Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w. T. III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Lidia Lenartowicz

Protokolant sekr.sądowy Marta Szczepańska

Po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2016 r. w. T..

sprawy z powództwa: A. Ż.

przeciwko: M. Ż.

o: ustanowienie rozdzielności majątkowej

I.  Ustanawia rozdzielność majątkową małżeńską powódki A. Ż. (...)i M. Ż., wynikającą z zawartego przez nich związku małżeńskiego w dniu 11.09.2004 r. przed kierownikiem USC w T. nr (...) - z dniem 1.04.2015r.,

II.  Oddala powództwo w pozostałej części,

III.  Opłatę ostateczną ustala na kwotę 200 zł (dwieście), i przyjmuje, iż została ona opłacona w całości przez powódkę, której nie obciąża pozostałymi kosztami sądowymi,

IV.  Nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi oraz kosztami procesu ,

V.  Zasądza ze Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejonowego w. T. na rzecz kancelarii adwokackiej adw. T. C. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt) plus VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielone powódce z urzędu.

Sygn. akt III RC 734/15

UZASADNIENIE

Powódka A. Ż. w dniu 07 sierpnia 2015r. złożyła pozew o ustanowienie rozdzielności majątkowej między nim a pozwanym M. Ż. z dniem wytoczenia powództwa oraz o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że strony są małżeństwem, ale od dłuższego czasu pozostają w rozłączeniu i faktycznej separacji. Przede wszystkim nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. Pozwany wyprowadził się ze wspólnie zajmowanego mieszkania i od tego momentu nie interesuje się sytuacją życiową ani materialną powódki, a wszelkie porozumienia się w tym przedmiocie są praktycznie niemożliwe. Powódka podkreśliła, że bezpośrednim powodem żądania przez nią ustanowienia przez Sąd rozdzielności majątkowej są narastające długi męża, które obciążają ich wspólny majątek. Przeciwko mężowi toczą się liczne postępowania egzekucyjne i zajęcia komornicze. Powódka nie orientuje się ile jeszcze jest spraw, które trafiły do Sądu albo osób prywatnych u których pozwany też się zadłużył. Ze względu na to, że pozwany unika odpowiedzialności za długi i nie podejmuje nawet żadnych prób zmniejszenia wysokości zadłużenia ani częściowych spłat, powódka obawia się , że cały ciężar zostanie przerzucony na nią. Powódka wskazała też, że wszystkie zobowiązania zostały zaciągnięte bez jej wiedzy i zgody.

Powódka podkreśliła też, że obecnie nie jest w stanie określić jak wielkie są zadłużenia i z ilu źródeł wynikają, gdyż mąż nie udziela jej takich informacji. Powódka wie tylko, że pozwany wciąż zaciąga nowe zobowiązania i coraz to nowe sprawy trafiają do komornika. W tej sytuacji nie chce ona ponosić odpowiedzialności majątkiem wspólnym za długi męża, które powstały wskutek jego lekkomyślności i niedbalstwa. Powódka wskazuje tez, iż nie wie na jakie cele zostały przeznaczone pieniądze, które mąż pożyczył. Nie służyły one jednak zaspokojeniu jakichkolwiek potrzeb rodziny. Od dłuższego czasu niemożliwe jest, ze względu na brak jakiegokolwiek porozumienia z pozwanym i fakt opuszczenia domu, zarządzanie majątkiem wspólnym. Fakt związania się pozwanego z inną kobietą spowodował, że nie jest on w ogóle zainteresowany sprawami majątkowymi. Nie podejmuje żadnych kroków by pomnożyć majątek lub chociażby zapobiec jego dalszemu uszczupleniu. Stan ten ma charakter trwały i nie rokuje poprawy. Powódka obawia się, że jej sytuacja się pogorszy, w sytuacji narodzenia się dziecka, z obecnego związku pozwanego, gdyż powstaną nowe zobowiązania związane z jego ojcostwem. Egzekucja z majątku wspólnego zdaniem powódki sprowadzi się do obciążenia wyłącznie środków powódki, których obecnie posiada tylko tyle, by zaspokoić podstawowe potrzeby życiowe. W tej sytuacji, w ocenie powódki, ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej mający na celu zapewnienie stabilności materialnej małżonkom, nie spełnia swojej funkcji w przedstawionym przez nią stanie faktycznym i narusza jej dobro oraz stanowi zagrożenie jej interesów.

Postanowieniem z dnia 23 września 2015r. Sąd zwolnił powódkę w całości od kosztów sądowych i ustanowił dla niej pełnomocnika z urzędu.

Podczas rozprawy w dniu 20 października 2015r. pełnomocnik powódki podtrzymał żądanie zawarte w pozwie i wniósł o ustanowienie miedzy stronami rozdzielności majątkowej małżeńskiej z dniem wniesienia pozwu. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Wskazał też, że wyprowadził się od żony w kwietniu 2015r. Od tego czasu kontaktował się z żoną telefonicznie kilka razy, po to by zabrać z mieszkania przy ul. (...) swoje rzeczy. Wskazał też, iż posiada długi. Zaciągnął je gdy mieszkał razem z powódką. Jest zadłużony w bankach, tj. (...) Banku (...), ale nie wie na jaką kwotę. Pozwany wskazał też, że zaciągnął pożyczkę aby spłacić kredyt zaciągnięty przez żonę. Od kwietnia 2015r. powódka i pozwany nie informują się o żadnych podejmowanych decyzjach. Pozwany wskazał, że nie było kredytów, które brałby bez wiedzy żony. Pozwany nie pracuje, pozostaje w związku nieformalnym z inną kobietą i razem z nią mieszka.

W piśmie procesowym z dnia 16 grudnia 2015r. pełnomocnik powódki zmodyfikował żądanie zawarte w pozwie i wskazał, że wnosi o ustanowienie rozdzielności majątkowej pomiędzy stronami z datą wsteczną, tj. z dniem 01 stycznia 2009r., pozostawiając dotychczasowe żądanie pozwu, tj. ustanowienie rozdzielności majątkowej z dniem wytoczenia powództwa jako roszczenie ewentualne.

Podczas rozprawy w dniu 17 grudnia 2015r. pełnomocnik powódki wskazał, iż wnosi o ustanowienie między stronami rozdzielności majątkowej małżeńskiej z dniem 1 stycznia 2009r. Oświadczył też, że zmiana powództwa wynika z tego, iż od 1 stycznia 2009r. powódka i pozwany nie podejmowali wspólnie decyzji finansowych, i powódka nie wiedziała o długach zaciąganych przez pozwanego. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Wskazał też, że powódka wiedziała o zaciąganych przez niego pożyczkach. Pozwany zaciągał też pożyczki aby pomóc powódce.

Podczas rozprawy w dniu 23 lutego 2016r. pełnomocnik powódki wniósł o ustanowienie między stronami rozdzielności majątkowej małżeńskiej z dniem 01 stycznia 2009r. pozostawiając jako roszczenie ewentualnie od dnia wniesienia pozwu. Pozwany wyraził zgodę na ustanowienie rozdzielności majątkowej z dniem złożenia pozwu.

W trakcie rozprawy w dniu 23 lutego 2016r. powódka wskazała, że wnosi o ustanowienie rozdzielności majątkowej małżeńskiej od dnia 1 stycznia 2012r. i w tej części zmienia powództwo bo od tego momentu pozwany zaciągał pożyczki o których nie informował powódki. Pozwany wyraził zgodę na rozdzielność majątkową od dnia wniesienia pozwu. Pełnomocnik powódki wniósł o zasądzenie ze Skarbu Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu, gdyż nie zostały uiszczone.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka A. Ż. i pozwany M. Ż. zawarli związek małżeński w Urzędzie Stanu Cywilnego w T. w dniu 11 września 2004r. W ich małżeństwie obowiązywał ustrój wspólności majątkowej.

/okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

odpis skrócony aktu małżeństwa – k.4 akt/

Strony zamieszkiwały wspólnie w mieszkaniu przy ul. (...) w T.. Mieszkanie było i jest własnością S. L.. S. L. był ustanowiony opiekunem powódki gdy ona była dzieckiem i była w rodzinie zastępczej. S. L. opłacał świadczenia za mieszkanie.

Powódka w (...) Bank (...) S.A. miała swoje konto, pozwany był do niego upoważniony. Pozwany też miał konto w (...) Bank (...) S.A. Tam było przelewane wynagrodzenie pozwanego. Powódka miała upoważnienie do tego konta.

W kwietniu 2015r. pozwany wyprowadził się ze wspólnie zajmowanego mieszkania przy ul. (...) i zamieszkał z partnerką. Od tego też czasu powódka i pozwany nie mieszkają razem i nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. Od tego momentu rozpoczęła się faktyczna separacja małżonków.

Powódka nadal mieszka w mieszkaniu przy ul. (...). Mieszka tam w zamian za opiekę. Ma też zapewnione wyżywienie. Nadal świadczenia za mieszkanie płaci S. L.. S. L. jest emerytem. Jego emerytura wynosi ok. 3000 zł.

Powódka ma obecnie 46 lat, z zawodu jest cukiernikiem. Przez 25 lata pracowała w Fabryce (...) jako cukiernik-piekarz. Pracowała tam do 2010r. Po utracie pracy w Fabryce (...) zarejestrowała się jako osoba bezrobotna. Obecnie pracuje dorywczo przy sprzątaniu klatek schodowych w oparciu o umowę zlecenie. Ma z tego miesięcznie 210 zł brutto. Netto 157,58 zł.

Gdy powódka i pozwany mieszkali razem to pozwany przez półtora roku pracował w firmie ochraniarskiej jako pracownik ochrony. Zarabiał 1200-13000 zł miesięcznie. Pracował tam w latach 2010-2011. Musiał się zwolnić. Po miesiącu zatrudnił się w kolejnej firmie ochraniarskiej i tam też pracował półtora roku, zarabiał ok. 1200 zł. Potem pracował dorywczo na budowach. Obecnie nie pracuje, szuka pracy. Był zarejestrowany jako osoba bezrobotna, ale skreślono go z listy. Teraz ma zasiłek okresowy z opieki społecznej na 3 miesiące – 267 zł miesięcznie plus 40 zł na wyżywienie. Od czasu do czasu podejmuje prace dorywcze.

/ dowód: przesłuchanie powódki – k. 49-49v akt,

przesłuchanie pozwanego – k. 49v-50 akt,

zeznania świadka T. S. – k. 45v akt,

zeznania świadka J. W. – k. 45v akt,

oświadczenie M. P. – k. 17 akt,

postanowienie i decyzja Prezydenta Miasta T. – k. 37-37 v akt,

decyzje (...) k. 47-48 akt/

Pozwany 4 lata temu zaciągnął pożyczkę w (...) w wysokości ok. 2000 zł. Miał ją spłacać przez 2-3 lata. Część pożyczki jest spłacona. Powódka o tej pożyczce wiedziała. Pozwany dał jej część pieniędzy z tej pożyczki na uregulowanie długu w banku, dał jej ok. 1000 zł. Powódka w tym czasie miała zadłużenie w Banku (...). Powódka straciła pracę i nie było jej stać na spłatę tej pożyczki.

W 2012r. pozwany zaciągnął pożyczkę w P.. Część tej pożyczki spłacił. Pieniądze z tej pożyczki zostały przekazane żonie i zostały przeznaczone na bieżące potrzeby.

Pozwany zaciągał też pożyczki - chwilówki w T., w wysokościach po 500 zł.

/ dowód: przesłuchanie powódki – k. 49-49v akt,

przesłuchanie pozwanego – k. 49v-50 akt,

zeznania świadka T. S. – k. 45v akt,

zeznania świadka J. W. – k. 45v akt,

umowa pożyczki – k. 33 v akt,

dokumentacja dot. zadłużeń pozwanego – k. 34-37 akt/

Przed zawarciem związku małżeńskiego pozwany pracował w W.. Miał telefon firmowy, imienny. Ten telefon zaginął pozwanemu i ktoś nabił mu rachunek na 3000 zł. Po 10 latach pozwany dowiedział się, że ma takie zadłużenie w T-M.. Z odsetkami zadłużenie urosło prawie do 12 000 zł. W lutym 2013r. Komornik zajął mu wynagrodzenie. Powódka wiedziała o tym zadłużeniu. Razem w tej sprawie chodzili do radcy prawnego.

Jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego pozwany zaciągał pożyczki. W dniu 09 września 2001r. pozwany zawarł umowę pożyczki na kwotę 300 zł ze (...) Bankiem (...) S.A w L..

/ dowód: przesłuchanie powódki – k. 49-49v akt,

przesłuchanie pozwanego – k. 49v-50 akt,

zeznania świadka T. S. – k. 45v akt,

zeznania świadka J. W. – k. 45v akt,

zeznania świadka J. W. – k. 45v akt,

umowa pożyczki – k. 33 v akt,

dokumentacja dot. zadłużenia i postepowania egzekucyjnego k.. – k. 7-9, 32-

37v akt/

Powódka ma zadłużenie w banku (...). Ma pożyczkę zaciągniętą w wysokości 5000 zł. Spłaca ją po 20-30 zł, spłaca tyle ile może. Okres spłaty pożyczki minął, ale powódka ma aneks.. Wskazuje, że mąż wiedział o tej pożyczce. Powódka ma też zadłużenie w P.. Powódka nie pamięta kiedy brała tę pożyczkę i w jakiej wysokości.

/dowód: przesłuchanie powódki – k. 49-49v akt,

przesłuchanie pozwanego – k. 49v-50 akt,

zeznania świadka T. S. – k. 45v akt,

zeznania świadka J. W. – k. 45v akt/

Powódka i pozwany od czasu wyprowadzki pozwanego z mieszkania przy ul. (...), tj. od kwietnia 2015r. prowadzą osobne gospodarstwa domowe i nie maja ze sobą kontaktu. Od czasu wyprowadzki pozwany kilka razy dzwonił do powódki, tylko po to, bo chciał zabrać z mieszkania przy ul. (...) swoje rzeczy. Powódka i pozwany nie informują się o podejmowanych decyzjach finansowych. Obecnie powódka nie ma dostępu do pieniędzy pozwanego, nie ma dostępu do jego konta.

Od kwietnia 2015r. strony samodzielnie dysponowały swoimi dochodami i podejmowały decyzje finansowe, nie informowały się w tym zakresie. Nie uzgadniały ze sobą żadnych wydatków, nie konsultowały się w sprawach jakichkolwiek zakupów. Po wyprowadzce pozwanego strony nie zaciągały razem kredytów oraz innych wspólnych zobowiązań, nie informowały się również wzajemnie o podejmowanych samodzielnie decyzjach w tym zakresie.

Obecnie nie toczy się między stronami sprawa o rozwód. Małżonkowie nie mają dzieci. Pozwany ma obecnie 43 lata, z zawodu jest malarzem. Nadal mieszka z partnerką.

Pozwany obecnie nie wie na jaką kwotę jest zadłużony. W stosunku do niego toczą się postępowania egzekucyjne m.in. na wniosek wierzycieli: (...) Bank (...) S.A w K., (...) Bank S.A. , (...) S.A., (...) S.A.

/dowód: przesłuchanie powódki – k. 49-49v akt,

przesłuchanie pozwanego – k. 49v-50 akt,

zeznania świadka T. S. – k. 45v akt,

zeznania świadka J. W. – k. 45v akt,

dokumentacja dot. zadłużenia i postepowania egzekucyjnego k. – k. 7-9, 32-

37v akt/

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z przesłuchania stron i z zeznań świadków oraz z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy.

Sąd uznał za wiarygodne dowody w postaci dokumentów, albowiem nie było podstaw do ich podważenia. Strony również nie kwestionowały ich wiarygodności i autentyczności.

Zgodnie z art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie, pismach procesowych złożonych w sprawie, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków T. S. i J. W. przesłuchanych na okoliczność zadłużenia pozwanego, sytuacji życiowej i majątkowej stron oraz ich separacji faktycznej, a także istnienia podstaw do ustanowienia miedzy stronami rozdzielności majątkowej małżeńskiej, albowiem ich zeznania były rzeczowe, spójne i logiczne oraz zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd uznał również co do zasady za wiarygodne zeznania stron – zwłaszcza w zakresie, w jakim potwierdzone zostały przez zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań świadków. Zeznania te były logiczne, rzeczowe i wewnętrznie spójne. Wiele okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, a zatem dotyczących pozostawania w faktycznej separacji oraz braku wspólnego gospodarowania i podejmowania decyzji finansowych, było przy tym bezspornych między stronami.

W zasadzie jedyną różnicę stanowiła subiektywna ocena pewnych faktów, strony interpretowały je z własnego punktu widzenia. Dotyczyło to przede wszystkim twierdzeń powódki, iż zachodzą podstawy do orzeczenia rozdzielności majątkowej z dniem 1 stycznia 2012r. czy jak wcześniej strona powodowa wskazywała od dnia 01 stycznia 2009r. Sąd nie dał jednak wiary powódce w tym zakresie, z uwagi na fakt, iż zebrany materiał dowodowy doprowadził do zupełnie odmiennych wniosków.

Sąd miał na uwadze, że strony starały się w sposób jak najbardziej dla siebie korzystny przedstawić okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Strony zawarły związek małżeński dnia 11 września 2004r. W myśl art. 31 § 1 kro, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Nie ulega wątpliwości, że między stronami od dnia 11 września 2004r. istniała wspólność ustawowa, której strony nie ograniczyły ani nie wyłączyły w drodze umowy zawartej przed czy w czasie trwania małżeństwa.

Bezspornym jest również, że w kwietniu 2015r. pozwany wyprowadził się ze wspólnego miejsca zamieszkania stron i od tego dnia strony mieszkały osobno.

Stosownie do art. 52 § 1 kro, z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej.

Art. 52 § 2 kro stanowi natomiast, że rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu.

Z zeznań stron oraz świadków wynika, że od kwietnia 2015r. powód i pozwana żyli w faktycznej separacji. Powódka pozostała w mieszkaniu przy ul. (...) tj. w miejscu ich dotychczasowego zamieszkania, natomiast pozwany zamieszkał z partnerką.

W sprawie zostało również ustalone, że strony od czasu rozstania prowadziły oddzielne gospodarstwa domowe. Samodzielnie dysponowały swoimi dochodami, nie konsultując ze sobą żadnych wydatków. Nie uzgadniały ze sobą żadnych ważnych decyzji finansowych, nie zaciągały wspólnie kredytów ani innych zobowiązań. Strony kontaktowały się wyłącznie telefonicznie w sprawie zabrania z mieszkania rzeczy osobistych pozwanego. Nie ulega zatem wątpliwości, że zarówno powódka, jak i pozwany od chwili zamieszkania osobno żyli na własny rachunek.

Strony same podejmowały decyzje w sprawach finansowych, nie informując się o nich.

Świadkowie T. S. i J. W. potwierdzili, iż powódka i pozwany mieszkają osobno od 2015r. i samodzielnie prowadzą gospodarstwo domowe,

W ocenie Sądu zeznania nie tylko powódki, ale również pozwanego i świadków świadczyły o tym, że strony od momentu rozstania nie współudziały w zarządzie majątkiem wspólnym. Każda z nich żyła na własny rachunek.

Przesłanką zastosowania art. 52 § 1 kro może być trwałe zerwanie wszelkich stosunków majątkowych oraz brak możliwości podejmowania wspólnych decyzji gospodarczych, będące konsekwencją uprzedniego ustania więzi rodzinnoprawnych między małżonkami i co za tym idzie powstania trwałego stanu separacji faktycznej (por.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.01.2005 r. w sprawie III CK 112/04).

Należy zauważyć, iż w świetle art. 52 § 2 kro już sam fakt życia w rozłączeniu może uzasadniać orzeczenie przez sąd rozdzielności majątkowej z datą wsteczną. Niewątpliwie fakt ten miał miejsce w przedmiotowej sprawie. Należy przy tym podkreślić, iż wymieniony przepis nie wymaga jednoczesnego spełnienia obu warunków, tj. zaistnienia wyjątkowych wypadków i życia w rozłączeniu, tylko używa sformułowania „w szczególności”. Życie w rozłączeniu jest zatem jedyną szczególną przesłanką wskazaną przez samego ustawodawcę, która uzasadnia ustanowienie rozdzielności między małżonkami z datą wsteczną.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynikało, że od kwietnia 2015r. strony mieszkały osobno prowadząc odrębne gospodarstwa domowe, oprócz spraw związanych z zabraniem przez pozwanego jego osobistych rzeczy z mieszkania, strony w ogóle się ze sobą nie kontaktowały.

Zniesienie wspólności majątkowej małżeńskiej z wcześniejszą datą, nawet poprzedzającą dzień wytoczenia powództwa, nie budzi zastrzeżeń właściwie tylko wtedy, gdy powodem zniesienia jest separacja faktyczna małżonków. Według utrwalonego, tak w piśmiennictwie, jak i orzecznictwie sądowym poglądu, ważnym powodem do zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej jest bowiem separacja faktyczna małżonków uniemożliwiająca im współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym (por.: wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 28.10.1997 r. w sprawie I CKN 238/97, z dnia 13.05.1997 r. w sprawie III CKN 51/97, z dnia 13.01.2000 r. w sprawie II CKN 1070/98, z dnia 29.03.2000 r. w sprawie I CKN 542/98, z dnia 20.06.2000 r. w sprawie III CKN 287/00, z dnia 12.09.2000 r. w sprawie III CKN 373/99, z dnia 7.12.2000 r. w sprawie II CKN 401/00, z dnia 8.05.2003 r. w sprawie II CKN 78/01, z dnia 4.06.2004 r. w sprawie III CK 126/03, z dnia 4.11.2004 r. w sprawie V CK 215/04, z dnia 11.12.2008 r. w sprawie II CSK 371/08).

W ocenie Sądu z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. Ustalone w toku postępowania sądowego i przytoczone okoliczności - separacja małżonków, brak prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego, podejmowania decyzji w spawach finansowych, uzasadniały przyjęcie daty 1 kwietnia 2015r. określającej moment, kiedy zaistniały ważne powody w rozumieniu przepisu art. 52 § 1 i § 2 kro.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 31.01.2003 r., IV CKN 1710/00, stwierdził, że dobro rodziny jest celem ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej, bowiem ten ustrój zapewnia jej ustabilizowaną bazę materialną i najpełniej realizuje zasadę równych praw obojga małżonków w dziedzinie stosunków majątkowych, stanowiących materialną podstawę funkcjonowania rodziny. Nie znaczy to jednak, że ze względu na dobro rodziny ustrój ten powinien być utrzymywany bez względu na stan aktualnie istniejącej sytuacji majątkowej pomiędzy małżonkami. Separacja małżonków uniemożliwiająca im współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym stwarza bowiem z reguły zagrożenie interesów majątkowych jednego lub nawet obojga małżonków. Podstawową zatem kwestią jest to, czy wiążąca strony wspólność majątkowa stanowi ustabilizowaną bazę materialną rodziny, a więc czy spełnia funkcję leżącą u podstaw jej powołania.

Za ważny powód uzasadniający zniesienie wspólności majątkowej między małżonkami uważa się wytworzenie przez jednego z nich takiej sytuacji, w której dalsze trwanie wspólności zagraża interesom drugiego małżonka i dobru rodziny, co będzie mieć miejsce zwłaszcza wówczas, gdy jeden z małżonków trwoni wspólny dorobek lub wykazuje zupełną niegospodarność. (wyrok SN z 10.02.1997r., I CKN 70/96)

Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie, za dopuszczalne uznanie za ważny powód zniesienia (także z datą wsteczną) wspólności majątkowej małżeńskiej, przyjmuje się ponadto już sam fakt prowadzenia, a nawet samej możliwości prowadzenia egzekucji z majątku wspólnego, jeżeli przemawia za tym dobro rodziny lub dobro współmałżonka dłużnika, szczególnie wówczas, gdy małżonkowie od dłuższego czasu pozostają w faktycznej separacji. (wyrok SN z 15.10.1998r., I CRN 228/95)

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwany zaciągał pożyczki, kredyty, chwilówki będąc jeszcze kawalerem, następnie będąc w związku małżeńskim i w związku z zadłużeniami w spłatach prowadzone są postępowania egzekucyjne. Fakt ten świadczy, iż powódka może obawiać się ponoszenia odpowiedzialności za zobowiązania męża i tym samym utrzymywanie wspólności majątkowej pomiędzy małżonkami zagraża dobru nie tylko powódki ale i ich rodziny.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 52 § 2 kro, Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

Sąd ustanowił rozdzielność małżeńską z dniem 1 kwietnia 2015r., tj. od czasu wyprowadzki pozwanego. W pozostałej części powództwo oddalono, bowiem powódka nie wykazała w trakcie prowadzonego postępowania, że do tej daty nie wiedziała o długach pozwanego. Zebrany w sprawie materiał dowodowym wskazuje, że do czasu wyprowadzki pozwanego, strony prowadziły wspólne gospodarstwo domowe.

W punkcie III sentencji Sąd na podstawie art. 27 pkt 6 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ustalił opłatę ostateczną na kwotę 200 zł i przyjął, że została ona opłacona w całości przez powódkę, której nie obciążył pozostałymi kosztami sądowymi, albowiem Sąd postanowieniem z dnia 23 września 2015r. zwolnił powódkę od kosztów sądowych w całości.

Sąd na podstawie art. 102 kpc nie obciążył pozwanego kosztami sądowymi oraz kosztami procesu z uwagi na jego sytuację materialną, o czym orzeczono w punkcie IV sentencji orzeczenia.

Na podstawie § 7 ust. 1 pkt. 9 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U z 2013r. Nr 461 j.t.), Sąd zasądził ze Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejo nowego na rzecz kancelarii adwokackiej adw. T. C. kwotę 360 zł plus VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu, o czym orzeczono w punkcie V.