Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 września 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 września 2015 roku

sprawy z wniosku L. F.

z udziałem J. F.

o podział majątku wspólnego

na skutek apelacji uczestnika

od postanowienia Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 14 maja 2015 roku, sygn. akt I Ns 724/11

postanawia: oddalić apelację i zasądzić od uczestnika J. F. na rzecz wnioskodawczyni L. F. kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za instancję odwoławczą .

SSO Dariusz Mizera

SSO Stanisław Łęgosz SSO Paweł Lasoń

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Ca 586/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 maja 2015 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. po rozpoznaniu sprawy z wniosku L. F. z udziałem J. F. o podział majątku wspólnego postanowił:

1. ustalić, że w skład majątku wspólnego wnioskodawczyni L. F. oraz uczestnika postępowania J. F., których ustawowa wspólność majątkowa małżeńska ustała w dniu 15 marca 2011 r. na mocy wyroku rozwodowego wydanego przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb., w sprawie sygn. akt I C 165 / 11 wchodzą:

a. nakłady poczynione na nieruchomości położonej w P. przy ulicy (...), składającej się z działek oznaczonych w ewidencji gruntów numerami (...) o powierzchni (...) oraz (...) o powierzchni (...), dla której to nieruchomości w VI Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. założone są księgi wieczyste KW nr (...) oraz (...) w postaci budynku mieszkalnego jednorodzinnego, garażu, altany, ogrodzenia, przyłącza energetycznego, przyłącza wodociągowego, przyłącza kanalizacji sanitarnej, przyłącza teletechnicznego, przyłącza gazowego, nasadzeń roślinnych oraz utwardzenia terenu,

b. zestaw kina domowego marki (...),

c. telewizor marki (...),

d. telewizor marki (...),

e. meblościanka,

f. stół okrągły rozsuwany,

g. kanapy - trzy sztuki,

h. dywany - dwie sztuki,

i. łóżko,

j. pralka automatyczna marki (...)',

k. segment młodzieżowy,

1. wersalka.

m. meble kuchenne w zabudowie,

n. lodówka marki (...),

o. kuchnia gazowa marki (...).

p. kuchenka mikrofalowa marki (...),

q. zmywarka marki (...),

r. szafa rozsuwana 5-drzwiowa,

s. szafki w ganku,

t. parasol ogrodowy.

u. meble ogrodowe marki (...).

v. drobne przedmioty gospodarstwa domowego w postaci talerzy, sztućców, garnków, wazonów, gazetnika, kubków, salaterek, kompletów kieliszków

obrusów, ręczników, szkła żaroodpornego i frytkownicy,

2. dokonać podziału majątku wspólnego wnioskodawczyni L. F. oraz uczestnika postępowania J. F., szczegółowo opisanego w punkcie pierwszym postanowienia w ten sposób, że wyżej wskazane składniki majątkowe przyznać na wyłączną własność wnioskodawczyni L. F.,

3. tytułem spłaty w związku z dokonanym podziałem majątku wspólnego zasądzić od wnioskodawczyni L. F. na rzecz uczestnika postępowania J. F. kwotę 75.901,36 złotych, płatną w dwóch równych ratach w kwocie po 37 950,68 złotych, pierwsza w terminie 14 dni od uprawomocnienia się orzeczenia, druga zaś w terminie trzech miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat,

4. nakazać uczestnikowi postępowania J. F. opuszczenie nieruchomości położonej w P. przy ulicy (...), składającej się z działek oznaczonych w ewidencji gruntów numerami (...) o powierzchni (...) oraz (...) o powierzchni (...) wraz z rzeczami stanowiącymi jego własność, w terminie jednego miesiąca od otrzymania drugiej raty spłaty określonej w punkcie trzecim postanowienia,

5. zasądzić od uczestnika postępowania J. F. na rzecz wnioskodawczyni L. F. kwotę 500 złotych tytułem zwrotu połowy opłaty sądowej od wniosku,

6. ustalić, że w pozostałym zakresie każdy uczestnik postępowania ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

Wnioskodawczyni L. F. oraz uczestnik postępowania J. F. zawarli związek małżeński w dniu (...) r.

Wyrokiem rozwodowym wydanym w dniu 15 marca 2011 r., w sprawie sygn. akt I C 165/ 11 Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. rozwiązał związek małżeński wnioskodawczyni oraz uczestnika postępowania.

Nieruchomość położona w P.przy ulicy (...) składa się z dwóch działek oznaczonych w ewidencji gruntów numerami (...) oraz (...) o łącznej powierzchni (...) i stanowi własność wnioskodawczyni L. F..

Dla nieruchomości tej w VI Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. założone są księgi wieczyste Kw nr (...) oraz Kw nr (...).

W trakcie trwania związku małżeńskiego strony wybudowały na nieruchomości budynek mieszkalny jednorodzinny oraz poczyniły inne nakłady w postaci garażu, altany, przyłącza kanalizacji sanitarnej, przyłącza teletechnicznego, przyłącza gazowego, nasadzeń roślinnych oraz utwardzenia terenu. Wartość wyżej wskazanych nakładów wynosi 166 150 złotych.

Ponadto w trakcie trwania małżeństwa strony zakupiły szereg ruchomości, stanowiących wyposażenie ich domu rodzinnego. Zakupione zostały zestaw kina domowego marki (...), telewizor marki (...)', meblościanka, stół okrągły rozsuwany, kanapy - trzy sztuki, dywany - dwie sztuki, łóżko, pralka automatyczna marki (...) segment młodzieżowy, wersalka, meble kuchenne w zabudowie, lodówka marki (...), kuchnia gazowa marki (...), kuchenka mikrofalowa marki (...). zmywarka marki (...), szafa rozsuwana 5-drzwiowa, szafki w ganku, parasol ogrodowy, meble ogrodowe marki (...) oraz drobne przedmioty gospodarstwa domowego w postaci talerzy, sztućców, garnków, wazonów, gazetnika, kubków, salaterek, kompletów kieliszków, obrusów, ręczników, szkła żaroodpornego i frytkownicy.

Wartość przedmiotowych ruchomości wynosi 9.229 złotych.

Ponadto strony w trakcie trwania związku małżeńskiego zakupiły telewizor marki (...) o wartości 100 złotych, (okoliczność bezsporna).

W trakcie trwania związku małżeńskiego wnioskodawczyni otrzymała jako prezent od swojej matki ekspres do kawy marki „K.'".

Ponadto w trakcie trwania małżeństwa wnioskodawczyni za pieniądze otrzymane darowizną od matki zakupiła samochód osobowy marki (...), numer rejestracyjny (...).

W związku z prowadzeniem zakładu kosmetycznego wnioskodawczyni podpisując umowę najmu otrzymała do dyspozycji w pełni wyposażony zakład.

W trakcie trwania małżeństwa strony miały do dyspozycji także zakupiony samochód marki „J. (...)'", numer rejestracyjny (...). Samochód ten został sprzedany z kwotę 19.200 złotych w dniu 11 sierpnia 2009 r. przez uczestnika postępowania J. F..

Począwszy od lutego 2011 r. opłaty zwiane z zajmowaną przez strony nieruchomością uiszcza jedynie wnioskodawczyni L. F.. Do kwietnia 2015 r. koszty związane z utrzymaniem nieruchomości wyniosły łącznie 23 676,28 złotych, w tym 11 449.97 złotych za energię elektryczną, 7 865,65 złotych za zużyty gaz, 3 808,78 złotych za zużytą wodę oraz 551,88 złotych za wywóz śmieci.

Sąd dokonując oceny zgromadzonego materiału dowodowego w pierwszej kolejności zauważa, iż ustalając wartość ruchomości zgłoszonych do podziału oparł się na opinii biegłego sądowego J. S. (k.69-74). Biegły w przedmiotowej opinii wyceniał zgłoszone do podziału ruchomości. Ponieważ opinii tej żadna ze stron nie kwestionowała, stanowiła ona w tym zakresie podstawę wydanego rozstrzygnięcia. W zakresie wartości telewizora marki (...) Sąd przyjął, iż jego wartość wynosi 100 złotych. W tym zakresie Sąd oprał się na stanowiskach stron zajętych przez nie na posiedzeniu dniu 14 maja 2012 r. (k.86-87). gdzie strony zgodnie przyznały, iż ruchomość ta stanowiła ich majątek wspólny. Rozbieżność dotyczyła jedynie jego wartości, albowiem wnioskodawczyni określiła jego wartość na 50 złotych, zaś uczestnik postępowania na kwotę 100-200 złotych. Ponieważ dopuszczanie dowodu opinii biegłego, aby wyceniał jedynie ten jeden składnik byłoby bezprzedmiotowe Sąd uznał, iż przyjęcie jego wartości na kwotę 100 złotych, nie jest krzywdzące dla żadnej ze stron.

Sąd przyjął do podziału jedynie ruchomości określone w opinii biegłego sądowego, albowiem w toku niniejszego postępowania uczestnik postępowania nie wykazał, aby majątek wspólny stron na chwilę ustania wspólności stanowiły inne jeszcze składniki majątkowe. Sąd przyjął, iż zgłoszony do podziału ekspres do kawy marki „K.'" stanowił majątek odrębny wnioskodawczyni, albowiem otrzymała go jako prezent od swojej matki, co wynika zeznań świadka L. C. (k. 127-128). Zdaniem Sądu zgromadzony materiał dowody nie daje również podstaw do przyjęcia, iż majątek wspólny stron stanowić ma wyposażenie zakładu kosmetycznego prowadzonego przez wnioskodawczynię. Jednoznacznie przeczą temu zeznania świadka M. D. (1) (k. 128) z których wynika, iż wnioskodawczyni podpisując umowę najmu otrzymała do dyspozycji w pełni wyposażony zakład.

W zakresie wartości nakładów poczynionych na nieruchomości położonej w P. przy ulicy (...) opał się na opiniach biegłych sądowych U. B. (k.241 -268) oraz Z. K. (k.337-375 i k.423-426). Dokonując wyceny poczynionych w trakcie trwania związku małżeńskiego nakładów w postaci budynku mieszkalnego jednorodzinnego, garażu, altany, przyłącza kanalizacji sanitarnej, przyłącza teletechnicznego, przyłącza gazowego, nasadzeń roślinnych oraz utwardzenia terenu biegli precyzyjnie wskazali w oparciu o jakie kryteria dokonali wyceny, jakie elementy zostały przez nich wzięte pod uwagę przy ustalaniu tych wartości. Ponieważ wartości wyliczone przez biegłych były do siebie bardzo zbliżone przy ustalaniu ich ostatecznej wartości, Sąd uśrednił uzyskane przez biegłych sumy i określił je ostatecznie na kwotę 166.150 złotych. Sąd w całości podziela argumentację biegłych (i traktuje je jako własne) dlaczego w niniejszej sprawie winna być zastosowana metoda porównawcza, nie zaś metoda odtworzeniowa (precyzyjnie wyjaśnił to w uzupełniającej pisemnej opinii biegły Z. K. (k.423-426). Zdaniem Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania przyjętych założeń, zaś uwagi uczestnika postępowania Sąd traktuje jako niczym nieuzasadnioną i nie popartą żadnymi argumentami polemikę.

Sąd Rejonowy zważył, iż wspólność majątkowa między małżonkami, która zgodnie z treścią art. 31 k.r. i o. powstaje z mocy ustawy z chwilą zawarcia związku małżeńskiego ustaje m.in. z chwilą orzeczenia rozwodu. Zgodnie z treścią art. 42 k.r. i .o od chwili ustania wspólności ustawowej stosuje się odpowiednio do majątku, który był nim objęty przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych., zaś stosownie do treści art. 43 § 1 k.r. i o., co do zasady oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W razie braku zgodnego wniosku co do podziału majątku, pierwszeństwo ma sposób polegający na podziale tych składników majątkowych, które dają się podzielić (tzn. gdy ich podział nie jest sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno - gospodarczym przeznaczeniem rzeczy i nie pociąga za sobą istotnej zmiany rzeczy lub znacznego zmniejszenia jej wartości) i przyznaniu przedmiotów majątkowych tak powstałych i składników majątkowych, które nie dają się podzielić każdemu z małżonków, stosownie do wielkości ich udziałów w majątku wspólnym (art. 211 k.c.). Jeżeli podział ten nie będzie w pełni odpowiadał wartości udziałów małżonków w majątku wspólnym, sąd zasądzi odpowiednią dopłatę od jednego z małżonków na rzecz drugiego z nich (art. 212 § 1 zd. drugie k.c.). Jeżeli podział taki nie będzie możliwy lub celowy, sąd może wszystkie składniki majątku wspólnego przyznać jednemu z małżonków i zasądzić od niego na rzecz drugiego z małżonków spłatę, odpowiadającą wartości jego udziału w majątku wspólnym (art. 212 § 2 k.c.), lub też dokonać podziału majątku wspólnego poprzez zarządzenie sprzedaży składników tego majątku stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

W trakcie postępowania o podział majątku wspólnego po ustaniu ustawowej wspólności małżeńskiej sąd ustala skład tego majątku oraz jego wartość (art. 684 k.p.c.). Oznacza to, iż sąd w dążeniu do zakończenia podziału majątku w jednym postępowaniu, powinien zwrócić stronom uwagę na konieczność wskazania całego majątku podlegającego podziałowi oraz że nie jest związany wnioskami małżonków, jeśli z ich oświadczeń wyniknie, że istnieje jeszcze inny majątek wspólny podlegający podziałowi. Jednakże art. 684 k.p.c. nie daje sądowi uprawnienia do prowadzenia z urzędu dochodzenia, czy i jaki istnieje majątek wspólny. Skład i stan majątku sąd ustala na chwilę ustania wspólności ustawowej, natomiast jego wartość według cen z chwili dokonywania podziału.

Dokonując podziału nakładów poczynionych na nieruchomość oraz ruchomości Sąd miał na uwadze stanowisko wnioskodawczyni, iż wniosła ona o przyznanie wszystkich składników majątkowych na jej rzecz, ze stosowną spłatą pieniężną na rzecz uczestnika postępowania, czemu ten nie oponował.

W świetle powyższych okoliczności łączna wartość majątku podlegającego podziałowi wynosi 175.479 złotych (wartość zgłoszonych do podziału ruchomości to kwota 9 329 złotych, wartość nakładów poczynionych na nieruchomości położonej w P. to kwota 166.150 złotych). W tej sytuacji połowa kwoty przypadającej do spłaty na rzecz uczestnika postępowania wynosi 87 739,50 złotych. Jednakże od kwoty tej odjąć należy połowę kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnie zajmowanej przez strony. Bezspornym jest, iż począwszy od lutego 2011 r. opłaty związane z zajmowaną przez strony nieruchomością uiszcza jedynie wnioskodawczyni L. F.. Do kwietnia 2015 r. koszty związane z utrzymaniem nieruchomości wyniosły łącznie 23.676,28 złotych, w tym 11 449,97 złotych za energię elektryczną, 7 865.65 złotych za zużyty gaz, 3 808,78 złotych za zużytą wodę oraz 551,88 złotych za wywóz śmieci (dowody wpłat k.441). W tej sytuacji należna uczestnikowi postępowania splata pieniężna ulega obniżeniu o kwotę 11.838.14 zł i ostatecznie winna wynosić 75.901,36 złotych (punkt pierwszy, drugi i trzeci wydanego rozstrzygnięcia).

Mając na uwadze stanowiska stron Sąd rozłożył płatność przedmiotowej kwoty na dwie raty, nakazując również opuszczenie nieruchomości przez uczestnika postępowania w terminie jednego miesiąca od otrzymania drugiej raty spłaty (punkt trzeci i czwarty orzeczenia).

O kosztach postępowania w sprawie (punkt piąty i szósty orzeczenia) Sąd orzekł na podstawie art. 520 § 2 k.p.c. w zw. z art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wywiódł uczestnik za pośrednictwem swojego pełnomocnika.

Uczestnik zaskarżył powyższe orzeczenie w punktach 2 i 3 i zarzucił mu:

1/ naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, polegające na przyjęciu metody porównawczej zamiast odtworzeniowej przy ustalaniu wartości nakładów poczynionych przez strony;

2/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę, polegający na przyjęciu tezy, iż w skład majątku wspólnego nie wchodzi wyposażenie zakładu kosmetycznego.

Wskazując na powyższe skarżący wnosił o:

1/ zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez ustalenie, iż:

a/ w skład majątku wspólnego stron wchodzi wyposażenie zakładu

kosmetycznego wartości wskazanej przez uczestnika,

b/ ustalenie, że wartość nakładów poniesionych przez strony wyniosła tyle, ile określił biegły stosując metodę odtworzeniową, a tym samym dopłata od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika powinna wynieść 95.901 /dziewięćdziesiąt pięć tysięcy dziewięćset jeden / zł. płatnych w dwóch ratach w takich terminach jak to określił Sąd I instancji.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik wnioskodawczyni wnosiła o jej oddalenie jako bezzasadnej i zasądzenie kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja uczestnika jest bezzasadna.

Pełnomocnik uczestnika w apelacji wskazuje w pierwszej kolejności na błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez przyjęcie, iż w skład majątku wspólnego nie wchodzi wyposażenie zakładu kosmetycznego. Z uzasadnienia tego zarzutu zdaje się wynikać, iż skarżący zarzuca Sądowi naruszenie art. 233§1 k.p.c. poprzez błędną ocenę zeznań uczestnika i naruszenie zasady logicznego powiązania wniosków z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Zarzut ten nie został w sposób należyty uzasadniony i jest całkowicie gołosłowny. W orzecznictwie przyjmuje się bowiem, że zarzut obrazy przepisu art. 233 § 1 k.p.c. nie może polegać jedynie na zaprezentowaniu własnych, korzystnych dla skarżącego ustaleń stanu faktycznego, dokonanych na podstawie własnej, korzystnej dla skarżącego oceny materiału dowodowego. Jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne. ( por. postanowienie SN z 10.01.2002r. II CKN 572/99 baza Legalis, wyrok SN z 27.09.2002r. II CKN 817/00 baza Legalis ).

W przedmiotowej sprawie Sąd w uzasadnieniu przeprowadził analizę materiału dowodowego w sposób zgodny z zasadami logicznego rozumowania i zasadami doświadczenia życiowego, wyprowadził z tej analizy właściwe wnioski i dokonał prawidłowych ustaleń. Ustalenia te nie zostały w apelacji w sposób skuteczny podważone. Pełnomocnik uczestnika w apelacji nie zdołał przeprowadzić takiego rozumowania, które zdyskwalifikowałoby wnioski Sądu co do ustalenia, iż wyposażenie lokalu kosmetycznego nie wchodziło w skład majątku wspólnego. Twierdzenia skarżącego w tym zakresie stanowią jedynie nieuprawnioną polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu. Wnioskodawczyni natomiast wykazała, iż podpisała umowę otrzymując do dyspozycji w pełni wyposażony zakład kosmetyczny. Powyższe wynika zarówno z dokumentu w postaci umowy najmu z 2004r. jak i z zeznań świadka M. D. (2).

W takiej sytuacji Sąd Rejonowy w pełni był uprawniony do takiego ustalenia, które znajduje swoje odzwierciedlenie w należycie ocenionym materiale dowodowym.

Drugim zarzutem na którym jest oparta skarga apelacyjna jest zarzut naruszenia bliżej niesprecyzowanych przepisów postępowania mających wpływ na treść orzeczenia polegający zdaniem skarżącego na przyjęciu do wyceny nakładów metody porównawczej zamiast odtworzeniowej. Pomijając już brak wskazania przez pełnomocnika uczestnika przepisów prawa których naruszenie zarzuca stwierdzić należy, iż zarzut ten jest całkowicie chybiony. Treść uzasadnienia tego zarzutu sprowadza się tak naprawdę do zakwestionowania opinii biegłych na podstawie, których sąd dokonał ustaleń wartości nakładów zarzucając im przyjęcie błędnej metodologii podczas dokonanej wyceny. Zgodnie z art. 150 ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015r. poz. 782) w wyniku wyceny nieruchomości dokonuje się określenia jej wartości rynkowej, odtworzeniowej, katastralnej lub innych rodzajów wartości określonych w przepisach szczególnych. Podkreślić jednak należy, iż w myśl art. 154 ustawy z 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015r. poz. 782) wyboru właściwego podejścia oraz metody i techniki szacowania nieruchomości dokonuje rzeczoznawca majątkowy uwzględniając w szczególności cel wyceny, rodzaj i położenie nieruchomości, przeznaczenie w planie miejscowym, stan nieruchomości oraz dostępne dane o cenach, dochodach i cechach nieruchomości podobnych. Pomimo, że wybór właściwej metody i techniki szacowania nieruchomości pozostawiony jest biegłemu to przyjmuje się, iż wybór ten powinien on w należyty sposób uzasadnić. W przedmiotowej sprawie nie budziło to wątpliwości bowiem biegły w opinii uzupełniającej /k. 425 i nast. akt/ wprost wskazał, iż przy szacowaniu nakładów najbardziej odpowiednie jest dokonanie wyceny wartości rynkowej za pomocą metody porównywania parami. Słusznie bowiem biegły zaznaczył, iż oszacowanie wartości odtworzeniowej nakładów w oderwaniu od uwarunkowań danego rynku może spowodować, że ich wartość odtworzeniowa może być znacznie wyższa od ich wartości rynkowej. Powyższe może prowadzić do sytuacji nie do zaakceptowania, a mianowicie może się okazać, iż rynkowa wartość całej nieruchomości będzie niższa niż wartość nakładów wycenionych metodą odtworzeniową. Poza tym nie można zapominać, iż nakłady w przedmiotowej sprawie były dokonywane na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat co także przemawia za wartością rynkową nakładów. W orzecznictwie przyjmuje się na ogół, iż w przypadku nakładów na nieruchomość uwzględniana jest ich wartość rynkowa (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 23 października 2012r. I ACa 767/12, www.orzeczenia.ms.gov.pl ).

W skardze apelacyjnej brak jakichkolwiek merytorycznych argumentów kwestionujących przyjęcie opinii biegłych, które były podstawą rozstrzygnięcia.

Na marginesie jedynie należy zauważyć, iż Sąd z korzyścią dla uczestnika uśrednił wartość nakładów ( z dwóch opinii) choć winien wziąć pod uwagę opinię najbliższą czasowo chwili orzekania tj. opinię biegłego K. który dokonał wyceny nakładów na niższą kwotę niż przyjął to ostatecznie Sąd.

Reasumując apelacja jako oczywiście bezzasadna podlegała oddaleniu, a to na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.

Z uwagi na sprzeczność w postępowaniu apelacyjnym interesów wnioskodawczyni i uczestnika oraz fakt przegrania przez uczestnika sprawy w postępowaniu apelacyjnym na podstawie art. 520 § 2 k.p.c. należało orzec o kosztach postępowania zasądzając na rzecz wnioskodawczyni od uczestnika kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania za instancję odwoławczą.

SSO Dariusz Mizera

SSO Stanisław Łęgosz SSO Paweł Lasoń

Na oryginale właściwe podpisy