Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 28 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant:Agata Trawka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2016 r. w S.

sprawy z powództwa (...) Spółka Akcyjna spółka komandytowa w S.

przeciwko A. R., I. R.

o zapłatę

I.  zasądza solidarnie od pozwanych A. R., I. R. na rzecz powódki (...) Spółka Akcyjna spółki komandytowej w S. kwotę 1038,12 zł (jeden tysiąc trzydzieści osiem złotych dwanaście groszy) wraz z odsetkami określonymi w artykule 56 §1 ordynacji podatkowej, od dnia 19 maja 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza solidarnie od pozwanych na rzecz powódki kwotę 161,35 zł (sto sześćdziesiąt jeden złotych trzydzieści pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 44/16

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznana została w postępowaniu uproszczonym

Pozwem z dnia 5.08.2015 r. powódka (...) spółka akcyjna spółka komandytowa w S. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanych A. R. i I. R. kwoty 1.038,12 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 19 maja 2015 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwani zlecali powódce realizację umów przewozu, zaś powódka zrealizowała zlecenia. Powódka podała, że z tytułu wykonanej umowy przewozu wystawiła pozwanym fakturę VAT, pozwani jednak nie uiścili należności. Dodała, że pozwani wystawili jej notę obciążeniową tytułem kary umownej za nierozliczone palety, co do której złożyli oświadczenie o potrąceniu. Wyjaśniła, że przewóz towaru na paletach nie oznaczał automatycznego obowiązku ich wymiany.

W sprawie wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwani złożyli sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym wnieśli o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Zgłosili zarzut potrącenia w zakresie kwoty 1.300 zł, wynikającej z wystawionej na rzecz powódki noty obciążeniowej nr 06/02/2015/S z 28 lutego 2015 r. W uzasadnieniu przyznali, że zawarli umowę w zakresie wykonania przez powódkę usługi transportowej. Wyjaśnili, że umowa zawierała szczegółową regulację sposobu naprawienia szkody w przypadku niedostarczenia palet tj. możliwość naliczenia kary umownej.

W toku procesu powódka zakwestionowała zgłoszony zarzut potrącenia, wskazując, że pełnomocnictwo udzielone pełnomocnikowi pozwanych nie ma charakteru materialnego. Sprecyzowała, że do 31 grudnia 2015 r. domaga się odsetek wskazanych w art. 56 ordynacji podatkowej, a od 1 stycznia 2016 r. odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwani zleceniem z 20 stycznia 2015 r. nr (...) zlecili powódce wykonanie przewozu towaru na trasie S. – C. – D. – Ś. w dniach 20 – 21 stycznia 2015 r. W pkt 20 zlecenia wskazano, że w przypadku zleceń z paletami na wymianę, P. ma obowiązek dostarczyć palety pod wskazany adres w terminie 14 dni od daty rozładunku. W przypadku nie dostarczenia palet w wyznaczonym terminie firma (...)-trans obciąży przewoźnika karą umowną w wysokości 50 zł netto za każdą sztukę palety.

Powódka przyjęła zlecenie do realizacji i wykonała usługę. Towar wydany był na nowych paletach w ilości łącznej 26 sztuk.

Dowód:

- zlecenie, k. 24,

- dokumenty WZ, k. 25 – 27.

Dnia 28 lutego 2015 r. pozwani wystawili notę nr 06/02/2015/S obciążeniową tytułem kary umownej za nierozliczone palety, na kwotę 1.300 zł, płatną do 15 marca 2015 r.

Dowód:

- nota obciążeniowa, k. 28.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zleceniem nr (...) z dnia 3 marca 2015 r. A. R. i I. działający pod firmą P.H.U. (...) zlecili powódce (...) Logistyka spółce akcyjnej spółce komandytowej w S. wykonanie przewozu przesyłki na trasie Ś. – G. w dniu 24 marca 2015 r. Usługa została wykonana przez powódkę prawidłowo. Z tytułu umowy przewozu powódka wystawiła pozwanej fakturę VAT nr (...), płatną na dzień 18 maja 2015 r. w wysokości 1.038,12 zł.

Dowód:

- wydruk z (...), k. 17 – 18,

- zlecenie przewozu, k. 19 – 19v,

- dokument WZ, k. 20,

- faktura VAT, k. 21.

Za pomocą poczty elektronicznej pozwani przesłali powódce w dniu 29 kwietnia 2015 r, kompensatę wzajemnych należności i zobowiązań na łączną kwotę 1.038,12 zł, z tytułu noty obciążeniowej nr 06/02/2015/S i faktury powódki nr 201/FV/2015 r.

Dowód:

- korespondencja e-mail, k. 22 – 23.

Pismem z dnia 30 kwietnia 2015 r. powódka poinformowała pozwanych, że nie akceptuje noty obciążeniowej nr 06/02/2015/S i nie wyraża zgody na dokonanie potrącenia. Podniosła, że zlecenie nr (...) nie zawiera informacji, że przewóz winien być realizowany z wymianą palet.

Dowód:

- korespondencja e-mail, k. 30.

Pismem z dnia 4 maja 2015 r. pełnomocnik powodów poinformował powódkę, że nie znajduje podstawy braku akceptacji noty obciążeniowej nr 06/02/2015/S. Dodał, że oświadczenie o potrąceniu kwoty 1.300 zł jest skuteczne.

Dowód:

- pismo z 4.05.2015 r., k. 29.

Pismem z dnia 27 maja 2015 r. powódka podtrzymała stanowisko odmowne w sprawie uznania noty obciążeniowej.

Dowód:

- pismo z 27.05.2015 r., k. 32.

Pismem z dnia 11 czerwca 2015 r. powódka wezwała pozwanych do zapłaty kwoty 1.038,12 zł tytułem faktury VAT nr (...).

Dowód:

- wezwanie do zapłaty, k. 33,

- książka pocztowa, k. 34,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w całości.

Powództwo dotyczy należności przysługującej przewoźnikowi z tytułu przewozu wykonanego na terenie Polski. Zasady zawierania umów przewozu oraz obowiązki i uprawnienia stron reguluje ustawa z dnia 15 listopada 1984r – Prawo przewozowe (t.j. Dz.U. z 2000 Nr 50 poz. 601 ze zm.), a w dalszej kolejności także Kodeks cywilny. Zgodnie z umową przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy (art. 774 k.c.). Powódka domaga się realnego wykonania zobowiązania przez pozwanego tj. zapłaty należności za wykonane usługi, zgodnie z art. 354 § 1 k.c.

W niniejszej sprawie bezspornym jest fakt wykonania przewozu wskazanego w pozwie. Potwierdzają to również złożone dowody.

Pozwani nie kwestionują, że wierzytelność powoda istniała, podnoszą natomiast, że wygasła ona na skutek potrącenia wierzytelności pozwanych wobec powoda. Pozwani wskazują, że do potrącenia zgłosili wierzytelność z tytułu kary umownej w kwocie 1300zł za nierozliczone palety z tytułu zlecenia (...).

W ocenie Sądu samo oświadczenie o potrąceniu złożone zostało w piśmie z dnia 29 kwietnia 2015r (k.23) z którego jednoznacznie wynika wola dokonania kompensaty (potrącenia) wierzytelności obu stron czego efektem jest wskazanie różnicy do zapłaty. Na fakt ten wskazała też sama strona powodowa w uzasadnieniu pozwu.

Rozważyć więc należy, czy wierzytelność pozwanych zgłoszona do potrącenia faktycznie istnieje. Kwestia rozliczania palet, a w szczególności możliwość naliczania kary umownej nie jest uregulowana w ustawie Prawo przewozowe. W tym zakresie zastosowanie znajdują przepisy kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 483 i 484 k.c. Pozwani zgłaszając wierzytelność do potrącenia zgodnie z ogólną regułą art. 6 k.c. powinni wykazać jej istnienie. Zawarcie umowy przewozu na podstawie zlecenia nr 137/2015r nie jest sporne między stronami, strony jedynie częściowo odmiennie interpretują jego treść.

Powód zakwestionował wierzytelność pozwanych zgłoszoną do potrącenia.

W ocenie Sądu zaoferowany przez pozwanych materiał dowodowy nie jest wystarczający do przyjęcia, że wierzytelność pozwanych istnieje.

Pozwani jako podstawę wystawienia noty wskazują pkt.20 warunków zlecenia. W ocenie Sądu punkt ten nie może stanowić samodzielnej podstawy naliczenia kary umownej. Sąd podziela stanowisko strony powodowej, że w niniejszej sprawie przepis ten nie ma zastosowania. W przepisie tym wyraźnie wskazano, że w przypadku zleceń z paletami na wymianę przewoźnik ma obowiązek dostarczyć palety pod wskazany adres w terminie 14 dni od daty rozładunku, a gdy tego nie zrobi naliczona będzie kara umowna. Z treści omawianego punktu wynika, że nie ma on zastosowania w każdej sytuacji ale tylko wtedy, gdy zlecenie jest z paletami na wymianę. W niniejszej sprawie w zleceniu nr 137/2015r taka informacja nie jest wskazana. Przedmiotowe zlecenie obejmowało transport z paletami ale brak było wskazania, że palety są na wymianę. Informacja taka powinna być zawarta w umowie (zleceniu) na etapie jej zawierania, bo to rodzi dodatkowy obowiązek i koszty po stronie przewoźnika na etapie wykonania umowy tj. zwrot (dowóz) palet pod wskazany adres. W ocenie Sądu nie można obowiązku tego domniemywać z faktu wydania palet przewoźnikowi. Dodatkowo w punkcie 20 nie wskazano pod jakim adresem miałby nastąpić zwrot palet.

W związku z czym przyjąć należy, że pozwani nie wykazali istnienia swojej wierzytelności, a tym samym potrącenie było bezskuteczne.

Termin wymagalności roszczenia objętego pozwem nie był kwestionowany przez pozwanych i wynika z dokumentów. Powódce przysługują więc odsetki w wysokości określonej w art. 56 §1 Ordynacji podatkowej od dnia 19 maja 2015r na podstawie art. 7 ustawy z dnia 8 marca 2013r o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. 2013r. 403 ze zm.). Od dnia 1 stycznia 2016r tj. dnia wejścia w życie ustawy z dnia 9 października 2015r o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U 2015 poz1830) zastosowanie znajdują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, co wynika a contrario z art. 56 tej ustawy.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron oraz dowody z dokumentów. Strony nie kwestionowały prawdziwości złożonych dokumentów, różniły się natomiast częściowo w ich interpretacji.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.). Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 98 k.p.c.

Na zasądzone koszty składa się kwota 161,35zł stanowiąca równowartość 40 euro, naliczona zgodnie z art. 10 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

-(...)

3. (...).