Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2015 r.

sprawy K. K.

syna M. i M. z domu P. (...)r. w L.

o wyrok łączny

na skutek apelacji wniesionej przez skazanego

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie

z dnia 25 czerwca 2015 r. sygnatura akt II K 287/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. S. z Kancelarii Adwokackiej w Ś. 147,60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia skazanego od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn.akt IV Ka 854 / 15

UZASADNIENIE

Skazany K. K. złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji, a obejmującego orzeczone wobec niego prawomocnie kary pozbawienia wolności.

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie w wyroku łącznym z dnia 25 czerwca 2015r. sygn. akt II K 287 / 15 ustalił, że K. K. został skazany prawomocnie wyrokami :

1. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 4 maja 2009r.
w sprawie o sygn. akt II K 98/09 za czyn:

a. z art. 226 § 1 k.k. popełniony w dniu 17 stycznia 2009r. na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

b. z art. 224 § 2 k.k. popełniony w dniu 17 stycznia 2009r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

oraz karę łączną 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata, a zarządzoną
do wykonania postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia z dnia 24 października 2012r. w sprawie o sygn. akt II Ko 1399/12;

2. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu z dnia
29 maja 2012r. w sprawie o sygn. akt II K 1629/11 za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 18 stycznia 2011r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata i karę 20 (dwudziestu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł;

3. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu z dnia
19 września 2012r. w sprawie o sygn. akt XII K 255/12 za czyn z art. 278 § 1 k.k.
w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w miesiącu listopadzie 2011r. na karę roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata, a zarządzoną do wykonania postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia z dnia 15 grudnia 2014r. w sprawie o sygn. akt II Ko 1842/14 i grzywny orzeczonej obok kary pozbawienia wolności (art. 33 § 1 i 2 k.k.) w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł, w miejsce której postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 19 marca 2014r. w sprawie o sygn. akt II Ko 171/14 określono zastępczą karę 24 dni pozbawienia wolności;

4. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu z dnia
9 maja 2013r. w sprawie o sygn. akt VII K 161/13 za czyn:

a) z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. i art. 278 § 5 k.k. w zw. z art.
11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 30 sierpnia 2012r. na karę roku pozbawienia wolności;

b) za czyn z art. 278 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art.
64 § 1 k.k. popełniony w dniu 5 września 2012r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

c) za czyn z art. 278 § 5 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art.
64 § 1 k.k. popełniony w dniu 14 czerwca 2011r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności

oraz na karę łączną roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat, a zarządzoną do wykonania postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 20 sierpnia 2014r. o sygn. akt II Ko 1196/14;

5. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu z dnia
7 kwietnia 2014r. w sprawie o sygn. akt V K 901/13 za czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 31 lipca 2009r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

6. wyrokiem Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 3 grudnia 2014r. w sprawie
o sygn. akt II K 438/14 za czyn z art. 278 § 1 i 5 k.k., art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k.
w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. popełniony w dniu 10 grudnia 2013r. na karę roku pozbawienia wolności.

Po czym :

I.  na podstawie art. 569 § 1 k.p.k. w zw. z art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. połączył orzeczone wobec skazanego K. K. wyrokami: o sygn. akt XII K 255/12 Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej we Wrocławiu, VII K 161/13 Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu i V K 901/13 Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu

jednostkowe kary pozbawienia wolności, opisane w punktach: 3, 4 i 5 części wstępnej wyroku łącznego i wymierzył mu karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet, orzeczonej w punkcie I części dyspozytywnej wyroku, kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył skazanemu K. K.:

1. okres zatrzymania w dniach: od 31 lipca 2009r. do 1 sierpnia 2009r. - w sprawie Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu o sygn. akt V K 901/13;

2. okres odbytej dotychczas kary pozbawienia wolności od dnia 24 września 2014r. do dnia 25 czerwca 2015r. - w sprawie Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu o sygn. akt V K 901/13;

III.  pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach sygn. akt XII K 255/12 Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej we Wrocławiu, VII K 161/13 Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu i V K 901/13 Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu pozostawił do odrębnego wykonania;

IV.  na podstawie art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego obejmującego kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie w sprawach o sygn. akt II K 98/09 Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu, II K 1629/11 Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu i II K 438/14 Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie opisane w punktach 1, 2 i 6 części wstępnej wyroku łącznego;

V.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił skazanego w całości od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, wydatki poniesione w sprawie zaliczając na rachunek Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym w części dotyczącej wymiaru kary łącznej nie pogodził się skazany, wnosząc apelację tzw. osobistą.

Apelujący zarzucił zaskarżonemu wyrokowi rażącą niewspółmierność wymiaru kary, gdyż jego zachowanie podczas dotychczas odbywanej od 9 miesięcy kary pozbawienia wolności uległo pozytywnej zmianie ( współpracował z wychowawcami i ukończył terapię w programie przeciwdziałania agresji), czuje się w pełni zresocjalizowany, poczuwa się do winy i po opuszczeniu zakładu karnego chciałby choć w części zadośćuczynić poszkodowanym oraz odzyskać opiekę nad małoletnimi dziećmi.

W oparciu o tej treści argumentację apelujący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku przez obniżenie wymiaru kary łącznej do poziomu pełnej absorpcji kar jednostkowych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja jest bezzasadna.

Sąd I instancji prawidłowo ustalił warunki połączenia poszczególnych kar pozbawienia wolności, prawomocnie wymierzonych skazanemu, po czym trafnie określił karę łączną, której wymiar czytelnie uzasadnił w pisemnych motywach wyroku, podając powody zastosowania przy jej wymiarze zasady asperacji, tj. metody pośredniej pomiędzy kumulacją, a pełną absorpcją kar.

Należycie zbadał Sąd I instancji związki przedmiotowe pomiędzy poszczególnymi przestępstwami skazanego jako różnego typu przestępstwa przeciwko mieniu, przeanalizował odstępy czasowe pomiędzy nimi, podkreślając, że czyny te zostały popełnione na przestrzeni od 31 lipca 2009r. ( tu wyrok skazujący zapadł dopiero 7.04.2014r.) do 5 września 2012r., co przemawia za stosowaniem przy łączeniu kar zasady kumulacji a nie absorpcji. Prawidłowo zostały określone dolna ( 3 lata pozbawienia wolności) i górna ( 6 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności) granice wymiaru kary łącznej. Wymierzona kara 5- ciu lat pozbawienia wolności jest zatem aż o 1 rok i 7 miesięcy krótsza od sumy kar jednostkowych.

Niesłusznie zarzucił apelujący brak uwzględnienia jego zachowania podczas odbywania kary, przecież Sąd Rejonowy uznał umiarkowaną opinię skazanego w warunkach izolacji więziennej ( k. 5 motywów zaskarżonego wyroku) jako czynnik wpływający na niższy wymiar kary łącznej. Wbrew opinii własnej skazanego jego zachowanie w trakcie odbywania dotychczas kary nie jest aż tak pozytywne, jak to przedstawił w uzasadnieniu apelacji, gdyż, jak to wynika z opinii o skazanym z dnia 3.06.2015r. wydanej przez Areszt Śledczy we W., był on 4-krotnie nagradzany ale i 3- krotnie skierowano wnioski o ukaranie dyscyplinarne, dopiero postępy resocjalizacyjne należy ocenić pozytywnie. Dowodem tych ostatnich są akcentowane w apelacji zrozumienie przez skazanego przestępności swych czynów, chęć zadośćuczynienia pokrzywdzonym oraz poddanie się terapii antyprzemocowej.

Jakie więc inne pozytywne przesłanki miałyby zadecydować o zastosowaniu pełnej absorpcji kar? Zapomina apelujący, że był już wielokrotnie karany sądownie, a kary podlegające łączeniu wymierzono za kolejne występki głównie przeciwko temu samemu dobru chronionemu prawem tj. mieniu, wszystkie w warunkach recydywy szczególnej z art. 64 § 1 kk.

Żaden z przepisów prawa przy wymierzaniu kary łącznej nie nakazuje działania na korzyść skazanego i stosowania zasady pełnej absorpcji, wręcz przeciwnie, kara łączna ma służyć racjonalizacji resocjalizacji skazanych stosownie do m. in. dotychczasowej karalności sądowej. Ewidentnie skazany wymaga dłuższej zinstytucjonalizowanej resocjalizacji, skoro powraca na drogę przestępstwa w warunkach art. 64 § 1 kk, zaś ostatnia z wymierzonych kar to 3 lata pozbawienia wolności ( w sprawie pod sygn. akt V K 901/13 SR dla Wrocławia Śródmieście) za groźne społecznie przestępstwo rozboju kwalifikowane z art. 280 § 1 kk i art. 158 § 1 kk i art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, zaś koniec kar wszystkich podlegających wykonaniu ( przed wydaniem zaskarżonego wyroku) to dopiero 17.07.2021r. W takich warunkach żadnego istotnego znaczenia nie przydaje kwestionowanej karze łącznej chęć skazanego odzyskania opieki nad dziećmi czy – realnie gołosłowna, bo skazany nie ma żadnego majątku i nie pracuje – chęć zadośćuczynienia pokrzywdzonym.

Tak więc wymierzona kara łączna nie nosi cechy rażącej surowości w rozumieniu art. 438 pkt. 4 kpk i nie występują żadne uzasadnione podstawy dla czynienia jakichkolwiek jej zmian na korzyść skazanego.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie §14 ust. 5 oraz § 19 ust.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – Dz.U. Nr 163 poz.1348 z późn. zm.

O wydatkach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk. i art. 624 § 1 kpk. uznając, iż wobec odbywania długotrwałej kary izolacyjnej i braku jakiegokolwiek majątku, zasadnym jest zwolnienie skazanego od ich ponoszenia.