Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

P., dnia 10 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu XII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSO Anna Łosik

Protokolant:protokolant sądowy M. S.

po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2016 r. w Poznaniu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W.

przeciwko A. S.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 91.372,63zł (dziewięćdziesiąt jeden tysięcy trzysta siedemdziesiąt dwa złote sześćdziesiąt trzy grosze) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25 czerwca 2015r. do dnia zapłaty.

2.  Kosztami postępowania obciąża pozwanego i z tego tytułu zasądza od niego na rzecz powoda kwotę 4.743zł.

SSO Anna Łosik

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 25 czerwca 2015 r. do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie, powód - (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. - wniósł o zasądzenie od A. S. kwoty 91.372,63 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów postępowania, w tym zastępstwa procesowego (k.3, k.17-18).

W uzasadnieniu wskazał, że pozwany nie wywiązał się ze zobowiązania kredytowego zaciągniętego u (...) S.A., poprzednika prawnego (...) Bank (...) S.A. W związku z powyższym Bank wypowiedział umowę kredytu. Tym samym umowa ulegała rozwiązaniu w dniu 18.07.2012 r. Wymagalna stała się więc kwota niespłaconego kapitału wraz z kwotą odsetek umownych stanowiących część odsetkową raty kapitałowo-odsetkowej za okres obowiązywania umowy oraz odsetek karnych za opóźnienie naliczonych od zadłużenia przeterminowanego. Bank wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, któremu nadana została klauzula wykonalności. Z wniosku wierzyciela pierwotnego prowadzone było postępowanie egzekucyjne, które nie doprowadziło do wyegzekwowania należności stwierdzonej bankowym tytułem egzekucyjnym. W dniu 08.10.2014 r. Bank, jako komandytariusz, wniósł aportem do spółki (...) sp. z o.o. sp. k. wkład niepieniężny – wymagalne wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów i pożyczek. Następnie spółka (...) zawarła 24 października 2014 r. z powodem umowę, na mocy której zwolniła się względem powoda ze zobowiązania poprzez spełnienie innego świadczenia tj. poprzez przelew wierzytelności wniesionych wcześniej przez (...) Bank (...) S.A. Wierzytelność objęta niniejszym pozwem wchodziła w zakres przelanych wierzytelności. Powód wskazał, że na dochodzoną pozwem kwotę składa się suma niespłaconej należności głównej w wysokości 57.633,25 zł, koszty w wysokości 234,00 zł. oraz skapitalizowana kwota odsetek za opóźnienie w spełnianiu świadczenia w wysokości 33.505,38zł, obliczona od dnia następującego po dniu rozwiązania umowy bankowej do dnia poprzedzającego złożenie pozwu od kwoty należności głównej, według ustalonej w umowie stopy procentowej, przy czym odsetki umowne i odsetki karne naliczane były w wysokości nie wyższej niż odsetki maksymalne, które na dzień wniesienia pozwu wynoszą 12% skali w roku.

W dniu 27 lipca 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do Sądu Okręgowego w Poznaniu (k.9).

W odpowiedzi na pozew datowanej na 29 lutego 2016 r. pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że zaprzecza, iż zawarł umowę z bankiem (...) S.A. w dniu 23.07.2008 r. Ponadto zaprzecza, że umowa bankowa zawarta z (...) S.A. została wobec niego wypowiedziana, tym samym zakwestionował wskazaną w pozwie datę rzekomego rozwiązania umowy, którą powód określił w pozwie na 18.07.2012 r. Pozwany zakwestionował również wysokość dochodzonych kwot, zarówno wysokości należności głównej, jak również odsetek, w tym skapitalizowanej kwoty odsetek za opóźnienie, a także wysokość kosztów określonych w pozwie na kwotę 234 zł. Pozwany zakwestionował także okoliczność prowadzenia przeciwko niemu postępowania egzekucyjnego, a także podniósł zarzut przedawnienia całości dochodzonych przez powoda roszczeń. Pozwany zakwestionował także datę rozwiązania umowy z dniem 18.07.2012 r. i tym samym datę wymagalności. Na końcu pozwany zakwestionował, iż powód doręczył mu zawiadomienie o cesji wierzytelności wraz z wezwaniem do zapłaty (k.112-113).

W piśmie datowanym na 5 kwietnia 2016 r. powód odniósł się do twierdzeń podniesionych przez pozwanego w odpowiedzi na pozew.

W przedmiocie zarzutu przedawnienia stwierdził, że pozwany podpisał w dniu 19.06.2008 r. z wierzycielem pierwotnym (...) S.A Spółka Akcyjna umowę kredytu bezpiecznego. W wyniku niewywiązywania się przez pozwanego z jego zobowiązań umowa z dniem 16.09.2011r. uległa rozwiązaniu. Wierzyciel pierwotny wystawił Bankowy Tytuł Egzekucyjny nr (...), któremu następnie nadano klauzulę wykonalności. Tym samym został przerwany bieg terminu przedawnienia. Oprócz tego na wniosek wierzyciela pierwotnego wszczęte zostało postępowanie egzekucyjne prowadzone przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wągrowcu. Postępowanie nie doprowadziło do zaspokojenia roszczeń wierzyciela pierwotnego i zostało umorzone z uwagi na jego bezskuteczność w dniu 31.12.2013r. Następnie w dniu 25.06.2015 r. powód złożył do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Oznacza to więc, iż bieg terminu przedawnienia roszczenia dochodzonego w niniejszej sprawie upłynął najwcześniej 31.12.2016 r., a zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwanego jest chybiony i nie zasługuje na uwzględnienie.

W kwestii wysokości dochodzonego roszczenia, powód wskazał że na kwotę wynikającą z umowy Kredytu Bezpiecznego składają się: niespłacony kapitał w wysokości 57.633,25 zł, kwota 156,00 zł z tytułu opłat za czynności windykacyjne związane z opóźnieniem w spłacie rat kredytu oraz opłat za obsługę kredytu, odsetki umowne w kwocie 6.296,26 zł, naliczone od kwoty kapitału od dnia 20.06.2008 r. do dnia 10.09.2011 r. w sposób wskazany w bankowym tytule egzekucyjnym oraz skapitalizowane niezaspokojone odsetki ustawowe za opóźnienie w spełnieniu świadczenia, w kwocie 85.911,59 zł naliczone w sposób wskazany w bankowym tytule egzekucyjnym: od kwoty 65.638,56 zł począwszy od dnia 17.09.2011 r. do dnia 18.10.2011 r., tj. do dnia sporządzenia Bankowego Tytułu Egzekucyjnego nr (...), według ustawowej stopy procentowej; od kwoty kapitału 64.090,80 zł, począwszy od dnia 19.10.2011 r. do dnia 25.04.2013 r., tj. do dnia sporządzenia zajęcia wierzytelności z dnia 25.04.2013 r., według ustawowej stopy procentowej; od kwoty kapitału 57.633,25 zł począwszy od dnia 26.04.2013 r. do dnia 24.06.2015 r., tj. do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu, według ustawowej stopy procentowej. Powód również przyjął, że częściowa spłata należności głównej nastąpiła w dniu następującym po dniu sporządzenia Bankowego Tytułu Egzekucyjnego nr (...) z dnia 18.10.2011 r., tj.19.10.2011 r., a następnie po dniu sporządzenia zawiadomienia o zajęciu wierzytelności z dnia 25.04.2013 r., tj. 26.04.2013 r. Kwota odsetek umownych oraz odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu została podana łącznie. Powód wskazał także na bezpodstawność zarzutu braku zgody na przelew wierzytelności, gdyż zgoda pozwanego nie była potrzebna do skutecznego dokonania cesji wierzytelności. Poinformowanie dłużnika o cesji wierzytelności jest koniecznie tyko i wyłącznie dla umożliwienia spełnienia mu świadczenia do rąk nowego wierzyciela i nie ma znaczenia dla skuteczności samej czynności prawnej. Przy czym pozwany dowiedział się o cesji wierzytelności najpóźniej w momencie wytoczenia powództwa i mimo tego nie wykonał świadczenia (k.117-118).

W piśmie procesowym z dnia 13 maja 2016 r. pozwany podtrzymał dotychczasowe stanowisko w całości, a także zaprzeczył, aby umowa, na którą powołał się powód została pozwanemu skutecznie wypowiedzenia (k.142-143).

Sąd ustalił, co następuje:

Dnia 19 czerwca 2008 r. A. S. zawarł z (...) S.A. spółka akcyjna oddział w Polsce z siedzibą w W. umowę o Kredyt Bezpieczny, na podstawie której bank zobowiązał się udostępnić pozwanemu środki pieniężne w ramach odnawialnego limitu kredytowego , natomiast pozwany zobowiązał się do spłaty zadłużenia w sposób i w terminie określonym w regulaminie. W treści § 8 ust. 1 przedmiotowej umowy zostało zawarte oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji do kwoty 300.000 zł. na podstawie art.92c prawa bankowego klient wyraził zgodę na przelew przez bank wierzytelności wynikających z umowy na towarzystwo funduszy inwestycyjnych tworzące fundusz sekurytyzacyjny albo na fundusz sekurytyzacyjny i poddał się egzekucji także na rzecz funduszu, który nabędzie wierzytelność.

Dowód: kopia umowy Kredytu Bezpiecznego z dnia 19.06.2008 r. (k.57-58).

W związku z niewywiązywaniem się przez A. S. z przyjętych na siebie zobowiązań, (...) S.A. spółka akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W. wypowiedział mu umowę o Kredyt Bezpieczny. Z uwagi na brak spłaty z dniem 16 września 2011r. umowa o Kredyt Bezpieczny uległa rozwiązaniu, a całość salda zadłużenia stała się wymagalna.

Bank wystawił wobec pozwanego bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 18 października 2011 r. na kwotę 72.090,80 zł. Na powyższą kwotę składały się: kwota 65.638,54zł z tytułu niespłaconego kredytu wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 17 września 2011r. do dnia zapłaty, kwota 6.296,26zł z tytułu odsetek umownych za okres od 20 czerwca 2008r. do 16 września 2011r. wraz z odsetkami ustawowymi od tej kwoty od dnia 18 października 2011r. do dnia zapłaty, kwota 156zł z tytułu naliczonych opłat wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 października do dnia zapłaty. Tytuł egzekucyjny otrzymał klauzulę wykonalności 29 listopada 2011 r. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Chodzieży w sprawie o sygn. akt (...).

Dowód: kopia zaświadczenia (...) (k.59), kopia Bankowego Tytułu Egzekucyjnego z dnia 18 października 2011 r. nr (...) (k.60), wniosek o nadanie klauzuli wykonalności z dnia 18 października 2011 r. nr (...) (k.61-62), kopia postanowienia Sądu Rejonowego w Chodzieży z dnia 29 listopada o sygn. akt (...) (k.63-64).

Dnia 19 września 2011 r. wszelkie prawa i obowiązki (...) S.A. spółka akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W. przeszły na (...) S.A. z siedzibą w W., w związku z czym wierzycielem ze stosunku umowy kredytowej został (...) S.A z siedzibą w W..

Dowód: kopia postanowienia Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w W. (...) z dnia 23.09.2011 r. sygn. sprawy (...).KRS/(...) (k. 50), kopia wyciągu z decyzji Komisji Nadzoru Finansowego z dnia 29 sierpnia 2011 r. (...)/(...) (k. 51-52), kopia odpis u pełnego (...) S.A. z siedzibą w W. potwierdzona za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda (k. 33-35 ) .

(...) S.A. z siedzibą w W. został przejęty przez (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W., a wierzycielem z umowy kredytu stał się (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W..

Dowód: kopia odpisu pełnego (...) Bank (...) S.A . potwierdzona za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda (k. 36-49).

W oparciu o wystawiony bankowy tytuł egzekucyjny poprzednik prawny powoda prowadził egzekucję w stosunku do pozwanego. Niemniej w dniu 31 grudnia 2013 r. postępowanie egzekucyjne zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

Dowód: pismo w przedmiocie zajęcia wierzytelności z 25 kwietnia 2013 r. (k.119), postanowienie z dnia 31.12.2013 r. o umorzeniu postępowania egzekucyjnego (k.120).

W dniu 8 października 2014 r. (...) Bank (...) S.A., jako komandytariusz, wniósł aportem do (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa wkład niepieniężny – wymagalne wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów i pożyczek, w tym wierzytelność przysługującą mu wobec powódki.

Dowód: kopia wypisu akt u notarialnego obejmującego zmianę umowy spółki (...) potwierdzona za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda (k. 29-32 ), kopia odpisu pełnego (...) Bank (...) S.A . potwierdzona za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda (k. 36-49), oświadczenie (...) Bank (...) S.A. oraz spółki (...) wraz z załącznikiem potwierdzone za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda (k.128-129).

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k zawarła z powodem, (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w dniu 24 października 2014 r. umowę o świadczenie w miejsce wykonania, na mocy której (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. zwolniła się z zobowiązania względem powoda poprzez spełnienie innego świadczenia tj. przelew wierzytelności przysługujących (...) Bank (...) S.A., które wniesione zostały 8 października 2014 r. aportem do spółki (...), w tym wierzytelność wobec pozwanego.

Dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu Sekurytyzacyjnego nr (...) z dnia 25.06.2015 r (k.19-21), wydruk odpowiadający odpisowi aktualnemu (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych Spółka Akcyjna z (...) w W. (k.25), kopia umowy o świadczenie w miejsce wykonania poświadczona za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda (k. 28), wypis aktu notarialnego wraz z repertorium A nr (...) potwierdzony za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda (k.29-32), aneks nr (...) do umowy z dnia 24.10.2015r. o świadczenie w miejsce wykonania z dnia 12.08.2015r. z załącznikami potwierdzone za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda (k.86-92), oświadczenie z dnia 7 sierpnia 2015 r. wraz z załącznikami potwierdzone za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda (k.93-98).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wymienionych w treści uzasadnienia dokumentów urzędowych i prywatnych złożonych w kopiach albo urzędowo poświadczonych odpisach. W myśl art. 244 § 1 k.p.c. dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Z kolei w świetle brzmienia art. 245 k.p.c. dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. W ocenie Sądu nie było żadnych podstaw, by kwestionować prawdziwość i autentyczność przedstawionych przez stronę powodową dokumentów. W część z nich została w poświadczone zostały przez pełnomocnika powoda za zgodność z oryginałami, co jest równoznaczne ze złożeniem dokumentu w oryginale. Jeśli zaś chodzi o kserokopie dokumentów to pozwany nie podnosił zarzutu braku zgodności kserokopii z oryginałami i nie domagał się złożenia dokumentów w oryginałach. Stąd Sąd uznał, że stanowią one dowód pośredni istnienia dokumentu o treści im odpowiadającej.

W tym miejscu trzeba wskazać, że Sąd zezwolił powodowi na złożenie pisma z dnia 5 kwietnia 2016 r., albowiem istniała potrzeba wyjaśnienia okoliczności podniesionych w odpowiedzi na pozew. Tym samym powód należycie uzasadnił złożenie pisma procesowego (postanowienie SN z dnia 13 grudnia 2012 r., sygn. III CSK 300/12, OSNC 2013, nr 3, poz. 42, LEX nr 1281383). Podkreślić należy, iż istniała podstawa wydania zarządzenia w trybie art.207§ 3 k.p.c. zasadniczo przed rozprawą albowiem istniały niezgodności pomiędzy twierdzeniami pozwu i załączonymi do niego dokumentami. Istotną art. 207 k.p.c. jest koncentracja materiału dowodowego, dobre przygotowanie rozprawy i jej sprawny przebieg, w tym zwłaszcza o efektywność postępowania dowodowego oraz umożliwienie sądowi decydowania o tempie i trybie wpływania pism. Przedmiotowe pismo w znaczonym stopniu przyczyniło się do wyjaśnienia okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy, gdyż wynika z niego, że w pozwie wystąpiły oczywiste omyłki w stosunku do przedłożonych dowodów, np. określenie daty zawarcia umowy kredytu pomiędzy pierwotnym wierzycielem, a pozwanym, daty wypowiedzenia umowy. Konieczne było tez precyzyjne określenie żądania. Zatem zasadne było złożenie stosowych wyjaśnień przez powoda, tym bardziej, że pozwany zakwestionował okoliczności podniesione w pozwie. Zatem potrzeba wystosowania przedmiotowego pisma powstała w toku procesu – po złożeniu przez pozwanego odpowiedzi na pozew. Tym samym nie można uznać, że pismo z dnia 5 kwietnia 2016 r. jest spóźnione, czy też zmierza do opóźnienia rozpoznania sprawy. Nie można również uznać, iż dowody zgłoszone w tym piśmie były spóźnione jako, że ich przeprowadzenie nie spowodowało zwłoki w postępowaniu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, że przedmiotem powództwa w niniejszej sprawie było zadłużenie wynikające z umowy z dnia 19 czerwca 2008 r, co bezsprzecznie i jednoznacznie wynika zarówno z treści pisma procesowego powoda z dnia 5 kwietnia 2016 r. (k.117-118), precyzującego treść pozwu, jak i dołączonej dokumentacji do pisma uzupełniającego braki formalne (k.13). W tym miejscu podkreślić trzeba, ze nie uszło uwadze Sądu, że w treści pozwu wystąpiły oczywiste omyłki pisarskie, jak np. błędne określenie daty zawarcia umowy kredytowej, czy też błędne określenie daty wypowiedzenia przedmiotowej umowy, lecz nie mogą mieć one negatywnego wpływu na żądanie określone w powództwie. Na podstawie, bowiem wszystkich okoliczności sprawy nie można mieć wątpliwości w zakresie rzeczywistych intencji powoda. Ponadto zasady doświadczenia życiowego w zakresie racjonalnego działania uczestników obrotu, a także uczestników postępowania sądowego, wskazują że analizując treść pism procesowych należy wychodzić z założenia, że ich autorzy są ludźmi rozsądnymi i składając pismo w określonym celu, chcą tego co jest niezbędne do jego urzeczywistnienia. W niniejszej sprawie powód domagał się zapłaty 91.371,63 zł tytułem zadłużenia wynikającego z łączącej strony umowy kredytowej z dnia 19 czerwca 2008 r., a wypowiedzianej w dniu wypowiedzianej w dniu 16 września 2011 r., co wyprost wynika z repliki na odpowiedź na pozew i dokumentów złożonych w sprawie na poparcie powództwa. W tym kontekście choć zarzut pozwanego, iż nie zawarł z (...) umowy w dniu 23 lipca 2008r. umowy i nie została ona rozwiązana w dniu 18 lipca 2012r. jest zasadny, ale nie mógł doprowadzić do oddalenia powództwa w niniejszej sprawie, jako że takiej umowy roszczenie powoda nie dotyczyło.

Stosownie do treści z art. 69 ust. 2 ustawy Prawo bankowe, umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie. Wypowiedzenie tej umowy, celem postawienia w stan wymagalności całości zobowiązania na podstawie art. 75 Prawa bankowego musi nastąpić w formie pisemnej (patrz: Z. Ofiarski, Komentarz do art. 75 ustawy Prawo bankowe, w: Ofiarski Zbigniew, Prawo bankowe. Komentarz, LEX nr 141890). Oświadczenie o wypowiedzeniu kredytu musi dotrzeć do kredytobiorcy i dopiero od tego momentu można uznać za rozpoczęty termin wypowiedzenia kredytu, którego upływ skutkuje postawieniem całej kwoty kredytu w stan wymagalności (patrz: wyrok SN z dnia 24 marca 2010, sygn. akt VCSK296/09 (M.PR.BANK 2012/4/19/22)).

Na okoliczność istnienia umowy kredytu powód dołączył m.in. kserokopię umowy o Kredyt Bezpieczny (k.57-58), czy też kserokopię Bankowego Tytułu Egzekucyjnego z dnia 18 października 2011 r. (k.60). Dalej w zakresie rozwiązania przedmiotowej umowy dołączono m.in. kserokopie pisemnego zaświadczenia z dnia 18 października 2011 r. (k.59), w którym wprost wskazano, że Umowa o Kredyt Bezpieczny z dnia 19 czerwca 2008 r. została rozwiązana, a także kserokopie Bankowego Tytułu Egzekucyjnego z dnia 18 października 2011 r. (k.60), czy też w końcu kserokopie postanowienia Sądu Rejonowego w Chodzieży o sygn. (...) w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności (k.63-64).

W tym miejscu należy przywołać wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2010 r. (sygn. akt IV CSK 187/10), zgodnie z którym postanowienie sądu o nadaniu klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu korzysta z mocy dokumentu urzędowego (art. 244 k.p.c.), z którym wiąże się domniemanie autentyczności i prawdziwości tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone, a zatem wykonalność bankowego tytułu egzekucyjnego odnośnie wskazanego w nim zobowiązania. W konsekwencji, należy uznać okoliczność postawienia wierzytelności z kredytu w stan wymagalności (skutecznie dokonanego wypowiedzenia przedmiotowej umowy) za udowodnioną.

Dalej należy wskazać na bezzasadność zarzutu w zakresie niewykazania wysokości dochodzonej kwoty przez powoda. Ostatecznie powód w piśmie procesowym z dnia 5 kwietnia 2016r. szczegółowo wyjaśnił, iż na kwotę wynikającą z umowy Kredytu Bezpiecznego składają się: niespłacony kapitał w wysokości 57.633,25 zł, kwota 156,00 zł z tytułu opłat za czynności windykacyjne związane z opóźnieniem w spłacie rat kredytu oraz opłat za obsługę kredytu, odsetki umowne w kwocie 6.296,26 zł, naliczone od kwoty kapitału od dnia 20.06.2008 r. do dnia 10.09.2011 r. w sposób wskazany w bankowym tytule egzekucyjnym oraz skapitalizowane niezaspokojone odsetki ustawowe za opóźnienie w spełnieniu świadczenia, w kwocie 85.911,59 zł naliczone w sposób wskazany w bankowym tytule egzekucyjnym: od kwoty 65.638,56 zł począwszy od dnia 17.09.2011 r. do dnia 18.10.2011 r. tj. do dnia sporządzenia Bankowego Tytułu Egzekucyjnego nr (...), według ustawowej stopy procentowej; od kwoty kapitału 64.090,80 zł, począwszy od dnia 19.10.2011 r. do dnia 25.04.2013 r., tj. do dnia sporządzenia zajęcia wierzytelności z dnia 25.04.2013 r., według ustawowej stopy procentowej; od kwoty kapitału 57.633, 25 zł począwszy od dnia 26.04.2013 r. do dnia 24.06.2015 r., tj. do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu, według ustawowej stopy procentowej. Wskazane przez powoda kwoty należało skonfrontować z kwotami wynikającymi z Bankowego Tytułu Egzekucyjnego (k.60) i zajęcia wierzytelności (k.119) i wyciągu z ksiąg funduszu (k.19). Po pierwsze wskazać należy, iż na dzień sporządzenia Bankowego Tytułu Egzekucyjnego należność główna wynosiła 65.383,54zł, odsetki umowne 6.296,26zł i koszty 156zł. Jednocześnie od pierwszej z wymienionych kwot należały się odsetki ustawowe począwszy od dnia następującego po dniu wypowiedzenia umowy tj. od 17 września 2011r. W dniu zajęcia należność główna została zredukowana do kwoty 64.090,80zł. Zestawienie kwot wynikających z tych dokumentów prowadzi do jednoznacznego wniosku, że pomiędzy datą wystawienia (...) tj. 18 października 2011r. , a datą zajęcia tj. 25 kwietnia 2013r. pozwany uiścił na rzecz poprzednika prawnego powoda kwotę 1.292,74zł. Jednocześnie powód przyjął najkorzystniejsze dla pozwanego założenie, że zapłata tej kwoty nastąpiła w dniu następującym po sporządzeniu (...). Następnie przedmiotem przelewu była kwota 57.633,25zł z tytułu należności głównej, co oznacza zaś, że pomiędzy datą zajęcia a datą dokonania przelewu pozwany uiścił na rzecz poprzednika prawnego pozwanego kwotę 6.457,55zł. I w tym przypadku powód naliczył odsetki od zredukowanego zadłużenia przyjmując jako datę spłaty dzień następujący po dniu dokonania zajęcia. Jednocześnie nie ulega wątpliwości , że od wskazanych kwot należne są odsetki ustawowe, a to na podstawie art. 481kc.Wskazać przy tym trzeba, że łączna kwota odsetek ustawowych od kwoty 65.638,54zł od dnia 17 września 2011r. do dnia 18 października 2011r., od kwoty 64.090,80zł od dnia 19 października 2011r. do dnia 25 kwietnia 2013r, oraz od kwoty 57.633,25zł od dnia 26 kwietnia 2013r. do dnia 24 czerwca 2015r. (tj. dnia poprzedzającego wniesienie pozwu) wynosi 28.110,86zł. Jeśli do tego dodać wysokość należności głównej 57.633,25zł wynikającej z umowy cesji i ksiąg funduszu, odsetek umownych skapitalizowanych na dzień wystawienia (...) w kwocie 6.296,26zł i kosztów w kwocie 156zł, to otrzymamy sumę 92.196,37zł, czyli więcej niż powód domagał się w pozwie. Jednocześnie Sąd zauważa, że wskazana na stronie 18 pisma procesowego powoda kwota skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w wysokości 85.911,59zł musi być efektem oczywistej omyłki albowiem wyliczenie dokonane według wyjaśnienia powoda prowadzi do wskazanego wyżej wyniku 28.110,86zł.

Z uwagi na okoliczność, iż wierzytelność przelana na powoda stanowiła podstawę Bankowego Tytułu Egzekucyjnego, a należność stwierdzona tym dokumentem była podstawą egzekucji prowadzonej przeciwko pozwanemu, to w ocenie Sądu, to pozwany powinien wykazać, że zaistniały takie okoliczności (np. wykonanie zobowiązania), że jego zobowiązanie wygasło albo uległo zredukowaniu w większym zakresie niż to wynika z wyjaśnień powoda. Takich argumentów pozwany nie podnosił.

Jednocześnie powód dowiódł, że wierzytelność będąca przedmiotem umowy skutecznie przeszła na niego. Powód przedstawił wyciąg z ksiąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego , który co prawda jest dokumentem prywatnym, jednak powinien on być rozpatrywany w całokształcie materiału dowodowego zebranego przez Sąd, a w szczególności wyciąg ten powinien być czytany łącznie z umową cesji wierzytelności i umowy o świadczenie w miejsce wykonania.

W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2013 r. (sygn.. akt V CSK 329/12) stwierdzono, że dane ujawnione w księgach rachunkowych funduszu oraz wyciągu z tych ksiąg mogą stanowić dowód tego, że określonej kwoty wierzytelność jest wpisana w księgach rachunkowych względem określonego dłużnika na podstawie opisanego w tych księgach zdarzenia, np. cesji wierzytelności. Zestawienie tych dwóch dokumentów w niniejszej sprawie jednoznacznie świadczy o tym, że jest to ta sama wierzytelność., będąca przedmiotem przelewu i znajdująca się w wyciągu ksiąg banku.

Na uwzględnienie nie zasługuje także zarzut braku doręczenia przez powoda zawiadomienia o cesji wierzytelności wraz wezwaniem do zapłaty, gdyż na mocy, gdyż jak słusznie wskazał powód na mocy art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, zgoda pozwanego nie była więc konieczna dla skutecznego dokonania cesji wierzytelności. Ponadto należy wskazać, że pozwany został poinformowany o cesji wierzytelności pismem z dnia 4 listopada 2014 r. (k.56). Tym samym mógł spełnić świadczenie na numer konta wskazany w piśmie nowego wierzyciela.

Jednocześnie zarzut pozwanego w zakresie przedawnienia roszczenia powoda jest bezzasadny. Trzyletni termin przedawnienia roszczeń z umowy kredytowej zawartej dniu 19 czerwca 2008 r., a wymagalnej w skutek rozwiązania przedmiotowej umowy w dniu 16 września 2011 r., nie upłynął w dniu 17 września 2014 r. Wierzyciel pierwotny wystawił bowiem bankowy tytuł egzekucyjny, któremu nadano klauzulę wykonalności w dniu 29 listopada 2011 r. Tym samym zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego (patrz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2004 r., sygn. akt IIICZP101/03, (...) nr 4 poz. 58 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2011 r., sygn. akt IVCSK156/11, L.) nadanie klauzuli wykonalności tytułowi spowodowało przerwanie biegu przedawnienia. Jednocześnie, zgodnie z art. 123 k.c., każda czynność przed organem powołanym do egzekwowania roszczeń, przedsięwzięta bezpośrednio w celu dochodzenia roszczenia także powoduje przerwanie biegu przedawnienia, a termin przedawnienia nie biegnie do czasu zakończenia postępowania egzekucyjnego (patrz: P. Machnikowski, Komentarz do art. 123 KC, w: E. Gniewek red.: Kodeks cywilny. Komentarz, Legalis). W niniejszej sprawie postępowanie egzekucyjne było prowadzone do 31 grudnia 2013r., kiedy to komornik względem pozwanego umorzył postępowanie z uwagi na jego bezskuteczność. Tym samym bieg przedawnienia nie rozpoczął się przed tą datą i nie mógł upłynąć do dnia wytoczenia powództwa, tj. do dnia 25 czerwca 2015 r.

Zgodnie z powyższym, Sąd uznał powództwo za zasadne i w zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 91.372,63 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia powództwa tj. 26 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty.

O odsetkach ustawowych od zasądzonego roszczenia Sąd orzekł na podstawie 481 § 1 k.c. który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zgodnie z treścią art. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Powód obok należności głównej domagał się zasądzenia także skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia za okres kiedy wierzytelność względem pozwanego stała się wymagalna. Domagał się również zasądzenia odsetek ustawowych od całej dochodzonej pozwem kwoty. W myśl art. 482 § 1 k.c. od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy. Powód domagał się zasądzenia odsetek ustawowych od dochodzonego roszczenia od dnia wniesienia pozwu, a mając na względzie treść przywołanego przepisu Sąd uznał żądanie to za zasadne.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i § 6 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, obciążając nimi pozwanego, jako stronę przegrywającą proces w całości.

Strona powodowa poniosła następujące koszty: 3600 zł z tytułu zastępstwa procesowego, 1143zł tytułem opłaty od pozwu w postępowaniu elektronicznym (powód nie wnosił o zasądzenie na jego rzecz pozostałej części).

W związku z czym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda 4.743 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

SSO Anna Łosik