Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział VII Karny

w składzie:

Przewodniczący – SSR Monika Cieszkowska

Protokolant – Anna Sobańska

przy udziale oskarżyciela -----

po rozpoznaniu dnia 4 marca 2016r., 18 marca 2016r., 20 maja 2016r., 10 sierpnia 2016r.

sprawy z oskarżenia Państwowej Inspekcji Pracy Inspektora Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w S.

przeciwko Z. S.

s. E., J. z domu W.

urodzonemu w dniu (...) w T.

obwinionemu o to, że:

1. działając jako osoba reprezentująca pracodawcę tj. (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., co najmniej w okresie od 01.09.2014 r. do 30.09.2014 r. nie ewidencjonował godzin pracy w porze nocnej wypracowanych przez M. K. (1), co miało wpływ na prawidłowość naliczenia należnych mu świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunku pracy,

tj. o czyn z art. 281 pkt 5 kp

2. działając jako osoba reprezentująca pracodawcę tj. (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., co najmniej w okresie od 01.09.2014 r. do 30.09.2014 r. nie ewidencjonował godzin pracy w porze nocnej wypracowanych przez A. M. (1), co miało wpływ na prawidłowość naliczenia należnych mu świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunku pracy,

tj. o czyn z art. 281 pkt 5 kp

3. działając jako osoba reprezentująca pracodawcę tj. (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., co najmniej w okresie od 01.09.2014 r. do 31.12.2014 r. nie ewidencjonował godzin pracy w porze nocnej wypracowanych przez P. K. (1), co miało wpływ na prawidłowość naliczenia należnych mu świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunku pracy,

tj. o czyn z art. 281 pkt 5 kp

4. działając jako osoba reprezentująca pracodawcę tj. (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., co najmniej w okresie od 01.09.2014 r. do 30.09.2014 r. nie ewidencjonował godzin nadliczbowych wypracowanych przez M. K. (1), co miało wpływ na prawidłowość naliczenia należnych mu świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunku pracy,

tj. o czyn z art. 281 pkt 5 kp

5. działając jako osoba reprezentująca pracodawcę tj. (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., co najmniej w okresie od 01.09.2014 r. do 30.09.2014 r. nie ewidencjonował godzin nadliczbowych wypracowanych przez A. M. (1), co miało wpływ na prawidłowość naliczenia należnych mu świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunku pracy,

tj. o czyn z art. 281 pkt 5 kp

6. działając jako osoba reprezentująca pracodawcę tj. (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., co najmniej w okresie od 01.09.2014 r. do 31.12.2014 r. nie ewidencjonował godzin nadliczbowych wypracowanych przez P. K. (1), co miało wpływ na prawidłowość naliczenia należnych mu świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunku pracy,

tj. o czyn z art. 281 pkt 5 kp

7. działając jako osoba reprezentująca pracodawcę tj. (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., co najmniej w okresie od 10.04.2015 r. do 20.05.2015r. nie wprowadził do obowiązywania obwieszczenia w zakresie stosowanego systemu czasu pracy, rozkładu czasu pracy oraz przyjętego okresu rozliczeniowego,

tj. o czyn z art. 281 pkt 5 kp

8. działając jako osoba reprezentująca pracodawcę tj. (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., co najmniej w okresie od 01.09.2014 r. do 30.09.2014 r. nie sporządzał i nie przekazywał pracownikowi M. K. (1), rozkładu czasu pracy obejmującego co najmniej 1 miesiąc,

tj. o czyn z art. 281 pkt 5 kp

9. działając jako osoba reprezentująca pracodawcę tj. (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., co najmniej w okresie od 01.09.2014 r. do 30.09.2014 r. nie sporządzał i nie przekazywał pracownikowi A. M. (1), rozkładu czasu pracy, obejmującego co najmniej 1 miesiąc,

tj. o czyn z art. 281 pkt 5 kp

10. działając jako osoba reprezentująca pracodawcę tj. (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., co najmniej w okresie od 01.09.2014 r. do 30.09.2014 r. nie sporządzał i nie przekazywał pracownikowi P. K. (1), rozkładu czasu pracy, obejmującego co najmniej 1 miesiąc,

tj. o czyn z art. 281 pkt 5 kp

I.  uznaje obwinionego Z. S. za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów i za wykroczenia te na podstawie art.281 Kodeksu pracy w związku z art. 9§2 kw wymierza obwinionemu karę grzywny w wysokości 1500 ( jednego tysiąca pięciuset ) złotych;

II.  na podstawie art. 627 kpk w związku z art. 119 kpw, art. 118 § 1 kpw oraz art.3 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w kwocie 250 ( dwieście pięćdziesiąt ) złotych, na którą składają się:

⚫

zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 100 (stu) złotych,

⚫

opłata w kwocie 150 ( stu pięćdziesięciu ) złotych.

Sygn. akt VII W 2078/15

UZASADNIENIE

Z. S. jest prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą przy ul. (...) w W. zarejestrowanej w Krajowym Rejestrze Sądowym pod nr (...). Spółka posiada oddział w S. przy ul. (...), zajmuje się m.in. działalnością ochroniarską i związaną ze sprzątaniem oraz utrzymaniem porządku wokół budynków. W maju 2015 roku w (...) oddziale spółki zatrudniano na umowę o pracę sześć osób.

Dowód:

- informacja odpowiadająca odpisowi aktualnego z rejestru przedsiębiorców
– k. 110-113,

- skrócona lista pracowników etatowych - 36

- protokół kontroli- 22-32

W dniu 23.07.2012 r. (...) Sp. z o.o. jako pracodawca użytkownik zawarła z firmą (...) Sp. z o.o. z siedzibą przy ul. (...) we W. umowę o świadczenie usług w zakresie zatrudniania niepełnosprawnych pracowników. Przedmiotem umowy było świadczenie usług polegających na rekrutacji i zatrudnianiu przez (...) niepełnosprawnych pracowników tymczasowych albo zatrudnianiu niepełnosprawnych pracowników tymczasowych wskazanych przez pracodawcę użytkownika i kierowanie tych pracowników do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz Pracodawcy Użytkownika. Umowa została zawarta na czas nieokreślony . Jako osoba upoważniona do potwierdzenia świadczonych usług w imieniu pracodawcy użytkownika został wskazany dyrektor operacyjny (...) Sp. z o.o. T. S. (1).

W dniu 1 grudnia 2013 r. (...) Sp. z o.o. zawarła na czas nieokreślony umowę o stałej współpracy w zakresie obsługi organizacyjnej posterunków ochrony z (...) Spółką z o.o. z siedzibą w P. , na mocy której na rzecz zamawiającego, czyli (...) Sp. z o.o. miały być świadczone usługi w zakresie organizowania posterunków ochrony prowadzonych przez zamawiającego w związku ze świadczonymi przez (...) Sp. z o.o. usługami ochrony mienia. Strony umowy oświadczyły, że umowa ta nie stanowi podzlecenia usług ochrony mienia świadczonych przez zamawiającego.

W dniu 26.08.2014 r. (...) Sp. z o.o. jako zamawiający zawarła na czas nieokreślony umowę z (...) sp. z o.o. z siedzibą przy al. (...) w W., w ramach której (...) Sp. z o.o. jako wykonawca zobowiązywała się do zapewnienia funkcjonowania posterunków ochrony prowadzonych w ramach działalności gospodarczej zamawiającego i obsadzenia ich przez osoby legitymujące się odpowiednimi kwalifikacjami, stosownie do wymagań wskazanych w zawartych przez (...) sp. z o.o. umów o ochronę mienia. Strony umowy oświadczyły, że umowa ta nie stanowi podzlecenia usług ochrony mienia świadczonych przez zamawiającego.

Dowody:

- umowa o obsługę posterunków z 26.08.2014 r. – k. 72-78,

- umowa o stałej współpracy w zakresie obsługi organizacyjnej posterunków z 1.12.2013 r. – k. 79 – 80

- protokół kontroli k. 24

- umowa z 23.07.2012r. k. 37-38

W dniu 28.04.2014r. P. K. (1) zawarł z (...) Sp. z o.o. umowę o pracę tymczasową , na mocy której został zatrudniony wyłącznie w celu wykonania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika (...) Sp. z o.o. na okres od 1.05.2014r. do 31.05.2014r. Wcześniej zawierał dwie umowy zlecenia z (...) Spółką z o.o. z siedzibą w P. dotyczące sprzątania obiektu oraz stałej ochrony fizycznej za wynagrodzeniem 3,30 zł /h. Sprzątanie dotyczyło Internatu Garnizonowego w Z., a ochrona tego internatu oraz obiektu w S.. W oparciu o umowę zlecenia P. K. (1) dozorował nieruchomość Agencji Nieruchomości Rolnych w S.. We wrześniu 2014r. P. K. (1) zawarł umowę zlecenia z (...) Sp. z o.o. na okres od 1.09.2014r. na czas nieokreślony, której przedmiotem było sprzątanie pomieszczeń obiektu wskazanego przez zleceniodawcę . Podobne umowy zawierał A. M. (1) i M. K. (1).

W okresie od maja do grudnia 2014 r. P. K. (1), M. K. (1) i A. M. (1) ( do 30 września 2014r. ) świadczyli pracę polegającą na ochronie internatu wojskowego w Z. , który był oznaczony tabliczkami informującymi, iż jest ochraniany przez (...) Sp. z o.o. Wymienieni pracownicy byli zatrudnieni przez (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) Sp. z o. o. tj. pracodawcy- użytkownika. (...) sp. z o.o. każdego miesiąca zawierała z wymienionymi pracownikami umowę o pracę tymczasową świadczoną na rzecz pracodawcy-użytkownika w równoważnym systemie czasu pracy, z dobową normą czasu pracy wynoszącą 12 godzin.

Nadzór nad ochranianymi przez spółkę obiektami, prowadzoną dokumentacją i kierownikami regionalnymi sprawował dyrektor operacyjny T. S. (1), który sporządził karty pracy wskazujące, iż P. K., M. K. i A. M. w okresie od maja do grudnia 2014 r. mieli pracować od poniedziałku do piątku w godzinach od 8:00 do 16:00. W rzeczywistości wymienieni pracownicy świadczyli pracę również w godzinach nadliczbowych, przez całą dobę, na zmianę, także w dni wolne od pracy. W każdym miesiącu wypracowywali godziny nadliczbowe. Wymienieni pracownicy świadczyli obowiązki pod nieobecność kierownika obiektu, który w poniedziałki, środy i piątki pracował od 07.30 do 15.30, zaś we wtorki i czwartki od 11 do 19. Regionalnym kierownikiem ochrony V. (...) był Z. W. (1), który zlecił P. K. (1) przygotowywanie miesięcznych grafików pracy dla siebie oraz M. K. i A. M., przy czym nie zatwierdzał ich . Kiedy pracownicy upominali się o należne wynagrodzenia za nadgodziny, Z. W. zwodził ich obiecując, że będzie to wyrównane.

Dowód:

- karty czasu pracy – k. 40-58,

- umowa o pracę tymczasową – k. 71,

- grafiki sporządzane przez P. K. (1) – k. 60-67

- wykaz przepracowanych godzin nadliczbowych – k. 67-70.

- skarga pracowników wraz z załącznikami – k. 92-99

- zgody pracowników na ujawnienie informacji o skardze – k.100-102,

- zeznania A. M. (1) – k. 86-88 w zw. z k. 149, k. 147-149,

- zeznania P. K. (1) – k. 83-85 w zw. z k. 154, k. 152-154,

- zeznania M. K. (1) – k. 89-91 w zw. z k. 155, k. 154-155,

- częściowo zeznania T. S. (1) –k. 195-196

- częściowo zeznania Z. W. (1) –k. 196-198

W lutym 2015 r. P. K., M. K. i A. M. skierowali skargę do Okręgowego Inspektoratu Państwowej Inspekcji Pracy w S. , w której wskazali na niewywiązywanie się przez (...) sp. z o.o. z obowiązków względem pracowników i wnosili o przeprowadzenie kontroli wymienionego podmiotu. W związku z tym pismem w dniach 10.04.2015r. oraz 5,14,20.05.2015r. PIP przeprowadziła kontrolę spółki, w wyniku której stwierdzono m.in., iż w okresie od 01.09.2014 r. do 30.09.2014 r. nieprawidłowo ewidencjonowano pracę świadczoną przez P. K., M. K. i A. M. w porze nocnej i godzinach nadliczbowych. Ujawniono również, iż pracodawca użytkownik w okresie od 10.04.2015r. do 20.05.2015r. nie wprowadził do obowiązywania obwieszczenia w zakresie stosowanego systemu i rozkładu czasu pracy oraz przyjętego okresu rozliczeniowego oraz w okresie od 1.09.2014r. do 30.09.2014r. nie przekazał P. K., M. K. i A. M. rozkładu pracy obejmującego co najmniej jeden miesiąc.

Dowody:

- pismo obwinionego z 28.07.2015 r. – k. 12

- protokół kontroli – k. 22-32

- zastrzeżenia do protokołu kontroli PIP – k. 33

- ustosunkowanie się PIP do wniesionych zastrzeżeń – k. 34,

- odpowiedź na żądanie PIP – k. 39

- wystąpienie z 31.07.2015 r. – k. 81-82

- żądania PIP –k. 106-108

- pismo PIP z 07.09.2015 r. – k. 122

Z. S. ma 43 lata, jest żonaty i ma jedno niepełnoletnie dziecko. Obwiniony z wykształcenia jest technikiem fotochemikiem, pełni funkcję prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. za minimalnym wynagrodzeniem, oraz otrzymuje świadczenie emerytalne w kwocie 3128 zł netto. Z. S. nie był karany , jak również nie był leczony psychiatrycznie lub odwykowo.

Dowód:

- wyjaśnienia obwinionego – k. 146,

W toku postępowania wyjaśniającego Z. S. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, wskazując jedynie, iż musi skonsultować się ze swoim prawnikiem. Wyjaśniając przed Sądem obwiniony wskazał, iż P. K., M. K. i A. M. byli skierowani do pracy przez (...) Sp. z o.o., na podstawie zawartej przez spółkę (...) umowy, w której określono ramowe zasady współpracy pomiędzy wymienionymi podmiotami. Obwiniony wskazał, iż (...) sp. z o.o. występowała w roli pracodawcy użytkownika, kierując pracowników tymczasowych na dostępne stanowiska, stosownie do wykonywanych kontraktów. Z. S. wskazał, iż we współpracy z firmą (...) posługiwał się ustalonymi formularzami, które w sposób ścisły i zgodny z przepisami odzwierciedlały pracę wykonaną przez pracowników i były co miesiąc wysyłane do tej spółki. Obwiniony podniósł, iż PIP nie zweryfikował wskazanych dokumentów, choć przyznał, że w toku kontroli najprawdopodobniej nie zostały okazane inspektorom. Z. S. dodał, iż nie doszły go słuchy o pretensjach pracowników, związanych z zaniżaniem faktycznie przepracowanej liczby godzin. Obwiniony wskazał, iż nie widział dokumentów sporządzonych przez P. K. (1), lecz zastrzegł, iż jeśli zawarte w nich treści potwierdzają stawiane mu zarzuty, to w jego ocenie służą one wyłącznie uzyskaniu nienależnych świadczeń.

Wyjaśnienia Z. S. w ocenie Sądu nie są wiarygodne. Taka ocena podyktowana jest treścią uznanych przez Sąd za w pełni wiarygodne zeznań P. K., M. K. i A. M. oraz złożonych przez nich dokumentów. Jednocześnie należy podkreślić, iż zeznania T. S. (1) i Z. W. (1) w ocenie Sądu nie mogły stanowić skutecznej przeciwwagi dla relacji pokrzywdzonych. Z. S. był tzw. pracodawcą użytkownikiem, na którym zgodnie z przepisami ciążą określone obowiązki m.in. związane z ewidencją czasu pracy pracowników. Nie zasługują na uwzględnienie tłumaczenia obwinionego, iż dokumenty w sposób prawidłowy odzwierciedlające czas pracy pracowników istnieją, a jedynie nie zostały przedłożone inspektorom, bowiem wprost się o to nie zwrócili. W dniu 10.04.2015r. inspektor pracy PIP wnosił o okazanie umowy o współpracy z agencją zatrudnienia, z wyłączeniem treści handlowych – vide pismo k. 34 akt. To w interesie obwinionego leżało przedstawienie dokumentów, które jego zdaniem w sposób prawidłowy odzwierciedlały czas pracy pracowników, tym bardziej, iż o ich przedłożenie inspektor kilkakrotnie zwracał się w skierowanych do pracodawcy żądaniach. Brak podstaw do uznania, iż obwiniony był w posiadaniu innych dokumentów mających w sposób rzeczywisty odzwierciedlać pracę pracowników, skoro nie przedłożył ich ani na etapie kontroli, ani w toku postępowania wykroczeniowego.

Należy podkreślić, że z samej specyfiki pracy przy ochronie mienia wynika, iż często jest ona wykonywana w godzinach nocnych, w dni świąteczne i czasie przekraczającym 8-godzin na dobę . Nadto T. S. (1) wskazał, iż sporządzając karty czasu pracy (k. 40-58) kierował się zapisami umów zawartymi między pracownikami a (...) Sp. z o.o. ( k. 71), a jak wynika z treści zeznań świadka, już choćby z uwagę na liczbę obsługiwanych obiektów i podlegających mu pracowników nie weryfikował rzeczywistych godzin pracy poszczególnych zatrudnionych. Opierając się na zeznaniach pokrzywdzonych pracowników należy stwierdzić, iż funkcjonowały dwa niezależne harmonogramy, jeden fikcyjny oparty o zapisy umowy i drugi rzeczywisty sporządzany przez P. K. (1). Nadto nie można uwzględnić na korzyść Z. S. powoływania się przez niego na samowolę pracowników lub względnie niewiedzę co do świadczenia pracy w godzinach nocnych i nadliczbowych. Zawierając umowy z firmami zamawiającymi usługę ochrony obwiniony musiał ustalić, w jakich godzinach i jakim wymiarze będzie zobowiązany ochraniać obiekt, aby przekazać te ustalenia agencji pracy tymczasowej w celu rekrutowania odpowiedniej obsady. Obowiązek ustalania grafiku przerzucony został na pracownika, a tymczasem jest to bezsprzecznie obowiązek pracodawcy. Pobieżny choćby ogląd kart czasu pracy sporządzanych przez T. S. wskazuje na ich fikcję, jeśli zestawić liczbę pracowników, wykazane ich czasy pracy i charakter wykonywanych czynności na rzecz pracodawcy użytkownika. Ponadto podkreślić należy, że obwiniony w swoich wyjaśnieniach całkowicie pominął ciążący na nim obowiązek wprowadzenia do obowiązywania obwieszczenia w zakresie stosowanego systemu czasu pracy, rozkładu pracy oraz przyjętego okresu rozliczeniowego, a także fakt, iż działając jako osoba reprezentująca pracodawcę nie sporządzał nie sporządzał i nie przekazywał pokrzywdzonym rozkładu czasu pracy obejmującego co najmniej 1 miesiąc. Niewątpliwie przekazywanie takiego rozkładu byłoby kwitowane, bądź istniałyby inne potwierdzenia odbioru informacji przez pokrzywdzonych, na co obwiniony nie przedstawił jednak żadnych dowodów pozwalających obalić ustalenia kontroli inspektora pracy.

Zeznania T. S. świadczą o braku w spółce rzeczywistego nadzoru nad czasem pracy pracowników. Przy uwzględnieniu ich szczegółowości i jasności , a nade wszystko braku uzależnienia ekonomicznego od obwinionego z uwago na ustanie zatrudnienia Sąd uznaje je za w pełni wiarygodne. W pełni wiarygodne w ocenie Sądy były także zeznania P. K., M. K. i A. M., albowiem były one jasne i logiczne, wzajemnie się uzupełniały i korespondowały ze sobą. Sąd wyklucza forsowaną przez obwinionego tezę, iż zawiadomienie PIP miało na celu wyłudzenie nienależnych świadczeń, jako że pokrzywdzeni zwrócili się do organu kontrolnego zbulwersowani, na co wskazuje treść ich pism, z głębokim poczuciem krzywdy. Obwiniony nie wskazał zresztą , w jaki sposób postępowanie w sprawie o wykroczenia miałoby zapewnić pokrzywdzonym realizację ich roszczeń finansowych, co do których w toku niniejszego postępowania nawet nie wystąpili jeszcze na drogę sądową. Nie można tracić z pola widzenia faktu, iż w tej sprawie Sąd nie rozstrzygał ani o liczbie godzin, za które nie zostało wypłacone wynagrodzenie, ani o wysokości należnych kwot.

Zeznania Z. W. są w ocenie Sądu wiarygodne jedynie częściowo, to jest w zakresie, w jakim pokrywają się z relacją pokrzywdzonych i zeznaniami T. S.. W pozostałym zakresie Sąd nie daje im wiary, jako że miały one na celu dążenie do nieobciążania tak obwinionego, jak i samego świadka. Niebagatelne znaczenie ma trwający nadal stosunek pracy, jaki łączy świadka z obwinionym w połączeniu z relacją pokrzywdzonych o reakcji Z. W. na ich upominanie się o wypłatę. Co istotne, Z. W. potwierdził , że pokrzywdzeni pracowali w godz. innych niż 8-16 i w dni świąteczne, sobotę, niedzielę i „czasami” w nocy, a do tego, że kierownik obiektu pracował w zmiennych godzinach, co koresponduje z danymi z harmonogramu P. K..

Dowody z dokumentów powołane na wstępie Sąd uznał za wiarygodne, jako że w części zostały potwierdzone zeznaniami świadków, a co do protokołu kontroli należy wskazać, iż jest one pełny, jasny, został sporządzony przez uprawniony podmiot. Karty czasu pracy – k. 40-58 są jedynie dowodem , iż takie zestawienie wykonał T. S. i przekazał je agencji zatrudniającej, nie stanowią jednak dowodu, by wykazane w nich godziny pracy były godzinami rzeczywistymi.

Kierując się zaprezentowaną oceną dowodów Sąd uznał Z. S. za winnego popełnienia wszystkich zarzuconych mu czynów. W art. 281 pkt 5 Kp ustawodawca penalizuje m.in. czyny pracodawcy związane z naruszaniem czasu pracy. Brak jakiegokolwiek określenia, które precyzowałoby zakres, sposób lub skutek działania sprawcy wskazuje, iż jest to wykrocznie formalne, a zatem jakiekolwiek naruszenie przepisów o czasie pracy pracowników będzie rodziło odpowiedzialność pracodawcy. Na wstępie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia o 9.07.2003 .r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych pracodawca użytkownik wykonuje obowiązki i korzysta z praw służących pracodawcy w zakresie niezbędnym do organizowania pracy pracownika tymczasowego, w tym w szczególności prowadzi ewidencję czasu pracy pracownika tymczasowego w zakresie i na zasadach określonych w stosunku pracowników. Obowiązki pracodawcy związane z czasem pracy pracowników ustawodawca określił w dziale szóstym Kodeksu pracy. Zgodnie z art. 149 § 1 kp to na pracodawcy ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy, w celu prawidłowego naliczania wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą. Oczywistym jest, iż skoro ewidencja ma być prowadzona celem prawidłowego naliczania wynagrodzenia i innych świadczeń, to musi odzwierciedlać rzeczywisty czas pracy pracowników. Zgodnie z § 8 pkt 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28.05.1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika ewidencja czasu pracy powinna obejmować m.in. pracę w godzinach nocnych lub nadliczbowych oraz w niedzielę i święta. Nadto zgodnie z art. 150 § 1 kp pracodawca, mimo iż nie był zobowiązany do ustalenia obowiązującego systemu , rozkładu oraz przyjętego okresu rozliczeniowego czasu pracy w regulaminie pracy, to w dalszym ciągu powinien uczynić to w drodze w drodze obwieszczenia. Art. 150 § 1 Kodeksu pracy stanowi, iż systemy i rozkłady czasu pracy oraz przyjęte okresy rozliczeniowe czasu pracy ustala się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy. Wreszcie w art. 129 § 1 kp nakłada się na pracodawcę obowiązek sporządzenia i przekazania pracownikowi rozkładu czasu pracy obejmującego co najmniej jeden miesiąc i doręczenie go pracownikowi co najmniej tydzień przed rozpoczęciem pracy w tym okresie. W ocenie Sądu bezsprzecznym jest, iż Z. S. postąpił wbrew regulującym czas pracy przepisom, a tym samym ponosi odpowiedzialność za czyny z art. 281 pkt 5 kp.

Zachowanie obwinionego było bezprawne i zawinione, a w sprawie nie ujawniły się okoliczności, które wyłączałyby bezprawność karną czynu lub winę sprawcy.

Przy wymiarze kary za popełnione wykroczenia, którą należało orzec w związku z art. 9§2 kw Sąd kierował się swoim uznaniem, granicami zagrożenia przewidzianymi w ustawie oraz uwzględnił stopień winy i społecznej szkodliwości czynów obwinionego oraz cele kary w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. Niewątpliwie kluczowe znaczenie dla oceny czynów Z. S. ma fakt, iż w sposób bezpośredni i dotkliwy godziły w prawo pracowników do otrzymania wynagrodzenia w należnej im wysokości. Sąd uwzględnił ponadto sposób naruszenia przepisów prawa pracy, rozmiar i wagę tego naruszenia oraz wynikłe lub mogące zaistnieć pogorszenie sytuacji ekonomiczno-bytowej pracowników, a także wielość czynów. Sąd uwzględnił okoliczności osobiste związane z osobą obwinionego, jego sytuację rodzinną i majątkową (wykonywanie pracy zarobkowej, zajmowane stanowisko, posiadanie małoletniego na utrzymaniu). Biorąc pod uwagę wszystkie przywołane okoliczności, Sąd uznał za adekwatne wymierzenie obwinionemu kary grzywny w wysokości 1500 złotych.

Zdaniem Sądu tak ukształtowana kara w pełni osiągnie swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do obwinionego, uwzględnia też potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Kierując się ogólną regułą odpowiedzialności za wynik postępowania, w oparciu o przepisy wskazane szczegółowo w pkt 2 części dyspozytywnej wyroku Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w łącznej kwocie 250 złotych. Z. S. osiąga stały dochód i w ocenie Sąd brak podstaw do zwolnienia go od obowiązku pokrycia kosztów procesu.