Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 1 marca 2016 r. i 23 marca 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił J. A. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym , albowiem nie udowodnił on wymaganego okresu 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udowodnił staż pracy wynoszący łącznie 26 lat 2 miesiące i 10 dni . Pozwany nie uwzględnił okresów zatrudnienia ubezpieczonego w szczególnych warunkach w okresie od 1 września 1972 r. do 12 kwietnia 1980 r. oraz od 5 maja 1980 r. do 5 maja 1991 r. w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) , gdyż w świadectwie pracy w szczególnych warunkach wystawionym przez syndyka masy upadłości (...) powołano się na uprzednio skreślony wykaz C załącznika do rozporządzenia RM z dnia 7 lutego 1983 .

Odwołanie od decyzji złożył ubezpieczony J. A. wskazując, iż w zakwestionowanych przez organ rentowy okresach stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywał w (...) prace zbrojarza – betoniarza , to jest prace wymienione w załączniku do rozporządzenia RM z dnia 7 lutego 1983 r. w poz. 4 dział V wykazu A .

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o jego oddalenie przywołując dotychczasową argumentację.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje :

Ubezpieczony J. A. w okresie od 1 września 1972 r. do 12 kwietnia 1980 r . oraz od 5 maja 1980 r. do 5 maja 1991 r. pozostawał zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) na stanowisku zbrojarza- betoniarza. Praca ubezpieczonego polegała na wykonywaniu zbrojenia stropów, ścian oporowych , słupów , rygli podciągów w budynkach przemysłowych oraz pracach betoniarskich ( przy zalewaniu zbrojenia betonem ) .

/ dowód : zeznania świadków i ubezpieczonego - zapis AV k. 36, akta osobowe ubezpieczonego k. 24 akt sprawy /

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie zeznań w / w- nych, które były logiczne , wewnętrznie spójne i w pełni zgodne ze sobą, ponadto koresponduje z nimi treść dokumentacji pracowniczej ubezpieczonego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.; powoływana dalej jako „ustawa”):

1. Ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Ust. 2 stanowi, iż emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa . Zgodnie z art. 32 ustawy w związku z paragrafami 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) prawo do emerytury może nabyć mężczyzna który spełnia następujące przesłanki: ukończył 60 lat; posiada co najmniej 25 letni okres zatrudnienia (art. 27 pkt 2 ustawy), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Zgodnie z § 2 ust 1 cytowanego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy (ust. 1). Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy (ust. 2 ). Należy przy tym zauważyć, iż tylko okresy wykonywania zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy wypełniają weryfikowalne kryterium uznania pracy o cechach znacznej szkodliwości dla zdrowia lub znacznego stopnia uciążliwości, lub wymagającej wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Stałe wykonywanie takich prac oznacza, że krótsze dobowo (nie w pełnym wymiarze obowiązującego czasu pracy na danym stanowisku) lub periodyczne, a nie stałe świadczenie pracy wyklucza dopuszczalność uznania pracy za świadczoną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wskutek niespełnienia warunku stałej znacznej szkodliwości dla zdrowia lub stałego znacznego stopnia uciążliwości wykonywanego zatrudnienia (tak SN w postanowieniu z dnia 3 października 2008 r., II UK 133/08, Lex nr 658191).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwala na stwierdzenie, iż ubezpieczony J. A. będąc zatrudniony w (...) w spornym okresie ( ponad 18 lat ) wykonywał prace polegające na wykonywaniu zbrojenia ścian oporowych, słupów , stropów , podciągów w budynkach przemysłowych oraz betonowaniu czyli pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu cytowanego przepisu art. 184 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Wykonywana przez niego praca wymieniona jest w stanowiącym załącznik do powyższego rozporządzenia wykazie A dziale V pod pozycją 4 ( jako prace zbrojarsko – betoniarskie ). Powyższe wynika nie tylko ze zbieżnych zeznań świadków i ubezpieczonego ale również ze świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawionego przez syndyka (...). Ubezpieczony spełnia zatem warunki konieczne do przyznania emerytury określone w cytowanych wyżej przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43 ze zm. Na dzień 1 styczni a 1999r. posiada bowiem łącznie ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych oraz łączny 25 letni staż pracy, nie jest członkiem OFE .

Kierując się powyższym Sąd Okręgowy w punkcie 1 wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia (...), tj. od dnia, w którym ubezpieczony osiągnął wiek 60 - ciu lat.

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy brak było podstaw do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, pomimo uwzględnienia odwołania ubezpieczonego. Mając na uwadze sformalizowany przebieg postępowania przed organem rentowym jak również występujące ograniczenia dowodowe, do przyznania ubezpieczonemu prawa do żądanego świadczenia konieczne było przeprowadzenie postępowania dowodowego na okoliczność świadczenia przez odwołującego zatrudnienia w warunkach szczególnych.