Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 sierpnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Maria Migoń - Karwowska

Protokolant: Bożena Cybin

po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2015 r.

s p r a w y : K. S.

syna M. i M. zd. Ż.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 08 października 2014r w J., woj. (...) kierował pod adresem
P. S. groźby pozbawienia go życia, przy czym groźby te w wymienionym
wzbudziły uzasadnioną obawę ich spełnienia, ponadto rzucał w pokrzywdzonego
przedmiotami, podduszał go w wyniku czego doznał on obrażeń ciała w postaci zadrapań na szyi i klatki piersiowej, stłuczenia na brodzie, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej dni 7, tj. o czyn z art. 190§ 1 kk, art. 157§2 kk w zw. z art. 11 §2 kk

I.  Uznaje oskarżonego K. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 190 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw., z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 30.06.2015r., warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat;

III.  na podstawie art. 46 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 30.06.2015r., orzeka wobec oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego P. S. nawiązkę w kwocie 600 (sześciuset) złotych;

IV.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 30.06.2015r., oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

V.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego P. S. kwotę 540 złotych tytułem wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika w sprawie;

VI.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

Sygn. akt II K 617/15

UZASADNIENIE

Zgodnie z treścią art. 423 § 1a k.p.k., wobec złożenia wniosku o uzasadnienie jedynie w odniesieniu do części wyroku, dotyczącej rozstrzygnięcia o karze, zakres uzasadnienia ograniczono jedynie do tej części orzeczenia.

Wymierzając oskarżonemu K. S. karę za przypisane mu przestępstwo Sąd baczył, aby była ona dostosowana do stopnia społecznej szkodliwości czynu, stopnia zawinienia oskarżonego, a także, aby wszechstronnie uwzględniała te cele, które stawiane są karze.

Za istotną okoliczność obciążającą Sąd uznał uprzednią karalność K. S., w tym dopuszczenie się popełnienia przestępstwa w okresie próby wyznaczonej na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 24.07.2013 roku w sprawie o sygn. akt II K 742/13. Stopień zawinienia oskarżonego należało, w ocenie sądu, uznać za znaczny. Oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, zdając sobie sprawę zarówno z bezprawności, jak i karygodności swego postępowania. Działanie oskarżonego cechowało się lekceważącym podejściem do najbardziej podstawowych norm porządku prawnego. Z kolei stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu w ocenie Sądu jest przeciętny. Do zdarzenia doszło w ramach konfliktu pomiędzy sąsiadami, związanego we wspólnym użytkowaniem budynku, podczas którego obie strony zarzucały sobie niewłaściwe i niezgodne z prawem zachowania. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu Sąd uwzględnił także, iż swoim zachowaniem oskarżony godził w ważne normy porządku prawnego w państwie, jakimi są życie, zdrowie i wolność człowieka, które z punktu widzenia jednostki są cennymi dobrami, stojącymi wysoko w hierarchii dóbr chronionych przez prawo karne. Normy prawne dotyczące tej sfery, w tym także normy prawno-karne, mają na celu strzec życia, zdrowia i wolności obywateli.

Oceniając zachowanie oskarżonego Sąd nie dopatrzył się istnienia okoliczności łagodzących.

Biorąc pod uwagę wskazane wyżej okoliczności Sąd uznał, iż wymierzona oskarżonemu kara 6 miesięcy pozbawienia wolności będzie adekwatna do popełnionego przez K. S. czynu. Kara w tym wymiarze winna uzmysłowić oskarżonemu nieopłacalność łamania prawa, stanowiąc jednocześnie przestrogę na przyszłość. Sąd miał przy tym na względzie cele, jakie wymierzona kara powinna spełnić wobec oskarżonego, a mianowicie przede wszystkim cele wychowawcze. Kara ta winna również wdrożyć oskarżonego do poszanowania zasad porządku prawnego. Tak ukształtowana kara będzie także realizowała cele ogólnoprewencyjne i da wyraz zdecydowanego braku społecznej akceptacji dla tego typu zachowań.

Ze względu na to, iż w czasie popełnienia przez oskarżonego czynu obowiązywały inne regulacje dotyczące warunkowego zawieszenia wykonania kary aniżeli w chwili orzekania Sąd był zobowiązany ustalić, czy te wcześniejsze przepisy nie są względniejsze, a więc czy nie będą miały zastosowania do czynu K. S. zgodnie z treścią art. 4 § 1 k.k. Zauważyć należy, iż oskarżony był uprzednio karany i wymierzono mu karę pozbawienia wolności. Zgodnie z nową regulacją prawną, wynikającą z art. 69 § 1 k.k. niemożliwym jest warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności w stosunku do sprawcy skazanego na karę pozbawienia wolności. W tej sytuacji ustawa karna obowiązująca w dacie popełnienia przez oskarżonego czynu niewątpliwie była względniejsza, bowiem według nowych reguł w stosunku do K. S. niemożliwie byłoby orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Dlatego też Sąd zastosował wobec oskarżonego przepisy ustawy karnej obowiązuje w dacie popełnienia przez niego przypisanego mu czynu.

Mimo uprzedniej karalności oskarżonego, w ocenie sądu, zaspokojeniu celów kary nie sprzeciwia się jednak orzeczenie wobec niego warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności. Sąd uznał, iż w stosunku do oskarżonego zachodzą okoliczności pozwalające na zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary. Bezwzględne pozbawienie wolności traktować bowiem należy jako środek ostateczny. W wielu wypadkach wystarczy sam fakt skazania i groźba wykonania kary oraz poddanie sprawcy próbie. Taka sytuacja aktualizuje się w stosunku do oskarżonego K. S.. Z uwagi na uprzednią karalność oskarżonego, a w konsekwencji zdecydowanie niższy stopień pewności prognozy kryminologicznej, jedynie najdłuższy, 5-letni okres próby, będzie adekwatny dla weryfikacji trafności pozytywnej prognozy postawionej w stosunku do oskarżonego. Sąd uznał, iż celem wzmocnienia pieczy nad oskarżonym w okresie zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności zasadnym będzie zastosowanie instytucji dozoru kuratora sądowego. Wobec powyższego na podstawie art. 73 § 1 k.k. Sąd oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

Sąd na podstawie art. 46 § 2 k.k. zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego P. S. nawiązkę w wysokości 600 zł. Wydając powyższe rozstrzygniecie Sąd miał na uwadze to, że brak jest możliwości konkretnego ustalenia wysokości należnego od oskarżonego zadośćuczynienia oraz odszkodowania. Orzeczenie wskazanego środka karnego, stanowiącego niejako formę „zryczałtowanego odszkodowania”, jak również jego wysokość, czyni w ocenie Sądu zadość uzasadnionym interesom pokrzywdzonego oraz odpowiada cierpieniom, dolegliwościom oraz kosztom, jakie wynikały dla pokrzywdzonego z czynu oskarżonego.

Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego P. S. kwotę 540 zł, tytułem zwrotu poniesionych przez niego wydatków z tytułu ustanowienia pełnomocnika, będącego adwokatem, w toku postępowania przygotowawczego i sądowego. Koszt ten został ustalony w stawce minimalnej zgodnie z § 14 ust. 1 pkt 2 i § 14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461 – tekst jednolity), tj. 180 zł stawki podstawowej za postępowanie przygotowawcze prowadzone w formie dochodzenia oraz 360 zł za postępowanie sądowe prowadzone w postępowaniu szczególnym – trybie uproszczonym,

Zgodnie z art. 627 k.p.k. w sprawach z oskarżenia publicznego Sąd zasądza od oskarżonego koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego. Treść przytoczonego wyżej przepisu jest jednoznaczna i wskazuje, że w wypadku skazania oskarżycielowi posiłkowemu przysługuje zwrot „uzasadnionych wydatków”, w tym jak w niniejszej sprawie zwrot kosztów ustanowienia w sprawie jednego pełnomocnika (art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k.). Nie ulega żadnej wątpliwości, że oskarżycielowi posiłkowemu przysługuje prawo udziału w postępowaniu sądowym w charakterze strony i może też korzystać z pomocy pełnomocnika, a zatem wydatki z tytułu udziału w sprawie pełnomocnika należą w myśl cytowanego wyżej przepisu do uzasadnionych wydatków strony, która go ustanowiła. Skoro przepis art. 627 k.p.k. stanowi, że od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego, to należy przyjąć, że chodzi o wydatki rzeczywiście poniesione, jeżeli mieszczą się one w granicy przewidzianej w stawkach dla takich wydatków, a więc między stawką minimalną a maksymalną określoną przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 czerwca 1992 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w postępowaniu przed organami wymiaru sprawiedliwości. O ile oskarżyciele posiłkowi wysokości tych kosztów nie są w stanie lub nie chcą udokumentować, to wysokość kosztów ustala się w oparciu o zasadę § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, która stanowi, że podstawę zasądzenia opłaty za czynności adwokackie z tytułu zastępstwa prawnego stanowią stawki minimalne określone stosownymi przepisami (postanowienie SA w Katowicach z dnia 5 czerwca 2009 r., II AKa 61/09, KZS 2009/9/100). W niniejszej sprawie oskarżyciel posiłkowy nie przedstawił Sądowi zestawienia kosztów ani faktury, lecz złożył wniosek o zasądzenie tych kosztów w stawce minimalnej. Wobec powyższego, zasadnym było obciążenie oskarżonego kosztami zastępstwa procesowego poniesionymi przez oskarżyciela posiłkowego w żądanej przez niego wysokości.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych, z uwagi na trudną sytuację majątkową oskarżonego, nie pracującego i posiadającego na utrzymaniu jedno dziecko, Sąd zwolnił go od ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych oraz opłaty.