Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 22 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Natalia Pawłowska-Grzelczak

po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2016 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej w W.

przeciwko L. D.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie z dnia 28 kwietnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt V GC 477/15 ( zawarte w punkcie III wyroku);

postanawia:

1.  zmienia zaskarżone postanowienie w ten sposób, że koszty procesu znosi wzajemnie pomiędzy stronami;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów w postępowaniu zażaleniowym.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2016 roku zawartym w punkcie III wyroku Sad Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 517,60 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji lakonicznie wskazał, że zasądzona kwota jest proporcjonalna do wygranej strony powodowej.

Z tym rozstrzygnięciem nie zgodziła się strona pozwana i złożyła zażalenie na powyższe orzeczenie wnosząc o:

1)  o zmianę zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że koszty procesu, w tym koszty zastępstwa procesowego pomiędzy stronami wzajemnie się znoszą,

2)  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania zażaleniowego wg norm przepisanych,

ewentualnie:

1)  uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie do Sądu I instancji do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania za II instancję,

2)  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych w postępowaniu zażaleniowym, według norm przepisanych.

Strona pozwana zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła:

1)  naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. oraz art. 98 § 3 k.p.c. w zw. 2 art. 99 k.p.c., poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, polegające na zasądzeniu kwoty 517, 60 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, obejmujące zwrot koszów zastępstwa procesowego, podczas gdy w niniejszej sprawie powód nie jest reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, przez którego podejmowane były czynności niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony powoda,

2)  naruszenie art. 98§ 1 k.p.c. oraz art. 98 § 3 k.p.c. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyznaniu stronie powodowej od pozwanej kwoty 517,60 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, podczas gdy strona powodowa nie reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, nie wnosiła o zasądzenie kosztów zastępstwa według norm przepisanych, a jedynie o zasądzenie kosztów opłaty od pozwu i kosztów pełnomocnictwa udzielonego pracownikowi powoda.

W rozwinięciu powyższych zarzutów skarżący podniósł, że iż w przedmiotowej sprawie nie występuje po stronie powodowej profesjonalny pełnomocnik. Podał, iż w sprawie występowała K. G., pełniąca funkcję Kierownika zespołu, której pełnomocnictwo znajduje się w aktach. Powyższy pełnomocnik na żadnym etapie postępowania przed Sądem I instancji nie przedstawił, ani nie uprawdopodobnił, iż jest profesjonalnym pełnomocnikiem (adwokatem, radcą prawnym). W tej sytuacji zadaniem skarżącego brak jest podstaw do przyznania kosztów zastępstwa procesowego w niniejszej sprawie w oparciu o art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., bowiem stronom reprezentowanym przez radcę prawnego zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów wynagrodzeniu adwokata. Pozwany podniósł, iż zgodnie z art. 98 § 2 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu procesowego. Jednak wskazał, że w niniejszej sprawie strona powodowa nie przedstawiła żadnych dowodów, ani nie uprawdopodobniła na okoliczność poniesienia przez pełnomocnika nie będącego adwokatem czy radca prawnym lub rzecznikiem patentowym: „poniesionych przez nią kosztów sądowych, kosztów przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartości zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie”. Zatem brak w przedmiotowej sprawie podstaw do obciążenia pozwanego kosztami zastępstwa procesowego, podczas gdy strona powodowa nie była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w postaci adwokat, radcy prawnego lub rzecznika patentowego. Dodatkowo skarżący wskazał, iż Sąd pierwszej instancji winien zastosować art. 102 k.p.c. zgodnie z zasadami słuszności albowiem w sprawie powstały przesłanki, których zaistnienie warunkuje możliwość obciążenia strony przegrywającej jedynie częścią kosztów lub nieobciążenia jej w ogóle tymi kosztami.

Ponadto skarżący wskazał, że w ocenie strony pozwanej, zasądzona kwota 517,60 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, nie znajduje odzwierciedlenia w okolicznościach sprawy, a co najmniej jest rażąco wygórowana.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie i doprowadziło do wydania orzeczenia reformatoryjnego.

Na wstępnie wskazać należy, iż zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 98 k.p.c. stanowiącą zasadę odpowiedzialności za wynik procesu strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Rację ma skarżący, iż w przedmiotowej sprawie po stronie powodowej nie występował zawodowy pełnomocnik. W kontekście powyższego brak było podstaw do przyznania kosztów zastępstwa procesowego w niniejszej sprawie w oparciu o art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., bowiem stronom reprezentowanym przez radcę prawnego zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów wynagrodzeniu adwokata. Fakt ten został potwierdzony przez Sąd Najwyższy, który uznał, że: „użyte w art. 98 § 3 k.p.c. określenie reprezentowania strony odpowiada określeniu prowadzenia sprawy przez pełnomocnika zawartemu zarówno w art. 98 § 2 k.p.c. jak iw § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (postanowienie SN z 8 marca 2012 r., sygn. akt V CZ 153/11). Sąd Okręgowy podziela powyższe stanowisko w całości.

Ponadto strona powodowa nie wykazała, ani nawet nie uprawdopodobniła, iż repezentujący ją w procesie pracownik poniósł z tego tytułu inne koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu oraz ewentualnie równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Ja wynika bowiem z akt sprawy pełnomocnik powoda nie stawił się na termin rozprawy. Dodatkowo podnieść należy, iż strona powodowa wnosiła jedynie o zwrot kosztów procesu w kwocie 30 złotych stanowiących opłatę od pozwu. Jak już wyżej wskazano Sąd pierwszej instancji nie wskazał w uzasadnieniu rozstrzygnięcia o kosztach, co złożyło się na zasądzoną kwotę 517,60 złotych zatem trudno jest się odnieść do tej kwoty albowiem wymyka się to kontroli Sądu odwoławczego. Zgodnie z art. 361 k.p.c. do uzasadnienia postanowienia o kosztach procesu stosuje się odpowiednio art. 328 § 2 k.p.c., a zatem uzasadnienie to powinno zawierać przytoczenie przepisów prawa stanowiących podstawę rozstrzygnięcia oraz wyjaśnienie dlaczego w indywidulanej sprawie mają zastosowanie powołane przepisy. Niewątpliwie Sąd Rejonowy uchybił temu przepisowi. Niemniej jednak dokonując analizy akt sprawy wskazać należy, iż powódka wygrała niniejszy proces w 80 %, a pozwany w 20%. Powódka wnosiła bowiem o zasądzenie kwoty 2099 złotych należności głównej, a otrzymała 1687,54 złotych. Na koszty strony powodowej złożyła się kwota 30 złotych opłaty od pozwu i 17 złotych opłaty od pełnomocnictwa , w sumie 47 złotych. Na koszty strony pozwanej złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika zawodowego w kwocie 600 złotych i 17 złotych opłaty od pełnomocnictwa, w sumie 617 złotych. Zatem nie budzi wątpliwości, iż zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu to powódka winna zwrócić pozwanemu kwotę 85,80 złotych ( 80% z 47 złotych = 37,60 zł, 20% z 617 zł = 123,40 zł , 123,40 zł – 37,60 zł =85,60 zł).

Wobec faktu, iż Sąd jest związany żądaniem strony skarżącej, a ta wniosła w zażaleniu o zmianę zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że koszty procesu, w tym koszty zastępstwa procesowego pomiędzy stronami wzajemnie się znoszą, Sąd uznał, iż jest to uzasadnione. W ocenie Sądu Okręgowego w zaistniałej sytuacji procesowej, mając na względzie wynik procesu uzasadnionym jest zastosowanie dyspozycji art. 102 k.p.c .

Wobec powyższego na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i 13 § 2 k.p.c. orzeczono o zmianie zaskarżonego rozstrzygnięcia skutkującej zniesieniem kosztów procesu wzajemnie pomiędzy stronami .

Z uwagi na to, że pozwany (skarżący) wygrał niniejsze postępowanie zażaleniowe, przysługuje mu, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zwrot kosztów postępowania zażaleniowego. W skład tych kosztów zaliczono opłatę od zażalenia 30 zł i wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 120 zł ustalone w oparciu o przepis § 10 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Sygn. akt VIII Gz 232/15

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)