Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 sierpnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił W. M. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że do dnia 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony nie udowodnił wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych wynoszących 25 lat. Ubezpieczony udowodnił staż pracy wynoszący 24 lata, 11 miesięcy i 28 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym staż pracy w szczególnych warunkach wynoszący 15 lat, 5 miesięcy i 16 dni.

/decyzja – k. 25 plik II akt ZUS/

Odwołanie od w/w decyzji złożył wnioskodawca W. M. reprezentowany przez adwokata i zaskarżył w/w decyzję w całości. Na podstawie art. 477 ¹⁰ §1 k.p.c zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS z zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, poprzez jego niezastosowanie w wyniku błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia przedmiotowej decyzji, a polegającym na przyjęciu, że do dnia 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony nie osiągnął 25- letniego okresu składkowego i nieskładkowego w sytuacji, gdy W. M. legitymuje się co najmniej 25 latami i 6 dniami wskazanego okresu.

W konsekwencji wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji w całości i przyznanie prawa do emerytury oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

/odwołanie – k. 2 – 5/

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o jego oddalenie wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 7/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. M. urodził się (...)

/okoliczność bezsporna/

W dniu 5 maja 2015 r. ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę.

/wniosek – k. 1 – 8 plik II akt ZUS/

Decyzją z dnia 8 czerwca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił W. M. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że do dnia 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony nie udowodnił wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych, wynoszących 25 lat. Ubezpieczony udowodnił staż pracy wynoszący 24 lata, 11 miesięcy i 14 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym staż pracy w szczególnych warunkach wynoszący 15 lat, 5 miesięcy i 16 dni.

/decyzja – k. 19 plik II akt ZUS/

W dniu 2 lipca 2015 r. wnioskodawca ponownie złożył wniosek o emeryturę i uwzględnienie, przy wyliczaniu stażu pracy, okresu zatrudnienia od 7 maja 1981 r. do 21 maja 1981 r. oraz zaliczenie okresu prowadzenia działalności gospodarczej od 1 maja 1992 r. do 30 listopada 1992 r.

/wniosek – k. 21 plik II akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 7 sierpnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił W. M. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że do dnia 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony nie udowodnił wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych wynoszących 25 lat. Ubezpieczony udowodnił staż pracy wynoszący 24 lata, 11 miesięcy i 28 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym staż pracy w szczególnych warunkach wynoszący 15 lat, 5 miesięcy i 16 dni.

/decyzja – k. 25 plik II akt ZUS/

Wnioskodawca był zatrudniony w Spółdzielni Pracy (...) w Ł. w okresie od 21 marca 1983 r. do 30 września 2001 r. na stanowisku formowacza wyrobów szklanych ręcznie w pełnym wymiarze czasu pracy. Ubezpieczonemu skrócono okres wypowiedzenia i za okres od 1 października 2001 r. do 30 listopada 2001 r. wypłacono mu odszkodowanie za ten okres. Podczas zatrudnienia, ubezpieczony korzystał z urlopów bezpłatnych w okresach : od 7 września do 30 września 1988 r., 14 września 1990 r., od 24 września do 5 października 1990 r., 29 listopada 1990 r., od 28 lipca do 14 sierpnia 1992 r., 23 listopada 1992 r., 3 grudnia 1992 r., od 11 sierpnia do 13 sierpnia 1993 r., od 11 sierpnia do 12 sierpnia 1994 r., 30 grudnia 1998 r.

/świadectwo pracy – k. 11 plik II akt ZUS/

Organ rentowy uznał za udowodniony przez wnioskodawcę staż pracy wynoszący 24 lata, 11 miesięcy i 28 dni okresów składkowych i nieskładkowych:

- od 25 kwietnia 1973 r. do 23 września 1973 r.,

- od 24 września 1973 r. do 29 stycznia 1975 r.,

- od 30 stycznia 1975 r. do 17 kwietnia 1975 r.,

- od 18 kwietnia 1975 r. do 5 stycznia 1977 r.,

- od 31 stycznia 1977 r. do 15 listopada 1979 r.,

- od 29 listopada 1979 r. do 18 czerwca 1980 r.,

- od 26 sierpnia 1980 r. do 2 maja 1981 r.,

- od 7 maja 1981 r. do 20 maja 1981 r.,

- od 1 czerwca 1981 r. do 9 lipca 1982 r.,

- od 21 września 1982 r. do 12 marca 1983 r.,

- od 21 marca 1983 r. do 6 września 1988 r.,

- od 1 października 1988 r. do 13 września 1990 r.,

- od 15 września 1990 r. do 23 września 1990 r.,

- od 6 października 1990 r. do 28 listopada 1990 r.,

- od 30 listopada 1990 r. do 27 lipca 1992 r.,

- od 15 sierpnia 1992 r. do 22 listopada 1992 r.,

- od 8 października 1992 r. do 10 października 1992 r.,

- od 24 listopada 1992 r. do 2 grudnia 1992 r.,

- od 4 grudnia 1992 r. do 10 sierpnia 1993 r.,

- 14 sierpnia 1993 r. do 10 sierpnia 1994 r.,

- od 27 września 1993 r. do 15 października 1993 r.,

- od 13 sierpnia 1994 r. do 29 grudnia 1998 r.,

- od 13 października 1994 r. do 18 października 1994 r.,

- od 24 października 1994 r. do 29 października 1994 r.,

- od 17 czerwca 1995 r. do 21 czerwca 1995 r.,

- od 30 maja 1996 r. do 5 czerwca 1996 r.,

- od 15 kwietnia 1998 r. do 30 kwietnia 1998 r.,

- od 31 grudnia 1998 r. do 31 grudnia 1998 r.

/wydruk ZUS – k. 23 plik II akt ZUS/

Nadto organ rentowy uwzględnił ubezpieczonemu staż pracy w szczególnych warunkach w wysokości 15 lat, 5 miesięcy i 6 dni.

/wyliczenia ZUS/

Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/bezsporne/

Ustalając stan faktyczny, Sąd oparł się na dokumentach, zawartych w aktach sprawy, i aktach emerytalnych ort aż zeznaniach świadkowa: S. B., S. M., K. S. i Barabany S. . Do akt sądowych , załączone zostały akta osobowe wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w Spółdzielni Pracy (...). Wynika z nich jednoznacznie , że wnioskodawca wielokrotnie składał wnioski o udzielenie urlopów bezpłatnych np. we wniosku – bez daty na dni: 7.09-30.09.1988r., w dniu 29.11.1990r. na tenże dzień 29.11.1990r., we wnioskach – bez daty na dni: 14.09.1992r., w kolejnym na dni: 24.09.-5.10.1990r., w dniu 2.12.1992r. na dzień 3.12.1992r, , w dniu 23.11.1992r. na tenże dzień 23.11.1992r., , w dniu 16.07.1992r. na dni; 28.07-14.08.1992r., we wniosku bez daty na dzień; 30.12. 1998r. . A zgodę na udzielenie urlopu wyrażał - (...) . Sąd zwraca uwagę, że okresy , wskazane we wnioskach o udzielenie urlopów bezpłatnych , pokrywają się w okresami, w których udzielono urlopu – umieszczonymi {okresami} w świadectwie pracy . W aktach osobowych { załączonych w oryginale k. 15} brak potwierdzenia odwołania wnioskodawcy z udzielonego urlopu bezpłatnego.

Żaden ze świadkowe nie potwierdził, że wnioskodawca był odwoływany z urlopu bezpłatnego. Nawet przełożony wnioskodawcy S. M. – zeznał, że takiego zdarzenia nie pamięta, aby odwołano wnioskodawcę, natomiast zeznał, że on sam był kiedyś odwołany , gdy taka była potrzeba w zakładzie pracy. A świadek (...), jako kierownik, rozliczał obecności pracowników w zakładzie pracy, zatem – takie elementy byłyby mu znane , o czym sam zeznał wnioskodawca . Także świadek B. S. , pracująca w spornym okresie jako kierownik kadr i sekretarka , zeznała , że ewentualnym odwołaniem z urlopu bezpłatnego, udzielonego, na wniosek pracownika, zajmował się kierownik. Ale jeśli pracownik został odwołany z urlopu bezpłatnego, to powinno być odnotowane.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie jest zasadne.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat – dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

W myśl art. 32 ust. 1 w/w ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 27 w/w ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed 1 stycznia 1949 r. przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki: osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej 65 lat (dla mężczyzn), oraz mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat (dla mężczyzn).

Według treści § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Jak wynika z cytowanych przepisów datą istotną dla oceny uprawnień wnioskodawcy jest w przypadku art. 184, data 1 stycznia 1999 r. Ubezpieczony musiałby zatem spełnić wskazane w w/w przepisie, wymogi do dnia 1 stycznia 2009 r.

Do przyznania emerytury konieczne jest, aby wszystkie wskazane w cytowanych przepisach przesłanki zostały spełnione łącznie. Wnioskodawca musi zatem wykazać, że na dzień 1 stycznia 1999 r. miał wymagany staż ogólny (25 lat), staż pracy w warunkach szczególnych (15 lat). Musi ukończyć 60 lat oraz nie może być członkiem otwartego funduszu emerytalnego albo musi złożyć wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody państwa.

Bez kumulatywnego spełnienia powyższych warunków prawo do emerytury w oparciu o w/w przepisy cytowanej ustawy, nie przysługuje.

Przenosząc rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że wnioskodawca udokumentował ogólny staż pracy wynoszący 24 lata, 11 miesięcy i 28 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

A zatem Sąd Okręgowy ustalił, że wnioskodawca nie spełniła warunków do nabycia prawa do emerytury, gdyż nie legitymuje się 25-letnim stażem pracy.

Dlatego też Sąd nie badał w niniejszym postępowaniu, że ubezpieczony posiada staż pracy w szczególnych warunkach wynoszący 15 lat. Na marginesie należy dodać, że organ rentowy uwzględnił ubezpieczonemu do pracy w szczególnych warunkach staż pracy wynoszący 6 lat i 15 dni,

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c, odwołanie wnioskodawcy oddalił.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy