Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2015r. w S.

odwołania H. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 21 stycznia 2015 r. Nr (...)

w sprawie H. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje H. S. prawo do emerytury od dnia 6 listopada 2014r.

Sygn. akt IV U 270/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 stycznia 2015 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015, poz. 748 j.t.) w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), odmówił wnioskodawcy H. S. prawa do emerytury, albowiem na dzień 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Do pracy w szczególnych warunkach nie zostało zliczone zatrudnienie w Zespole Szkół Nr (...) w W. w okresach: 01.12.1986-30.04.1997 r. (od 30.07.1988 r. do 22.08.1988 r. urlop bezpłatny), 01.10.1997-30.04.1998, 01.10.1998-31.12.1998, gdyż zgodnie z pismem zakładu pracy z dnia 08.01.2015 r. stanowisko „palacz” nie zostało wymienione w zarządzeniu resortowym, na które powołuje się zakład w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 30.10.2014 r. (decyzja, k. 33 a.e.).

Odwołanie od ww. decyzji złożył ubezpieczony H. S., wnosząc o uznanie okresów zatrudnienia w Zespole Szkół nr (...) w W. na stanowisku palacza, tj. od 01.12.1986 r. do 30.04.1998 r. oraz od 01.10.1998 r. do 31.12.1998 r., jako pracy wykonywanej w szczególnych warunkach (odwołanie, k. 1 a.s.; wyjaśnienia ubezpieczonego, k. 7-7v a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 2-3 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony H. S., ur. (...), złożył w dniu 13 listopada 2014 r. wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. o przyznanie prawa do emerytury. Ubezpieczony nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Na podstawie dokumentów dołączonych do wniosku organ rentowy przyjął za udowodniony na dzień 1 stycznia 1999 r. staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat, w tym 22 lata i 17 dni okresów składkowych, 3 miesiące i 22 dni okresów nieskładkowych oraz uzupełniająco 2 lata, 11 miesięcy i 5 dni pracy w gospodarstwie rolnym. Do pracy w szczególnych warunkach zaliczono ubezpieczonemu zatrudnienie w (...) S.A. W. w łącznym wymiarze 10 lat, 3 miesięcy i 28 dni. Do pracy w szczególnych warunkach nie został zliczony okres zatrudnienia w Zespole Szkół Nr (...) w W. w okresach: 01.12.1986-30.04.1997 r. (od 30.07.1988 r. do 22.08.1988 r. urlop bezpłatny), 01.10.1997-30.04.1998, 01.10.1998-31.12.1998, gdyż zgodnie z pismem zakładu pracy z dnia 08.01.2015 r. stanowisko „palacz” nie zostało wymienione w zarządzeniu resortowym, na które powołuje się zakład w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 30.10.2014 r. (k. 33 a.e.).

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zatem ustalenia, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego co najmniej 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 6 listopada 2014r., nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy, wykazując łącznie 25 lat okresów składkowych, nieskładkowych oraz okresu uzupełniającego.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło ustalić, że w latach od 01.12.1986 r. do 30.04.1997 r. i następnie sezonowo w okresach grzewczych do 30.04.2002 r. (od 01.10. do 30.04 każdego roku) ubezpieczony H. S. wykonywał w Zespole Szkół nr (...) im. A. O. w W. (poprzednio Zespół Szkół (...) w W.) pracę na stanowisku palacza, przy czym od 01.12.1986 r. do 30.06.1988 r. – pracę pomocnika palacza. Do zadań ubezpieczonego najpierw jako pomocnika palacza, a później jako palacza należała obsługa czterech kotłów wodnych służących do ogrzewania budynku szkoły. Ubezpieczony posiada stosowne kwalifikacje do obsługi kotłów wodnych. Od 1.05.1997 r. poza sezonami grzewczymi H. S. w ww. zakładzie pracy pełnił obowiązki portiera/dozorcy, przy czym w poszczególnych okresach – w zależności, czy był to sezon grzewczy czy też nie – zawierane były z ubezpieczonym umowy o pracę na czas określony. Jak wyjaśnił ubezpieczony: „miałem zawierane umowy sezonowo” (k. 7v a.s.). W okresie od 30.07.1988 r. do 22.08.1988 r. ubezpieczony korzystał z urlopu bezpłatnego.

Sąd poczynił ustalenia faktyczne na podstawie wyjaśnień i zeznań ubezpieczonego H. S. (k. 7-7v a.s.) oraz w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy i aktach emerytalnych organu rentowego, w szczególności w oparciu o świadectwo pracy w szczególnych warunkach z dnia 08.01.2015 r. wystawione przez Zespół Szkół nr (...) w W. (k. 10 a.s.), zaświadczenie wystawione przez ww. pracodawcę z dnia 12.02.2015 r. (k. 9 a.s.), świadectwo kwalifikacyjne z 1998 r. (k. 11 a.s.), zaświadczenie wystawione przez Stowarzyszenie Elektryków (...) odnośnie sprawdzenia znajomości przepisów z obsługi kotłów wodnych (k. 12 a.s.), zaświadczenie z 30.10.2014 r. (k. 17 a.e.), świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z 30.10.2014 r. (k. 18 a.e.)

W ocenie Sądu Okręgowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do uznania, iż ubezpieczony będąc zatrudnionym w Zespole Szkół nr (...) im. A. O. w W. (wcześniej Zespół Szkół (...) w W.) w okresach: od 01.12.1986 r. do 29.07.1988 r., od 23.08.1988 r. do 30.04.1997 r., od 1.10.1997 r. do 30.04.1998 r. oraz od 01.10.1998 r. do 31.12.1998 r. wykonywał prace palacza kotłów wodnych ogrzewających budynek szkoły, czyli prace wskazane w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) w wykazie A, Dziale XIV poz. 1, tj. prace niezautomatyzowane palaczy i rusztowych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego. Podkreślenia wymaga, że o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, ale rodzaj wykonywanych czynności. Sąd miał przy tym na względzie, że okres wykonywania pracy po dniu 31.12.1998 r. nie jest brany pod uwagę przy ustalaniu prawa do świadczenia emerytalnego w myśl art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Do pracy w szczególnych warunkach Sąd nie zaliczył okresu od 30.07.1988 r. do 22.08.1988 r., kiedy ubezpieczony przebywał na urlopie bezpłatnym. Okres urlopu bezpłatnego nie stanowi ani okresu składkowego, ani okresu nieskładkowego, gdyż zgodnie z art. 174 § 2 kodeksu pracy okres ten nie podlega wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, tym samym nie rodzi konsekwencji w sferze ubezpieczeń społecznych. Niewątpliwie w okresie tym ubezpieczony nie świadczył pracy w warunkach szczególnych.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy, wnioskowane przez ubezpieczonego okresy zatrudnienia w Zespole Szkół nr (...) im. A. O. w W., tj. od 01.12.1986 do 30.04.1997 (z wyłączeniem okresu urlopu bezpłatnego 30.07.1988-22.08.1988), od 01.10.1997 do 30.04.1998 r. oraz od 01.10.1998 r. do 31.12.1998 r., czyli 11 lat, 2 miesiące i 7 dni, należało zaliczyć do okresu pracy w szczególnych warunkach. Co za tym idzie, po doliczeniu ww. okresu zatrudnienia do stażu pracy w szczególnych warunkach uznanego dotychczas przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. (10 lat, 3 miesiące i 28 dni), ubezpieczony udowodnił wymagane przepisami co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Wymagany przepisami wiek 60 lat, ubezpieczony osiągnął w dniu 6 listopada 2014 r. i dopiero wówczas spełnione zostały wszystkie przesłanki do uzyskania prawa do emerytury w obniżonym wieku wymienione w § 3 i § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. oraz art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał H. S. prawo do emerytury od dnia 6 listopada 2014 r., tj. od dnia, kiedy ubezpieczony ukończył 60-ty rok życia.