Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Piotr Gensikowski

Protokolant: Wioletta Fabińska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Grudziądzu M. G.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25.2.2015 r., 14.4.2015 r., 29.5.2015 r., 8.9.2015 r., 23.3.2016 r.

sprawy karnej

S. T.

syna J. i L. z domu G., ur. (...) w m. W.,
PESEL (...), obywatelstwa polskiego, zam. ul. (...), (...)-(...) G., nie karanego

oskarżonego o to, że:

w dniu 2 sierpnia 2014 roku o godz. 18:25 w G. na skrzyżowaniu ulic (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że jadąc pojazdem M. (...) o nr rej. (...) z kierunku ul. (...) z zamiarem skrętu w lewo na skrzyżowaniu w ul. (...) nie zachował szczególnej ostrożności, w wyniku czego nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu motocykliście R. S. jadącemu ul. (...) na wprost przez skrzyżowanie z kierunku ul. (...) motocyklem Y. o nr rej. (...) powodując u niego obrażenia ciała w postaci: złamania zatoki szczękowej prawej, stłuczenia mózgu w okolicy ciemieniowej prawej, złamania nasady dalszej kości promieniowej prawej z przemieszczeniem, złamania panewki miednicy po stronie lewej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni w myśl art. 157§1 kk, a to z kolei wyczerpało znamiona wypadku w komunikacji tj. czynu określonego w art. 177 § 1 kk

o r z e k ł :

stosując na podstawie art. 4 § 1 k.k. przepisy k.k. obowiązujące do dnia 30 czerwca 2015 r.

I.  Przyjmując, że oskarżony S. T. swym zachowaniem opisanym w akcie oskarżenia wyczerpał znamiona występku określonego w art. 177 § 1 k.k. powodując nieumyślnie wypadek, i uznając, że stopień winy oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości czynu nie są znaczne na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne warunkowo umarza na okres 1 (jednego) roku próby,

II.  Na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego nawiązkę na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. S. w kwocie 1000 zł (jeden tysiąc złotych),

III.  Zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. S. kwotę 828 zł (osiemset dwadzieścia osiem) złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w toku postępowania,

IV.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80 zł (osiemdziesięciu) złotych opłaty oraz kwotę 3359,96 zł (trzech tysięcy trzystu pięćdziesięciu dziewięciu złotych 96/100) wydatków postępowania.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2014 r. około godziny 18:25 w G. na ulicy (...) od strony ulicy (...) kierował samochodem marki M. (...) o nr rej. (...), a jego pasażerem była jego małżonka. Wymieniony kierowca poruszał się z kierunku osiedla (...) w kierunku osiedla (...).

dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 60), zeznania świadka K. T. (k. 68v.)

W tym samym czasie w G. na ulicy (...) wraz z bratem R. S. zatankowali swe motocykle na stacji paliw (...). W pierwszej kolejności z terenu stacji paliw na ulicę (...) w kierunku miejscowości B. wyjechał G. S., a za nim następnie wyjechał motocyklem w tym samym kierunku jego brat R..

dowód: zeznania świadka G. S. (k. 49v.)

R. S., po wyjechaniu swym motocyklem na ulicę (...) w kierunku osiedla (...), po przekroczeniu przejścia dla pieszych znajdującego się na tej ulicy, jadąc lewym pasem wyprzedził poruszający się prawym pasem samochód osobowy poruszający się z prędkością około 50 km/h.

dowód: zeznania świadka J. S. (k. 63v., k. 150, k. 150v.)

Zbliżając się do skrzyżowania ulicy (...) z ulicą (...) kierowca S. T. trzymał się lewego pasa dwupasmowego odcinka drogi z nakazem jazdy w lewo w ulicę (...).

dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 60), zeznania świadka K. T. (k. 68v.)

Przed wjazdem na ulicę (...) kierowca S. T. musiał ustąpić pierwszeństwa przejazdu pojazdom poruszającym się tą ulicą z prawej strony, o czym informował go pionowy znak „A-7”.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 135v.), notatka urzędowa (k. 1)

Z prawej strony skrzyżowania ulicy (...) z ulicą (...) w odległości 27,5 metra od początku pasa zieleni na ulicy (...), rozgraniczającego przeciwległe kierunki ruchu, usytuowana była pryzma piasku.

dowód: kopia mapki geodezyjnej (k. 61)

Przed wjazdem na skrzyżowanie kierowca samochodu marki M. (...) włączył kierunkowskaz sygnalizujący zamiar skrętu w lewo.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 60), zeznania świadka L. Z. (k. 66v.)

S. T. zwolnił prędkość pojazdu, spojrzał w prawą stronę w kierunku ulicy (...) i rozpoczął manewr przejechania tej drogi w kierunku ulicy (...).

dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 60)

R. S., widząc pojazd marki M. (...) wjeżdżający z lewej strony na ulicę (...), podjął próbę hamowania swym motocyklem, ale zaczęło go rzucać, w wyniku czego stracił on kontrolę nad kierownicą tego pojazdu.

dowód: zeznania świadka J. S. (k. 63v., k. 150)

Będąc już na ulicy (...) zobaczył jadący z prawej strony od strony ulicy (...) motocykl. Mimo wciśnięcia hamulca przez tego kierowcę, doszło do zderzenia się tych pojazdów.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 60)

W momencie zderzenia z motocyklem samochód M. (...) poruszał się z prędkością ok. 12 km/h.

dowód: opinia biegłego (k. 195)

W momencie zderzenia z samochodem M. (...) motocykl poruszał się z prędkością 70-85 km/h.

dowód: opinia biegłego (k. 190)

W wyniku zdarzenia z dnia 2 sierpnia 2014 r. R. S. odniósł obrażenia: złamanie zatoki czołowej prawej, stłuczenie mózgu w okolicy ciemieniowej prawej, złamanie nasady dalszej kości promieniowej prawej z przemieszczeniem, złamanie panewki miednicy po stronie lewej. Wymienione obrażenia naruszyły czynności narządu centralnego układu nerwowego i narządu ruchu u tej osoby na okres powyżej siedmiu dni.

dowód: opinia sądowo –lekarska (k. 46)

S. T. nie był uprzednio karany sądownie za przestępstwa.

dowód: zapytanie o karalność (k. 275)

Oskarżony S. T. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu zabronionego. Składając wyjaśnienia oskarżony podał, że nie widział motocyklisty z uwagi na prędkość, z jaką ten się poruszał, a także z uwagi na pryzmę piasku na pasie zieleni rozgraniczającym kierunki ruchu (k. 60). Przytoczone wyjaśnienia zostały następnie przez oskarżonego podtrzymane w toku postępowania sądowego (k. 135). Sąd oceniając przytoczone wyjaśnienia oskarżonego dał im w przeważającej części wiarę w zakresie, w jakim pozostawały one zbieżne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie. Wyjaśnienia oskarżonego co do sygnalizacji przez niego zamiaru skrętu w lewo poprzez włączenie kierunkowskazu były zbieżne z zeznaniami świadka L. Z. (k. 66v., k. 149-150), którym Sąd dał wiarę, gdyż w tym zakresie były one kategoryczne. Podobnie wyjaśnienia oskarżonego były zbieżne z zeznaniami świadka L. Z. co do tego, że nie zatrzymał swego samochodu przed wjazdem na skrzyżowanie, a także co do tego, że oskarżony swym samochodem przekroczył linię skrzyżowania. Wyjaśnienia oskarżonego co do tego, że oskarżony swym samochodem przekroczył linię skrzyżowania były również zbieżne z zeznaniami świadka M. Z. (k. 163), a także z zeznaniami świadka J. S. (k. 63-64, k. 150). Sąd dał wiarę zeznaniom tego drugiego świadka, gdyż był on osobą obcą dla oskarżonego i pokrzywdzonego, a więc nie miał interesu w składaniu zeznań korzystnych dla jednej z tych osób. Świadek poruszając się samochodem na ulicy (...) zgodnie z kierunkiem jazdy motocykla pokrzywdzonego miał możliwość dobrej obserwacji jego zachowania. Z tego też względu Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka co do tego, że poruszający się motocyklem pokrzywdzony podjął próbę hamowania, która jednak się nie powiodła. Poruszając się z tyłu motocykla pokrzywdzonego, a także będąc miłośnikiem motocykli, miał on możliwość należytej obserwacji i oceny zachowania motocykla pokrzywdzonego przed zderzeniem z samochodem kierowanym przez oskarżonego.

Wyjaśnienia oskarżonego co do przebiegu zdarzenia z dnia 2 sierpnia 2014 r. były w przeważającej części zbieżne z zeznaniami świadka K. T. (k. 68-69, k. 152v.-153), którym sąd w przeważającej części dał wiarę. Ocena zeznań tego świadka podważająca ich wiarygodność odnosiła się – zdaniem Sądu – natomiast co do tego, że oskarżony nie wjechał samochodem na ulicę (...), a także, że oskarżony zatrzymał samochód przed wjazdem na skrzyżowanie, gdyż w zakresie tych okoliczności zeznania te były sprzeczne nie tylko z wyjaśnieniami oskarżonego, ale również ze wspomnianymi zeznaniami świadka L. Z. . Jako sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami świadka L. Z. sąd ocenił również zeznania świadka M. Z. co do tego, że oskarżony zatrzymał swój samochód przed wjazdem na ulicę (...) (k. 163-164) i dlatego w tym zakresie nie dano wiary zeznaniom tego świadka.

Sąd nie dał natomiast wiary wyjaśnieniom oskarżonego S. T. , w których podał on, że nie widział motocyklisty z uwagi na prędkość, z jaką ten się poruszał przed zderzeniem, a także z uwagi na pryzmę piasku usytuowaną na pasie zieleni rozgraniczającym kierunki ruchu. Dla przytoczonej oceny wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie nie miały znaczenia zeznania pokrzywdzonego R. S. (k. 51, k. 136v.) z uwagi na jego niepamięć co do przebiegu zdarzenia komunikacyjnego z dnia 2 sierpnia 2014 r. Podobnie, jako nie pozwalające ocenić wiarygodność wyjaśnień oskarżonego w przytoczonym zakresie, należało ocenić zeznania świadka G. S. (k. 49, k. 150-151) oraz zeznania świadka Z. O. (k. 53, k. 148v.), gdyż nie widzieli oni sytuacji drogowej zaistniałej przed zderzeniem się pojazdów oskarżonego oraz pokrzywdzonego. Pośrednio wyjaśnienia oskarżonego w tej części znajdowały natomiast wsparcie w zeznaniach świadka K. T. , która podała, że jej mąż nie widział motocyklisty z uwagi na prędkość, jaką ten pojazd się poruszał na ulicy (...) przed zderzeniem z autem oskarżonego. W zakresie wspomnianych okoliczności wiarygodność wyjaśnień oskarżonego, a także zeznań wymienionego świadka podważyła jednak opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego.

Zdaniem biegłego wartość prędkości motocykla kierowanego przez pokrzywdzonego zależała od tego, czy jego kierowca podjął manewr hamowania. W niniejszej sprawie, jak trafnie wskazał biegły, nie było rzeczowych śladów uzasadniających wniosek, że kierowca motocykla podjął próbę wykonania manewru hamowania. W tym zakresie Sąd przyjął jednak wersję, że kierujący motocyklem podjął próbę hamowania, bo do tego wniosku upoważniała analiza zeznań świadka J. S. (k. 150-151). Konsekwentnie Sąd podzielił te rozważania opinii biegłego, w których przyjął on wartość prędkości motocykla przy założeniu, że kierujący motocyklem podjął próbę hamowania. Uwzględniając te założenia należało przyjąć w ślad za opinią biegłego, że w momencie zderzenia z samochodem M. (...) motocykl mógł poruszać się z prędkością ok. 72-85 km/h (k. 87). Przy tej prędkości motocykla, przyjmując na podstawie wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka L. Z. , że oskarżony nie zatrzymał się przed wjazdem na skrzyżowanie, w momencie wjazdu oskarżonego na jezdnię ulicy (...) motocykl znajdował się w odległości około 36,1-45,2 metra przed późniejszym miejscem zderzenia, a zatem znajdował się za pryzmą piasku lub na wysokości tej pryzmy (k. 87). Zdaniem biegłego, przy założeniu wskazanej prędkości motocykla, a także, że oskarżony nie zatrzymał swego samochodu przed wjazdem na skrzyżowanie, oskarżony miał możliwość prawidłowej oceny prędkości motocykla i jego odległości, a tym samym możliwość poprawnej oceny zagrożenia na drodze ze strony tego motocyklisty, gdyż graniczna odległość przy uwzględnieniu tych założeń wynosiła ok. 69-75 metrów (k. 88-89). Przytoczone wypowiedzi biegłego podważają zatem wersję przedstawioną w wyjaśnieniach oskarżonego S. T. , że nie mógł on zobaczyć motocyklisty z uwagi na prędkość, z jaką ten się poruszał przed zderzeniem, a także z uwagi na pryzmę piasku usytuowaną na pasie zieleni rozgraniczającym kierunki ruchu.

W ocenie Sądu dowód z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego dopuszczony i przeprowadzony w niniejszej sprawie zasługiwał w pełni na wiarygodność. Biegły wydał sporządzoną w niniejszej sprawie opinię na podstawie całokształtu materiału dowodowego. Wnioski wynikające z pisemnej opinii sporządzonej w toku postępowania przygotowawczego (k. 72-92) biegły zasadniczo podtrzymał w kolejnych opiniach sporządzonych już na etapie postępowania sądowego (k. 164-168, k. 182-196, k. 249-255). W jednej z uzupełniających opinii biegły, uwzględniając uzupełniające dane dotyczące wagi motocyklisty oraz masy jego motocykla, sformułował wniosek, że w momencie zderzenia z samochodem M. (...) motocykl mógł poruszać się z prędkością ok. 70-85 km/h (k. 190). Przy tej prędkości motocykla, przyjmując na podstawie wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka L. Z. , że oskarżony nie zatrzymał się przed wjazdem na skrzyżowanie, w momencie wjazdu oskarżonego na jezdnię ulicy (...) motocykl znajdował się w odległości około 35-46,5 metra przed późniejszym miejscem zderzenia, a zatem znajdował się za pryzmą piasku lub na wysokości tej pryzmy (k. 190-191). Zdaniem biegłego, przy założeniu wskazanej prędkości motocykla, a także, że oskarżony nie zatrzymał swego samochodu przed wjazdem na skrzyżowanie, oskarżony miał możliwość prawidłowej oceny prędkości motocykla i jego odległości, a tym samym możliwość poprawnej oceny zagrożenia na drodze ze strony tego motocyklisty, gdyż graniczna odległość przy uwzględnieniu tych założeń wynosiła ok. 68,2-75,4 metrów (k. 191). Przytoczone wypowiedzi uzupełniającej opinii biegłego także zatem podważają wersję przedstawioną w wyjaśnieniach oskarżonego S. T. , że nie mógł on zobaczyć motocyklisty z uwagi na prędkość, z jaką ten się poruszał przed zderzeniem, a także z uwagi na pryzmę piasku usytuowaną na pasie zieleni rozgraniczającym kierunki ruchu.

S. T. został oskarżony o to, że w dniu 2 sierpnia 2014 roku o godz. 18:25 w G. na skrzyżowaniu ulic (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że jadąc pojazdem M. (...) o nr rej. (...) z kierunku ul. (...) z zamiarem skrętu w lewo na skrzyżowaniu w ul. (...) nie zachował szczególnej ostrożności, w wyniku czego nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu motocykliście R. S. jadącemu ul. (...) na wprost przez skrzyżowanie z kierunku ul. (...) motocyklem Y. o nr rej. (...) powodując u niego obrażenia ciała w postaci: złamania zatoki szczękowej prawej, stłuczenia mózgu w okolicy ciemieniowej prawej, złamania nasady dalszej kości promieniowej prawej z przemieszczeniem, złamania panewki miednicy po stronie lewej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni w myśl art. 157§1 kk, a to z kolei wyczerpało znamiona wypadku w komunikacji tj. czynu określonego w art. 177 § 1 k.k.

Oceniając zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy należało uznać, że oskarżony S. T. popełnił zarzucany mu czyn zabroniony. Oskarżony w swych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W świetle stanu faktycznego ustalonego w niniejszej sprawie nie ulegało jednak wątpliwości, że oskarżony nie zachował szczególnej ostrożności przy zbliżaniu się do skrzyżowania i w efekcie nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu motocykliście R. S., czym sprzeciwił się dyspozycji art. 25 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (t.j. z 2012 r. Dz. U. poz. 1137 ze zm.). W świetle wyjaśnień oskarżonego (k. 135v.), a także notatki urzędowej (k. 1) nie ulega wątpliwości, że oskarżony miał świadomość zbliżania się do skrzyżowania, gdyż informował go o tym pionowy znak „A-7”. Zbliżając się do skrzyżowania oskarżony nie obserwował sytuacji na drodze przed sobą w sposób należyty i nie dostrzegł poruszającego się z prawej strony z pierwszeństwem motocyklisty. Na podstawie wniosków opinii biegłego należało przyjąć, że oskarżony, obserwując należycie sytuację drogową przed wjazdem na skrzyżowanie, powinien zauważyć pojazd pokrzywdzonego nadjeżdżający z jego prawej strony.

Zdaniem Sądu oskarżony S. T. miał w pełni możliwość dostrzeżenia na ulicy (...) motocykla i ustąpienia mu pierwszeństwa przejazdu, a przeszkodą tą nie była prędkość motocykla połączona z pryzmą piasku usytuowaną na pasie zieleni. Z uzupełniającej opinii biegłego wynika wszakże, że przy prędkości motocykla na poziomie 70-85 km/h, przyjmując na podstawie wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka L. Z. , że oskarżony nie zatrzymał się przed wjazdem na skrzyżowanie, w momencie wjazdu pojazdu oskarżonego na jezdnię ulicy (...) motocykl znajdował się w odległości około 35-46,5 metra przed późniejszym miejscem zderzenia, a zatem znajdował się za pryzmą piasku lub na wysokości tej pryzmy (k. 190-191). Zdaniem biegłego, przy założeniu wskazanej prędkości motocykla, a także, że oskarżony nie zatrzymał swego samochodu przed wjazdem na skrzyżowanie, oskarżony miał możliwość prawidłowej oceny prędkości motocykla i jego odległości, a tym samym możliwość poprawnej oceny zagrożenia na drodze ze strony tego motocyklisty, gdyż graniczna odległość w tym zakresie przy uwzględnieniu tych założeń wynosiła ok. 68,2-75,4 metrów (k. 191).

W następstwie nie zachowania przez oskarżonego S. T. wymienionych reguł ostrożności przy zbliżaniu się do skrzyżowania doszło do zderzenia z pokrzywdzonym kierującym motocykl. Wskutek uderzenia pokrzywdzony odniósł obrażenia ciała naruszające czynności narządów jego ciała na okres powyżej siedmiu dni. Pomiędzy opisanym naruszeniem zasad ruchu drogowego a skutkiem zaistniał bezpośredni związek przyczynowy. Zakładając wszakże, że oskarżony zachowałby szczególną ostrożność przy zbliżaniu się do skrzyżowania, to nie doszłoby do uderzenia pojazdu kierowanego przez oskarżonego w motocykl pokrzywdzonego, a co za tym idzie pokrzywdzony nie doznałby obrażeń ciała.

Przestępstwo przewidziane w art. 177 § 1 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat trzech. Z uwagi na zagrożenie ustawowe przypisanego oskarżonemu przestępstwa Sąd rozważał możliwość zastosowania wobec niego instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego. Niewątpliwie naruszenie szczególnej ostrożności przy zbliżaniu się do skrzyżowania stanowi jedną z podstawowych reguł ruchu drogowego. Zdaniem Sądu oskarżony nie naruszył jednak wspomnianej reguły w sposób rażący. Warto w tym kontekście zaznaczyć, że oskarżony przed zbliżaniem się do skrzyżowania włączył kierunkowskaz sygnalizujący zamiar dokonania manewru, a także zmniejszył prędkość samochodu. Przytoczony argument przemawiał za tym, żeby przyjąć, iż stopień winy oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie były znaczne. Za taką oceną przemawiało nieprawidłowe zachowania pokrzywdzonego, które zdaniem Sądu należało traktować jako jego przyczynienie się do zaistnienia zderzenia pojazdów obniżające stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu. Wedle biegłego pokrzywdzony, mimo, że poruszał się na drodze z pierwszeństwem przejazdu, nie zachował szczególnej ostrożności w trakcie zbliżania się do skrzyżowania, a nadto poruszał się z prędkością większą od administracyjnie dopuszczalnej (k. 195). Uwzględniając, jak wynika z zeznań świadka J. S. , próbę hamowania motocyklisty należało, w ślad za uzupełniającą opinią biegłego, przyjąć prędkość motocykla na poziomie 70-85 km/h, a więc większą od administracyjnie dopuszczalnej na tym odcinku jezdni ulicy (...) prędkości 50 km/h.

Zdaniem Sądu nieznacznemu stopniowi społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego nie sprzeciwiały się obrażenia ciała doznane przez pokrzywdzonego w wyniku zderzenia z samochodem oskarżonego. Jak wynika z opinii sądowo –lekarskiej (k. 46) w wyniku zdarzenia z dnia 2 sierpnia 2014 r. pokrzywdzony R. S. odniósł obrażenia: złamanie zatoki czołowej prawej, stłuczenie mózgu w okolicy ciemieniowej prawej, złamanie nasady dalszej kości promieniowej prawej z przemieszczeniem, złamanie panewki miednicy po stronie lewej. Wymienione obrażenia naruszyły czynności narządu centralnego układu nerwowego i narządu ruchu u tej osoby na okres powyżej siedmiu dni. Ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego musiała wszakże mieć charakter kompleksowy, a więc uwzględniający wszystkie opisane powyżej okoliczności, a nie być ograniczona tylko do obrażeń ciała doznanych przez pokrzywdzonego.

Z tych względów Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego na okres 1 roku próby, o czym orzeczono na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. jak w punkcie I-szym wyroku.

Sąd na podstawie art. 67 § 3 k.k. w punkcie II-gim wyroku orzekł wobec oskarżonego nawiązkę tytułem zadośćuczynienia części krzywdy doznanej przez pokrzywdzonego poprzez zobowiązanie oskarżonego do zapłaty na jego rzecz kwoty 1.000 złotych. Z ustaleń faktycznych wynika, że pokrzywdzony w wyniku wypadku doznał naruszenia czynności narządów ciała na okres powyżej siedmiu dni. Niewątpliwie doznanie tych obrażeń musiało wiązać się dla niego z cierpieniami psychicznymi. Całości krzywdy doznanej przez pokrzywdzonego nie udało się ustalić w tym postępowaniu. Dlatego też wymiar nawiązki orzeczony w wyroku nie zamyka pokrzywdzonemu możliwości dochodzenia zaspokojenia dalszej części zadośćuczynienia w postępowaniu cywilnym.

O kosztach oskarżyciela posiłkowego orzeczono jak w punkcie III-cim wyroku na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. Wobec stanowiska pełnomocnika strony zaprezentowanego na rozprawie (k. 296) i braku zestawienia kosztów Sąd uznał, że koszty te obejmują koszty poniesione przez oskarżyciela posiłkowego na pełnomocnika z wyboru. W związku z tym Sąd orzekł o zwrocie oskarżycielowi tych kosztów od oskarżonego na podstawie § 14 ust. 1 pkt 1, § 14 ust. 2 pkt 1, § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. z 2013 r. Dz. U. poz. 461).

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. oraz art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) w zw. z art. 627 k.p.k. i art. 629 k.p.k. Sąd w punkcie IV-tym wyroku obciążył oskarżonego opłatą oraz wydatkami postępowania. Podejmując takie rozstrzygnięcie Sąd miał na względzie okoliczność przychodów oskarżonego (k. 59v.). W ocenie Sądu przytoczone kwoty dochodów uzasadniały wniosek, że oskarżony jest w stanie ponieść koszty postępowania wyłożone tymczasowo przez Skarb Państwa. Suma wydatków obejmowała: ryczałt z tytułu doręczeń, opłata za zapytanie o karalność, wydatki z tytułu opinii biegłych (k. 47, k. 107, k. 198, k. 200, k. 266), zwrot wydatków świadkom (k. 153).