Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Dominika Kołpa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2016 r. w Warszawie

sprawy J. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania J. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 30 października 2015 r. znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż stwierdza, że J. K. (1) podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu od dnia 26 czerwca 2015r. oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 26 czerwca 2015r. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. na rzecz J. K. (1) kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2015 roku, ubezpieczony J. K. (1) złożył do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział
w W., odwołanie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 30 października 2015 roku nr (...), stwierdzającej, iż J. K. (1) jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu od dnia 26 czerwca 2015 roku oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 26 czerwca 2015 roku.

W uzasadnieniu odwołania, ubezpieczony podniósł, iż wbrew twierdzeniom organu rentowego prowadził działalność gospodarczą począwszy od dnia 26 czerwca 2015 roku. Odwołujący wskazał, iż główny profil prowadzonej działalności gospodarczej dotyczy sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek. J. K. (1) zaznaczył, iż organ rentowy ZUS, przyjął jego zgłoszenie do ubezpieczenia i nie kwestionował tytułu tego zgłoszenia oraz przyjmował uiszczane przez odwołującego składki
na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia przedmiotowej działalności gospodarczej.
W uzasadnieniu odwołania, J. K. (1) podkreślił, iż od dnia 10 sierpnia 2015 roku przebywał na urlopie rodzicielskim z tytułu opieki nad dzieckiem, jednakże zarówno przed ww. urlopem jak również po zakończeniu tegoż okresu, odwołujący przeprowadził
i prowadzi obecnie szereg czynności, które związane były z prowadzeniem działalności gospodarczej. Odwołujący wskazał m.in. iż nawiązał kontakt z osobą zamieszkująca
w Niemczech, która miała pośredniczyć w wyszukiwaniu aut, zakończył kurs taxi, przystąpił do egzaminu uprawniającego do uzyskania licencji taksówkarza, uczestniczy w kursie
na instruktora jazdy, świadczył usługi transportowe, przegląda oferty kupna aut i kontaktuje się ze sprzedawcami. Odwołujący zaznaczył również, iż posiada dowody potwierdzające wykonywanie ww. czynności w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zdaniem skarżącego, organ rentowy nie rozpoznał całości zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, dokonał wybiórczej i nierzetelnej oceny materiału dowodowego, a tym samym wydał decyzję z naruszeniem podstawowych regulacji przepisów prawa. W ocenie odwołującego, II Oddział ZUS błędnie przyjął, iż odwołujący nie wykonuje działalności gospodarczejw sposób ciągły i zorganizowany. Wbrew stanowisku organu rentowego, odwołujący dowodził, iż w sposób organizowany wykonywał swoją działalność albowiem poczynił znaczne nakłady finansowe, nawiązał kontakty z osobami handlującymi samochodami zarówno telefoniczne jak i mailowe oraz stale świadczył usługę transportową – przewóz osób. Reasumując zajęte stanowisko procesowe, odwołujący podkreślił, iż organ rentowy stwierdzając, że odwołujący nie podlega ubezpieczeniom społecznym, jednocześnie
w sposób pośredni stwierdził, że odwołujący nie może prowadzić działalności gospodarczej. W świetle podniesionej argumentacji, odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez uznanie, iż odwołujący podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia
26 czerwca jako osoba prowadząca pozarolnicza działalność gospodarczą (odwołanie k. 2-6 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 23 grudnia 2015 roku, organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., wniósł o oddalenie odwołania
na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu swojego stanowiska, organ rentowy podkreślił, iż w toku postępowania wyjaśniającego, odwołujący nie przedstawił dowodów potwierdzających faktyczne wykonywanie działalności gospodarczej w sposób zorganizowany i ciągły oraz
w celu zarobkowym. Organ rentowy wskazał, iż przeprowadzona analiza akt sprawy wykazała, iż odwołujący osiągnął bardzo małe przychody z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto w krótkim czasie od zadeklarowania bardzo wysokiej podstawy wymiaru składek, wystąpił do organu rentowego z roszczeniem o zasiłek macierzyński.
W ocenie II Oddziału ZUS, J. K. (1) zgłosił się do ubezpieczeń społecznych
i zadeklarował wspomnianą, -wysoką podstawę wymiaru składek, jedynie w celu uzyskania wysokich świadczeń z FUS. Mając na uwadze powyższe, organ rentowy stwierdził,
iż zaskarżona decyzja odmawiająca objęcia skarżącego ubezpieczeniem społecznym, została wydana zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a odwołanie J. K. (1) jako całkowicie bezzasadne winno podlegać oddaleniu (odpowiedź
na odwołanie k. 14-15 a.s.).

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

W dniu 26 czerwca 2015 roku, ubezpieczony J. K. (1) otrzymał potwierdzenie przyjęcia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej (CEIDG), informacji -w przedmiocie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej - (...) J. K. (2). Potwierdzenie zostało podpisane przez Głównego Specjalistę w Wydziale Działalności Gospodarczej i Zezwoleń D. W.
w W. -L. G. z upoważnienia Prezydenta m. (...) W. (potwierdzenie przyjęcia wniosku znak: (...) k. 7 a.s.)

Ubezpieczony w dniu otrzymania wskazanego powyżej potwierdzenia przyjęcia wniosku o wpis do CEIDG, tj. w dniu 26 czerwca 2015 roku, rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej (...) J. K. (2). Działalność ubezpieczonego zarejestrowana jest pod numerem NIP: (...) i pod numer REGON: (...). Działalność gospodarcza wykonywana jest w siedzibie przy ul. (...) lok.(...), (...)
w W.. Głównym przedmiotem działalności ubezpieczonego jest sprzedaż hurtowa
i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek zaklasyfikowana według Polskiego Kodu Działalności (PKD) nr: 45.11.Z., a ponadto działalność gospodarcza ubezpieczonego polega
na wykonywaniu usług w zakresie m.in. transportu lądowego pasażerskiego -miejskiego
i podmiejskiego oraz usług taksówkarskich według nr PKD: 49.31.Z i 49.32.Z (informacja Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej z dnia 28 czerwca 2016 roku k. 16 a.s.).

W celu weryfikacji prawidłowości zgłoszenia ubezpieczonego J. K. (1)
do ubezpieczeń społecznych, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., wszczął w dniu 2 września 2015 r. postępowanie wyjaśniające wobec ubezpieczonego.
W oparciu o analizę danych zaewidencjonowanych na koncie płatnika oraz dokumentację złożoną w postępowaniu wyjaśniającym, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał w dniu
30 października 2015 roku, decyzję nr (...), w której stwierdził, że J. K. (1) jako osoba prowadząca pozarolnicza działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom/u: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu od dnia
26 czerwca 2015 roku a także (od dnia 26 czerwca 2015 roku) dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wyjaśnił, iż w toku postępowania wyjaśniającego, nie zostały przedstawione dowody potwierdzające faktyczne wykonywanie przez J. K. (1), działalności gospodarczej w sposób ciągły i zorganizowany oraz
w celu zarobkowym. Powyższe argumenty w ocenie organu, świadczyły o zarejestrowaniu działalności gospodarczej przez ubezpieczonego, jedynie w celu uzyskania ubezpieczenia
i prawa do zasiłku z funduszu ubezpieczeń społecznych (decyzja ZUS z dnia 30 października 2015 r., nr (...) k. nienumerowana a.r.).

Odwołanie od powyższej decyzji złożył J. K. (1) inicjując tym samym niniejsze postępowanie odwoławcze (odwołanie k. 2-6 a.s.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie, na podstawie dowodu z zeznań odwołującego oraz zeznań świadka S. N., ustalił, iż odwołujący J. K. (1) z zawodu technik-elektronik, przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej (...) J. K. (2), był zatrudniony
na stanowisku przedstawiciela usług handlowych. Następnie odwołujący zajmował stanowisko kierownika sklepu, w firmie zajmującej się sprzedażą artykułów spożywczych. Zatrudnienie to trwało przez okres sześciu lat i sześciu miesięcy. Następnie po okresie dwu miesięcznej przerwy od zakończenia trwania stosunku pracy, odwołujący podjął zatrudnienie
na podstawie umowy o pracę na czas określony u kolejnego pracodawcy, również
na stanowisku kierownika sklepu. Ów Stosunek pracy trwał około siedem miesięcy
i zakończył się rozwiązaniem umowy o pracę w maju 2015 roku. Z tytułu zatrudnienia
na stanowisku kierownika sklepu, odwołujący otrzymywał średnie wynagrodzenie miesięczne w wysokości 6.500,00 z brutto. Po zakończeniu wykonywana umowy o pracę
w sektorze usług spożywczych, odwołujący postanowił założyć własną działalność gospodarczą, której głównym profilem byłaby sprzedaż samochodów i furgonetek. Odwołujący przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej był okresowo osobą bezrobotną. Na podstawie decyzji Prezydenta Miasta (...) W. z dnia 29 maja 2015 roku znak: (...), J. K. (1) został uznany za osobę bezrobotną z dniem 29 maja 2015 roku (załączniki do pisma k. 18, 23 a.s.). Odwołujący podjął decyzję o ukończeniu kursu taksówkarskiego, następnie kursu instruktora nauki jazdy samochodem a docelowo prowadzenia wszystkich wymienionych usług pod jedną firmą. Przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu prowadzenia usług motoryzacyjno-transportowych odwołujący, nie posiadał doświadczenia w przedmiotowej branży, natomiast posiadał doświadczenie w sprzedaży usług, albowiem przed zatrudnieniem w charakterze kierownika sklepu, pracował na ww. stanowisku przedstawiciela usług handlowych. Odwołujący posiadał zatem wiedzę w zakresie sprzedaży usług i dokonywania operacji rynkowych. Odwołujący posiadał oszczędności na zakup pojazdów do prowadzenia firmy, a ponadto dysponował swoim prywatnym samochodem, który wykorzystywał w związku z prowadzoną działalnością. J. K. (1) podejmując decyzję o prowadzeniu własnej działalności gospodarczej miał również na uwadze okoliczność, iż doświadczenie w prowadzeniu firmy zajmującej się sprzedażą pojazdów posiadają również członkowie jego rodziny m.in. wujek, który mieszka w Stanach Zjednoczonych i prowadzi podobną działalność gospodarczą. Odwołujący zadeklarował wysokie składki z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej
tj. za czerwiec 2015 roku stawkę 1.649,58 zł, za lipiec 2015 roku – 9.897,50 złotych,
za sierpień 2015 roku -2.873,47 złotych, za wrzesień 2015 roku -2.873,47 złotych., ponieważ posiadał wieloletnie doświadczenie zawodowe, a także zdobywał potrzebne kwalifikacje
do prowadzenia bieżącej działalności firmy. Natomiast z wywiadu środowiskowego, analiz rynku przeprowadzonych rozmów z kierowcami samochodów, odwołujący miał wiedzę,
iż deklarowane przychody są możliwe w branży transportowo-motoryzacyjnej. Odwołujący
i jego żona oczekiwali narodzin córki w miesiącu lutym 2015 roku. Decyzję o skorzystaniu
z urlopu rodzicielskiego, odwołujący podjął po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej. Bezpośredni wpływ na decyzję o urlopie miała na okoliczność, iż dziecko odwołującego dużo chorowało, miało alergie pokarmową i wymagało okresowo stałej opieki. Dziecko odwołującego miało wówczas około siedem miesięcy i nie było możliwości zapisać go do żłobka. W początkowym okresie prowadzenia działalności gospodarczej, odwołujący otrzymywał przychody, niewspółmiernie niskie w stosunku do wkładanego nakładu pracy. Sytuacja ta wiązała się również z faktem, iż odwołujący zajmował się dzieckiem w okresie urlopu rodzicielskiego i nie miał możliwości prowadzić usług firmy w pełnym wymiarze czasu pracy. Pierwsze przychody, odwołujący otrzymał w listopadzie 2015 roku. Zeznania odwołującego korespondowały z przedstawionym materiałem dowodowym.

Na podstawie złożonych w sprawie faktur Sąd Okręgowy ustalił, iż odwołujący aktywnie wykonywał działalność gospodarczą (...) i otrzymał dochód w listopadzie 2015 roku. Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, iż w dniu 2 listopada 2015 roku, ubezpieczony wykonał na rzecz A. N. prowadzącej działalność gospodarczą (...)
o numerze NIP: (...), usługę transportową- przewóz osób, opiewającą na kwotę 200,00 złotych. A. N. ponownie skorzystała z usług odwołującego w dniu 16 listopada 2015 roku. J. K. (1) wystawił wówczas klientce fakturę opiewającą
na kwotę 500,00 złotych (faktura nr (...) k. 10-11 a.s.). Odwołujący współpracuje z firmą taksówkarską, która zrzesza kierowców i pasażerów jadących w tych samych kierunkach i z tytułu tejże współpracy otrzymuje wynagrodzenie. Obecnie odwołujący uzyskuje przychody rzędu 2.000,00-3.000,00 złotych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług taksówkarskich. Odwołujący pomimo zamieszczanie ogłoszeń o sprzedaży pojazdów, jak dotąd nie sprzedał samochodu
na rynku wtórnym. Przed założeniem działalności, odwołujący wyjechał z kuzynem do Danii celem rozpoznania rynku transakcji samochodów. Odwołujący kontaktował się również
ze świadkiem S. N. zamieszkałą w Niemczech. Świadek zobowiązała
się poinformować odwołującego o ofertach zakupu samochodów z rynku niemieckiego oraz pomóc mu w transakcjach w zakresie tłumaczeń z języka polskiego na niemiecki. Świadek informowała odwołującego o interesujących ofertach zakupu samochodów. Odwołujący
na swój prywatny użytek sprowadził z zagranicy 2 samochody w 2008 roku. Odwołujący uczestniczył też w kursie na instruktora nauki jazdy. Ukończył kurs, i obecnie czeka
na egzamin końcowy. Odwołujący chciałby rozwijać swoją działalność gospodarczą dokonać zakupu 2 samochodów w systemie leasingowych i zatrudnić kierowców, którzy pracowaliby w jego firmie. Obecnie dziecko odwołującego uczęszcza do żłobka, a dochody
z firmy odwołującego uległy podwyższeniu (zeznania świadka S. N. złożone
na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2016 roku k. 43-45 a.s., zeznania odwołującego złożone
na rozprawie w dniu 28 czerwca 2016 roku k. 107-110 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił również w oparciu o materiał z dokumentacji złożonej przez odwołującego, iż J. K. (1) aktywnie poszukiwał narzędzi niezbędnych
do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym przede wszystkim samochodów osobowych, celem realizowania usług przewozu osób. W toku prowadzonej działalności odwołujący dostrzegał również potrzebę zmian pojazdów, którymi wykonywał usługi (wydruki oferty internetowej sprzedaży samochodu odwołującego, załączniki k. 106 a.s.).
W listopadzie 2015 roku odwołujący prowadził korespondencję mailową z podmiotami zagranicznymi w zakresie wymiany informacji o parametrach wystawionych na sprzedaż pojazdów samochodowych (załączniki do pisma k. 18, 23 a.s.). Odwołujący poniósł również koszty tłumaczenia dokumentacji sporządzonej w języku obcym (k. załączniki do pisma k.
18, 23 a.s.).

W okresie prowadzenia działalności gospodarczej, odwołujący z tytułu dokonywanych transakcji motoryzacyjnych ponosił opłaty podlegające uiszczeniu na rzecz Skarbu Państwa (załączniki do pisma k. 18, 23 a.s.). J. K. (1) korzystał również z usług firmy (...), zarejestrowanej w W. przy ul. (...), w zakresie usług okresowych badań technicznych – samochodu osobowego C. (...). Odwołujący, tytułem przeprowadzonej usługi, poniósł wówczas koszt 98,00 złotych.

Na podstawie dowodu z paragonów wystawionych w imieniu firmy odwołującego, Sąd Okręgowy ustalił, iż w okresie od 8 stycznia 2016 roku do 15 stycznia 2016 roku, odwołujący wykonywał usługi transportowe na rzecz kontrahentów: M. P., R. G., S. K., G. M., B. B., M. G., P. B., M. H., T. S., G. P., M. Ś., E. C., P. S. , N. C., M. Z. oraz firmy (...) Sp. z o.o. (załączniki k. 23 a.s.)

Aktualnie, odwołujący nie posiada zaległości składkowych wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (potwierdzenia uiszczenia składek wobec ZUS za okres od czerwca 2015 roku do maja 2016 roku (załączniki k. 106 a.s. k.51-53 a.s., k. 57-59 a.s.) oraz zaległości podatkowych wobec Urzędu Skarbowego (k. 35 a.s.)

W miesiącu kwietniu 2016 roku odwołujący w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą wykonywał usługi przewozu osób na łączną kwotę 2.501,12 złotych, dokonywał zakupu paliwa, ponosił koszty zakupu zestawu naprawczego podnośnika szyb, opłacał usługi księgowe oraz opłacał prowizję U. tj. jest usługą służącą kontaktowaniu pasażerów
z kierowcami (faktury, księga przychodów i rozchodów z miesiąc kwiecień 2016 roku –załączniki k. 106 a.s.). Odwołujący również w okresie od stycznia 2016 roku do kwietnia 2016 roku ponosił opłaty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w tym opłaty za zakup paliwa, prowizję U., ponosił opłaty z tytułu korzystania z usług biura rachunkowego, opłaty z tytułu serwisowania samochodów (załączniki pisma procesowego złożonego na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2016 roku).

J. K. (1) posiada przychody w wysokości 9.178,10 zł z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (...) J. K. (2) (stan na kwiecień 2016 roku, wg rozliczenia podatku dochodowego PIT-5, załączniki k. 5 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił na podstawie dowodu z dokumentacji złożonej
w aktach sprawy w tym dokumentacji akt rentowych. Sąd Okręgowy dokonał rekonstrukcji stanu faktycznego również na podstawie dowodów osobowych w postaci zeznań świadka S. N., które korespondowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w postaci dokumentów (k. 43-44 a.s.). W ocenie tutejszego Sądu, materiał dowodowy zgromadzony w sprawie stanowił wystarczająca podstawę rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie J. K. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
II Oddział w W. z dnia 30 października 2015 r., znak: (...) jest zasadne i jako takie zasługuje na uwzględnienie.

Jedyną kwestią sporną w niniejszym postępowaniu było to, czy J. K. (1)
od dnia 26 czerwca 2015 roku podlegała obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz od dnia 26 czerwca 2015 r. dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu, jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą.

Aby tę kwestię rozstrzygnąć, należy dokonać szczegółowej wykładni przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013r. poz. 1442; zm.). Art. 6 ust 1 pkt. 5 tejże ustawy stanowi,
że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem
art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi. Ponadto
w myśl art. 13 pkt. 4 w/w ustawy obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby prowadzące pozarolniczą działalność –
od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się: osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych, twórcę i artystę, osobę prowadzącą działalność w zakresie wolnego zawodu
w rozumieniu przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, z której przychody są przychodami z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej oraz osobę prowadzącą publiczną lub niepubliczną szkołę, inną formę wychowania przedszkolnego, placówkę lub ich zespół, na podstawie przepisów o systemie oświaty.

W tym miejscu należy podkreślić, że podjęcie działalności gospodarczej wymaga zachowania określonych warunków, których spełnienie nadaje temu przedsięwzięciu legalny charakter. Niewątpliwie przesłanką legalności jest złożenie wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 listopada 2005 r. (I UK 80/05), wyraził pogląd, że wykonywanie działalności gospodarczej obejmuje nie tylko faktyczne wykonywanie w celu zarobkowym czynności należących
do zakresu tej działalności, lecz także czynności zmierzających do zaistnienia takich czynności gospodarczych (czynności przygotowawcze), np. poszukiwanie nowych klientów, zamieszczanie ogłoszeń w prasie, załatwianie spraw urzędowych. Wszystkie te czynności pozostają bowiem w ścisłym związku z działalnością usługową i zmierzają do stworzenia właściwych warunków do jej wykonywania, a w rezultacie podjęcia czynności zmierzających bezpośrednio do rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej.

Z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że odwołujący rozpoczął prowadzenie własnej działalności gospodarczej w dniu 26 czerwca 2015 roku. W tym miejscu Sąd Okręgowy podkreśla, iż definitywną ocenę, czy podjęcie tej działalności gospodarczej nastąpiło w celach faktycznego jej wykonywania, czy też fikcyjnie (aby mieć odprowadzane składki na ubezpieczenie społeczne), podlega stosownej weryfikacji, bowiem ustawodawca wiąże powstanie stosunku ubezpieczenia społecznego nie z samym zamiarem założenia działalności gospodarczej, lecz z rzeczywistym jej wykonywaniem.

W celu dokonania oceny, czy wnioskodawc rzeczywiście prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą, należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r.
o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 672, zwana dalej: u.s.d.g.), które zawierają definicję działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 2 powołanej ustawy działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż,
a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 6 grudnia 1991 r. (III CZP 117/91), wskazał specyficzne cechy działalności gospodarczej, tj.: zawodowy, a więc stały charakter, związaną z nią powtarzalność podejmowanych działań, podporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania oraz uczestnictwo w obrocie gospodarczym.

Podkreślenia wymaga, że ocena, czy działalność gospodarcza rzeczywiście jest wykonywana, należy do sfery ustaleń faktycznych, a istnienie wpisu w ewidencji nie przesądza o faktycznym prowadzeniu działalności gospodarczej, jednakże wpis ten prowadzi do domniemania prawnego, według którego osoba wpisana do ewidencji, która nie zgłosiła zawiadomienia o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej, jest traktowana jako prowadząca taką działalność. W orzecznictwie sądowym za utrwalony można uznać pogląd, że wpis do ewidencji uzasadnia domniemanie prawne, że osoba, która nie zgłosiła zawiadomienia o zaprzestaniu prowadzenia działalności, faktycznie działalność tę prowadzi (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2010 r. II UK 186/09, z dnia 11 stycznia 2005 r., I UK 105/04, z dnia 25 listopada 2005 r., I UK 80/05 oraz z dnia 30 listopada 2005 r., I UK 95/05). Ciężar dowodu w zakresie obalenia tego domniemania w niniejszej sprawie nakłada się natomiast na organ rentowy, wydający zaskarżoną decyzję. Analiza materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie zdaniem Sądu Okręgowego prowadzi do wniosku, że organ rentowy nie sprostał temu ciężarowi w niniejszym postępowaniu.

Odnosząc się natomiast do treści rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonej decyzji oraz argumentacji przywołanej na jego poparcie, to w pierwszej kolejności wskazać należy,
że brak jest podstaw do twierdzenia, że odwołujący nie prowadził działalności gospodarczej (...) J. w sposób zorganizowany i ciągły i w celu zarobkowym. Z okoliczności sprawy wynika, że w pierwszym okresie prowadzenia firmy, odwołujący dokonywał wszelkich czynności, które wiązały się z ugruntowaniem jego pozycji rynkowej. Przede wszystkim, odwołujący prowadził korespondencję mailową z przedstawicielami zagranicznych firm, w sprawie zakupu samochodów osobowych, był w stałym kontakcie
ze świadkiem S. N., która informowała ubezpieczonego o możliwości zakupu samochodów
w atrakcyjnych cenach, ponadto, odwołujący odbył kurs instruktora nauki jazdy, albowiem zamierzał udzielać instruktażu jazdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Sąd Okręgowy zważył, iż odwołujący także, po zakończeniu urlopu rodzicielskiego wznowił
i rozwijał swoją działalność gospodarczą w przedmiocie tożsamym do poprzednio wykonywanej działalności, tj. w zakresie usług taksówkarskich – co w kontekście przesłanek wskazanych w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej - jest zgodne z zasadą racjonalnego gospodarowania. Rozpoczęcie działalności gospodarczej powinno być bowiem działaniem konsekwentnym i przemyślanym pod względem organizacyjnym, technicznym, ekonomicznym, finansowym, marketingowym, handlowym itd. W realiach rozpoznawanej sprawy, działania podjęte przez wnioskodawcę odpowiadają powyższym warunkom. Odwołujący nie tylko potrafił wykorzystać zdobyte doświadczenie w sprzedaży usług, które nabył wykonując pracę przedstawiciela handlowego, ale również przed i po okresie urlopu rodzicielski podjął określone działania w celu zwiększenia obrotów prowadzonej przez niego firmy, m.in. poprzez nawiązanie współpracy z firmą (...), realizowanie licznych kursów taksówkarskich, korzystanie z usług profesjonalnego biura rachunkowego, inwestowanie
w narzędzia pracy tj. cykliczne dokonywanie serwisu aut. Odwołujący wykonuje swoją działalność pod własna firmą, zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej oraz ponosi wszelkie ciężary finansowe w postaci opłat podatków, składek do systemu ubezpieczeń społecznych ZUS, rachunków z tytułu wykonywania działalności (...). W ocenie Sądu Okręgowego, wszystkie wskazane powyżej okoliczności świadczą zatem o tym, że wnioskodawca podjął działania podporządkowane zasadzie racjonalnego gospodarowania.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że odwołujący prowadzi zawodową działalność gospodarczą w celach zarobkowych oraz w sposób zorganizowany i ciągły. W ocenie Sądu Okręgowego, ciągłość wykonywania działalności nie musi, polegać w każdym przypadku na codziennym podejmowaniu czynności związanych z przedmiotem tej działalności. Istotne jest bowiem to, aby czynności te charakteryzowała powtarzalność i taką powtarzalność wnioskodawca wykazał. Okoliczność, iż odwołujący zajmował się w sposób powtarzalny: transportem osób, przeglądaniem ofert zakupu samochodów, utrzymywaniem kontaktów
z osobami pośredniczącymi w sprzedaży, wykonywaniem serwisu narzędzi pracy, potwierdziła w niniejszej sprawie świadek S. N. (k. 43-44 a.s), a ponadto dowody z dokumentów w tym: książki przychodów i rozchodów firmy odwołującego, faktury za usługi przewozu osób, treści korespondencji mailowych. Sąd Okręgowy podkreśla
iż o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia. A zatem istotne jest to, że odwołujący, (co potwierdza zgromadzony materiał dowodowy sprawy) -podjął jedynie działania nakierowanie
na osiągnięcie takiego zysku, nie zaś to, czy dochody te rzeczywiście uzyskuje.

Mając zatem na uwadze wszystkie wskazane powyżej okoliczności, zdaniem Sądu Okręgowego nie można zarzucić odwołującemu, iż jego zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej i zadeklarowanie wysokiej podstawy wymiaru składek, miało na celu wyłącznie uzyskanie świadczeń z tytułu opieki nad dzieckiem. Korzystanie ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego na skutek podlegania ubezpieczeniu społecznemu samo w sobie nie może być określone jako sprzeczne z prawem. Nie można skutecznie zarzucić odwołującemu także naruszenia zasad współżycia społecznego, gdyż podjęcie przez niego działalności gospodarczej wiązało się z jej faktycznym wykonywaniem. Późniejsze skorzystanie przez niego z ochrony gwarantowanej ubezpieczeniem społecznym stanowi uprawniony cel prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. O obowiązku ubezpieczenia przesądzają bowiem przepisy prawa, a nie wola ubezpieczonego lub organu rentowego.

W kontekście niniejszej sprawy należy zatem przyjąć, że odwołujący prowadził pozarolniczą działalności gospodarczej od dnia 26 czerwca 2015 roku i z tego tytułu podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz od dnia
26 czerwca 2015 roku dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu- albowiem od tej daty odwołujący zgłosiła się do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego (co stanowiło okoliczność bezsporną w sprawie). Z tych też względów, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił w punkcie 1 wyroku, zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 30 października 2015 roku, znak: (...), w ten sposób, że stwierdził, że odwołujący J. K. (1) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od dnia 26 czerwca 2014 r., jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą oraz od dnia
26 czerwca 2014 r. dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tego tytułu.

W punkcie 2 wyroku, Sąd Okręgowy zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. na rzecz odwołującego J. K. (1) kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w oparciu o rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. (Dz.U.2015.1078.).