Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie XI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Łukasz Biliński

Protokolant: Katarzyna Zielińska – Kupczyk

przy udziale oskarżyciela publicznego J. K. (1)

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu: 22 grudnia 2015 roku, 27 stycznia 2016 roku, 9 marca 2016 roku, 13 kwietnia 2016 roku i 19 kwietnia 2016 roku w W.

sprawy J. K. (2)

syna T. i K. z domu K.

urodzonego dnia (...) w W.

obwinionego o to, że:

1.  w dniu 12 lipca 2015 roku ok. godz. 20:20 w W. na drodze publicznej, skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...), naruszył zasady przewidziane w § 95 ust. 1 pkt 3 RMI oraz SWiA w ten sposób, że kierując samochodem marki A. o nr rej. (...), nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej o wjechał za sygnalizator S-1 podczas nadawanego czerwonego sygnału świetlnego,

tj. o czyn z art. 92 § 1 kw w zw. z § 95 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 roku w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. Nr 170, poz. 1393),

2.  w miejscu i czasie jak w pkt 1, wykroczył przeciwko przepisom o porządku w ruchu drogowym, określonym w art. 38 ust. 1 Pord, w ten sposób, że kierując samochodem marki A. o nr rej. (...), nie posiadał przy sobie dokumentu stwierdzającego uprawnienie do kierowania pojazdem,

tj. o czyn z art. 95 kw w zw. z art. 38 pkt 1 Ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2015r. Nr 108, poz. 908 ze zm.),

orzeka

I.  obwinionego J. K. (2) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów: w pkt 1 stanowiącego wykroczenie z art. 92 § 1 kw i za to na tej podstawie skazuje go, w pkt 2 stanowiącego wykroczenie z art. 95 kw i za to na tej podstawie skazuje go, zaś za powyższe czyny na podstawie art. 92 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw, art. 24 § 1 i 3 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 300 (trzysta) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw, art. 627 kpk w zw. z art. 119 kpw zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty.

XI W 10017/15

UZASADNIENIE

J. K. (2) został obwiniony o to, że

- w dniu 12 lipca 2015 roku ok. godz. 20:20 w W. na drodze publicznej, skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...), naruszył zasady przewidziane w § 95 ust. 1 pkt 3 RMI oraz SWiA w ten sposób, że kierując samochodem marki A. o nr rej. (...), nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej o wjechał za sygnalizator S-1 podczas nadawanego czerwonego sygnału świetlnego, tj. o czyn z art. 92 § 1 kw w zw. z § 95 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 roku w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. Nr 170, poz. 1393);

oraz

- w miejscu i czasie jak wyżej, wykroczył przeciwko przepisom o porządku w ruchu drogowym, określonym w art. 38 ust. 1 Pord, w ten sposób, że kierując samochodem marki A. o nr rej. (...), nie posiadał przy sobie dokumentu stwierdzającego uprawnienie do kierowania pojazdem, tj. o czyn z art. 95 kw w zw. z art. 38 pkt 1 Ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2015r. Nr 108, poz. 908 ze zm.).

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 lipca 2015 roku około godziny 20:20 na ul. (...) w W. J. K. (2) kierował pojazdem marki A. o nr rej. (...). Poruszał się od strony Ż. w kierunku M.. Znajdując się na skrzyżowaniu z ul. (...) nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej S-1 i wjechał za sygnalizator, kiedy ten nadawał już sygnał w kolorze czerwonym. Z parkingu znajdującego się przed skrzyżowaniem z sygnalizacją świetlną, powyższe wykroczenie zaobserwował patrol Policji w składzie: st. post. P. C. i post. G. S., którzy pełnili służbę patrolową na terenie (...). Policjanci udali się, używając sygnałów świetlnych i dźwiękowych, za kierującym pojazdem A.. Funkcjonariusze zatrzymali kierującego J. K. (2) przy ul. (...), po zaparkowaniu przez niego pojazdu. W trakcie kontroli stwierdzono, że J. K. (2) nie posiada przy sobie dokumentu stwierdzającego uprawnienie do kierowania pojazdem.. Funkcjonariusze Policji ustalili, że w wewnętrznym systemie Policji nie widniała żadna informacja o cofnięciu J. K. (2) uprawnień do kierowania pojazdami, ani o orzeczonym wobec niego zakazie prowadzenia pojazdów. Następnie poinformowali go, iż w związku z popełnieniem wykroczenia polegającego na niezastosowaniu się do sygnalizacji świetlnej S-1 oraz na prowadzeniu pojazdu na drodze publicznej bez wymaganych dokumentów, zostanie nałożony na niego mandat karny kredytowany w kwocie 350 zł oraz o wpisie do ewidencji 6 punktów karnych, pouczając jednocześnie o prawie do odmowy jego przyjęcia, z czego obwiniony skorzystał.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowych wyjaśnień obwinionego złożonych w toku postępowania sądowego (k. 68), zeznań świadka P. C. złożonych w toku postępowania wyjaśniającego (k. 9) i postępowania sądowego (k. 42), notatek urzędowych (k. 1-1v i 5), danych z systemu rejestrów państwowych (k. 4), informacji z rejestru wykroczeń drogowych (k. 7, 47), pisma obwinionego (k. 19), sprzeciwu (k. 30), danych z Krajowego Rejestru Karnego (k. 61).

Obwiniony w toku postępowania sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w postaci niezastosowania się do sygnalizacji świetlnej S-1, natomiast przyznał się do nieposiadania wymaganych dokumentów podczas kontroli przeprowadzonej przez funkcjonariuszy Policji. Przesłuchany na rozprawie w dniu 13 kwietna 2016 roku wyjaśnił, że nie przypomina sobie przedmiotowej sytuacji przejechania na czerwonym świetle i naruszenia zasady ruchu drogowego, ale pamięta interwencję, gdy po zaparkowaniu auta wyszedł, aby napić się wody. Wówczas został poddany kontroli przez funkcjonariuszy Policji, którym okazał pismo, z którego wynikało, że zatrzymano mu prawo jazdy. J. K. (2) nie pamiętał miejsca przeprowadzonej kontroli.

Sąd zważył, co następuje:

Za prawdziwą uznano tylko tę część wyjaśnień obwinionego, z której wynika, że w dniu zdarzenia został zatrzymany przez patrol Policji po zaparkowaniu auta i nie miał przy sobie wymaganych dokumentów - prawa jazdy. Wyjaśnienia te korespondują z uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym w postaci zeznań świadka P. C., który zeznał, że w celu zatrzymania kierującego, który przejechał na czerwonym świetle, udał się za nim i zatrzymał go dopiero na ul. (...), gdy ten zaparkował pojazd.

W pozostałym zakresie wyjaśnienia obwinionego, w których nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, nie zasługują na uwzględnienie. Nie znajdują bowiem potwierdzenia w uznanym za wiarygodny materiale dowodowym, w szczególności w zeznaniach P. C. oraz notatkach urzędowych.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. C., funkcjonariusza Policji, który w dniu zdarzenia podejmował interwencję i który był naocznym świadkiem ujawnienia wykroczenia. Świadek zeznał, iż pamięta przedmiotową sytuację. Z jego relacji wynika, że kierujący nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej S-1, co zaobserwował z parkingu położonego przed sygnalizacją świetlną, z którego dobrze było widać wszystkie sygnalizatory. Ponadto świadek zeznał, że w momencie niezastosowania się przez obwinionego do sygnalizacji świetlnej czerwone światło paliło się już co najmniej 5 sekund. P. C. zeznał, że obwiniony zatrzymał się dopiero na parkingu przy ul. (...) a podczas kontroli nie posiadał wymaganego dokumentu w postaci prawa jazdy. W takiej sytuacji świadek nałożył na obwinionego mandat w wysokości 350 zł i 6 punktów karnych. Obwiniony pouczony o prawie do odmowy przyjęcia mandatu odmówił jego przyjęcia, motywując tym, że nie popełnił żadnego wykroczenia.

Zdaniem Sądu zeznania świadka zasługują na wiarę i są spójne z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym w postaci notatek urzędowych. Świadek przedstawił przebieg zdarzenia, w związku z którym podejmował czynności, w sposób obiektywny. Powoływał jedynie okoliczności, które pamiętał. Świadek jako osoba obca dla obwinionego przedstawił zdarzenie w sposób bezstronny, a podejmowane przez niego czynności wynikały z pełnionych obowiązków służbowych, co również wpływa na wiarygodność zeznań tego świadka. W ocenie Sądu świadek nie obciążał bezpodstawnie obwinionego. Podjęta interwencja wynikała z faktu, że świadek naocznie zaobserwował moment niezastosowania się do znaku sygnalizacji świetlnej przez obwinionego. Z relacji świadka przedstawionej na rozprawie jasno wynika, iż interwencja była przeprowadzona bez żadnych wątpliwości wobec popełnienia wykroczenia przez kierującego samochodem A.. Ponadto podążając za obwinionym i przeprowadzając następnie kontrolę okazało się, że obwiniony prowadząc pojazd nie posiadał wymaganych dokumentów.

Sąd dał wiarę pozostałym dowodom ujawnionym na rozprawie w postaci: notatek urzędowych (k. 1-1v i 5), danych z systemu rejestrów państwowych (k. 4), informacji z rejestru wykroczeń drogowych (k. 7, 47), danych z KRK (k. 61). Notatki urzędowe stanowią potwierdzenie faktu podjęcia interwencji. Zostały one sporządzone przez funkcjonariuszy Policji i stanowią podstawę podjęcia dalszych czynności w sprawie. Miały one jednak znaczenie pomocnicze dla ustalenia zdarzenia, które odtworzono za pomocą osobowych źródeł dowodowych. Pozostałe dokumenty zostały sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby i instytucje, a ich treść nie została zakwestionowana przez strony. W odniesieniu do pisma obwinionego (k. 19) oraz sprzeciwu (k. 30) Sąd z urzędu nie dostrzegł powodów, dla których należałoby odmówić im wiarygodności i mocy dowodowej.

Biorąc pod uwagę materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie Sąd nie miał wątpliwości co do zaistnienia zdarzenia ustalonego w przedmiotowej sprawie, jak również co do udziału w nim i winy J. K. (2). Brak jest w niniejszej sprawie dowodów, które mogłyby podważyć wartość dowodową materiałów, na których Sąd oparł swoje stanowisko w przedmiotowej sprawie. W ocenie Sądu pełny obraz zdarzenia niewątpliwie wynika z zeznań obecnego na miejscu funkcjonariusza Policji oraz notatek urzędowych.

Przepis art. 92 § 1 k.w. stanowi, że ten, kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego, podlega karze grzywny albo karze nagany. Podkreślić należy, że wykroczenie to ma charakter formalny, nie wymaga skutku w postaci spowodowania jakiegokolwiek zagrożenia, chodzi natomiast o sam fakt niezastosowania się do sygnału lub polecenia. Przedmiotem ochrony jest bezpieczeństwo i porządek ruchu drogowego. System znaków i sygnałów drogowych ma za zadanie porządkowanie ruchu i gwarantowanie jego bezpieczeństwa. Słusznie wskazuje się, że niestosowanie się do znaków, sygnałów lub poleceń zakłóca porządek ruchu i stanowi groźbę dla jego bezpieczeństwa. Znaki drogowe i sygnały drogowe oraz ich znaczenie określa Rozporządzenie Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. Zgodnie zaś z § 95 ust. 1 pkt 3 powołanego rozporządzenia czerwony sygnał świetlny nadawany przez sygnalizator S-1 oznacza zakaz wjazdu za sygnalizator.

Art. 95 k.w. stanowi, że kto prowadzi na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu pojazd, nie mając przy sobie wymaganych dokumentów, podlega karze grzywny do 250 złotych albo karze nagany. Wymagane dokumenty określa art. 38 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, który mówi, że kierujący pojazdem jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego organu m. in. dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem.

Materiał dowodowy zebrany w niniejszym postępowaniu, w sposób jednoznaczny wskazuje na to, iż J. K. (2) w dniu 12 lipca 2015 roku około godziny 20:20 w W. na drodze publicznej tj. ul. (...) od strony Ż. w kierunku M. na skrzyżowaniu z ul. (...), kierując samochodem osobowym marki A. o nr rej. (...) nie zastosował się do czerwonego sygnału świetlnego, a następnie podczas kontroli obwinionego okazało się, że prowadził on pojazd bez dokumentu stwierdzającego uprawnienie do kierowania pojazdem.

Świadek P. C. wskazał, iż widział dobrze fakt popełnienia wykroczenia przez obwinionego w związku z czym wykonując czynności służbowe podjął wobec niego interwencję. Z treści notatki urzędowej (k. 1-1v) wynika, iż J. K. (2) został zatrzymany do kontroli wobec faktu niezastosowania się do znaku sygnalizacji świetlnej S-1 oraz kierując pojazdem nie posiadał dokumentu stwierdzającego uprawnienie do kierowania pojazdem, a co do tego ostatniego czynu potwierdzają wyjaśnienia samego obwinionego.

Zdaniem Sądu czyny obwinionego są zawinione. Wiek, rozwój intelektualny, emocjonalny i związana z nim możliwość przyswojenia sobie reguł ruchu drogowego oraz zdolności percepcyjne wskazują, że obwinionemu można przypisać winę. Obwiniony nie zastosował się do znaku sygnalizacji świetlnej S-1, której sygnał koloru czerwonego świecił się już 5 sekund, licząc, że uda mu się uniknąć jakiejkolwiek odpowiedzialności. Ponadto jak wskazał obwiniony w swoich wyjaśnieniach był świadomy tego, że prawo jazdy zostało mu zatrzymane, a kierując pojazdem w tym dniu zdawał sobie sprawę z popełnienia czynu zabronionego polegającego na prowadzeniu na drodze publicznej nie mając przy sobie wymaganych dokumentów, tj. wykroczenia z art. 95 k.w.

Uznając obwinionego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, Sąd na podstawie art. 92 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w., art. 24 § 1 i § 3 k.w. wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 300 zł. Wymierzając karę Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu, stopień winy obwinionego, jak również cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara ma w stosunku do niego osiągnąć. Sąd uwzględnił również sposób zachowania się obwinionego po popełnieniu czynów oraz jego właściwości i warunki osobiste. Zdaniem Sądu wymierzona kara grzywny będzie stanowiła wystarczającą dolegliwość, lecz nie przekraczającą stopnia winy oraz spowoduje, że obwiniony zacznie przestrzegać obowiązujących przepisów ruchu drogowego, co ma podstawowe znaczenie dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez obwinionego był, w ocenie Sądu, średni. Obwiniony wykazał się lekceważeniem istotnych zasad ruchu drogowego, jakim są zasady stosowania się do sygnałów drogowych. Ponadto obwiniony jako osoba dorosła, która uzyskała uprawnienia do kierowania pojazdami, powinien znać przepisy ruchu drogowego i stosować się do tych przepisów i sygnałów drogowych oraz być świadomym konieczności posiadania dokumentu stwierdzającego uprawnienie do kierowania pojazdem podczas prowadzenia pojazdu. Obwiniony nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej S-1 oraz świadomie prowadził pojazd bez dokumentu stwierdzającego uprawnienie do jego kierowania.

Na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. i art. 627 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w., Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania, których wysokość ustalono na podstawie § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2001 r. Nr 118, poz. 1269) oraz opłatę w wysokości 30 (trzydzieści) złotych, ustaloną na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.).

ZARZĄDZENIE

- doręczyć obwinionemu łącznie z wyrokiem i pouczeniem o zaskarżalności