Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lipca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Zgierzu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodnicząca: Sędzia SR M. N.

Protokolant : sekr. sąd. Sylwia Domańska

po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2016 roku w Zgierzu na rozprawie sprawy

z powództwa Banku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

przeciwko J. W.

o zapłatę

1.  zasądza od J. W. na rzecz Banku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 1,59 złotych (jeden złoty 59/100);

2.  umarza postępowanie co do kwoty 5504,36 złotych (pięć tysięcy pięćset cztery 36/100);

3.  zasądza od J. W. na rzecz Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 2067 złotych (dwa tysiące sześćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 395/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 stycznia 2016 r. wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wystąpił przeciwko J. W. o zasądzenie kwoty 5.427,35 zł z odsetkami umownymi w wysokości 10 % rocznie liczonymi od dnia 1 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty oraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 31,76 zł od dnia 14 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że dochodzone roszczenie wynika z niespłaconej pożyczki z dnia 8 lipca 2008 r. Na dochodzoną kwotę składa się: 5.395,59 zł niespłaconej pożyczki oraz 31,76 zł odsetek umownych za faktyczne opóźnienie w spłacie rat pożyczki za okres od 8 lipca 2008 r. do 30 listopada 2015 r.

(pozew – k. 2-6)

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Zgierzu.

(postanowienie – k. 7)

Pismem z dnia 7 marca 2016 r. powód ograniczył powództwo o kwotę 5.504,36 zł tytułem wpłat dokonanych przez pozwanego w trakcie postępowania sądowego. Wskazał,
iż do zapłaty pozostała kwota 1,59 zł oraz 2.067 zł zwrotu kosztów procesu, w tym 250 zł opłaty sądowej, 1800 zł kosztów zastępstwa prawnego oraz 17 zł opłaty skarbowej
od pełnomocnictwa.

(pismo procesowe – k. 10-11)

Pozwany w zakresie , w jakim powód ograniczył powództwo wyraził zgodę na jego cofnięcie i wniósł o umorzenie postepowania , natomiast w pozostałym zakresie wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania ewentualnie o nieobciążanie kosztami postępowania.

( odpowiedź na pozew – k. 34-35 , protokół rozprawy k 39)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 lipca 2008 r. J. W. zawarł z Bankiem (...)
w (...) S.A. z siedzibą w W. umowę pożyczki gotówkowej. Pozwany zobowiązał się spłacać przedmiotową pożyczkę w kwotach i terminach określonych umową. [ bezsporne, nadto poświadczona za zgodność kopia umowy – k. 24-25, fragmentu regulaminu – k. 26]

Wobec zaległości w spłacie pożyczki, Bank wystawił w dniu 30 grudnia 2015 r. wyciąg z ksiąg bankowych nr (...), w którym wskazał, iż zadłużenie pozwanego na dzień wystawienia wyciągu wynosi 5.395,59 zł niespłaconej pożyczki
oraz 31,76 zł odsetek umownych za opóźnienie w spłacie pożyczki za okres od 8 lipca 2008 r. do 30 listopada 2015 r.

[wyciąg z ksiąg bankowych – k. 23]

W dniu 18 stycznia 2016 r. pozwany wpłacił powodowi 2.500 zł, w dniu 19 stycznia 2016 r. – 1.000 zł oraz w dniu 1 lutego 2016 r. – 2.004,36 zł.

[okoliczności przyznane]

Powód zaliczył przedmiotowe wpłaty na poczet kapitału pożyczki, odsetek umownych i odsetek ustawowych za opóźnienie. Do zapłaty pozostała kwota 1,49 zł z tytułu odsetek umownych oraz 0,10 zł odsetek ustawowych od odsetek umownych.

[bezsporne]

Przedmiotowy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranego materiału dowodowego w postaci dokumentów, które nie były kwestionowane przez pozwanego

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do art. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W niniejszej sprawie pozwany nie kwestionował zasadności jak i wysokości dochodzonej przez powoda kwoty z tytułu niespłaconej pożyczki. Po wniesieniu pozwu dokonał wpłat na poczet zadłużenia w łącznej kwocie 5.504,36 zł, wobec czego powód cofnął powództwo w przedmiotowym zakresie. Sąd umorzył zatem postępowanie co do kwoty 5.504,36 zł stosownie do przepisu art. 355 § 1 kpc. Cofnięcie pozwu nastąpiło przed rozpoczęciem rozprawy, wobec czego dla jego skuteczności nie była wymagana zgoda pozwanego stosownie do art. 203 § 1 kpc. Powód zaliczył dokonane wpłaty na poczet należności głównej i odsetek, wobec czego do zapłaty pozostała kwota 1,49 zł z tytułu odsetek umownych oraz 0,10 zł odsetek ustawowych od odsetek umownych, czego pozwany nie kwestionował. Sąd zasądził zatem na rzecz powoda pozostałą do zapłaty kwotę 1,59 zł zgodnie z żądaniem powoda z pisma z dnia 7 marca 2016 r. (k. 10-11).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 2 kpc, zasądzając na rzecz powoda 2.067 zł zwrotu kosztów procesu, w tym 250 zł opłaty sądowej, 1.800 zł kosztów zastępstwa prawnego (§ 3 w zw. z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Dz. U. z 2015 r.
poz. 1804) oraz 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, zgodnie z wnioskiem powoda
z dnia 7 marca 2016 r. (k. 10-11).

Sąd nie uznał za zasadne odstąpienie od obciążania pozwanego kosztami procesu stosownie do przepisu art. 102 k.p.c. Zgodnie z powołanym przepisem, w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 29 czerwca 2012 r. (I CZ 34/12, LEX nr 1232459), do kręgu " wypadków szczególnie uzasadnionych" w rozumieniu art. 102 k.p.c. należą okoliczności zarówno związane z samym przebiegiem procesu, jak i leżące
na zewnątrz. Do pierwszych zalicza się np. charakter żądania poddanego rozstrzygnięciu, jego znaczenia dla strony, subiektywne przekonanie strony o zasadności roszczeń, przedawnienie, do drugich - sytuację majątkową i życiową strony, z zastrzeżeniem, że nie jest wystarczające powołanie się jedynie na trudną sytuację majątkową, nawet jeśli była podstawą zwolnienia
od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika z urzędu. Całokształt okoliczności, które mogłyby uzasadniać zastosowanie tego wyjątku powinny być ocenione z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia
8 stycznia 2013 roku (I ACa 697/12, LEX nr 1281107), nie jest wystarczające powołanie się jedynie na trudną sytuację majątkową, nawet jeżeli była podstawą zwolnienia od kosztów sądowych. W postanowieniu z dnia 26 września 2012 r. (II CZ 100/12, LEX nr 1232760) Sąd Najwyższy wskazał, iż ocena, czy w sprawie zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony należy do swobodnej decyzji sądu ze względu na konieczność zapewnienia poczucia sprawiedliwości oraz realizacji zasady słuszności.

W judykaturze ukształtowała się zasada, zgodnie z którą dla sięgnięcia do przepisu
art. 102 k.p.c. nie jest wystarczające powołanie się na trudną sytuację majątkową strony, nawet jeśli była ona podstawą do zwolnienia od kosztów sądowych.

W niniejszej sprawie nie zachodzi żaden szczególnie uzasadniony wypadek przemawiający za nieobciążaniem pozwanego kosztami postępowania. Nie przemawia za tym ani sytuacja finansowa pozwanego ani okoliczności dotyczące przedmiotowego postępowania. Fakt, że koszty w niniejszej sprawie są niebagatelne nie stanowi wystarczającej przesłanki do odstąpienia od obciążenia nimi pozwanego. Gdyby bowiem dobrowolnie uregulował zaległość, powód nie wystąpiłby na drogę sądową przeciwko pozwanemu.
W związku z wytoczeniem powództwa poniósł natomiast określone koszty procesu, które pozwany zobowiązany jest mu zwrócić stosownie do art. 98 kpc.

W tym stanie faktycznym należało orzec jak w sentencji.