Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KRS 50/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 października 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło (przewodniczący)
SSN Dawid Miąsik (sprawozdawca)
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska
w sprawie z odwołania T. K.
od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 14 kwietnia 2015 r. w przedmiocie
przedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego
Sądu Rejonowego w […], ogłoszonym w Monitorze Polskim […],
z udziałem J. K.
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 października 2015 r.,
oddala odwołanie.
UZASADNIENIE
Uchwałą z 14 kwietnia 2015 r. Krajowa Rada Sądownictwa (Rada)
postanowiła przedstawić Prezydentowi Rzeczpospolitej Polskiej z wnioskiem o
powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Rejonowego w […]
kandydaturę J. K.
2
W uzasadnieniu uchwały wyjaśniono, że za powołaniem J. K. przemawia
ocena posiadanych kwalifikacji, wnioski płynące z opinii na temat jej pracy, a także
poparcie środowiska sędziowskiego. Ponadto kandydatka posiada obszerną i
pogłębioną wiedzę merytoryczną, odpowiednie doświadczenie zawodowe i staż
pracy. Rada podkreśliła, że Kolegium Sądu Okręgowego w […] jednogłośnie
poparło kandydaturę J. K., oddając 8 głosów „za”, przy braku głosów „przeciw” i
„wstrzymujących się”, zaś Zgromadzenie Przedstawicieli Zgromadzenia Ogólnego
Sędziów Sądu Okręgowego w […] oddało 40 głosów „za” przy 2 głosach „przeciw”
oraz 29 głosach „wstrzymujących się”.
T. K. (skarżący) zaskarżył uchwałę odwołaniem, zarzucając naruszenie art.
33 ust. 1 i art. 35 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie
Sądownictwa (Dz.U. z 2011 r. Nr 126, poz. 714 ze zm., dalej jako ustawa o KRS)
poprzez niezastosowanie przez Radę jednolitych kryteriów i zasad przy wyborze
kandydata do objęcia funkcji sędziego w Sądzie Rejonowym, a w konsekwencji
podjęcie decyzji bez wszechstronnego rozważenia sprawy. Skarżący wniósł o
uchylenie uchwały i przekazanie Radzie sprawy do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu odwołania skarżący podniósł, że kandydaci posiadający
takie same albo lepsze kwalifikacje są w bardzo różnym stopniu oceniani przez
Radę, zwracając uwagę na fakt, iż żaden inny kandydat, poza J. K. nie uzyskał
głosu „za”. Skarżący podkreślił ponadto, że kandydatka wybrana przez Radę,
posiadająca w jego opinii dużo uboższe doświadczenie zawodowe oraz wiedzę,
musiała zostać oceniona inną miarą. Wybrana kandydatka przewyższa osobę
skarżącego jedynie w zakresie kryterium poparcia wyrażonego przez Kolegium
Sądu Okręgowego i Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Okręgowego. To
kryterium oceny nie powinno mieć przeważającego znaczenia przy wyborze
najlepszej kandydatury.
W odpowiedzi na odwołanie Rada wniosła o jego oddalenie w całości
podkreślając, że Kolegium Sędziów Sądu Okręgowego w […] negatywnie
zaopiniowało kandydaturę skarżącego, przyznając mu 0 pkt, podczas gdy wybranej
kandydatce przyznało pkt 40. Również podczas Zgromadzenia Przedstawicieli
Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Okręgowego w […] skarżący otrzymał
dużo niższe poparcie. Krajowa Rada Sądownictwa nie podzieliła stanowiska
3
skarżącego, jakoby posiadał on wyższe kwalifikacje zawodowe, gdyż ma krótsze
doświadczenie w pracy w sądzie, bowiem obowiązki asystenta sędziego zaczął
wykonywać w maju 2006 r., a w charakterze referendarza sądowego pracuje od
marca 2010 r., przy czym od początku jest zatrudniony jedynie w Sądzie
Rejonowym, podczas gdy J. K. posiada bardziej różnorodne doświadczenie
zawodowe, które zdobyła wykonując swoje obowiązki w różnych wydziałach w
sądach pierwszej i drugiej instancji, a także praktykując jako adwokat, prowadzący
własną kancelarię. Co więcej skarżący legitymuje się niższą oceną z wyższych
studiów prawniczych (uzyskał ocenę dobrą plus, a Pani K. ocenę bardzo dobrą), a
ponadto nie otrzymał tak wyróżniającej się oceny kwalifikacyjnej swojej pracy, jak
wybrana kandydatka.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Odwołanie nie ma uzasadnionych podstaw.
Odnosząc się w pierwszej kolejności do podniesionego przez skarżącego
zarzutu naruszenia art. 33 ust. 1 ustawy o KRS należy przypomnieć, że rolą Sądu
Najwyższego nie jest zastępowanie Rady w wykonywaniu jej ustawowo
wyznaczonego zadania, jakim jest rozpatrywanie i ocena kandydatów do pełnienia
urzędu sędziego (wyroki Sądu Najwyższego z 15 lipca 2015r., III KRS 32/15; z 21
lipca 2015 r., III KRS 36/15; z 21 lipca 2015 r., III KRS 37/15). Z tego też powodu
Sąd Najwyższy nie przeprowadza powtórnego badania kwalifikacji zarówno
zawodowych, jaki i moralnych kandydatów do pełnienia urzędu sędziego. To Rada
posiada kompetencje do merytorycznego rozpatrywania kwalifikacji kandydata na
sędziego. Dlatego też Sąd Najwyższy nie przeprowadza weryfikacji dokonanego
przez Radę wyboru kandydata na urząd sędziego z uwzględnieniem kryterium
zasadności. Tymczasem skarżący w swoim odwołaniu zmierza do podważenia
uchwały Rady, jako jedyny powód podając swoje subiektywne przekonanie, iż jest
on lepszym kandydatem do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu
Rejonowego w […] od kandydatki wybranej na to stanowisko.
Sąd Najwyższy wielokrotnie wypowiadał się już w kwestii bezzasadności
powołania się na naruszenie art. 33 ust. 1 ustawy o KRS w takim zakresie w jakim
4
uczynił to skarżący. Rozpatrywanie i ocena kandydatów do pełnienia urzędu na
stanowiskach sędziowskich w sądach powszechnych obejmuje kompetencję Rady
do badania stopnia dojrzałości zawodowej kandydatów (wyroki Sądu Najwyższego
z 15 grudnia 2011 r., III KRS 27/11, OSNP 2012 nr 23-24, poz. 299; z 15 września
2015 r., III KRS 48/15, niepubl.) a zasadniczym kryterium wyboru kandydata do
urzędu sędziego są jego kwalifikacje zawodowe i cechy osobowościowe (wyrok
Sądu Najwyższego z 13 lipca 2012 r., III KRS 17/12, OSNP 2013 nr 15-16, poz.
194). Dlatego Sąd Najwyższy badając zasadność odwołania jest władny
przeprowadzić wyłącznie kontrolę w zakresie ustalenia, czy Rada w odniesieniu do
wszystkich uczestników procedury nominacyjnej (kandydatów do objęcia
wakującego stanowiska sędziowskiego) zastosowała przejrzyste, jednolite i
sprawiedliwe kryteria selekcyjne.
W świetle powyższych rozważań nie można uwzględnić zarzutu naruszenia
art. 33 ust.1 ustawy o KRS poprzez przyjęcie, że wszechstronna analiza sprawy
dawała podstawy do objęcia wnioskiem o powołanie do pełnienia urzędu na
stanowisku sędziego Sądu Rejonowego w […] J. K., a nie dawała do objęcia
rzeczonym wnioskiem skarżącego. Z uzasadnienia kwestionowanej uchwały
wynika, że skarżący uzyskał negatywną opinię Kolegium Sędziów Sądu
Okręgowego, podczas gdy kandydatura wybranej kandydatki została poparta
jednogłośnie. Konfrontując treść uzasadnienia zaskarżonej uchwały z zarzutami
odwołania Sąd Najwyższy stwierdza, że skarżący uzyskał dużo niższe poparcie ze
strony Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Okręgowego, a ponadto posiada
krótsze niż rekomendowana kandydatka doświadczenia zawodowe w pracy w
sądownictwie, otrzymał niższą ocenę z wyższych studiów magisterskich, a także
nie wystawiono mu lepszej oceny kwalifikacji. Z powyższego zestawienia wynika,
wbrew wywodom odwołania, iż Rada uznała za najlepszą kandydaturę J. K. po
dokonaniu oceny wszystkich wskazanych w uchwale kryteriów istotnych z punktu
widzenia przydatności dla służby sędziowskiej. Dokonany w ten sposób wybór
uchyla się spod kontroli Sądu Najwyższego.
Nieuprawniony okazał się także zarzut naruszenia art. 35 ust. 2 ustawy o
KRS, ponieważ z uzasadnienia skarżonej uchwały w żaden sposób nie wynika, by
Rada stosowała w stosunku do różnych kandydatów odmienne kryteria oceny bądź
5
też, by za przeważające kryterium Rada przyjęła poparcie udzielone kandydatom
przez Kolegium Sądu Okręgowego w […] i Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu
Okręgowego w […].
W świetle utrwalonej linii orzeczniczej Sądu Najwyższego, w stosunku do
znaczenia kryterium poparcia sędziowskiego, za niezasadny należy uznać zarzut
naruszenia przepisu art. 35 ust. 2 ustawy o KRS poprzez przyjęcie, że kryterium to
jest kryterium determinującym dokonanie przez Radę wyboru (wyrok Sądu
Najwyższego z 15 września 2015 r., III KRS 48/15). Poparcie wyrażone przez
środowisko sędziowskie jest istotnym kryterium uwzględnianym w postępowaniu
nominacyjnym w ramach całościowej oceny kandydatów (wyroki Sądu
Najwyższego z 27 sierpnia 2014 r., III KRS 34/14 oraz III KRS 35/14 i powołane
tam orzecznictwo). Rada może przypisać temu kryterium mniejsze znaczenie, a
nawet przedstawić kandydaturę, która otrzymała niższe poparcie środowiska
sędziowskiego, jeżeli uzna, że jest to uzasadnione dobrem wymiaru
sprawiedliwości i przedstawi przekonywujące uzasadnienie (wyrok Sądu
Najwyższego z 12 kwietnia 2015 r., III KRS 13/15). W związku z powyższą
konstatacją uwzględnienie w niniejszej sprawie, w ramach wszechstronnej oceny
kandydatur, skali poparcia udzielonego J. K. oraz poparcia udzielonego
kandydaturze skarżącego, nie uprawnia do uwzględnienie zarzutu naruszenia art.
35 ust. 2 ustawy o KRS.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
kc