Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR del. do SO Marek Nadolny
Protokolant:	sekr. sądowy Małgorzata Bugiel

po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2016 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa K. N.

przeciwko B. P.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda K. N. na rzecz pozwanej B. P. kwotę 7.217 zł (słownie: siedem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt. I C 201/14

UZASADNIENIE

Powód K. N. w pozwie z dnia 28 maja 2014 roku domagał się zasądzenia od pozwanej B. P. kwoty 600.000 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto powód wnosił o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu.

Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, iż od roku 1994 strony pozostawały w związku konkubenckim – mieszkały wspólnie, miały wspólny budżet, wspólnie gospodarowali środkami pieniężnymi, wspólnie inwestowali. Początkowo wyłącznie powód, później również pozwana prowadzili działalność gospodarczą. Dalej wywodził, iż w czasie trwania związku konkubenckiego zakupili szereg nieruchomości, które jednak nabywane były na rzecz pozwanej z uwagi na ciążące na powodzie zadłużenie. Jedna z nieruchomości została przez pozwaną darowana powodowi w ramach rozliczenia. W ocenie powoda, pozwana nie zgromadziłaby takiego majątku, gdyby nie praca powoda. Pozwanej bowiem obcy był przedmiot prowadzonej działalności – produkcja kartonów, gdy tymczasem powód prowadził już wcześniej firmy o tym profilu. Na poparcie tezy, iż to on był osobą w istocie prowadzącą działalność powoływał się na udzielone mu przez pozwaną pełnomocnictwo. Związek konkubencki stron trwał do października 2009 roku, kiedy pozwana zarzuciła powodowi związek z inną kobietą. Następnie strony dawały sobie szansę i ponownie tworzyły związek, by ostatecznie rozstać się w roku 2013. Zdaniem powoda strony powinny być współwłaścicielami wszystkich zakupionych nieruchomości, których połowa wartości stanowi kwotę 600.000 zł. Jako podstawę swojego roszczenia wskazał przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu - przepis art. 405 k.c. (k.2-6).

Powód zwolniony został od kosztów sądowych w części, a mianowicie ponad kwotę 6.000 zł. opłaty od pozwu (k.180).

Wniosek powoda o zabezpieczenie powództwa został oddalony (k.187-188).

Pozwana B. P. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu.

Uzasadniając swoje stanowisko procesowe wskazała, iż brak jest podstaw faktycznych i prawnych do uwzględnienia powództwa. Przyznała, iż pozostawała w związku faktycznym z powodem do dnia 28 lutego 2009 roku. Potwierdziła również, iż jest właścicielem nieruchomości niezabudowanych, zbudowanych i lokalowych zakupionych w czasie trwania związku z powodem. Zakwestionowała wskazaną przez powoda podstawę prawną roszczenia wskazując, iż w jej ocenie uzasadnienie pozwu wskazuje, iż powód dochodzi roszczenia z umowy o pracę. Zarzuciła, iż powód nie udowodnił swojego roszczenia, nie udowodnił przesłanek wiążących się z oparciem powództwa na przepisach o bezpodstawnym wzbogaceniu – wzbogacenia jednego podmiotu, zubożenia drugiego podmiotu, związku pomiędzy wzbogaceniem, a zubożeniem, braku podstawy prawnej wzbogacenia. Wskazała ponadto, iż w przypadku związku nieformalnego nie maja zastosowania domniemania funkcjonujące na gruncie związku małżeńskiego – w tym domniemanie równości udziałów. Pozwana zarzuciła również, iż udzielone przez nią powodowi pełnomocnictwo nie dotyczyło prowadzenia przedsiębiorstwa pozwanej, gdyż pozwana w tym czasie działalności gospodarczej jeszcze nie prowadziła. Zaprzeczyła, by powód był jej pełnomocnikiem w prowadzonej działalności gospodarczej. Wskazała, iż był jedynie pracownikiem otrzymującym wynagrodzenie. Pozwana zarzuciła, iż powód nie przeznaczał swoich dochodów na zakup nieruchomości, nie spłacał za pozwaną żadnych kredytów. Zaprzeczyła też, by powód ze swego rachunku regulował zobowiązania jej firmy. Środki przekazywane z rachunku bankowego powoda na rachunek bankowy firmy pozwanej, były środkami uzyskanymi przez firmę pozwanej. Bank, w którym pozwana miała konto pobierał prowizję od dokonywanych wpłat. Utarg firmy pozwanej wpłacał zatem powód na swoje konto i następnie przelewał na rachunek pozwanej (k.191-193).

Powód wywodził w replice na odpowiedź na pozew, iż pozwana przejęła od powoda całe przedsiębiorstwo wraz z pracownikami. Wskazywał, iż powód za swoja pracę nie otrzymywał wynagrodzenia. Podniósł dalej, iż pozwana dokonywała nabycia nieruchomości na siebie, gdyż powód nie mógł dokonać ich zakupu „na siebie”, a nabycie nieruchomości w istocie następowało ze „wspólnych” środków. W jego ocenie strony żyły na wysokim poziomie i nie potrzebowały pomocy osób trzecich (k.288-289).

SĄD OKRĘGOWY USTALIŁ, CO NASTĘPUJE

Pozwana B. P. od 1993 roku do listopada 2010 roku otrzymywała z Niemiec zasiłki rodzinne i socjalne w wysokości miesięcznie około 1.200 marek niemieckich, a po zmianie waluty około – 600 EUR.

DOWÓD: pisma dotyczące przyznania zasiłków (k.206-208, 209-210, 211-212, 213-215, 216-218, 219-221, 222, 223 wraz z tłumaczeniami k.713-725), książeczki kasowe (k.224-229 i 597-605 wraz z tłumaczeniami k.726-734), zeznania powoda K. N. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:10:41-00:44:45, k.706v-708), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Powód K. N. i pozwana B. P. od roku 1994 pozostawały w związku konkubenckim. Strony mieszkały wspólnie. Początkowo na terenie Niemiec. Z ich związku pochodzi troje dzieci: K. urodzona w (...) roku, C. urodzona w (...) roku oraz M. urodzona w (...) roku. Strony rozstały się z uwagi na związek powoda z inna kobietą.

Okoliczności bezsporne.

Strony postrzegane były jak małżeństwo, dobra para.

DOWÓD: zeznania D. M. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 00:28:08-00:47:09, k.344v-345), zeznania K. Z. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 01:10:28-01:35:14, k.346-346v), zeznania J. L. (1) (protokół z dnia 16-03-2015 roku 02:01:19-02:28:28, k.347v-348v), zeznania J. L. (2) (protokół z dnia 16-03-2015 roku 02:28:28-02:44:12, k.348v-349), zeznania K. C. (protokół z dnia 09-06-2015 roku 00:04:31-00:16:27, k.428v-429), zeznania E. M. (protokół z dnia 09-06-2015 roku 00:16:27-00:36:25, k.429-429v), zeznania A. N. (protokół z dnia 11-01-2015 roku k.511-511v), zeznania powoda K. N. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:10:41-00:44:45, k.706v-708), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

W dniu 24 kwietnia 1996 roku powód założył własną działalność gospodarczą pod firmą (...) Fabryka (...).

Działalność polegającą na produkcji opakowań, prowadził m.in. przy ul. (...) w B., gdzie wynajmował pomieszczenia. Firma powoda wypowiedziała umowę najmu w tej lokalizacji, gdyż znalazła pomieszczenia w innym miejscu.

Powód prowadził również firmę zajmującą się działalnością w dziedzinie telekomunikacji.

DOWÓD: zaświadczenie o wpisie do ewidencji gospodarczej z dnia 16-05-1996 roku (k.9), zeznania L. C. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 01:38:48-02:01:19, k.347-347v), zeznania A. N. (protokół z dnia 11-01-2015 roku k.511-511v), zeznania powoda K. N. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:10:41-00:44:45, k.706v-708), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Powód uzyskiwał dochody na terenie Niemiec.

Okoliczności bezsporne.

Na dzień 29 maja 1996 roku powód dysponował na koncie nr (...) środkami w wysokości 24.200 DM.

DOWÓD: wyciąg bankowy (k.290).

Na dzień 5 lipca 1996 roku powód dysponował na koncie nr (...) środkami w wysokości 99.200 DM.

DOWÓD: wyciąg bankowy (k.291).

W dniu 11 lipca 1996 roku pozwana udzieliła powodowi pełnomocnictwa w formie aktu notarialnego do zarządu i administracji jej majątkiem, reprezentowania jej w jak najszerszym zakresie przez sądami, organami administracji państwowej i samorządowej, instytucjami we wszelkich sprawach majątkowych, do odbioru z urzędów pocztowych wszelkiej korespondencji adresowanej do powódki, przesyłek i przekazów pieniężnych; dokonywania czynności przekraczających zwykły zarząd majątkiem powódki – nabywania i zbywania ruchomości i nieruchomości za cenę i na warunkach ustalonych przez pełnomocnika; do prowadzenia wszystkich spraw związanych z wyżej wymienionymi czynnościami prawnymi i składania wszelkich oświadczeń woli, wiedzy w powyższym zakresie.

DOWÓD: pełnomocnictwo z dnia 11 lipca 1996 roku (k.102), zeznania powoda K. N. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:10:41-00:44:45, k.706v-708), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Na dzień 12 lipca 1996 roku powód dysponował na koncie nr (...)- (...)-2540- (...) środkami w wysokości 1.200 DM.

DOWÓD: wyciąg bankowy (k.293).

Osobami upoważnionymi do dysponowania środkami na przedmiotowym rachunku były obie strony.

DOWÓD: karta wzorów podpisów (k.297).

Na dzień 10 października 1996 roku powód dysponował na koncie nr (...) środkami w wysokości 31.172 DM.

DOWÓD: wyciąg bankowy (k.292).

Na dzień 22 października 1996 roku powód dysponował na koncie nr (...) środkami w wysokości 55.172,90 DM.

DOWÓD: wyciąg bankowy (k.294).

W dniu 6 grudnia 1996 roku dokonano wypłaty z konta powoda nr (...) kwoty 54.000 DM.

DOWÓD: bankowe potwierdzenie operacji (k.295).

Tego samego dnia powód otrzymał zaświadczenie na wywóz za granicę środków płatniczych w kwocie 54.000 DM.

DOWÓD: zaświadczenie Banku (...) S.A o/P. nr (...) z dnia 06-12-1996 roku (k.296).

W dniu 27 lutego 1997 roku pozwana nabyła w drodze przetargu nieruchomość położoną w B. przy ul. (...) za cenę 88.000 zł. płatną w trzech ratach: 35.200 zł. i dwie raty po 26.400 zł. każda płatne do 30 września 1997 roku i do końca lutego 1998 roku. Nieruchomość objęta jest księgą wieczystą (...). Pozwana składała wniosek o przesunięcie lub rozłożenie na raty pozostałych do zapłaty kwot.

DOWÓD: Protokół z dnia 14 lutego 1997 roku (k.196-197), dowód wpłaty (k.198), umowa sprzedaży (k.189-201), treść księgi wieczystej (...) (k.147-154), wezwanie do spłaty raty (k.202), informacja o terminie i wysokości raty (k.203), wniosek o przesunięcie terminu spłaty (k. 204), zeznania J. L. (2) (protokół z dnia 16-03-2015 roku 02:28:28-02:44:12, k.348v-349), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Powód również brał udział w tymże przetargu jako oferent niezależnie od pozwanej.

Okoliczność bezsporna.

Aktualna wartość tejże nieruchomości to 400.000 zł.

Okoliczność bezsporna.

Na wpłatę kwoty 35.200 zł. pozwana środki uzyskała jako darowiznę od rodziców A. i J. H., którzy przekazali jej kwoty najpierw 12.000 zł., a następnie 25.000 zł. Ojciec pozwanej prowadził działalność gospodarczą od 27 lutego 2001 roku w zakresie transportu oraz robót ziemnych, rozbiórki i burzenia obiektów budowlanych.

(...): zeznania A. H. (protokół z dnia 15-01-2015 roku 01:52:49-02:20:40, k.313-314), zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej (k.324, 325, 326), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Pozwany w okresie od 4 grudnia 1996 roku prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...). Jej przedmiotem była sprzedaż naprawa i konserwacja urządzeń do łączności, telekomunikacji, systemów alarmowych, zabezpieczanie obiektów, usługi telekomunikacyjne, doradztwo w w/w branżach, usługi radiotaxi.

DOWÓD: zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej (k.236, 237, 238), wypis z ewidencji (k.234), decyzja o wykreśleniu z ewidencji działalności gospodarczej (k.235), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

W dniu 12 czerwca 1997 roku pozwana rozpoczęła prowadzenie własnej działalności gospodarczej pod firmą (...). Firma zajmowała się miedzy innymi produkcją i handlem wyrobami papierniczymi oraz opakowalniczymi z tektury, papieru i tworzyw sztucznych, handlem artykułami przemysłowymi w branży elektronicznej oraz telekomunikacyjnej. .

DOWÓD: zaświadczenie o numerze identyfikacyjnym REGON (k. 18 i 19); zaświadczenie o wpisie do ewidencji gospodarczej z dnia 17-02-2003 roku (k.20), zeznania powoda K. N. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:10:41-00:44:45, k.706v-708), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Pozwana rozpoczynając działalność gospodarczą zakupiła środki trwałe: wózek widłowy, (...), przecinarkę, szczeliniarkę, zszywarkę, tekturę, .

DOWÓD: wykaz środków trwałych (k.606), umowa kupna wózka widłowego z 21 czerwca 1997 roku (k.607), rachunek za transport wózka widłowego z 3 lipca 1997 roku (k.608), umowa kupna samochodu L. z 25 lipca 1997 roku (k.609), faktura Vat nr (...) z dnia 07-07-1997 roku dotycząca nabycia przecinarki i szczeliniarki (k.700), faktura Vat nr (...) z dnia 07-07-1997 roku dotycząca nabycia zszywarki (k.701), faktura Vat nr (...) z dnia 30-06-1997 roku (k.702), faktura Vat nr (...) z dnia 09-07-1997 roku (k.703), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Swoją działalność firma (...) prowadziła na nieruchomości położonej przy ul. (...) w B..

Okoliczność bezsporna.

Niektórzy uważali, iż prowadzone są tam dwie firmy – jedna zajmująca się produkcja kartonów, a druga zajmująca się elektroniką.

DOWÓD: zeznania J. L. (2) (protokół z dnia 16-03-2015 roku 02:28:28-02:44:12, k.348v-349).

Przedmiot działalności firmy (...) pozwanej był podobny do przedmiotu działalności firmy (...) powoda.

Okoliczność bezsporna.

Czasami nawet pracownicy nie mieli świadomości dla jakiej firmy świadczą pracę, czy firmy powoda O. lub (...), czy też firmy pozwanej K..

DOWÓD: zeznania K. C. (protokół z dnia 09-06-2015 roku 00:04:31-00:16:27, k.428v-429).

Niektórzy pracownicy zatrudnieni w firmie (...) wykonywali prace na rzecz firmy powoda. Płacono im za tę pracę jako „nadgodziny” w firmie (...).

DOWÓD: zeznania T. M. (protokół z dnia 09-06-2015 roku 00:36:25-00:45:09, k.429v-430).

W dniu 26 lipca 1997 roku pozwana zgłosiła przywóz do Polski wartości dewizowych – 7.000 marek niemieckich.

DOWÓD: zgłoszenie przywozu wartości dewizowych z dnia 26-07-1997 roku (k.205).

W dniu 20 listopada 1997 roku powód złożył oświadczenie o przystąpieniu do długu pozwanej B. P. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...) w wysokości 80.000 złotych z tytułu kredytu udzielonego na działalność gospodarczą na podstawie umowy z dnia 20 listopada 1997 roku.

DOWÓD: oświadczenie powoda z dnia 20-11-1997 roku o przystąpieniu do długu (k.103), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

W okresie od 1 lutego 1997 roku do 31 grudnia 1997 roku powód był płatnikiem podatku dochodowego.

DOWÓD: pięć informacji o uzyskanych dochodach PIT -11 (k.703).

Pozwana złożyła w roku 2000 zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym PIT-36. Złożyła również informację o odliczeniu wydatków mieszkaniowych w roku 2000 PIT/D.

DOWÓD: zeznanie podatkowe pozwanej PIT-36 i PIT/D za rok 2000 (k.703).

Powód – w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą (...) nie wywiązywał się ze zobowiązań w stosunku do swoich wierzycieli. Konsekwencją był wyrok Sądu Wojewódzkiego w Ostrołęce z dnia 9 października 1998 roku zasądzający od powoda na rzecz wierzyciela (...) S.A. w O. kwotę 82.423,87 zł. wraz z odsetkami.

DOWÓD: pozew (...) S.A. w O. przeciwko powodowi (k.10-12), odpowiedź na pozew (k.13), wyrok Sądu Wojewódzkiego w Ostrołęce z dnia 9 października 1998 roku z klauzulą wykonalności (k.14-15), zeznania powoda K. N. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:10:41-00:44:45, k.706v-708), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Firma powoda była zadłużona, a sam powód bał się, że straci „wszystko”. Starał się „uciec” od postępowania egzekucyjnego, jakie wytoczył wierzyciel, z powodem „chodził” bowiem komornik. Wszystkie nieruchomości nabywała pozwana.

DOWÓD: zeznania A. N. (protokół z dnia 11-01-2015 roku k.511-511v); zeznania powoda K. N. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:10:41-00:44:45, k.706v-708).

W dniu 1 sierpnia 1997 roku pomiędzy pozwaną, a powodem jako podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) zawarta została umowa dzierżawy części hali produkcyjnej o powierzchni 110m ² za kwotę 440 zł. netto miesięcznie. Umowa została zawarta na okres jednego roku z możliwością jej przedłużenia.

DOWÓD: umowa dzierżawy (k.363-364).

Z dniem 28 lutego 1998 roku wykreślony został z ewidencji działalności gospodarczej podmiot prowadzony przez powoda pod firmą (...) Fabryka (...).

DOWÓD: decyzja z dnia 25-02-1998 roku o wykreśleniu z ewidencji działalności gospodarczej (k.17).

W dniu 18 lipca 1998 roku powód prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) sprzedał na rzecz K. B. P. ruchomości z branży telekomunikacyjnej m.in. ładowarki do telefonów, futerały, baterie, anteny, obudowy.

DOWÓD: faktury VAT z dnia 18-07-1998 roku (k.593-596), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

W dniu 1 września 1998 roku pomiędzy pozwaną prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...), a powodem jako podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) zawarta została umowa dzierżawy części lokalu użytkowego o powierzchni 10m ² za kwotę 100 zł. brutto miesięcznie. Umowa została zawarta na okres jednego roku z możliwością jej przedłużenia.

DOWÓD: umowa dzierżawy (k.365-366).

Pozwana w dniu 29 kwietnia 1999 roku za kwotę 20.636 zł. nabyła własność nieruchomości niezabudowanej położonej w miejscowości R., oznaczonej geodezyjnie jako działka numer (...), objętą księgą wieczystą (...) oraz udział w wysokości 1/5 w prawie własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w miejscowości R., oznaczonej geodezyjnie jako działka numer (...), objętą księgą wieczystą (...).

DOWÓD: treść księgi wieczystej (...) (k.130-136), treść księgi wieczystej (...) (k.137-146), umowa sprzedaży (k.253-254), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Na powyższej nieruchomości oznaczonej jako działka (...) wybudowany został następnie jednorodzinny dom mieszkalny zajmowany obecnie przez pozwaną.

Okoliczność bezsporna.

Powyższa nieruchomość ma wartość 557.000 zł.

DOWÓD: opinia biegłego S. G. (k.518-555).

Powód, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...), wypowiedział dnia 15 maja 1999 roku ze skutkiem na 31 maja 1999 roku firmie (...) umowę dzierżawy z dnia 1 września 1998 roku.

DOWÓD: wypowiedzenie umowy dzierżawy z dnia 15 maja 1999 roku (k.367).

Pozwany 31 maja 1999 roku zakończył prowadzenie działalności gospodarczej pod firmą (...).

DOWÓD: zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej (k.236, 237, 238), wypis z ewidencji (k.234), decyzja o wykreśleniu z ewidencji działalności gospodarczej (k.235).

Dnia 3 września 1999 roku pozwana nabyła za 5.484 zł. prawo własności nieruchomości położonej w miejscowości S. oznaczoną geodezyjnie jako działka numer (...), objętą księgą wieczystą (...).

DOWÓD: umowa sprzedaży z dnia 03-09-1999 roku (k.245-247).

Aktualna wartość powyższej nieruchomości to 100.000 zł.

Okoliczność bezsporna.

Powód był zatrudniony w firmie pozwanej K. B. P. od 1 stycznia 2001 roku do 31 stycznia 2007 roku w wymiarze ¼ etatu, a w okresie od 1 lutego 2007 roku do 28 lutego 2010 roku w wymiarze ½ etatu.

DOWÓD: świadectwo pracy z dnia 28-02-2010 roku (k.230-231), zeznania J. L. (1) (protokół z dnia 16-03-2015 roku 02:01:19-02:28:28, k.347v-348v), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Pracownicy firmy (...) w sprawach dotyczących firmy kontaktowali się zarówno z powodem, jak i z pozwaną. Obie strony bywały w siedzibie firmy. W sprawach dotyczących księgowości i rozliczeń księgowa kontaktowała się z pozwaną. Także pozwana podpisywała dokumenty firmy, umowy o pracę. Wynagrodzenia wypłacała pozwana lub K. Z., a jeśli ich nie było, wówczas powód. Pracownika produkcji D. M. w sprawie zamówień kontaktował się z K. Z.. Miał na bieżąco kontakt z powodem, pozwana rzadziej przychodziła „na halę”, gdzie odbywała się produkcja. D. M. zajmował się elektroniką, alarmami, systemami zabezpieczeń – w tym zakresie rozmowy prowadził z powodem i tą częścią działalności zajmował się powód. W razie awarii maszyn, kwestią ich naprawy zajmował się również powód, który na kwestiach technicznych znał się lepiej, a na których powódka się nie znała. Zajmował się również marketingiem.

Świadek A. W. była związana z powodem przez kilka miesięcy na przełomie 2009 i 2010 roku, mieszkali wówczas razem.

Powód w pracy nie powoływał się na udzielone mu przez pozwaną pełnomocnictwo.

DOWÓD: zeznania B. S. (protokół z dnia 15-01-2015 roku 01:40:47- 01:52:49, k.312v-313), zeznania D. M. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 00:28:08-00:47:09, k.344v-345), zeznania A. W. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 00:47:09-01:10:28, k.345-346), zeznania K. Z. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 01:10:28-01:35:14, k.346-346v), podpisana przez pozwaną umowa z Biurem (...) (k.342), zeznania J. L. (1) (protokół z dnia 16-03-2015 roku 02:01:19-02:28:28, k.347v-348v), zeznania S. R. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 02:44:12-02:59:06, k.349-349v), zeznania M. K. (protokół z dnia 02-04-2015 roku 00:01:06-00:05:56, k.392-393, 420-423), zeznania K. C. (protokół z dnia 09-06-2015 roku 00:04:31-00:16:27, k.428v-429), zeznania E. M. (protokół z dnia 09-06-2015 roku 00:16:27-00:36:25, k.429-429v), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Niektórzy kontrahenci firmy pozwanej uważali, iż to powód prowadzi tę firmę.

DOWÓD: zeznania M. K. (protokół z dnia 02-04-2015 roku 00:01:06-00:05:56, k.392-393, 420-423).

Niektórzy pracownicy firmy powoda O. zostali zwolnieni i zatrudnieni w firmie pozwanej K.. Pracowali na tych samych stanowiskach, wykonywali takie same czynności na takich samych maszynach. Maszyny z firmy (...) zostały przewiezione do firmy (...). Siedziby obu firm były różne. Do powoda pracownicy w firmie (...) zwracali się „szefie” – pozwany przedstawił się im jako „szef”, a do pozwanej „szefowa”. Gdy pozwana była nieobecna, zakładem zajmował się powód. Pozwana na bieżąco interesowała się sprawami firmy. Z czasem pozwana „przejęła” zakład.

DOWÓD: zeznania D. G. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 00:05:49-00:20:52, k.343v-344), zeznania D. M. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 00:28:08-00:47:09, k.344v-345), zeznania A. W. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 00:47:09-01:10:28, k.345-346), zeznania K. Z. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 01:10:28-01:35:14, k.346-346v), zeznania L. C. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 01:38:48-02:01:19, k.347-347v), zeznania T. M. (protokół z dnia 09-06-2015 roku 00:36:25-00:45:09, k.429v-430), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Na budowę domu jednorodzinnego w R. przeznaczone zostały środki z uzyskane przez pozwaną z kredytu otrzymanego na podstawie umowy z dnia 23 maja 2002 roku.

DOWÓD: umowa kredytu mieszkaniowego WŁASNY KĄT nr (...) (k.255-264), aneks z dnia 24-07-2002 roku do umowy kredytu mieszkaniowego WŁASNY KĄT nr (...) (k.265), zawiadomienie o wysokości rat z dnia 05-06-2014 roku (k.266), zaświadczenie z banku (...) S.A. z dnia 2 lipca 2015 roku (k.459), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

W roku 2003 pozwana otrzymała kwotę 20.000 zł. jako darowiznę od rodziców A. i J. H.. Otrzymana od nich gotówkę pozwana wpłaciła w banku na swoje konto.

DOWÓD: zeznania A. H. (protokół z dnia 15-01-2015 roku 01:52:49-02:20:40, k.313-314), potwierdzenie wpłaty z dnia 12-09-2003 roku (k.319), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Pozwana – jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) w dniu 17 listopada 2003 roku zawarła z (...) Bankiem (...) S.A. w W. umowę kredytu odnawialnego numer (...) w walucie polskiej w ramach ustalonego limitu kredytowego na bieżące finansowanie bieżących zobowiązań wynikających prowadzonej działalności gospodarczej. Kredyt udzielony był na okres od 26 listopada 2003 roku do 25 listopada 2004 roku.

DOWÓD: umowa kredytu numer (...) z dnia 17 listopada 2003 roku (k.240-244), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Pozwana w dniu 24 października 2003 roku nabyła za kwotę 24.484 zł. prawo własności nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości D., oznaczonej geodezyjnie jako działka numer (...), objętą księgą wieczystą (...) oraz udział w prawie własności nieruchomości gruntowej zabudowanej położonej w miejscowości D., oznaczonej geodezyjnie jako działka numer (...), objętą księgą wieczystą (...).

DOWÓD: treść księgi wieczystej (...) (k.115-121); treść księgi wieczystej (...) (k.122-129), umowa sprzedaży (k.248-252), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Aktualna wartość tejże nieruchomości to 100.000 zł.

Okoliczność bezsporna.

W roku 2003 przeprowadzono w stosunku do pozwanej czynności sprawdzające związane z dokonanymi odliczeniami od dochodu od podatku – w tym wydatków mieszkaniowych – w zeznaniu podatkowym za rok 2002. Stwierdzono zawyżenie odliczeń wydatków na mieszkanie w wysokości 6.634,36 zł. tj. 1.260,46 zł. podatku do odliczenia.

DOWÓD: protokół czynności sprawdzających z dnia 31 lipca 2003 roku (k.703).

W roku 2004 przeprowadzono w stosunku do pozwanej czynności sprawdzające związane z dokonanymi odliczeniami od dochodu od podatku – w tym wydatków mieszkaniowych – w zeznaniu podatkowym za rok 2003.

DOWÓD: protokół czynności sprawdzających z dnia 3 marca 2004 roku (k.703).

W roku 2004 przeprowadzono w stosunku do pozwanej czynności sprawdzające związane z dokonanymi odliczeniami od dochodu od podatku – w tym wydatków mieszkaniowych – w zeznaniu podatkowym za rok 2004.

DOWÓD: protokół czynności sprawdzających z dnia 17 maja 2004 roku (k.703).

W dniu 11 stycznia 2007 roku za kwotę 125.000 zł. pozwana sprzedała część wcześniej nabytej nieruchomości w B. przy ul. (...).

DOWÓD: umowa sprzedaży z dnia 11-01-2007 roku (k.267-268), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Następnie pozwana nabyła w dniu 18 kwietnia 2008 roku, na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży, prawo własności nieruchomości lokalowej przy ulicy (...) w B. wraz ze związanym z prawem własności lokalu udziałem w nieruchomości wspólnej położonej w B. przy ul (...), oznaczonej geodezyjnie jako działka numer (...), objętej księgą wieczystą (...). Cena ustalona została na kwotę 86.600 zł.

DOWÓD: treść księgi wieczystej (...) (k.155-162), umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży z dnia 18-04-2008 roku (k.269-271), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Nieruchomość ta obecnie przedstawia wartość 175.000 zł.

Okoliczność bezsporna.

Pozwana w październiku 2008 roku otrzymała od rodziców A. i J. H. darowiznę w wysokości 50.000 zł.

DOWÓD: potwierdzenie wykonania przelewu (k.272), umowa darowizny (k.273), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Dnia 8 października 2009 roku pozwana odwołała pełnomocnictwo udzielone powodowi w dniu 11 lipca 1996 roku.

DOWÓD: odwołanie pełnomocnictwa (k.163, 239), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Powód w okresie od grudnia 2009 roku do stycznia 2011 roku dokonywał wpłat gotówkowych na swoje konto w banku (...) S.A. o numerze (...) oraz przelewów z tegoż konta na konto (...) o numerze (...). Ponadto na powyższe konto powoda wpływał środki przekazywane przez pozwaną.

Jednocześnie pozwana przekazała na rachunek bankowy powoda - w okresie od września 2009 roku do 4 marca 2011 roku - środki pieniężne w łącznej wysokości 34.760 zł., na podstawie operacji z dnia 12-10-2009 r., 19-10-2009 r., 9-11-2009 r., 25-06-2010 r., 12-07-2010 r., 7-12-2010 r., 9-12-2010 r., 4-01-2011 r., 14-01-2011 r., 25-01-2011 r., 16-02-2011 r., 04-03-2011 r., 13-05-2011 r.

DOWÓD: historia rachunku bankowego powoda w (...) S.A. o numerze (...) (k.22-101).

Środki przekazywane z powyższego rachunku bankowego powoda na rachunek bankowy firmy pozwanej, były środkami uzyskanymi przez firmę pozwanej. Bank, w którym pozwana miała konto pobierał prowizję od dokonywanych wpłat własnych. Utarg firmy pozwanej wpłacał zatem powód na swoje konto i następnie przelewał na rachunek pozwanej.

DOWÓD: zeznania powoda K. N. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:10:41-00:44:45, k.706v-708), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Pozwana otrzymała dnia 6 kwietnia 2010 roku kwoty 50.000 zł. jako darowiznę od rodziców A. i J. H..

DOWÓD: zeznania A. H. (protokół z dnia 15-01-2015 roku 01:52:49-02:20:40, k.313-314), umowa darowizny z dnia 25-10-2013 roku (k.322), potwierdzenie wpłaty (k.323), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Zobowiązanie powoda wynikające z wyroku Sądu Wojewódzkiego w Ostrołęce z dnia 9 października 1998 roku zasądzające na rzecz jego wierzyciela (...) S.A. w O. kwotę 82.423,87 zł. wraz z odsetkami zostało uznane za spełnione dnia 28 czerwca 2010 roku.

DOWÓD: warunkowe oświadczenie o wyczerpaniu roszczeń z dnia 28-06-2010 roku (k.16)

Połowę powyższej kwoty powód spłacił z konta firmy pozwanej – K. B. P..

Okoliczności bezsporne.

Powód był zatrudniony w firmie pozwanej K. B. P. również w okresie od 1 listopada 2011 roku do 28 września 2013 roku w wymiarze 1/3 etatu.

DOWÓD: świadectwo pracy z dnia 28-09-2013 roku (k.232-233).

Po grudniu 2011 roku w sprawie firmy (...) kontaktowano się z pozwaną.

DOWÓD: zeznania J. L. (1) (protokół z dnia 16-03-2015 roku 02:01:19-02:28:28, k.347v-348v).

Na mocy umowy darowizny z dnia 5 sierpnia 2013 roku – sporządzonej w formie aktu notarialnego przed notariuszem w B. R. R..A nr (...) - powód otrzymał od córki K. Carin P. prawo własności niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o numerze 297, powierzchni 0,1773 ha położonej w miejscowości S., dla której prowadzona jest księga wieczysta (...). Nieruchomość tą kaja P. nabyła na podstawie umowy darowizny z dnia 30 lipca 2013 roku od pozwanej. Wartość darowizny strony określiły na 100.000 zł.

DOWÓD: umowa darowizny z dnia 5-08-2013 roku, Rep.A nr (...) sporządzona przed notariuszem w B. R. Ł. (k.104-107), umowa darowizny z dnia 30-07-2013 roku, Rep.A nr (...) sporządzona przed notariuszem w B. R. Ł. (k.460-461), zeznania powoda K. N. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:10:41-00:44:45, k.706v-708), zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Przekazanie nieruchomości na rzecz powoda poprzez córkę stron podyktowane było względami podatkowymi.

Okoliczność bezsporna.

Dnia 2 września 2013 roku pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę w firmie (...) zawartą dnia 1 listopada 2011 roku. Termin wypowiedzenia określony został na 28 września 2013 roku.

DOWÓD: wypowiedzenie umowy o pracę (k.164).

Pozwana otrzymała dnia 25 października 2013 roku kwoty 30.000 zł. jako darowiznę od rodziców A. i J. H..

(...): zeznania A. H. (protokół z dnia 15-01-2015 roku 01:52:49-02:20:40, k.313-314), umowa darowizny z dnia 25-10-2013 roku (k.320), potwierdzenie wpłaty (k.321) zeznania pozwanej B. P. (protokół z dnia 07-06-2016 roku 00:46:31-01:44:05, k.708-710v).

Dochód pozwanej w roku 1997 wyniósł 13.192,49 zł.

DOWÓD: zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia 22-08-2014 roku (k.274).

Dochód pozwanej w roku 1998 wyniósł 68.013,34 zł.

DOWÓD: zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia 22-08-2014 roku (k.275).

Dochód pozwanej w roku 1999 wyniósł 45.633,71 zł.

DOWÓD: zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia 22-08-2014 roku (k.276).

Dochód pozwanej w roku 2000 wyniósł 6.035,73 zł.

DOWÓD: zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia 22-08-2014 roku (k.277).

Dochód pozwanej w roku 2001-2003 wyniósł odpowiednio: 33.783,43 zł., 35.238,66 zł., 41.376,04 zł.

DOWÓD: zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia 26-08-2014 roku (k.278).

Dochód pozwanej w roku 2004 wyniósł 71.720,76 zł.

DOWÓD: zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia 17-03-2015 roku (k.368).

Dochód pozwanej w roku 2005 wyniósł 52.596,99 zł.

DOWÓD: zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia 17-03-2015 roku (k.369).

Dochód pozwanej w roku 2006 wyniósł 73.286,04 zł.

DOWÓD: zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia 17-03-2015 roku (k.370).

Dochód pozwanej w roku 2007 wyniósł 37.234,23 zł.

DOWÓD: zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia 17-03-2015 roku (k.371).

Powód nie spłaca żadnych zobowiązań pozwanej. Nie mieszka w domu wybudowanym w R..

Okoliczności bezsporne.

SĄD OKRĘGOWY ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powyższe okoliczności były w części między stronami w zasadzie bezsporne, dodatkowo dowodzone były powołanymi wyżej dokumentami, które w ocenie Sądu tworzyły spójną i logiczną całość, wzajemnie się uzupełniając. Nie zawierały informacji sprzecznych bądź wzajemnie się wykluczających. W ocenie Sądu brak było podstaw, które uzasadniałyby odmowę przyznania tymże dowodom – we wskazanym wyżej zakresie – waloru wiarygodności. Odnośnie tych dowodów nie były – co do zasady - składane żadne zastrzeżenia, Sąd nie dostrzegł także z urzędu żadnych okoliczności, które dowody te mogłyby podważać skutkiem czego uznał je za wiarygodne i wyczerpujące.

Strona powodowa kwestionowała dokumenty dotyczące dokonanych na rzecz pozwanej darowizn. W ocenie Sądu dokumenty w postaci umów darowizny miały charakter dokumentów prywatnych, co w konsekwencji przerzucało na stronę pozwaną ciężar udowodnienia prawdziwość dokumentu jak na stronę, która chciała z niego skorzystać. W ocenie Sądu strona powodowa sprostała temu ciężarowi dowodu. Fakt dokonania darowizny został potwierdzony zeznaniami A. H. oraz zeznaniami pozwanej, które Sąd uznał za wiarygodne.

Zgodnie z treścią art. 278 k.p.c. w sprawach wymagających wiadomości specjalnych sąd po wysłuchaniu wniosków strony co do liczby biegłych i ich wyboru może wezwać jednego lub kilku biegłych w celu zasięgnięcia ich opinii. W niniejszej sprawie taka konieczność zachodziła. W rozumieniu art. 278 k.p.c. opinią biegłego jest tylko opinia złożona przez osobę wyznaczoną przez Sąd.

W niniejszej sprawie Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu szacowania wartości nieruchomości S. G. (k.518-555).

Opinię tę Sąd uznał za wiarygodną i oparł się na niej ustalając wartość nieruchomości położonej w R.. W ocenie Sądu opinia była rzeczowa, spójna, logiczna, sporządzona w oparciu o fachową wiedzę i doświadczenie zawodowe biegłego. Została ona opracowana jasno, przejrzyście i w sposób zrozumiały. Biegła wskazała na podstawie jakich okoliczności ustalenia poczyniła. Swoje wnioski logicznie i przekonująco uzasadniła. Jej ustalenia były jasne, precyzyjne, wywody zrozumiałe i przekonujące. Biegła sądowa w sposób rzetelny i jasny przedstawiła swoje wnioski. Opinia nie zawierała żadnych sprzeczności. Nie była też przez strony kwestionowana. Swoje stanowisko potrafiła szczegółowo, logicznie i przekonująco uzasadnić, opierając się na własnym doświadczeniu i wiedzy. Jednocześnie była weryfikowalna, pozwalała na prześledzenie i weryfikację toku rozumowania biegłego.

Wartości pozostałych nieruchomości zostały przez stronę pozwana przyznane (k.458).

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania świadków D. M. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 00:28:08-00:47:09, k.344v-345), K. Z. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 01:10:28-01:35:14, k.346-346v), J. L. (1) (protokół z dnia 16-03-2015 roku 02:01:19-02:28:28, k.347v-348v), J. L. (2) (protokół z dnia 16-03-2015 roku 02:28:28-02:44:12, k.348v-349), K. C. (protokół z dnia 09-06-2015 roku 00:04:31-00:16:27, k.428v-429), E. M. (protokół z dnia 09-06-2015 roku 00:16:27-00:36:25, k.429-429v), A. N. (protokół z dnia 11-01-2015 roku k.511-511v), L. C. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 01:38:48-02:01:19, k.347-347v),A. N. (protokół z dnia 11-01-2015 roku k.511-511v), A. H. (protokół z dnia 15-01-2015 roku 01:52:49-02:20:40, k.313-314), K. C. (protokół z dnia 09-06-2015 roku 00:04:31-00:16:27, k.428v-429), T. M. (protokół z dnia 09-06-2015 roku 00:36:25-00:45:09, k.429v-430), B. S. (protokół z dnia 15-01-2015 roku 01:40:47- 01:52:49, k.312v-313), A. W. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 00:47:09-01:10:28, k.345-346), S. R. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 02:44:12-02:59:06, k.349-349v), M. K. (protokół z dnia 02-04-2015 roku 00:01:06-00:05:56, k.392-393, 420-423), D. G. (protokół z dnia 16-03-2015 roku 00:05:49-00:20:52, k.343v-344).

Były one w powołanym wyżej zakresie jasne, spójne i logiczne. Ponadto wzajemnie się uzupełniały i stanowiły istotne uzupełnienie faktów wynikających z przedłożonych przez strony dokumentów. Nie zawierały informacji sprzecznych, wzajemnie się wykluczających. Nie – były co do zasady - kwestionowane przez strony w żadnym stopniu wynikające z ich zeznań okoliczności. Zeznania te przedstawiały obraz wzajemnych relacji stron, ich powiązań gospodarczych i ekonomicznych w takim zakresie, w jakim świadkowie relacje te zapamiętali, w jakim je odbierali, w jakim je obserwowali w kontekście określonych sytuacji. Świadkowie byli pracownikami stron, bądź ich partnerami biznesowymi.

Przy czym zeznania te nie dają podstaw do ustalenia, iż doszło do bezpodstawnego wzbogacenia pozwanej kosztem powoda. Nie potwierdzają, iż to on faktycznie prowadził działalność pod firmą (...).

Świadek B. S. zeznała, iż kontaktowała się zarówno z powodem jaki z pozwaną w sprawach firmy z tym, iż w sprawach księgowych z pozwaną. Również pracownicy firmy wskazywali, iż o ile w sprawach technicznych kontaktowali się z powodem, to umowy o pracę podpisywał pozwana, interesowała się sprawami firmy, a po odejściu powoda przejęła jej prowadzenie.

Sąd nie doszukał się w ich zeznaniach nieprawdy, nie pojawiły się też powody do takiej podejrzliwości. Wewnętrzne przekonanie z uwzględnieniem wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego nakazują przyjąć, iż zwykłą normą postępowania ludzi, jest wierzyć w to, co dana osoba mówi, chyba że okaże się, iż ktoś na to zaufanie nie zasługuje. Sąd analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy uznał, iż zeznania świadków na przymiot wiarygodności zasługują. Powyższe odnosi się również do zeznań A. H., która jest matką pozwanej, a której zeznania w zakresie dokonanych darowizn były przez stronę powodową kwestionowane. Sam bowiem fakt, iż świadek jest bliską rodziną pozwanej, nie może powodować przyjęcia, iż zeznania świadka będą niewiarygodne, stronnicze. Sąd ocenił te zeznania w kontekście całego zebranego w sprawie materiału dowodowego. Zdaniem Sądu zeznania świadka także w zakresie dokonanych na rzecz pozwanej darowizn zasługują na przyznanie waloru wiarygodności. Świadek wskazywała na okoliczności ich dokonania. Podkreślić trzeba, iż znajdują one potwierdzenie w dokumentach prywatnych w postaci umów, potwierdzeniach przelewu, dowodach wpłaty, zeznaniach samej pozwanej. Nie ma między nimi sprzeczności, braku logiki. Ponadto wskazać należy, iż sam powód w złożonych zeznaniach wskazał, iż rozpoczynając działalność gospodarczą nie pozyskiwali środków zewnętrznych, za wyjątkiem pomocy rodziny.

Pokreślenia wymaga, iż ocena zawodowych i osobistych relacji stron dokonana przez poszczególnych świadków mogła być odmienna. Mogła zależeć od relacji tychże osób ze stronami, zależności służbowej, zawodowej czy tego jak często, w jakich okolicznościach się spotykali ze stronami, czy były to spotkania na gruncie prywatnym, czy zawodowym. Kontekst relacji pomiędzy stronami w odbiorze osób trzecich mógł również zależeć od tego jak owe relacje zostały przez strony między sobą uzgodnione, ustalonego przez strony „podziału ról” w życiu prywatnym i zawodowym, o którym osoby trzecie wiedzieć nie musiały.

Określanie obu stron jako „szef”, „szefowa” było – w ocenie Sądu – konsekwencją tego, iż obie strony żyły ze sobą w nieformalnym związku i w życiu zawodowym wzajemnie się uzupełniały. Ponadto obie strony przez pewien okres czasu jednocześnie prowadziły własne, niezależne od siebie działalności gospodarcze, okresowo nawet w tym samym budynku, czasami korzystały z pracy tych samych osób. Biorąc pod uwagę realia gospodarcze, doświadczenie życiowe taki „tytuł” obu stron był w przedmiotowej sytuacji uzasadniony.

Wskazać taż należy, iż powód był w firmie pozwanej zatrudniony i zajmował się kwestiami technicznymi, doradzał pozwanej, zajmował się marketingiem, co w konsekwencji również wpływało na jego wysoką pozycję w firmie i odbiorze tej pozycji przez osoby trzecie - pracowników, kontrahentów, klientów. Pozwana nie kwestionowała, iż rozpoczynając działalność gospodarczą nie znała się na kwestiach technicznych.

W istocie nie przedstawienie przez żadną ze stron szczegółowego zakresu kompetencji powoda, obowiązków, uniemożliwiło Sądowi jego szczegółowe ustalenie w oparciu o zaoferowany materiał dowodowy. W konsekwencji niemożliwym było ustalenie czy w jakim zakresie zaangażowanie powoda w firmie pozwanej przekracza jego obowiązki wynikające z umowy o prace i czy w konsekwencji ewentualnie jego usługi mogły spowodować bezpodstawne wzbogacenie pozwanej jego kosztem.

Dostrzegając pewne rozbieżności w zeznaniach świadków w zakresie relacji zawodowych stron, Sąd wziął pod uwagę, iż świadkowie nie mieli dostępu do dokumentów wiążących się z prowadzonymi przez strony przedsięwzięciami gospodarczymi. Świadkowie nie należeli też - za wyjątkiem matki pozwanej – do grona szczególnie bliskiego kręgu znajomych. Niektórzy pracownicy zatrudnieni w firmie pozwanej, wykonywali pracę na rzecz firmy powoda, za którą w formie „nadgodzin” płaciła firma pozwanej. Owa w pewnym stopniu skomplikowana sytuacja faktyczne również mogła – w ocenie Sądu – wpłynąć na odbiór relacji gospodarczych stron przez świadków.

Zeznania świadków stanowiły wynik ich obserwacji zachowania stron w konkretnych sytuacjach, częściowo domysłów, ich własną, subiektywną ocenę tych zachowań, często bez znajomości szerszego kontekstu danej sytuacji. Nawet matka pozwanej nie posiadała szerokiej wiedzy w zakresie relacji gospodarczych, finansowych stron. Mieszkała w znacznej odległości od pozwanej, nie widywała się z nią często. Jej zeznania najpełniej przedstawiały jedynie kwestie dokonanych darowizn, okoliczności z nimi związanych.

Zgodnie z art. 299 k.p.c. jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub w ich braku pozostały niewyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, sąd dla wyjaśnienia tych faktów może dopuścić dowód z przesłuchania stron.

Sąd uznał co do zasady za wiarygodne zeznania stron. Były one – w zakresie powołanym ustalonym stanie faktycznym - jasne, spójne i logiczne. Częściowo wzajemnie się uzupełniały i stanowiły istotne uzupełnienie faktów wynikających z przedłożonych przez strony dokumentów, czy zeznań świadków. Nie zawierały – w zasadzie - informacji sprzecznych, wzajemnie się wykluczających.

Zeznania te przedstawiały relacje łączące strony na płaszczyźnie zawodowej i prywatnej.

Sąd oceniał z ostrożnością zeznania stron. Strony są bowiem osobami najlepiej zorientowanymi w rzeczywistym stanie faktycznym sprawy. Bezpośrednie zainteresowanie wynikiem postępowania sądowego wpływa jednak na ujawnianie przez strony wiadomości, może spowodować świadome lub nieświadome ich zniekształcenie, a nawet zatajenie. W realiach niniejszej sprawy było to widoczne. Strony w kilku aspektach inaczej przedstawiały swoje relacje, dokonywały subiektywnych, odmiennych ocen zdarzeń.

Dowód z przesłuchania stron jest w zasadzie tzw. dowodem „posiłkowym”, czyli przeprowadzanym tylko wtedy, gdy za pomocą innych środków dowodowych nie można uzyskać wyjaśnienia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. W niniejszej sprawie niemożliwym było w oparciu o pozostałe przeprowadzone dowody szczegółowe ustalenie kwestii owych relacji stron. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na pełne i precyzyjne ich wyjaśnienie. W konsekwencji Sąd podjął próbę wyjaśnienia, uzupełnienia tych okoliczności za pomocą zeznań stron.

Powołany wyżej przepis art. 299 k.p.c. określa relację dowodu z przesłuchania stron do całokształtu materiału dowodowego zebranego w danej sprawie, traktując wypowiedź dowodową strony jedynie jako ewentualne uzupełnienie materiału dowodowego.

Strony – na co Sąd wskazał wyżej - były niewątpliwie bezpośrednio zainteresowanymi wynikiem postępowania. Dlatego Sąd uznał te zeznania za wiarygodne w zakresie w jakim udało się te zeznania powiązać chociażby pośrednio w logiczną całość z innymi dowodami, potwierdzić, uzupełnić, zweryfikować.

W konsekwencji zeznania pozwanej sąd uznał za wiarygodne. Były one jasne, spójne i logiczne, a ponadto znajdowały uzupełnienie w zeznaniach świadków. Nie zawierały informacji sprzecznych, wzajemnie się wykluczających. Znajdowały oparcie w dokumentach uznanych przez Sąd za wiarygodne, stanowiąc ich uzupełnienie. Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom pozwanej, w części w jakiej twierdziła, iż powód przeznaczył środki z działalności pod firmą (...) na rzecz firmy (...). Na powyższą okoliczność nie przedstawiła żadnych innych dowodów.

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom powoda w części w jakiej były sprzeczne z innymi dowodami, a owych sprzeczności nie dało się w sposób logiczny i przekonujący wyjaśnić.

W zeznaniach powód wskazywał, iż nic nie wie o darowiznach dokonanych na rzecz pozwanej przez jej rodziców podczas, gdy wcześniej zeznał, iż z pomocy rodziny korzystali. Wskazywał, iż przeznaczał posiadane środki finansowe na firmę powódki, czy tez na jej majątek, jednakże twierdzenia te nie znajdują oparcia w jakiejkolwiek dokumentacji. Przedstawiony przez powoda materiał dowodowy nie pozwala na potwierdzenie istnienia wkładu finansowego powoda w zakup nieruchomości przy ul. (...) w B.. Powód powołuje się wprawdzie na fakt dysponowania gotówką w wysokości 54.000 DM, jednakże nie przedstawia żadnych dowodów na zaangażowanie tych środków w zakup owej nieruchomości. Analiza zebranego materiał dowodowego prowadzi wręcz do przeciwnego wniosku. Pozwany otrzymał zaświadczenie umożliwiające mu wywóz tych środków poza granicę kraju. Nie przedstawił dowodów na sprzedaż, czy wymianę tychże środków na walutę polską, w której nastąpiła zapłata za przedmiotową nieruchomość. Wreszcie, gdyby istotnie środki owe przeznaczył na zakup nieruchomości, pozwana nie musiałaby wnioskować do sprzedawcy o przedłużenie terminu płatności kolejnej raty, bądź rozłożenie spłaty na dalsze raty. Ponadto twierdzeniom pozwanego w tym zakresie przeczą zeznania pozwanej, zeznania A. H.. Powód również nie udowodnił by przekazał środki na zakup pozostałych nieruchomości, które nabyła pozwana. Nie udowodnił, by środki takowe posiadał, by jego sytuacja finansowa pozwalała na sfinansowanie tych inwestycji. Ponadto sytuacja finansowa pozwanego prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) była trudna. Powód posiadał zadłużenie wobec wierzyciela, którego konsekwencją był wyrok zasądzający od powoda kwotę ponad 80.000 zł. Zobowiązanie wynikające z tego wyroku zapadłego w 1998 roku spełnił dopiero w roku 2010. Zadłużenie było dla powoda dużym obciążeniem, co prowadziło do jego obaw o utratę „wszystkiego”. Wskazywał na to w swoich zeznaniach brat powoda A. N.. Także sam powód w swoich zeznaniach wskazywał na zagrożenie egzekucją komorniczą. Nawet w sytuacji, iż to powód zajmował się w przeważającej mierze podejmowaniem decyzji w firmie pozwanej, decydował o produkcji, inwestycjach firmy, był jak to określił jej „mózgiem”, nie stanowi to dowodu na poczynienie nakładu na majątek pozwanej, na jej bezpodstawne wzbogacenie kosztem powoda. Wskazać należy bowiem, iż powód był pracownikiem pozwanej, był w firmie pozwanej K. zatrudniony. Nie zostało udowodnione, iż czynności faktycznie przez niego wykonywane przekraczały zakres jego obowiązków wynikających z zawartej umowy o pracę, prowadziły w konsekwencji do bezpodstawnego wzbogacenia pozwanej, a nawet jeżeli to w jakim zakresie. Zeznania powoda, iż wszystkie nieruchomości zostały zakupione wspólnie nie znajdują oparcia w zebranym materiale dowodowym, a w szczególności umowach kupna sprzedaży tychże nieruchomości.

Dalej powód również mija się z prawdą w swych zeznaniach twierdząc, iż był „żyrantem” kredytu powódki na budowę domu w R.. Złożona umowa kredytu przeczy zeznaniom powoda w tym zakresie. Powód myli się również co do kolejności zdarzeń związanych ze spłatą zadłużenia wynikającego z wyroku Sądu Wojewódzkiego w Ostrołęce oraz wypowiedzeniem pełnomocnictwa. Twierdzi, iż pierwsza miała miejsce spłata. Tymczasem zebrany w sprawie materiał dowodowy prowadzi do wniosku przeciwnego. Powód twierdzi, iż pełnomocnictwo udzielone mu przez pozwaną dotyczyło prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Treść pełnomocnictwa wskazuje, iż dotyczyło ono zarządu majątkiem pozwanej i nie zawiera szczegółowego odniesienia do działalności gospodarczej, której pozwana w dacie udzielenie pełnomocnictwa jeszcze nie prowadziła. Doświadczenie życiowe pozwala przyjąć, iż gdyby strony zamierzałyby objąć zakresem pełnomocnictwa planowaną ewentualnie działalność gospodarczą, wskazałyby to w jego treści. Potwierdzeniem tego może być i ten fakt, iż w dokumentach dotyczących prowadzonej działalności gospodarczej przez pozwaną powód nigdzie nie jest wymieniony jako pełnomocnik. Brak jest dowodów, iż pracując w firmie pozwanej, powód kiedykolwiek posłużył się owym pełnomocnictwem dla wykazania swego umocowania. Ponadto niekonsekwentnie brzmią zeznania powoda, iż podpisywał jakiekolwiek dokumenty nazwiskiem pozwanej, skoro w oparciu o udzielone pełnomocnictwo mógłby podpisać się własnym nazwiskiem, nie narażając się na odpowiedzialność karną. Wreszcie niewiarygodne są twierdzenia powoda, iż firma pozwanej przejęła nieodpłatnie składniki majątku firm powoda O. i (...). Złożone w sprawie dowody w postaci faktur (k. 593-596 i 700-703) wskazują jednoznacznie, iż przejęcie wskazanych tam składników nastąpiło odpłatnie.

Powód jako podstawę prawną dochodzonego roszczenia wskazał przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu. Nie budzi żadnych wątpliwości pogląd, że zgodnie z powszechnie obowiązującą zasadą w polskim prawie procesowym, nałożenia na powoda jedynie obowiązku przytoczenia okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie (art. 187 § 1 pkt 2 kpc) - konstrukcja podstawy prawnej rozstrzygnięcia należy do sądu. Jest także oczywiste, że przepisy prawa materialnego, wskazywane przez powoda jako podłoże jego żądań, nie wiążą sądu i mogą być przezeń pominięte przy wydawaniu orzeczenia co do istoty sporu (por. wyrok SN z dnia 26 czerwca 1997 r. I CKN (...), niepubl.). Powoływanie jednak przez powoda konkretnych, ściśle określonych przepisów prawnych, nie jest pozbawione jakiegokolwiek znaczenia.

Sąd Rejonowy podzielił na gruncie niniejszej sprawy pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 1999 r., iż wskazanie przez powoda przepisów prawa materialnego, mających stanowić podstawę prawną orzeczenia, jakkolwiek nie wymagane, nie pozostaje bez znaczenia dla przebiegu i wyniku sprawy, albowiem pośrednio określa także okoliczności faktyczne uzasadniające żądanie pozwu (wyrok SN, sygn. I CKN (...), opubl. OSNC (...) poz. (...)).

Podzielając również argumentację przytoczone przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do powołanego wyroku stwierdzić należy, że przepis prawny, funkcjonujący w systemie obowiązującego prawa zazwyczaj jako norma abstrakcyjna i generalna, staje się - z chwilą powołania go w określonej sprawie - nośnikiem konkretnych treści faktycznych. Przepis ten bowiem, powołany jako argument w sporze i tym samym przyjmujący rolę jednego z jego czynników, pośrednio dostarcza także twierdzeń i wiedzy o faktach wyłonionych z całokształtu okoliczności stojących za żądaniem pozwu. Jest przecież oczywiste, że jeżeli wnoszący powództwo o zapłatę czyni podstawą żądania konkretny przepis art. 415 k.c., to zarazem przedstawia pod osąd tylko te fakty, które mogą posłużyć jako substrat konstrukcji czynu niedozwolonego m.in. winy, bezprawności, związku przyczynowego.

Wskazać należy również, iż relacje zachodzące między stronami bywają niekiedy – jak na gruncie niniejszej sprawy - bardzo skomplikowane, zarówno od strony faktycznej, jak i prawnej, a racje stron mogą znajdować swe źródło lub podstawę w różnych przepisach prawa. Jeżeli zatem osoba wnosząca pozew – zwłaszcza reprezentowana przez fachowego pełnomocnika procesowego - buduje jakąś konstrukcję swego żądania, osadzając ją na ściśle wskazanym przepisie prawa materialnego, to tym samym wytycza granice okoliczności spornych i niespornych, które mają stanowić podstawę faktyczną orzeczenia.

Tak np., jeżeli osoba uprawniona składa pozew o zapłatę, opierając się np. na art. 405 k.c., co oznacza powołanie faktów mogących wchodzić w grę przy subsumpcji pod ten właśnie przepis.

Należy podkreślić, że proces sądowy, jako działanie sformalizowane oraz w najwyższym stopniu zorganizowane, wymaga od uczestniczących w nim osób i organów podejmowania czynności celowych i pragmatycznych. Dotyczy to w szczególności zawodowych zastępców stron (adwokatów i radców prawnych), którzy, formułując żądania oraz ich uzasadnienie albo zabierając głos co do występujących w sprawie zagadnień prawnych, muszą liczyć się z tym, że ich wypowiedzi zostaną potraktowane profesjonalnie, ze wszystkimi procesowymi konsekwencjami.

W konsekwencji Sąd porusza się w postępowaniu procesowym w granicach nakreślonych przez strony w szczególności, kiedy są one reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników.

Zgodnie z art. 405 k.c. kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.

Dyspozycja powołanego wyżej przepisu wyznacza trzy podstawowe przesłanki powstania roszczenia o zwrot wzbogacenia - wymaga, aby: doszło do wzbogacenia majątku jednej osoby, uzyskanego kosztem majątku innej osoby; wzbogacenie i zubożenie pozostawały ze sobą w związku w tym rozumieniu, iż wzbogacenie jest wynikiem zubożenia, a zatem by miały wspólne źródło; aby wzbogacenie nastąpiło bez podstawy prawnej.

Wzbogacenie ma nastąpić „kosztem” zubożonego, a nie „z majątku”. Zatem przesłanki związku między wzbogaceniem a zubożeniem nie należy rozumieć w duchu rygorystycznie pojmowanej „bezpośredniości” tego związku, a tym samym wykorzystywać w celu ograniczenia zobowiązania zwrotu wzbogacenia.

Zarówno zubożenie, jak i wzbogacenie wywołane są tą samą przyczyną. Jednak przesłanka bezpodstawnego wzbogacenia nie ma charakteru związku przyczynowo - skutkowego między zubożeniem a wzbogaceniem różnych podmiotów. Jest to jedynie koincydencja między zubożeniem a wzbogaceniem, a nie związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy nimi. Zubożenie i wzbogacenie łączy więc wspólna przyczyna, a nie związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy nimi, ponieważ wzbogacenie nie jest przyczyną zubożenia, które nie jest jego skutkiem.

Dla roszczenia o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia nie jest wymagane, aby nastąpiło przejście korzyści z majątku zubożonego do majątku wzbogaconego, rozumianego w ten sposób, że pewna korzyść "ubywa" z jednego majątku i "przybywa" w drugim, bowiem zubożenie może być związane także z tym, iż majątek nie uległ powiększeniu, a wzbogacenie na tym, iż doszło do zaoszczędzenia na koniecznych wydatkach. Zawsze musi to przybrać postać określonego „zysku” dla wzbogaconego, który jednak da się obliczyć w pieniądzach.

Zakwalifikowanie jako przedmiotu wzbogacenia korzystania z cudzej rzeczy, usługi czy prawa powoduje konieczność wskazania przez powoda w czym konkretnie korzyści te się wyrażają i ich obliczenia w pieniądzach. Sam brak przesunięcia między majątkami zubożonego a wzbogaconego nie przesądza o braku wzbogacenia, które w tym przypadku wyraża się w korzyściach uzyskanych przez zaoszczędzenie na wydatkach, jakie wzbogacony musiałby ponieść dla zapewnienia sobie możliwości korzystania z cudzej rzeczy lub prawa, czy uzyskania określonej usługi. Zubożenie wiąże się tu z faktem niepowiększenia majątku zubożonego o możliwe do uzyskania wynagrodzenie z tych tytułów.

Zwrot bezpodstawnego wzbogacenia doprowadzić ma do przywrócenia równowagi majątkowej między zubożonym a wzbogaconym, zachwianej przez przysporzenie nieuzasadnione z punktu widzenia prawa.

Wskazać należy, iż z zasady kontradyktoryjności procesu wynika, iż to strony obarczone zostały odpowiedzialnością za wynik procesu. Przy rozpoznawaniu sprawy rzeczą Sądu nie jest zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Rola sądu nie polega bowiem na wykonywaniu przezeń obowiązków procesowych ciążących na stronach. Strona prowadzi więc proces na własne ryzyko dowodowe (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 17.12.1996r., sygn. I CKU (...); opubl. OSNC (...); wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9.09.1998r., sygn. II UKN(...); opubl. OSNAP (...); wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.03.1998r., sygn. II CKN (...); opubl. OSNC (...)).

Działanie z urzędu i przeprowadzenie dowodu nie wskazanego przez stronę jest dopuszczalne tylko w wyjątkowych sytuacjach procesowych i musi wypływać z opartego na zobiektywizowanej ocenie przekonania o konieczności jego przeprowadzenia, np. w wypadku ujawnionej przez stronę bezradności czy w razie istnienia trudnych do przezwyciężenia przez strony przeszkód, gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie był wystarczający dla rozstrzygnięcia sprawy (wyrok Sądu Najwyższego z 5.11.1997r.; III CKN (...); opubl. OSNC (...); wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24.10.1996r.; sygn. III CKN(...); opubl. OSNC (...)). Takie okoliczności w sprawie nie miały miejsca. Ponadto obie strony procesu reprezentowane były przez fachowych pełnomocników procesowych.

W ocenie Sądu powód nie udowodnił, iż pozwana bezpodstawnie wzbogaciła się jego kosztem. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do wyliczenia rzekomego wzbogacenia w kwocie 600.000 zł. Jakkolwiek jest to połowa wartość zakupionych przez pozwaną w okresie trwania związku konkubenckiego z powodem nieruchomości, brak podstaw do ustalenia, iż pozwana wzbogaciła się bezpodstawnie kosztem powoda na taką kwotę czy też tego, że wysokość owego wzbogacenia ma stanowić połowę wartości nabytych nieruchomości. Regulacja art. 43 §1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowiąca, iż oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym dotyczy wyłącznie małżonków. Dopiero z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (art. 31 §1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Brak podstaw prawnych do zastosowania regulacji z art. 43 §1 kro do związku o charakterze nieformalnym - konkubinatu. Strony decydując się na taką formę życia rodzinnego – jako osoby dorosłe – winny mieć świadomość wynikających z tego konsekwencji o charakterze majątkowym, a dalszej mierze jak w niniejszej sprawie procesowych - dowodowych.

Powód nie udowodnił, iż „wyprowadził” środki z prowadzonej przez siebie firmy (...) do firmy pozwanej (...) ani co do zasady, ani co do wysokości. Zebrany w sprawi materiał dowodowy nie daje podstaw do ustalenia czy, kiedy, w jakiej wysokości środki z majątku powoda zostały przekazane do majątku pozwanej, czy pozwana stała się, a jeżeli tak to w jakim zakresie bezpodstawnie wzbogacona kosztem powoda. Zdaniem Sądu niewystraczającym jest wykazanie, iż powód aktywnie uczestniczył w prowadzeniu firmy pozwanej. Nie została udowodniona wartość ewentualnych usług powoda na rzecz firmy pozwanej i samej pozwanej oraz to, iż owe ewentualne usługi przekraczały zakres obowiązków powoda wynikających z umowy o pracę.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd na podstawie art. 405 k.c. a contrario, powództwo oddalił.

Jednocześnie przepis art. 108 §1 k.p.c. nakazuje Sądowi rozstrzygać o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji.

Treść art. 98 §1 k.p.c. reguluje kwestię kosztów procesu. Wynikają z tego przepisu dwie zasady: zasada odpowiedzialności strony za wynik procesu oraz zasada kosztów niezbędnych i celowych.

Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest bowiem zwrócić przeciwnikowi na jego

żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

W niniejszej sprawie strona wygrywająca – pozwana była reprezentowana przez fachowego pełnomocnika procesowego adwokata. Jedynym poniesionym przez niego kosztem procesu było wynagrodzenie pełnomocnika - 7.200 zł. oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł.

Wynagrodzenie pełnomocnika sąd ustalił w oparciu o §6 punkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez skarb państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z dnia 3 października 2002 r.) na kwotę 7.200 zł.

Sąd stosował przepisy powołanego wyżej rozporządzenia z uwagi na treść §21 rozporządzenia ministra sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 roku poz. 1800) zgodnie z którym do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. „Nowe” rozporządzenie weszło w życie z dniem 1 stycznia 2016 roku, a pozew w niniejszej sprawie wniesiony został w 2014 roku.

Na oryginale właściwy podpis