Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Selwa

Protokolant: st. sekr. sądowy Katarzyna Pokrzywa

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2013 r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku A. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 15.04.2013 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 15.04.2013 r. znak: (...)w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy A. S. prawo do świadczenia przedemerytalnego poczynając od dnia 6.03.2013r. oraz ustala brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.-

Sygn. akt IV U 1011/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 22 października 2013 r.

Decyzją z dnia 15 kwietnia 2013 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił wnioskodawcy A. S. przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego wobec niespełnienia warunku przewidzianego w przepisach ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. Nr 120, poz. 1252). Zakład stwierdził bowiem, że stosunek pracy rozwiązany został za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę – art. 30 § 1 pkt 2 kp a nie z przyczyn ekonomicznych niedotyczących pracowników.

A. S. złożył odwołanie od powyższej decyzji domagając się jej zmiany i przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnieniu podniósł, że ostatni pracodawca wypowiedział mu umowę o pracę w rzeczywistości, w następstwie kłopotów (...) Spółki (...). W dniu 3 lipca 2012 r. właściciele Spółki zmienili jej nazwę na (...)a następnie ogłoszona została jej upadłość. Wydanie świadectwa pracy zawierającego nieprawdziwe dane nie może, w przekonaniu odwołującego się stanowić podstawy odmowy prawa do świadczenia przedemerytalnego.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniósł o jego oddalenie z przyczyn tożsamych co wskazane w zaskarżonej decyzji. Zdaniem organu rentowego brak jest w sprawie dowodów mogących potwierdzać odmienną od wskazanej w świadectwie pracy przyczynę rozwiązania stosunku pracy. Nadto na dzień wydania wnioskodawcy świadectwa pracy nie ogłoszono upadłości pracodawcy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. S. urodził się (...)r.

W dniu 5 marca 2013 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z wnioskiem o świadczenie przedemerytalne. Zakład analizując przedłożoną dokumentację ustalił, iż wnioskodawca posiada 37 lat 11 miesięcy i 24 dni stażu pracy, od 31 sierpnia 2012 r. zarejestrowany był jako osoba bezrobotna a w dniu 1 marca 2013 r. upłynął 6 – miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Wskazując jednak na rozwiązanie stosunku pracy w sposób odmienny niż wymagany przy ubieganiu się o świadczenie przedemerytalne w dniu 15 kwietnia 2013 r. wydał zaskarżoną w sprawie decyzję.

(dowód: dokumentacja w aktach ZUS)

Ostatnim miejscem zatrudnienia A. S. była firma (...). w R., w której zatrudniony był od 23 maja 2011 r. w oparciu o umowę na czas określony do 31 grudnia 2015 r. przewidującą możliwość wcześniejszego je rozwiązania za dwutygodniowym okresem wypowiedzenia.

Spółka (...) prowadziła roboty budowlane a wnioskodawca zatrudniony został jako kierownik budowy. Od 2011 r. Spółka miała kłopoty finansowe, zdarzało się, że nie wypłacała swoim podwykonawcom wynagrodzenia za wykonane prace. Tak było między innymi z firma (...) w C.. Od lutego 2012 r. nie wypłacała wynagrodzenia także A. S.. Z uwagi na brak środków Spółka nie mogła prowadzić dalszych inwestycji, rozpoczęły się też zwolnienia. Oświadczeniem z dnia 3 lipca 2012 r. pracodawca wypowiedział A. S. umowę o pracę z uwagi na brak frontu robót i niemożliwość zapewnienia pracy wnioskodawcy, zaś w wydanym w/w świadectwie pracy wskazał, że stosunek pracy ustał w wyniku rozwiązania umowy za wypowiedzeniem w trybie art. 30 § 1 pkt 2 kp dokonanym przez pracodawcę. Za pracodawcę działał prokurent – B. S..

Uchwałą z dnia 3 lipca 2012 r. wspólnicy Spółki działając za poradą prawnika zmienili treść umowy Spółki między innymi w ten sposób, że zmienili jej nazwę ustalając, że Spółka działać będzie pod firmą (...).

Postanowieniem z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt V GU 41/12 Sąd Rejonowy w Rzeszowie Sąd Gospodarczy ogłosił upadłość obejmującą likwidację majątku w stosunku do (...) w R.. Wniosek o ogłoszenie upadłości w październiku 2012 r. złożyła sama Spółka oraz wierzyciel (...). z siedzibą w C.. Na dzień 05 grudnia Spółka (...)zaprzestała działalności, zwolniła wszystkich pracowników, poza jednym administracyjnym, utraciła też płynność finansową po tym jak od końca 2011r. miała już trudności finansowe.

(dowód: post. o ogłoszeniu upadłości z uzasadnieniem k. 45-49, zeznania wnioskodawcy A. S. k. 51, zeznania świadka B. S. k. 50, zeznania świadka A. Ś. k. 51, zeznania świadka J. P. k. 51, zeznania świadka R. S. k. 51, akta osobowe, dokumentacja w aktach ZUS)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody.

Jako wiarygodne uznał zeznania wnioskodawcy odnośnie przyczyn rozwiązania stosunku pracy łączącego go ze Spółką (...), później (...). Zeznania w/w korelują z twierdzeniami świadków A. Ś., J. P., R. S. – którzy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonywali prace jako podwykonawcy Spółki, na prowadzonych przez nią realizacjach. Zgodnie wskazali oni, że sytuacja finansowa Spółki była trudna, że nie wywiązywała się ze swoich zobowiązań w tym zakresie. Twierdzenia w/w poświadczają także dokumenty oraz zeznania świadka B. S. – wspólnika w Spółce.

Sąd uznał za prawdziwe także dowody z dokumentów zalegających w aktach osobowych wnioskodawcy oraz w aktach organu rentowego, które sporządzone zostały przez podmioty uprawnione, a których treść i forma nie budziły wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Kwestią wymagają przesądzenia w sprawie niniejszej było ustalenie przesłanek warunkujących nabycie przez A. S. prawa do świadczenia przedemerytalnego a zasadniczo rzecz ujmując rozważenie sposobu w jaki ustał stosunek pracy łączący go z ostatnim pracodawcą i faktyczna tego przyczyna.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 30.04.2004r. świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2004r., Nr 120, poz. 1252), prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla mężczyzn i 30 lat dla kobiet. Za okres uprawniający do emerytury, o którym mowa w ust. 1, uważa się okres ustalony zgodnie z przepisami art. 5-9, art. 10 ust. 1 oraz art. 11 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) (art. 2 ust 2 w/w ustawy).

Nadmienić również należy, iż świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2)w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3)złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych (art. 2 ust. 3 powołanej ustawy).

Powyższe okoliczności nie były jednak kwestionowane przez żadną ze stron postępowania a zebrany w sprawie materiał dowodowy czyni zasadnym ustalenie, że wnioskodawca do dnia rozwiązania stosunku pracy w (...). był tam zatrudniony przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Nie budzi także wątpliwości, iż spełnił on wszystkie warunki wymienione w art. 2 ust 3 powołanej wyżej ustawy, tj. pobierała zasiłek dla bezrobotnych przez okres co najmniej 6 miesięcy, nadal jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna jak również złożyła do organu rentowego stosowny wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego. Spór w niniejszej sprawie dotyczył natomiast kwestii rzeczywistej przyczyny rozwiązania stosunku pracy wobec treści świadectwa pracy jakim legitymuje się wnioskodawca. Ponieważ strony łączyła umowa terminowa wypowiedzenie umowy zawartej na czas określony przez pracodawcę nie wymagało podania przyczyny (art. 30 § 4 kp). W razie wątpliwości co do przyczyn rozwiązania stosunku pracy sąd ubezpieczeń ma prawo badania tych przyczyn jak i ich prawdziwości ( – por. np. wyrok SA w Krakowie z dnia 08.05.2013r. III AUa 1531/12, orzeczenia.ms.gov.pl )

W przekonaniu Sądu, materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania, pozwala jednak na poczynienie niewątpliwego wniosku, że przyczyny rozwiązania umowy o pracę z A. S. leżały po stronie zakładu pracy i były to niewypłacalność Spółki, brak frontu robót i brak możliwości dalszego jego zatrudniania. Na takie okoliczności naprowadzał również w swych zeznaniach świadek B. S. – jeden ze wspólników Spółki, stwierdzając, że zakończyli budowy i nie mieli już dla wnioskodawcy pracy. Powodów takiego stanu rzeczy upatrywać należy w trudnej sytuacji finansowej Spółki na co zgodnie wskazywali pozostali świadkowie i sam A. S., którzy posiadają niezaspokojone wierzytelności wobec Spółki. Ostatecznie fakt trudności finansowych i zwalniania pracowników z przyczyn leżących po stronie spółki został potwierdzony przez postanowienie Sądu Gospodarczego o ogłoszeniu upadłości likwidacyjnej, przy czym nie ulega wątpliwości, że stan niewypłacalności i zaprzestania działalności oraz ograniczenia zatrudnienia miał miejsce dużo wcześniej , w tym także w dacie rozwiązania stosunku pracy z wnioskodawcą.

Stwierdzając, że wnioskodawca wypełniła przesłanki przemawiające za przyznaniem mu prawa do świadczenia przedemerytalnego Sąd Okręgowy, stosownie do treści art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, zmienił zaskarżoną decyzję ZUS tak by odpowiadała rzeczywistemu stanowi i przepisom prawa przyznając A. S. prawo do świadczenia poczynając od dnia 6 marca 2013 r. tj. od dnia następnego po dacie złożenia wniosku o świadczenie. O braku odpowiedzialności organu rentowego orzeczono stosownie do art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS w zw. z art. 11 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, mając na uwadze fakt, iż ostateczne dowody przesądzające o przyznaniu wnioskodawcy prawa do dochodzonego świadczenia zostały uzyskane w toku postępowania sądowego.