Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2013 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: J. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 20 grudnia 2012 r. i 31 stycznia 2013 r., znak: (...) w sprawie: J. J.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o emeryturę

1)  zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu J. J. prawo do emerytury od dnia

(...)

2)  zasądza od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sygn. akt VIU 417/13

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 20 grudnia 2012 roku i 31 stycznia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu J. J. prawa do wcześniejszej emerytury.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy powołał się na przepis art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2009 roku, nr 153, poz. 1227) i wskazał, iż ubezpieczony nie spełnia wszystkich wymogów wymaganych do przyznania mu prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, bowiem nie udokumentował co najmniej 25 letniego okresu pracy na dzień 1 stycznia 1999 roku. Pozwany nie zaliczył ubezpieczonemu do stażu pracy okresu zatrudnienia od dnia (...)roku do dnia (...) roku i od dnia (...)roku do dnia (...)roku w Zakładzie (...) ( dziadek ubezpieczonego) ponieważ brak jest dokumentów potwierdzających zatrudnienie- pracodawca zgłosił pracowników do ubezpieczenia społecznego do dnia 31 grudnia 1970 roku.

Odwołanie od powyższych decyzji złożył ubezpieczony, który wniósł o zmianę wydanych decyzji i przyznanie prawa do emerytury. Odwołujący wniósł o zaliczenie spornego okresu zatrudnienia.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonego,organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonych decyzjach.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. J. ( urodzony w dniu (...)) w dniu (...)roku złożył w pozwanym organie rentowym wiosek o przyznanie prawa do emerytury z tytułu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych. Ubezpieczony przed pozwanym organem rentowym udowodnił 17 lat, 3 miesiące i 4 dni pracy w warunkach szczególnych, w tym na dzień 31 grudnia 1998 roku łączny okres ubezpieczenia w wymiarze 24 lat, 3 miesięcy i 15 dni.

-okoliczności bezsporne

Sporną okolicznością w przedmiotowej sprawie pozostawała kwestia, czy odwołujący legitymuje się wymaganym co najmniej 25 letnim okresem ogólnego ubezpieczenia na dzień 31 grudnia 1998 roku i czy do tego ogólnego okresu ubezpieczenia możliwe jest zaliczenie okresu pracy w zakładzie ślusarskim dziadka odwołującego E. J. w okresie od (...) roku do dnia (...)roku i od dnia(...)roku do dnia(...)roku.

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, na podstawie, którego ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony J. J. w okresie od dnia (...) roku do dnia (...) roku i od dnia (...) (...)roku do dnia(...)roku po zdanej maturze w (...) roku został zatrudniony w warsztacie ślusarsko mechanicznym prowadzonym przez dziadka ubezpieczonego E. J., zakład mieścił się na osiedlu (...) w B., odbywała się w nim produkcja części do motocykli. Ubezpieczony w (...)roku został zatrudniony na uczelni, gdzie pracował przez około rok a następnie od dnia(...)roku do dnia (...)roku ponownie pracował w warsztacie ślusarskim dziadka. Ubezpieczony wykonywał w zakładzie czynności polegające na szlifowaniu, tłoczeniu, frezowaniu i wierceniu, rozwoził również towar do klientów. Ubezpieczony pracował w godzinach od 7 do 19 bądź 20 wieczorem, z dziadkiem E. J. miał zawartą ustną umowę o pracę. Wysokość jego wynagrodzenia była uzależniona od ilości przepracowanych godzin, wynagrodzenie ubezpieczony otrzymywał co tydzień. Odwołujący nie rozmawiał z dziadkiem na temat jego zgłoszenia do ubezpieczenia społecznego i nie żądał wystawienia świadectwa pracy. W warsztacie byli również zatrudnieni J. W. oraz W. K..

-dowód: zeznania świadków: A. J. k. (...)akt sądowych, W. K. k. (...) akt sądowych, J. W. k. (...)akt sądowych, zeznania ubezpieczonego k.(...)akt sądowych

Sąd uznał zeznania świadków oraz ubezpieczonego złożone na okoliczność wykonywania przez ubezpieczonego pracy w warsztacie ślusarskim E. J. za wiarygodne. Zeznania świadków W. K. oraz J. W. nie budziły żadnych wątpliwości, świadkowie dokładnie opisali charakter pracy wykonywanej przez ubezpieczonego, ich zeznania w tym zakresie były spójne, należy podkreślić, iż świadkowie w spornym okresie również pracowali w zakładzie ślusarskim E. J. i widywali ubezpieczonego przy pracy, nadto zeznania złożone przez świadków znalazły potwierdzenie w zeznaniach złożonych przez świadka A. J. oraz przez ubezpieczonego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 184. ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27. ( w przypadku mężczyzn 25 lat)

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.( art. 184 ust 2 )

Zgodnie z treścią przepisu art. 6 ust.2 pkt. 1a w/w ustawy: za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. następujące okresy, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne:

1)zatrudnienia po ukończeniu 15 lat życia:

a)na obszarze Państwa Polskiego - w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, jeżeli w tych okresach pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego: chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy albo rentę chorobową,

Podkreślić należy, iż przepisy regulujące postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych (art. 477 ⁸ i nast. k.p.c.) nie zawierają dodatkowych ograniczeń w stosunku do przepisów ogólnych regulujących postępowanie dowodowe (art. 235-309 k.p.c.). W konsekwencji należy uznać, że fakty, od których uzależnione jest prawo do emerytury i renty mogą być wykazywane wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w Kodeksie postępowania cywilnego.

Nadto dla uznania okresu zatrudnienia wykonywanego przed wejściem w życie w/w ustawy za okres składkowy w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 oraz art. ust. 2 pkt 1 lit. a w/w ustawy nie jest wymagane wykazanie przez osobę ubiegającą się o emeryturę lub rentę faktu opłacenia przez pracodawcę składek na pracownicze ubezpieczenie społeczne. ( tak też Sąd Apelacyjny w Gdańsku z dnia 23 sierpnia 2012 roku, sygn. akt III AUa 340/12, LEX nr 1217673)

Należy zauważyć, że w obecnym stanie prawnym obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne zarówno w części obciążającej pracodawcę, jak i pracownika, spoczywa na pracodawcy - płatniku. Wykonywanie przez pracodawcę tego obowiązku jest niezależne od pracownika, zatem zaleganie pracodawcy ze składkami lub uchylanie się od ich opłacania powodowałoby brak środków na indywidualnym koncie pracownika, co miałoby wpływ na wysokość przyszłych świadczeń. W związku z tym został wprowadzony mechanizm chroniący pracownika przed skutkami niezależnego od niego zaniechania. W trybie określonym przepisem art. 40 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonuje na koncie ubezpieczonego uzupełnienia kwoty składek nieuregulowanych przez płatnika. Jeżeli tryb ten zostanie wyczerpany, okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, w którym pracownik otrzymuje wynagrodzenie, jest okresem ubezpieczenia, czyli okresem składkowym, niezależnie od tego, czy pracodawca opłacił składki na ubezpieczenie.

Tak więc uzależnienie uznania okresu zatrudnienia wykonywanego w poprzednim stanie prawnym, czyli przed dniem 1 stycznia 1999 r., za okres składkowy od opłacenia przez pracodawcę składek, kłóciłoby się z zasadą równego traktowania wszystkich ubezpieczonych sformułowaną w art. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Wprowadzałoby także zróżnicowanie pracowników pozostających w zatrudnieniu przed wejściem w życie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przez nałożenie obowiązku wykazania faktu opłacenia składek na pracownicze ubezpieczenie społeczne tylko na niektórych, a nie wszystkich pracowników.

W przedmiotowej sprawie przeprowadzone postępowanie dowodowe, w tym zeznania świadków oraz ubezpieczonego wykazało jednoznacznie, iż odwołujący w spornym okresie czasu był zatrudniony w zakładzie ślusarskim należącym do jego dziadka E. J. w oparciu o umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, zatem po zaliczeniu tego okresu zatrudnienia odwołujący legitymuje się wymaganym ponad 25 letnim ogólnym okresem ubezpieczenia i tym samym spełnił wszystkie wymagane przesłanki do przyznania mu prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

Mając powyższe okoliczności na względzie, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji orzeczenia na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 kpc.

O kosztach postępowania, Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o przepis art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z przepisem art. 99 kpc w zw. z § 3 ust. 1 w zw. z § 11 ust.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2005r. nr 219, poz. 1873).

SSO Ewa Milczarek