Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W. G., pozwem wniesionym przeciwko Grupie (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P. (pierwotnie (...) Grupie (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P.), który wpłynął do tutejszego Sądu w dniu 29 stycznia 2015 r., po ostatecznym sprecyzowaniu żądania domagał się odszkodowania w wysokości trzymiesięcznych poborów powiększonych o dodatki (nagrodę jubileuszową, bony okolicznościowe) w łącznej kwocie 25 000 zł oraz zwrotu kosztów procesu wedle norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż przyczyna rozwiązania z nim umowy o pracę jest nieuzasadniona i pozorna. Podkreślił, że inwentaryzacja roczna przeprowadzona w październiku 2013 r. i dotycząca stanów magazynowych nie wykazała na podlegającym mu Magazynie (...) żadnych niedoborów. Wskazał, że nie miał bezpośredniego nadzoru nad stanem faktycznym materiałów na magazynie (...). PK-B (0DB), a nadto, że podejmował starania zmierzające do usuwania wszelkich dostrzeganych nieprawidłowości. W ocenie powoda nie można mu przypisać odpowiedzialności za jakiekolwiek nieprawidłowości w obrocie materiałowym na Magazynie (...). Ponadto powód podniósł, że nie miał możliwości zapoznania się z treścią Raportu Końcowego z Audytu wewnętrznego przywołanego przez pracodawcę w wypowiedzeniu umowy o pracę i jego treść nie jest mu znana.

W odpowiedzi na pozew Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. (dawniej: (...) Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P.), wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda, na swoją na rzecz, kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wskazała, że wypowiedzenie powodowi umowy o pracę było zasadne, a przyczyna podana w wypowiedzeniu jest rzeczywista i prawdziwa.

Pozwana spółka zaznaczyła, że W. G. jako kierownik Biura (...) Materiałowej ponosi odpowiedzialność za brak odpowiednich reakcji kontrolnych w momencie wystąpienia niestandardowych ruchów materiałowych. Dodatkowo może ponosić odpowiedzialność za brak wskazania na niezgodności stosowanej w praktyce drogi obiegu dowodów magazynowych z zapisami Zakładowej instrukcji kontroli i obiegu dokumentów księgowych. Pozwana spółka wskazała, iż droga obiegu i kontroli wielu dowodów magazynowych stosowana w praktyce różni się od tej opisanej w instrukcji. W przypadku magazynów wydziałowych-depozytowych, droga obiegu i kontroli nie zapewnia możliwości potwierdzenia przez magazynierów zgodności treści wystawianego dokumentu ze stanem faktycznym. W okresie od 23 lipca 2014 r. do 7 sierpnia 2014 r. audytor wewnętrzny pozwanej dokonał oceny rzeczywistego stanu ilościowego, jakościowego i wartościowego zapasów materiałowych w Magazynach 0DB, 0PB, i 0PK w Wydziale Konstrukcyjno – Antykorozyjnym – Grupa (...) Chemoodpornych i Antykorozyjnych – Biuro (...) Materiałowej – Zespół (...). Dokonane w ramach tego audytu spisy z natury wykazały brak części materiałów na stanie magazynu 0DB, a różnice ewidencyjne w stosunku do wartości ewidencyjnej materiałów wyniosły 1.048.978,78 zł Ostatecznie ustalono niedobór na kwotę 586.691,50 zł. Strona pozwana podniosła, że różnica pomiędzy wartością ewidencyjną materiałów, a ilością faktycznie stwierdzoną podczas spisu z natury wynikała z tego, iż część realizowanych zadań nie była obciążana kosztami materiałów do produkcji – materiały faktycznie zużyte nie były przypisywane do poszczególnych zadań i nie dokonywano ich rozchodu dokumentacyjnego z magazynu, co doprowadziło do niezgodności z ewidencją magazynową i księgową. Pozwana wskazała, że powód jako przełożony dopuścił się naruszenia obowiązku w zakresie sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem przez jego podwładnych obowiązujących w zakładzie pracy instrukcji w zakresie dokumentacji obrotu magazynowego, co też skutkowało stwierdzeniem w przeprowadzonym audycie niedoborów magazynowych o znacznych rozmiarach.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W. G. był zatrudniony najpierw w Zakładach (...) spółce akcyjnej w P. a następnie, po przejęciu części tej spółki, w (...) Grupie (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P. (poprzedniku prawnym pozwanej spółki) od dnia 4 maja 1995 r. na podstawie umowy o pracę na czas określony, a od 1 sierpnia 1995 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Z dniem 1 marca 2002 r. W. G., w związku z przejęciem części zakładu pracy, stał się pracownikiem (...) Grupy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.. Postanowieniem z dnia 1 czerwca 2015 r. Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie wykreślił dotychczasową firmę (...) sp. z o.o. i wpisał nową tj. Grupa (...) sp. z o.o. na skutek zmiany umowy spółki.

Niesporne, a nadto dowód: umowy o pracę k. 10, k. 11, zawiadomienie o przejściu pracowników Zakładów (...) S.A. do (...) Spółka z o.o. k. 12;

W. G. w okresie od 4 maja 1995 r. do 30 listopada 2001 r. był zatrudniony na stanowisku ślusarza, od 1 grudnia 2001 r. do 31 maja 2008 r. na stanowisku starszego magazyniera, od 1 czerwca 2008 r. do 31 lipca 2009 r. na stanowisku zastępcy kierownika ds. magazynowych, od 1 sierpnia 2009 r. do 30 czerwca 2013 r. na stanowisku kierownika D. (...) Materiałowej a od 1 lipca 2013 r. do 30 kwietnia 2015 r. na stanowisku kierownika Biura (...) Materiałowej.

Niesporne, a nadto dowód: świadectwo pracy k. 9 części C akt osobowych W. G., dokumentacja pracownicza – k. 23-25;

Zgodnie z zakresem obowiązków kierownika D. (...) Materiałowej do obowiązków W. G. należało m. in.:

-

posiadanie znajomości zadań, które zarządzany dział ma realizować w zakresie przyjętych zleceń, wydajności pracy, norm zużycia materiałów, surowców i energii jak też budżetu,

-

egzekwowanie dyscypliny pracy i płacy,

-

wykonywanie poleceń przełożonych dotyczących działania działu,

-

posiadanie znajomości ogółu obowiązujących przepisów i instrukcji, zaleceń i wytycznych dotyczących powierzonego zakresu pracy,

Jako kierownik D. (...) Materiałowej W. G. ponosił odpowiedzialność za całokształt powierzonych mu uprawnień i obowiązków, a w szczególności za:

-

prawidłowe organizowanie pracy działu i jego wyniki,

-

realizowanie przyjętych zleceń, terminowo, jakościowo i w sposób ekonomicznie uzasadniony,

-

prawidłową współpracę z innymi komórkami organizacyjnymi,

-

całokształt działalności związanej z eksploatacją i zabezpieczeniem posiadanych środków, obiektów i mienia przed zniszczeniem i kradzieżą,

-

kontrolowanie prawidłowości wykonywania zarządzeń, poleceń i innych aktów normatywnych obowiązujących w (...) spółce z o.o.,

-

wykonywanie innych poleceń przełożonego.

Przyjęcie do wiadomości zakresu obowiązków kierownika D. (...) Materiałowej W. G. potwierdził w dniu 3 sierpnia 2009 r.

Dowód: zakres obowiązków k. 44-48;

Zgodnie z zakresem obowiązków kierownika Biura (...) Materiałowej realizacja funkcji kierowniczych w powierzonej W. G. komórce organizacyjnej polegała na:

-

planowaniu, organizowaniu i podziale pracy,

-

motywowaniu podwładnych i dbałości o właściwy klimat organizacyjny,

-

określaniu zadań i wymaganych rezultatów pracy,

-

kontroli przebiegu pracy i wyników realizacji założonych celów,

-

zapewnieniu odpowiednich warunków pracy zgodnych z przepisami bezpieczeństwa, higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska.

Kierownik (w nadzorowanej komórce organizacyjnej i osobiście) ma obowiązek:

-

ochrony interesów Spółki w kierowanym obszarze działania, dbania o dobre imię i prestiż (...) Spółki z o.o.,

-

dokładania należytej staranności i wykazywania własnej inicjatywy w celu terminowego, zgodnego z najlepszą wiedzą i wolą, wykonywania przydzielonych zadań,

-

komunikowania strategii podległym pracownikom,

-

przestrzegania zasad organizacji i kierowania wewnątrz Spółki oraz wprowadzania usprawnień metodycznych i organizacyjnych w pracy,

-

tworzenia i przestrzegania budżetu komórki organizacyjnej,

-

rzetelnego i terminowego rozliczania się z powierzonych zadań, ujawniania oraz proponowania działań naprawczych w przypadku wystąpienia błędów lub zakłóceń w realizowanych zadaniach,

-

nadzoru nad przestrzeganiem dyscypliny pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i środowiska,

-

właściwego nadzoru oraz oszczędnego i racjonalnego gospodarowania powierzonym mieniem Spółki,

-

racjonalnego gospodarowania zasobami osobowymi i funduszem wynagrodzeń,

-

sprawiedliwego oceniania, uzasadnionego i zgodnego z przepisami awansowania, stosowania systemu motywacji oraz kar i wyróżnień w stosunku do podległych pracowników,

-

przestrzegania postanowień wewnętrznych aktów normatywnych oraz zapoznawania z ich treścią podległych pracowników,

-

w przypadku powzięcia informacji o nieprzestrzeganiu przepisów w obszarze kierowanym i poza nim, zareagować w sposób właściwy dla sprawy,

-

zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogło by narazić pracodawcę na szkodę,

-

sprawowania kontroli funkcjonalnej,

-

doskonalenia własnych kwalifikacji oraz dbania o rozwój zawodowy współpracowników.

Przyjęcie do wiadomości zakresu obowiązków kierownika Biura (...) Materiałowej W. G. potwierdził w dniu 31 grudnia 2013 roku.

Dowód: zakres obowiązków – k. 35-43;

Zgodnie z zakładową instrukcją sporządzania obiegu i kontroli dowodów księgowych, dowód magazynowy RW- pobranie materiałów winien być wystawiony na bieżąco, nie wcześniej niż na 3 dni przed dniem pobrania materiału z magazynu, przez pracownika do tego upoważnionego. Kontroli merytorycznej, polegającej na sprawdzeniu zasadności pobrania materiałów w zakresie ich rodzaju i ilości, zgodnie z faktycznymi potrzebami, dokonywał kierownik właściwej komórki organizacyjnej. Kontroli formalnej, polegającej na sprawdzeniu prawidłowości wystawienia dowodu RW, jego kompletności oraz zgodności podpisów osób upoważnionych do dysponowania materiałami z kartą wzorów podpisów, dokonywał kierownik magazynu lub starszy magazynier. Kontroli rachunkowej, polegającej na sprawdzeniu prawidłowości obliczeń, dokonywał pracownik księgowości, a dokument zatwierdzał kierownik właściwej komórki organizacyjnej. Dowód RW stanowił zlecenie wydania materiału z magazynu do zużycia wewnętrznego i służył do ilościowego i wartościowego ujęcia rozchodu materiału w ewidencji magazynowej i księgowej.

Podstawę wystawienia dokumentu ZW- zwrot materiałów stanowiły niezużyte materiały pobrane za dowodem RW. Dokument miał być wystawiany na bieżąco, w dniu zwrotu materiałów. Kontroli merytorycznej polegającej na sprawdzeniu zgodności dowodu ze stanem faktycznym dokonywał kierownik właściwej komórki organizacyjnej. Kontroli formalnej, dotyczącej sprawdzenia kompletności i prawidłowości sporządzania dowodu, dokonywał kierownik magazynu lub starszy magazynier. Kontroli rachunkowej, polegającej na sprawdzeniu prawidłowości obliczeń, dokonywał pracownik księgowości, a dokument zatwierdzał kierownik właściwej komórki organizacyjnej. Dowód ZW służył do udokumentowania przyjęcia do magazynu nie zużytych materiałów oraz do zaewidencjonowania ilościowego i wartościowego przychodu w ewidencji magazynowej i księgowej.

Kierownik biura gospodarki materiałowej ponosił odpowiedzialność tylko za sprawdzenie dokumentów pod względem formalnym

Instrukcja obowiązywała od roku 2003.

Zgodnie z wykazem pracowników upoważnionych do zatwierdzania dowodów obrotu materiałowego, w Wydziale (...) i Zabezpieczeń Chemoodpornych, upoważnienie takie przysługiwało: P. Z., M. K., P. J. (1), R. S. i W. P..

Niesporne, a nadto dowód: zeznania świadka A. R. (1) - k. 205-207, zakładowa instrukcja sporządzania obiegu i kontroli dowodów księgowych k. 54-66, wykaz pracowników - k. 76;

Przed przystąpieniem do remontu urządzeń, np. reaktora z reguły brak jest możliwości zweryfikowania pełnego zakresu prac. W celu skrócenia czasu remontu komplet materiałów po pobraniu z magazynu jest zabezpieczany na budowie. W trakcie remontu określany jest rzeczywisty zakres naprawy, który sporadycznie pokrywa się z przewidzianym zakresem prac. W rezultacie pozostają materiały, które nie zostały zużyte do danego remontu. Z uwagi na realizację kolejnych remontów, przy użyciu tych samych materiałów, w tych samych obszarach oraz w celu uniknięcia kosztów transportu, materiały nie są fizycznie zwracane do magazynu, a wykorzystywano je przy kolejnym remoncie.

W zakładzie pracy miały miejsce sytuacje, gdy jeszcze przed formalnym zleceniem wykonania zadania, z uwagi na długi czas oczekiwania na materiały do remontu oraz wiedzę o nieprawidłowym działaniu urządzeń, dokonywano zakupu materiałów do realizacji remontu. Zadania takie, zwane zadaniami wirtualnymi, dokonywano w oparciu o e-mail, czy telefon. Zadanie wirtualne winno ostatecznie przeobrazić się w rzeczywiste, a kierownicy poszczególnych wydziałów winni czuwać nad tym, by zlecenie rzeczywiste zarejestrować pod tym samym numerem, co zadanie wirtualne, aby właściwie przyporządkować wszelkie koszty. Zdarzały się sytuacje, że wystawiano więcej niż jedno zlecenia wirtualne do jednego obszaru remontu lub więcej niż jedno zlecenie rzeczywiste dla obszaru objętego zleceniem wirtualnym. W sytuacji, gdy do jednego zadania wirtualnego założono więcej niż jedno zlecenie, jedno z rzeczywistych zleceń było rejestrowane pod tym samym numerem, co zlecenie wirtualne, natomiast na pozostałe zlecenia były przeksięgowane koszty w ilości zgodnej z faktycznym stanem zużycia w obszarze objętym zleceniem. Przeksięgowanie kosztów odbywało się na dwa sposoby. W razie takiej możliwości materiały pobierano dopiero po otrzymaniu zleceń rzeczywistych, natomiast gdy z przyczyn awaryjnych rozpoczęto już pracę na podstawie zlecenia wirtualnego, nie był możliwy fizyczny zwrot materiałów z uwagi na ich zużycie i zwrotu dokonywano na papierze wraz z jednoczesnym wskazaniem, na jakie zadanie przekazuje się materiał. Odbywało się to poprzez wystawienie dokumentu RW i ZW w oparciu o oświadczenie lub dyspozycję kierownika wydziału odpowiedzialnego za zadanie. Sytuacje takie miały miejsce we wszystkich wydziałach i nie wpływało to na wyniki inwentaryzacji. Na dokumentach magazynowych nie wskazywano, czy dotyczącą one zadania wirtualnego, czy już rzeczywistego.

Dowód: pismo z dnia 4 grudnia 2014 r. – 15-20, pismo z dnia 29 sierpnia 2014 r. – k. 33, korespondencja e-mailowa – k. 193-194, zeznania świadka A. R. (2) – k. 205-207, zeznania świadka D. W. – k. 227-228, zeznania świadka P. J. (1) – k. 228-229, zeznania świadka S. K. – k. 229-231, zeznania powoda W. G. - k. 201-204, 236-239;

Magazyny 0DB został wydzielony spośród innych magazynów w roku 2004. Wraz z magazynami 0PK i 0PB funkcjonował w ramach wydziału budowlano-antykorozyjnego. Uzasadnieniem dla odrębnego funkcjonowania magazynu 0DB była konieczność elastycznego dostępu do przechowywanych w nim materiałów – także w sytuacjach, gdy magazyn główny był zamknięty.

Z Magazynu (...) towar był przekazywany do magazynu 0DB po przeliczeniu i potwierdzeniu dokumentami przesunięcia międzymagazynowego. Z magazynu 0DB towar był wydawany celem realizacji poszczególnych działań wydziału, w czym nie uczestniczyli już pracownicy Magazynu (...).

Osobą odpowiedzialną za nadzór nad działalnością magazynu 0DB oraz za kontrolę merytoryczną wystawianych w związku z jego funkcjonowaniem dokumentów magazynowych był P. Z., który – w przyjętej strukturze organizacyjnej – nie podlegał W. G.. W. G. był pozbawiony możliwości kontroli stanu faktycznego materiałów dostępnych w magazynie 0DB do września 2014 r. – część towaru była pozamykana w magazynkach depozytowych, a część już pobrana i wywieziona do napraw. O obrocie materiałowym w magazynie 0DB decydował P. Z. i osoby przez niego upoważnione.

W rzeczywistości poszczególne wydziały nie wystawiały dokumentów RW tylko wystawiały i dostarczały do Magazynu (...) dokument systemowy „D. (...)”. Towar był wydawany na podstawie zapisów w dyspozycji, a po jego wydaniu pracownik magazyny wystawiał dokument systemowy RW, który był następnie podpisywany przez osobę upoważnioną (w przypadku magazynu 0DB przez P. Z. lub osobę przez niego upoważnioną). Taka sama sytuacja dotyczyła dokumentów ZW. Dokumenty te były wystawiane przez pracowników Magazynu (...) bez faktycznej weryfikacji, czy wskazany w nich obrót materiałowy rzeczywiście miał miejsce.

Pozostawienie Magazynowi (...) wystawienia dokumentacji także dla magazynu 0DB wynikała z braku możliwości wydzielenia w systemie komputerowym części materiałów do osobnego rozliczenia.

Dowód: zeznania świadka A. R. (1) - k. 205-207, zeznania świadka D. W. k. 227-228v, zeznania świadka P. J. (1) - k. 228v-229v, zeznania świadka S. K. - k. 229v-232, zeznania świadka W. K. - k. 232-233, zeznania powoda W. G. - k. 201-204, 236-239;

(...) użytkowane przez wydział budowlano-antykorozyjny stanowiły produkty chemiczne o bardzo wysokich cenach jednostkowych – jedna paleta danego produktu mogła mieć wartość 200.000-300.000 zł.

W 2013 roku W. G. zauważył, że Magazyn (...) znacznie zwiększa swój stan magazynowy, a poszczególne zakupy się kumulują. W. G. pytał P. Z. o przyczyny takiego stanu rzeczy, przy czym otrzymywał od niego zapewnienia, że posiada on pełną kontrolę nad zamawianiem, pobieraniem i rozliczaniem materiałów przechowywanych na magazynie 0DB. Ponieważ W. G. nie miał bezpośredniego nadzoru nad stanem faktycznym materiałów znajdujących się na stanie magazynu 0DB zaproponował zarządowi spółki, by osoby nadzorujące ten magazyn podpisały umowę o wspólnej odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie. Umowa taka została sporządzona i podpisana przez P. Z. i P. J. (1) w dniu 10 grudnia 2013 r.

W dniu 18 grudnia 2013 r. D. W. wystawił dowody magazynowe ZW dotyczące zwrotu materiałów o wartości ponad milion złotych na Magazyn (...). We wcześniejszych okresach zdarzało mu się wystawiać dowody ZW na setki tysięcy złotych. W inwentaryzacjach przeprowadzonych do 2014 r. nie były wykazywane braki.

W ramach stosowanych zabezpieczeń kontrolnych na bieżąco raportowano stany magazynowe w spółce. Raporty wysyłano drogą mailową do Zarządu i Dyrektora Produkcyjnego.

Dowód: umowa o wspólnej odpowiedzialności materialnej – k. 29-32, korespondencja e-mailowa – k. 77, 81,133-148, zeznania świadka D. W. – k. 227-228, zeznania świadka S. K. – k. 229-231; zeznania powoda W. G. k. 201-204, 236-239

W okresie od 23 lipca 2014 r. do 28 sierpnia 2014 r. audytor wewnętrzny spółki dokonał oceny rzeczywistego stanu ilościowego, jakościowego i wartościowego zapasów w magazynach 0DB, 0PB i 0PK w Wydziale Konstrukcyjno – Antykorozyjnym – Grupa (...) Chemoodpornych i Antykorozyjnych – Biuro (...) Materiałowej – Zespół (...).

Dokonane w ramach audytu w dniach 24 i 29 lipca 2014 r. spisy z natury wykazały brak części materiałów na stanie magazynu 0DB.

Ustalono, że różnica pomiędzy wartością ewidencyjną materiałów, a ilością faktycznie stwierdzoną podczas spisu z natury wynikała z tego, że część realizowanych zadań nie była obciążana kosztami materiałów do produkcji – materiały faktycznie zużyte nie były przypisywane do poszczególnych zadań, zaś w przypadku użycia ich do poszczególnych zadań nie dokonywano ich rozchodu dokumentacyjnego z magazynu. Doprowadziło to do niezgodności z ewidencją magazynową i księgową. Ostatecznie wykazano braki materiałowe (w stosunku do dokumentacji księgowej) na kwotę 586.691,50 zł.

W czasie audytu P. Z. oraz P. J. (1) przyznali, że wystawiali nierzetelne dokumenty celem ukrycia braku materiałów na stanie magazynu 0DB. Jednocześnie wyjaśnili, że przyczyną takiego postępowania była chęć wykazania korzystnego wyniku pracy Wydziału, co przy wysokich kosztach roboczogodzin nie było możliwe przy rzetelnym rozpisywaniu wykorzystywanych materiałów. Jednocześnie z ich wyjaśnień wynikało, iż w rzeczywistości niedobór miał charakter pozorny, ponieważ wszystkie materiały zostały zużyte.

W zaleceniach z audytu polecono zmienić zasadę wydawania materiałów z magazynów, aby wystawianie dowodów magazynowych RW i ZW realizowane było na wydziałach przez osoby odpowiedzialne materialnie. W ocenie audytora pracownicy Zespołu (...) realizowali swoją funkcję właściwie w zakresie działania magazynu głównego. Ponadto właściwie realizowali funkcję informacyjną rozsyłając na bieżąco raporty i inne informacje dotyczące stanów magazynowych, a w konsekwencji nie powinni ponosić odpowiedzialności za powstałe niedobory. Zdaniem audytora odpowiedzialność za nieprawidłowości powstałe w obszarze magazynu 0DB należy raczej rozpatrywać w perspektywie błędnego założenia organizacyjnego oraz mając na uwadze, że pracownicy wykonywali polecenia służbowe. W opinii audytora można jednak stwierdzić, że Biuro (...) Materiałowej ponosi odpowiedzialność za brak odpowiednich reakcji kontrolnych w momencie wystąpienia niestandardowych ruchów materiałowych (wystawienie dowodów ZW na kwotę ponad miliona złotych) w jednym dniu. Dodatkowo może ponosić odpowiedzialność za brak wskazania na niezgodność stosowanej w praktyce drogi obiegów magazynowych z zapisami Zakładowej instrukcji kontroli i obiegu dokumentów księgowych, albowiem w ww. uregulowaniach brak jest możliwości potwierdzania przez magazynierów zgodności treści wystawionego dokumentu ze stanem faktycznym.

Na zlecenie spółki Grupy (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. przeprowadziła audyt w zakresie weryfikacji prawidłowości obrotu magazynowego spółki za okres od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 lipca 2014 r.

Kontrolujący na podstawie przeprowadzonych badań ustalili, że większość materiałów rozchodowanych do poszczególnych zadań zamawiana była celem realizacji innych zadań, a w przypadku, gdy materiał został rozchodowany z jego pierwotnym przeznaczeniem, nie był zamieszczany w zestawieniu materiałów podłączonych do kosztorysu realizowanego zadania.

W ocenie audytora przeprowadzone analizy mogą wskazywać, że materiały, których niedobór zidentyfikowano, w rzeczywistości zostały zużyte w toku zadań produkcyjnych, nie zostając do nich formalnie rozpisane. Stwierdzony niedobór nie jest zatem najprawdopodobniej niedoborem rzeczywistym, a niedoborem pozornym wynikającym z nierzetelnej ewidencji obrotu.

W opinii audytora W. G. należycie wykonywał obowiązki zgodnie z przypisanym mu zakresem, a jedyny zarzut, który można mu postawić to brak podjęcia działań wskazujących zarządowi błędną organizację funkcjonowania obiegu dokumentów magazynowych – podpisywanie przez pracowników magazynu dokumentów rozchodu materiałów, którego nie byli w stanie potwierdzić oraz stosowanie zawodnych mechanizmów kontroli, które nie pozwoliły na wcześniejsze wykrycie nieprawidłowości.

Dowód: raport z audytu koperta k. 117, 118, zeznania świadka A. R. (1) k. 205, zeznania świadka A. S. k. 207-208; zeznania świadka P. J. (1) – k. 228v-229;

Zgodnie z poleceniem służbowym nr (...) z dnia 1 września 2014 roku wydanym w celu utrzymania optymalnego poziomu zapasów magazynowych oraz usprawnienia nadzoru nad gospodarką magazynową, odpowiedzialność za systematyczny przegląd stanów magazynowych oraz przydatności materiałów do zużycia na poziomie całej spółki (wszystkie magazyny) ponosiło Biuro (...) Materiałowej. W punkcie 13 polecenia wskazano, że zobowiązuje się kierownika Biura (...) Materiałowej, kierowników wydziałów, Szefa (...), Głównego Księgowego, Audytora Wewnętrznego i innych pracowników uczestniczących w procesie gospodarki magazynowej lub w procesach związanych (w tym przetwarzaniu danych finansowych) do zgłaszania Zarządowi Spółki wszelkich operacji niestandardowych, dotyczących np. zwrotów, korekt oraz przesunięć magazynowych. Polecenie służbowe nr (...) było pierwszym dokumentem pracodawcy dotyczącym kwestii tzw. operacji niestandardowych. W. G. informował o dokonywanych niestandardowych operacjach zgodnie z wydanym poleceniem.

Niesporne, a nadto dowód: polecenie służbowe nr (...) – k. 67-69, wydruk e-mail – k. 78-80, zeznania powoda W. G. - k. 201-204, 236-239;

(...) przeprowadzony w D. (...) Materiałowej – TM w dniu 24 września 2014 r. potwierdził zgodność funkcjonowania Zintegrowanego Systemu (...). W raporcie wskazano, że w badanym obszarze nie wystąpiły żadne niezgodności ani nieprawidłowości, które by wymagały podjęcia działań korygujących lub zapobiegających.

Dowód: raport z auditu – k. 70-75;

Pismem z dnia 1 grudnia 2014 r. pracodawca zwrócił się do Związku Zawodowego (...), do którego należał W. G. z informacją o zamiarze rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem z chronionym pracownikiem. W piśmie wskazano, iż pracownik ponosi odpowiedzialność za brak odpowiednich reakcji kontrolnych w momencie wystąpienia niestandardowych ruchów materiałowych, jak również za stosowanie w praktyce przez podległych pracowników drogi obiegu dowodów magazynowych w sposób niezgodny z zapisami Zakładowej Instrukcji Kontroli i Obiegu Dokumentów (...). Pracodawca podniósł, że W. G. nie dochował staranności podczas sprawowania kontroli funkcjonalnej nad zadaniami realizowanymi przez specjalistę ds. magazynowych – nie skontrolował niestandardowego ruchu magazynowego, tj. wystawienia w dniu 18 grudnia 2013 roku dowodów magazynowych ZW dotyczących zwrotu materiałów o wartości ponad 1 miliona złotych na magazyn (...). W piśmie wskazano, iż ustalenia te zostały zawarte w Raporcie Końcowym z Audytu Wewnętrznego nr (...) „Ocena rzeczywistego stanu ilościowego, jakościowego i wartościowego zapasów materiałowych w Magazynach 0DB, 0PB, 0PK”.

Dowód: pismo z dnia 1 grudnia 2014 r. - k. 82, zeznania świadka S. K. - k. 229v-232;

W odpowiedzi, pismem z dnia 4 grudnia 2014 r., Związek Zawodowy (...), powołując się na zebrany materiał dowodowy oraz przebieg zatrudnienia W. G., wniósł o wstrzymanie wszelkich dalszych działań w zakresie ewentualnego oświadczenia pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy. Pomimo powołania się na raport końcowy z audytu wewnętrznego oraz wprost wyrażoną prośbę o wydanie jego kopii, pracodawca nie umożliwił organizacji związkowej zapoznania się z treścią raportu.

Dowód: pismo z dnia 4 grudnia 2014 r. – k. 13-14, zeznania świadka S. K. - k. 229v-232;

W dniu 26 stycznia 2015 r. wręczono W. G. oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem.

Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano, że realizując czynności i obowiązki na stanowisku Kierownika Biura (...) Materiałowej dopuścił się naruszenia obowiązków w zakresie sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem przez podległych pracowników obowiązujących w zakładzie pracy instrukcji dotyczących dokumentowania obrotu magazynowego, co doprowadziło do nieprawidłowości w obrocie materiałowym na Magazynie (...).

W oświadczeniu pracodawca podniósł, że W. G. ponosi odpowiedzialność za brak odpowiednich reakcji kontrolnych w momencie wystąpienia niestandardowych ruchów materiałowych, jak również za stosowanie w praktyce przez podległych pracowników drogi obiegu dowodów magazynowych w sposób niezgodny z zapisami Zakładowej Instrukcji Kontroli i Obiegu Dowodów (...).

Pracodawca wskazał również, że W. G. nie dochował należytej staranności podczas sprawowania kontroli funkcjonalnej nad zadaniami realizowanymi przez Specjalistę ds. magazynowych – nie skontrolował on niestandardowego ruchu magazynowego, tj. wystawienia w dniu 18 grudnia 2013 r. dowodów magazynowych ZW dotyczących zwrotu materiałów o wartości ponad 1 miliona złotych na Magazyn (...).

Pracodawca podał, że ustalenia te zostały zawarte w Raporcie Końcowym z Audytu Wewnętrznego nr (...) „Ocena rzeczywistego stanu ilościowego, jakościowego i wartościowego zapasów materiałowych w Magazynach 0DB, 0PB, 0PK oraz że zgodnie z przyjętym do realizacji zakresem odpowiedzialności, W. G. ponosi pełną odpowiedzialność za wyniki i realizację zadań kierowanej komórki organizacyjnej oraz za straty poniesione przez pracodawcę w wyniku zaniedbania obowiązków służbowych, niewykorzystania, względnie przekroczenia uprawnień.

Niesporne, a nadto dowód: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę – k. 83;

Na moment składania oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę pracodawca nie umożliwił W. G. zapoznania się z treścią Raportu Końcowego z Audytu Wewnętrznego nr (...).

Dowód: zeznania świadka S. K. - k. 229v-232, zeznania powoda W. G. k. 201-204, 236-239;

W. G., za pierwsze 3 kwartały roku 2014 otrzymał oceny okresowe interpretowane jako „powyżej oczekiwań”.

Dowód: oceny okresowe pracownika – k. 26-28;

Pismami z dnia 30 marca 2015 r. oraz 30 kwietnia 2015 r. W. G. zwracał się do pracodawcy o odwołanie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę, powołując się na dotychczasową nienaganną pracę oraz trudną sytuację rodzinną (W. G. samotnie wychowuje dwójkę uczących się dzieci, z których jedno jest niepełnosprawne w stopniu umiarkowanym). Sytuacja ta była pracodawcy znana, jednakże pracodawca nie wycofał swojej decyzji obawiając się reakcji innych pracowników oraz – w razie wniesienia odwołania – oceny sądu pracy. Rozważał natomiast ponowne zatrudnienie W. G. na stanowisku robotniczym.

Dowód: pismo z dnia 30 marca 2015r. – k. 149, pismo z dnia 30 kwietnia 2015r. – k. 150, wydruk e-mail – k. 13 części C akt pracowniczych;

Kwota ekwiwalentu za 1 miesiąc urlopu wypoczynkowego W. G. wynosiła 5856,80 zł.

Niesporne, a nadto dowód: wyliczenie ekwiwalentu – k.119;

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu co do zasady, ale nie co do wysokości.

Podstawę prawną roszczenia powoda stanowił art. 45 §1 k.p., w myśl którego w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Zgodnie z treścią art. 30 § 4 k.p. oświadczenie woli pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony musi być złożone w formie pisemnej i podawać przyczynę dokonania tej czynności prawnej. Wśród cech, jakie powinny charakteryzować przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę, wskazuje się: jasność, konkretność, precyzję, prawdziwość i rzeczywistość przyczyny.

Wynikający z art. 30 § 4 k.p. wymóg wskazania przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest ściśle związany z możliwością oceny jego zasadności w rozumieniu art. 45 § 1 k.p. Wskazanie tej przyczyny lub przyczyn przesądza o tym, że spór przed sądem pracy może się toczyć tylko w ich granicach. Okoliczności podane pracownikowi na uzasadnienie decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy, a następnie ujawnione w postępowaniu sądowym, muszą być takie same, zaś pracodawca pozbawiony jest możliwości powoływania się przed organem rozstrzygającym spór na inne przyczyny mogące przemawiać za zasadnością wypowiedzenia umowy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 października 1998 r., I PKN 315/97, OSNP 1998 Nr 14, poz. 427).

Od razu w tym miejscu podkreślenia wymaga, iż ani związek zawodowy, którego powód pozostawał członkiem, ani sam powód nie otrzymali Raportu Końcowego z Audytu Wewnętrznego, do którego wprost odnosi się oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę, co może budzić uzasadnione wątpliwości już na płaszczyźnie jasnego przedstawienia przyczyn rozwiązania stosunku pracy, a także prawidłowości przeprowadzonej kontroli związkowej.

Z treści oświadczenia rozwiązującego umowę o pracę wynikają wprost 2 zarzuty. Pierwszy z nich odnosi się do nieodpowiedniego nadzoru nad przestrzeganiem przez podległych pracowników instrukcji dokumentowania obrotu magazynowego, a drugi do braku kontroli nad specjalistą do spraw magazynowych, który w dniu 18 grudnia 2013 r. wystawił dowody magazynowe ZW na kwotę ponad miliona złotych. O ile druga przyczyna odnosi się do konkretnej sytuacji, o tyle pierwsza została sformułowana na poziomie jedynie ogólnym. Z pisma skierowanego przez powoda do pracodawcy z dnia 4 grudnia 2014 r. wynika jednak, iż zdawał on sobie sprawę, że zarzuty dotyczące naruszenia instrukcji obiegu dokumentów odnoszą się do wystawiania dokumentów RW i ZW – stąd też w tych granicach wypowiedzenie umowy o pracę podlegało kontroli Sądu.

Ustalony powyżej stan faktyczny właściwie pozostawał poza sporem, a Sąd poczynił ustalenia w oparciu o korespondujące ze sobą – w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy – zeznania wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków (poza świadkiem A. S., która nie posiadała wiedzy o sprawie) i powoda, a także dowody z dokumentów szczegółowo wymienione w pierwszej części uzasadnienia, których prawdziwości nie kwestionowała żadna ze stron.

Spór natomiast sprowadzał się w istocie do oceny zachowania powoda polegającego na braku czynności kontrolnych w zakresie wystawiana dokumentów RW i ZW oraz w sytuacji zwrotu w ciągu jednego dnia na magazyn 0DB materiału o wartości ponad milion złotych.

Zgodnie z przytoczoną powyżej instrukcją dotyczącą obrotu i kontroli dokumentów, obowiązującą w pozwanej spółce od 2003 roku, a zatem jeszcze przed wydzieleniem magazynu 0DB, kierownik biura gospodarki materiałowej ponosi odpowiedzialność jedynie za sprawdzenie dokumentów pod względem formalnym. Za merytoryczną treść dokumentu, tj. jego zgodność ze stanem rzeczywistym odpowiadają kierownicy poszczególnych wydziałów. Nie sposób zatem obecnie zarzucać powodowi, czy podległym mu pracownikom – jak starał się to uczynić ówczesny członek zarządu W. K. – że nie weryfikowali informacji uzyskiwanej przez kierowników poszczególnych wydziałów lub osób przez nich upoważnionych ze stanem rzeczywistym. W przypadku magazynu 0DB nie można pominąć przy tym tej podstawowej okoliczności, że był to magazyn wydzielony, a po przekazaniu do niego, na podstawie stosownych dokumentów, określonej partii materiału, była ona rozdysponowywana przez pracowników tego magazynu, a nie Magazynu (...), którzy na obrót materiałowy w magazynie 0DB nie mieli żadnego wpływu. W istocie, jak ustalono głównie w oparciu o zeznania świadka D. W., a co koresponduje z ustaleniami audytorów, praktyka wystawiania dokumentów RW czy ZW odbiegała od ustalonych procedur. Dokumenty te bowiem wystawiali pracownicy Magazynu (...) w oparciu o dokument systemowy „D. (...)” lub oświadczenie pracownika, w sytuacji gdy dokumenty te winny być wystawione przez pracowników poszczególnych wydziałów pobierających bądź zwracających materiał. Należy jednak podkreślić, że wobec braku obowiązku weryfikowania merytorycznej treści dokumentów RW i ZW, z uwagi na działania podjęte przez P. Z. i część podległych mu pracowników, w sytuacji, gdyby dokumenty te wystawiały osoby wymienione w ww. instrukcji i tak doszłoby do nieprawidłowości w obrocie materiałowym, albowiem osobami celowo podającymi nieprawdziwe dane, czy to bezpośrednio w dowodach RW i ZW, czy też w dyspozycjach, na podstawie których dowody te były wystawiane, byli nie pracownicy Magazynu (...) (nie mający obowiązku ich merytorycznej weryfikacji), a wydziału kierowanego przez P. Z.. Analogiczne sytuacje miały miejsce przy wystawianiu dokumentów RW i ZW dla innych wydziałów, co nigdy nie skutkowało wykryciem niedoborów. Nie sposób także pominąć, że ostatecznie dowody RW i ZW były podpisywane przez kierowników wydziałów, w tym przez P. Z., czy też osoby przez niego upoważnione. W ocenie Sądu uchybieniu formalnemu polegającemu na wystawianiu dokumentów RW i ZW przez pracowników Magazynu (...), przy ich podpisaniu przez kierownika wydziału lub osoby przez niego upoważnione, nie można zatem przypisać, jak czyni to pracodawca w oświadczeniu rozwiązującym umowę o pracę, skutku w postaci nieprawidłowości w obrocie materiałowym w magazynie 0DB.

Choć treść oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę nie odnosi się wprost do braku przekazywania materiałów między zadaniami bez faktycznego ich zwrotu do magazynu, ustalono w niniejszej sprawie, w szczególności na podstawie zeznań P. J. (1) i S. K., iż z reguły stanowiło to konsekwencję rozpoczęcia realizacji zadań bez ich formalnego zlecenia (np. podczas awarii) – tzw. zadanie wirtualne, w sytuacji, gdy ostatecznie dla danego obszaru robót wystawiano kilka zleceń. W takim przypadku fizyczny zwrot materiału nie był możliwy, albowiem materiał ten został już zużyty. Świadkowie wskazywali także na brak konieczności przekazywania, pozostałego po wykonaniu danego zadania materiału, fizycznie do magazynu w sytuacji, gdy był on wykorzystywany przy realizacji innego zadania. Trudno w tym zakresie przypisać jakąkolwiek odpowiedzialność powodowi, który nie ustalał warunków dokonywania remontów i ich zlecania przez zamawiającego.

W ocenie Sądu wypowiedzenia powodowi warunków pracy nie uzasadnia również zarzucany brak kontroli nad niestandardowym ruchem materiałowym, który miał miejsce w dniu 18 grudnia 2013 r. Zgodzić należy się z powodem, iż do dnia 1 września 2014 r., a zatem do dnia wydania Polecenia służbowego nr 7/2014 r., żadne wewnętrzne regulacje obowiązujące w spółce nie odnosiły się do pojęcia ruchu niestandardowego. Dopiero w tym poleceniu, wydanym niewątpliwe w związku z wynikami audytu wewnętrznego, ustalono obowiązek zgłaszania zarządowi spółki wszelkich operacji niestandardowych, dotyczących np. zwrotów, korekt oraz przesunięć magazynowych. Polecenie służbowe nr (...) było pierwszym dokumentem pracodawcy dotyczącym kwestii tzw. operacji niestandardowych i po jego wydaniu W. G. do niego się stosował. Mając na uwadze bardzo wysoką wartość materiałów przechowywanych w magazynie 0DB, a także wcześniejsze zwroty na ten magazyn materiałów o wartości kilkuset tysięcy złotych, przy jednoczesnych prawidłowych inwentaryzacjach (dopiero podczas audytów stwierdzono, że dokumentacja była fałszowana i stąd brak wykrycia nieprawidłowości przy inwentaryzacji), nie sposób z braku kontroli dokumentów wskazujących na zwrot na magazyn 0DB materiału na kwotę ponad miliona złotych czynić przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę. W szczególności w kontekście wcześniejszych regularnych informacji kierowanych przez powoda do zarządu, a dotyczących stanów magazynowych, dostępu członków zarządu do pełnej dokumentacji inwentaryzacyjnej, a także kontroli wszelkich dokumentów przez pracowników księgowości. Co więcej, zachowanie powoda we wcześniejszym okresie, w tym spotkania z członkami zarządu (świadek W. K. stwierdził co prawda, iż spotkań takich nie pamięta, fakt ich odbycia wynika jednak z przedłożonej przez powoda korespondencji e-mailowej), po wcześniejszych zapewnieniach P. Z. o braku jakichkolwiek powodów do niepokoju (P. Z. nie był podwładnym powoda i powód nie mógł mu niczego nakazać) i doprowadzenie do zawarcia umowy o odpowiedzialności materialnej P. Z. i P. J. (2) świadczy o zainteresowaniu powoda sprawami spółki oraz o przekazaniu zarządowi informacji na temat ewentualnych nieprawidłowości w magazynie 0DB. Raz jeszcze podkreślić trzeba wyodrębnienie i niezależność magazynu 0DB (także w kontekście zawartej w dniu 10 grudnia 2013 r. umowy o odpowiedzialności materialnej) oraz brak możliwości wydawania przez powoda P. Z. wiążących poleceń.

Mając na względzie powyższe, Sąd doszedł do przekonania, iż definitywne zakończenie z powodem stosunku pracy, nie jest uzasadnione. Wynikający z treści art. 45 k.p. wymóg zasadności wypowiedzenia chroni pracownika (także zatrudnionego na stanowisku kierowniczym) przed arbitralnością pracodawcy.

Jak stanowi art. 47 ¹ k.p. odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 k.p., przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od dwóch tygodni do trzech miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, przy czym wynagrodzenie to – w myśl §2 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy – wyliczane jest jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy. Wysokość ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy wynosiła 5 856,80 zł i była niesporna, zasądzeniu na rzecz powoda podlegała więc kwota 17 570,40 zł (powodowi przysługiwał trzymiesięczny okres wypowiedzenia). W pozostałym zakresie żądanie zasądzenia odszkodowania podlegało oddaleniu z uwagi na przekroczenie ww. kwoty poprzez niezasadne dodanie do wysokości odszkodowania wysokości utraconej nagrody jubileuszowej oraz bonów okolicznościowych.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparto na treści art. 98 k.p.c., w myśl którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszej sprawie strona pozwana reprezentowana była przez profesjonalnego pełnomocnika, którego minimalne wynagrodzenie, w związku z przedmiotem sprawy, wynosi 60 zł (§ 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu) i taką też kwotę zasądzono od pozwanej spółki na rzecz powoda. Sąd przyjął przy tym, że w zakresie odwołań od wypowiedzenia, czy rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, istotne dla rozstrzygania o kosztach procesu jest wygranie sprawy co do zasady i brak jest podstaw do wzajemnego rozliczania kosztów procesu w przypadku częściowego oddalenia powództwa w związku z nieprawidłowym wyliczeniem wysokości żądanego odszkodowania, w szczególności w kontekście wysokości stawki wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika (z uwagi na datę wpływu sprawy do sądu stosowano inne niż obecnie obowiązujące stawki).

Zgodnie z treścią art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2006.167.1398 ze zm.) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator, Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy. W myśl art. 35 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w sprawach z zakresu prawa pracy pobiera się opłatę podstawową w kwocie 30 złotych wyłącznie od apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej i skargi o stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Jednakże w sprawach, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa 50.000 złotych, pobiera się od wszystkich pism procesowych opłatę sądową. Z uwagi na to, że w niniejszej sprawie wartość przedmiotu sporu wynosiła mniej niż 50.000 złotych powód był zwolniony od ponoszenia opłaty od złożonego pozwu, wynoszącej 5% wartości przedmiotu sporu zgodnie z art. 13 cytowanej ustawy. Z uwagi na fakt przegrania sprawy przez stronę pozwaną, Sąd – zgodnie z zasadą przewidzianą w ww. art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych – nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 879 zł stanowiącą 5% z wygranej przez powoda kwoty 17 570,40 zł.

W punkcie V wyroku Sąd nadał wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 5 856,80 zł. Zgodnie bowiem z art. 477 ² § 1 zd. 1 k.p.c. zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować (termin do sporządzenia uzasadnienia przedłużony do dnia 6 czerwca 2016 r.);

2.  Odpis wyroku wraz z odpisem uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi pozwanej;

3.  Akta z pismami lub miesiąc po wykonaniu.

6 czerwca 2016 r.