Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Pabianicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący : Sędzia S.R. Jakub Smoczkiewicz

Protokolant : st. sekr. sąd. Mirosława Kłysik, sekr. sąd. Gabriela Kołacka, sekr. sąd. Małgorzata Wawrzynkiewicz, staż. Magdalena Raszewska

przy udziale Prokuratora: Marcina Dąbrowskiego

po rozpoznaniu w dniu 20.05.2014r., 3.07.2014r., 18.08.2014r., 28.08.2014r., 18.11.2014r., 13.01.2015r., 3.03.2015r., 20.04.2015r., 11.06.2015r., 5.08.2015r., 17.09.2015r., 22.10.2015r., 30.11.2015r. w P. na rozprawie sprawy

J. U. (1) s. W. i Z. zd.S., ur. (...) w P.,

oskarżonego o to, że:

I.  w dniach 21 października 2008 roku, 31 marca, 10 czerwca i 10 sierpnia 2009 roku w P. w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru działając w celu udaremnienia wykonania:

- nakazu zapłaty z dnia 1 lutego 2008 roku o sygn. X GNC 8/08 wydanego przez Sąd Okręgowy w Łodzi X Wydział Gospodarczy, zasądzającego na rzecz J. Sp z o.o. z siedzibą w P. od U. (...) J. U. (1) kwotę 422 370,86 zł wraz z odsetkami, uchylonego częściowo wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi X Wydział Gospodarczy o sygn. akt X GC 93/08 z dnia 3 lipca 2012 roku w zakresie kwoty 20.740 zł oraz części odsetek ustawowych;

- nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 18 grudnia 2009 roku wydanego przez Sąd Rejonowy w Pabianicach I Wydział Cywilny o sygn. akt I Nc 1962/09 zasądzającego od U. (...) J. U. (1) kwotę 12.748,36 zł wraz z ustawowymi odsetkami:

udaremnił zaspokojenie swojego wierzyciela w ten sposób, że:

- w dniu 21 października 2008 roku zawarł umowę rozdzielności majątkowej z M. U. nr rep. (...), na mocy której podział majątku dokonano w ten sposób, że M. U. nabyła nieruchomość położona w L. o nr ewidencyjnym 601/2, nieruchomość położoną w K. o nr ewidencyjnym 396/6, nieruchomość położoną w K. |W. o nr ewidencyjnym 396/7, samochody osobowe M. (...) (...), M. (...), M. (...) oraz F. (...), a także kwotę 300.000 zł, a J. U. (1) nabył działki położone w miejscowości D. o nr ewidencyjnych 298/6 i 373, udziały w U. (...) Sp z o.o. oraz majątek prowadzonej działalności gospodarczej U. (...) J. U. (1),

- w dniu 21 października 2008 roku zawarł umowę darowizny na mocy której darował swojej żonie M. U. zagrożone zajęciem działki położone w D. o nr. ewidencyjnych 298/76 i 373,

- w dniu 31 marca 2009 roku objął udziały w U. (...) Sp z o.o. z siedzibą w D. za kwotę 1.989.500 zł pokrywając je wkładem niepieniężnym w postaci zagrożonej zajęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa (...),

w dniu 10 czerwca 2009 roku ustanowił umowę przewłaszczenia zagrożonych zajęciem posiadanych udziałów w U. (...) z o.o. z siedzibą w D. na E. J. za kwotę 100.000 zł (udziały o nominalnej wartości 2.039.000 zł) jako przewłaszczenie na zabezpieczenie udzielonej pożyczki,

- w dniu 10 sierpnia 2009 roku z rachunku o numerze (...) dokonał przelewu na rachunek o numerze (...) kwoty 222,698 zł zajętej przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Pabianicach w postępowaniu zabezpieczającym o sygn. KM 594/08 tj. o czyn z art. 300 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

II.  w październiku 2012 roku w P. chcąc by E. J. przesłuchana jako świadek, którego zeznania miały być dowodem w śledztwie prowadzonym na podstawie k.p.k. nadzorowanym przez Prokuraturę Rejonowa w Pabianicach o sygn. Ds 1673/12 (obecna sygn. Ds 2620/13), w toku przesłuchania przed funkcjonariuszem Policji, będąc pouczona o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, zeznała nieprawdę co do zawarcia w dniu 10 czerwca 2009 roku umowy pożyczki kwoty 100.000 zł i umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie udziałów w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. oraz zawarcia w dniu 4 stycznia 2010 roku umowy sprzedaży tychże udziałów na rzecz Z. U., nakłonił ją do tego tj. o czyn z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k.

orzeka:

1.  oskarżonego J. U. (1) uniewinnia od popełnienia czynu zarzuconego w punkcie I,

2.  uznając, iż zachowaniem swoim opisanym w punkcie II oskarżony wypełnił dyspozycję art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k. na podstawie art. 66 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i art. 67 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. warunkowo umarza postępowanie karne na okres próby 1 (jednego) roku

3.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 5.000 (pięć) tysięcy złotych tytułem świadczenia pieniężnego

4.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów sądowych, w pozostałym zakresie zwalnia oskarżonego od obowiązku ich ponoszenia.

Sygn. akt II K 1159/13

UZASADNIENIE

Od 28 lipca 2006r. J. Sp z o.o. utrzymywała kontakty handlowe z oskarżonym J. U. (1). Spółka (...) sprzedawała firmie oskarżonego tkaniny pościelowe. Początkowo współpraca układała sie poprawnie, a oskarżony wywiązywał się ze swoich zobowiązań. W tym czasie miesięczny obrót pomiędzy firmami kształtował się na poziomie 800.000 zł do 1.000.000 zł. W okresie od 20 listopada 2006r. do 16 listopada 2007r. oskarżony zakupił od J. sp z o.o. towar o łącznej wartości 11.436,74 zł Jednakże z czasem oskarżony zaczął płacić nieterminowo i wyłącznie w zakresie należności głównych. W dniu 11 stycznia 2008r. J. sp z o.o. rozwiązała umowę o współpracy, rozwiązanie zostało doręczone oskarżonemu 14 stycznia 2008r. W zakresie odsetek ustawowych spółka (...) w dniu 1 stycznia 2009r. wystawiła notę odsetkową, która została wysłana oskarżonemu 19 stycznia 2009r., a którą oskarżony odebrał dnia następnego. Wobec tego, iż oskarżony nie uregulował należności J. Sp z o.o. wystąpiła z powództwem cywilnym i w dniu 18 grudnia 2009r. Sąd Rejonowy w Pabianicach w sprawie sygn. akt I Nc 1962/09 wydał nakaz zapłaty na kwotę 12.748,36 zł wraz z ustawowymi odsetkami (dowód: zeznania P. W. k. 65 - 67, k. 1253 - 1253v, kopia zestawienia sprzedaży k. 9-11, potwierdzenie doręczenia k. 70, umowa o współpracy k. 113 - 122, rozwiązanie umowy o współpracy k. 123 - 124, kopia nakazu zapłaty w sprawie I Nc 1962/09 k. 125).

Wobec tego, że należność nie została uregulowana pismem z dnia 10 maja 2010r. spółka (...) wszczęła postępowanie egzekucyjne, w którego toku komornik zajął wierzytelności służące oskarżonemu wobec Urzędu Skarbowego w P.. Komornik podjął także próby zajęcia rachunków bankowych oskarżonego, jednakże banki informowały, iż nie prowadzą rachunków na rzecz oskarżonego, bądź informowały, że na rachunkach tych nie ma środków. Postanowieniem z dnia 30 listopada 2011r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Starogardzie Gdańskim umorzył postępowanie egzekucyjne wobec bezskuteczności egzekucji (dowód: zeznania P. W. k. 65 - 67, k. 1253 - 1253v, B. W. k. 1401v, kopia postanowienia k. 17, kopia akt KM 211/10 k. 720 - 848).

W dniu 1 lutego 2008r. Sąd Okręgowy w Łodzi X Wydział Gospodarczy w sprawie X GNc 8/08 wydał nakaz zapłaty zobowiązujący spółkę oskarżonego U. (...) J. U. (1) do zapłacenia na rzecz J. sp z o.o. kwoty 422.371,86 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Na tej podstawie 6 maja 2012r. J. sp z o.o. wystąpiła o wszczęcie postępowania zabezpieczającego sygn. akt KM 594/08. W ramach tego postępowania komornik sądowy w dniu 12 lutego 2008r. wystąpił do (...) S.A. o zabezpieczenie wskazanej kwoty na rachunku bankowym dłużnika nr (...), co jednakże nie nastąpiło z powodu braku środków. Jednakże w dniu 12 marca 2008r. (...) S.A. poinformowało komornika o zabezpieczeniu na rachunku dłużnika kwoty 447.643,80 zł. Komornik dokonał także zajęć wierzytelności przypadających oskarżonemu od Urzędu Skarbowego w P., T. Polska, A., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., jednakże wobec informacji z banku do zajęć tych komornik odstąpił, nie dokonał także zajęć ruchomości dłużnika. W dniu 10 sierpnia 2009r. J. U. (1) zakończył działalność gospodarczą i wypowiedział umowę rachunku, co spowodowało, że zabezpieczenie upadło. W dniu 10 sierpnia 2009r. J. U. (1) z rachunku numer (...) przelał pomimo ustanowionego zajęcia komorniczego kwotę 222,68 zł na rachunek numer (...) także należący do niego (dowód: zeznania P. W. k. 65 - 67, k. 1253 - 1253v, kopia wyroku w sprawie XGC 93/08 wraz z uzasadnieniem k. 74 - 81 zeznania D. K. k. 889 - 890, k. 1283v - 1284, zeznania G. P. k. 1310v - 1311, kopia zabezpieczenia rachunku bankowego k. 126, kopia akt KM 594/08 k. 852 - 877 )

W dniu 3 lipca 2012r. przed Sądem Okręgowym w Łodzi X Wydział Gospodarczy w sprawie sygn. akt X GNc 93/08 zapadł wyrok, który uchylił wydany w sprawie X GNc 8/08 Sądu Okręgowego w Łodzi nakaz zapłaty w zakresie kwoty 20.740 zł oraz częściowo w zakresie odsetek ustawowych, w pozostałym zakresie tenże nakaz zapłaty utrzymał w mocy (dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie X GNc 93/08 wraz z uzasadnieniem k. 74-81).

W dniu 4 grudnia 2013r. Sąd Apelacyjny w Łodzi I Wydział Cywilny w sprawie sygn. akt I ACa 172/13 utrzymał w mocy zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie X GNc 93/09 oddalając apelację pozwanego (dowód: odpis wyroku k. 1135).

W dniu 2 lipca 2012 roku (...) sp. z o.o. wystąpiła z kolejnym wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego celem zaspokojenia swojej wierzytelności. Postępowania to toczyło się za sygnaturą KM 897/12 przed Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Pabianicach M. J.. W toku tego postępowania komornik ustalił, iż dłużnik nie posiada pojazdów mechanicznych, ani nieruchomości. Komornik uzyskał informację, iż dłużnik nie posiada wierzytelności wobec Urzędu Skarbowego, nie pobiera z ZUS zasiłków, renty lub emerytury. Na wezwanie wystosowane do banków te odpowiedziały, iż nie prowadzą rachunku bankowego dłużnika, natomiast z racji wykonywanej pracy w U. (...) oskarżony otrzymywał wynagrodzenie w kwocie 1.500 zł, a więc nie podlegające zajęciu (dowód: wniosek wraz z załącznikami k. 87 - 105 zeznania M. J. k. 459 - 460, k. 1296v - 1297, kopia akt KM 897/12 k. 231 - 285).

W dniu 21 października 2008 roku J. U. (1) i M. U. zawarli umowę w formie aktu notarialnego o rozdzielności majątkowej - repertorium A nr 8886/2008. Na mocy tej umowy oskarżony przekazał M. U. nieruchomość położoną w L. o nr. ewidencyjnym 601/3 dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), nieruchomość położoną w K. nr ewidencyjny 396/6 dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), kolejną nieruchomości położoną w K. nr ewidencyjny 396/7 dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), oraz samochody osobowe M. (...), M. (...), M. (...), F. (...), a także kwotę 300.000 złotych. Ponadto w tym samym dniu na mocy aktu notarialnego repertorium A nr 8895/2008 oskarżony podarował M. U. działkę nr (...) położoną w D. dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...). Natomiast sobie oskarżony zostawił nieruchomość położona w D. nr ewidencyjny 298/6 dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), ponadto udziały w (...) sp. z o.o. i majątek prowadzonej działalności gospodarczej U. J. U. (dowód: kopia aktu notarialnego k. 50 - 58, k. 469 - 473, k. 474 - 475)

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 27 kwietnia 2011r. sygn. akt II C 32/11 małżeństwo J. i M. U. zostało rozwiązane przez rozwód. W wyroku oskarżony został zobowiązany do łożenia kwoty 900 zł miesięcznie tytułem alimentów na dzieci (dowód: wyrok w sprawie II C 32/11 k. 212 - 213).

W dniu 31 marca 2009 roku na podstawie aktu notarialnego repertorium A nr 1614/2009 dokonano podwyższenia kapitału zakładowego U. (...) Sp z o.o., a w dniu 1 kwietnia 2009r. na podstawie aktu notarialnego repertorium A nr 1629/2009 oskarżony objął udziały w spółce (...) Sp. z o.o. za kwotę 1.989.500 zł poprzez pokrycie ich wkładem niepieniężnym w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa (...), w skład której weszły nieruchomości oznaczona numerem ewidencyjnym (...) położona w D. dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), maszyny i urządzenia, zapasy, zobowiązania w kwocie 22.857,80 zł. Wartość aktywów zorganizowanej części przedsiębiorstwa według załączonego do aktu notarialnego bilansu wynosiła 2.012.357,80 zł, wartość pasywów przedsiębiorstwa była taka sama (dowód: kopia aktu notarialnego k. 72 - 75, k. 76 - 78),

Na dzień 20 kwietnia 2009r. (...) Sp. z o.o. byli J. L. mająca 1 udział wartości 500 zł i J. U. (1) mający (...) udziałów o wartości 500 zł każdy (dowód: lista wspólników k. 25)

W dniu 10 czerwca 2009 roku J. U. (1) i E. J. mieli zawrzeć umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie, na mocy której J. U. (1) dokonał przewłaszczenia swoich udziałów w U. (...) Sp z o.o. na zabezpieczenie udzielonej mu przez E. J. tego samego dnia pożyczki w kwocie 100.000 zł. Termin spłaty pożyczki ustalono na 10 lipca 2009r. W dniu 16 czerwca 2009r. E. J. złożyła pisemne oświadczenie o objęciu tych udziałów. W dniu 16 czerwca 2009r. został także złożony wniosek do Krajowego Rejestru Sądowego o wykreślenie J. U. (1) jako udziałowca spółki i wpisanie w jego miejsce E. J. (dowód: kopia umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie k. 30 - 32, kopia umowy pożyczki k. 33).

W latach 2007 - 2011r. E. J. osiągnęła następujące roczne dochody:

w roku 2007 - 11.464,94 zł,

w roku 2008 - 12.688,92 zł,

w roku 2009 - 13.589,08,

w roku 2010 - 14.248,76 zł oraz kwotę 110.000 zł,

w roku 2011 - 14.725,20 zł (dowód: zestawienie dochodów k. 462, deklaracja podatkowa k. 194).

W dniu 4 stycznia 2010r. E. J. miała sprzedać udziały w spółce (...) z o.o. za kwotę 110.000 zł Z. U.. Umowa ta została zgłoszona w Urzędzie Skarbowym i został od niej odprowadzony podatek od czynności cywilnoprawnych (dowód: kopia umowy k. 37).

W rzeczywistości nie doszło do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy E. J. a J. U. (1), a dokument ten E. J. podpisała na prośbę J. U. (1). E. J. nie dysponowała bowiem kwotą 100.000 zł. Oskarżony tłumaczył jej, że nie ma się o co martwić, bo będzie w stanie wykazać, iż przez lata pobierania pensji i emerytury odłożyła kwotę 100.000 złotych. E. J. nie otrzymała także od Z. U. żadnych pieniędzy i w rzeczywistości nie dokonała sprzedaży na jej rzecz udziałów w spółce (...) sp. z o.o. E. (...) podkreśliła, iż do złożenia zeznań o odmiennej treści nakłonił ją J. U. (1) do którego zadzwoniła po otrzymaniu wezwania na Policję i wówczas oskarżony powiedział jej, że nie może powiedzieć prawdy, że ma powiedzieć, że umowy były rzeczywiście podpisane i wszystko odbyło się tak jak w umowach. W toku przeszukania mieszkania E. J. ujawniono oświadczenie opatrzone datą 16 marca 2013r. z którego treści wynikało, iż A. U. pożyczyła od E. J. (1) kwotę 80.000 złotych, oraz znaleziono kwotę 10.000 zł. (dowód: zeznania E. J. k. 598 - 597, protokół przeszukania i protokół oględzin k. 609 - 616,).

E. J. wykazuje sprawność umysłową w normie, ale posiada obniżoną zdolność przewidywania konsekwencji podejmowanych działań i decyzji. Świadek nie wykazuje objawów choroby psychicznej, ani cech wytwórczych. U E. J. nie występują zaburzenia zdolności spostrzegania, zapamiętywania i odtwarzania wydarzeń z przeszłości. Świadek nie ujawnia tendencji do konfabulowania w rozumieniu objawów chorobowych to jest nieświadomego wypełniania luk pamięciowych. E. J. agrawuje zaburzenia funkcji mnestycznych co jest wyrazem przyjętej świadomie postawy symulacyjno obronnej. Z psychologicznego punktu widzenia nie są wiarygodne zeznania złożone w dniu 27 marca 2013r tj. odwołanie zeznań z 12 marca 2013r. Jak wskazał biegły E. J. odwołała wcześniejsze zeznania zasłaniając się całkowitą niepamięcią okresu w jakim przebywała na Policji oraz tego co w tym czasie mówiła. Podane przez świadka powody biegły ocenił jako nie uzasadniające z punktu widzenia psychologicznego i medycznego wystąpienie zaburzeń pamięci o takim natężeniu i w takim okresie. Biegły wskazał, iż odwołanie wcześniejszych zeznań jest świadomym i intencjonalnym działaniem E. J. (dowód: opinia psychologa k. 686 - 687).

W dniu 12 czerwca 2009r. o godzinie 10:56 z rachunku U. (...) Sp z o.o. wypłacona została kwota 30.000 złotych, w tym samym dniu o godzinie 10:55 z rachunku J. U. (1) została wypłacona kwota 100.000 złotych. Także w dniu 12 czerwca 2009r. o godzinie 12:03 na rachunek J. U. (1) została wpłacona kwota 100.000 złotych z rachunku A. L.. W dniu 23 czerwca 2009r. o godzinie 10:27 z rachunku J. U. (1) na rachunek A. L. została przelana kwota 100.000 złotych. W dniu 23 czerwca 2009r. o godzinie 12:45 na rachunek (...) sp. z o.o. wpłynęła kwota 100.000 złotych z rachunku E. J. (dowód: zestawienie operacji bankowych k. 982, k. 997 - 1008, k. 1018, k. 1200 - 1209).

W dniu 6 lutego 2014r. pomiędzy J. sp z o.o. , a J. U. (1) zawarta została ugoda na mocy której oskarżony zapłacił pokrzywdzonemu z tytułu wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 3 lipca 2012r. sygn. akt X GC 93/08 kwotę 401.630,86 złotych wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami postępowania, z tytułu nakazu zapłaty z dnia 18 grudnia 2009 roku Sądu Rejonowego w Pabianicach sygn. akt I Nc 1962/09 kwotę 12.748,36 złotych wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami postępowania. W wykonaniu ugody oskarżony J. U. (1) wpłacił na rzecz J. sp z o.o. w dniu 7 lutego 2014r. kwotę 680.000 złotych (dowód: ugoda k. 1220, informacja k. 1410).

Oskarżony przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Oskarżony wyjaśnił, iż w sprawie zadłużenia wobec (...) sp. z o.o. został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym od którego jednakże wniósł sprzeciw. Oskarżony wyjaśnił, iż wiedział o ustanowionym na jego rachunku zabezpieczeniu, jednakże wniósł na nie zażalenie, wskazując, iż zostało dokonane na linii kredytowej, a zatem na pieniądzach nie będących jego własnością. Oskarżony wyjaśnił, iż ujawnił wierzycielowi cały swój majątek i zaproponował ustanowienie zabezpieczenia hipotecznego na nieruchomościach, których był wówczas współwłaścicielem z żoną oraz na samochodach marki M. (...) i M. (...). Jednakże J. nie była zainteresowana takim rozwiązaniem. Oskarżony wyjaśnił, iż rozdzielność majątkowa była konsekwencją podjęcia decyzji o rozwodzie. Oskarżony potwierdził, iż 31 marca 2009r. objął udziały w spółce (...) sp z o.o. pokrywając je wkładem w postaci przedsiębiorstwa (...). Oskarżony wyjaśnił, iż w czerwcu 2009r. zawarł z E. J. umowę przewłaszczenia udziałów w spółce na zabezpieczenie udzielonej mu pożyczki w kwocie 100.000 zł, której jednakże nie spłacił. Oskarżony wyjaśnił, iż poprosił E. J. o przedłużenie okresu do spłaty pożyczki, na co ta się zgodziła pod warunkiem spłacenia pierwszej pożyczki, co uczynił, gdyż udało mu się zebrać pieniądze. Oskarżony wyjaśnił, iż druga pożyczka nie była zgłoszona do US gdyż uważał, że jest ona kontynuacją pierwszej pożyczki. Oskarżony odmówił wskazania osób, od których otrzymał pieniądze na spłatę pożyczki. Oskarżony wyjaśnił, iż jest skonfliktowany z E. J. stąd jej twierdzenia o tym, że pożyczka była fikcyjna. Przesłuchany na rozprawie oskarżony początkowo odmówił składania wyjaśnień. Jednakże w dniu 17 września 2015r. oskarżony złożył wyjaśnienia w których wskazał, iż proponował spółce (...) zawarcie ugody, do czego jednakże początkowo nie doszło. Oskarżony wyjaśnił, iż miał zabezpieczone środki na uregulowanie należności wobec spółki (...). Oskarżony wskazał, iż proponował ustanowienia zabezpieczenia na nieruchomościach swoich i żony, jednakże wierzyciel nie był tym zainteresowany. Oskarżony wyjaśnił, iż o wydaniu nakazu na kwotę 12.000 złotych dowiedział sie w maju gdy komornik dokonał zajęcia rachunku bankowego. Jak wyjaśnił składał wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, jednakże nie został on uwzględniony. Oskarżony wyjaśnił, iż odsetki zostały naliczone przez J. nie zasadnie, oskarżony wskazał, iż istniał pomiędzy nim, a spółką (...) spór co do sposobu wywiązania się z zamówień. Oskarżony zaprzeczył także, aby nakłaniał E. J. do składania fałszywych zeznań, jak wskazał jest to rodzina jego byłej żony z którą nie pozostaje w dobrych stosunkach. (dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 1100 - 1102, k. 1243 - 1243v, k. 1425 - 1426).

Oskarżony nie był uprzednio karany (dowód: dane o karalności k. 1429).

Ustalając stan faktyczny Sąd dał wiarę zeznaniom świadka E. J. złożonym w dniu 12 marca 2012r. po raz drugi., W zeznaniach tych świadek wskazała, iż w rzeczywistości nie doszło do zawarcia pożyczki kwoty 100.000 złotych, gdyż kwotą taką nie dysponowała. Świadek wskazała, iż podała inną wersję zdarzenia gdyż prosił ją o to oskarżony. W ocenie sądu dodatkowo za tą wersją zdarzenia przemawiają operacje finansowe jakie były przeprowadzane na rachunku bankowym (...) sp. z o.o. w dniach 12 i 23 czerwca 2009r. Na rachunek J. U. tego dnia rzeczywiście wpłacona została kwota 100.000 złotych, jednakże pochodziła ona z rachunku A. L.. Co więcej tego samego dnia w godzinach wcześniejszych z rachunków J. U. (1) i U. Sp z o.o. wypłacona została łącznie kwota 100.000 zł. Ponadto wskazać należy, iż E. J. składając zeznania w dniu 15 października 2012r. podała, przekazała pieniądze J. U. (1) u siebie w domu. Sąd miał także na uwadze, iż dochody roczne jakie E. J. osiągała przed udzieleniem pożyczki oskarżonemu nie dają podstaw do przyjęcia, iż mogłaby taką kwotę odłożyć. Sąd miał także na uwadze, iż taka transakcja byłaby nielogiczna, oskarżony bowiem miałby przewłaszczyć na zabezpieczenie pożyczki w kwocie 100.000 zł udziały o wartości ponad 2.000.000,00 złotych, a przecież mógł przewłaszczyć na zabezpieczenie udziały o wartości odpowiadającej kwocie pożyczki. W tej sytuacji sąd uznał za niewiarygodne zeznania świadka E. J. w zakresie w jakim podaje, iż pożyczyła oskarżonemu kwotę 100.000 złotych. Sąd dokonując takiej oceny zeznań E. J. opierał się także na załączonej do akt sprawy opinii biegłego psychologa, który wskazał, iż świadka nie występują zaburzenia zdolności spostrzegania, zapamiętywania i odtwarzania wydarzeń z przeszłości. E. J. nie ujawnia tendencji do konfabulowania w rozumieniu objawów chorobowych to jest nieświadomego wypełniania luk pamięciowych. Biegły wskazał, iż E. J. agrawuje zaburzenia funkcji mnestycznych co jest wyrazem przyjętej świadomie postawy symulacyjno obronnej. Jak podal biegły z psychologicznego punktu widzenia nie są wiarygodne zeznania złożone w dniu 27 marca 2013r tj. odwołanie zeznań z 12 marca 2013r. Jak wskazał biegły E. J. odwołała wcześniejsze zeznania zasłaniając się całkowitą niepamięcią okresu w jakim przebywała na Policji oraz tego co w tym czasie mówiła. Podane przez świadka powody biegły ocenił jako nie uzasadniające z punktu widzenia psychologicznego i medycznego wystąpienie zaburzeń pamięci o takim natężeniu i w takim okresie. Biegły wskazał, iż odwołanie wcześniejszych zeznań jest świadomym i intencjonalnym działaniem E. J.. W ocenie sądu w sprawie nie ujawniły się dowody osłabiające zaufanie do rzetelności i bezstronności biegłego. W ocenie sądu sporządzona opinia jest spójna, logiczna i kompletna. Biegły dokonał oceny stanu psychicznego świadka działając w oparciu o posiadane w tym zakresie wiedzę i doświadczenie. W toku postępowania strony nie kwestionowały tej opinii. Ustalając stan faktyczny sąd dał także wiarę zeznaniom świadków P. W. oraz B. W.. Świadkowie ci zajmują się prowadzeniem działalności (...) sp. z o.o. Zeznania tych świadków znajdują potwierdzenie w załączonych do akt sprawy dokumentach w postaci zestawienia transakcji, odpisów orzeczeń. Sąd miał także na uwadze, iż w zeznaniach wskazanych świadków nie ma rozbieżności, sprzeczności które podważałyby zaufanie do ich wiarygodności. Wskazać także należy, iż sam oskarżony nie kwestionuje faktu, iż ciążyły na nim zobowiązania wobec spółki (...). Ustalając stan faktyczny sąd oparł sie także na zeznaniach świadków D. K., M. J. G. P.. Sąd miał na uwadze, iż sa to osoby obce dla oskarżonego oraz pokrzywdzonych, nie zainteresowane wynikiem toczącego się postępowania. Wskazani świadkowie są to komornicy, którzy prowadzili postępowania egzekucyjne przeciwko oskarżonemu z wniosku (...) sp. z o.o. Sąd miał na uwadze, iż zeznania tych świadków w pełni znajdują potwierdzenie w aktach prowadzonych spraw egzekucyjnych, których rzetelność i autentyczność w toku postępowania nie był kwestionowana. Ustalając stan faktyczny sąd oparł się także na załączonych do akt sprawy dokumentach w postaci protokołów przeszukań, odpisów orzeczeń, kopii akt komorniczych, danych o karalności, informacji z banków, kopii aktów notarialnych. Autentyczność i rzetelność tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, jak też w toku postępowania nie ujawniły się okoliczności podważające zaufanie do tych dokumentów. Ustalając stan faktyczny sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznał się do popełnienia pierwszego z zarzuconych mu czynów. W tym bowiem zakresie zgromadzony materiał dowodowy nie daje podstaw do postawienia oskarżonemu zarzutu popełnienia tego czynu. Przede wszystkim dlatego, że nie nastąpił skutek w postaci udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela, a oskarżony niezwłocznie po zawarciu z J. sp z o.o. ugody uregulował całą należność wraz z ustawowymi odsetkami oraz kosztami postępowania. W ocenie sąd to skąd oskarżony miał pieniądze na uregulowanie tych zobowiązań nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Sąd natomiast nie dal wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznaje się do popełnienia drugiego z zarzuconych my czynów. W tym zakresie wyjaśnienia te są bowiem sprzeczne z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Przeczą temu zeznania świadka E. J. z dnia 12 marca 2013r., którym sąd dal wiarę. Także taka wersja zdarzenia nie jest w ocenie sądu możliwa, gdyż E. J. nie byłaby w stanie zgromadzić takiej kwoty pieniędzy. W ocenie sądu wersji oskarżonego przeczą także operacje bankowe przeprowadzane w dniach 12 i 23 czerwca 2009 roku. W ocenie sadu w tym zakresie wyjaśnienia te są wyrazem linii obrony przyjętej przez oskarżonego na potrzeby toczącego się postępowania, a obliczonej na unikniecie odpowiedzialności karnej. Natomiast zeznania świadków M. Z., A. S., K. G., T. G., M. G. nie przyczyniły się do ustalenia stanu faktycznego w sprawie osoby te kupiły od oskarżonego działki bądź mu je sprzedały a okoliczności te nie były w toku postępowania kwestionowana. Świadek M. K. kupiła od oskarżonego motocykl Harley Davidson, jednakże w tym zakresie oskarżonemu nie postawiono żadnego zarzutu

Przepis art. 300 § 2 kk penalizuje zachowanie polegające na udaremnieniu przez dłużnika wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego, poprzez udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża, albo uszkadza składniki swojego majątku, które są zajęte, lub zagrożone zajęciem. . Przedmiotem ochrony powołanego przepisu jest uczciwości i rzetelność obrotu gospodarczego, w zakresie więzi łączącej wierzyciela i dłużnika. Natomiast indywidualnym dobrem chronionym przez ten przepis jest interes wierzyciela.. Działanie dłużnika musi polegać na usuwaniu, ukrywaniu, zbywaniu, darowaniu, niszczeniu obciążaniu lub uszkadzaniu składników swego majątku. . Podmiotem tego przestępstwa może być dłużnik właściwy lub też gwarant – współdłużnik, lub też osoba wskazana w art. 308 kk. Czyn ten można popełnić umyślnie tak z zamiarem bezpośrednim gdy dłużnik chce pokrzywdzenia swoich wierzycieli, jak i z zamiarem ewentualnym gdy dłużnik godzi się na pokrzywdzenie wierzyciela. Jest to przestępstwo skutkowe, karalne są tylko te postacie udaremnienia egzekucji które prowadzą do oznaczonego skutku, to jest udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela (wyrok SN z 18.10.1999r. sygn. akt KKN 230/99, Prok i Pr. 2000 nr 2, poz.8, wyrok SN z 2.09.2004r., sygn. akt II KK 344/03, OSNSK z 2004r., poz. 1493). Do istoty tego czynu należy rzeczywiste wyrządzenie szkody, w wypadku natomiast gdyby czynności polegająca na rozporządzeniu majątkiem nie miała rzeczywistego wpływu na zaspokojenie wierzyciela to brak jest znamienia skutku w postaci udaremnienia zaspokojenia wierzyciela, zatem nie dochodzi do popełnienia przestępstwa (wyr. SA we Wrocławiu z 18 czerwca 2014r., sygn. akt II AKa 59/14 - lex nr 1621283). W rozpoznawanej sprawie w ocenie sądu zarzutu takiego nie można postawić oskarżonemu, przede wszystkim z tego powodu, iż nie nastąpił skutek w postaci uszczuplenia lub udaremnienia zaspokojenia wierzyciela. Wskazać należy, iż po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie I ACa 172/13 w dniu 4 grudnia 2013r. oskarżony zawarł w dniu 6 lutego 2014r. ugodę ze spółką (...) obejmującą wszystkie należności pomiędzy nimi i w dniu 7 lutego 2014r. kwotę tę wpłacił na rzecz pokrzywdzonego. W ocenie sądu w tej sytuacji nie ma podstaw do tego by twierdzić, że oskarżony zbywając inne składniki swojego majątku naraził swojego wierzyciela na udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia jego wierzytelności. Wskazać należy, iż zarzut został sformułowany w ten sposób, że oskarżonemu zarzuca się dokonanie innych czynności skutkujących bądź obciążeniem jego mienia, bądź wyzbyciem się go. Jednakże jak wynika z wyjaśnień oskarżonego po za tym mieniem opisanym w zarzucie dysponował on środkami na zaspokojenie wierzyciela i po prawomocnym zakończeniu postępowania w tym zakresie wykorzystał je do uregulowania tych należności. Fakt, że Prokurator prowadząc postępowanie nie ustalił, że oskarżony dysponują takimi środkami, a oskarżony składając wyjaśnienia o tym nie mówił, nie stanowi okoliczności obciążającej oskarżonego. Ponadto sad miał na uwadze, iż oskarżony dokonał wskazanych w zarzucie rozporządzeń mieniem zanim jeszcze zapadły przeciwko niemu wskazane w zarzucie orzeczenia. Wskazać należy, iż rozporządzeniem mieniem oskarżony miał dokonać w datach 21 października 2008r., 31 marca 2009r., 10 czerwca 2009r., oraz w dniu 10 sierpnia 2009r. natomiast orzeczenia których w ten sposób wykonanie miał udaremnić zapadły w dniach 18 grudnia 2009r. i 4 grudnia 2013r, gdyż dopiero w tej dacie stal się prawomocny i wykonalny wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 3 lipca 2012r. w sprawie X GC 93/09. W ocenie sądu w tej sytuacji oskarżony do czasu zakończenia tych postępowań mógł swobodnie dysponować swoim majątkiem, w jakim zakresie w jakim nie narażało to jego wierzyciela nie udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia jego wierzytelności. I w ocenie sądu dokonane przez oskarżonego czynności nie spowodowały takiego skutku.

W oparciu o ustalony stan faktyczny sąd uznał, iż oskarżony swoim zachowaniem opisanym w punkcie II wypełnił dyspozycje art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k. Przepis art. 233 § 1 k.k. penalizuje zachowanie polegające na umyślnym złożeniu fałszywego zeznania. Zeznanie to ma służyć za dowód w postępowaniu sądowym. Zachowanie to może polegać tak na pozytywny działaniu sprawcy jak i na zatajeniu prawdy. Po stronie sprawcy musi istnieć świadomość, iż zeznanie to ma posłużyć za dowód w postępowaniu sądowym. Przestępstwo to jest dokonane z chwilą, gdy zeznanie dotrze do przyjmującego zeznanie, a zawsze z chwilą zakończenia składania zeznania. Warunkiem koniecznym odpowiedzialności sprawcy jest pouczenie go o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Jest to przestępstwo formalne i nie ma znaczenia czy przedstawione w zeznaniu fakty posłużyły do rozstrzygnięcia sprawy. Czyn ten zagrożony jest karą pozbawienia wolności do lat 3. Natomiast artykuł 18 § 2 k.k. definiuje formę zjawiskową popełnienia przestępstwa jaką jest podżeganie. Podżegacz chcąc by inna osoba popełniła przestępstwo nakłania ją do tego i w ocenie sądu zgromadzony materiał dowodowy pozwala na przyjęcie, iż oskarżony nakłaniała E. J. do złożenia fałszywych zeznań w toczącym się przeciwko niemu postępowaniu w zakresie faktu udzielenia mu w dniu 10 czerwca 2009r. pożyczki w kwocie 100.000 zł, zawarcia umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie udziałów w spółce, oraz zawarcia umowy z dnia 4 stycznia 2010r. o sprzedaży tych udziałów Z. U.. W sytuacji bowiem gdy E. J. poinformowała go, iż ma stawić się na przesłuchaniu na Policji oskarżony powiedział jej, że nie może powiedzieć prawdy, iż umowy te zostały zawarte tylko pozornie, co też E. J. podczas przesłuchania uczyniła. Sąd za przypisany czyn na podstawie art. 66 § 1 i § 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego na okres próby 1 roku. Sąd miał na uwadze, iż oskarżony nie był wcześniej karany, prowadził ustabilizowany tryb życia. Sąd miał na uwadze także w jakich okolicznościach doszło do popełnienia tego czynu. Przeciwko oskarżonemu toczyło się postępowanie karne, oskarżony podjął takie działania, w celu przedstawienia faktów w tym postępowaniu w sposób korzystny dla siebie, w pewien sposób realizował swoją linię obrony, co przybrało jednakże niedopuszczalną formę. W ocenie sądu dotychczasowy sposób życia oskarżonego, jego postawa osobista, uprzednia niekaralność uzasadnia przekonanie, iż pomimo warunkowego umorzenia postępowania karnego oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa.

Na podstawie art. 67 § 3 k.k. sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 5.000 złotych tytułem świadczenia pieniężnego. W ocenie sądu dochody oskarżonego jak i posiadany przez niego, majątek pozwolą mu na uiszczenie tego świadczenia bez uszczerbku dla jego koniecznego utrzymania.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. sąd częściowo obciążył oskarżonego kosztami sądowymi w kwocie 200 zł. Sąd miał na uwadze, iż oskarżony został uniewinniony od najważniejszego stawianego mu zarzutu z którym łączyły się największe koszty poniesione w toku postępowania. W ocenie sadu kwota 200 złotych odpowiada kosztom poniesionym w toku postępowania w związku z zarzutem z punktu II aktu oskarżenia, przy uwzględnieniu opłaty przy warunkowym umorzeniu postępowania w kwocie 100 złotych.

SSR J. Smoczkiewicz