Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 3 sierpnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Łodzi, V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia S.O. Zbigniew Mierzejewski

Protokolant: sekr. sąd. Dorota Lerka

przy udziale Prokuratora Ireny Laury Łozowickiej oraz przedstawiciela Urzędu Celnego I w Ł. A. L.

po rozpoznaniu w sprawie M. K., syna W. i D., urodzonego (...) w O.

oskarżonego o czyn z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

zażalenia wniesionego przez Naczelnika Urzędu Celnego I w Ł.

w dniu 18 kwietnia 2016 roku

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi

z dnia 21 marca 2016 roku, w sprawie sygn. akt IV K 86/16

w przedmiocie umorzenia postępowania

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k., art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. oraz § 11 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800)

postanawia:

1.  utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2.  zasądzić ze Skarbu Państwa na rzecz M. K. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu poniesionych kosztów obrony z wyboru w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

M. K. został oskarżony o to, że jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. w dniu (...) roku w Ł. w punkcie gier na automatach wbrew przepisom art. 129 ust. 3 ustawy o grach hazardowych urządzał gry na wskazanych w zarzucie automatach przekraczając wartość maksymalnej stawki za udział w jednej grze tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

Postanowieniem z dnia 21 marca 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi na podstawie art. 17 § 1 k.p.k. umorzył postępowanie przeciwko oskarżonemu.

Postanowienie Sądu Rejonowego zaskarżył w całości zażaleniem na niekorzyść oskarżonego oskarżyciel publiczny – Naczelnik Urzędu Celnego I w Ł. zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu obrazę art. 339 § 3 k.p.k. polegającą na umorzeniu postępowania na posiedzeniu, w sytuacji gdy okoliczności sprawy wymagały wszechstronnej oceny materiału dowodowego dokonanej zgodnie z zasadą bezpośredniości na rozprawie.

Podnosząc powyższy zarzut oskarżyciel publiczny wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zażalenie oskarżyciela publicznego nie było zasadne.

Zgodnie z ustalonym przez Sąd Rejonowy, w oparciu o dowody zebrane w toku postępowania przygotowawczego, stanem faktycznym oskarżony jako osoba reprezentująca spółkę z o.o. (...) z siedzibą w K. urządzał gry na automatach o niskich wygranych w oparciu o poświadczenie wydane przez działającego z upoważnienia Ministra Finansów Specjalistę Departamentu Służby Celnej.

Wnioski o rejestrację wskazanych w zarzucie automatów do gier spełniały wszystkie wymagane warunki formalne oraz załączono do nich wymaganą opinię certyfikowanego podmiotu tj. Politechniki (...), która na dzień zarzutu pozostawała aktualna.

Podstawą oskarżenia M. K. w przedmiotowej sprawie był eksperyment procesowy przeprowadzony przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego, z którego miało wynikać, że kwestionowane urządzenia umożliwiają przeprowadzenie gry wbrew warunkom wskazanym w art. 129 ust. 3 ustawy hazardowej, co potwierdziła opinia biegłego powołanego przez organ prowadzący postępowanie przygotowawcze, z której wynikało również, że badane urządzenia posiadają nienaruszone plomby rejestracyjne umieszczone podczas badania przez Politechnikę (...) skutecznie zabezpieczające dostęp do płyty i do liczników gier (k. 129-139).

Sąd Rejonowy trafnie uznał, że sama zmiana oceny charakteru zakwestionowanych urządzeń przez odpowiednie organy państwowe, które z jednej strony wydały rozstrzygnięcie o dopuszczeniu urządzeń do użytku jako zgodnych z wymogami ustawy, a następnie, przy braku zmiany okoliczności faktycznych, a jedynie na skutek zmiany swojej uprzedniej oceny, uznały, że nie spełniają one wymogów ustawy, nie może skutkować odpowiedzialnością skarbową oskarżonego, ale co najwyżej może stać się powodem cofnięcia zezwolenia na korzystanie z tychże urządzeń.

Dla stwierdzenia wskazanych wyżej okoliczności brak jest konieczności prowadzenia rozprawy, gdyż wynika ona w sposób bezpośredni ze zgromadzonego, bezspornego materiału dowodowego.

Twierdzenia zawarte w zażaleniu oskarżyciela, iż zachodzi podejrzenie modyfikacji oprogramowania sterującego urządzeniami po ich zaopiniowaniu przez Politechnikę (...), w świetle dowodu z opinii biegłego o nienaruszalności plomb rejestracyjnych umieszczonych podczas badania, muszą zostać uznane za całkowicie gołosłowne.

Kwestionując etap rozstrzygnięcia podjętego przez Sąd Rejonowy tj. posiedzenie, a nie rozprawa, zażalenie nie zawiera wykazania wpływu tegoż etapu rozstrzygnięcia na treść zaskarżonego orzeczenia. Nie można bowiem w przedmiotowej sprawie wykazać, aby przesłuchując na rozprawie oskarżonego, funkcjonariuszy Urzędu Celnego przeprowadzających eksperyment procesowy oraz biegłego R. R. Sąd Rejonowy mógł dojść do innych wniosków niż zaprezentowane w zaskarżonym postanowieniu.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Ponieważ postępowanie przeciwko oskarżonemu zostało umorzone zgodnie z dyspozycją przepisu art. 632 pkt 2 k.p.k. koszty sądowe ponosi Skarb Państwa. Należało zatem zwrócić oskarżonemu koszty poniesionego wynagrodzenia obrońcy ustanowionego z wyboru ustalając ich wysokość na podstawie § 11 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800).