Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Cz 787/16

POSTANOWIENIE

Dnia 14.07.2016 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VI Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Karol Kołodziejczyk (spr.)

Sędziowie: SSO Jolanta Janas

SSO Leszek Mazur

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14.07.2016r.

sprawy z wniosku wierzyciela K. z siedzibą we W.

z udziałem dłużnika D. S. (1)

o nadanie klauzuli wykonalności

na skutek zażalenia wierzyciela K. z siedzibą we W.

od postanowienia Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 22 kwietnia 2016r.

sygn. akt XV Co 1597/16

postanawia: oddalić zażalenie.

Sygn. akt VI Cz 787/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2015 roku Sąd Rejonowy w Częstochowie odmówił nadania na rzecz wierzycielaK. z siedzibą we W. klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu w postaci nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie sygn. akt XII Nc 1597/16, wydanemu przeciwko dłużnikowi D. S. (2).

Jako prawną podstawę swojego rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał art. 788 § 1 k.p.c.

W zażaleniu na to postanowienie wierzyciel zarzucił Sądowi I instancji naruszenie art. 788 k.p.c., poprzez uznanie, iż załączone do wniosku dokumenty nie pozwalają na nadanie klauzuli wykonalności na następcę prawnego załączonemu tytułowi egzekucyjnemu.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia, poprzez nadanie klauzuli wykonalności prawomocnemu orzeczeniu wydanemu przez Sąd Rejonowy w Częstochowie w dniu 12 stycznia 2015 roku w sprawie sygn. akt XII Ne 5010/14 przeciwko D. S. (1) na rzecz nowego wierzyciela, ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia, a nadto, zasądzenie od dłużnika na rzecz wierzyciela kosztów postępowania klauzulowego, w tym kosztów zastępstwa według norm przepisanych.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje.

Zażalenie jest niezasadne.

Postępowanie klauzulowe cechuje się ograniczoną kognicją i sformalizowaniem. Zasadnicze znaczenie dla przejścia uprawnień w trybie art. 788 k.p.c. przyznaje się dokumentowi. Załączone do wniosku dokumenty nie spełniają przesłanek z tego przepisu.

Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił kwestię charakteru wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego. Jak stanowi ust. 2 art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych, moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1 tego przepisu, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym. Jego aktualne brzmienie wynika z powołanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2011 r. w sprawie P 1/10, po myśli którego art. 194 w/w ustawy w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji należało zgodzić się ze stwierdzeniem Sądu Rejonowego, iż przedłożony przez skarżącego wyciąg z ksiąg funduszu z dnia 12 lutego 2016 roku należy traktować jako dokument prywatny. Tymczasem dokument prywatny bez urzędowo poświadczonych podpisów nie spełnia wymogów art. 788 k.p.c.

Należało podzielić również stanowisko Sądu Rejonowego, że także pozostałe dokumenty nie pozwalają na odpowiednie skonkretyzowanie wierzytelności. Jakkolwiek strona przedłożyła odpis umowy sprzedaży dnia 29.10.2015 z podpisami notarialnie poświadczonymi - potwierdzony za zgodność z oryginałem przez radcę prawnego, to jednak w samej umowie wierzytelność nie jest szczegółowo określona. Natomiast wyciąg z załącznika do umowy - jako dokument prywatny - również nie spełnia wymogów art. 788 k.p.c., gdyż nie zawiera podpisów urzędowo poświadczonych. Wbrew twierdzeniom skarżącego, poświadczenie odpisu dokumentu za zgodność z oryginałem przez radcę prawnego w trybie art.129 par.3 k.p.c., nie nadaje temu dokumentowi charakteru dokumentu urzędowego, gdyż taki charakter ma tylko samo poświadczenie, a nie odpis dokumentu, który został poświadczony.

Mając na względzie wskazane argumenty, Sąd odwoławczy na podstawie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie.