Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: stażysta Wojciech Sowul

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2016 r., 20 i 29 czerwca 2016r sprawy

W. C.

s. W. i J. z domu K.

ur. (...) w D.

obwinionego o to, że:

w dniu 14 marca 2016r. około godz. 07.35 w miejscowości S. (...) gm. (...) na drodze publicznej znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, wynik badania 12 mg/l w wydychanym powietrzu, prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny A. (...) o nr rej. (...)

- tj. za wykroczenie z art. 87§1kw

ORZEKA:

I.  obwinionego W. C. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 87 § 1 kw skazuje go na karę 1000 (jeden tysiąc) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 87 § 3 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 (ośmiu) miesięcy;

III.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 120,- (sto dwadzieścia) złotych i opłatą w kwocie 100 (sto) złotych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 marca 2016r od godziny 07:05 funkcjonariusze Policji D. W. (1) i A. S. (1) w ramach zadań służby dokonywali kontroli trzeźwości kierujących w miejscowości S. przy posesji nr (...). Około godz. 07.35 zatrzymali pojazd m –ki A. (...) nr rej. (...) (...), którym kierował W. C.. Został on poddany badaniu przesiewowym urządzeniem do badania wydychanego powietrza (...), który wykazał, iż badany znajduje się w stanie co najmniej po użyciu alkoholu ( dioda tego urządzenia zapaliła się na czerwono). Na miejsce przybył patrol Policji dysponujący analizatorem wydechu (...) o nr (...). Badanie tym urządzeniem o godzinie 07.56 wykazało 0,12 mg/dm ^{( 3 )}alkoholu w wydychanym powietrzu, badanie o godzinie 08.12 ^{( – )}0,10 mg/dm ^{( 3)} a badanie o godzinie 08.16 – 0,09 mg/dm ^{( 3 )}alkoholu. Przy pierwszym badaniu, pomimo prawidłowego jego przeprowadzenia – wynik nie wyświetlił się. Funkcjonariusze stwierdzili, iż wynik ten został zapisany w pamięci urządzenia wraz ze wszystkimi danymi. Kierowcy okazano wynik, a on go nie zakwestionował. Na pytanie funkcjonariuszy czy pił wcześniej alkohol, stwierdził, że w dniu poprzednim w godzinach do 20-tej wypił (...) półlitrowe (...).

Funkcjonariusze Policji w trakcie kontroli ustalili, iż W. C. nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi i posiada aktywny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 12 lutego 2015r. W. C. został skazany za przestępstwo z art. 178a§1kk, orzeczono wobec niego karę (...)oraz orzeczono wyżej wskazany środek karny na okres dwóch lat.

(dowody: wyjaśnienia obwinionego k. 20, zeznania świadków: D. W. k. 34-34v, A. S. k. 55 – 55v, notatki urzędowe k. 2-3, protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym k. 4-4v, świadectwo wzorcowania k. 5-5v, wydruk z bazy (...) k. 13, odpis wyroku k. 28,kopia rejestru badań k. 35-36, instrukcja obsługi analizatora (...) k. 37 - 54).

Obwiniony W. C. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, iż tego dnia popełnił błąd, bowiem codziennie żona wozi go do pracy. Podkreślił, że rano nie zjadł śniadania, wypił tylko herbatę i wziął tabletki na gardło. ( wyjaśnienia k. 20)

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego, który ani w trakcie kontroli ani w trakcie postępowania nie kwestionował stanu po użyciu alkoholu, w którym znajdował się kierując samochodem w dniu 14 marca 2016r. Jego wyjaśnienia korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzony w sprawie.

Sąd za wiarygodne i bezstronne uznał zeznania obu funkcjonariuszy Policji - D. W. (1) oraz A. S. (3). Policjanci zgodnie wskazali, że podczas kontroli obwiniony poddany został rutynowemu badaniu urządzeniem (...) i dopiero, kiedy wskaźnik tego urządzenia wykazał, że w wydychanym przez obwinionego powietrzu znajduje się alkohol, został on poddany badaniu analizatorem wydechu. Funkcjonariusze podkreślili, że wszystkie badania tym urządzeniem zostały wykonane zgodnie z zasadami określonymi przez ich wewnętrzne przepisy a także wskazali, że obwiniony przyznał, że dzień wcześniej spożywał alkohol określając jego ilość i rodzaj. Bezspornym jest, w świetle zeznań świadków, iż pierwsze badanie zostało przeprowadzone prawidłowo, ale wynik nie wyświetlił się na urządzeniu. Badanie nie zostało przeprowadzone ponownie, bowiem wynik badania zapisany został w pamięci urządzenia. Został on okazany kierującemu, a ten go nie kwestionował. Kolejne dwa badania zostały przeprowadzone bez przeszkód.

Świadek D. W. (1) przyznał również, iż popełnił błąd w notatce urzędowej wpisując w rubryce „dane osobowe kierującego” imię, nazwisko oraz pesel żony obwinionego, która jest właścicielem samochodu A. i której przekazano pojazd.

Należy podkreślić, że obaj świadkowie są osobami obcymi dla obwinionego i w dniu zdarzenia jedynie wykonywali swoje czynności służbowe. Sąd nie znalazł zatem żadnych podstaw, dla których miałby odmówić zeznaniom powyższych świadków przymiotu wiarygodności.

Zdaniem Sądu, obwiniony podniósł kwestię zażycia bliżej nieustalonych tabletek na etapie postępowania sądowego, gdyż zdawał sobie sprawę z konsekwencji, jakie wynikają z dotychczasowych ustaleń organów procesowych. Wskazanie tych okoliczności należy traktować jedynie jako dążenia obwinionego do minimalizacji stopnia prawnych reperkusji przedmiotowego zdarzenia. Podkreślić należy, iż od momentu zatrzymania do ostatniego badania ( w godzinach 7.35 – 8.16) obwiniony nie zażywał i nie spożywał nic, nie palił również tytoniu.

W ocenie Sądu, istotne znaczenie dla oceny odpowiedzialności obwinionego za zarzucony mu czyn ma jednak sporządzony w niniejszej sprawie protokół
z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem(...)(k. 3-3v). Nadmieniony dowód sporządzony został w sposób fachowy oraz w pełni odpowiadający wymogom określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie warunków i sposobu dokonywania badań na zawartość alkoholu w organizmie.

Funkcjonariusze Policji do badania obwinionego użyli profesjonalnego probierza trzeźwości – urządzenia (...) o numerze (...), który w dniu zdarzenia miał ważne świadectwo wzorcowania (k. 5). Nadto wykonali aż trzy pomiary, co umożliwiło obiektywny i pełny ogląd przebiegu przedmiotowego zdarzenia. Podkreślić należy, co wynika również z orzecznictwa Sądu Najwyższego, że od wyników pomiarów tego urządzenia nie można odejmować błędów pomiarów wyszczególnionych w świadectwie wzorcowania, bowiem wyniki te uwzględniają już te błędy i urządzenie to wskazuje wynik z jego uwzględnieniem. Co istotne obwiniony nie kwestionował faktu, że spożywał wcześniej alkohol i nie kwestionował wyników pomiarów.

Wobec tychże względów, Sąd ocenił jednoznacznie, iż wynik przeprowadzonych w dniu 14 marca 2016 r., w godzinach 07:56-08:16 badań stanu trzeźwości W. C. przy pomocy urządzenia (...), odzwierciedlał rzeczywistą zawartość alkoholu w wydychanym przez obwinionego powietrzu.

Warto podkreślić, że pierwsze badanie analizatorem wydechu (...) przeprowadzono pomad 20 minut od zakończenia jazdy przez obwinionego, co przy uwzględnieniu spadkowej tendencji stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu obwinionego musi prowadzić do jedynego logicznego wniosku, że w momencie kierowania pojazdem przez obwinionego musiał być on nawet wyższy niż wynik pierwszego pomiaru analizatorem.

Sąd nie dopuścił w sprawie dowodu z opinii biegłego toksykologa, bowiem stężenie alkoholu stwierdzone w organizmie obwinionego nie pozwala na przeprowadzenie badań retrospekcyjnych.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu, bezspornym jest, iż W. C. w dniu 14 grudnia 2016 r. o godzinie 07.35 w miejscowości S. na drodze publicznej kierował samochodem marki A. o nr rej.(...), będąc w stanie po użyciu alkoholu (stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu – 0,12 mg/l), czym wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 87 §1 kw w zw. z art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Zgodnie z brzmieniem art. 45 ust 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, zabrania się kierowania pojazdem, prowadzenia kolumny pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt osobie w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu. Przepis art. 87 §1 kw stanowi natomiast, że ten kto, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze aresztu albo grzywny nie niższej niż 50 złotych.

Przedmiotem ochrony art. 87 §1 kw jest bezpieczeństwo w ruchu, dla którego ważną sprawą jest kondycja prowadzącego pojazd. Strona przedmiotowa obejmuje czyn polegający na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym przez osobę znajdującą się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka. Alkohol, a także inne środki osłabiają bowiem zdolność koncentracji, zdolność szybkiego reagowania na wydarzenia, a także ogólną sprawność psychofizyczną człowieka, który w ten sposób staje się mniej bezpiecznym uczestnikiem ruchu niż inne osoby.

Stan po użyciu alkoholu to stan, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do stężenia we krwi od 0,2 ‰ do 0,5 ‰ alkoholu albo obecności
w wydychanym powietrzu od 0,10 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³. Po przekroczeniu górnej granicy stanu po użyciu alkoholu mamy do czynienia ze stanem nietrzeźwości, który skutkować może kwalifikacją czynu jako przestępstwo określone w art. 178a kk.

Nadto w art. 87 §3 kw znajduje się podstawa prawna do obligatoryjnego orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów w stosunku do sprawcy wykroczenia określonego w art. 87 § 1 i 2 kw.

Wymierzając obwinionemu grzywnę w kwocie 1000 zł oraz stosując względem niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 miesięcy, Sąd zgodnie z art. 33 §1 kw, uwzględnił stopień społecznej szkodliwości oraz cele kary w zakresie prewencji indywidualnej
i ogólnej oraz baczył, by dolegliwość kary i środka karnego nie przekraczała stopnia winy sprawcy.

Obwiniony w sposób rażący zlekceważył podstawową zasadę obowiązującą w ruchu drogowym – zasadę bezwzględnej trzeźwości. Po raz kolejny kierował pojazdem w stanie po użyciu alkoholu, dodatkowo wbrew obowiązującemu wobec niego zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Jedyną okolicznością łagodzącą, jaka leży po stronie obwinionego jest przyznanie się do winy i wyrażenie żalu i skruchy. Należy mieć jedynie nadzieję, iż ponowne skazanie za kierowanie pojazdem po użyciu alkoholu, przyniesie rzeczywisty skutek w zmianie postepowania obwinionego.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, kara wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia jego zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynu. Tak ukształtowana wpłynie na niego wychowawczo i zapobiegawczo oraz spełni swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Wobec skazania obwiniony został obciążony kosztami postępowania i opłatą w sprawie.