r. i ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość.

Powództwo co do zadośćuczynienia było w ocenie Sądu częściowo zasadne.

Zadośćuczynienie przewidziane w art. 445 § 1 k.c. pełni funkcję kompensacyjną, przyznana suma pieniężna ma stanowić bowiem przybliżony ekwiwalent poniesionej szkody niemajątkowej.

Podstawowym kryterium określającym rozmiar należnego zadośćuczynienia jest rozmiar doznanej krzywdy tj. rodzaj, charakter, długotrwałość cierpień fizycznych, ich intensywność i nieodwracalność ich skutków. Ocenie podlegają również cierpienia psychiczne związane zarówno z ich przebiegiem, jak i w razie ich nieodwracalności ze skutkami, jakie wywołują w sferze życia prywatnego i zawodowego. Rozgraniczać należy te sytuacje, w których doznane urazy zostały wyleczone i nie będą miały dalszych skutków i wpływu ma życie poszkodowanego w przyszłości od tych, w których urazy będą powodowały dalsze cierpienia i krzywdę oraz będą rzutowały na poziom życia i jego jakość.

Zadośćuczynienie za krzywdę wyrządzoną czynem niedozwolonym jest świadczeniem przyznawanym jednorazowo, ma charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę za wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne zarówno te, których poszkodowany już doznał, jak i te które w związku z doznanym uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, zapewne wystąpią u niego w przyszłości, jako możliwe do przewidzenia następstwa czynu niedozwolonego. W tych drugich sytuacjach analiza skutków musi być szczególnie wnikliwa, skoro poszkodowany będzie mógł w przyszłości się ubiegać o zadośćuczynienie tylko w zakresie takich następstw czynu niedozwolonego, które w dacie orzekania były nieprzewidywalne. Poza okolicznościami wskazanymi wyżej na rozmiar zadośćuczynienia może mieć także wpływ wiek poszkodowanego, utrata szans na normalne życie, rozwój zainteresowań i zamierzonych celów, poczucie bezradności, utrata zdolności do pracy (wyroki z dnia 28 stycznia 2010 r., I CSK 244/09, z dnia 6 lipca 2012 r., V CSK 332/11, z dnia 30 stycznia 2014 r., III CSK 69/13 - nie publ.).

W orzecznictwie przyjmuje się, że zadośćuczynienie "odpowiednie" powinno być odczuwalne dla poszkodowanego, choć nie może być nadmierne i prowadzić do wzbogacenia. Jak jednak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 stycznia 2010 r., I CSK 244/09 dążenie do tego, by kwoty zadośćuczynienia były utrzymane w "rozsądnych granicach" nie może prowadzić do podważenia funkcji kompensacyjnej zadośćuczynienia; przy ustalaniu jego wysokości nie można nie uwzględniać także tendencji orzecznictwa sądowego w podobnych wypadkach, co pozwoli na uniknięcie znaczących dysproporcji w porównywalnych przypadkach.

Zdaniem sądu całokształt okoliczności sprawy uzasadniał zasądzenie na rzecz powódki dodatkowego zadośćuczynienia, ponad to dotychczas wypłacone przez pozwanego, w kwocie 13.000 zł.

Poza sporem jest, że powódka na skutek wypadku doznała cierpień fizycznych w postaci dotkliwego bólu. Niesporne jest też to, iż cierpienia fizyczne towarzyszyły powódce w związku z leczeniem choroby nowotworowej, które było równoległe do leczenia obrażeń powypadkowych. Co istotne powódka miała nadto kilka innych schorzeń samoistnych, które też były leczone lekami przeciwbólowymi. Powódka bowiem przed wypadkiem była osobą schorowaną. Jej stan zdrowia nie był najlepszy. Nie budzi więc wątpliwości, iż powódka odczuwała cierpienie fizyczne, które było spowodowane kilkoma czynnikami, też obrażeniami powypadkowymi. Nie sposób ustalić zakresu tych cierpień. Nie jest możliwe ustalenie w jakim zakresie przyjmowanie leków przeciwbólowych było związane z bólami po operacji płuca a na ile z bólami związanymi z wypadkiem czy z innymi samoistnymi dolegliwościami, które miała powódka.

U powódki stwierdzono uszczerbek na zdrowiu związany ze złamaniem obojczyka prawego, złamaniem żeber oraz złamaniem miednicy - 10 %, złamaniem łuków kręgów (...) i (...) - 3 %. Z powodu zaburzeń lękowych u powódki wystąpił 5 % uszczerbek na zdrowiu. Obecnie powódka nie wymaga leczenia psychiatrycznego. W chwili obecnej powódka nie wymaga też leczenia doznanych obrażeń powypadkowych. Następstwami złamania obojczyka prawego są zanik mięśnia naramiennego oraz organicznie ruchomości stawu ramiennego prawego. Jedynie złamania w obrębie miednicy mogą przyczyniać się do rozwoju choroby zwyrodnieniowej biodra prawego. Obecny stan zdrowia powódki jest przede wszystkim wywołany choroba samoistną jaką jest nowotwór płuc i dodatkowo innymi schorzeniami samoistnymi..

Powódka domagała się kwoty 65.000 zł zadośćuczynienia z tytułu krzywdy jaką poniosła na skutek zaistniałego wypadku. W pozwie nie wypominała o innym leczeniu, które przeszła i nadal przechodzi tj. o leczeniu nowotworowym.

Zdaniem Sądu skoro na całość cierpień wynikających z obecnego stanu zdrowia powódki składa się przede wszystkim stan zdrowia wywołany chorobą samoistną (i innymi schorzeniami) a tylko część tych cierpień może być przypisana skutkom zaistniałego wypadku, to uzasadnione jest zasądzenie dodatkowo – ponad kwotę już wypłaconą 35.000 zł - tytułem zadośćuczynienia tylko odpowiedniego odsetka żądanej przez powódkę kwoty tj. 20% czyli kwoty 13.000 zł. W ocenie Sądu tylko za taką krzywdę może odpowiadać pozwany jako ubezpieczyciel sprawcy wypadku. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. zgodnie z żądaniem tj. od dnia 19.02.2013r. Pozwany był już wówczas w zwłoce.

Pozostałe żądania pozwu były zdaniem Sądu bezzasadne.

Zgodnie z art. 444 § 2kc, jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Renta z art. 444 § 2 k.c. ma charakter kompensacyjny, stanowi bowiem formę naprawienia szkody. Nie jest to renta o charakterze socjalnym, a jej dochodzenie związane jest z ustaleniem szkody, pozostającej w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem sprawczym. Celem tej renty jest naprawienie szkody, co nie oznacza, że może pokrywać tylko te wydatki, które poszkodowany rzeczywiście poniósł. Dla jej zasądzenia wystarcza bowiem samo istnienie zwiększonych potrzeb, bez względu na to, czy pokrzywdzony poniósł koszt ich pokrycia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 2012 r., VCSK 57/11).

Powódka twierdziła , iż zwiększone potrzeby dotyczą kosztów opieki innych osób, wizyt lekarskich, zakupu leków, terapii.

W sprawie jest niewątpliwe, że powódka nie wymaga podejmowania żadnych zabiegów zmierzających do uzyskania poprawy stanu zdrowia na skutek wypadku. Z uwagi na chorobę nowotworową te zbiegi są niewskazane. Wcześniej ich też nie miała. Powódka nie potrzebuje też pomocy innych osób. Pomoc była niezbędna przez okres około 3,4 miejscy po wypadku, potem zakres tej pomocy był różny w zależności od przebiegu leczenia choroby nowotworowej. Powódka nie stosuje teraz żadnych leków związanych z leczeniem powypadkowym. Zażywane przez nią leki dotyczą innych schorzeń. Powódka przyjmowała wcześniej leki przeciwbólowe ale jak już wskazywano nie można ustalić w jakim zakresie były one związane ze skutkami wypadku a w jakim zakresie dotyczyły leczenia innych schorzeń. Pozwany wypłacił powódce stosowne kwoty tytułem zwrotu kosztów opieki i leczenia. Dlatego w ocenie Sądu powódka nie wykazała zarówno renty skapitalizowanej jak i renty bieżącej.

Powódka żądała także ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość. Zgodnie z art. 189 k.p.c., strona, która ma interes prawny może domagać się ustalenia istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa. Taka sytuacja w tej sprawie występuje. Interes prawny jest to interes dotyczący szeroko rozumianych praw i stosunków prawnych i występuje z reguły wówczas, gdy istnieje niepewność tego prawa lub stosunku prawnego zarówno z przyczyn faktycznych, jak i prawnych. Ugruntowany jest pogląd, że na mocy art. 189 kpc można żądać ustalenia odpowiedzialności za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym, w przypadku gdy mamy do czynienia z niemożnością definitywnego przesądzenia o rozmiarach szkody.

Żądanie było niezasadne. Jak wynika z opinii biegłych powódka zakończyła proces leczenia związany z wypadkiem. Skutki wypadku są znane, powódka nie bierze leków związanych z wypadkiem. Nie wydaje się aby mogły wystąpić jakieś następstwa wypadku. Proces leczenia powódki dotyczy innych chorób samoistnych.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. Powódka domagała się kwoty 77.500 zł co stanowiło 100 %. zasądzono na jej rzecz 13.000 zł czyli powódka wygrała sprawę w 17 %.

Koszty sądowe w sprawie to : opłata od pozwu 3.875 zł, koszty opinii biegłych : 479,55 450, 00 zł, 450,40 zł, 2 x 60 zł, 180,16 zł. Powódka była zwolniona od kosztów sądowych ponad kwotę 2000 zł. Uiściła opłatę w kwocie 2000 zł oraz zaliczkę na biegłego w kwocie 2000 zł. Z zaliczki wykorzystano kwotę 1740,11 zł. do zwrotu pozostała kwota 259,89 zł.

Koszty zastępstwa procesowego powódki: 3600 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa oraz kwota 1514 zł tytułem wydatków pełnomocnika, razem 5131 zł. (k. 496 akt ), koszty procesowe pozwanego to kwota 3617zł. 3617 zł x 83 % = 3002,11 zł Z kolei 5131 zł x 17 % = 872,27 zł . 3002,11 zł -872,27 zł = 2129,84 zł. W związku z tym Sąd zasądził od powódki na rzecz z pozwanego kwotę 2129,84 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Ponadto Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego kwotę 318,75 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych stosownie do części, w której przegrał sprawę. (1875x17% = 318,75zł) Kosztami sądowymi, od których zwolniony był powódka, a które tymczasowo pokrył Skarb Państwa, w części której powódka przegrała sprawę, Sąd obciążył Skarb Państwa na podstawie art. 102 k.p.c. ( tj. kwota 1556,25 zł )

Z/

(...)

(...)

(...)