Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 12/15
POSTANOWIENIE
Dnia 24 września 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie ze skargi pozwanego (powoda wzajemnego) T.R.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w L.
z dnia 15 listopada 2012 r.,
w sprawie z powództwa A. S. przeciwko T. R.
o eksmisję z lokalu mieszkalnego numer […], położonego w L.
oraz z powództwa wzajemnego T. R.
przeciwko A.S.
o usunięcie niezgodności pomiędzy stanem prawnym nieruchomości ujawnionym
w Księdze wieczystej […] a rzeczywistym stanem prawnym,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 września 2015 r.,
odrzuca skargę
UZASADNIENIE
2
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać wszystkie elementy konstrukcyjne wymienione w art. 4245
§ 1
k.p.c. Jednym z nich jest wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok
jest niezgodny (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.).
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, nie można przyjąć,
że wskazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, w ramach jej podstaw, przepisów naruszonych przy wydaniu
zaskarżonego orzeczenia, wyczerpuje jednocześnie wymóg wskazania przepisu
prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, bowiem naruszenia prawa
materialnego lub procesowego mogą, ale nie muszą, spowodować niezgodności
z prawem. Z tych względów przepisy powołane w podstawach skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku nie muszą być
jednocześnie tymi przepisami, z którymi zaskarżone orzeczenie jest niezgodne.
Bez spełnienia tego wymagania nie jest możliwe stwierdzenie przez Sąd Najwyższy
bezprawności zaskarżonego orzeczenia, skoro nie wiadomo, z jakim przepisem
prawa - zdaniem skarżącego - zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (zob. m.in.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 26 stycznia 2007 r., I CNP 79/06; z dnia
7 sierpnia 2012 r., III CNP 14/12; z dnia 25 sierpnia 2010 r., II BU 2/10; z dnia
1 kwietnia 2011 r., II BP 2/11 – nie publ.).
W kwestii przesłanki z art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. wypowiedział się również
Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 12 lipca 2011 r. (SK 49/08, OTK-A
2011 nr 6, poz. 55) stwierdził, że art. 4248
§ 1 w związku z art. 4245
§ 1 pkt 3
ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43,
poz. 296, ze zm.) w zakresie, w jakim przewiduje odrzucenie - bez wezwania do
usunięcia braków - skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia niespełniającej wymogu wskazania przepisu prawa, z którym
zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art.
2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Z tych względów Sąd Najwyższy uznał, że skarga nie spełnia wymagania
konstrukcyjnego, o którym mowa w art. art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c., co – zgodnie z art.
4248
§ 1 k.p.c. – musi skutkować jej odrzuceniem.
3
kc